Πολ Κρούγκμαν: Η Μέρκελ σε ρόλο Κορλεόνε και το Grexit που θα διαλύσει την Ευρωζώνη

Αρθρο – κόλαφο για την γερμανική πολιτική αλλά και για την τύχη της Ελλάδας, δημοσιεύει η εφημερίδα New York Times.. Το άρθο υπογράφεται από τον διάσημο οικονομολόγο Πολ Κρούγκμαν ο οποίος… βάζει δύο στοιχήματα: Το πρώτο, στο οποίο υποστηρίζει ότι αν η Ελλάδα βγει από το ευρώ και επιβιώσει από 1-2 χρόνια μεγάλων αναταραχών θα συμπαρασύρει σε έξοδο κι άλλες χώρες του Νότου και το δεύτερο, στο οποίο διατείνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα κάνει πίσω μπροστά στη Μέρκελ που ακολουθεί τακτική… Κορλεόνε! Αναλυτικά: Οι αγορές πανικοβάλλονται. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι αυτό δεν αποτελεί ετυμηγορία των αγορών επί της νέας ελληνικής κυβέρνησης, ή εν πάση περιπτώσει όχι μόνο επί της νέας ελληνικής κυβέρνησης. Οι αγορές κρίνουν ότι ο κίνδυνος της μη επίτευξης συμφωνίας και η άτακτη κατάρρευση της μέχρι σήμερα διαδικασίας είναι υψηλός. Νομίζω ότι είναι σημαντικό να είμαστε όσο πιο ξεκάθαροι μπορούμε για τα στοιχήματα και τα πραγματικά συμφέροντα προκειμένου να μην σκοντάψει κανείς και επέλθει μια καταστροφή που γίνεται και πρέπει να αποφευχθεί. Ακολουθούν μερικά σημεία σχετικά με το πού βρισκόμαστε. 1. Δεν συζητάμε για το αν η Ελλάδα θα ξεπληρώσει το χρέος της. Όπως προσπάθησα να εξηγήσω και πριν μερικές ημέρες το ύψος και το νούμερο του ελληνικού χρέους είναι λίγο-πολύ χωρίς σημασία. Το πραγματικό ερώτημα είναι πόσο από αυτό θα μεταφέρει στους πιστωτές της μέσω των πρωτογενών πλεονασμάτων – και ναι, σε αυτή την χρονική στιγμή αυτό είναι το μόνο που έχει σημασία. Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα οι πιστωτές να προσφέρουν περισσότερους πόρους στην Ελλάδα. 2. Αν η Ελλάδα τηρούσε πλήρως τους όρους του προηγούμενου προγράμματος για τα επόμενα πέντε χρόνια θα είχε πληρώσει περίπου το 20% του ετήσιου Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ). Για αυτό το ποσό μιλάμε. Από τη σκοπιά των πιστωτών είναι ασήμαντο. Από τη σκοπιά της Ελλάδας ωστόσο είναι ζωτικής σημασίας. Η διαφορά μεταξύ ενός πρωτογενούς πλεονάσματος της τάξης του 4,5% του ΑΕΠ και, ας πούμε, του 1,5% του ΑΕΠ για την ελληνική οικονομία και την ευημερία των πολιτών της είναι τεράστιο. Ο μόνος λόγος για τους πιστωτές να τηρήσουν σκληρή στάση θα ήταν για να καταστήσουν την Ελλάδα παράδειγμα και να αποθαρρύνουν άλλους οφειλέτες από το να προσπαθήσουν μια αντίστοιχη διαπραγμάτευση για ανακούφιση. 3. Αν οι πιστωτές κρατήσουν σκληρή γραμμή, ο μοχλός πίεσής τους δεν θα είναι η άρνηση νέων δανείων προς την ελληνική κυβέρνηση. Με την Ελλάδα να τρέχει με ένα πρωτογενές πλεόνασμα όλα τα νέα δάνεια θα πάνε στην αποπληρωμή κεφαλαίων και τόκων των παλαιών δανείων και κάτι λιγότερο από το τίποτα θα φτάσει στους Έλληνες. Υπήρξε μια μέτρια de facto βοήθεια προς την Ελλάδα την περίοδο 2010-2012 αλλά τώρα δεν υπάρχει και ούτε πρόκειται. 4. Αντιθέτως, η εξουσία των πιστωτών στην Ελλάδα έρχεται μέσω της δυνατότητάς τους να συντρίψουν το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, το οποίο σε μεγάλο βαθμό εξαρτάται από τη δυνατότητά του να δανείζεται σε ώρες ανάγκης από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Αν διακοπεί αυτή τη στήριξη, η Ελλάδα θα υποστεί τραπεζική κατάρρευση. Ναι λοιπόν, οι πιστωτές έχουν ένα ισχυρό όπλο να χρησιμοποιήσουν απέναντι σε μια απείθαρχη Ελλάδα. Αλλά στα αλήθεια, θέλουν να το κάνουν αυτό; Σε μια ένωση που υποτίθεται ότι διαπνέεται από τα δημοκρατικά ιδεώδη; Στην πραγματικότητα θα πρέπει να αναρωτηθούμε αν η ΕΚΤ, που σίγουρα αντιλαμβάνεται τους κινδύνους, είναι πρόθυμη να προχωρήσει σε κάτι τέτοιο. Αν η κατάσταση συνεχίσει έτσι, θα περίμενα τον Ντράγκι να κάνει κάποια δήλωση προκειμένου να καθησυχάσει τις αγορές ότι η διακοπή χρηματοδότησης των ελληνικών τραπεζών δεν βρίσκεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. 5. Αν αφήσουμε έξω τα ευρωπαϊκά ιδεώδη, οι επιπτώσεις ενός σκληρού παιχνιδιού με την Ελλάδα για τις τράπεζες θα μπορούσαν πολύ εύκολα να αποδειχτούν τεράστιες. Μέχρι τώρα το ευρώ έχει αποδειχτεί πολύ ανθεκτικό, σε μεγάλο βαθμό, όπως τόνισε και ο Barry Eichengreen, εξαιτίας του ότι αν μια χώρα απλά υπαινισσόταν ότι θα φύγει από το ευρώ θα αντιμετώπιζε την μητέρα όλων των bank-run. Αλλά, όπως φοβόμουν πριν από λίγο καιρό, αυτό το επιχείρημα καθίσταται άνευ σημασίας αν το τραπεζικό σύστημα έχει ήδη καταρρεύσει. Η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ (GREXIT), η οποία έχει πολλές φορές μέχρι σήμερα προβλεφθεί χωρίς να έχει γίνει, μπορεί να γίνει πραγματικότητα αν οι Ευρωπαίοι πιστωτές προσπαθήσουν να ασκήσουν πίεση αφαιρώντας το δίχτυ ασφαλείας των ελληνικών τραπεζών. 6. Και αν η Ελλάδα αφήσει πραγματικά το ευρώ, αν αποδειχτεί δηλαδή ότι το ενιαίο νόμισμα δεν είναι μη αναστρέψιμο, πιστεύετε πραγματικά ότι αυτό δεν θα γίνει μεταδοτικό; Θέλετε να παίξουμε ένα στοίχημα; 7. Ειδικότερα σκεφτείτε τι θα συμβεί αν η Ελλάδα αφήσει το ευρώ και στη συνέχεια καταφέρει να βρει το βηματισμό της, μετά από πιθανότατα 1-2 χαοτικά χρόνια. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορούσε να το αποτρέψει αυτό αν σκόπιμα υπονόμευε την ελληνική μετα-ευρώ οικονομία. Αλλά αυτό θα ήταν άλλη μια προδοσία των ευρωπαϊκών αρχών. 8. Επί του παρόντος η Γερμανία μιλάει σαν να πρόκειται να ακολουθήσει τη στρατηγική του Michael Corleone. Αλλά στα αλήθεια πιστεύουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήθελε -ή και θα μπορούσε- να υποχωρήσει με την ουρά του κάτω από τα σκέλια αμέσως μόλις κέρδισε μια δραματική εκλογική νίκη; Ξανά, θέλετε να παίξουμε ένα στοίχημα; Ο Daniel Davies μας λέει ότι «οι ευρωπαίοι ηγέτες που χαράζουν την πολιτική δεν είναι ηλίθιοι», λένε πάντως ηλίθια πράγματα, μιλώντας ακόμα για επέκταση της λιτότητας και αντιμετωπίζοντας ακόμα το χρέος ως ένα καθαρά ηθικό ζήτημα. Μπορούν να γίνουν ρεαλιστές και να αποδεχτούν ότι δεν γίνεται να βγάλεις αίμα από μια πέτρα, ούτε ακόμα και με 4,5% ανάπτυξης, προκειμένου να αποτρέψουν την γενική καταστροφή;
http://papaioannou-giannis.net/

Ισλανδία - Ελλάδα: Όταν η λιτότητα σκοτώνει

Λιτότητα ή ανάκαμψη; Αν και από την αρχή της οικονομικής κρίσης, που ξέσπασε το 2007, οι κυβερνήσεις έχουν ήδη λάβει την απόφασή τους, οι ειδικοί σε διάφορους επιστημονικούς κλάδους συνεχίζουν τις συζητήσεις... με μεγάλη σύνεση και επιφυλακτικότητα, η οποία εντείνεται από το γεγονός ότι οι ίδιοι σπανίως είναι τα πρώτα θύματα των δημοσιονομικών περικοπών. Ωστόσο, εάν εξετάζαμε τις οικονομικές πολιτικές με τα κριτήρια που ισχύουν για την αξιολόγηση της ιατρικής έρευνας, αυτό θα μας επέτρεπε να δώσουμε μια ξεκάθαρη απάντηση στο παραπάνω ερώτημα.

