Ιδού, λοιπόν, πού μπορούν να βρεθούν τα λεφτά!

Του Νίκου Περπέρα

Μεσ’ την πολλή σκοτούρα τους και απελπισία τους, ενόψει των εκλογών, η κυβερνητική κουστωδία και τα εξαπτέρυγά της, έβαλαν μπρος τη μόνη μηχανή που τους έχει απομείνει: Αυτή της κινδυνολογίας και των ψευτοδιλημμάτων, με κυρίαρχο το ερώτημα «πού θα τα βρουν τα λεφτά;».

Δύο από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα είναι αυτά των αρθρογράφων των «Νέων» Γ. Πρετεντέρη και του «Έθνους» Π. Καψή (31-12-2014). Γράφει ο πρώτος: «Θεωρώ στοιχειώδες και θεμελιώδες λοιπόν να εξηγήσει ο ΣΥΡΙΖΑ πού θα βρει 29 δισ. (και μάλλον περισσότερα) για το 2015 και 21 δισ. (και ίσως περισσότερα) για το 2016. Θα κηρύξει στάση πληρωμών; Θα κάνει κωλοτούμπα και θα πάει σε νέο Μνημόνιο; Ή θα προχωρήσει σε διαδικασίες αναγκαστικού εσωτερικού δανεισμού;». Παράλληλα ο δεύτερος, αναφέρει: «Με δεδομένο ότι σήμερα για να λειτουργούν οι τράπεζες χρειαζόμαστε ένα κυλιόμενο δάνειο 45 δισεκατομμυρίων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, οι συνθήκες στην οικονομία θα είναι ασφυκτικές. Γιατί βέβαια εκτός Μνημονίου η ΕΚΤ θα πάψει να μας δανείζει και οι αγορές μάς έχουν ήδη στα αζήτητα»…

Δε θα σταθούμε κυρίως στο γεγονός ότι τα «διλήμματα» αυτά εμπεριέχουν και την αυτοαναίρεσή τους. Διότι αν μπορεί η προηγούμενη κυβέρνηση να τα βρει, άρα τα λεφτά υπάρχουν. Και γιατί να μην μπορεί να τα βρει και η επόμενη; Ασφαλώς όχι με το μονόδρομο χαρατσώματος του λαού που επέλεξε η συγκυβέρνηση…

Θα σταθούμε, όμως, στο γεγονός ότι, όπως ομολογούν και οι ίδιοι οι διακινητές των «επιχειρημάτων», τα λεφτά αυτά τα θέλουμε για την αποπληρωμή των δανείων. Θα πρέπει όμως οι ίδιοι να μας απαντήσουν: Αλήθεια που πήγε όλος αυτός ο πακτωλός χρημάτων που δανείστηκε (γύρω στα 300 δισ. ευρώ) τα τελευταία χρόνια η χώρα; Πήγε σε μισθούς και συντάξεις; Πήγε στην υγεία, την Παιδεία ή μήπως στην ασφάλιση των εργαζομένων και σε άλλους τομείς πρόνοιας; Η απάντηση είναι αυτονόητη: Ασφαλώς όχι. Οι μισθοί και οι συντάξεις όλα αυτά τα χρόνια καταβαραθρώθηκαν. Οι ελλείψεις στα νοσοκομεία, τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, εξαιτίας των ασύδοτων περικοπών σε λίγο θα τα καταντήσουν να μην μπορούν καν στοιχειωδώς να λειτουργήσουν. Πέρα από το ότι η άθλια ρύθμιση του PSIπεριέκοψε δραστικά τα αποθεματικά Ασφαλιστικών Ταμείων, Πανεπιστημίων και Νοσοκομείων…

Και πού πήγαν λοιπόν τα δανεικά; Πήγαν για να σωθούν μερικές τράπεζες και μερικοί τραπεζίτες. Πάνω από 300 δισ. ευρώ δόθηκαν την τελευταία πενταετία, είτε για την ανακεφαλαιοποίησή τους, είτε ως εγγυήσεις ρευστότητας, είτε ως απευθείας επιχορηγήσεις. Κι όλα αυτά με το πρόσχημα ότι θα αποκτήσουν ρευστότητα και θα αρχίσουν να δίνουν δάνεια στις επιχειρήσεις για να επενδύσουν, ώστε να πάρει μπρος η μηχανή της ανάπτυξης. Είδατε εσείς κάτι τέτοιο; Όχι βέβαια. Κανείς δεν το είδε. Αντίθετα. Το μόνο που βλέπουμε είναι να στέλνουν σωρηδόν διαταγές πληρωμής στους δανειολήπτες – αυτούς δηλαδή που η κυβέρνηση χαρατσώνει ανελέητα για να αποπληρώσουν τα δάνεια από το …σώσιμο των ίδιων των τραπεζών – και απειλές ότι θα τους πάρουν ό,τι έχουν και δεν έχουν, ακόμη και την πρώτη κατοικία τους, καταδικάζοντας χιλιάδες οικογένειες να κοιμούνται στα παγκάκια!

Ιδού, λοιπόν, ένας τρόπος για να βρεθούν τα λεφτά. Ας απαλλαγούμε από αυτό το βάρος των δανείων προς τις τράπεζες. Ας καταστραφούν και μερικές τράπεζες, προκειμένου να σωθεί ο λαός. Τι πειράζει; Στο κάτω-κάτω της γραφής ελεύθερη οικονομία έχουμε. Ας μείνει μόνο μία υπό τον κρατικό έλεγχο – δεν είμαστε δα και καμιά τεράστια χώρα – κι ούτε είδαμε ο υποτιθέμενος ανταγωνισμός μεταξύ τους να ωφελεί κανέναν. Ίσα-ίσα, τις είδαμε να λειτουργούν ως τραστ, με προσυνεννοήσεις και αδηφάγες συμπεριφορές. Και ως προς τους δανειολήπτες και ως προς τους εργαζομένους. Σήμερα πάνω από 3.000 άτομα εργάζονται στις τράπεζες ως δουλοπάροικοι, ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι, χωρίς δικαιώματα…

Πάνω από 10 δισ. ευρώ δίνονται από τον κρατικό κορβανά στους μεγαλοεργολάβους για να κατασκευάσουν με τη μέθοδο των περιβόητων Συμπράξεων του Δημοσίου με τον Ιδιωτικό Τομέα (ΣΔΙΤ) ή «συμβάσεων παραχώρησης», αυτοκινητόδρομους, εγκαταστάσεις διαχείρισης σκουπιδιών, λιμάνια, αεροδρόμια, αθλητικά κέντρα, ακόμη και σχολεία. Ουσιαστικά αυτές οι συμπράξεις αποτελούν «θεία δώρα» προς τους ιδιωτικούς ομίλους, που χωρίς να βάζουν δεκάρα από την τσέπη τους κατασκευάζουν, διαχειρίζονται και εκμεταλλεύονται αναγκαία έργα υποδομής χαρατσώνοντας το λαό για δεκαετίες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι μεγάλοι αυτοκινητόδρομοι. Με νόμο πριν ένα χρόνο η συγκυβέρνηση έκανε ένα πρόσθετο δώρο στους τέσσερις ομίλους 2,2 δισ. ευρώ και άλλα 500 περίπου εκατ. ευρώ ετοιμαζόταν να δώσει και στην πέμπτη κοινοπραξία. Και την ίδια στιγμή ο ελληνικός λαός που στενάζει είδε να αυξάνονται μέχρι και 60% τα ήδη πανάκριβα χαράτσια διοδίων!

Ιδού, λοιπόν, μία ακόμη πηγή από όπου μπορούν να βρεθούν λεφτά. Αρκεί να ακυρωθούν όλες αυτές οι λεόντειες συμβάσεις.

Εδώ και τέσσερα χρόνια η κοινή γνώμη βομβαρδίζεται από ειδήσεις σχετικά με διάφορες «λίστες Λαγκάρντ» και άλλες με τις οποίες μεγαλοσχήμονες Έλληνες έβγαλαν τεράστια ποσά στο εξωτερικό ασκώντας το πολύ προσοδοφόρο σπορ της φοροδιαφυγής. Οι υπεύθυνοι της συγκυβέρνησης, ωστόσο, παρακολουθούν με απόλυτη και ένοχη αμεριμνησία τις υποθέσεις αυτές που όζουν λαμογιά και σαπίλα.

Ιδού, λοιπόν, άλλος ένας τρόπος να βρεθούν – και μάλιστα πολλά – λεφτά όταν τα κεφάλαια που έχουν βγει εκτός χώρας από τους «έχοντες» ανέρχονται σε 140 δισ. ευρώ, δηλαδή πλησιάζουν σχεδόν το 80% του συνολικού ΑΕΠ της Ελλάδας: Από αυτούς που φοροδιαφεύγουν ασύστολα και βρίσκονται καταγεγραμμένοι στις λίστες αυτές. Τόσο δύσκολο είναι;

Στην Ελλάδα το 2014 οι υπερδισεκατομμυριούχοι από 9 αυξήθηκαν στους 11 με την περιουσία τους να αυξάνεται από τα 16 δισ. δολάρια στα 18 δισ. δολάρια. Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της ελβετικής τράπεζας «Credit Suisse» στην  Ελλάδα το πλουσιότερο 10% του πληθυσμού συγκεντρώνει το 56,1% του εγχώριου πλούτου από το 48,6% που συγκέντρωνε το 2007. Όπως δημοσιεύτηκε πρόσφατα («Βήμα», 24/8/2014) στην Ελλάδα έχουν καταμετρηθεί 559 Κροίσοι με περιουσία 76 δισ. δολάρια. Με άλλα λόγια σε μια χώρα 10 εκατομμυρίων, 559 ολιγάρχες κατέχουν πλούτο που αντιστοιχεί στο 45% του συνολικού ΑΕΠ της χώρας.

Ιδού, λοιπόν, άλλος ένας τρόπος – και μάλιστα – εντελώς δίκαιος. Να φορολογηθούν αυτοί οι ελάχιστοι ολιγάρχες, που κέρδισαν στην κρίση, όταν τα εκατομμύρια των μισθωτών και συνταξιούχων έχαναν έως και 40% των αποδοχών τους από τα μνημονιακά μέτρα. Ας δώσουν, λοιπόν, κι αυτοί το 40% της περιουσίας τους στο κράτος. Έτσι κι αλλιώς τα υπόλοιπα, όχι μόνο τους φτάνουν, αλλά τους περισσεύουν. Εδώ η συγκυβέρνηση απαίτησε ΕΜΦΙΑ ακόμη κι από τους άνεργους που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα…

Όσον αφορά τις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, και εδώ υπάρχουν «όπλα» διαφορετικά από αυτά των μνημονίων που τσαλάκωσαν την κοινωνία και οδήγησαν 6,3 εκατομμύρια Έλληνες στο έρεβος της φτώχειας, της ανέχειας και της πείνας. Ποια είναι τα «όπλα» αυτά;

• Υπάρχουν προηγούμενες αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων και άλλων οργανισμών που ελάφρυναν δραστικά το χρέος χωρών, χαρακτηρίζοντάς το ως επονείδιστο, άδικο και καταχρηστικό. Γιατί να μην ισχύσει αυτό και για μας; Να αρχίσουμε να πληρώνουμε όταν θα ξέρουμε τι πληρώνουμε και γιατί;
• Υπάρχει το τεράστιο χρέος (μελέτες το ανεβάζουν ακόμη και πάνω από 150 δισ. ευρώ) από τα κατοχικά δάνεια της Γερμανίας. Γιατί να μην το επικαλεστούμε; Και γιατί να μην τους πούμε ότι δεν πληρώνουμε ευρώ, αν δεν δεχτούν – και για όσο δεν δέχονται – τουλάχιστον να το συμψηφίσουμε; Επειδή θα μας πουν ότι κάνουμε στάση πληρωμών; Κι όλα αυτά τα χρόνια που αυτοί κάνουν το κορόιδο, αρνούμενοι να μας δώσουν αυτά που μας χρωστάνε, τι είναι;

Αναγκαία σημείωση: Όλα αυτά βέβαια μπορούν να γίνουν πράξη από μια κυβέρνηση αποφασισμένη να υπερασπίσει τα συμφέροντα του λαού και όχι να ακολουθήσει την πολιτική του «στρίβειν διά του αρραβώνος», όπως του Γιωργάκη Παπανδρέου με το προεκλογικό «λεφτά υπάρχουν» και του Αντωνάκη Σαμαρά με τις προεκλογικές «κόκκινες γραμμές» των Ζαππείων, που αποδείχτηκαν πομφόλυγες. Και βέβαια όταν πας σε μια τόσο σκληρή μάχη δεν μπορείς να αποκλείεις ή να παραιτείσαι από τα σοβαρότερα «όπλα» που διαθέτει η φαρέτρα σου, καθιστώντας εκ των προτέρων ανίσχυρη την οποιαδήποτε διαπραγμάτευση, αναφωνώντας σε όλους τους τόνους πως «όλα θα επιτευχθούν μέσα στο πλαίσιο του ευρώ και της ΕΕ». Αυτοί οι μονόδρομοι κοντεύουν να καταντήσουν τη χώρα μας αποικία και τους Έλληνες σύγχρονους σκλάβους…

https://eleutheriellada.wordpress.com/

Με πόσα βγαίνω βουλευτής;

