της Αλεξάνδρας Πολιτάκη
Οι μεγάλες κρίσεις άλλοτε μεταβάλλουν την κυρίαρχη αντίληψη για τον κόσμο ως ενός, ενιαίου και συμπαγούς και άλλοτε, όπως στην περίπτωση της ελληνικής κρίσης, την εδραιώνουν. Κι αυτό επιτυγχάνεται διευρύνοντας από τη μία τον ορίζοντα του υποκειμενικού και των ερμηνειών του μέχρι να μετατραπεί σε μια αντικειμενική πραγματικότητα (χαρακτηριστικό παράδειγμα σήμερα η Ιταλία και οι θέσεις της κυβέρνησης για τον προϋπολογισμό της, για το χρέος της, για το προσφυγικό, κτλ) και περιορίζοντας από την άλλη το πολιτικό, ως μέρος μιας συνολικότερης ευταξίας από την οποία κανείς δεν μπορεί ή δεν πρέπει να