Των David Stuckler και Sanjay Basu
«Σας ευχαριστούμε για τη συμμετοχή σας σε αυτό το κλινικό τεστ. Ίσως εσείς δεν θυμάστε να δώσατε ποτέ τη συγκατάθεσή σας για να συμμετάσχετε σε αυτό, εντούτοις στρατολογηθήκατε τον Δεκέμβριο του 2007, στις αρχές της Μεγάλης Ύφεσης. Η θεραπευτική αγωγή δεν σας χορηγήθηκε από γιατρούς ή νοσοκόμους, αλλά από πολιτικάντηδες, οικονομολόγους και υπουργούς Οικονομικών. Στο πλαίσιο της κλινικής μελέτης, σας υποχρέωσαν να ακολουθήσετε -τόσο εσείς όσο κι εκατομμύρια άλλα άτομα- τα εξής δύο πειραματικά πρωτόκολλα: τη λιτότητα ή την ανάκαμψη. Η λιτότητα είναι ένα φάρμακο που αποσκοπεί στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων του χρέους και του ελλείμματος, έτσι ώστε να γίνει εφικτή η θεραπεία της ύφεσης. Συνίσταται δε στην περικοπή των κυβερνητικών δαπανών που αφορούν την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, την ενίσχυση των ανέργων και την κοινωνική στέγη ή την επιδότηση του ενοικίου.
Εάν έχετε δεχτεί μια πειραματική δόση λιτότητας, ίσως προσέξατε τεράστιες ανατροπές στον κόσμο που σας περιβάλλει. Εάν, αντίθετα, ανήκετε στην πειραματική ομάδα στην οποία χορηγήθηκε δόση ανάκαμψης, ίσως η ζωή σας να μην έχει αναστατωθεί από την ανεργία και την ύφεση. Είναι μάλιστα πιθανόν ότι η κατάσταση της υγείας σας θα είναι καλύτερη απ' ό,τι πριν από την κρίση...».
Βέβαια, στην πραγματικότητα, ποτέ σας δεν δεχθήκατε αυτό το μήνυμα. Κι όμως...
Για να επιλεγεί η καλύτερη θεραπευτική αγωγή, οι ερευνητές στον κλάδο της ιατρικής καταφεύγουν σε «τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες μελέτες» μεγάλης κλίμακας.1 Στον τομέα της πολιτικής, αποδεικνύεται εξαιρετικά δύσκολο -αν όχι αδύνατο- να ενταχθεί μια ολόκληρη κοινωνία σε τεστ παρόμοιας κλίμακας, έτσι ώστε να καταστεί εφικτός ο πειραματισμός πάνω στα κοινωνικά μέτρα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, όμως, που οι πολιτικοί ιθύνοντες βρίσκονται αντιμέτωποι με παρόμοιες καταστάσεις επιλέγουν μερικές φορές λύσεις που κινούνται προς εντελώς διαφορετικές κατευθύνσεις. Τότε αυτά τα «πειράματα σε φυσική κλίμακα» προσφέρουν στους επιστήμονες τη δυνατότητα να μελετήσουν τις υγειονομικές επιπτώσεις των πολιτικών επιλογών.2
Έτσι, κατά τη διάρκεια των διαφόρων περιόδων της ύφεσης, αναλύσαμε δεδομένα που προέρχονται από τις πλέον διαφορετικές περιοχές του πλανήτη, μετρώντας τις κοινωνικές επιπτώσεις των μέτρων λιτότητας και ανάκαμψης. Πολλά από τα αποτελέσματα στα οποία καταλήξαμε ήταν προβλέψιμα. Όταν οι άνθρωποι χάνουν τη δουλειά τους, υπάρχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να στραφούν στα ναρκωτικά, στον αλκοολισμό ή να αναπτύξουν αυτοκτονικές τάσεις, όπως στις Ηνωμένες Πολιτείες, κατά τη δεκαετία του 1930, ή στη Ρωσία, κατά την περίοδο των μαζικών ιδιωτικοποιήσεων, τη δεκαετία του 1990. Αλλά, ανακαλύψαμε, επίσης, ότι το επίπεδο της υγείας ορισμένων κοινοτήτων, ακόμα και ολόκληρων εθνών, βελτιώθηκε από τη στιγμή της κατάρρευσης της οικονομίας τους. Γιατί, όμως;
Ένα μάθημα για τους λαούς
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των ερευνών μας, δύο χώρες μάς προσφέρουν το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτής της Ευρώπης που έχει βυθιστεί στην κρίση από τα τέλη της δεκαετίας του 2000: η Ισλανδία3 και η Ελλάδα.4
Την περίοδο 2007-2010 -τα χειρότερα χρόνια της κρίσης- το ποσοστό θνησιμότητας μειωνόταν σταθερά στην Ισλανδία, παρά την ελαφρά (όχι όμως και ενδεικτική) αύξηση των αυτοκτονιών λόγω της κατάρρευσης των χρηματαγορών. Κατά τη διάρκεια των ερευνών μας σχετικά με την εκδήλωση της ύφεσης στις χώρες της Ευρώπης, είχαμε ανακαλύψει ότι οι τραπεζικές κρίσεις προκαλούν συνήθως μια βραχυπρόθεσμη αύξηση των καρδιακών επεισοδίων. Ωστόσο, δεν συνέβη κάτι τέτοιο στην Ισλανδία.
Τον Οκτώβριο του 2008, όταν το Ρέικιαβικ βρέθηκε αντιμέτωπο με την κρίση των subprimes στις Ηνωμένες Πολιτείες και με τα αλόγιστα οικονομικά ανοίγματα των τραπεζών της χώρας, κατέφυγε σε πρώτη φάση στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ζητώντας του να καταστρώσει ένα σχέδιο διάσωσης. Tο σχέδιο προέβλεπε πολιτικές λιτότητας, κυρίως στο επίπεδο του συστήματος δημόσιας υγείας, το οποίο το ΔΝΤ χαρακτήρισε «υπερπολυτελές» και όφειλε συνεπώς, κατά τη γνώμη του, να υποστεί μείωση της χρηματοδότησής του, της τάξης του 30%.
Οι Ισλανδοί αρνήθηκαν το σχέδιο διαδηλώνοντας μαζικά. Τότε, στις αρχές του 2010, συνέβη ένα απρόσμενο γεγονός. Ο Ισλανδός πρόεδρος ρώτησε τον λαό της χώρας τι πραγματικά επιθυμούσε: έπρεπε άραγε το κράτος να απορροφήσει το ιδιωτικό χρέος για να διασώσει τους τραπεζίτες, ενώ παράλληλα θα μείωνε δραστικά τον προϋπολογισμό της κυβέρνησης; Ή μήπως η κυβέρνηση όφειλε να αρνηθεί να πληρώσει, επενδύοντας στην ανασυγκρότηση της οικονομίας; Στο δημοψήφισμα που ακολούθησε, το 93% των Ισλανδών τάχθηκε υπέρ της δεύτερης άποψης.
Με λίγα λόγια, εν μέσω ύφεσης, η Ισλανδία επέλεξε να συνεχίσει να αυξάνει τις δαπάνες που είναι αφιερωμένες στην κοινωνική προστασία: από 280 δισεκατομμύρια κορόνες το 2007 (περίπου 1,6 δισ. ευρώ), αυξήθηκαν στα 379 δισ. κορόνες το 2009 (περίπου 2,3 δισ. ευρώ). Αυτά τα ποσά αναλογούσαν αντιστοίχως στο 21% και στο 25% του ΑΕΠ της χώρας. Οι συμπληρωματικές δαπάνες που αποφασίστηκαν το 2010 διατέθηκαν μεταξύ άλλων για τη χρηματοδότηση των νέων προγραμμάτων «ελάφρυνσης του χρέους» των ιδιοκτητών ακινήτων, των οποίων τα περιουσιακά στοιχεία άξιζαν πλέον λιγότερο από το ύψος των δανείων που είχαν λάβει. Tο εγχείρημα επέτρεψε να αποτραπεί η εκρηκτική αύξηση του αριθμού των άστεγων. Το 2012, η ισλανδική οικονομία κατέγραφε ρυθμούς οικονομικής μεγέθυνσης της τάξης του 3%, ενώ η ανεργία έπεφτε κάτω από το 5%. Τον Ιούνιο του ίδιου έτους, η Ισλανδία πραγματοποίησε την αποπληρωμή των δανείων που είχε λάβει νωρίτερα απ' ό,τι προβλεπόταν. Το ΔΝΤ αναγκάστηκε να αναγνωρίσει ότι η ασυνήθιστη προσέγγιση της Ισλανδίας είχε οδηγήσει σε μια «εντυπωσιακά» ισχυρή ανάκαμψη...5
Νοτιότερα, η Ελλάδα χρησίμευσε ως εργαστήριο για τη μελέτη των επιπτώσεων των πολιτικών λιτότητας. Τον Μάιο του 2010, το ΔΝΤ της πρότεινε ένα δάνειο που συνοδευόταν από τους συνηθισμένους του όρους: ιδιωτικοποίηση των δημόσιων επιχειρήσεων και υποδομών και πετσόκομμα των προγραμμάτων κοινωνικής προστασίας. Όπως συνέβη και στην Ισλανδία, οι Έλληνες διαδηλωτές ζητούσαν τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για να αποφανθεί ο λαός σχετικά με αυτήν τη συμφωνία. Ωστόσο, το σχέδιο λιτότητας εφαρμόστηκε χωρίς να έχει ποτέ ψηφιστεί: αντίθετα απ' ό,τι συνέβη στην Ισλανδία, εδώ είχαμε αναστολή της Δημοκρατίας.
Αντιμέτωποι με την αύξηση της ανεργίας, τη μαζική απώλεια των περιουσιών τους και την αύξηση του ιδιωτικού χρέους, πολλοί Έλληνες, για να επιβιώσουν, αναγκάστηκαν να στραφούν στα προγράμματα κοινωνικής προστασίας. Ωστόσο, καθώς αυτά τα προγράμματα ήταν αποδυναμωμένα από τα μέτρα λιτότητας, δεν ήταν σε θέση να καλύψουν την αυξημένη ζήτηση που εμφανίστηκε ξαφνικά. Στον βαθμό που οι προϋπολογισμοί των νοσοκομείων μειώνονταν, γινόταν ολοένα δυσκολότερη υπόθεση η εξέταση από έναν γιατρό. Οι ουρές διπλασιάστηκαν και στη συνέχεια τριπλασιάστηκαν. Σε συνέντευξη που έδωσε στους «New York Times» ο Κώστας Συρίγος, διευθυντής του Ογκολογικού Τμήματος του νοσοκομείου "Σωτηρία", διηγήθηκε την ιστορία μιας ασθενούς η οποία είχε προσβληθεί από τον χειρότερο καρκίνο που είχε δει στη ζωή του. Οι μεταρρυθμίσεις που επέβαλε η τρόικα την είχαν εμποδίσει επί ένα χρόνο να λάβει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Όταν εμφανίστηκε σε μια «παράνομη κλινική με εθελοντές γιατρούς»,6 ο όγκος είχε ήδη τρυπήσει το δέρμα της ασθενούς κι είχε αρχίσει να πυορροεί πάνω στα ρούχα της. Η γυναίκα υπέφερε φριχτά και σκούπιζε την πυορροούσα πληγή της με χαρτοπετσέτες.7
Τον Μάιο του 2010, αμέσως μετά την έναρξη της εφαρμογής του πρώτου σχεδίου διάσωσης που είχε εκπονήσει το ΔΝΤ, η φαρμακευτική εταιρεία Novo Nordisk εγκατέλειψε την Ελλάδα επειδή το Ελληνικό Δημόσιο τής όφειλε 36 εκατομμύρια δολάρια. Η συγκεκριμένη αποχώρηση όχι μόνο προκάλεσε την απώλεια θέσεων εργασίας, αλλά άφησε και 50.000 διαβητικούς χωρίς ινσουλίνη.
Το ποσοστό αυτοκτονιών αυξήθηκε, ιδιαίτερα στους άνδρες: μεταξύ 2007 και 2009, προτού καν εφαρμοστεί το πρόγραμμα του ΔΝΤ, είχε ήδη κάνει ένα άλμα της τάξης του 20%. Στις 4 Απριλίου του 2012, ο Δημήτρης Χριστούλας πήγε στην πλατεία Συντάγματος και αυτοπυροβολήθηκε στα σκαλοπάτια της Βουλής δηλώνοντας: «Δεν αυτοκτονώ. Αυτοί με σκοτώνουν». Στην τσέπη του βρέθηκε μια επιστολή, η οποία εξηγούσε το διάβημα του: «Η κυβέρνηση [...] κατέστρεψε το μοναδικό μέσο επιβίωσης που διέθετα, μια ικανοποιητική σύνταξη για την οποία εγώ πλήρωνα εισφορές επί τριάντα πέντε χρόνια. [...] Αφού η προχωρημένη ηλικία μου δεν μου επιτρέπει να αντιδράσω ενεργά (όμως, αν ένας Έλληνας άρπαζε ένα καλάσνικοφ, εγώ θα τον ακολουθούσα), δεν βλέπω άλλη λύση για να τερματίσω με αξιοπρέπεια τη ζωή μου και για να μην αναγκαστώ να ψάχνω την τροφή μου στα σκουπίδια».
Οι οργανώσεις που ασχολούνται με την ψυχολογική υποστήριξη αναφέρουν ότι διπλασιάστηκαν οι κλήσεις των ατόμων που ζητούν βοήθεια. Και πρόκειται μονάχα για την ορατή πλευρά του παγόβουνου. Χωρίς αμφιβολία, ορισμένοι Έλληνες προτίμησαν να μην αναζητήσουν βοήθεια λόγω του στιγματισμού που συνοδεύει την έσχατη ψυχολογική απόγνωση σε αυτή τη χώρα: για παράδειγμα, η Ορθόδοξη Εκκλησία αρνείται να θάψει όσους αυτοκτονούν. Πολλοί γιατροί θεωρούν ότι πίσω από την αύξηση του αριθμού των «τραυματισμών από μη εξακριβώσιμη αιτία» και των διάφορων άλλων περίεργων αιτιών θανάτου κρύβονται μεταμφιεσμένες αυτοκτονίες, σε μια απόπειρα να σωθεί η τιμή των οικογενειών.
Στην Ελλάδα, τα τελευταία σαράντα χρόνια, τα προγράμματα ψεκασμών εμπόδιζαν την ανάπτυξη ασθενειών που μεταδίδονται από τα κουνούπια. Μετά τις δραστικές περικοπές που υπέστησαν οι περιφερειακοί προϋπολογισμοί, τον Αύγουστο του 2010 έκανε την εμφάνισή της στο νότιο τμήμα της χώρας η επιδημία του ιού του Δυτικού Νείλου η οποία προκάλεσε τον θάνατο 62 ατόμων. Η ελονοσία ξαναεμφανίστηκε στη χώρα για πρώτη φορά μετά τη δεκαετία του 1970. Οι αρχές κατέγραψαν επίσης αύξηση του αριθμού των μολύνσεων από τον ιό του AIDS στο κέντρο της Αθήνας, γεγονός πρωτοφανές στην Ευρώπη εδώ και πολλά χρόνια: μεταξύ Ιανουαρίου και Οκτωβρίου του 2011, δεκαπλασιάστηκε ο αριθμός των νέων κρουσμάτων μεταξύ των χρηστών ναρκωτικών. Προηγουμένως είχαν καταργηθεί οι πιστώσεις χάρη στις οποίες διατίθεντο δωρεάν σύριγγες στους τοξικομανείς. Την περίοδο 2010-2011, η χρήση ηρωίνης αυξήθηκε κατά 20%, κυρίως ανάμεσα στους νέους. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η συγκεκριμένη ηλικιακή κατηγορία πλήττεται από επίπεδο ανεργίας της τάξης του 40%.
Το ελληνικό υπουργείο Υγείας διαθέτει ελάχιστα περιθώρια ελιγμών, καθώς ο ετήσιος προϋπολογισμός του έχει περικοπεί κατά το ήμισυ. Παρόλα αυτά, εξακολουθούσε να υφίσταται μια δημοκρατική πολιτική επιλογή: η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία. Τον Νοέμβριο του 2011, τη στιγμή που είχε διαπιστωθεί η επιδημία του AIDS, ο πρωθυπουργός της χώρας Γιώργος Παπανδρέου αποπειράθηκε να μιμηθεί το ισλανδικό παράδειγμα εξαγγέλλοντας δημοψήφισμα, στο οποίο ο λαός θα αποφαινόταν για το κατά πόσο θα επιθυμούσε τη συνέχιση της «θεραπείας της λιτότητας». Για τον ελληνικό λαό ήταν ξεκάθαρο ότι τα μέτρα λιτότητας ήταν αναποτελεσματικά. Παρά τις δημοσιονομικές περικοπές, το δημόσιο χρέος εξακολουθούσε να αυξάνεται ως ποσοστό του ΑΕΠ (165% του ΑΕΠ το 2011). Όμως, κάτω από την πίεση της τρόικας και των υπόλοιπων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων (κυρίως της γαλλικής και της γερμανικής), ο Παπανδρέου ακύρωσε το δημοψήφισμα και εξωθήθηκε στην παραίτηση.
Όπως συνέβη και στην περίπτωση της Ισλανδίας, το ΔΝΤ αναγκάστηκε τελικά, το 2012, να προβεί στην εξής ομολογία: «Υποτιμήσαμε τις αρνητικές επιπτώσεις της λιτότητας στην απασχόληση και την οικονομία».8 Όμως, η επιβολή αυτής της δοκιμασίας στην Ελλάδα αποτελούσε λιγότερο μια οικονομική στρατηγική και περισσότερο ένα πολιτικό σχέδιο. Πράγματι, η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ παρουσίασε το σχέδιο βοήθειας προς την Αθήνα ως ένα μάθημα που απευθύνεται προς την υπόλοιπη Ευρώπη: «Αυτές οι χώρες θα δουν ότι ο δρόμος που ακολούθησε η Ελλάδα δεν είναι εύκολος. Θα κάνουν, λοιπόν, τα πάντα για να τον αποφύγουν».9
Οι οικονομικές πολιτικές δεν είναι ούτε παθογόνοι οργανισμοί, ούτε ιοί που προκαλούν άμεσα μια ασθένεια. Ωστόσο, είναι η «αιτία των αιτίων»: ο υπολανθάνων παράγοντας ο οποίος καθορίζει ποιος θα εκτεθεί στους μεγαλύτερους υγειονομικούς κινδύνους. Αυτός είναι και ο λόγος που η παραμικρή τροποποίηση ενός εθνικού προϋπολογισμού μπορεί να έχει σημαντικές -και μερικές φορές ακούσιες- συνέπειες πάνω στην ευημερία του πληθυσμού.

