Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2014

Τεστ για το στρες ή στρες για τα τεστ;

Οι  ΛΕΞΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΑ
Αν κρίνουμε από τους διθυραμβικούς τόνους που χρησιμοποίησαν τα κατεστημένα μέσα ενημέρωσης στην αρχή της περασμένης εβδομάδας, οι παρελάσεις μαθητών και στρατού τη Δευτέρα και την Τρίτη δεν πρέπει να έγιναν για να τιμηθεί η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου, αλλά σε ένδειξη πανηγυρισμού για τον νέο εθνικό θρίαμβο, την επιτυχία των ελληνικών τραπεζών στα στρες τεστ της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Βέβαια, το τηλεγράφημα του πρακτορείου Reuters έλεγε ότι three Greek banks failed the stress test, ενώ η αντίστοιχη είδηση στους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους είχε τίτλο «Περνούν τα στρες τεστ οι ελληνικές τράπεζες», πράγμα που διά γυμνού οφθαλμού φαίνεται μεταφραστική ανακολουθία, αλλά ίσως στη χρηματοπιστωτική ορολογία το fail να σημαίνει επιτυγχάνω. Πάντως, την επόμενη μέρα στο χρηματιστήριο οι μετοχές των τραπεζών κατρακύλησαν, πράγμα που σημαίνει ότι οι «αγορές» έδωσαν άλλη ερμηνεία απ’ ό,τι τα μέσα ενημέρωσης.
Τελικά μάθαμε ότι ναι μεν κόπηκαν οι ελληνικές τράπεζες αλλά είναι σαν να μην κόπηκαν (όπως θα έλεγε ο γέροντας Παΐσιος). Έτσι κι αλλιώς, το γεγονός είναι ότι τα στρες τεστ, ή τεστ αντοχής επί το ημιελληνικότερον, ακούστηκαν πολύ τις τελευταίες μέρες του μήνα που πέρασε κι έτσι το άρθρο μας θα αφιερωθεί σε αυτόν τον σύμπλοκο όρο.
Στρες τεστ λοιπόν ή stress test στα αγγλικά και σε κάμποσες άλλες γλώσσες, αφού και τα δυο μέρη του σύμπλοκου είναι λέξεις διεθνείς, και έχουν βέβαια περάσει εδώ και καιρό στην ελληνική γλώσσα και έχουν λεξικογραφηθεί κανονικά.
Το στρες βέβαια δεν το χρησιμοποιούμε με αυτή τη σημασία· στα ελληνικά έχει περάσει μόνο με τη σημασία του άγχους, της ψυχικής έντασης που μπορεί να αποδειχτεί επιβλαβής για την υγεία, και έχει δώσει και το ρήμα «στρεσάρω» και το ουσιαστικό «στρεσάρισμα». Η λέξη είναι προφανώς δάνειο από τα αγγλικά, όπου stress σημαίνει πίεση, από το distress που τελικά ανάγεται, μέσω γαλλικών, στο λατινικό stringere («σφίγγω»). Πάντως, και στην αγγλική γλώσσα η ψυχολογική σημασία είναι σχετικά πολύ πρόσφατη, αφού δεν καταγράφεται παρά το 1955.
Όσο για το τεστ και αυτό από τα αγγλικά το πήραμε, αλλά η ετυμολογική του διαδρομή είναι αξιοπρόσεκτη. Ανάγεται στο παλαιό γαλλικό  test, που ήταν το πήλινο δοχείο που χρησιμοποιούσαν οι αλχημιστές για να ελέγχουν την περιεκτικότητα ενός κράματος σε χρυσό, λέξη που προέρχεται από το  λατινικό testum («πήλινο αγγείο») — και από τον έλεγχο της ποιότητας του μετάλλου η σημασία εύκολα επεκτάθηκε σε κάθε δοκιμή ή εξέταση που γίνεται για την εξακρίβωση της ορθότητας ή της ακεραιότητας ενός πράγματος.
Το πιο περίεργο είναι ότι από την ίδια ρίζα, το πήλινο δοχείο (testum), προέρχεται και μια πολύ βασική λέξη της γαλλικής γλώσσας, η λέξη tête (κεφάλι, όπως και το ιταλικό testa), κατά πάσα πιθανότητα επειδή στη λαϊκή γλώσσα το κεφάλι παρομοιαζόταν με ένα πήλινο αγγείο –κι αν αυτό σας φαίνεται απίθανο, και το γερμανικό Kopf αρχικά είχε σημασία «κύπελλο» και έχει την ίδια ρίζα με το αγγλικό cup. Κι έτσι στα γαλλικά και στα ιταλικά η λαϊκή λατινική λέξη testa εκτόπισε την κλασική caput και τις παράγωγές της, αν και για αρκετούς αιώνες συνυπήρξαν.
Πάντως, το αγγλικό test έγινε διεθνής λέξη και πέρασε και στα ελληνικά, σε διάφορους τομείς, στις εργαστηριακές εξετάσεις (όπου και το Παπ τεστ, προς τιμήν του γιατρού Γιώργου Παπανικολάου που το επινόησε), σε άλλες επιστημονικές χρήσεις, στα συνεργεία αυτοκινήτων, αλλά κυρίως στην εκπαίδευση, όπου βέβαια η λέξη χρησιμοποιείται κυρίως για το σύντομο διαγώνισμα («δεν μας έβαλε διαγώνισμα, ένα τεστάκι μόνο»). Και εκτός από το υποκοριστικό, τα λεξικά καταγράφουν επίσης το ρήμα τεστάρω. Κι αφού η λέξη έχει πολιτογραφηθεί πια ελληνική κι έχει σχηματίσει και δική της οικογένεια, το βρίσκω όχι μόνο λάθος γραμματικά, αλλά και κωμικό, να θέλουν κάποιοι ντε και καλά να την κλίνουν αγγλοπρεπώς στον πληθυντικό, έτσι δυσκολοπρόφερτη που είναι.
Στην καθομιλουμένη τα λέμε στρες τεστ, επειδή όμως, όπως είπαμε, στη γλώσσα μας το στρες έχει άλλη σημασία, το «τεστ αντοχής» είναι προτιμότερο, ή και δοκιμή αντοχής αν θέλετε. Πάντως, στα αγγλικά, ο όρος stress test χρησιμοποιείται επίσης για την ιατρική εξέταση που εμείς τη λέμε «τεστ κοπώσεως», που σε βάζει ο γιατρός να τρέχεις στον ιμάντα ή να κάνεις ποδήλατο, και παρακολουθεί τους παλμούς σου και μάλλον από εκεί επεκτάθηκε στον τραπεζικό τομέα.
Στο τεστ κοπώσεως, με το παραμικρό λαχάνιασμα του εξεταζόμενου, ο γιατρός διακόπτει την εξέταση. Στο θανάσιμο τεστ κοπώσεως στο οποίο υποβάλλεται εδώ και πολλά χρόνια η ελληνική κοινωνία, οι αλμπάνηδες που έχουν τον έλεγχο αυξάνουν συνεχώς τις στροφές, παρόλο που μας βλέπουν να ασθμαίνουμε. Όσο για τις τράπεζες που κόπηκαν στα στρες τεστ αλλά είναι σαν να τα πέρασαν, διαβάζω ότι δυο απ’ αυτές θα χρειαστούν μικρή κεφαλαιακή ενίσχυση: καναδυό ψωροδισεκατομμύρια, κοντά στ’ άλλα 40 που τους έχουμε προσφέρει και που χάρη σ’ αυτά πέρασαν κουτσά στραβά τα τεστ. Δεν υπάρχει όμως πρόβλημα, διότι έχουμε κυβέρνηση που αγαπά τις παραδόσεις. Και όταν ενισχύουμε τις τράπεζες τιμάμε μια πανάρχαια ελληνική παράδοση: τον πίθο των Δαναΐδων.
Ο Νίκος Σαραντάκος είναι συγγραφέας, μεταφραστής και κατοικοεδρεύει σταsarantakos.wordpress.com και στo www.sarantakos.com
http://eleutheriellada.wordpress.com/