Πόσα θέλεις για να βγεις βουλευτής; Εξαρτάται από το κόμμα και την εκλογική περιφέρεια. Στη Δράμα, ας πούμε, το πας όπως το φεστιβάλ κινηματογράφου: μικρού μήκους. Στη Β' Αθηνών θέλεις υπερπαραγωγή. Βέβαια τα τελευταία χρόνια είδαμε ότι τα λεφτά δεν φέρνουν πάντα την επιτυχία. Ένα ολόκληρο κόμμα (ΑΝ.ΕΛ), αλλά και αρκετοί υποψήφιοι είχαν ως αφετηρία την κοινωνική δικτύωση. Αυτή είναι μία εξαίρεση που κάποια στιγμή θα γίνει κανόνας. Μέχρι εκεί, όμως, υπάρχει δρόμος που θα σκαφτεί από τα παπούτσια των υποψηφίων βουλευτών.
«Η προεκλογική περίοδος είναι τόσο μικρή, ώστε δεν υφίσταται η έννοια της καμπάνιας» μου εξηγεί γνωστός επικοινωνιολόγος. Αυτό είναι καλό για τις μικρές τσέπες, ειδικά στις μεγάλες περιφέρειες. Και εγώ εκεί κόλλησα, με τις μεγάλες περιφέρειες. Τι σημαίνει να είσαι υποψήφιος στη Β' Αθηνών; Ο νόμος θέτει μερικούς αφελείς περιορισμούς στο ύψος των δαπανών, κάπου στις 130.000 ευρώ ανά υποψήφιο, δηλαδή σχεδόν οι βουλευτικοί μισθοί ενός έτους. Εννοείται ότι κανένας δεν παίρνει στα σοβαρά τα όρια αφού ο έλεγχός τους είναι το ίδιο αποτελεσματικός με τις δηλώσεις «πόθεν έσχες». Στον παλιό κόσμο της ευημερίας, οι μεγάλες τσέπες και οι ισχυροί μηχανισμοί κέρδιζαν έδρες. Τώρα μπορεί να έχεις χρήμα, να διαθέτεις ανθρώπους και γραφεία, αλλά να σε έχουν σιχαθεί οι ψηφοφόροι. Εννοείται ότι πέρα από το πρόσωπο του υποψηφίου σωτήρα, σημασία έχει το κόμμα με το οποίο κατέρχεται στον στίβο. Όπως μου εξηγούν, το κόμμα προσδιορίζει και το είδος του προεκλογικού αγώνα. «Αν κατεβαίνεις με το ΠΑΣΟΚ του 4% δεν έχει νόημα να βγεις στις λαϊκές. Θα χάσεις τον χρόνο σου για να μιλήσεις στο 4% των ανθρώπων, αν υποθέσουμε ότι τους βρίσκεις. Αντιθέτως, αν είσαι ΣΥΡΙΖΑ ή Νέα Δημοκρατία, είσαι υποχρεωμένος να βγεις με τα πόδια στον δρόμο.».
Εντάξει, θα βρω κόμμα και θα δω τι θα κάνω. Τηλεφώνησα σε γνωστή εταιρία πολιτικής επικοινωνίας και ζήτησα την υποστήριξή τους για τη Β' Αθηνών. Τι θα μου δώσουν; «Θα βρούμε σημεία πολιτικών θέσεων, θα σας γράψουμε δύο-τρεις ομιλίες, δύο άρθρα, θα φτιάξουμε φυλλάδια και, φυσικά, θα ορίσουμε τους άξονες της εκστρατείας.». Φιλική τιμή, πέντε χιλιάρικα. Όχι, δεν περιλαμβάνονται υπηρεσίες social media. Αυτά πια τα αναλαμβάνει «ένα παιδί από το γραφείο» ή ο ίδιος ο υποψήφιος, για αυτό και βλέπουμε όλα τα χαριτωμένα στο timeline. Tέλος πάντων, θα τυπώσω φυλλάδια, θα αγοράσω βάση δεδομένων και μαζικά SMS και θα φτάσω εύκολα και γρήγορα στο δεκαχίλιαρο. Αν δεν έχω καλούς φίλους, θέλω καλά γραφεία. Πόσα θα νοικιάσω; Θέλω κόσμο να κάνει τηλεφωνήματα; Να μοιράσει φυλλάδια; Πόσα πάρτι του χιλιάρικου θα κάνω; Ομιλίες; Θα βάλω καταχωρίσεις στις εφημερίδες που διαβάζουν οι ηλικιωμένοι ψηφοφόροι (να μου γράψουν και κανένα παραπολιτικό), αλλά θα φτιάξω και κάτι για το internet. Και, τελικά, πόσα «μαύρα» θα δώσω κάτω από το τραπέζι σε μηχανισμούς προβολής; Πολλά. Διότι από τότε που μπήκε το πλαφόν στις δαπάνες, αυξήθηκαν τα «μαύρα».
Όσο και αν παιδεύτηκα, δεν κατάφερα να δημιουργήσω ένα οικονομικό προφίλ το οποίο να ταιριάζει σε όλους. Ξέρω άνθρωπο που θα είναι υποψήφιος στη Β' Αθηνών και θα ξοδέψει δέκα χιλιάρικα, ποντάροντας στην αναγνωρισιμότητά του. Άλλα τόσα θα δώσει υποψήφιος στην Α' Θεσσαλονίκης που επενδύει τις προσδοκίες του στα πάρτι των φίλων του. Υπάρχει υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ στη Β' Αθηνών που λέει ότι δεν χρειάζεται να ξοδέψει φράγκο καθώς στο κόμμα λειτουργούν, ακόμα, κατευθυντήριες γραμμές. Και υπάρχουν άλλοι που αισθάνεσαι ότι είναι μηχανές που κόβουν χρήμα. Για το καλό της πατρίδας, πάντα
 http://www.protagon.gr/

Ολοι οι άνθρωποι του Γιώργου Παπανδρέου: Καρέ-καρέ όσοι βρέθηκαν στην πρώτη παρουσίαση του κόμματός του [εικόνες]

Πλήθος κόσμου βρέθηκε το Σάββατο στο Μουσείο Μπενάκη, προκειμένου να παρακολουθήσει από κοντά την παρουσίαση του νέου κόμματος του Γιώργου Παπανδρέου, το «Κίνημα- Δημοκρατών Σοσιαλιστών».
Το παρών στην ομιλία του κ. Παπανδρέου, έδωσαν ο Θάνος Μωραΐτης, ο Φίλιππος Σαχινίδης, ο Συμεών Κεδίκογλου, ο Δημήτρης Ρέππας, ο Μιχάλης Καρχιμάκης, ο Νίκος Σηφουνάκης, ο Πάνος Μπεγλίτης, ο Φίλιππος Πετσάλνικος, o Παύλος Γερουλάνος και οι ανεξάρτητοι βουλευτές, Βασίλης Οικονόμου και Χρήστος Αηδόνης, φυσικά ο αδερφός του Νίκος Παπανδρέου με τη γυναίκα του, Μάρθα και το ιστορικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας Έλσα Παπαδημητρίου.
















http://www.iefimerida.gr/

Δείκτης βλακείας: Η κλίμακα ΓΑΠ‏

Ο Γ. Παπανδρέου δημιουργεί κόμμα για να ...ξανασώσει τον τόπο

Το κόμμα που δημιουργεί ο Γιώργος Παπανδρέου προσφέρει μια σπάνια δυνατότητα στους μελετητές της ανθρώπινης συμπεριφοράς και ειδικότερα σε όσους καταπιάνονται (χωρίς ελπίδα) να μετρήσουν (σε ευρεία κλίμακα)  το μέγεθος ή τα όρια της βλακείας…

Δεν έχει και μεγάλη σημασία αν τα κίνητρα του ΓΑΠ  να ιδρύσει ένα κόμμα για να ξανα…σώσει τον τόπο εμπίπτουν στην απεραντοσύνη της δικής του (πολιτικής) βλακείας. Ή αν, αντίθετα, ποντάρει στην απέραντη βλακεία του Ελληνα ψηφοφόρου από τον οποίο ζητά να τον ξανα-εμπιστευτεί.  Σε κάθε περίπτωση, η υπόθεση αυτή (δηλαδή η δημιουργία του κόμματος ΓΑΠ) ξεπερνά το χώρο της πολιτικής ανάλυσης και η ερμηνεία της απαιτεί προφανώς τη συνδρομή άλλων επιστημονικών κλάδων όπως της ψυχιατρικής, για παράδειγμα.

Αυτό ωστόσο που έχει ενδιαφέρον δεν είναι η πολιτική βλακεία ενός ανθρώπου (του ΓΑΠ) που υπήρξε πρωθυπουργός της χώρας και μέσα σε 2 μόλις χρόνια κατάφερε να την τινάξει στον αέρα. Το εξαιρετικά ενδιαφέρον έχει να κάνει με το πόσους αυτός ο συγκεκριμένος άνθρωπος  μπορεί να πείσει να τον ξανα εμπιστευθούν.

Σ αυτό ακριβώς το σημείο  μπορεί να αναζητηθεί  η μεγάλη συμβολή του  ΓΑΠ στη μελέτη του φαινομένου καθώς οι εκλογικές επιδόσεις του μπορούν να μας δώσουν μια τάξη μεγέθους της εξάπλωσης της βλακείας σε πανελλαδική κλίμακα…

edit : o ΓΑΠ ανακοίνωσε το "Κίνημα αλλαγής" με λογότυπο εμφανώς κλεμμένο :D

https://eleutheriellada.wordpress.com/

Οι συνήθεις γυρολόγοι έπιασαν θέσεις στο Ποτάμι

http://papaioannou-giannis.net/

Καλή Διέξοδο, με Υγεία και … Μαγεία!

Γράφει ο Ζαχαρίας Λουδάρος,

Οι ευχές των ημερών είναι ένα τρόπος για να προσδιορίσουμε τη λέξη ή τις λέξεις που θα εκφράσουν το πνεύμα της νέας χρονιάς. Γι αυτό και στα μηνύματα των πολιτικών «έπαιξαν» οι λέξεις: «σταθερότητα» από τη μια και «ελπίδα» από την άλλη. Το πολιτικό σύστημα ξέρει πως το εκλογικό σώμα κυριαρχείται από μια δραματική αίσθηση αβεβαιότητας και η σωστή λέξη που θα το καθησυχάσει ή θα το εμπνεύσει, μπορεί να αποδειχθεί καθοριστική για την έκβαση της εκλογικής αναμέτρησης της 25ης Ιανουαρίου.

Γύρω από το κουφάρι της κληρονομιάς της Μεταπολίτευσης, δίνουν τη μάχη τους οι δύο πόλοι που διαμορφώθηκαν με την κατάρρευσή της, για να διεκδικήσουν τη θέση του οδηγού στην «επόμενη μέρα». Η ΝΔ του Σαμαρά που δεν είναι η ΝΔ του Κώστα Καραμανλή. Είναι μια Νέα Δεξιά. Ο ΣΥΡΙΖΑ που δεν είναι το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου. Είναι μια Νέα Αριστερά.

Το Κέντρο προς το οποίο συνέκλιναν οι πολιτικές δυνάμεις της Μεταπολίτευσης καθ’ όλη τη διάρκειά της, κατέρρευσε με την χρεωκοπία της χώρας. Σήμερα δεν υπάρχει πλέον ο ηδονιστικός και ανέμελος κόσμος των «50 αποχρώσεων του γκρι». Το τέλος αυτής της εποχής δεν θα μπορούσε να έχει καλύτερη συμβολική απεικόνιση από το να «βγαίνουν στο σφυρί» οι βίλες των μεγάλων πρωταγωνιστών της και να τσακώνονται μεταξύ τους τα παλιά και «νέα» απομεινάρια της «Κεντροαριστεράς».

Επιστρέφουμε ολοταχώς στο «άσπρο – μαύρο». Εδώ όμως, έχουμε ένα σοβαρό πρόβλημα. Όποτε βρέθηκαν αντιμέτωπες σε πολωτική αντιπαράθεση η Δεξιά με την Αριστερά, η χώρα ηττήθηκε. Το ίδιο ενδέχεται να συμβεί και τώρα. Τα χρόνια της ηδονής να ακολουθηθούν από χρόνια οδύνης, όπως ήδη συμβαίνει και ασφαλώς μπορεί να γίνει πολύ χειρότερο στη συνέχεια. Για να γίνει καλύτερο πάντως, τουλάχιστον με βάση την ιστορική εμπειρία, είναι σημαντικό να μην παραιτηθούμε στον τροχό της μοίρας και να ορθώσουμε το ανάστημά μας στις προκλήσεις των καιρών μας. Κι αυτό σημαίνει μια σύνθεση των αντιθέτων σε ένα ανώτερο επίπεδο, σημαίνει μια δύναμη που θα μπορεί να κάμψει τις απολυτότητες και τις πολώσεις, με το βλέμμα στραμμένο σε όλους και όχι αποκλειστικά σε κάποιες ελίτ.

Οι μεγάλες αλλαγές αναγνωρίζονται κατ’ αρχήν από τις λέξεις. Ούτε η σταθερότητα, ούτε η ελπίδα, είναι η σωστή λέξη. Διότι η κοινωνία νιώθει «ελεύθερη πολιορκημένη» κι αυτό που αναζητεί έχει όνομα και λέγεται: Διέξοδος.

Δεν ψάχνει όμως μια ηρωική έξοδο όπως στο Μεσολόγγι. Η εποχή των ηρώων έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Η κοινωνία ψάχνει έναν «Μωυσή» για τη διάβαση της θάλασσας, χωρίς να βρέξουμε τα πόδια μας! Δεν μοιάζει όλο αυτό πολύ μαγικό; Τι να σας πω… Η προσωπική μου ευχή πάντως για το 2015 είναι: Καλή Διέξοδο, με Υγεία και… Μαγεία!

ΥΓ1: Προς άρση πιθανών παρεξηγήσεων, Διέξοδος δεν σημαίνει οπωσδήποτε άλλο ένα κόμμα. Σημαίνει οπωσδήποτε ένα άλλο πρότυπο Ηγεσίας και μια άλλη Στρατηγική για τη χώρα.