Διαθέτουμε πλέον σοβαρά στοιχεία, τα οποία μας επιτρέπουν να συμπεράνουμε ότι ο πραγματικός κίνδυνος για τη δημόσια υγεία δεν είναι η ύφεση καθεαυτή, αλλά η υιοθέτηση πολιτικών λιτότητας για την αντιμετώπισή της. Με άλλα λόγια, εάν το «ελληνικό πείραμα» είχε πραγματοποιηθεί με κριτήρια εξίσου αυστηρά με εκείνα που ισχύουν για τις κλινικές δοκιμές, θα είχε διακοπεί προ πολλού από το «συμβούλιο ηθικής» που μεριμνά για την τήρηση της ιατρικής δεοντολογίας και της βιοηθικής.
http://tvxs.gr/

ΠΑΣΟΚ: Πολύ καλή η επιλογή της Lazard

Στην ανακοίνωση υπενθυμίζεται ότι η συγκεκριμένη εταιρεία «είχε αξιοποιηθεί ως σύμβουλος του τότε υπουργού, Ευάγγελου Βενιζέλου, και του ΟΔΔΗΧ την κρίσιμη περίοδο των μεγάλων παρεμβάσεων στο χρέος (Ιούλιος 2011 – Μάρτιος 2012)» και προστίθεται:
«Είναι τώρα καιρός να αντιληφθεί και να παραδεχθεί ο κ. Τσίπρας και όλα τα στελέχη της κυβέρνησης του την σημασία που είχε η δραστική παρέμβαση στο χρέος που συντελέστηκε στις 9 Μαρτίου 2012 με το δραστικό κούρεμα και τη ριζική αναδιάρθρωση του. Αναδιάρθρωση που εμπεριέχει και τη δέσμευση του Eurogroup για περαιτέρω μείωση, μέσα από την ακόμη μεγαλύτερη βελτίωση των κρίσιμων παραμέτρων, μόλις διαπιστωθεί η επιτυχής ολοκλήρωση του προγράμματος.
Και συνεχίζει το ΠΑΣΟΚ στην ανακοίνωσή του: «Είναι επίσης ευκαιρία να ενημερωθεί ο κ. Τσίπρας και τα στελέχη της κυβέρνησής του για την προετοιμασία που έχει γίνει και τα επεξεργασμένα σχέδια που υπάρχουν για τη περαιτέρω μείωση και την ευνοϊκότερη αποτύπωση του ελληνικού δημόσιου χρέους, τώρα που κανονικά πρέπει να ενεργοποιηθούν οι ειλημμένες σχετικές αποφάσεις του Eurogroup. Αρκεί να συνεχιστεί και να ολοκληρωθεί η μόνη υπάρχουσα και η μόνη ασφαλής εθνική στρατηγική».
http://www.matrix24.gr/

Προσγείωση στην πραγματικότητα

Με τη συνέντευξη του Βαρουφάκη στο BBC, αλλά -κυρίως- με το άρθρο του Τσίπρα στο Μπλούμπεργκ, η κυβέρνηση ξεκαθάρισε ορισμένα πράγματα: πρώτον, τα χρέη σε ΔΝΤ και ΕΚΤ θα πληρωθούν στο ακέραιο. Αυτή δεν ήταν η μέχρι σήμερα θέση του ΣΥΡΙΖΑ. Θυμίζω τη θέση του Γιάνη Βαρουφάκη για τα ομόλογα προς την ΕΚΤ που λήγουν το καλοκαίρι. Η διόρθωση αυτή είναι σωστή, καθώς τα χρέη προς το μεν ΔΝΤ θεωρούνται νομικά σούπερ senior και προηγούνται κάθε άλλου, ενώ το χρέος προς την ΕΚΤ είναι πολύ μικρό για τη ζημιά που θα σου κάνει όταν η ΕΚΤ στηρίζει τη ρευστότητα των τραπεζών σου και αλλάζει τους όρους χρηματοδότησης της πραγματικής οικονομίας στην Ευρώπη.
Σύμφωνα με το open Europe, μια βρετανική δεξαμενή σκέψης, σήμερα η δομή του ελληνικού χρέους είναι η ακόλουθη: το 60% κατέχει η ευρωζώνη, το 10% (32 δισ.) το ΔΝΤ, το 6% (25 δισ.) η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το 3% ελληνικές τράπεζες, το 1% ξένες τράπεζες, άλλο 1% η Τράπεζα της Ελλάδος, το 15% αφορά άλλα ομόλογα και το 3% άλλα δάνεια. Θυμίζω ότι η εισήγηση του ισπανού εισαγγελέα για την ποσοτική χαλάρωση έθεσε ως όρο να συνεχίζει να αγοράζει η ΕΚΤ ομόλογα χωρών στην ονομαστική τους αξία ενώ η σημερινή κυβέρνηση ξεκαθάρισε ότι όλοι οι ιδιώτες θα πληρωθούν κανονικά. Έτσι λοιπόν μένει το λεγόμενο διακρατικό μέρος του χρέους.
Για την ουσία: στα 323 δισ. ευρώ, αυτό το κομμάτι είναι 190 δισ. και έχει δοθεί μέσω του μηχανισμού διάσωσης. Τα επιτόκια είναι πολύ χαμηλά και οι πληρωμές αρχίζουν την ερχόμενη δεκαετία. Έχουμε τρεις δεκαετίες χρόνο να το αποπληρώσουμε. Όμως για να φαίνεται βιώσιμο, έχουν συμφωνηθεί πολύ υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα. Γιατί όμως να βάλουμε τώρα προτεραιότητα το χρέος; Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει διότι επηρεάζει συνολικά την αναπτυξιακή δυνατότητα της χώρας αποτρέποντας άμεσες ξένες επενδύσεις.
Για τον τρόπο: ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για μια ευρωπαϊκή διάσκεψη για το χρέος. Αυτή έγινε το 1953 στη Μεγάλη Βρετανία για τα χρέη της ηττημένης Γερμανίας ώστε να μην επαναληφθεί το κακό προηγούμενο του καθεστώτος των Βερσαλλιών. Και τότε οι δανειστές της έκαναν λάθος κατεβάζοντας το ποσοστό που θα έπρεπε να τους αποπληρώσει στο 25% του ΑΕΠ. Όμως αυτές οι συνομιλίες έγιναν σε άλλο περιβάλλον χωρίς να μαθαίνει κανείς το παραμικρό μέχρι τη λήξη τους. Σε ένα περιβάλλον που δεν υπήρχαν οι αγορές σε real time όπως υπάρχουν σήμερα. Το σημαντικότερο, οι συνομιλίες αυτές προϋπέθεταν κοινή προσέγγιση δανειστή-δανειζόμενου, που ξεκινούσαν από την εκτίμηση ότι έχουν τα ίδια συμφέροντα. Δεν έγιναν με αντιπαράθεση και, πολύ περισσότερο, δημόσια.
Συμπέρασμα: η χώρα μας έχει εμπειρία επιτυχούς κουρέματος του χρέους, τότε διαγράφτηκαν 104 δισ. ευρώ. Το έκαναν οι προηγούμενες τρεις κυβερνήσεις με την τεχνική βοήθεια των εταίρων μας και πολλών ειδικών όπως η Lazard και μιας σειράς δικηγορικών γραφείων, ιδιαίτερα στο Λονδίνο. Το γεγονός ότι το υπουργείο Οικονομικών προχώρησε στην επιλογή ενός τεχνικού συμβούλου με εμπειρία είναι ένα πολύ καλό βήμα. Το γεγονός ότι απέκλεισε το χρέος του ΔΝΤ και της ΕΚΤ από τη διαπραγμάτευση είναι σημάδι ότι κάποιοι εξετάζουν με μεγαλύτερες λεπτομέρειες το ζήτημα είναι καλό για τη χώρα, αν και θα μπορούσαν να το έχουν κάνει από το 2012 χωρίς τα επεισόδια της τελευταίας εβδομάδας και τις προεκλογικές «κορώνες».
Μένουν όμως να γίνουν πολλά ακόμα μέχρι την προσγείωση στην πραγματικότητα.
http://www.protagon.gr/

Σαπέν: Δεν υπάρχει μέλλον για την Ελλάδα εκτός της Ευρωζώνης

«H Ελλάδα δεν έχει κανένα μέλλον εκτός της Ευρωζώνης, είναι, ωστόσο, θεμιτό για τη χώρα να θέλει να διαπραγματευτεί τους τρόπους προκειμένου να ελαφρύνει το χρέος της» προειδοποίησε την Κυριακή ο υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας Μισέλ Σαπέν, λίγες ώρες πριν από τη συνάντησή του στο Παρίσι με τον Έλληνα ομόλογό του Γιάνη Βαρουφάκη.

«Εάν μία κυβέρνηση λέει "θέλουμε να παραμείνουμε στο ευρώ", αυτό είναι σωστό. Δεν υπάρχει μέλλον για την Ελλάδα εκτός της Ευρωζώνης» επισήμανε ο κ. Σαπέν σε δηλώσεις του στο τηλεοπτικό δίκτυο Canal +.

Ο γάλλος υπουργός ξεκαθάρισε δε ότι δεν τίθεται θέμα διαγραφής του ελληνικού χρέους. «Όχι, δεν θα το διαγράψουμε, μπορούμε να το συζητήσουμε, μπορούμε να επιμηκύνουμε (το χρόνο αποπληρωμής), μπορούμε να το ελαφρύνουμε, όχι όμως να το διαγράψουμε» τόνισε ο Γάλλος υπουργός.

Σημειώνεται ότι μετά τη συνάντησή του με τον κ. Σαπίν, ο έλληνας ΥΠΟΙΚ θα συναντηθεί και με τον γάλλο υπουργό Οικονομία Εμανουέλ Μακρόν, ενώ στις συναντήσεις φέρεται ότι θα λάβει μέρος και ο γάλλος επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων Πιερ Μοσκοβισί.
 http://www.eklogika.gr/

Το Μαξίμου διαμηνύει: Δεν θέλουμε ρήξη αλλά διαπραγμάτευση

Ένα ένα ανοίγει τα χαρτιά της η νέα κυβέρνηση και με φόντο τη διαπραγμάτευση που έχει ήδη ξεκινήσει, πηγές του Μεγάρου Μαξίμου διαμηνύουν μέσα από σημείωμα πως πλέον "συζητάμε με τους εταίρους μας για τον τερματισμό της αδιέξοδης λιτότητας καθώς και για την ανεύρεση μίας αμοιβαίας επωφελούς λύσης".
Με δεδομένο επίσης ότι η κυβέρνηση προσέρχεται στη διαπραγμάτευση με τις θέσεις που είχε διατυπώσει προεκλογικά και τις οποίες ενέκρινε ο λαός στην κάλπη, οι ίδιες πηγές ξεκαθαρίζουν σε όλους τους τόνους ότι "μόνο με τον τερματισμό της λιτότητας θα πάρει ανάσα η Ελλάδα και θα σταθεροποιηθεί η Ευρώπη".
Το μέγαρο Μαξίμου επιμένει στη θέση ότι «καμιά πλευρά της διαπραγμάτευσης δεν επιδιώκει τη ρήξη» και χαρακτηρίζει «λογικό» το γεγονός ότι «στην έναρξη μιας διαπραγμάτευσης κάθε πλευρά να διατυπώνει τις θέσεις της που θα αποτελέσουν και τη βάση της συζήτησης",ενώ παραθέτει τέσσερα σημεία που επιβεβαιώνουν τα παραπάνω:

1. Τη δήλωση του πρωθυπουργού στο Bloomberg ότι «παρά το γεγονός ότι υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις , είμαι απολύτως βέβαιος ότι σύντομα θα φτάσουμε σε μια αμοιβαία επωφελή συμφωνία, τόσο για την Ελλάδα όσο και για ολόκληρη την Ευρώπη»,
2. Την επιβεβαίωση στην τηλεφωνική επικοινωνία Ντράγκι-Τσίπρα ότι «και οι δύο πλευρές έχουν ως θέση την εξεύρεση μιας κοινά αποδεκτής λύσης»,
3. Τη διαβεβαίωση του κ. Ντάισεμπλουμ ότι «δεν επιθυμεί να δημιουργηθεί η αίσθηση ότι δεν θα συνεχιστεί η διαπραγμάτευση». Ο κ. Νταϊσελμπλουμ, μάλιστα, σύμφωνα με την ιστοσελίδα της Telegraph «χαιρετίζει» τη δήλωση Τσίπρα στο Bloomberg, τονίζοντας για την συνάντηση της Αθήνας ότι «είχα εποικοδομητικές συνομιλίες με την νέα ελληνική κυβέρνηση»
4. Τη δήλωση του Ιταλού υφυπουργού Σάντρο Γκότζι ότι «είμαστε πιστωτές της Ελλάδας αλλά δεν θέλουμε να την εξαντλήσουμε, θα ακούσουμε τον Τσίπρα.» Ο κ. Γκότζι τόνισε ότι «θα ήταν λάθος να πούμε στους Έλληνες ότι οι πρόσφατες εκλογές ήταν μία παρένθεση, αλλά τώρα θα πρέπει να ακολουθηθεί ο ίδιος δρόμος που αποφασίσθηκε πριν», ενώ επεσήμανε ότι «η αλλαγή που επιτελέστηκε στην Αθήνα ήταν ιδιαίτερα σημαντική».