Ομαδικές απολύσεις και συνδικαλιστικός νόμος συζητήθηκαν σε τηλεδιάσκεψη με την τρόικα



Τα εργασιακά θέματα, και κυρίως το νομοθετικό πλαίσιο που αφορά τις ομαδικές απολύσεις και τη συνδικαλιστική δράση, απασχόλησαν την τηλεδιάσκεψη που είχε η γενική γραμματέας του υπουργείου Εργασίας, Άννα Στρατινάκη, με στελέχη των τεχνικών κλιμακίων της τρόικας, εν όψει της επικείμενης συνάντησης της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Εργασίας με τους εκπροσώπους των δανειστών.
Τα εργασιακά είναι ένα από τα σημεία τριβής των εκπροσώπων των δανειστών με την ελληνική πλευρά, με τους πρώτους να διαμηνύουν πως αν δεν βρεθεί σημείο επαφής δεν θα επιστρέψουν στην Αθήνα για την ολοκλήρωση της τελευταίας αξιολόγησης του ελληνικού προγράμματος.
Η διάσκεψη είχε προπαρασκευαστικό χαρακτήρα. Η ελληνική πλευρά θεωρεί ότι το υφιστάμενο πλαίσιο για τις ομαδικές απολύσεις ευθυγραμμίζεται με τα κοινοτικά και διεθνή εργασιακά πρότυπα, θέση με την οποία συντάχθηκε το Διεθνές Γραφείο Εργασίας κατά την πρόσφατη συνάντηση της Γενεύης.
Στελέχη του υπουργείου Εργασίας έχουν αφήσει πάντως ανοικτό το ενδεχόμενο επιμέρους αλλαγών στον συνδικαλιστικό νόμο, που ισχύει από το 1982, σε επιμέρους ζητήματα, όπως είναι οι συνδικαλιστικές άδειες και η χρηματοδότηση των συνδικάτων, εφόσον υπάρξει συμφωνία των κοινωνικών εταίρων.
http://www.eklogika.gr/

Δημοσκοπικά πρώτοι πλέον στην Ισπανία οι... «Αγανακτισμένοι»!


