του Γεράσιμου Λιβιτσάνου
Όσοι υποστηρίζουν ότι η εξωτερική πολιτική μιας χώρας δεν μπορεί να διαφέρει από την εσωτερική της έχουν δίκιο. Όπως δρομολογείται η ενσωμάτωση στους «χρυσούς κανόνες» της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε βάρος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων στην Ευρώπη, έτσι ακριβώς βαθαίνει και η εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και οργανισμούς σε βάρος των λαών της Νοτιο-ανατολικής Μεσογείου. Αμφότερες οι «καταστάσεις» απαιτούν τα αντίστοιχα «δόγματα». Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τα διαθέτει. Η Ελλάδα είναι «μια χώρα που ανήκει στο δυτικό πλαίσιο, ανήκει στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, αυτό δεν αμφισβητείται», είχε έγκαιρα (15 Μάη 2014) πει ο Αλέξης Τσίπρας. Να μια υπόσχεση που τηρεί. Έτσι οι συνεχείς «κορώνες» περί αξιόμαχου και προστασίας της εδαφικής κυριαρχίας, από τον πολιτικό προϊστάμενο του υπουργείου Άμυνας, Π. Καμμένο