Ο ρόλος των ΗΠΑ
Το Μέγαρο Μαξίμου επικαλείται επίσης και την τηλεφωνική επικοινωνία του αμερικανού Υπουργού Οικονομικών, Τζακ Λιου, με τον Γιάννη Βαρουφάκη στον οποίο διεμήνυσε ότι «μαζί θα επιλύσουμε την κρίση», αλλά και το ρεπορτάζ, που αναφέρει ότι «ο Μπαράκ Ομπάμα έχει θετική διάθεση στο ενδεχόμενο συνεργασίας με την Ελλάδα, καθώς η κρίση στην ευρωζώνη επηρεάζει άμεσα τόσο την αμερικανική όσο και την παγκόσμια οικονομία». Ενισχυτικά προσθέτει και τη δήλωση του εκπροσώπου του Λευκού Οίκου κ. Έρνεστ ότι: «Θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε στενά με την ΕΕ και τους νέους πολιτικούς ηγέτες στην Ελλάδα, προκειμένου να προσπαθήσουμε να επιλύσουμε τις διαφορές ανάμεσά τους και να επαναφέρουμε την Ελλάδα, την Ευρώπη και την παγκόσμια οικονομία στο μονοπάτι της ανάπτυξης και της ευημερίας, επειδή αυτό, τελικά, είναι προς το συμφέρον της αμερικανικής οικονομίας».
Ανέμιζαν ελληνικές σημαίες στη Μαδρίτη οι Podemos
Το επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης αναφέρει επίσης ότι η «μεγαλειώδης συγκέντρωση του Podemos αποτελεί δείγμα των αλλαγών που συντελούνται στην Ευρώπη. Δεκάδες χιλιάδες Ισπανοί πολίτες (εκτιμήσεις τους ανεβάζουν στους 100.000) ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Podemos και συγκεντρώθηκαν στη Μαδρίτη προκειμένου να καταδικάσουν τη λιτότητα και να ζητήσουν πολιτική αλλαγή. Όπως είχε πει προεκλογικά και ο γενικός γραμματέας του Podemos Πάμπλο Ιγκλέσιας, ένας άνεμος πολιτικής αλλαγής πνέει στην Ευρώπη. Είναι χαρακτηριστικό ότι ανεμίζαν ελληνικές και σημαίες του ΣΥΡΙΖΑ».
Η ΝΔ ταυτίζεται με τις ακραίες φωνές
Τέλος η κυβέρνηση επιτίθεται στη Νέα Δημοκρατία, στην οποία καταλογίζει ότι «διαλέγει τη λάθος πλευρά στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης:

«Δυστυχώς, η Νέα Δημοκρατία όχι μόνο δεν στηρίζει την εθνική προσπάθεια της διαπραγμάτευσης, αλλά ταυτίζεται με τις πιο ακραίες φωνές της λιτότητας και των μνημονίων. Χάριν του μικροκομματικού συμφέροντος επενδύει στην αποτυχία της Ελλάδας και την ασφυξία της κοινωνίας».
http://www.iefimerida.gr/

Μαζάουερ: Αν διώξουν την Ελλάδα, ετοιμαστείτε για τα χειρότερα στην EE

Με ένα πύρινο άρθρο, που όμως στηρίζεται σε ιστορικά δεδομένα και όχι σε αυθαίρετες εκτιμήσεις, ο φημισμένος καθηγητής Ιστορίας του Κολούμπια και συγγραφέας, Μαρκ Μαζάουερ γράφει στους Financial Times για τους κινδύνους που υπάρχουν για ολόκληρο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, σε περίπτωση που οι ηγέτες της Ευρωζώνης αποφασίσουν να εκπαραθυρώσουν την Ελλάδα.

Όπως μεταδίδει το iefimerida.gr ο Μαζάουερ γράφει: «Μέχρι και την περασμένη εβδομάδα οι Ευρωπαίοι ηγέτες πίστευαν ότι ο χειρότερος εφιάλτης τους ήταν ένας θρίαμβος του ΣΥΡΙΖΑ στις ελληνικές βουλευτικές εκλογές. Τώρα που το ακροαριστερό λαϊκιστικό κόμμα είναι στην κυβέρνηση, ανησυχούν για το τι θα συμβεί αν αποτύχει.

Κατατροπωμένα από την πολιτική λιτότητας, τα δύο κόμματα που κυριάρχησαν μετά την μετάβαση της Ελλάδας στη δημοκρατία το 1974, βλέπουν τους ψηφοφόρους τους να φυλορροούν προς τα αριστερά και τα δεξιά. Αν η τάση αυτή εξαπλωθεί, μπορεί να απειλήσει το ίδιο το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης.

Η γενιά που ίδρυσε την Ε.Ε. γνώριζε πολύ καλά ότι η δημοκρατία είναι ένα νέο και εύθραυστο εγχείρημα. Ήδη από το 1921 ο ιστορικός James Bryce έγραφε με έκπληξη για την «οικουμενική αποδοχή της δημοκρατίας ως την φυσιολογική και φυσική μορφή διακυβέρνησης». Αλλά τα πράγματα πήραν γρήγορα περίεργη τροπή. Η ευρωπαϊκή αριστερά είχε αποκτήσει ήδη μια αμφίθυμη στάση ως προς την κοινοβουλευτική δημοκρατία, ακόμα και πριν το ξέσπασμα της κρίσης του 1929 και την άνοδο του Στάλιν στην Ε.Σ.Σ.Δ. Η δεξιά, ο μεγάλος νικητής στην μεσοπολεμική Ευρώπη, ήταν ένας θίασος κληρικών, στρατηγών και αυταρχικών ηγετών. Το κέντρο δεν μπορούσε να κρατήσει.
Ως το 1939, η πλειοψηφία των επιτυχημένων δημοκρατικών συστημάτων της ηπείρου είχε καταστραφεί, εξαιτίας της φυγής προς τα άκρα. Η Δημοκρατία της Βαϊμάρης, το πιο σύγχρονο συνταγματικό πολίτευμα της εποχής του, έδωσε την θέση της στο Τρίτο Ράιχ. Στην Ανατολική και Νότια Ευρώπη, η διαδικασία δημοκρατικής μετάβασης αντιστράφηκε, καθώς 16 χώρες στράφηκαν προς τα δεξιά. Μόνο μετά από το 1945 τα κόμματα από όλο το ιδεολογικό φάσμα άρχισαν να συμφιλιώνονται με τις αρετές της πολιτικής μετριοπάθειας. Η επώδυνη αποκατάσταση του κέντρου ήταν προϋπόθεση για την ανασυγκρότηση της δημοκρατίας.

Η ακροδεξιά

Η ιστορία σπάνια επαναλαμβάνεται. Η σημερινή ακροδεξιά μιλάει τη γλώσσα της δημοκρατίας και η εκλογική της δύναμη μπορεί προς το παρόν να καθιστά τη γλώσσα αυτή ειλικρινή. Αλλά πρόκειται για μια πολύ μικρή παρηγοριά. Αυτό το οποίο πρεσβεύει μπορεί να γίνει πιο θανάσιμο για την Ε.Ε. από οτιδήποτε μπορεί να εξαπολύσουν οι ακροαριστεροί λαϊκιστές.

Μολονότι επικρίνουν την πορεία που έχει πάρει η Ε.Ε., ο ΣΥΡΙΖΑ και το Ποδέμος της Ισπανίας, παραμένουν αφοσιωμένοι ευρωπαϊστές. Δεν συμβαίνει το ίδιο και με τις δυνάμεις της δεξιάς. Η Χρυσή Αυγή, ένα ανοιχτά ναζιστικό κόμμα, κράτησε σταθερά τα ποσοστά της στις ελληνικές εκλογές, κερδίζοντας την τρίτη θέση παρά το γεγονός ότι η ηγεσία της βρίσκεται στην φυλακή. Πολιτικά, είναι ευρωσκεπτικιστική. Οικονομικά, το όραμα της είναι ο φασισμός σε μια χώρα.

Τα ξυρισμένα κεφάλια των γυμνασμένων μελών της Χρυσής Αυγής μπορεί να μην ανησυχούν όσους μένουν εκτός Ελλάδας. Αλλά μια στροφή προς την ακροδεξιά εξελίσσεται και σε μια άλλη χώρα. Στην Γαλλία, η αποδυνάμωση της κεντροδεξιάς έχει ωφελήσει το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν, το οποίο κατέλαβε την κορυφή στις περσινές ευρωεκλογές. Αντίστοιχη νίκη πέτυχε και το Λαϊκό Κόμμα της Δανίας.

Ζοφερή εικόνα

Η εικόνα είναι ακόμα πιο ζοφερή, καθώς οι δημοσκοπήσεις δεν δείχνουν πως η απειλή από τα άκρα επηρεάζει τα κόμματα της κεντροδεξιάς. Είναι ένα φαινόμενο που εμφανίζεται σε όλη την ήπειρο. Με λίγα λόγια, η μάχη για την υπεράσπιση του ενιαίου νομίσματος της ηπείρου αναβιώνει μια ακροδεξιά γλώσσα εθνικής καθαρότητας, ρατσισμού και ανεξαρτησίας.

Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ δεν συμβολίζει την αποκήρυξη της Ευρώπης, αλλά τον επαναπροσδιορισμό της. Το σκεπτικό που βρίσκεται πίσω από το αποτέλεσμα στην Ελλάδα βασίζεται σε μια απλή διαπίστωση: το οικονομικό τραύμα από την κρίση που έχει πλήξει την Ελλάδα καταστρέφει την κοινωνία. Με την ανεργία των νέων πάνω από το 50%, μια ολόκληρη γενιά οδηγείται στον αποκλεισμό.

Την ίδια ώρα, η ιδέα του κοινού καλού θυσιάζεται μέσα από εξαναγκαστικές πωλήσεις κρατικών περιουσιακών στοιχείων και επιχειρήσεων, με ορατό το ενδεχόμενο της οικολογικής καταστροφής. Αυτή η εμπειρία της λιτότητας και ο αντίκτυπος της ένωσε μαζί διαφορετικές τάξεις και ηλικίες, πόλεις και χώρες.

Δελεαστική διαγραφή, αλλά...

Μπορεί να καταλάβει κανείς γιατί οι πολίτες στα χρεωμένα κράτη της Ευρώπης υιοθετούν αυτήν την στάση, αν και αυτό δεν μπορεί να γίνει κατανοητό από την πλειοψηφία των πιστωτών του Βορρά. Ωστόσο οι δανειστές πρέπει να το λάβουν υπόψη, γιατί μπορεί να είναι η τελευταία πράξη του δράματος. Είναι πολύ δελεαστικό να διαγράψει κανείς τους Έλληνες ως ανεύθυνους ακραίους και να τους δείξει την πόρτα της εξόδου. Μόνο που τότε μπορεί να τους ακολουθήσουν και άλλοι έξω από το ευρώ ή ακόμα και έξω από την ίδια την Ε.Ε., γυρίζοντας την Ευρώπη πίσω στο σημείο που βρισκόταν όταν ξεκίνησε το σχέδιο της ενοποίησης πριν από μισό αιώνα.

Αυτήν την φορά, τα πράγματα θα είναι χειρότερα. Χειρότερα εν μέρει γιατί η θεσμική συνεργασία είναι αναγκαία περισσότερο από κάθε άλλη φορά, τώρα που η παγκοσμιοποίηση έχει αναγκάσει τους λαούς να είναι μαζί και τα περιθώρια για μοναχικές πορείες έχουν εξαφανιστεί. Χειρότερα και γιατί, πριν από μισό αιώνα οι λαοί είχαν έντονη την ανάμνηση του που μπορεί να οδηγήσει ο φασισμός, ενώ τώρα φαίνεται να το έχουμε ξεχάσει.

Αν η ψήφος των Ελλήνων ήταν υπέρ της αλληλεγγύης, επέδειξε μια αρετή που το μεγαλύτερο μέρος της ηπείρου την έχει ξεχάσει. Οι Γερμανοί ή Φινλανδοί ψηφοφόροι μπορεί να νιώθουν ότι έχουν επιδείξει αρκετή αλληλεγγύη προς τους Έλληνες. Αλλά στην πραγματικότητα έχουν δείξει αλληλεγγύη προς τα δικά τους τραπεζικά ιδρύματα, τα οποία θα ήταν μεταξύ των μεγάλων χαμένων αν η Ελλάδα δεν λάμβανε πακέτο διάσωσης, και αυτό είναι κάτι τελείως διαφορετικό.

Ηθικό όραμα

Ποιο είναι το ηθικό όραμα που προτείνουν οι πιστώτριες χώρες; Η λιτότητα δεν είναι πολιτική. Και αν ο χρηματοοικονομικός κλάδος οφείλει να υπηρετεί την Ευρώπη αντί να την κυβερνά, τότε πρέπει να αποκατασταθεί μια ιδέα του κοινού καλού.

Η εναλλακτική είναι μια επικίνδυνα διαιρεμένη ήπειρος. Αυτό που διακινδυνεύει η Ευρώπη αν δεν αλλάξει πορεία είναι μια επιπλέον διάβρωση του πολιτικού κέντρου και την άνοδο του ακροδεξιού εξτρεμισμού και ενδεχομένως την ίδια την διάλυση της ένωσης.
http://www.voria.gr/

ΝΙΚΟΣ ΚΟΤΖΙΑΣ: ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΑΝ ΚΡΑΤΟΣ-ΠΑΡΙΑ

«Στο τελευταίο ευρωπαϊκό συμβούλιο, οι συνάδελφοί μου κατάλαβαν ότι δεν μπορούν να συμπεριφέρονται στην Ελλάδα σαν κράτος-παρία, γιατί χρωστάει λεφτά» τονίζει σε συνέντευξή του στη διαδικτυακή τηλεόραση του ΑΠΕ-ΜΠΕ ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, αναφερόμενος στα αποτελέσματα της συνόδου των Ευρωπαίων υπουργών Εξωτερικών για το θέμα των κυρώσεων στη Ρωσία.
«Άλλο χρωστάω λεφτά και άλλο δεν αξιοποιώ και εγκαταλείπω τα δικαιώματα που έχω στην ΕΕ» σημειώνει ο υπουργός Εξωτερικών και προσθέτει: «Η πείρα που αποκόμισα τις τελευταίες πέντε ημέρες, που υπήρξαν τα πρώτα σχέδια απόφασης μέχρι και την ίδια τη διαπραγμάτευση, είναι ότι η ΕΕ είναι υποχρεωμένη να κάνει διαπραγματεύσεις. Δεν μπορείς να διατάσσεις αν δεν θέλεις να είσαι διατασσόμενος. Αυτό είναι το βασικό που κατάλαβα και νομίζω ότι κερδίσαμε αυτή τη διαπραγμάτευση.