ΥΓ2: Προς επιβεβαίωση της «μαγείας» των λέξεων, είναι άλλο πράγμα το «κούρεμα» χρέους «εις υγείαν» των διαπλεκόμενων ολιγαρχών και είναι άλλο πράγμα να ζητάς «άφεση χρέους» για να χρηματοδοτείται σταθερά και σε βάθος χρόνου μια υγιής, συνεργατική, αλληλέγγυα, κοινωνική οικονομία. Το «πεντοζάλι» δεν το καταλαβαίνει κανένας. Το « Social entrepreneurship» το καταλαβαίνουν όλοι.

http://www.rizopoulospost.com/

Άσε με να κάνω λάθος ...

... Μην παριστάνεις τον Θεό,  λέει το τραγουδάκι ...

Πόσο μάλλον όταν είσαι τόσο τραγικά κατώτερος των περιστάσεων, Φον Αντωνάκη μου, εσύ που με την τρικυμία που λυσσομανά μέσα στο κρανίο σου, "το αισθάνεσαι", λες, κι επιμένεις να θες να συνεχίσεις να κάθεσαι στον σβέρκο μας, παριστάνοντάς μας τον πρωθυπουργό!

Άσε με να κάνω λάθος, κι ας το μετανιώσω, γιατί εδώ που μας έφτασες, αχαρακτήριστε, δεν πάει παρέκει! 

Δεν πας, λοιπόν, να ανακαλύψεις και να μοντάρεις τις διάφορες δηλώσεις ορισμένων λογής-λογής απίστευτων που εκπροσωπούν τον Συ.Ριζ.Α. και που λένε το μακρύ τους και το κοντό τους, από το πρωί, ίσαμε το βράδυ; ΔΕΝ πας ΝΑ Ανακαλύψεις ΟΛΗ ΤΗ μαγνητοσκοπημένη συριζαίικη ανοησία ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ συμπυκνώσεις ΣΕ Εξαιρετικά φιλμάκια Των 30 δευτερολέπτων ή του λεπτού; Δεν με ενδιαφέρει, ότι κι αν έχουν πει όλοι τους μαζί, γιατί αποκλείεται να με τρομάξουν αυτοί, τόσο, όσο με έχετε τρομάξει εσύ και η ολέθρια παρέα σου, τα τελευταία δυόμισι χρόνια που μας κυβερνάτε!

Καταπατήσατε κάθε έννοια λογικής, σπαταλήσατε κάθε ψήγμα δημοσίου συμφέροντος, νομοθετήσατε την αθλιότητα και διαστρεβλώσατε το Σύνταγμα, μέχρι τέτοιου σημείου, που δεν θα μπορούσε να το συλλάβει ούτε η νοσηρότερη φαντασία, εκείνην την εποχή που έδινες τις παραστάσεις στο Ζάππειο, τη μία πίσω από την άλλη ή λίγο αργότερα τις αποφράδες μέρες που μας παρουσίαζες το ψευδέστατο κυβερνητικό σου πρόγραμμα, παρέα μ 'εκείνην την εγκληματική φυσιογνωμία, τον παρασυνταγματολόγο με την ψυχογενή βουλιμία για εξουσία και τον άλλο κολαούζο, το μικροτσούτσουνο έκτρωμα της ανανεωτικής (sic) αριστεράς. Αλήστου μνήμης, η «Τρόικα Εσωτερικού"!

Να πάτε στα τσακίδια λοιπόν, όλοι σας και να ξέρετε ότι τζάμπα διατηρείτε την ελπίδα σας, ότι θα επιπλεύσετε. Ειδικά εσύ, Φον Αντωνάκη μου, να το ξεχάσεις πάραυτα, σε παρακαλώ, ότι θα συνεχίσεις να στρογγυλοκάθεσαι στον πρωθυπουργικό θώκο.

Φτάνει πια, δεν θέλουμε ούτε εσένα, ούτε τον εσμό των ανεκδιήγητων που συνιστούν την άθλια κυβέρνησή σου ούτε την αθλιότερη κοινοβουλευτική κουστωδία των 168 αχαρακτήριστων που σε χειροκρότησαν ανενδοίαστα σ 'εκείνην την απαράδεκτη φαρσοκωμωδία σε τρεις πράξεις, που ανέβασες τις προάλλες με αφορμή την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Όλη αυτή η φασαρία και ο οχετός βρωμιάς που πρόκειται να εκρεύσει από τα σκοτεινά υπόγεια του Μεγάρου της «Αλήθειας», του οποίου προΐστασαι τερατουργός, και όλες οι ανοησίες και τα ψέματα που θ 'ακούσουμε τις επόμενες εβδομάδες, ούτε μας αφορούν ούτε μας ενδιαφέρουν, γιατί όλοι το έχομε καταλάβει πια και το ξέρουμε, ότι χειρότερα δε γίνονται τα πράγματα, έτσι που τα κατάφερες κι εκεί που μας κατάντησες, εσύ και η κυβέρνησή σου, η αθλιότερη μεταπολιτευτική κυβέρνηση που θυμάμαι στη ζωή μου.

Επειδή ξέρεις ότι οι περισσότεροι των Ελλήνων δεν θέλουμε να μπούμε στην περιπέτεια της δραχμής -στάση με την οποία, ως οικονομολόγος συμφωνώ, όπως έχω προσπαθήσει να εξηγήσω σε ένα παλιότερο σημείωμά μου - Εκεί, ασφαλώς, θα προσπαθήσεις να χτυπήσεις φλέβα, εκμεταλλευόμενος και την αερολογία ορισμένων ανεκδιήγητων του αντίπαλου στρατοπέδου.

Αλλά θέλω να σε διαβεβαιώσω ότι δεν πρόκειται να πιάσει η τρομοκρατία σου ούτε πείθουν κανέναν πια οι γκεμπελισμοί σου ή, πολύ περισσότερο, οι ψευδείς υποσχέσεις σου. Εδώ ούτε ένα δωρεάν wi-fi δεν κατάφερες να εξασφαλίσεις, βρε ουτιδανέ άνθρωπε, όπως υποσχόσουν με τον χαρακτηριστικά αστείο στόμφο σου πριν από τόσον καιρό και θα σε πιστέψουμε στα υπόλοιπα; Ειδικά τώρα που σε έχομε μάθει τόσο καλά και γελάμε με τα "διαγγέλματά" σου, τρομάρα σου; Αυτή ειδικά τη φορά, που σε άφησε σύξυλο κι η αφέντρα σου, η Φράου Καγκελάριος, Χωρίς ΝΑ  σου εκχωρήσει ΤΗΝ Άδεια ΝΑ μοιράσεις μερικά  πεντακοσάρικα, για να επαναγοράσεις λιγοστό από τον πόνο που έχεις σκορπίσει, πώς θα τα καταφέρεις, βρε ανεκδιήγητε; Όχι αγαπητέ μου, παρ 'το απόφαση ότι τέρμα τα δίφραγκα, κι ότι τα ψωμιά σου, ευτυχώς τελείωσαν!

Ότι και αν λένε οι ψιττακοί της αυλής σου από τα τηλεπαράθυρα, απόπου ήδη ξεκίνησαν τις επιθέσεις τους, όσο κι αν βάζουν στα στόματα των πολιτικών σου αντιπάλων λόγια που δεν ειπώθηκαν, από το ευρώ, το ξέρεις καλέ μου Φον Αντωνάκη, θα φύγουμε μόνον όταν το θέλουμε εμείς κι αν το θέλουμε εμείς. Δεν τα λέμε αυτά, επειδή είμαστε τίποτα πολλά βαρείς μάγκες, ή τίποτα ψευτοκουτσαβάκηδες σαν και του λόγου σου, αλλά επειδή δεν υπάρχει τρόπος ούτε προβλέπεται από τις συνθήκες που έχουμε υπογράψει, η έξοδός μας -εκτός κι αν έχεις υπογράψει εσύ κανένα μυστικό μνημόνιο, ικανό σε έχω, αλλά κι αυτό θα είναι ακυρώσιμο, οπότε ούτε ανησυχώ ούτε στεναχωριέμαι. Ακυρώσιμα είναι όλα αυτά τα κατάπτυστα που υπογράφετε μέχρι κι αυτήν την ώρα, Φον Αντωνάκη μου. Ακυρώσιμα όλα, όπως ακυρώσιμες είναι και οι εκατοντάδες, αν δεν είναι χιλιάδες, οι πράξεις της ανεκδιήγητης Βουλής της οποίας παρίστανες τον πρωθυπουργό, τα τελευταία δυόμιση χρόνια. Ακυρώσιμες είναι και οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, όλες αυτές οι κατάπτυστες πράξεις, οι μουσκεμένες με τα κροκοδείλια δάκρυα του πρώτου τη τάξει κρονόληρου της Τηλεδημοκρατίας μας, με τις οποίες μας καταδυναστεύεις.  

Έχε υπόψη σου ότι από το ευρώ θα φύγομε μόνο αν το αποφασίσομε εμείς οι ίδιοι κι αν χρειαστεί να το δηλώσουμε και με δημοψήφισμα, ας γίνει κι έτσι. Μόνο που θα ήταν χάσιμο χρόνου, αυτή τη στιγμή, ετούτη η κουβέντα, αφού δεν θέλουμε ούτε μας συμφέρει να φύγουμε τώρα από τη ζώνη του ευρώ. Ειδικά ετούτη την ώρα, έτσι που μας έχετε καταντήσει, εσύ κι οι όμοιοί σου. Επειδή, λοιπόν, σήμερα δεν θέλομε να φύγομε από την ευροζώνη, τίποτα τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί κι ούτε πρόκειται να πάμε πουθενά -οπότε, αλλού αυτά! 

Μόνο που πρέπει να προκύψει μια κυβέρνηση ικανή και έντιμη. Μια κυβέρνηση με σθένος, να πατήσει πόδι και να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι. Αλλά, αυτό δε σε αφορά εσένα, Φον Αντωνάκη μου, εσύ την είχες την ευκαιρία σου και την έχασες. Αυτή, τώρα, είναι δική μας δουλειά για να την κανονίσομε μπροστά στην κάλπη, αύριο-μεθαύριο. 

Πάλι να στο πω για να το χωνέψεις: δεν πρόκειται να φύγουμε από τη ζώνη του ευρώ, όχι επειδή είμαστε τίποτα κουραδόμαγκες ή εκβιαστές όπως εσύ, Φον Αντωνάκη μου, αλλά γιατί εντός αυτού του πλαισίου πρέπει να αναψηλαφήσουμε όλες τις δρομολογημένες παραβιάσεις των δικαιωμάτων μας και των θεμελιωδών αρχών δικαίου. Ας όψονται οι άθλιες συνθήκες που υπέγραφες, τη μια πίσω από την άλλη, χωρίς καν να τις περνάς από τη Βουλή, όλα αυτά τα χρόνια. Η μία παρανομία πίσω από την άλλη. Η μία αθλιότητα, πίσω από την άλλη. Ως ο θλιβερότερος στην Ιστορία μας πρωθυπουργός θα καταγραφείς, κακομοίρη μου, χωρίς να ξεχνώ τον Αντιπρόεδρό σου! Εσείς, οι λεροί, που περάσατε το χρόνο σας στην εξουσία, σκίζοντας κάθε εβδομάδα κι από μια σελίδα του συντάγματος: 31 μήνες στην κυβέρνηση από 4 εβδομάδες ο μήνας, 124 εβδομάδες, όσες κι οι σελίδες του αντιτύπου του Ελληνικού Συντάγματος, που έχω εδώ δίπλα μου, τώρα που σου γράφω. Το έσκισες, σελίδα-σελίδα, Φον Αντωνάκη μου το Ελληνικό Σύνταγμα ολόκληρο -και νισάφι πια! 

Αλλά έχουν γνώση οι φύλακες, Φον Αντωνάκη μου, και ας μάθεις επιτέλους αυτό που ποτέ δεν κατάλαβες ούτε και το σεβάστηκες ποτέ! Να μάθεις ότι υπάρχουν και οι διεθνείς νόμοι, μακριά από τα γαμψά νύχια των νομικών σου συμβούλων, για να τους αρπάξετε, να τους ξεσκίσετε ή να τους διαστρεβλώσετε, όπως έκανες δυόμιση χρόνια τώρα, εσύ κι η κουστωδία σου, με τους ελληνικούς νόμους. Υπάρχουν και οι ευρωπαϊκές αξίες που υποτίθεται ότι η παράταξή σου υπηρετεί, αχρείε. Υπάρχουν και οι ευρωπαϊκές συνθήκες, ποταπέ «πρωθυπουργέ»! Υπάρχει κι ο Ευρωπαϊκός Χάρτης των θεμελιωδών μας δικαιωμάτων, θλιβερέ σφουγγοκωλάριε, και το μόνο που χρειαζόμαστε, είναι ένας πρωθυπουργός πραγματικός που θα πάει και θα τα πει ένα χεράκι και στη Φράου Καγκελάριο και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή -και στην ολομέλεια του ΟΗΕ, αν χρειαστεί, με την ευλογία, μάλιστα, εκείνου του «αλλόθρησκου», του Πάπα των Φτωχών! 

Αυτά ήθελα να σου πω, προς το παρόν, Φον Αντωνάκη μου, και στο υπόσχομαι ότι δεν πρόκειται να σε αφήσω από το στόμα μου τις επόμενες μέρες, μέχρι να βάλω κι εγώ το λιθαράκι μου, μέχρι να ακούσω καθαρά και ξάστερα την κραυγή σου, την ώρα που θα πέφτεις στην άβυσσο της ιστορικής λήθης όπως συμβαίνει με όλα τα πολιτικά περιττώματα. Λίγες μέρες σου απέμειναν εσένα και της συντροφιάς σου και να το ξέρεις ότι τη δική μας Πρωτοχρονιά, θα τη γιορτάσομε στις 25 Ιανουαρίου, κατά τις 10 το βράδυ, ώρα Ελλάδας! 