Πολιτικός σεισμός στην Ισπανία! Πρώτο κόμμα οι... «Αγανακτισμένοι», σύμφωνα με δημοσκόπηση που διενεργήθηκε για λογαριασμό της εφημερίδας της ισπανικής Κεντροαριστεράς «Ελ Παΐς» από τη μεγάλη ισπανική εταιρεία Μετροσκόπια! Ενα κόμμα που δημιουργήθηκε μόλις... φέτος (!) περνάει δημοσκοπικά πρώτο και απειλεί να τινάξει στον αέρα το πολιτικό σκηνικό της Ισπανίας! Αυτό θα συμβεί αν τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων αντανακλαστούν υποτυπωδώς και στα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών που πρέπει να γίνουν το αργότερο σε έναν χρόνο από τώρα, καθώς τον Νοέμβριο του 2015 ολοκληρώνεται η τετραετία από τις προηγούμενες εκλογές του 2011.

Το Ποδέμος (Μπορούμε), το κόμμα των Ισπανών «Αγανακτισμένων», κατά την προαναφερθείσα δημοσκόπηση θα έπαιρνε 27,7% των έγκυρων ψήφων αν οι εκλογές γίνονταν σήμερα και θα κέρδιζε την πρώτη θέση. Δεύτερο θα ερχόταν το σοσιαλιστικό κόμμα (PSOE - Ισπανικό Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα) με ποσοστό 26,2% επί των έγκυρων ψηφοδελτίων. Πλήρης η κατάρρευση του Λαϊκού Κόμματος της ισπανικής Δεξιάς του πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι, το οποίο από το «θηριώδες» ποσοστό του 44,6% που είχε πάρει στις βουλευτικές εκλογές του 2011 καθώς η πανάθλια πολιτική του σοσιαλιστή πρωθυπουργού Θαπατέρο «έθαψε» εκλογικά το PSOE, σήμερα κατά τη δημοσκόπηση δεν θα έπαιρνε ούτε το... μισό (!) ποσοστό, πέφτοντας στο 20,7%! Πανωλεθρία! Περίπου 5% κάτω οι σοσιαλιστές, σχεδόν... 25% κάτω οι δεξιοί! Στον πάτο και η Ενωμένη Αριστερά, η οποία θα έπαιρνε μόλις 3,8%. Δεν πρόκειται να είναι φυσικά τόσο δραματικά τα αποτελέσματα για τα κόμματα-πυλώνες του συστήματος.
Είναι όμως ενδεικτικά για την οργή που υπάρχει στον ισπανικό λαό εναντίον των σοσιαλιστών και των δεξιών. Είναι χαρακτηριστικό ότι το... 91% (!) των ερωτηθέντων θεωρεί κακή ή πολύ κακή την παρούσα πολιτική κατάσταση στην Ισπανία, ενώ το πρωτοφανές ποσοστό του 36,8% όσων έλαβαν μέρος στη δημοσκόπηση δήλωσαν ότι θα απόσχουν από τις βουλευτικές εκλογές του επόμενου χρόνου. Δεν πρόκειται φυσικά να απόσχουν όλοι αυτοί. Γι' αυτό και η αναγωγή που έκαναν οι δημοσκόποι είναι ιδιαιτέρως φιλική προς το Σοσιαλιστικό και το Λαϊκό Κόμμα και έτσι βγήκαν τα προαναφερθέντα αποτελέσματα αναφορικά με την πρόθεση ψήφου.
Για να αντιληφθούμε καλύτερα το μέγεθος της οργής των Ισπανών εναντίον των δύο συστημικών κομμάτων που με την πολιτική υποταγή τους στα κελεύσματα των Γερμανών κατέστρεψαν τον ισπανικό λαό, θα κάνουμε κάτι που δεν το συνηθίζουμε και δεν το έχουμε κάνει ποτέ μέχρι τώρα. Θα παρουσιάσουμε τα προ αναγωγής ποσοστά: Δήλωσαν ότι θα ψηφίσουν το Ποδέμος των Αγανακτισμένων το 22,2% όσων ρωτήθηκαν, τους σοσιαλιστές το... 13,1% και τη Δεξιά το... 10,4%! Οι αναλυτές της εταιρείας σφυγμομετρήσεων της κοινής γνώμης διπλασίασαν (!) τα ποσοστά των δύο αυτών κομμάτων για να βγάλουν με αναγωγή την πρόθεση ψήφου που να προσεγγίζει την κατά τις γνώσεις τους και την εκτίμησή τους πολιτική πραγματικότητα, ενώ αύξησαν μόνο κατά 15% την πρόθεση ψήφου στο Ποδέμος.
Δεν πρόκειται βεβαίως παρά για μία δημοσκόπηση, η οποία δεν αποτυπώνει τίποτα παραπάνω από τις διαθέσεις των ερωτηθέντων Ισπανών αυτή τη στιγμή. Μια στιγμή εξαιρετικά δύσκολη για την κυβέρνηση του δεξιού Ραχόι, καθώς αποκαλύφθηκαν αλλεπάλληλα οικονομικά σκάνδαλα της κυβέρνησης της Δεξιάς. Επιπροσθέτως, μεσογειακός λαός είναι και οι Ισπανοί. Οπως οι Ελληνες και οι Ιταλοί, πολύ συχνά άλλα λένε και άλλα κάνουν - ειδικά με το τι ψηφίζουν! Δεν προβάλλουμε επομένως τη δημοσκόπηση της «Ελ Παΐς» ως προάγγελο του εκλογικού αποτελέσματος. Απέχουμε πάρα πολύ από τις βουλευτικές εκλογές της Ισπανίας και δεν έχουμε να κάνουμε με κάποιο εδραιωμένο συστημικό κόμμα. Αντιθέτως, κόμματα σαν το Ποδέμος μπορούν πολύ εύκολα, μέσα σε ελάχιστους μήνες, να φτάσουν από το ναδίρ στο ζενίθ και αντίστροφα.