Μπορεί στο μέλλον να χάσουμε μια άλλη, αλλά αποκαταστήσαμε την κυριαρχία της χώρας και την έννοια της ισοτιμίας κάθε κράτους-μέλους μέσα στην ΕΕ. Η διαπραγμάτευση από ό,τι παρατηρώ -ήταν χιλιάδες τα μηνύματα που πήρα, για πρώτη φορά πήραμε τόσο πολλά στο υπουργείο- έδωσε μια αίσθηση αξιοπρέπειας στον ελληνικό λαό, μια αίσθηση εμπιστοσύνης και ένα μικρό αεράκι αισιοδοξίας»
Ο κ.Κοτζιάς τονίζει με έμφαση ότι «η έξοδος της χώρας μας από την κρίση δεν είναι μόνον υπόθεση χρηματοπιστωτικών αγορών. Είναι και υπόθεση ο άνθρωπος να νιώθει καλά, να νιώθει ο Έλληνας ότι μπορεί να συμβάλει, να έχει ο πολίτης τα δικαιώματά του και να μπορεί να ονειρεύεται για το μέλλον. Ένα λιθαράκι σε αυτή τη διαδικασία ελπίζω να αποδείξει η ιστορία ότι ήταν και αυτή η συνεδρίαση του Συμβουλίου των υπουργών Εξωτερικών»
Ερωτηθείς για το κλίμα που συνάντησε μεταξύ των Ευρωπαίων ομολόγων του στη σύνοδο των Βρυξελλών,ο υπουργός Εξωτερικών σημειώνει: «Νομίζω ότι χάρη στην πολιτική και την τακτική που ακολουθήσαμε, με τις οδηγίες του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, μπορέσαμε αντί να υποχρεωθούμε να βάλουμε βέτο, να περάσουμε τη θεμελιακή μας γραμμή: “δεν θέλουμε άλλες κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας”. Ασφαλώς συνεχίζουν οι προηγούμενες που είχαν συμφωνηθεί στο παρελθόν, αλλά όχι αυτό το μεγάλο κύμα των κυρώσεων και με αυτό τον τρόπο και κρατήσαμε την ευρωπαϊκή ενότητα, δεν διασπάστηκε πάνω σε αυτό το ζήτημα, αλλά και δεν υπήρξε ρήγμα σε βάρος της Ρωσίας. Γι΄ αυτό είχαμε την πρόσκληση από τον συνάδελφό μου τον Λαβρόφ να επισκεφτώ τη Μόσχα, γι΄ αυτό είχαμε μια συζήτηση μαζί του, γι΄ αυτό και θα προκύψει και θα γίνει συζήτηση -τηλεφωνική- ανάμεσα στον κ. Πούτιν και στον πρωθυπουργό της χώρας. Πρέπει να σας πω, ότι είχα συζήτηση με τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, τον κ. Κέρι, ο οποίος άκουσε με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον τη θέση της ελληνικής κυβέρνησης, την οποία είπα και στο Συμβούλιο, ότι δεν έχουμε διάθεση να υποσκάψουμε τα δημοκρατικά δικαιώματα καμιάς κοινωνίας και καμιάς πλευράς, θέλουμε να διαμεσολαβήσουμε, αλλά δεν θέλουμε να ανοίξουμε μέτωπα. Είχαμε πολύ ευχάριστη συζήτηση με τον κ.Κέρι και σύντομα θα κάνουμε και συνάντηση».
Ο κ.Κοτζιάς τονίζει ότι, μιλώντας στη σύνοδο των Υπουργών Εξωτερικών κατέστησε σαφές ότι «έχουμε ελληνική μειονότητα στην Ουκρανία, και μάλιστα εισάγαμε στην τελική απόφαση μια ειδική διατύπωση για την προστασία των εθνικών μειονοτήτων, που είναι πρόταση πάνω στην οποία θα στηριχθούμε για να προστατέψουμε τους Έλληνες της Ουκρανίας. Αυτό που αναδείχθηκε, γιατί πήρα πρόσκληση να πάω στο Κίεβο και έχω την πρόσκληση από τον κ. Λαβρόφ, υπουργό Εξωτερικών της Ρωσίας, επίσης, είναι ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να γίνει τμήμα του προβλήματος ούτε να κόψει τις ιστορικές σχέσεις με τη Ρωσία, αλλά μπορεί να παίξει ιδιαίτερο ρόλο διαμεσολάβησης και ανάπτυξης της διαπραγμάτευσης ανάμεσα σε αυτά τα δύο φίλα, για εμάς και τα δύο, κράτη της Ευρώπης. Πρέπει να σημειώσω ότι το βασικότερο όλων, που προβάλαμε την αντίρρησή μας μέχρι τέλους και που πείσαμε την πλειοψηφία ήταν ότι η Ευρώπη δεν θα πρέπει να προχωρήσει σε ένα τρίτο κύμα κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας. Δηλαδή, οι λεγόμενες τομεακές κυρώσεις, που σημαίνει καταστροφή κλάδων της οικονομίας της Ρωσίας…

Ήταν πολύ δύσκολη πρακτική, διότι θα έπρεπε να βρούμε έναν τρόπο που να μην έρθουμε σε αντίθεση, με τρόπο παράλογο θα έλεγα, και να διαταράξουμε τη σχέση μας σε εξωοικονομικό τομέα με τους Ευρωπαίους, αλλά ταυτόχρονα να μη διαταράξουμε τις σχέσεις της Ευρώπης, αλλά και της Ελλάδος με τη Ρωσία. Στο πλαίσιο αυτό υπήρξε πολύ σκληρή διαπραγμάτευση, η οποία είχε αρχίσει τέσσερις ημέρες πριν. Θα ξέρετε ότι ειπώθηκαν πολλαπλά ψέματα σε βάρος μας, συκοφαντίες και από ελληνικά μέσα, δίκτυα, αλλά και από μεγάλες εφημερίδες του εξωτερικού, στο πλαίσιο της πίεσης που ασκείται, όπως είναι φυσιολογικό, από την άλλη μεριά που διαθέτει πιο πολλά μέσα ενόψει της συνεδρίασης. Είναι όπως γίνεται με τη Φόρμουλα 1, τα αυτοκίνητα που το Σάββατο κάνουν pole position, δηλ. από τι θέση θα ξεκινήσουν την επόμενη μέρα και ο αγώνας είναι την Κυριακή. Έτσι είναι και οι πιέσεις έξω από τη διαπραγμάτευση. Δυστυχώς, πρέπει να το πω, υπάρχουν ελληνικά έντυπα και ελληνικά ΜΜΕ που υιοθετούν τα επιχειρήματα του ξένου παράγοντα για να μας πιέσουν και άλλο. Δεν το καταλαβαίνουν, δεν το κάνουν επίτηδες, αλλά δεν βοηθάνε».
http://kartesios.com/

Φοβάται ο βρεγμένος τη βροχή?

Το να θεωρεί κάποιος πως η ιστορία σε ένα κράτος γράφεται από το σύνολο ενός λαού είναι αστεία σκέψη. Δεν υπήρξε ούτε θα υπάρξει ποτέ το σύνολο ενός λαού που έκανε κάτι.
Στη μνημονιακή Ελλάδα, όπως και σε κάθε φάση της ιστορίας ενός έθνους υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία λαού κάτω από την οποιαδήποτε εξουσία. Κι αυτή η ποικιλία δεν καθορίζεται από το τι πιστεύει ο καθένας αλλά από το είναι, τι έχει και τι κάνει στη καθημερινότητα του.
Σ΄αυτούς λοιπόν τους δύσκολους καιρούς που βιώνουμε κάτω από κάθε κυβέρνηση υπάρχουν οι φτωχοποιημένοι, οι εξαθλιωμένοι αλλά και οι βολεμένοι. Υπάρχουν εκείνοι που δεν έχουν να φάνε κι εκείνοι που έχουν κομποδέματα στις τράπεζες και θέλουν να τα φυλάξουν. Υπάρχουν διαφόρων ειδών εργαζόμενοι του τριχίλιαρου, του χιλιάρικου των τεσσάρων κατοστάρικων και οι άνεργοι. Οι έχοντες στέγη και οι άστεγοι. Υπάρχουν εκείνοι που κοιτάζουν μόνο το τομάρι τους κι εκείνοι που ρίχνουν κι ένα βλέφαρο λίγο πιο δίπλα.
Δεν έχουμε μόνο φτωχοποιημένους Έλληνες, άνεργους νέους, πεινασμένους, άστεγους, ηλικιωμένους που κρυώνουν και δεν έχουν φάρμακα, γονείς απελπισμένους , ανθρώπους γενικότερα που τους έχουν στερήσει οι τζογαδόροι της εξουσίας το δικαίωμα να ζήσουν με την ελάχιστη αξιοπρέπεια, υπάρχουν και οι νοικοκυρούληδες με τα λεφτουδάκια τους, οι μεγαλοκαρχαρίες με τα πολλά λεφτουδάκια τους, οι μαυραγορίτες, οι τοκογλύφοι, τα λαμόγια, οι παρτάκηδες που σε τέτοιες εποχές κάνουν τον καλύτερο τζόγο και άλλες ευγενείς κατηγορίες.
Το όχι λοιπόν σε κάθε μορφή τυραννίας δεν το είπε ποτέ το σύνολο. Το ζήτησαν, το ευχήθηκαν, το είπαν στο τέλος εκείνοι που δυστυχούσαν, με συμπαράσταση πάντα, μιας μερίδας μη δυστυχισμένων που όμως δεν κοίταζαν μόνο το τομάρι τους. Στην κατοχή αντίσταση δεν έκανε όλος ο ελληνικός λαός. Υπήρχαν οι δωσίλογοι, οι συνεργάτες των κατακτητών, οι μαυραγορίτες, οι τρομοκρατημένοι που προτιμούσαν τη πείνα και την εξαθλίωση αλλά την «ησυχία» τους
Η εικόνα λοιπόν της περηφάνιας και της αξιοπρέπειας ενός λαού δεν καθορίζεται ποτέ ούτε από τους βολεμένους ούτε από τους τρομοκρατημένους αλλά από εκείνους που αρνούνται να ζήσουν στη μιζέρια κι εκείνους που αρνούνται να βλέπουν την γελοιοποίηση και τον εξευτελισμό της πατρίδας τους, άσχετα από το αν εκείνοι είναι στους προνομιούχους ή όχι.
Η κατηγορία των εξαθλιωμένων γίνεται σε κάποια στιγμή επαναστατική και πατριωτική μαζί. Η κατηγορία των εχόντων ακόμα , αλλά εχόντων μεγαλύτερα ιδανικά από τη τσέπη τους γίνονται πατριώτες που θα συμπράξουν με τους υπόλοιπους για ένα μεγαλύτερο όραμα από τη καλοπέραση του εαυτούλη τους.
Οι επαναστάσεις, οι ανατροπές, οι μεγάλες αλλαγές στην ιστορία ενός λαού γίνονται για ένα μεγάλο όραμα. Οι άνθρωποι που τις υποκινούν μπορεί να έχουν τα δικά τους συμφέροντα. Μπορεί να μην είναι αυτό που λένε και να είναι απατεώνες. Η μπορεί να είναι πλανεμένοι γεμάτοι από ανέφικτα οράματα. Μπορεί να είναι ακόμα και πιόνια ενός συστήματος που κάπου θέλει να πάει το πράγμα. Η ουσία όμως είναι πως θα τους ακολουθήσουν όσοι θέλουν να πουν όχι σε μια τυραννία πιστεύοντας όχι στα πρόσωπα, αλλά στους λόγους που ανταλλάσσονται, ξυπνώντας μέσα τους την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.
Είναι απλά μαθηματικά. Όσο πιο πολλοί είναι οι αποφασισμένοι να πουν όχι, τόσο πιο πολλές πιθανότητες υπάρχουν να γίνει μια ανατροπή στα γρανάζια ενός αραχνιασμένου συστήματος. Κι εδώ ερχόμαστε στο ζουμί. Όταν αυτό το όχι δεν είναι απλά ένα αίτημα αλλά μια ανάγκη επιβίωσης ανθρώπων που ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ ΠΙΑ ΝΑ ΧΑΣΟΥΝ τα γρανάζια λασκάρουν προς οποιαδήποτε κατεύθυνση.
Στη μνημονιακή Ελλάδα δεν πήραν απλά τους μισθούς, τις συντάξεις ή τις δουλειές. Απαίτησαν τον έλεγχο της ζωής. Απαίτησαν και απαιτούν να υπάρξει ένας λαός που θα έχει μόνο λόγο ύπαρξης, τη διάσωση των τραπεζών, την αποπληρωμή των τοκογλύφων, το ξεπούλημα κάθε εθνικού πλούτου και τη φτωχοποίηση ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥ μέρους του λαού. Κι αυτό το μέγεθος είναι που αρχίζει να κάνει τη διαφορά. Γιατί είναι νόμος. Όσο πιο πολλούς αφήσεις χωρίς ελπίδα, χωρίς αύριο, χωρίς καμιά δυνατότητα να επιβιώσουν τόσους δημιουργείς εν δυνάμει ΑΝΥΠΑΚΟΥΟΥΣ.
Μας έχουν ζαλίσει τα – μη πω – να ψάχνουν αν ο Τσίπρας η κυβέρνησή του, οι ΑΝΕΛ, όσοι συνεργαστούν μαζί τους και όλο το σκηνικό που θα δημιουργήσουν αν είναι αληθινό ή κόλπο. Αν είναι απατεώνες εντολοδόχοι κάποιου ή αν είναι ειλικρινείς αλλά ανόητοι. Μας τα έχουν ζαλίσει ακόμα κι όσοι υποτίθεται είναι αντιμνημονιακοί και πατριώτες με το να ψάχνουν αν ο πατέρας η μάνα ή ο μπατζανάκης του κάθε υπουργού ή βουλευτή ήταν αριστερός, δεξιός ή φασίστας , αν τελικά εξυπηρετεί το λαό ή τη νέα τάξη πραγμάτων αν αν αν… Και κρύβεται η ουσία. Πως ένα κομμάτι ΜΕΓΑΛΟ του λαού επέλεξε το ΣΥΡΙΖΑ και από κοντά και τους ΑΝΕΛ, όχι για το παπούτσι που φοράει ο καθένας, ή πια είναι η συννυφάδα του, αλλά ΣΑΝ ΜΗΝΥΜΑ.
Το κομμάτι αυτό του λαού δεν ψήφισε έστειλε ένα μέιλ ανάμεσα στα διάφορα που ανταλλασσόταν ερήμην του, πως κοιτάξτε τα έχουμε πάρει στο κρανίο και είμαστε πολλοί πια. Η σημασία ενός ΟΧΙ στη Τρόικα από το Βαρουφάκη δεν είναι αν ο ίδιος το λέει και το πιστεύει ή όχι είναι αν το πιστεύουν εκείνοι που ψήφισαν τη κυβέρνηση που είναι μέλος της. Η ουσία των εξαγγελιών του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα τις πραγματοποιήσει ή όχι , ή αν τις λέει στα σοβαρά ή κάνει πλάκα. Είναι πως αν αυτές τις εξαγγελίες ΤΙΣ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΟΝ ΨΗΦΙΣΑΝ.
Κι αυτοί είναι εκείνοι που χάψανε το λεφτά υπάρχουν και μετά ανακάλυψαν πως αυτά τα λεφτά δεν ήταν γι΄αυτούς αλλά για μερικούς εκλεκτούς, είναι αυτοί που πίστεψαν τα Ζάππεια ένα, δυο, τρία, πεντακόσια και μετά είδαν πως τους δούλευαν όλοι ψηλό γαζί, είναι αυτοί που δίνουν άλλη μια ευκαιρία σε κάτι αδοκίμαστο γιατί τελικά τι να κάνουν? Να το βουλώσουν και να περιμένουν ένα μεσσία? Να βγουν στους δρόμους σαν τους τρελούς? Να φύγουν μετανάστες? Να υποκύψουν κι όσο ζήσουν μέσα στη μιζέρια και τη ντροπή? Υπάρχει περιθώριο ακόμα να πιστεύει κάποιος πως κάποιοι από τους πολιτικούς του μπορεί να εννοούν αυτό που λένε. Πως ίσως μέσα στο απόλυτο ξεπούλημα μπορεί να έχει μείνει και κανένας ξεχασμένος πατριώτης.
Δεν είναι έτσι? Θα φανεί στη συνέχεια της ιστορίας τι θα συμβεί. Μη βιαζόμαστε. Μόλις που αρχίσαμε να βγάζουμε ένα μικρό ηχαλάκι από το στόμα μας. Μόλις ξεκίνησε οι μη νοικοκυραίοι, τα σκουπίδια στις υποσημειώσεις των μεγάλων τζογαδόρων να σκέφτονται λιγάκι για το αν θα ζήσει και το δικό τους παιδί. Γιατί εδώ και έξι χρόνια βιώνουμε το απόλυτο θράσος να πρέπει όσοι έχασαν τα πάντα να είναι ΣΕΜΝΟΙ.
Δηλαδή πόσο πιο άθλια να είναι μια απαίτηση? Να μην έχεις τίποτα και να σου λένε κάνε υπομονή και κάποια μέρα μπορεί να γίνεις σαν εκείνο το κυριούλη που είναι καλός νοικοκύρης κι έχει τα παιδάκια του τακτοποιημένα και είναι σεβαστός και αγαπητός στο κράτος και στους τυράννους του. Να σου πλασάρεται συνεχώς σαν μοναδικό όραμα η καλή ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ ενός συστήματος που σε έχει πετάξει σαν τρίχα από το προζύμι. Πόσο γελοίο ακούγεται κάτι τέτοιο?
Και μπορείς να το καταφέρεις ένα, δυο, πέντε χρόνια. Αλλά όταν αυτά τα σκουπιδάκια γίνουν πολλά, πως θα το καταφέρεις. Πως θα απειλήσει κανείς εκείνο το κομμάτι του λαού που δεν έχει ΤΙΠΟΤΑ ΠΙΑ πως αν κάνει μια κίνηση παραπάνω θα χάσει… ΘΑ ΧΑΣΕΙ ΤΙ ΔΗΛΑΔΗ?