Kι αν κάνω λάθος -που δεν κάνω- άσε με να το κάνω, το λάθος μου! Εδώ που μας έφερες, χειρότερα δε γίνεται, Φον Αντωνάκη μου, που κακό χρόνο να 'χεις, κι εσύ και η εγκληματική συμμορία σου ...

Καλή χρονιά σε όλους τους υπόλοιπους!

http://my-pillow-book.blogspot.gr/

Το καλό, το κακό και το καταστροφικό σενάριο για το 2015

του Γιώργου Μητράκη

Καλή χρονιά σε όλους!
Το 2015 θα είναι εξ’ ορισμού έτος καθοριστικών εξελίξεων για την ελληνική οικονομία. Αφενός οι επικείμενες εκλογές και αφετέρου οι προθεσμίες που λήγουν καθιστούν τις εξελίξεις όχι μόνο αναπόφευκτες, αλλά και πιεστικές, με μόνο βέβαιο το δίλλημα αν η χώρα θα καταφέρει να πορευθεί συγκροτημένα ή θα υποχρεωθεί να πλεύσει σε… αχαρτογράφητα νερά. Σε κάθε περίπτωση η οικονομία και η κοινωνία έχουν μπροστά τους και άλλα σοκ, η ένταση των οποίων έχει διαβαθμίσεις, ανάλογα την περίπτωση.
Ποια είναι τα αντικειμενικά δεδομένα μέχρι αυτή τη στιγμή: Σύμφωνα με τον Οργανισμό Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους (ΟΔΔΗΧ) την περίοδο 2015 – 2020, δηλαδή μέσα σε έξι χρόνια, η Ελλάδα οφείλει να καταβάλει 52,246 δισ. ευρώ σε χρεολύσια και 37,93 δισ. ευρώ σε τόκους, δηλαδή συνολικά 90,17 δισ. ευρώ. Την επόμενη δεκαετία 2021 – 2030 η χώρα θα πρέπει να καταβάλει 86,6 δισ. Ευρώ σε χρεολύσια και 114,4 δισ. ευρώ σε τόκους. Παράλληλα ο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο υπολογίζει τις μικτές χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας για τη διετία 2015 – 2016 στα 25 δισ. ευρώ, εκ των οποίων στο 2015 αναλογούν περί τα 18 δισ. ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο 10% του ΑΕΠ.Αντίθετα, οι ανάγκες μειώνονται σημαντικά το 2016, σε περίπου επτά δισ. ευρώ (4,3% του ΑΕΠ), λόγω συρρίκνωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος και του κόστους εξυπηρέτησης του χρέους.
Με αυτή την εικόνα -που θεωρείται βέβαιο ότι θα αλλάξει, αλλά παραμένει άγνωστο το πώς, πόσο και προς τα πού- τα σενάρια που διαμορφώνονται είναι τα ακόλουθα:
Το καλό σενάριο. Η επόμενη κυβέρνηση ολοκληρώνει τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα –εννοείται ότι θα ληφθούν νέα μέτρα, ηπιότερα πάντως από το παρελθόν- και με «όπλο» την προληπτική πιστωτική γραμμή από την Ευρωπαϊκή Ένωση βγαίνει στις αγορές να δανείζεται με λογικό επιτόκιο. Επιστρέφει, δηλαδή, βήμα βήμα στην κανονικότητα και εξέρχεται του Μνημονίου στα τέλη του 2015. Στο μεταξύ ανοίγει στα σοβαρά η συζήτηση για την ελάφρυνση του δημοσίου χρέους με πιθανή επιμήκυνση δεκαετιών και χαμηλότερο επιτόκιο. Σιγά σιγά η ανάπτυξη αυξάνεται, με ό,τι θετικό σημαίνει αυτό για τα πλεονάσματα, τα δημόσια έσοδα και την απασχόληση.
Το κακό σενάριο. Η επόμενη κυβέρνηση ολοκληρώνει με άγχος τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα, αλλά οι αγορές δεν πείθονται να τη δανείσουν. Έτσι «επιστρατεύονται» πάλι οι εταίροι και η χώρα επιβιώνει με νέο Μνημόνιο, νέα μέτρα και διαρθρωτικές αλλαγές που μέχρι στιγμής το σύστημα αρνείται να αποδεχθεί. Και σε αυτή την περίπτωση η συζήτηση για το δημόσιο χρέος θα ανοίξει, αλλά με χειρότερους όρους για την Ελλάδα.
Το καταστροφικό σενάριο. Η επόμενη κυβέρνηση δεν τα βρίσκει με την τρόικα και αποφασίζει να λειτουργήσει μονομερώς εν ονόματι του «κυρίαρχου λαού». Σε αυτή την περίπτωση, ακόμη κι αν τεχνηέντως αποφευχθεί το πιστωτικό γεγονός, η χώρα χρεοκοπεί, αφού δεν θα υπάρχουν χρήματα για να πληρωθούν οι υποχρεώσεις της και καλείται να καλύψει εκ των ενόντων τις ανάγκες της. Σε αυτό το ενδεχόμενο τα γεγονότα δεν μπορούν να προβλεφθούν με ακρίβεια, σε αντίθεση με τις συνέπειες που θα είναι η περαιτέρω μείωση του ΑΕΠ, άρα και η υποβάθμιση της καθημερινότητας, ενώ πιθανότατα θα υπάρξουν εξελίξεις στο νομισματικό πεδίο.
Επί της ουσίας, το επόμενο διάστημα –αρχής γενομένης από τις εκλογές της 25^ης Ιανουαρίου- η Ελλάδα θα κινηθεί εναγωνίως μεταξύ της ευρωπαϊκής οικογένειας των ανεπτυγμένων κρατών και της πλήρους βαλκανιοποίησης.
http://www.voria.gr/

Aυξάνει τους μισθούς ο Καρέλιας!

Έκτακτες οικειοθελείς παροχές για το 2014 αλλά και αυξήσεις μισθών το 2015 που συνολικά ξεπερνούν τα 2,85 εκατ. ευρώ, ανακοίνωσε η καπνοβιομηχανία Καρέλια. Όπως αναφέρει πρόκειται για το μεγαλύτερο ποσό που έχει δώσει ποτέ η εταιρεία.

Αναλυτικά, σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση, σε ομιλία του προς τους εργαζόμενους της Καρέλια, ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας κ. Ανδρέας Καρέλιας ανέφερε:

Έκτακτες οικειοθελείς παροχές:

1. Το επίδομα «γαλοπούλας» θα είναι φέτος € 200,00 για κάθε εργαζόμενο στην Εταιρεία.

2. Το επίδομα παρουσίας θα είναι € 800,00. Θυμίζω ότι αυτό το δικαιούνται όσοι δεν έλειψαν ούτε μία μέρα από την εργασία τους.

3. Ο κάθε εργαζόμενος, που έχει παιδιά που σπουδάζουν σε κρατικό πανεπιστήμιο ή ΤΕΙ, θα λάβει έκτακτη οικονομική ενίσχυση € 1.300,00.

4. Οι εργαζόμενοι, των οποίων τα παιδιά τους πέτυχαν στις παραπάνω σχολές μέσα στο 2014, θα λάβουν επιπλέον ενίσχυση € 500,00.

5. Παράλληλα, η Εταιρεία θα κάνει δώρο έναν υπερσύγχρονο φορητό υπολογιστή Apple σε κάθε παιδί που πέτυχε την εισαγωγή του σε μία από τις παραπάνω σχολές μέσα στο 2014.

6. Εργαζόμενοι με μηνιαίες αποδοχές πάνω από 2.001 ευρώ, θα λάβουν έκτακτη οικονομική ενίσχυση € 700,00.

7. Εργαζόμενοι με μηνιαίες αποδοχές 1.701 έως 2.000 ευρώ, θα λάβουν έκτακτη οικονομική ενίσχυση € 750,00.

8. Εργαζόμενοι με μηνιαίες αποδοχές 1.401 έως 1.700 ευρώ, θα λάβουν έκτακτη οικονομική ενίσχυση € 1.400,00.

9. Εργαζόμενοι με μηνιαίες αποδοχές 1.201 έως 1.400 ευρώ, θα λάβουν έκτακτη οικονομική ενίσχυση € 1.450,00.

10. Εργαζόμενοι με μηνιαίες αποδοχές 1.001 έως 1.200 ευρώ, θα λάβουν έκτακτη οικονομική ενίσχυση € 2.200,00.

11. Εργαζόμενοι με μηνιαίες αποδοχές κάτω από 1.000 ευρώ, θα λάβουν έκτακτη οικονομική ενίσχυση €2.400,00.

Επίσης:

12. Εργαζόμενοι με μηνιαίες αποδοχές 1.201 έως 1.700 ευρώ, και έχουν από 3 ανήλικα παιδιά και πάνω, θα λάβουν επιπλέον € 750,00.

13. Εργαζόμενοι με μηνιαίες αποδοχές έως 1.200 ευρώ, και οι οποίοι έχουν από 2 ανήλικα παιδιά και πάνω, θα λάβουν επιπλέον 450,00 για κάθε ανήλικο παιδί.

14. Ο κάθε λαχνός της σημερινής γιορτής είναι 800,00 ευρώ.

Όπως κάθε χρόνο όλες οι παραπάνω παροχές θα δοθούν καθαρές, δηλαδή η εταιρεία θα καλύψει όλους τους φόρους και τις κρατήσεις.

15. Τέλος, από 1ης Ιανουαρίου 2015 όλοι οι εργαζόμενοι που έχουν μικτό μηνιαίο μισθό μέχρι 2.800 ευρώ θα πάρουν αύξηση 100,00 ευρώ μικτά.

Όλες οι παραπάνω έκτακτες οικειοθελείς παροχές, αλλά και η αύξηση των μισθών που ανήγγειλα σε ετήσια βάση, αναμένεται να ξεπεράσουν το ποσόν των 2.850.000 ευρώ, το οποίο αποτελεί και το μεγαλύτερο ποσόν που έχει δώσει ποτέ η εταιρεία μας.

Ακολουθεί το υπόλοιπο μέρος της ομιλίας του κ. Καρέλια:

Σας εύχομαι σε όλους από τα βάθη της καρδιάς μου, καλή χρονιά, με υγεία, ευτυχία σε εσάς και στα σπίτια σας, και σε όλους εκείνους που αγαπάτε.

Την τελευταία μέρα του χρόνου έχουμε την τύχη να την περνάμε εδώ μαζί σας, ανθρώπινα, ζεστά, με αίσθημα ευθύνης ο ένας για τον άλλο.

Η χρονιά που σε λίγο μας αφήνει μας βρίσκει σε μια περίεργη συγκυρία. Από την μια, η σχετική ικανοποίηση ότι η χρονιά που φεύγει κύλησε αρκετά ομαλά και μάλιστα αναλογιζόμενοι τις αντικειμενικές δυσκολίες, μέσα και έξω από την χώρα, θα έλεγα ότι πρέπει να είμαστε αρκετά ευχαριστημένοι. Από την άλλη, δεν μπορούμε να μην σταθούμε σε αυτά που έρχονται μπροστά μας και αναφέρομαι στην αβεβαιότητα στην οποία μπαίνει πάλι η χώρα μας.

Είχα τονίσει πέρσι ότι τα πολύ θετικά αποτελέσματα του 2013 θα ήταν δύσκολο να επαναληφθούν και μάλιστα τόσο γρήγορα. Και αυτό διότι στις επιχειρηματικές δραστηριότητες πάντα θα υπάρξουν και χρονιές με πρόσθετες δυσκολίες, αναποδιές, ειδικές συνθήκες όπου χρειάζεται να αντιμετωπιστούν νέα και πρωτόγνωρα προβλήματα και δεν αναφέρομαι μόνον στην μεγάλη κρίση που συνεχίζει να μαστίζει την χώρα μας.

Παρόλα αυτά όμως, η Εταιρεία μας για μία ακόμη φορά κατάφερε να πετύχει αρκετούς από τους στόχους της και, παρά την πτώση των πωλήσεων, η οποία βεβαίως μας δημιουργεί πρόσθετες ανάγκες για νέα ανάληψη δράσεων, εν τούτοις καταφέραμε να έχουμε την πιο κερδοφόρα χρονιά στην ιστορία μας, τόσο λόγω δικών μας ενεργειών όσο και λόγω εξωγενών παραγόντων στους οποίους θα αναφερθώ στην συνέχεια.

Έτσι λοιπόν και οι καθιερωμένες έκτακτες οικειοθελείς παροχές, τις οποίες παραδοσιακά ανακοινώνω από αυτό το μικρόφωνο, είναι προσαρμοσμένες σε αυτά τα δεδομένα.

Όπως είπα και νωρίτερα, το 2014 είναι η πιο κερδοφόρα χρονιά στην ιστορία μας. Και θα με ρωτήσετε, πως έγινε αυτό με πτώση πωλήσεων; Η απάντηση είναι σύνθετη.

• Από την μία αυξήθηκαν οι πωλήσεις των πιο κερδοφόρων σημάτων μας και μειώθηκαν οι πωλήσεις των λιγότερο κερδοφόρων σημάτων μας. Οι αναλογίες ήταν τέτοιες που τελικά το πρόσημο που μένει στο τέλος είναι θετικό.

• Δεύτερον, οφείλεται στη συγκράτηση των δαπανών μας και στην αύξηση της παραγωγικότητας του εργοστασίου μας, (βλέπετε άλλωστε στους πίνακες την σημαντική αύξηση που έχουμε στις αποδόσεις έναντι παλαιοτέρων μηνών).

• Τρίτον, στη σημαντική εξοικονόμηση σημαντικών πόρων από την συνεχή και επιτυχή διαπραγμάτευση των τιμών αγοράς των υλικών μας.