Αλλο θέλουμε εμείς να τονίσουμε μέσω της παρουσίασης αυτής της δημοσκόπησης. Ενα πολύ σημαντικό ποιοτικό πολιτικό στοιχείο. Επιθυμούμε να δείξουμε πόσο εύθραυστο έχει γίνει σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης το πολιτικό σκηνικό εξαιτίας της ασκούμενης πολιτικής της λιτότητας που έχουν επιβάλει σε όλες τις χώρες οι Γερμανοί! Οι πολιτικές ανακατατάξεις στην Ισπανία, ενδέχεται να αποδειχθούν και στις κάλπες κατακλυσμιαίες! Μία ακόμη δημοσκόπηση, η οποία δημοσιοποιήθηκε την περασμένη Δευτέρα στην Ισπανία, προανήγγειλε την τάση που έδειξε και επιβεβαίωσε η δημοσκόπηση για την «Ελ Παΐς», καθώς ανέδειξε το Ποδέμος δεύτερο κόμμα με 22,7%. Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι το 42% όσων δήλωσαν ότι θα ψηφίσουν το κόμμα των Αγανακτισμένων, είπαν ότι θα το ψήφιζαν ως συνέπεια της απογοήτευσής τους από τα υπόλοιπα κόμματα. Αυτό σίγουρα προμηνύει μεγάλης κλίμακας, απροσδιόριστης κατεύθυνσης πολιτικές ανατροπές.
http://tvxs.gr/

Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2014

Ηλεκτρονικός συνωστισμός για το επίδομα θέρμανσης

Πολύ μεγάλη είναι η προσέλευση των φορολογούμενων στην ηλεκτρονική εφαρμογή του taxisnet για το επίδομα θέρμανσης. Σύμφωνα με στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων οι επισκέψεις στη σχετική εφαρμογή έχουν ξεπεράσει τις 400.000 ενώ 306.089 υπέβαλαν ήδη αίτηση ζητώντας μάλιστα και την προκαταβολή του 25%. Από τη ΓΓΔΕ εγκρίθηκαν ήδη 282.000 αιτήσεις και μέσα στις επόμενες δυο εβδομάδες αναμένεται να κατατεθεί στους τραπεζικούς λογαριασμούς των δικαιούχων το σχετικό ποσό της προκαταβολής.
Η μέση τιμή του πετρελαίου θέρμανσης διαμορφώνεται σήμερα περίπου στο 1,05 ευρώ ανά λίτρο που σημαίνει ότι αν υπολογιστεί και η επιδότηση ύψους 0,35 ευρώ το πραγματικό κόστος για τα νοικοκυριά διαμορφώνεται στα 0,70 ευρώ ανά λίτρο.
Δικαιούχοι του επιδόματος
-΄Αγαμοι με εισόδημα έως 30.000 ευρώ και έγγαμοι με εισόδημα έως 40.000 ευρώ, προσαυξανόμενο κατά 3.000 ευρώ για κάθε παιδί ( 43.000 ευρώ για οικογένεια με ένα παιδί και 46.000 ευρώ για οικογένεια με δύο παιδιά).
-Οι άγαμοι χάνουν το επίδομα αν έχουν ακίνητη περιουσία άνω των 200.000 ευρώ, ενώ οι έγγαμοι αν έχουν ακίνητη περιουσία αξίας άνω των 300.000 ευρώ.
-Δεν δικαιούται επίδομα θέρμανσης όποιος έχει αυτοκίνητο με κινητήρα άνω των 3.000 κυβικών εκατοστών.
Στα 120 τετραγωνικά μέτρα ανέρχεται η μέγιστη επιφάνεια του ακινήτου για την οποία μπορεί να επιδοτηθεί κάποιος φορολογούμενος.
Η επιδοτούμενη ποσότητα καυσίμων διαμορφώνεται ως εξής:
- Στα 3.000 λίτρα για τους κατοίκους των νομών που ανήκουν στην Α΄ ζώνη (Νομοί Γρεβενών, Κοζάνης, Καστοριάς, Φλώρινας, Δράμας, Ευρυτανίας).
- Στα 1.800 λίτρα για τους κατοίκους των νομών που ανήκουν στη Β΄ ζώνη (Νομοί Ιωαννίνων, Λάρισας, Καρδίτσας, Τρικάλων, Αρκαδίας, Πιερίας, Ημαθίας, Πέλλας, Θεσσαλονίκης, Κιλκίς, Χαλκιδικής, Σερρών, Καβάλας, Ξάνθης, Ροδόπης, Έβρου).
- Στα 960 λίτρα για τους κατοίκους των νομών που ανήκουν στην Γ΄ Ζώνη (Νομοί Αττικής minus;εκτός Κυθήρων και Σαρωνικού-, Κορινθίας, Ηλείας, Αχαΐας, Αιτωλοακαρνανίας, Φθιώτιδας, Φωκίδας, Βοιωτίας, Εύβοιας, Μαγνησίας, Λέσβου, Χίου, Κέρκυρας, Λευκάδας, Θεσπρωτίας, Πρέβεζας, ΄Αρτας).
- Στα 600 λίτρα για τους κατοίκους των νομών που ανήκουν στην Δ΄ Ζώνη (Ηρακλείου, Χανίων, Ρεθύμνου, Λασιθίου, Κυκλάδων, Δωδεκανήσων, Σάμου, Κυθήρων και νησιών Σαρωνικού, Μεσσηνίας, Λακωνίας, Αργολίδας, Ζακύνθου, Κεφαλονιάς, Ιθάκης).
http://www.msn.com/