http://pitsirikidotnet.gr/

Παπανδρέου Από δήμαρχος κλητήρας. Διαβάστε περισσότερα:

Αν η ενασχόληση με την πολιτική είναι μια διαρκής προσπάθεια ανέλιξης τότε η θέση του Αρχηγού κόμματος -και κατόπιν η θέση πρωθυπουργού- είναι εξ ορισμού το επιστέγασμα αυτής της προσπάθειας. Γράφει ο: BLOGGER Για να φτάσει κάποιος εκεί έχει περάσει δια πυρός και σιδηρού και έχει πείσει πάρα πολλές φόρες τους ψηφοφόρους του. Είτε ως υποψήφιος βουλευτής είτε ως «δελφίνος» είτε ως υποψήφιος και εν ενεργεία πρωθυπουργός. Πρόκειται για μια μακρόχρονη πορεία που ξεκινά ως προσπάθεια να μπει στο ψηφοδέλτιο, και κλιμακώνεται στις δεκάδες φόρες που αναμετράται με τους συνυποψήφιους του για την ψήφο του λαού. Όταν φτάσει ο καιρός να παραδώσει στον επόμενο πρωθυπουργό δεν υπάρχει επιστροφή. Σπάνια υπάρχει η διάθεση και η θέληση για να ξανακάνει όλη αυτή την διαδρομή από την αρχή. Κατά τεκμήριο οι πρώην πρωθυπουργοί οδηγούνται στην πολιτική «αποστρατεία» ή στην καλύτερη περίπτωση παραμένουν σε εφεδρεία στα κόμματα τους. Εκεί συντηρούν ένα στενό κύκλο συνεργατών και παρακολουθούν τα τεκταινόμενα έχοντας αποκτήσει την θεσμική πλέον ιδιότητα του πρώην πρωθυπουργού. Με το κυρός και το ειδικό βάρος τους, έχουν πάντα την δυνατότητα να παρεμβαίνουν δημόσια ή μέσω «κύκλων», όταν αισθανθούν ότι έχουν να πουν κάτι. Και η γνώμη τους πάντα μετράει Τίποτα από όλα αυτά δεν ισχύει για τον Γιώργο Παπανδρέου Η πολιτική για τον ΓΑΠ δεν ήταν ποτέ προσπάθεια ανέλιξης αλλά αναμονή για να παραλάβει την διεύθυνση του κόμματος. Δεν διαγκωνίστηκε ποτέ να μπει στο ψηφοδέλτιο της Αχαίας ούτε για να γίνει Βουλευτής ή υπουργός. Δεν δέχτηκε ποτέ εσωκομματικό πόλεμο και δεν είχε συνυποψήφιους. Όποιος στάθηκε απέναντι του ήταν απλά «προδότης της παράταξης που…» ίδρυσε ο μπαμπάς του. Δεν χρειάστηκε να πείσει τους ψηφοφόρους για κάτι και γι αυτό διατήρησε πάντα παλαβές απόψεις. Η θέση του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ δεν ήταν το επιστέγασμα μιας χρόνιας προσπάθειας αλλά η κατάληψη της θέση που δικαιούνταν. Η θέση του Πρωθυπουργού δεν ήταν η κατάκτηση της κορυφαίας θέσης το ελληνικό πολιτικό σύστημα αλλά μια προσωπική δικαίωση σε σχέση με τους προγόνους του. Μα πιο πολύ αισθάνθηκε ότι είχε μια αποστολή να εκπληρώσει και ότι είχε συρθεί σε αυτή την θέση από υποχρέωση έναντι στην χώρα που χωρίς αυτόν θα βάδιζε ακέφαλη. Για τον πρωθυπουργό ΓΑΠ η χώρα ήταν ένα βάρος και «διεφθαρμένη από την κορυφή ως τα νύχια». Το ΠΑΣΟΚ ήταν το πελατειακό κράτος και τα μεγαλοστελέχη του δεν παρήγαγαν πολιτική αλλά θόρυβο. Όταν λοιπόν έχασε την μπάλα και του πήραν την εξουσία και το κόμμα αισθάνθηκε ανακούφιση. Αλλά μετά ένα ασίγαστο πάθος ανέλιξης άρχισε να καίει μέσα του. Δεν μπορούσε να αρκεστεί στο ρόλο του τέως πρωθυπουργού. Αντίθετα του ήρθε η διάθεση και η θέληση για να κάνει επιτέλους όλη την πολιτική διαδρομή από την αρχή. Λυτρώθηκε όπως είπε χαρακτηριστικά και δήλωσε ολοκάθαρα πως δεν ξεκινά «από το μηδέν αλλά από την αρχή». Για όσους τον ξέρουν καλά, ο Γιωργάκης μόλις ξεκίνησε διψασμένος για να κάνει όλο το ταξίδι αυτή την φορά. Για τους υπόλοιπους είναι απλά έκπτωτος, καταδικασμένος να σέρνει τις αλυσίδες του στην ιστορία και να απολογείται για το μνημόνιο. Δημοσιεύθηκε στην έντυπη Larissanet
http://papaioannou-giannis.net/

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ συνέντευξη στο RP του Χ. Μουρούτη: «Δεν συμμετείχαμε σε καμία κρατική δουλειά»

Είστε συνιδρυτής της Arceland, μιας εταιρείας διαχείρισης παγίων με στόχο την δημιουργία και διαχείριση funds και τις επενδύσεις στον χώρο του real estate και την ανανεώσιμης «πράσινης» ενέργειας. Έχετε υπό τη διαχείρισή σας επενδύσεις με αξία παγίων περί τα 250 εκατ. ευρώ. Είστε, επίσης, πρόεδρος του Δ.Σ. της Bullpoa, της μεγαλύτερης ομοσπονδίας ιδιοκτητών ακίνητης περιουσίας στη Βουλγαρία.
Ειδικά, λοιπόν, για τον χώρο του real estate, έχει συμμετάσχει η εταιρεία σας σε πωλήσεις κρατικής περιουσίας; Είχατε συνεργασία με τη διοίκηση του ΤΑΥΠΕΔ;
Η εταιρεία μας είναι διαχειρίστρια θεσμικών κεφαλαίων από τις ΗΠΑ, κατά κύριο λόγο. Επενδύουμε σε συγκεκριμένους τομείς και σε συγκεκριμένες περιοχές, στις οποίες κατ” επιλογήν των επενδυτών δεν έχει περιληφθεί η Ελλάδα. Οπότε, καμία σχέση δεν έχουμε με φορείς ή με αντικείμενα επένδυσης, κρατικά ή ιδιωτικά στην Ελλάδα.

Γιατί διατηρήσατε την έδρα της εταιρείας σας στη Βουλγαρία και δεν επιστρέψατε στην Ελλάδα, παρά τις προσκλήσεις του Πρωθυπουργού Α. Σαμαρά να επαναπατρίσουν τα κεφάλαιά τους οι ελληνικές επιχειρήσεις;
Τα δικά μας κεφάλαια, αυτά που χρησιμοποιούμε στις επενδύσεις μας, δεν είναι ελληνικά. Τα επενδυτικά funds πάντα λειτουργούν με mandates, δηλαδή εντολές των επενδυτών προς τους διαχειριστές, εμάς δηλαδή, για συγκεκριμένες περιοχές και συγκεκριμένο αντικείμενο. Εμείς είμαστε υπόλογοι απέναντί τους και υποχρεωμένοι να ακολουθούμε τις επιλογές αυτές. Στα πλαίσια της εντολής των επενδυτών μας, δεν είχε περιληφθεί ποτέ η Ελλάδα. Δεν είναι προσωπική μου επιλογή, καθόσον -ως διαχειριστής- ακολουθώ εντολές.

Αυτή τη βδομάδα και μετά τη μεγάλη ήττα της ΝΔ (και τη συνακόλουθη αποδυνάμωση της ισχύς του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος) γίνατε δέκτης μιας σκληρής επίθεσης από τον εκδότη της εφημερίδας Παραπολιτικά. Συγκεκριμένα, στην εκπομπή «Πολιτικός Καφές», ο Γ. Κουρτάκης και ο Παναγιώτης Τζένος μίλησαν για «λαμόγια», αποκαλώντας έτσι τον αδελφό σας Γ. Μουρούτη, με το επιχείρημα ότι μαζί παίρνατε «περίεργες δουλειές».
Τί απαντάτε;
Δυστυχώς δεν έχω γνώση αυτής της επίθεσης, αλλά και των συγκεκριμένων ανθρώπων που αναφέρετε. Πολλά μέσα, κατά καιρούς, επιτέθηκαν στον αδελφό μου, πράγμα που θεωρώ απαράδεκτο αλλά σύνηθες στο αντικείμενο της εργασίας του. Δεν μπορώ να απαντήσω περαιτέρω, γιατί δεν έλαβα γνώση του περιεχομένου της επίθεσης, καθώς βρίσκομαι λόγω της εργασίας μου, στις ΗΠΑ.

Επιμένω πάρα ταύτα στο κύριο ερώτημα (που αποτέλεσε και την αφορμή αυτής της συνέντευξης):
Τόσο η Arceland, όσο και η EuroCapital Finance AD ή όποια τυχόν άλλη εταιρεία στην οποία συμμετέχετε, μπορείτε να μας διαβεβαιώσετε ότι δεν συμμετείχαν σε κρατικές δουλειές;
Δεν συμμετείχαμε σε καμία κρατική δουλειά, καμίας χώρας.

Πέραν του αδελφού σας, ακόμη δύο πρόσωπα έχουν βρεθεί στο στόχαστρο της έντονης δημοσιογραφικής κριτικής: Ο κ. Στ. Παπασταύρου (που το όνομά του εμφανίζεται στη λίστα Λαγκάρντ) και ο κ. Χ. Λαζαρίδης. Έχετε ποτέ συνεργαστεί μαζί τους, σε επενδυτικά projects ή διαχείριση κεφαλαίων με τον κ. Παπασταύρου ή έχετε γνώση για τυχόν χρηματιστηριακές δραστηριότητές του κ. Λαζαρίδη, την αμαρτωλή «Εποχή του Χρηματιστηρίου»;
Κανέναν από τους αναφερόμενους δεν έχω γνωρίσει. Την εποχή του ελληνικού Χρηματιστηρίου ήμουν στην Βουλγαρία ήδη (βρίσκομαι από το 1999) και δεν είχα καμία συμμετοχή ή ανάμιξη ούτε ως επενδυτής.

Ταυτόχρονα με την δραστηριότητά της στον χώρο του real-estate, η Arceland εισήλθε στον επενδυτικό κομμάτι της πράσινης ενέργειας συγκεντρώνοντας €100 εκατομμύρια, σε ίδια κεφάλαια, για επενδύσεις σε projects ανανεώσιμης ενέργειας, ως equity investor. H Arceland έχει τοποθετηθεί σε φωτοβολταϊκά πάρκα ως ιδιοκτήτρια ή συνιδιοκτήτρια εταιρεία και δευτερευόντως ως διαχειρίστρια στην Ελλάδα;
Όχι, δεν είχαμε την εντολή να επενδύσουμε στην Ελλάδα. Επενδύσαμε στην Βουλγαρία επιτυχώς και εξήλθαμε των επενδύσεών μας, επίσης χωρίς προσκόμματα.