• Από την άλλη η σημαντική ενίσχυση του δολαρίου μας έδωσε την δυνατότητα να καταγράψουμε σημαντικές θετικές συναλλαγματικές διαφορές. Τόσο τα διαθέσιμά μας σε δολάρια, τα οποία την τελευταία μέρα του έτους αποτιμώνται σε περισσότερα ευρώ, αφού η αξία του δολαρίου ανεβαίνει, αλλά και από το γεγονός ότι η πολύ ισχυρή ταμειακή μας θέση μας δίνει την δυνατότητα να περιμένουμε όσο χρειάζεται, ώστε τα δολάρια που εισπράττει η εταιρεία από τις εξαγωγές να μετατραπούν σε ευρώ σε χρονική στιγμή που εμείς θα επιλέξουμε και όχι σε χρονική στιγμή που οι ανάγκες θα μας το επιβάλουν.

Μέσα στην διετία 2013 - 2014 η Καπνοβιομηχανία Καρέλια εισέφερε στα δημόσια ταμεία ποσόν που πλησιάζει τα 800 εκ ευρώ. σε έμμεσους και άμεσους φόρους, και € 14.5 εκ. στα ασφαλιστικά ταμεία, ενώ έφερε 330 εκ. ευρώ σε συνάλλαγμα από τις διεθνείς μας πωλήσεις. Και βεβαίως δεν θα πρέπει να ξεχνάμε την έντονη κοινωνική δράση της εταιρείας υπέρ των συνανθρώπων μας που πραγματικά έχουν ανάγκη, με τη διαρκή οικονομική ενίσχυση συλλόγων, σχολείων, και άλλων αξιόλογων φιλανθρωπικών οργανώσεων.

Δυστυχώς, στον κλάδο μας δεν ισχύει αυτό που ισχύει στους περισσότερους άλλους κλάδους της οικονομίας, δηλαδή η επιτυχία ή μη μίας εταιρείας δεν εξαρτάται από την αποκλειστική σχέση παραγωγού – πελάτη. Στον κλάδο της καπνοβιομηχανίας, εισέρχονται και οι κυβερνήσεις των κρατών, οι οποίες με την φορολογική πολιτική που ακολουθούν κάθε χρόνο στα καπνικά προϊόντα, επηρεάζουν μερίδια, βοηθούν ή ζημιώνουν την μία ή την άλλη εταιρεία, συρρικνώνουν την νόμιμη αγορά, κάτι που βλάπτει σχεδόν όλους, ωθούν το λαθρεμπόριο σε απίστευτα υψηλά επίπεδα κ.ο.κ. Είναι δε αυτονόητο και από την άλλη οξύμωρο, ότι, τα τελευταία χρόνια, όλα δε αυτά, γίνονται εις βάρος των ίδιων των κρατικών εσόδων. Κλασικό παράδειγμα η χώρα μας, αλλά και πολλές άλλες.

Στην τελευταία και μόνο πενταετία, στην Ελλάδα, φθάσαμε στο σημείο το ένα στα πέντε τσιγάρα που καπνίζονται να είναι λαθραίο. Ενδεχομένως να έχετε δει την προσπάθεια που κάνουμε, από κοινού όλες οι καπνοβιομηχανίες, ώστε να ενημερώσουμε τον καταναλωτή για τις ολέθριες συνέπειες αυτού του φαινομένου, τόσο στην υγεία του όσο και στην οικονομία της χώρας. Αλλά όταν με την παραμικρή ευκαιρία, ο πρώτος στόχος πρόσθετης φορολόγησης είναι τα νομίμως κυκλοφορούντα τσιγάρα, από την όποια κυβέρνηση, τρόικα, και εγώ δεν ξέρω ποιόν άλλον, τότε λίγα πράγματα μπορούμε να πετύχουμε.

Παρόλα αυτά όμως, σε μία συνεχώς μειούμενη νόμιμη ελληνική αγορά, καταφέραμε να καταγράψουμε σημαντική αύξηση του μεριδίου μας, που σημαίνει ότι η απώλεια των δικών μας πωλήσεων ήταν μικρότερη από την απώλεια των ανταγωνιστών μας, τόσο στα τσιγάρα αλλά ιδιαίτερα στον καπνό για στριφτό τσιγάρο.

Αυτό επετεύχθη μέσα από την δουλειά όλων μας αλλά κυρίως με την πολιτική τιμών που ακολουθήσαμε μέσα στην χρονιά, αντιλαμβανόμενοι πλήρως τις οικονομικές συνθήκες της αγοράς. Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με την βελτίωση ακόμα περισσότερο των ποιοτικών χαρακτηριστικών των προϊόντων μας με την προστιθέμενη αξία τους να ανεβαίνει ακόμα περισσότερο στα μάτια των καταναλωτών.

Στις πωλήσεις εκτός Ελλάδος, το μεγαλύτερο μέρος της πτώσης προήλθε από τις χώρες της Β. Αφρικής, όπου τόσο η συνεχιζόμενη πολιτική αστάθεια όσο και η τεράστια επίθεση που δεχθήκαμε από παραποιημένα προϊόντα μαϊμού, ιδιαίτερα κατά τους πρώτους μήνες του έτους, μας κόστισαν αρκετά. Με την στενή συνεργασία, διοίκησης, τεχνικής διεύθυνσης και διεύθυνσης marketing προχωρήσαμε σε ενέργειες αναβάθμισης των σημάτων μας, ενέργειες που δυσκολεύουν την παραποίηση, αλλά παράλληλα δίνουν σημαντική αξία στα πακέτα μας.

Στις υπόλοιπες χώρες, θετικά κινήθηκαν οι πωλήσεις μας στις ολοένα μειούμενες Ευρωπαϊκές αγορές με εξαίρεση την Ισπανία, η οποία, μετά από σημαντικές αυξήσεις στην φορολογία, μοιάζει όλο και περισσότερο με την Ελλάδα. Θετική πορεία καταγράψαμε και στις Βαλκανικές αγορές, όπου στην μεν Βουλγαρία και παρά τον πολύ έντονο ανταγωνισμό και την μικρή απώλεια μεριδίου, εν τούτοις συνεχίζουμε να κρατάμε την πρώτη θέση ανάμεσα σε όλες τις ξένες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην χώρα, ενώ οι πωλήσεις καπνού για στριφτό ξεπέρασαν ακόμη και αυτές της περσινής χρονιάς. Στις υπόλοιπες αγορές και ιδιαίτερα σε αυτές της πρώην Γιουγκοσλαβίας (Σερβία, Μαυροβούνιο, Κροατία, κλπ.) οι πωλήσεις μας κατέγραψαν εντυπωσιακή άνοδο, όπως επίσης και στην πολύ σημαντική από πλευράς στρατηγικής και κερδοφορίας Duty Free αγορά της Τουρκίας και των χωρών της Μέσης Ανατολής.

Επίσης μέσα στην χρονιά έγιναν πιο συγκεκριμένες οι επενδύσεις που θα πρέπει να πραγματοποιήσουμε και οι οποίες θα μας επιτρέψουν:

a. Καταρχήν την συνέχιση της κυκλοφορίας των σημάτων μας
και
b. δεύτερον, την διατήρηση, στο μέτρο του εφικτού, της ανταγωνιστικής εμφάνισής τους μέσα στα πλαίσια προσαρμογής στην κοινοτική οδηγία, η οποία και θα διέπει την κυκλοφορία των προϊόντων καπνού από το Μάιο του 2016. Και λέω στο μέτρο του εφικτού, διότι μέσα από την οδηγία αυτή, η Ε.Ε. σκοπεύει στην όσο περισσότερο αποκρουστική εμφάνιση των προϊόντων μας.

Μια οδηγία, που η προσαρμογή και μόνον σε αυτήν, θα απαιτήσει δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, μόνο και μόνο για την προσαρμογή σε αυτήν, χωρίς από τις επενδύσεις αυτές να αναμένει κανείς οποιοδήποτε όφελος. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι η οδηγία αυτή δεν θα έχει τα αποτελέσματα που κάποιοι γραφειοκράτες για τους δικούς τους λόγους εμπνεύστηκαν. Το μόνο που θα πετύχει είναι να κάνει τα νόμιμα προϊόντα καπνού, όχι μόνον ακριβότερα αλλά και πιο αποκρουστικά, με σίγουρο αποτέλεσμα οι νόμιμες πωλήσεις να μειωθούν ακόμα περισσότερο με ισοδύναμη αύξηση του λαθρεμπορίου και την περαιτέρω υστέρηση των εσόδων των κρατικών ταμείων των κρατών μελών της Ε.Ε.

Θέλω να είστε σίγουροι ότι από την πλευρά της Διοίκησης γίνονται όλες εκείνες οι ενέργειες προκειμένου η εταιρία να παραμείνει ισχυρή, οικονομικά εύρωστη και όσο το δυνατόν θωρακισμένη απέναντι στις μεγάλες δυσκολίες που έρχονται μπροστά μας. Όπως είπα και στην αρχή, οι πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα δημιουργούν ένα κλίμα μεγάλης αβεβαιότητος, το οποίο είναι το τελευταίο που χρειαζόταν η χώρα σε αυτήν την κρίσιμη δεδομένη στιγμή. Θέλω να πιστεύω πως έστω και την τελευταία στιγμή, θα εκλείψουν οι τάσεις αυτοκαταστροφής που διαχρονικά έχουν σημαδέψει την ιστορία μας, αλλά αντιθέτως , θα επικρατήσουν η ψυχρή λογική, χωρίς συναισθηματισμούς και παράλογες ουτοπικές προσμονές, για το καλό όλων μας.

Σας εύχομαι Καλή Χρονιά.
http://kourdistoportocali.com/

Το Σάββατο ανακοινώνει το νέο κόμμα ο Γιώργος Παπανδρέου

Γιώργος  Παπανδρέου. Το Σάββατο θα ανακοινώσει ο ίδιος το νέο κόμμα σε ειδική εκδήλωση.
Επελέγη, μάλιστα, η 3η Ιανουαρίου για να κάνει συμβολική αναφορά στην 3η Σεπτέμβρη, ημερομηνία ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ από τον πατέρα του Ανδρέα Παπανδρέου.
Αυτό υποστηρίζουν πηγές κοντά στον πρώην Πρωθυπουργό χωρίς κανείς να μπορεί να πει με βεβαιότητα το πού θα παρουσιαστεί το νέο κόμμα. Οι περισσότεροι γνωρίζουν για το ξενοδοχείο «Τιτάνια» αλλά ορισμένοι κρατούν επιφυλάξεις. «Στον Παπανδρέου ταιριάζει κάτι πιο εναλλακτικό όπως ένα μουσείο Μπενάκη» λέει συνομιλητής του. Κάποιοι πρότειναν και το ξενοδοχείο «Πάρκ» για λόγους συμβολισμού με την διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη από τον Ανδρέα Παπανδρέου. «Κάτι τέτοιο δεν το θέλει και ιδιαίτερα ο γιος του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ» υποστηρίζει έμπειρο κομματικό στέλεχος.
Από όσους συνομιλούν μαζί του, κανείς δεν έχει ψευδαίσθηση: Δεν το ξανασκέφτεται, θα κάνει το κόμμα, μην ακούτε τους καλοθελητές και τις διαρροές τους» υποστηρίζουν με έμφαση. Θεωρούν ότι τρείς είναι κυρίως οι πηγές που πρέπει να ανησυχούν εκλογικά:
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια δεξαμενή: Οσοι είχαν εκόντες-άκοντες αποφασίσει να κατευθυνθούν προς τα εκεί, απογοητευμένοι από το ΠΑΣΟΚ, έχουν επιλογή το κόμμα Παπανδρέου. Οι επιτελείς του πρώην πρωθυπουργού υπολογίζουν ότι τουλάχιστον ένα ποσοστό 20% θα επιστρέψει στο όνομα Παπανδρέου.
Το Ποτάμι, που αποτέλεσε αρχικά διέξοδος για πολλούς, όπως προκύπτει από τις δημοσκοπήσεις. Στο στρατηγείο Παπανδρέου πιστεύουν ότι ένα νέο κόμμα υπό τον πρώην Πρωθυπουργό, θα κάνει ζημιά στο Σταύρο Θεοδωράκη, εισπράττοντας ένα αντίστοιχο ποσοστό όσων δυσαρεστημένων κατευθύνθηκαν προς τα εκεί.
Ο χώρος της ΔΗΜΑΡ: Με το κόμμα σε υπαρξιακή κρίση, εκτιμάται πως όσοι δεν πάνε προς ΣΥΡΙΖΑ ή Ποτάμι θα στραφούν προς τον Γ. Παπανδρέου.
Αντιθέτως, η Νέα Δημοκρατία δεν έχει να χάσει κάτι από το κόμμα του πρώην Πρωθυπουργού, γι' αυτό και εκτιμάται ότι θα «πουσάρει» την ίδρυσή του.
Ορισμένοι, όπως έχει αποκαλύψει το iefimerida, επέμεναν μέχρι τελευταία στιγμή ότι η ίδρυση κόμματος ενέχει κινδύνους για τον ίδιο. Επικαλέστηκαν μάλιστα την αναπόφευκτη σύγκριση που θα γίνει στο ποσοστό που θα πάρει το κόμμα στις εκλογές με το 44% του 2009. Αλλοι πιο ένθερμοι ωστόσο, χρησιμοποίησαν ένα διαφορετικό επιχείρημα: «Η θα κάνεις κάτι ή θα γίνεις Σημίτης, θα πηγαίνεις σε εκδηλώσεις της 3ης Σεπτέμβρη και θα δίνεις καμιά συνέντευξη σε ξένα μέσα» φέρεται να του είπαν όσοι τον πίεσαν προς την κατεύθυνση της ίδρυσης κόμματος.
FT: Ρυθμιστής των εκλογών το κόμμα Παπανδρέου
Ο μπαλαντέρ των εθνικών εκλογών στην Ελλάδα είναι ο Γιώργος Παπανδρέου λένε οι Financial Times που περιγράφουν την αναστάτωση στο πολιτικό σκηνικό από τις πληροφορίες περί ίδρυσης κόμματος από τον πρώην Πρωθυπουργό.
Οι FT, με άρθρο τους την Πρωτοχρονιά «λίγες μέρες πριν την ανακήρυξη του κόμματος» όπως γράφουν αναγάγουν τον Παπανδρέου σε ρυθμιστή των εκλογών.
«Ο ηλικίας 65 ετών πρώην πρωθυπουργός ετοιμάζεται να επιστρέψει πίσω στην πολιτική ως ηγέτης ενός κόμματος «μπαλαντέρ» που θα μπορούσε να αλλάξει το αποτέλεσμα των πρόωρων γενικών εκλογών της χώρας στις 25 Ιανουαρίου» αναφέρει ο συντάκτης του άρθρου.