Ο Τόμσεν επικεφαλής του ευρωπαϊκού γραφείου του ΔΝΤ στην Ευρώπη


Ο Τόμσεν θα διαδεχθεί τον Ρέζα Μογκαντάμ, ο οποίος παραιτήθηκε τον Ιούλιο για να εργοδοτηθεί από τη Μόργκαν Στάνλεϊ.
Μετά την αναβάθμιση του, τη θέση για την Ελλάδα αναμένεται να αναλάβει ο Ρίτζι Γκογιάλ, ο οποίος και θα ηγηθεί της Αποστολής του Ταμείου όταν αποφασιστεί η επιστροφή στην Αθήνα.
Στη δήλωση της η κ. Λαγκάρντ αναφέρει πως στη διάρκεια της 32χρονης καριέρας του στο ΔΝΤ, «ο Πόλ Τόμσεν έχει προσφέρει ανεκτίμητες συνεισφορές ως υπάλληλος, διευθυντής, και ως ανώτερο στέλεχος στο ίδρυμα.
Τόνισε χαρακτηριστικά: «Είναι απολύτως σεβαστός εντός και εκτός Ταμείου για την πνευματώδη ηγεσία του, την επιχειρησιακή του εμπειρία και τεχνογνωσία. Τον τελευταίο καιρό, έχει διαδραματίσει έναν ιδιαίτερα καθοριστικό ρόλο στο έργο μας σε μερικά από τα πιο εντυπωσιακά προγράμματα μας στην Ευρώπη».
Στην ανακοίνωση του ΔΝΤ σημειώνεται πως κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης ο Πόλ Τόμσεν ήταν επικεφαλής της αποστολής του ΔΝΤ για την Ισλανδία, ενώ στην συνέχεια ανέλαβε και καθοδήγησε τα προγράμματα του Ταμείου για την Ελλάδα και την Πορτογαλία.
Το Πρόγραμμα της τελευταίας εγκατέλειψε λόγω φόρτου εργασίας.
Η κ. Λαγκάρντ ανέφερε στο Δ.Σ. ότι ο κ. Τόμσεν είναι το κατάλληλο πρόσωπο για αυτή τη σημαντική θέση, ιδιαίτερα αυτή τη στιγμή και σήμείωσε πως «ανυπομονούμε να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε μαζί του στο μέλλον», προσέθεσε.
Στο βιογραφικό του, όπως δημοσιοποιήθηκε από το ΔΝΤ, αναφέρονται τα εξής:
- Ξεκίνησε την καριέρα του στο ΔΝΤ το 1982.
- Διορίστηκε αναπληρωτής διευθυντής του Ευρωπαϊκού Τμήματος το 2008, θέση που διατήρησε μέχρι τον Ιούλιο, όταν ανέλαβε αναπληρωτής Διευθυντής, μετά την αποχώρηση του κ. Μοκατάμ.
- Το χρονικό διάστημα 2001-2004 ήταν ο μόνιμος εκπρόσωπος του ΔΝΤ και επικεφαλής του γραφείου της Μόσχας.
- Σημειώνεται ότι τη δεκαετία του '90 μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 2000, «απέκτησε βαθιά γνώση των οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης μέσω πολλαπλών εργασιών στην περιοχή».
- Στις 30 Ιουλίου διορίστηκε αναπληρωτής Διευθυντής του Ευρωπαϊκού Τμήματος αλλά διατήρησε και την εποπτεία των σχέσεων του ΔΝΤ με την Ελλάδα και τους Ευρωπαίους εταίρους της. Επίσης ασχολείται με τα προγράμματα του ΔΝΤ στη Ρουμανία και την Ουκρανία.
Ο κ. Τόμσεν είναι Δανός υπήκοος. Εχει φοιτήσει στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης.
http://www.msn.com/