Ακούγονται πολλά για τον τρόπο που κανείς μπορεί να εδραιωθεί επιχειρηματικά στη γείτονα χώρα (πχ καλές σχέσεις με την βουλγαρική μαφία και χρηματισμό μελών της ανώτερης διοίκησης και της κυβέρνησης). Έχετε κάποια σχετική μαρτυρία σας να μας εξιστορήσετε;
η Βουλγαρία είναι εξαιρετικά φιλική προς τους ξένους επενδυτές και θα ήταν άξιο να κάνετε ένα εκτενές ρεπορτάζ πάνω στο θέμα αυτό επειδή τα δεδομένα είναι πολύ εντυπωσιακά τον τελευταίο καιρό.
Είμαι 16 χρόνια εγκατεστημένος στην Βουλγαρία. Αυτά τα θέματα περί μαφίας τα ακούω στην Ελλάδα μόνο. Στην Βουλγαρία ούτε έχω δει, ούτε έχω αισθανθεί ύπαρξη μαφίας. Τα παλιότερα χρόνια, την δεκαετία του 90, υπήρχαν εγκληματικά στοιχεία που αναμίχθηκαν στις ιδιωτικοποιήσεις και σε λαθρεμπόριο. Όμως, η ενδυνάμωση και οργάνωση του κράτους τα εξαφάνισε. Εμείς, στην πορεία μας, δεν βρήκαμε ποτέ τέτοια προβλήματα ή προσκόμματα και η εμπειρία μας είναι θετική. Ακόμα δε, τα θέματα διαφθοράς είναι περιορισμένα σε σχέση με αυτά που συναντούμε στην Ελλάδα, τουλάχιστον αυτά που ήταν γνωστά προ της κρίσεως. Η δική μας πλούσια εμπειρία στην Βουλγαρία, ποτέ δεν μας έφερε αντιμέτωπους με τέτοιες καταστάσεις και οι εμπειρίες μας -επαναλαμβάνω- είναι αρκετά θετικές.

Πέρα από τα εμφανή εξωτερικά χαρακτηριστικά, ποιά πιστεύετε ότι είναι τα κοινά σημεία επαφής με τον αδελφό σας, ποιά χαρακτηριστικά σας θεωρείτε ότι επικυρώνουν την αιματική σας σχέση;
Ο αδελφός μου είναι κατά 8 χρόνια μικρότερός μου. Δουλεύει πολύ σκληρά και υπεύθυνα και αγαπά το αντικείμενο της δουλειάς του, το οποίο έχει εξασκήσει με μεγάλη επιτυχία στον ιδιωτικό τομέα, πριν αναμιχθεί στον πολιτικό στίβο. Είναι απόλυτα προσηλωμένος σε αυτό για το οποίο εργάζεται και παράγει εξαιρετικά αποτελέσματα. Δεν έχω αναμιχθεί στην εργασία του για να κρίνω και το αντικείμενό μας είναι διαφορετικό. Ούτε κατανοώ τον τρόπο της δουλειάς του, στα πλαίσια της πολιτικής σκηνής. Ωστόσο, αν υπάρχει κάτι κοινό που μας χαρακτηρίζει ως οικογένεια, είναι ο επαγγελματισμός και η αφοσίωση στο αντικείμενο της εργασίας μας.

Mε δεδομένη την επικοινωνία και την καλή σχέση που έχετε με τον αδελφό σας, ποιά εικόνα έχετε για τα πιστεύω του γύρω από πρόσωπα της ελληνικής πολιτικής σκηνής και της δημοσιογραφίας. Δεν έχει διαψεύσει ότι υπήρξε επιβλέπων ενός παρακρατικού μηχανισμού παρακολούθησης τηλεφώνων. Θεωρείτε ότι η ασφάλεια της χώρας ή του πρωθυπουργού, δικαιολογεί μία τέτοια ενέργεια;
Με τον αδελφό μου, δεν συζητάμε πολιτικά ή αν συζητάμε αυτά είναι ελάχιστα και στα πλαίσια της οικογενειακής παρέας, όποτε βρίσκομαι στην Ελλάδα. Ξέρω ότι αγαπά τη δουλειά του και τον κ. Σαμαρά. Από εκεί και πέρα, δεν έχω ακούσει κάτι ούτε για πολιτικούς ούτε για δημοσιογράφους, στα οικογενειακά μας πλαίσια. Όσο για τις παράνομες πράξεις που αναφέρετε, είναι η πρώτη φορά που το ακούω στα πλαίσια της ερωτήσεως αυτής. Οπότε, δεν μπορώ να πω κάτι παραπάνω.

Ποιός είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι για την πιθανή κατάρρευση της χώρας που δυστυχώς όσοι ζουν στην Ελλάδα, είτε δεν βλέπουν, είτε δεν κατανοούν. Όσοι ζούμε στο εξωτερικό και αναγκαία συναναστρεφόμαστε με δεκάδες ανθρώπους, από πολλές χώρες, λαμβάνουμε πολύ ανησυχητικά μηνύματα, ειδικά μετά την προκήρυξη εκλογών, τη νίκη ενός αλλοπρόσαλλου σχήματος όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ και του επιπόλαιου τρόπου με τον οποίον διοικούν.

http://www.rizopoulospost.com/

Βαρουφάκη εσύ σούπερ σταρ

Σάλος έχει προκληθεί μετά τις δημόσιες τοποθετήσεις του Γιάννη Βαρουφάκη σχετικά με τον ρόλο της τρόικας στην επόμενη μέρα της διαπραγμάτευσης του μνημονίου, έπειτα από την κοινή συνέντευξη Τύπου με τον ειδικό επί των αγροτικών θεμάτων, Γερούν Ντάισελμπλουμ, που βρέθηκε στη θέση του επικεφαλής της ευρωπαϊκής οικονομίας επειδή είχε τη σωστή εθνικότητα αλλά τις λάθος γνώσεις.

Όπως αναφέρουν δεκάδες διεθνή μέσα ενημέρωσης, ο Γιάννης Βαρουφάκηςάκουσε τον Ολλανδό υπερ-υπουργό να του λέει πως «σκότωσε» την τρόικα επειδή είπε πολύ απλά ότι καμία κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της δεν δέχεται να συνομιλεί με υπαλλήλους και κλητήρες.

Ο νέος υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας δίνει εδώ και μια εβδομάδα συνεχείς συνεντεύξεις σε ξένα μέσα ενημέρωσης, στις οποίες επαναλαμβάνει διαρκώς ότι ο λόγος για τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές δεν ήταν για να κάνει ό,τι του λένε οι δανειστές, αλλά για να δώσει επιτέλους στη λέξη «διαπραγμάτευση» την πραγματική της σημασία.

Η επιλογή του Βαρουφάκη ως τον άνθρωπο που θα προπαγανδίσει τις ελληνικές θέσεις στα διεθνή μάτια και αυτιά δεν είναι τυχαία. Πρόκειται για έναν καθηγητή ο οποίος πουλάει στο γυαλί, φαίνεται (και είναι) πάντα ήρεμος, και δεν είναι αυτό που θα έλεγε κάποιος «κλασσικό δείγμα ριζοσπάστη αριστερού».

Αποτελεί προνομιακό συνομιλητή σημαντικών οικονομικών παραγόντων του εξωτερικού και δεν έπαιξε ποτέ το εγχώριο παιχνίδι της διαπλοκής με τα μεγάλα ελληνικά μέσα ενημέρωσης. Αν το έκανε, θα είχε μόνιμη στήλη στα Νέα, το Βήμα ή την Καθημερινή και θα μετατρεπόταν σε τηλε-μαϊντανό που θα προπαγάνδιζε κινδυνολογία και αγορολατρεία. Ίσως να είχε και δικό του talk show.

Για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι ζωτικής σημασίας η νίκη της πρώτης παρτίδας πολέμου των εντυπώσεων σε διεθνές επίπεδο. Από το 2010 έως το 2013 όλα τα μεγάλα διεθνή μέσα ενημέρωσης –πλην απειροελαχίστων εξαιρέσεων- πούλησαν στους αναγνώστες τους το παραμύθι του τεμπέλη και διεφθαρμένου Έλληνα που πίνει ούζα στην παραλία και τρώει τα λεφτά του Γερμανού φορολογούμενου, δουλεύοντας ελάχιστες ώρες την εβδομάδα και βγαίνοντας στη σύνταξη στα 45 του.

Η ζημιά που υπέστη η Ελλάδα από αυτή τη στάση των ξένων ΜΜΕ ήταν ανεπανόρθωτη. Οι ξένοι ηγέτες κουνούσαν το δάχτυλο κάθε φορά που έβλεπαν κάποιον να μιλά για λάθος προσέγγιση και για δηλητηριώδη συνταγή «σωτηρίας» που φτιάχτηκε για να προστατέψει τις μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες, ενώ ταυτόχρονα έριχναν χρήματα των κρατικών τους ταμείων σε μια μαύρη τρύπα χρέους (όπως λέει ο ίδιος ο Βαρουφάκης ξανά και ξανά). Άποψη την οποία πρόσφατα ανέπτυξε μια ομάδα νομπελιστών οικονομολόγων, συνοδεύοντας την με βαριές κατηγορίες για την καταστροφική πολιτική της Γερμανίας.

Η εικόνα της Ελλάδα μέσα από τον φακό και την πένα των διεθνών ΜΜΕ άλλαξε το 2013. Από χώρα μπαταχτσήδων μετατράπηκε στη χώρα των νέων που μεταναστεύουν, των ανέργων που γεμίζουν ουρές τα συσσίτια, της παιδικής φτώχειας που βρίσκεται στην πρώτη θέση μεταξύ όλων των αναπτυγμένων χωρών του πλανήτη, των αστέγων που παραπλανιούνται στους δρόμους της Αθήνας και των άλλων μεγαλουπόλεων. Στη χώρα όπου η παραβίαση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων έγινε καθημερινή ρουτίνα και προκάλεσε πρωτοφανείς αντιδράσεις στους ευρωπαϊκούς οργανισμούς.

Μάλιστα, οι ίδιοι οι ευρωπαϊκοί θεσμοί ήταν εκείνοι που τελικά –και μετά τον βομβαρδισμό δημοσιευμάτων για το λεγόμενο «ελληνικό δράμα»- πείστηκαν να εξετάσουν πιο προσεκτικά τις απαιτήσεις της τρόικας και τις επιπτώσεις της δράσης της, εκδίδοντας ανακοινώσεις και ψηφίσματα καταδίκης της πολιτικής των δανειστών και της απονομιμοποιημένης κοινωνικά δράσης των υπαλλήλων τους εις βάρος εκατομμυρίων πολιτών.

Αυτά επαναλαμβάνει σε κάθε διεθνές ΜΜΕ ο Βαρουφάκης, θέλοντας κατά κάποιον τρόπο να προλάβει το κακό που ήδη ξετυλίγεται κι επιδιώκει την επανα-σύνδεση του Έλληνα με τη θεωρία του «τεμπέλη» και του «μπαταχτσή» που τώρα θέλει να φάει τα 240 δισ. των μνημονιακών δανείων.

Ο Βαρουφάκης αποτελεί στρατηγικό παίκτη ενός πολέμου εντυπώσεων, ο οποίος μπορεί να μην έχει στην πραγματικότητα ιδιαίτερη σημασία πίσω από κλειστές πόρτες, αλλά στην πράξη διαμορφώνει το κατάλληλο κλίμα πίεσης προς κάθε κατεύθυνση. Ο Έλληνας ΥΠΟΙΚ μπήκε μπροστάρης σε μια σημειολογική μάχη εξίσου σημαντική με αυτή των κυβερνητικών αποφάσεων που θα συναποφασιστούν με τους δανειστές – μη γελιόμαστε, ο Τσίπρας δεν είναι εκείνος ο τύπος πρωθυπουργού που θα αποφασίσει όντως να έρθει σε μετωπική ρήξη με την ΕΕ.

Η στάση του Ολλανδού αγρότη στο υπουργείο Οικονομικών προκαλεί έκπληξη· όχι επειδή δεν περίμενε να ακούσει τον Βαρουφάκη να μιλάει για κατάργηση της τρόικας, αλλά γιατί δεν πίστευε ποτέ ότι κάτι τέτοιο θα λεγόταν δημοσίως και μάλιστα στο ίδιο τηλεοπτικό πλάνο με αυτόν. Ήταν μια ήττα την οποία σε επικοινωνιακό επίπεδο επωμίστηκε σχεδόν αποκλειστικά η Άνγκελα Μέρκελ και όχι το Eurogroup στο σύνολό του. Κι αυτό γιατί κανείς Ευρωπαίος υπουργός Οικονομικών –πλην Σόιμπλε- δεν βροντοφώναξε στον Yanis ότι η πόρτα του υπουργείου του θα παραμείνει κλειστή όσο λέει τα ίδια.

Απόδειξη αυτής της σκέψης αποτελεί η άμεση κλήση του Έλληνα υπουργού Οικονομικών στις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες αμέσως μετά τον διορισμό του -πριν ακόμη ακουστεί ολόκληρη η προγραμματική πρόταση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- για διεξοδικές συζητήσεις που θα αφορούν το νέο πρόγραμμα που η ελληνική κυβέρνηση θα προτείνει στους δανειστές της.

Η Μέρκελ έχει από τη δική της πλευρά να διαχειριστεί πολλαπλά μέτωπα αντιδράσεων στον τομέα της επικοινωνιακής της μονομαχίας με τον Τσίπρα. Μια διαδικασία η οποία ξεκίνησε το επόμενο λεπτό της ανακοίνωσης των εκλογικών αποτελεσμάτων στην Ελλάδα μέσω των πρωτοσέλιδων του παγκόσμιου Τύπου, κι αναμένεται να είναι εξαιρετικά σύντομη καθώς η πιθανότητα της επιτυχημένης επανάληψης μιας ανθελληνικής προπαγάνδας εντός της υφεσιακής Ευρώπης του 2015 μοιάζει αβέβαιη, αν όχι ακατόρθωτη.

Η Γερμανίδα καγκελάριος οφείλει να δείξει αν είναι η ευρωπαΐστρια που η ίδια υποστηρίζει ή ο καταστροφέας της Ευρώπης, όπως την χαρακτηρίζουν δεκάδες αγγλοσάξονες –κυρίως- αναλυτές. Κι αυτό γιατί δεν έχει μπροστά της ούτε μια επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση στο εσωτερικό της για να συνεχίσει το παιχνίδι αναβλητικότητας που έπαιζε επί τέσσερα χρόνια, αλλά ούτε και μια άμεση οικονομική απειλή όπως εκείνη που κολύμπησε με ταχύτατους ρυθμούς τον Ατλαντικό και ξεβράστηκε στις ευρωπαϊκές ακτές το 2008.