Μάλιστα, μεταφέροντας πληροφορίες συνεργατών του Γιώργου Παπανδρέου υποστηρίζει ότι το κόμμα θα οργανωθεί και να λειτουργήσει «εντός των επόμενων δύο ή τριών ημέρων».
http://www.iefimerida.gr/

Προβάδισμα 6,8 μονάδων για το ΣΥΡΙΖΑ

Δείτε αναλυτικά την εκτίμηση ψήφου των κομμάτων:
Νέα Δημοκρατία: 26,1%
ΣΥΡΙΖΑ: 32,9%
ΠΑΣΟΚ: 4,7%
ΑΝΕΛ: 4,7%
Χρυσή Αυγή: 6,3%
ΚΚΕ: 6,8%
Ποτάμι: 8,5%
ΛΑΟΣ: 2,8%
Άλλο κόμμα: 7,2%
http://www.matrix24.gr/

Ποια σταθερότητα; Στη φτώχεια, την ανεργία και την υποταγή;

Η νεοφιλελεύθερη συμμαχία ΝΔ - ΠΑΣΟΚ φαίνεται να επιλέγει και πάλι, ως κεντρικό προεκλογικό της σύνθημα για τις επερχόμενες εκλογές το δίλημμα: «Σταθερότητα και ασφάλεια με τη συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου ή περιπέτεια με τον ΣΥΡΙΖΑ;».

Δεν μπορούμε βεβαίως να μην παρατηρήσουμε ότι η δεξιά, αν μη τι άλλο, είναι συνεπής στις αρχές και τις μεθόδους της, αφού η κοινωνική αλλαγή ποτέ δεν ήταν στο DNA της. Ανέκαθεν εκπροσωπούσε τη συντήρηση, υποστήριζε την άρχουσα τάξη και διεκδικούσε τη διαφύλαξη των κεκτημένων και την ασφάλεια των βολεμένων. Όπως και ανέκαθεν η δεξιά κινδυνολογούσε για το ενδεχόμενο οποιασδήποτε πολιτικής αλλαγής και τρομοκρατούσε τους φοβισμένους... νοικοκυραίους για τις αρπακτικές διαθέσεις των πολιτικών της αντιπάλων. Άσχετο αν τελικά τους μισθούς, τις συντάξεις, τα σπίτια και τις περιουσίες των Ελλήνων δεν τα πήρε ο... μπαμπούλας της αριστεράς, αλλά ο δεξιός κ. Σαμαράς!
Η επιμονή στη συντήρηση της ισορροπίας των δυνάμεων και η κινδυνολογία μπροστά στο ενδεχόμενο της όποιας κοινωνικής αλλαγής, είχαν βεβαίως νόημα τις παλιές καλές εποχές, πριν από την κρίση, τότε που υπήρχαν ακόμη κοινωνικές τάξεις που είχαν κάτι να διαφυλάξουν. Όμως πόσο τα πράγματα σήμερα, στην εποχή της λιτότητας, της φτώχειας και της ανασφάλειας για τους πολλούς, είναι έτσι; Κατά πόσο δηλαδή υπάρχει σήμερα κάποια κοινωνική ομάδα τόσο βολεμένη που να επιδιώκει, μέσα από την πολιτική σταθερότητα, τη διατήρηση των κεκτημένων της;
Οι διεθνείς δείκτες δίνουν σήμερα για τη χώρα μας την εικόνα μιας κοινωνίας καταρρακωμένης και καθημαγμένης και μιας οικονομίας σε παρατεταμένη ύφεση και παρακμή. Με μηδενική ανάπτυξη και με ένα χρέος που, παρόλη την αιματηρή λιτότητα εδώ και τέσσερα χρόνια εξακολουθεί να διογκώνεται, η ελληνική οικονομία δεν δείχνει το παραμικρό ίχνος ανάκαμψης.
Όσο για το πολυδιαφημισμένο πρωτογενές πλεόνασμα, γελούν μαζί μας ακόμη και στο Βερολίνο. Αφού όλοι αναγνωρίζουν ότι είναι βγαλμένο μέσα από τη φτώχεια και τη δυστυχία εκατομμυρίων Ελλήνων που είδαν τους μισθούς τους να συρρικώνονται και τις συντάξεις τους να εξανεμίζονται, τις θέσεις εργασίας τους να χάνονται και τις επιχειρήσεις και τα μαγαζιά τους να κλείνουν. Το πρωτογενές πλεόνασμα ακόμη είναι βγαλμένο από την κατάρρευση της δημόσιας εκπαίδευσης, της υγείας και της κοινωνικής προστασίας, καθώς και από το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου της χώρας. Ένα πλεόνασμα δηλαδή που βγήκε από το αίμα των Ελλήνων και τις στάχτες της Ελλάδας...
Την έλλειψη ελπίδας και προοπτικής επιτείνει η διαπίστωση ότι αυτοί που ανέλαβαν να βγάλουν τη χώρα από το τούνελ της κρίσης, είναι οι ίδιοι που την οδήγησαν στην καταστροφή. Και οι οποίοι στο όνομα της διευθέτησης του χρέους εφάρμοσαν μια πολιτική καταστροφική για τη χώρα, η οποία σήμερα διαπιστώνεται ότι όχι μόνο δεν απέφερε καρπούς, αλλά αντίθετα, κατάφερε να εκτινάξει το χρέος από το 125% στο 180% του ΑΕΠ σήμερα!
Το τίμημα της πολιτικής που ακολούθησε η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ άλλωστε, είναι σήμερα ιδιαίτερα ευδιάκριτο στην κοινωνία. Με την ανεργία να αναρριχάται σε επίπεδα ρεκόρ για την Ευρώπη, με ρυθμούς της τάξης του 28% στο σύνολο του πληθυσμού και του πρωτοφανούς στα διεθνή χρονικά 60% για τη νέα γενιά, με 6.000.000 Έλληνες να ζουν υπό το φάσμα της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού και με 3.000.000 Έλληνες ανασφάλιστους, ποιοι άραγε είναι αυτοί που σήμερα θα επιδίωκαν τη διατήρηση, μέσω της σταθερότητας, αυτής της πολιτικής; Αφού η μεσαία τάξη έχει πλέον καταποντιστεί και η κοινωνική συνοχή έχει προς πολλού διαρραγεί...
Ποιοι εντέλει πιστεύουν σήμερα ότι η επιμονή σε μια πολιτική που δοκιμάστηκε και απέτυχε παταγωδώς, μπορεί να έχει οφέλη; Αφού η σταθερότητα έχει ταυτιστεί με τη διατήρηση της φτώχειας και της ανεργίας για τους πολλούς, αλλά και με την επιμονή στην ίδια ενδοτική τακτική της υποταγής στα ξένα συμφέροντα, όπως αυτά εκπροσωπούνται από τους διεθνείς δανειστές μας. Οι οποίοι, όπως διαπιστώνεται πλέον από όλους, είναι αυτοί που υπαγορεύουν τη δυσμενή για εμάς και κατά σύμπτωση... επωφελή για τους ίδιους, πολιτική των μνημονίων...
Είναι σαφές ότι η ΝΔ προσδοκά πολιτικά οφέλη, ποντάροντας στην ανασφάλεια της κοινωνίας. Για την οποία πιστεύει ότι είτε από αδράνεια, είτε όμως και ως αποτέλεσμα της συστηματικής προπαγάνδας μέσω των φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ, θα αντιδράσει φοβικά απέναντι στην προοπτική αλλαγής που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Συνδέοντας εντέχνως την ανατροπή της δυσβάστακτης σημερινής κατάστασης, με περιπέτεια που εγκυμονεί κινδύνους.
Μένει λοιπόν να αποδειχθεί αν ο ελληνικός λαός, που δεν έχει να χάσει τίποτε περισσότερο από τις αλυσίδες με τις οποίες τον έχουν δέσει τα μνημόνια, θα προτιμήσει από την... περιπέτεια της αποτίναξης του ζυγού, τη σταθερότητα στη φτώχεια, την ανεργία, την ύφεση και την υποταγή του στα ξένα συμφέροντα. Κοντός ψαλμός...

* Γιάννης Α. Μυλόπουλος, πρώην πρύτανη ΑΠΘ
http://tvxs.gr/

ΣΥΡΙΖΑ: Πορεία χωρίς τεχνολογική και αναπτυξιακή εστίαση

Οι «αποκαλύψεις» σχετικά με το «κρυφό» σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ ανατάραξαν ξαφνικά τα πολιτικά ρεύματα και έδωσαν λαβή για πληθώρα σχολίων. Μέχρι και ο Αντώνης Σαμαράς έκανε για το θέμα έκτακτες δηλώσεις. Αλλά ήταν, πράγματι, κρυμμένο ένα καταχθόνιο πρόγραμμα που βγήκε ξαφνικά στην επιφάνεια; Όχι, κατα τη γνώμη μου.
Εάν διαβάσουμε προσεκτικά τις εξαγγελίες του κ. Τσίπρα στη ΔΕΘ, καταλήγουμε στο αυτονόητο: στη στάση εξυπηρέτησης των δανειακών συμβάσεων με ό,τι αυτό συνεπάγεται! Με διαφορετικές προσεγγίσεις ως προς την συναινετική διαδικασία με τους εταίρους της Ελλάδας. Οι μεν δεν θέλουν πολλά λόγια, προτιμούν τη ρήξη στα γρήγορα, οι δε, όπως ο κ. Δραγασάκης και ο κ. Μηλιός, θέτουν ένα πλαίσιο διεργασιών πριν... τραβήξουν το καλώδιο από την πρίζα.
Κριτική έχει αναπτυχθεί και από το ίδιο το στρατόπεδο του ΣΥΡΙΖΑ πάνω σε αυτές τις προγραμματικές γραμμές δράσης. Ο προσκείμενος στην αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ, καθηγητης κ. Λαπαβίτσας, βρήκε πολλά σαθρά σημεία. Έχουν δημοσιευτεί οι απόψεις του (Τα Νέα, 17.09.2014). Γράφει ο κ. Λαπαβίτσας:
«Δυστυχώς οι αναλογιστικές μελέτες που θα έδιναν αξιοπιστία στους αριθμούς δεν υπάρχουν. Οι συντάκτες του Σχεδίου φρόντισαν βέβαια να υπερκαλύψουν το προβλεπόμενο κόστος για τον πρώτο χρόνο κατά 500 εκ., αλλά παρά τις φιλότιμες προσπάθειές τους, γεγονός παραμένει ότι αναμένουν να συλλέξουν 6 δισ. από την πάταξη της φοροδιαφυγής και την τακτοποίηση χρεών προς το Δημόσιο. Δεν υπάρχει απολύτως καμία εγγύηση ότι ο στόχος θα επιτευχθεί. Κάθε άλλο μάλιστα, αν κρίνουμε από την τεράστια δυσκολία να συλλεχθούν τα χρέη προς το Δημόσιο το 2012 και το 2013, τα οποία συνεχώς αυξάνονται. Και αυτό χωρίς καν να μπούμε στο ζήτημα του κατά πόσο τα χρήματα του ΤΧΣ θα αποδειχθούν όντως προσβάσιμα και φυσικά στο κατά πόσο θα βρεθούν τα χρήματα του ΕΣΠΑ, όταν ήδη έχει κατατεθεί και εγκριθεί πλήθος προγραμμάτων που επιδιώκουν χρηματοδότηση από την ίδια πηγή».
Αν αναρωτιέστε γιατί δεν έχει παρουσιασθεί από το κόμμα επισήμως ο κ. Λαπαβίτσας, αφού έχει και γνώσεις και αναλυτικές ικανότητες, να σας δώσω μια απάντηση: διότι είναι, χρόνια τώρα, υπέρμαχος της επιστροφής μας στη δραχμή. Κάτι που ο ρεαλιστικός ΣΥΡΙΖΑ έχει αφαιρέσει από το 2012 και μετά από το λεξιλόγιό του. Όχι όμως και η πτέρυγα του κ. Λαφαζάνη!
Οι ελλείψεις που διαπιστώνω στις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, όσες τέλος πάντων έχουν διατυπωθεί, αφορούν την ολική απουσία αναπτυξιακών γραμμών που να στηρίζουν τη βιομηχανική, τεχνολογική και αγροτική ανάπτυξη. Εδώ θα περίμενε κανείς να κερδίσει πόντους ο ΣΥΡΙΖΑ, που έχει άμεση πρόσβαση σε θέματα των εργαζομένων και ταλαιπωρημένων, όπως αναφέρει. Αλλά, όχι. Τίποτα συγκεκριμένο. Αντιθέτως, διαβάζουμε περιγραφές ενός νεφελώδους σχεδίου Ανασυγκρότησης και Προγράμματος Δημόσιας Απασχόλησης που θα δημιουργήσει 300.000 θέσεις εργασιας γαι λίγο καιρό. Πυροτεχνήματα δηλαδή, χωρίς καν την αναφορά στους μικρομεσαίους παραγωγούς, βιοτέχνες, κατασκευαστές και ελεύθερους επαγγελματίες, που τους έχει κοπεί η ανάσα.
Τελικά, έχει δίκιο η Αλέκα Παπαρήγα και το ΚΚΕ που έχει κάνει στο παρελθόν επανειλημμένα σκληρή σχετική κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ!
Κλείνω με τις εξής διαπιστώσεις:

1. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διαθέτει αναλυτικό πρόγραμμα που να είναι άξιο αυτου του ονόματος. Αυτό το αναφέρει ξεκάθαρα και άνθρωπος προσκείμενος στο ίδιο το κόμμα. Η κοστολόγησή του δεν περιέχει ούτε μία σχέση αρνητικής ανάδρασης, που θα ειναι σίγουρη σε φάση σύγκρουσης. Και θα μετριέται όχι σε εκατομμύρια, αλλά σε δισεκατομμύρια ευρώ που θα λείπουν.
2. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει μάλλον καν σκεφτεί να αναδείξει θεματα τεχνολογίας και βιομηχανικής κλαδικής παραγωγής που θα μπορούσαν να δωσουν πνοή σε δομική μείωση της ανεργίας. Εκεί που χρειάζεται η μόχλευση, στην πραγματική οικονομία, υπάρχει απειρία και μάλλον έλλειψη εξειδικευμένων γνώσεων στα στελέχη.
3. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να παλέψει με τα τραπεζικά και χρηματιστηριακά θηρία στο γήπεδό τους, εγκαταλείποντας μάλιστα την όποια αρωγή από τους κοινωνικούς μας εταίρους!