Δεν έχουν τέλος οι μίζες ! Μίζωναν και τις καρέκλες ! Βρήκαν επιπλέον μίζες 35 εκατ.$$$$

Βρήκαν επιπλέον μίζες 35 εκατ. δολαρίων για τα εξοπλιστικά
Ατελείωτες είναι οι αποκαλύψεις στο σκάνδαλο με τις μίζες στα εξοπλιστικά προγράμματα.
Εως τώρα έχουν ανοίξει 1.200 λογαριασμοί και πρόσφατα εντοπίστηκε το ποσό- μαμούθ των 35 εκατομμυρίων δολαρίων, από ρωσική εταιρεία.
Το πρωί της 2ας Σεπτεμβρίου, δύο Ελβετοί εισαγγελείς πήραν υπό απόλυτη μυστικότητα απολογία του Νίκου Ζήγρα, ο οποίος κατηγορείται για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος και στην Ελβετία. Σύμφωνα με το «Βήμα», ο ξάδερφος του Ακη Τσοχατζόπουλου περιγράφει πως διακινούνταν οι μίζες μέσω συγκεκριμένης τράπεζας και υπεράκτιων εταιρειών, αλλά και με εμπλοκή δύο μεγάλων δικηγορικών γραφείων στην Ελβετία, που είχαν και συγκεκριμένο πελάτη, ο οποίος είναι βασικός κατηγορούμενος στο άλλο σκάνδαλο.
Μετά την απολογία του κ. Ζήγρα, άνοιξε η έρευνα για εμπλοκή Ελβετών αξιωματούχων. Σε ό,τι αφορά το νέο ποσό των 35 εκατομμυρίων, σύμφωνα με το δημοσίευμα, ήταν από τη ρώσικη Antey (πύραυλοι Tor-M1) προς εταιρεία του Βλάση Καμπούρογλου, ο οποίος πέθανε κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες στην Τζακάρτα πριν από δύο χρόνια. Διακινείται μέσω της εταιρείας ΠΕΝΚΕΛ που εμφανίζεται για πρώτη φορά.
Στη δικογραφία εμφανίζεται επίσης έγγραφο για θυρίδα της Γκούντρουν, πρώην συζύγου του Τσοχατζόπουλου, που δέχεται περίπου 620.000 δολάρια και η ίδια να τα τοποθετεί σε θυρίδα της Credit Suisse στην περιοχή Παράντεπλατς της Ζυρίχης, όπως γράφει το «Βήμα». Τα μετρητά, σύμφωνα με την έκθεση των ελβετικών αρχών, προέρχονταν από την προμήθεια των Tor-M1 της ρωσικής Antey και μέσω μεσαζόντων κατέληξαν στον κ. Τσοχατζόπουλο.
Κατά το ίδιο έγγραφο, η θυρίδα ανοίχτηκε και βρέθηκαν 580.000 δολάρια και χειρόγραφη σημείωση στην οποία φαινόταν ότι η κόρη τους, Αρετή Τσοχατζοπούλου είχε αποσπάσει τις υπολειπόμενες 40.000 δολάρια. Η θυρίδα συνδεόταν με λογαριασμό στην ίδια τράπεζα που τροφοδοτήθηκε με 500.000 δολάρια από τη γνωστή υπεράκτια Morelia.
http://www.hellasforce.com/

«Ζώντας με τη σχιζοφρένεια». Ναι στην ενημέρωση, όχι στην προκατάληψη


Ναι στην ενημέρωση, όχι στην προκατάληψη. Αυτό τόνισαν τα μέλη της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρίας (ΕΨΕ) μιλώντας σε συνέντευξη τύπου, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας. 
Το θέμα για τη φετινή χρονιά είναι «Ζώντας με τη σχιζοφρένεια». Στην Αθήνα, μάλιστα, έγινε φέτος το διεθνές συνέδριο της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ψυχικής Υγείας

Σε όλον τον κόσμο οι άνθρωποι που ζουν με σχιζοφρένεια ανέρχονται σε 26 εκατομμύρια. Δυστυχώς οι πάσχοντες πολύ συχνά στιγματίζονται από την κοινωνία και αναγκάζονται να μένουν στο περιθώριο της ζωής.
Επιπλέον δεν χαίρουν της ίδιας φροντίδας υγείας με τους μη πάσχοντες. Πιο συγκεκριμένα σπάνια υποβάλλονται σε αγγειοπλαστική και σπάνια εισάγονται σε νοσοκομείο όταν έχουν επιπλοκές διαβήτη, ενώ δεν υποβάλλονται σε θεραπεία διακοπής καπνίσματος (στην Αμερική 88% καπνίζει έναντι μόνο 18% του γενικού πληθυσμού). Επιπλέον δεν προφυλάσσονται από τη χρήση ουσιών, πράγμα που έχει κρίσιμη σημασία, καθώς ένας από τους πυροδοτικούς μηχανισμούς της σχιζοφρένειας είναι η χρήση χασίς.