Αν παρατηρήσουμε, μάλιστα, τα λεγόμενά της, καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως οι δημόσιες αναφορές της έχουν να κάνουν σχεδόν αποκλειστικά με την πιθανότητα διαγραφής του ελληνικού χρέους. Δεν πρέπει, όμως, να ξεχνάμε κάτι. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, το χρέος θα είναι ο στίβος των διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Σε ελληνικό όμως επίπεδο, η μάχη κατά της διαπλοκής οφείλει να ξεκινήσει την επόμενη μέρα της συγκρότησης της νέας βουλής. Εκεί δεν θα υπάρχει καμιά δικαιολογία για καθυστερήσεις κι ούτε ίχνος κατανόησης σε όσους κάνουν τα στραβά μάτια. Διότι, πολύ απλά, κανείς δεν θα κακίσει την κυβέρνηση αν δεν περάσει τώρα το αίτημά της για ευρωπαϊκή διάσκεψη χρέους. Όμως θα της αλλάξουν όλοι τον αδόξαστο αν την δουν να λοξοκοιτάζει όταν την ρωτούν γιατί δεν προχωρά στην κάθαρση για την οποία εκλέχτηκε.

https://eleutheriellada.wordpress.com/

Πρόταση-βόμβα Πούτιν στον Αλέξη Τσίπρα: «Θα γίνουμε ασπίδα της Ελλάδας εάν…»

Προσθήκη λεζάντας

Η Μόσχα έδωσε το πράσινο φως και την εσπευσμένη πρόσκληση στον Αλέξη Τσίπρα, στην σκιά των σοβαρότατων εξελίξεων στην Ουκρανία και την ευρύτερη περιοχή. Μέχρι πρόσφατα και μετά

την πτώση της κυβέρνησης Καραμανλή, η Ρωσία είχε χαλαρώσει το ενδιαφέρον της για την Ελλάδα, αφού και στην Ουκρανία είχε κυβέρνηση φίλα προσκείμενη ειδικά στο ενεργειακό παιχνίδι. Σήμερα, το HellasForce αποκαλύπτει την πρόταση βόμβα της Ρωσικής πλευράς που πιθανά να σοκάρει τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, αφού οι Ρώσοι γνωρίζουν πιο πολλά από όσα πιστεύει το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα.

Γιατί τον Τσίπρα.
Οι Ρώσοι προσέγγισαν τον Τσίπρα ως εν δυνάμει πρωθυπουργό γιατί πιστεύουν ότι έχει τις λιγότερες δεσμέυσεις με την Δύση (ΗΠΑ – Γερμανία). Οι όποιες «υποχρεώσεις» έχει αναλάβει δεν είναι προσωπικές, αλλά προϊόν συνεννόησης στελεχών του που δεν μπορούν να δεσμεύσουν σε καμμιά περίπτωση τον ίδιο. Σε αυτά οι Ρώσοι δίνουν μεγάλη σημασία καθώς ένας πολιτικός που ελέγχεται π.χ. για ευνοϊκή συμπεριφορά στην Siemens, θα είναι πάντα υπόδουλος και εκβιάσιμος από την Δύση.

Το άγνωστο φιάσκο με Τουρκία και η απειλή Ρωσοτουρκικού πολέμου.
Ελάχιστοι γνωρίζουν τις μυστικές συνομιλίες σε ανώτατο επίπεδο μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας που ολοκληρώθηκαν πριν από 48 ώρες. Η Ρωσική πλευρά κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Ερντογάν παραμένει πιστός σύμμαχος του ΝΑΤΟ παρ” όλους τους λεονταρισμούς και θα αποτελέσει βασικό βραχίονα σε κλιμάκωση της κρίσης.

Η Ρωσία απείλησε ανοιχτά την Τουρκική πλευρά για την τουρκική εμπλοκή στην Συρία και διεμήνυσε πως εάν επαναληφθούν γεγονότα όπως αυτά στην πόλη Κεσάμπ, η Ρωσική αντίδραση θα είναι σκληρή. Αυτή η παράμετρος ήταν που έκανε τον Κέρι να μιλήσει για το αδιαπραγμάτευτο της εδαφικής ακεραιότητας του ΝΑΤΟ, εννοώντας βέβαια την εδαφική ακεραιότητα της Τουρκίας ως χώρας μέλους του ΝΑΤΟ για να καθησυχάσει τον Ερντογάν ως προς τις Ρωσικές απειλές.

Γιατί την Ελλάδα.
Οι προφανείς λόγοι είναι οικονομικοί. Οι αφανείς είναι γεωπολιτική και θέλουν την Ελλάδα αντίβαρο στην Τουρκία. Μετά τις εξελίξεις στην Ουκρανία, η ασφυξία ως προς την εξαγωγή των φυσικών πόρων της Ρωσίας είναι εμφανής. Οι αγωγοί της Ουκρανίας δεν μπορούν πλέον να υπολογίζονται ως αξιόπιστη λύση, ακόμα και αν οι Ρώσοι υποκύπτουν στον εκβιασμό και στην ουσία δίνουν δωρεάν το Ρωσικό αέριο στην Ουκρανία, ώστε να μην διακοπεί η ροή προς την υπόλοιπη Ευρώπη. Αυτό καθιστά την πολιτική των αγωγών που είχε εγκαινιάσει ο Πούτιν με τον Κώστα Καραμανλή ως μονόδρομο. Για την ακρίβεια, είναι θέμα ζωής και θανάτου η ολοκλήρωση του Southstream αλλά και του Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, όχι όμως με τα λάθη που έγιναν την προηγούμενη φορά. Τώρα δεν υπάρχει περιθώριο λαθών και χαλαρότητας αφού η Ουκρανία θεωρείται χαμένη υπόθεση.

Γεωπολιτικά, η Ρωσία δείχνει να σώζει την Συρία, η αστάθεια όμως που επικρατεί την έκανε να κάνει το μεγάλο άνοιγμα στην Αίγυπτο και να ξεκαθαρίσει στο Ισραήλ ότι δεν θα ανεχθεί πλέον οποιαδήποτε ενέργεια κατά της Συρίας ή της Αιγύπτου. Σε αντίθεση με τον Ερντογάν, το Ισραήλ υπάκουσε στις Ρώσικες εντολές και σταμάτησε κάθε εμπλοκή στην Συριακή κρίση παρά τις πιέσεις που δέχεται από την Σαουδική Αραβία. Φαίνεται πως ο Πούτιν είχε πιο ισχυρά επιχειρήματα απέναντι στην Ισραηλινή ηγεσία από τις βαλίτσες που έχουν προσφέρει οι Σαουδάραβες.

Στην Αίγυπτο τα πράγματα ήταν πιο εύκολα αφού ο στρατηγός Σισι έχει εβραϊκή καταγωγή, ενώ η Χαμάς τάχθηκε με το μέρος του Μόρσι και των ΗΠΑ στην πρόσφατη κρίση. Εάν ο Πούτιν εξασφαλίσει μία παρουσία στον Ελληνικό ζωτικό χώρο, τότε ελέγχει απόλυτα την Τουρκία, κυκλώνοντας στην ουσία τον βασικότερο Νατοϊκή απειλή για την χώρα του.

Το «πακέτο» Πούτιν στον Τσίπρα.
Άμεση επανέναρξη της πολιτικής των αγωγών, με την ευρύτερη δυνατή πολιτική αποδοχή σε περίπτωση εκλογής του Τσίπρα. Τα ανταλλάγματα θα είναι οικονομικά και πολιτικά σε επίπεδο εντός και εκτός Ελλάδος. Ο Πούτιν θεωρεί πως με μία γενναία είσοδο, θα βάλει φωτιά σε όλον τον Ευρωπαϊκό νότο που μαστίζεται, προσβλέποντας στην φιλική στάση της Ιταλίας και σε ενδεχόμενη επικράτηση της Λεπέν στην Γαλλία, έστω ως ρυθμιστή. Μία γενναία μείωση της τιμής του φυσικού αερίου, θα είναι αρκετή για να επανεκκινήσει ολόκληρη την Ελληνική οικονομία, δίδοντας παράλληλα ανοιχτές πιστώσεις για αγορά πετρελαίου με ρώσικη εγγυοδοσία.

 

Σε πρώτη φάση δεν τίθεται θέμα εξόδου από το Ευρώ, εκτός εάν η ΕΕ εκβιάσει για την απόρριψη τέτοιας συνεργασίας, οπότε η Ρωσία θα εγγυηθεί το κλείδωμα της «νέας δραχμής» για να εμποδίσει την Αργεντινοποίηση σε μία τέτοια εξέλιξη. Ήδη η Βουλγαρία έχει ξεκαθαρίσει στην ΕΕ ότι θα προχωρήσει τον Southstream πασει θυσία. Το ίδιο θα γίνει και με τον Μπουργκάς Αλεξανδρούπολη όταν υπάρξει κατάλληλο κυβερνητικό σχήμα.

Οι Ρώσοι προσφέρουν την δυνατότητα «γεωπολιτικής προσέγγισης» (έτσι θα τεθεί), που θα περιλαμβάνει προσφορά στρατιωτικού υλικού στα πρότυπα της Αιγύπτου «για την ανασύσταση των ενόπλων δυνάμεων που έχουν βληθεί από το μνημόνιο» εως και την δυνατότητα στρατιωτικής παρουσίας (αποκλειστικά στο Αιγαίο) με κοινοποιήσιμο αντάλλαγμα την Ρωσική εγγύηση στην ακεραιότητα της χώρας, γεωπολιτικά και οικονομικά! Κοινώς οι Ρώσοι προσφέρουν την δυνατότητα ανακήρυξης ΑΟΖ με στρατιωτική προστασία που όμως θα προβληθεί ως «πλαίσιο οικονομικού ανταλλάγματος» για την δημιουργία στρατιωτικής βάσης. Το διπλωματικό σημείο; Οι Ρώσοι θα εγγυηθούν την ύπαρξη και δυτικών εταιρειών στην Ελληνική ΑΟΖ, όπως ακριβώς έγινε με την Κύπρο.

Εξαιρετικά σημαντικό: Οι Ρώσοι γνωρίζουν τις τουρκικές βλέψεις στην Θράκη και με την συμφωνία Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, θα εγγυηθούν την αποτροπή οποιασδήποτε απειλής ή αλλαγής του status της περιοχής.

Τέλος, γνωρίζοντας την ανασφάλεια που θα αντιμετωπίσει ο Τσίπρας αυτές τις προτάσεις ή μέρος τους, οι Ρώσοι έχουν ετοιμάσει ένα πακέτο εσωτερικής διασφάλισης το οποίο όπως πιστεύουν θα δώσει την αίσθηση στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ πως η όποια μορφή απειλής ενδέχεται να προκύψει, θα είναι διαχειρίσιμη, σε αντίθεση με τα γεγονότα 2007 – 2009. Οι Ρώσοι δεν θα θέσουν θέμα για ενδεχόμενη έξοδο της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ καθώς έχουν ετοιμάσει και λύση που θα καλύπτει την στρατιωτική συνεργασία των δύο χωρών, στα πλαίσια συμμετοχής της Ελλάδας στην Ε/Α συμμαχία…

Αναμένονται όπως όλοι καταλαβαίνουμε, σημαντικές εξελίξεις για την χώρα μας.
http://www.anoixtomialos.gr/

Τσίπρας: Δεν επιδιώκουμε σύγκρουση, θα συμφωνήσουμε με την ΕΕ

Τη δέσμευση ότι η Ελλάδα θα αποπληρώσει τις δόσεις της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, και θα καταλήξει σε μια αμοιβαία επωφελή συμφωνία με την ΕΕ, δίνει με άρθρο του στο πρακτορείο Bloomberg ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.

«Καμιά πλευρά δεν επιδιώκει τη σύγκρουση και δεν ήταν ποτέ πρόθεσή μας να δράσουμε μονομερώς στο ζήτημα του ελληνικού χρέους (...) χρειαζόμαστε χρόνο ώστε να αναπνεύσουμε και να δημιουργήσουμε το δικό μας μεσοπρόθεσμο» αναφέρει μεταξύ άλλων ο κ. Τσίπρας.

«Ο έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας προσπάθησε να αποκαταστήσει τις σχέσεις με τους πιστωτές της χώρας, μετά από μια εβδομάδα ρευστοποιήσεων σε ομόλογα και μετοχές, που προκλήθηκαν από την υπόσχεσή του να τερματίσει συμφωνία διάσωσης της χώρας» σχολιάζει το πρακτορείο.

Η δήλωση του πρωθυπουργού:

«Η διαβούλευση με τους Ευρωπαίους εταίρους μας μόλις ξεκίνησε.

»Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις, είμαι απολύτως βέβαιος ότι σύντομα θα καταφέρουμε να φτάσουμε σε μία αμοιβαίως επωφελή συμφωνία, τόσο για την Ελλάδα όσο και για ολόκληρη την Ευρώπη.

»Καμιά πλευρά δεν επιδιώκει τη σύγκρουση και δεν ήταν ποτέ πρόθεσή μας να δράσουμε μονομερώς στο ζήτημα του ελληνικού χρέους.

»Η υποχρέωσή μου να σεβαστώ την καθαρή εντολή του ελληνικού λαού για τέλος της λιτότητας και επιστροφή σε μία αναπτυξιακή ατζέντα, σε καμιά περίπτωση δεν περιλαμβάνει τη μη εκπλήρωση των δανειακών μας υποχρεώσεων μας απέναντι στην ΕΚΤ και στο ΔΝΤ.

»Αντιθέτως, αυτό που σημαίνει είναι ότι χρειαζόμαστε χρόνο ώστε να αναπνεύσουμε και να δημιουργήσουμε το δικό μας μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα ανάκαμψης, το οποίο –μεταξύ άλλων- θα ενσωματώνει τους στόχους των πρωτογενώς ισοσκελισμένων προϋπολογισμών και των ριζικών μεταρρυθμίσεων, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τα ζητήματα της φοροδιαφυγής, της διαφθοράς και του πελατειακού κράτους.

»Είμαι πεπεισμένος ότι μία συμφωνία σε αυτό το πλαίσιο θα γίνει αποδεκτή από τους εταίρους μας, αφού το κοινό μας συμφέρον είναι η οικονομική σταθερότητα και η ανάκαμψη για το κοινό μας σπίτι, την Ευρώπη.»

http://www.msn.com/