Κυρίες και κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ, δεν πηγαίνετε σε κατάληψη, ούτε σε πορεία διαμαρτυρίας με τραγούδια και με ντουντούκες. Πηγαίνετε να κυβερνήσετε μια χώρα. Την Ελλάδα. Το έχετε εμπεδώσει άραγε;
ΥΓ: Και η κυβέρνηση, που μας την έχει στημένη, με το μέιλ του Χαρδούβελη που διέρρευσε με νέα μέτρα; Δεν λες τίποτα για αυτό, θα μου πείτε. Απαντώ: Έτσι είναι. Θα έρθουν και άλλα μέτρα. Με όποια κυβέρνηση και αν εκλεγεί. Αλλά τι είδους και με ποια προοπτική; Το μη χείρον, βέλτιστον. Ή, κάπως λαϊκότερα: Να μην πάμε για μαλλί και βγούμε κουρεμένοι...
http://www.protagon.gr/

Βάλε μέσα τον Αλέξη!

Όλη αυτή η ιστορία με τον Αλέξη Τσίπρα στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, μου θυμίζει ποδοσφαιρικό αγώνα. Παίζει η Ελλάδα εναντίον όλων αλλά, βασικά, εναντίον του εαυτού της. Είναι το 89ο λεπτό του αγώνα, χάνουμε με 5-0 και είναι ολοφάνερο πως όλοι οι παίκτες μας είναι δωροδοκημένοι.
Κάτω από την πίεση της εξέδρας -που φωνάζει «βάλε μέσα τον Αλέξη»- ο προπονητής αναγκάζεται να σηκώσει από τον πάγκο έναν πιτσιρικά, τον Αλέξη Τσίπρα, που εμείς δεν τον έχουμε δει ποτέ να παίζει αλλά έχουμε ακούσει πως στις προπονήσεις βγάζει μάτια και οι ειδικοί παραμιλάνε με το ταλέντο του.
Ο μικρός είναι στον ασβέστη, δένει τα κορδόνια του και ετοιμάζεται να μπει στον αγώνα.
Κάποιοι περιμένουν ο μικρός μέσα σε ένα λεπτό να περνάει συνέχεια συμπαίκτες και αντιπάλους και να βάλει έξι γκολ, ώστε να πάρουμε τη νίκη.
Μπορεί ο μικρός να βάλει έξι γκολ μέσα σε ένα λεπτό;
Όχι, δεν μπορεί. Αλλά μπορεί να αποδειχτεί η δωροδοκία και ο αγώνας να ξαναγίνει.
Και αυτή τη φορά, οι δωροδοκημένοι θα είναι στην εξέδρα και ο μικρός θα παίζει από την αρχή.
(Αυτό το κείμενο το έγραψα στις 4 Ιουνίου του 2012, δηλαδή λίγο πριν τις εκλογές της 17ης Ιουνίου. Το ανεβάζω ξανά σήμερα, αλλάζοντας μόνο την ημερομηνία των εκλογών· το «17ης Ιουνίου» έγινε «25ης Ιανουαρίου». Δεν έχουν αλλάξει και πολλά από το 2012, εκτός του ότι σήμερα τα πράγματα είναι μάλλον κάπως χειρότερα για την Ελλάδα. Όταν τον Αύγουστο του 2012 πήγαμε με τον Αυγουστίνο Ζενάκο και την Μαρινίκη Αλεβιζοπούλου στη Βουλή, για να πάρουμε συνέντευξη από τον Αλέξη Τσίπρα για το Unfollow, ο Αλέξης Τσίπρας μου είπε πως του άρεσε πολύ αυτό το κείμενο και τον έκανε να γελάσει. Του το αφιερώνω λοιπόν σήμερα και του εύχομαι καλή δύναμη. Θέλω πολύ να γίνει ο Αλέξης Τσίπρας πρωθυπουργός αλλά το θέλω για έναν ιδιοτελή λόγο: θέλω να έχω γνωρίσει κι εγώ έναν πρωθυπουργό στη ζωή μου, έστω για μια φορά, έστω για μια συνέντευξη. Θα το λέω στα εγγόνια μου και θα εντυπωσιάζονται. Στα εγγόνια μου δεν θα λέω, βέβαια, πως είδα τον Αλέξη Τσίπρα μια φορά και για δυο ώρες· θα τους λέω πως ήμασταν κολλητοί και παίζαμε σφαλιάρες, και χτυπούσαμε παρέα γκόμενες. Βέβαια, κι ο Αλέξης Τσίπρας θα λέει στα εγγόνια του πως με είχε γνωρίσει, και αυτά θα εντυπωσιάζονται πάρα πολύ που ο παππούς τους είχε γνωρίσει εμένα, την κορυφαία προσωπικότητα της χώρας για τον 21ο αιώνα. Καλή χρονιά!)
http://pitsirikidotnet.gr/

ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗ ΜΕΡΚΕΛ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Δριμεία κριτική στην γερμανίδα καγκελάριο Μέρκελ για τις παρεμβάσεις και τις προεκλογικές απειλές στην Ελλάδα, ασκεί με δημοσίευμα του δημοσιογράφου Γιάκομπ Άουγκσταϊν, το γνωστό γερμανικό περιοδικό Der Spiegel.
«Ποιος κυβερνά σε μια δημοκρατία;», αναρωτιέται ο δημοσιογράφος.
«Ο λαός ή το κεφάλαιο; Απλό το ερώτημα, θα έλεγε κανείς. Γιατί αυτό που διαφοροποιεί τη δημοκρατία από τη δικτατορία είναι οι εκλογές. Η Δύση είναι περήφανη γι΄ αυτό. Εκτός κι αν υπάρχει απειλή ο λαός να ψηφίσει αριστερό κόμμα. Τότε το δημόσιο δελτίο ειδήσεων της γερμανικής κρατικής τηλεόρασης Tagesthemen εξοργίζεται με τη δημοκρατία των Ελλήνων (σσ. και σχολιάζει): “Και πάλι θέλουν να ψηφίσουν!”

Η δε Bild γράφει: «Η Άγκελα Μέρκελ δεν θα πρέπει να το δεχτεί αυτό’, αλλά να καταστήσει σαφές στους Έλληνες ‘τι περιμένει δικαίως η Γερμανία από μια μελλοντική ελληνική κυβέρνηση’. Προφανώς πρέπει να έχεις χρήματα για τη δημοκρατία. Και οι Έλληνες είναι χρεοκοπημένοι. Θα έπρεπε λοιπόν να αφήσουν τις εκλογές. Μα τι θράσος!», γράφει σκωπτικά ο Γ. Άουγκσταϊν.
Αντιθέτως, όπως τονίζει ο γνωστός γερμανός δημοσιογράφος, «η Ελλάδα θα μπορούσε να γίνει αχτίδα ελπίδας για τη δημοκρατία στην Ευρώπη. Κατά τη διάρκεια της ευρωκρίσης η δημοκρατία στην Ευρώπη έχει λάβει έναν αυταρχικό χαρακτήρα».
«Ο Τσίπρας δεν είναι παρανοϊκός»
Εκτενείς είναι οι αναφορές του στον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα, σημειώνοντας ότι «δεν πρόκειται για κάποιον παρανοϊκό».
Δεν θέλει να βγει από την ΕΕ, ούτε θέτει εν αμφιβόλω το ευρώ. Θέλει όμως να σπάσει το βίαιο δόγμα της λιτότητας το οποίο επέβαλαν Ευρώπη και ΔΝΤ στη χώρα του. Θέλει να αυξήσει τους φόρους, να εισαγάγει κατώτατο μισθό, να δώσει κουπόνια φαγητού στους φτωχούς και να παράσχει δωρεάν υγειονομική περίθαλψη στους ανέργους. Αυτή είναι η Ευρώπη. Από τις απαιτήσεις του ξεχωρίζει απλώς μία: το κούρεμα του χρέους. Είναι όντως επαναστατικό, αλλά αναγκαίο. Η Ελλάδα πρέπει να απαλλαγεί από τα χρέη της. Η αποπληρωμή τους δεν είναι δυνατή».
Όπως σημειώνει ο Γιάκομπ Άουγκσταϊν, ο ίδιος δεν διαφωνεί με τη λογική των περικοπών, «όποιος όμως κάνει περικοπές σε περιόδους κρίσης, έχει τελειώσει. Υπήρξαν προειδοποιήσεις. Εντούτοις η Μέρκελ και οι ιδεολόγοι στην καγκελαρία δεν ήθελαν να παραδεχθούν ότι μπορεί να μιλάμε για προϋπολογισμούς κρατών, ωστόσο αυτοί δεν μπορούν να εξυγιανθούν στη βάση υπολογισμών της σουηβής νοικοκυράς».
Η Μέρκελ δεν έχει όραμα
«(…) Γιατί αφήνουν τους Έλληνες να υποφέρουν; Ως τιμωρία για τις αμαρτίες του παρελθόντος; Για να φοβηθούν άλλες χώρες με μεγάλα χρέη; Για να μπορεί η Άγκελα Μέρκελ να λέει στους ψηφοφόρους της ότι δεν υπάρχουν γερμανικά χρήματα για τεμπέληδες νοτιοευρωπαίους;».
Σύμφωνα με τον Άουγκσταϊν, το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι «από την αρχή της ευρωκρίσης η Μέρκελ ακολουθεί μια σουρεαλιστική στρατηγική, σύμφωνα με την οποία, θέλουμε να διατηρήσουμε την νομισματική ένωση, γιατί οι εξαγωγές μας επωφελούνται από αυτή και επειδή φοβόμαστε τις πολιτικές συνέπειες της κατάρρευσης. Ωστόσο δεν θέλουμε να υλοποιήσουμε τη βασική προϋπόθεση για την επιτυχία του κοινού νομίσματος, που είναι η πολιτική ένωση».
«Η έλλειψη οραμάτων της Μέρκελ, η οποία στην γερμανική εσωτερική πολιτική εκλαμβάνεται ως προτέρημα -τόσο μίζερη είναι η γερμανική εσωτερική πολιτική- οδηγεί την Ευρώπη στην καταστροφή. Από κοινού με τον γάλλο πρόεδρο, ο Χέλμουτ Κολ θα είχε προτείνει προ πολλού ένα 10ετές σχέδιο για τη δημοσιονομική ένωση».

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Γιάκομπ Άουγκσταϊν είναι εκδότης της εβδομαδιαίας εφημερίδας Der Freitag ενώ έχει εργαστεί στο παρελθόν για την Süddeutsche Zeitung και την Zeit.
http://kartesios.com/?