Παρά το γεγονός ότι για την Ελλάδα δεν υπάρχουν αντίστοιχα διαθέσιμα στοιχεία, τα μέλη της ΕΨΕ είπαν ότι το 1/3 των αστέγων στις ΗΠΑ πάσχει από σχιζοφρένεια, ενώ το 15% των πασχόντων από σχιζοφρένεια στην Ευρώπη έχει βιώσει την έλλειψη στέγης. Αν αναλογιστούμε ότι και στη χώρα μας πολλοί συνάνθρωποί μας λόγω κρίσης έχουν μείνει άστεγοι, η αναγωγή μόνο ευοίωνη δεν είναι…  
Επιπροσθέτως το 50% των πασχόντων από σχιζοφρένεια επιδεικνύει αυτοκτονική συμπεριφορά και το 5% - 10% από αυτούς αυτοκτονεί τελικά, υπό το βάρος της βαριάς οδύνης την οποία βιώνει. Η ψυχιατρική μεταρρύθμιση στην χώρα μας κρίνεται ως ημιτελής και η υποχρηματοδότηση θέτει σε άμεσο κίνδυνο την βιωσιμότητα των πιο προχωρημένων προγραμμάτων της αποασυλοποίησης των ψυχικώς πασχόντων.

Σε κάθε περίπτωση όσοι ασχολούνται με το θέμα εξηγούν ότι η σχιζοφρένεια δεν είναι μεταδοτική και ότι ένα πολύ μικρό ποσοστό των πασχόντων μπορεί να έχει επικίνδυνη συμπεριφορά – κάτι που, για να είμαστε ειλικρινείς, δυνητικά αφορά όλους μας… 
http://www.neadiatrofis.gr/

Μη σκοτώνετε τα παιδιά μας, αλήτες!!!


Πρόσφατη έκθεση της Unicef για την αλματώδη εκτίναξη της παιδικής φτώχειας στην μνημονιακή Ελλάδα, φέρνει ξανά στο προσκήνιο το αμίληκτο ερώτημα που μας θέτει η ιστορία. Η έκθεση που, παρεμπιπτόντως, εκδόθηκε στις 28 Οκτωβρίου (τι διαβολική σύμπτωση, αλήθεια!), τονίζει πως, καθώς χιλιάδες παιδιά έπαιρναν μέρος στις σχολικές παρελάσεις σε όλη την Ελλάδα, το 40,5% αυτών των παιδιών ζουν σε ακραίες συνθήκες φτώχειας, αφού η χώρας μας κατέχει το υψηλότερο ποσοστό στις 41 «υποτιθέμενες» πλουσιότετες  χώρες του κόσμου.
Σε 23 από τις 41 χώρες που αναλύθηκαν, η παιδική φτώχεια έχει αυξηθεί από το 2008, όπου η διαφορά ξεπερνάει το 50% από τα επίπεδα προ κρίσης, με την Ελλάδα να «καταφέρνει» το ακατόρθωτο, δηλαδή τριπλασιασμό!!! του ποσοστού των παιδιών που βρίσκονται πλέον στα χαμηλά εισοδήματα.
Αντίστοιχη έκθεση του ΟΗΕ (UNs Child Agency), ανεβάζει τα ποσοστά παιδικής φτώχειας σε υπερδιπλάσια νούμερα από το 2008 μέχρι σήμερα, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σ’ ολόκληρη την Ευρώπη, επηρεάζοντας δύο στα πέντε παιδιά, υπογραμμίζοντας ιδιαίτερα τις αρνητικές επιπτώσεις των μέτρων λιτότητας για τα παιδιά, κυρίως στην περιοχή της Μεσογείου. Διαπιστώνει δε ότι, ειδικά στην Ελλάδα, τα εισοδήματα των οικογενειών με παιδιά βυθίστηκε στα επίπεδα του 1998. Σε πραγματικούς όρους, αυτό σημαίνει ότι το ποσοστό των νοικοκυριών με παιδιά που δεν μπορούν να πληρώσουν κάθε δεύτερη ημέρα ένα γεύμα με κρέας, κοτόπουλο, ψάρι (ή ένα φυτικό ισοδύναμο), αυξήθηκε ήδη από το 2012 κατά 18%.