En Arxikos Politis Το συντομότερο και πάλι κοντά σας

En Arxikos Politis Bloger Dimitris Nikogloy   

Το Blog - Ιστολόγιο En Arxikos Politis Σας εύχεται καλή χρονιά και χρόνια πολλά

En Arxikos Politis Bloger Dimitris Nikogloy    

Υμνοι του Guardian για τον Μπουτάρη: Γιατί ο δήμαρχος με τα τατουάζ είναι φάρος ελπίδας για την Ελλάδα

Πόσες φορές έχουν γράψει καλά λόγια για Ελληνα πολιτικό τα ξένα ΜΜΕ; Τα τελευταία χρόνια, δημοσιεύματα αυτού του είδους είναι εξαιρετικά σπάνια, αν όχι ανύπαρκτα. Κι όμως, φαίνεται πως ο Γιάννης Μπουτάρης, ξεφεύγοντας από το στενό στερεότυπο του πολιτικού, έχει καταφέρει να ξεχωρίσει ακόμη και στο εξωτερικό. Και πλέον διεκδικεί τον τίτλο του κορυφαίου δήμαρχου στον κόσμο.
Το City Mayor Foundation, που απονέμει το σχετικό βραβείο κάθε χρονιά από το 2004, ανακοίνωσε την τελική λίστα των υποψηφίων και μέσα σε αυτή βρίσκεται και το όνομα του Γιάννη Μπουτάρη. Με αυτή την αφορμή, ο Guardian έγραψε ύμνους για το δήμαρχο της Θεσσαλονίκης, σε ένα άρθρο που στον τίτλο του τον χαρακτηρίζει «φάρο ελπίδας για την Ελλάδα».
«Οι ευρωκράτες δεν έχουν και πολλά καλά να πουν για τους Ελληνες πολιτικούς, από τη στιγμή που η χώρα γονάτισε από την οικονομική κρίση. Όμως αξιωματούχος της Κομισιόν περιέγραψε τον Γιάννη Μπουτάρη ως ''φάρο'' και άλλοι από την Ευρωπαϊκή Ενωση, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ έγραψαν ότι υπό τον Μπουτάρη η Θεσσαλονίκη μετατράπηκε σε ''νησί ελπίδας'' και ''μοντέλο για όλη την Ελλάδα''», αναφέρει η βρετανική εφημερίδα, που σημειώνει ότι δεν πρόκειται για έναν τυπικό Ελληνα πολιτικό, ενώ σημειώνει ότι είναι γόνος της παλιότερης δυναστείας οινοπαραγωγών της Ελλάδας, που συνέχισε την επιτυχία της οικογενειακής επιχείρησης μέχρι τη στιγμή που μπήκε στην πολιτική και άφησε τα παιδιά του να αναλάβουν. Ακόμη, επισημαίνει ότι ο ίδιος δεν βλέπει τον εαυτό του σαν πολιτικό, αλλά ως έναν «επιχειρηματία που αναλαμβάνει ένα νέο πρότζεκτ».
Στο δημοσίευμα, ο Guardian εκθειάζει της πολιτικές του κ. Μπουτάρη, που επιδεικνύει «προοδευτική στάση απέναντι στις παλιές μνησικακίες, που κρατούσαν την πόλη πίσω». Σε αυτό το πλαίσιο σημειώνει ότι επισκέφθηκε την Κωνσταντινούπολη για να πείσει την Turkish Airlines να βάλει δρομολόγια που συνδέουν τις δύο πόλεις. «Τώρα, 100.000 Τούρκοι τουρίστες επισκέπτονται την πόλη κάθε χρόνο».
Ακόμη, το δημοσίευμα κάνει αναφορά στην αύξηση του τουρισμού στη Θεσσαλονίκη από το Ισραήλ, χάρη στις παρεμβάσεις του κ. Μπουτάρη που έχει χαρακτηρίσει την «πιο σκοτεινή στιγμή της ιστορίας», όταν 56.000 Εβραίοι από τη Θεσσαλονίκη εστάλησαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης από τους Ναζί και το εβραϊκό νεκροταφείο καταστράφηκε, ενώ κάνει αναφορά και στην απόφασή του να φορέσει το Αστρο του Δαβίδ στην ορκωμοσία του όταν επανεξελέγη.
Στις προοδευτικές πολιτικές του η βρετανική εφημερίδα περιλαμβάνει και το ταξίδι του κ. Μπουτάρη στη Γερμανία, σε μία περίοδο που δεν ήταν πολύ καλό το κλίμα ανάμεσα στις δύο χώρες, όταν επισκέφθηκε το Βερολίνο για να μάθει για την αποτελεσματική διοίκηση του δήμου, ιδιαίτερα για την αποκομιδή των απορριμάτων. Ακόμη, σημειώνει την προοδευτική στάση του για το gay pride parade της Θεσσαλονίκης.
Σημειώνοντας ότι ο κ. Μπουτάρη έχει μιλήσει ανοιχτά για το ότι υπήρξε αλκοολικός και τα επτά τατουάζ του, η εφημερίδα αναφέρει ότι οι συστάσεις για αυτόν- για το βραβείο- επικεντρώθηκαν στο ότι είναι ανοιχτόμυαλος, μοντέρνος και αυθεντικός. Εκείνοι που τον πρότειναν τον περιέγραψαν ως «πρωτοπόρο» «ευλογία» και «το καλύτερο που έχει συμβεί ποτέ σε αυτή την πόλη». Βέβαια, σημειώνει ο Guardian, ο 72χρονος δήμαρχος δεν είναι καθολικά δημοφιλής στην πόλη του. Έχει αντιμετωπίσει προκλήσεις αντιμετωπίζοντας τα συνδικάτα για την ημι-ιδιωτικοποίηση της υπηρεσίας συλλογής απορριμάτων και για την αναδιάρθρωση και τον εξορθολογισμό της διοίκησης.
Το βραβείο του κορυφαίου δημάρχου του κόσμου διεκδικούν μαζί με τον Γιάννη Μπουτάρη άλλοι οχτώ ομόλογοί του από την Ευρώπη και συγκεκριμένα οι δήμαρχοι της Γάνδης, του Μπορντό, της Ιένα, της Λαμπεντούζα, της Ρίγας, της Ριμπέρα ντε Αρίμπα, του Μπρίστολ και του Λίβερπουλ.

Ακόμη, υποψήφιοι είναι οι δήμαρχοι από τις πόλεις: Κάλγκαρι, Χιούστον, Οκλαχόμα, Σακραμέντο, Μπέλο Οριζόντε, Γουατεμάλα, Μοντερία, Σούκρε, Σουραμπάγια, Χάιφα, Ιλόιλο, Τζέντα, Σεούλ, Σμύρνη, Σίδνεϊ, Βικτόρια και Μανγκαούνγκ.
http://www.iefimerida.gr/

Βενιζέλος: Στόχος του ΠΑΣΟΚ η τρίτη θέση στις εκλογές

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελος Βενιζέλος, έθεσε ως στόχο των εκλογών την ανάδειξη του κόμματος στην τρίτη θέση, ώστε να λάβει την τρίτη διερευνητική εντολή, όπως είπε, καθώς εκτίμησε ότι δεν πρόκειται να υπάρξει αυτοδυναμία και τόνισε πως δεν θα πρέπει να υπάρξει δεύτερη εκλογική αναμέτρηση.

Μιλώντας στη συνεδρίαση της εκλογικής επιτροπής ΠΑΣΟΚ - Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης, σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο, είπε «έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία να κερδίσουμε τη δική μας "Ναυμαχία της Σαλαμίνας", όταν ακούστηκε το "πάταξον μεν, άκουσον δε"». Σημείωσε ότι θα ήταν τραγικό να δοθεί στους εκπροσώπους του νεοναζισμού η τρίτη εντολή και πως το ΠΑΣΟΚ πρέπει να είναι αυτό που θα υπερβεί εκλογικά «τη στείρα διπολική δήθεν αντιπαράθεση» ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ.
Αναπτύσσοντας το σκεπτικό του εν όψει των εκλογών, τόνισε πρώτον ότι είναι προφανές ότι δεν υπάρχει αυτοδυναμία, δεύτερον ότι δεν υπάρχουν επίσης δεύτερες εκλογές διότι δεν μπορεί να δαπανηθεί ο δεύτερος μήνας της παράτασης, ο Φεβρουάριος και άρα, τρίτον, «όχι» ακυβερνησία και «όχι» άλλοθι σε κανέναν.
Πρέπει, είπε, να υπάρχει κυβέρνηση, γιατί δεν θα υπάρχει περιθώριο να ολοκληρωθεί το εθνικό πλαίσιο της νέας σελίδας. Σε αυτό το πλαίσιο σημείωσε ότι το ΠΑΣΟΚ και η Δημοκρατική Παράταξη είναι ο εγγυητής της εθνικής σταθερότητας, όχι της κυβερνητικής, ο εγγυητής της εθνικής στρατηγικής, που «σημαίνει ότι χρειαζόμαστε πράγματι μια προγραμματική συμφωνία με ένα ελάχιστο περιεχόμενο και έχει πολύ μεγάλη σημασία αυτό να οδηγήσει στη μέγιστη δυνατή συστράτευση όλων των εθνικών δυνάμεων στην ευθύνη».
Απαντώντας στο ερώτημα: «τι είναι αυτό το ελάχιστο και βασικό που εγγυάται το ΠΑΣΟΚ, που συνιστά τον πυρήνα της εθνικής σταθερότητας και της προοπτικής της χώρας» παρέθεσε έξι σημεία:

1. Η πολιτική σταθερότητα μετά τις εκλογές, κάτι που αφορά την εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης
2. Οικονομική σταθερότητα, με τον κ. Βενιζέλο να τονίζει ότι «εγγυόμαστε την παραμονή στην Ευρωζώνη, ότι δεν θα υπάρχει πιστωτικό γεγονός, θα υπάρχει σεβασμός του πρωτογενούς και του κοινωνικού πλεονάσματος, του θετικού ρυθμού ανάπτυξης, θα υπάρξει έγκαιρη εντός του διμήνου ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης ώστε η Ελλάδα να περάσει στην προληπτική πιστωτική γραμμή»
3. Η μακροπρόθεσμη δημοσιονομική σταθερότητα, που αφορά και τις ρυθμίσεις που έχουν αποφασιστεί για το χρέος
4. Θεσμική σταθερότητα, καμία αίσθηση ιστορικής ρεβάνς δεν μπορεί να θέσει σε αμφισβήτηση ακόμα και τις αποχρώσεις των ευρωπαϊκών δημοκρατικών θεσμών που ισχύουν σε κάθε κράτος της Ευρώπης. Αυτό σημαίνει πρακτικά, όπως είπε, ότι: πρέπει να υπάρξει συναινετική εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας μετά τις εκλογές, συναινετική αναθεώρηση του Συντάγματος, αλλαγή του εκλογικού συστήματος με κατάργηση του μπόνους
5. Προστασία της εθνικής ασφάλειας, της κυριαρχίας και της ακεραιότητας
6. Μετάβαση στη νέα φάση μετά το μνημόνιο και την κρίση ως άνοιγμα στο μέλλον και όχι επιστροφή στο παρελθόν.

Αναφερόμενος εμμέσως στις εξελίξεις με τον Γιώργο Παπανδρέου, αν και χωρίς να τον κατονομάσει, είπε: «Εμείς πρέπει να υπερβούμε και έναν άλλο φραγμό που δημιουργεί δυσπιστία σε σχέση με το αν μπορούμε να λειτουργήσουμε ως εγγυητές τις εθνικής σταθερότητας, γιατί υπάρχει ένα πρόβλημα εσωτερικής εκκρεμότητας, που όλοι το γνωρίζουμε και είναι πρωτοφανές ιστορικά και αδιανόητο και δεν μιλάω για καμία διάσπαση, αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα εξ αντικειμένου πλέον».
«Δεν κάνω δίκη προθέσεων δεν είναι της στιγμής», είπε, «πρέπει να τελειώνει αυτό και έχουμε πει ότι είναι πάρα πολύ εύκολο να τελειώνει αυτό, αλλά υπάρχει μια υπονόμευση, ένας αποπροσανατολισμός, καταβάλουμε κόστος σε μια εσωστρέφεια τη στιγμή που το ΠΑΣΟΚ έχει υποχρέωση να λειτουργήσει και λειτουργεί εξωστρεφώς απευθυνόμενος σε όλον τον λαό και παρέχοντας τις εγγυήσεις που θέλει».
Συνεχίζοντας, υποστήριξε ότι «γι αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία αυτό που λέμε "κρατάμε ψηλά την ευθύνη", να το εννοούμε», γιατί, όπως πρόσθεσε, η ευθύνη είναι η πατρίδα, το μέλλον, η μνήμη, «η συνείδηση της ατομικής ευθύνης ιδίως όταν για κάποια πρόσωπα η ατομική ευθύνη έχει και πρόσθετα χαρακτηριστικά που είναι ιστορικά, παραταξιακά και θεσμικά».
Ακόμη σημείωσε ότι «έφτασε η ώρα της αλήθειας για όλους», τις πολιτικές δυνάμεις και τους πολίτες ατομικά, χαρακτήρισε την αντιπολίτευση «ετερόκλητη με τις ψήφους της Χρυσής Αυγής» και την κατηγόρησε ότι οδήγησε τη χώρα σε πρόωρες εκλογές μέσα από έναν «εκβιασμό των θεσμών».
Ο ίδιος τόνισε ότι οι εκλογές δεν έχουν κριθεί από τα αποδυτήρια, αλλά θα κριθούν αυτές τις 26 ημέρες με όρους ουσιαστικής πολιτικής κι όχι τεχνητού διπολισμού ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ.
Κατηγόρησε ακόμη την αντιπολίτευση ότι αγωνίστηκε όχι μόνο να αποτρέψει την εκλογή ΠτΔ, αλλά να καταστρέψει μακροχρόνια τις προϋποθέσεις της συναίνεσης, την οποία, όπως υποστήριξε, ο λαός εξακολουθεί να θέλει μαζί με σταθερότητα και ενότητα των πολιτικών δυνάμεων γύρω από τους θεμελιώδεις εθνικούς στόχους. Τόνισε δε ότι αυτή τη συναίνεση και ενότητα μπορεί να την επιβάλει ο λαός μέσω των εκλογών για την μετεκλογική περίοδο και πως το διακύβευμα των εκλογών δεν είναι ποιος θα είναι πρώτο κόμμα ανάμεσα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, αλλά συνολικά η εθνική στρατηγική, η εθνική προοπτική, η προστασία των θυσιών και των επιτευγμάτων του λαού, το άνοιγμα της νέας σελίδας που θα βλέπει προς το μέλλον.

Καταλήγοντας σημείωσε ότι δεν πιστεύει στην στρατηγική του φόβου και του εκφοβισμού που «πολλοί νομίζουν ότι πρέπει να επικρατήσει προεκλογικά», αλλά πως πιστεύει στη στρατηγική της αλήθειας, ενώ τόνισε ότι δεν του αρέσει καθόλου η «καθοδήγηση» και οι δηλώσεις παιδαγωγικού χαρακτήρα από το εξωτερικό.
http://tvxs.gr/