Η κρίση στην Ελλάδα μέσα από τα μάτια ενός παιδιού

Ποκειμένου η Unicef να αποκτήσει μια βαθύτερη κατανόηση των προοπτικών των ασκούμενων πολιτικών από τα μάτια ενός παιδιού, ανέθεσε σε μια επιτροπή μια πρώιμη ανάλυση της πιο πρόσφατης συμπεριφοράς υγείας παιδιών σχολικής ηλικίας, σχετικά με τη συμπεριφορά των 11χρονων, 13χρονων και 15χρονων μαθητών στην Ελλάδα.
Τα αποτελέσματα είναι δραματικά! Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των οικογενειών να μονώσουν τα παιδιά τους από τις χειρότερες συνέπειες της ύφεσης, διαπιστώθηκε ότι οι μαθητές στην Ελλάδα έχουν σαφή επίγνωση των προβλημάτων που επηρεάζουν άμεσα την οικογένειά τους. Το 2014, περισσότερα από ένα στα πέντε παιδιά ανέφεραν ότι τουλάχιστον ο ένας γονέας είχε χάσει τη δουλειά του και σχεδόν το 30% δήλωσαν ότι η οικογένειά τους δεν πηγαίνει πλέον καλοκαιρινές διακοπές. Κι αν από το υπόλοιπο 70% υπολογίσουμε τις οικογένειες που βρίσκουν διέξοδο σε ολιγοήμερες επισκέψεις σε συγγενικά σπίτια στα χωριά απ’ όπου προέρχονται (παππούδων, θείων κλπ), αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος της συνολικής ανέχειας. Ένα στα δέκα παιδιά αναγκάστηκαν να διακόψουν την φοίτησή τους ή χρειάστηκε να μετακομίσει σε άλλη περιοχή ή στο σπίτι ενός συγγενή του, ενώ το 3% άλλαξε από ιδιωτική σε δημόσια εκπαίδευση.
Τα παιδιά που συμμετείχαν στην έρευνα είχαν πλήρη επίγνωση για πολλές άλλες συνέπειες της ασκούμενης πολιτικής, όπως το αυξημένο άγχος στους γονείς τους λόγω των περικοπών του εισοδήματός τους ή, ακόμα χειρότερα, την απώλεια της εργασίας τους. Οι επιπτώσεις αυτές επηρεάζουν τις οικογενειακές σχέσεις, όπως καταγράφεται σε μεγάλο ποσοστό (27%), με εντάσεις και καυγάδες μέσα στο σπίτι. Το ποσοστό των παιδιών που δήλωσαν ικανοποιημένα με τις ενδοοικογενειακές σχέσεις μειώθηκε κατά 3% μεταξύ 2006 και 2014. Όσον δε αφορά τη συνολική ικανοποίηση από τη ζωή τους, το ποσοστό των παιδιών που δηλώνουν ικανοποιημένα, μειώθηκε σχεδόν κατά 10% κατά την ίδια περίοδο.

Η πραγματική εικόνα είναι ακόμα πιο σκληρή

Δυστυχώς για εμάς που βιώνουμε την πραγματικότητα ως θύματα αυτής της αδυσώπητης  πολιτικής, η εικόνα είναι πολύ πιο σκληρή από τις αναφορές των διεθνών εκθέσεων κι ακόμα χειρότερη από τις οριζόντιες στατιστικές των μέσων όρων. Όταν έστω και ένα παιδί κακοποιείται βάναυσα από μια αχρεία κυβέρνηση, δεν χωράνε μέσοι όροι. Η κακοποίηση τελείται κατά 100%. Πολύ περισσότερο όταν είναι χιλιάδες τα ελληνόπουλα, ειδικά στις περιοχές της πατρίδας μας (τόσο στο Λεκανοπέδιο Αττικής όσο και στην περιφέρεια) όπου η ανεργία και η φτώχεια έχει ξεπεράσει κάθε όριο, που έχουν ήδη εισέλθει στον μαύρο κύκλο της πείνας.
Η εικόνα ενός λιμασμένου παιδιού που λιποθυμάει στο σχολείο, γιατί πήγε εκεί νηστικό από το σπίτι του, παραπέμπει στην Κατοχή και δυστυχώς την τελευταία διετία έχουν καταγραφεί αναρίθμητα τέτοια περιστατικά στη μνημονιακή Ελλάδα. Το χειρότερο δε είναι πως, όπως προκύπτει από τα διαθέσιμα στοιχεία, το 60% των παιδιών από τις κοινωνικά ευπαθείς περιοχές, ζει σε συνθήκες επισιτιστικής ανασφάλειας, λες και έχουμε γυρίσει πίσω στα χρόνια της Κατοχής.
Χαρακτηριστική για την εκδήλωση του φαινομένου είναι η δήλωση της διευθύντριας Παιδικής Προστασίας του Χατζηκυριάκειου Αναστασίας Κατσιλιέρη: «Τα τελευταία χρόνια οι ελληνικές οικογένειες έρχονται αντιμέτωπες με σοβαρά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα και εξαθλιώνονται, με αποτέλεσμα να έχουν αυξηθεί οι αιτήσεις. Οι γονείς είναι άνεργοι, δεν έχουν να αγοράσουν ούτε ένα κουτί γάλα και σε πολλές περιπτώσεις στο σπίτι δεν έχουν ηλεκτρικό ρεύμα ούτε νερό. Οπως καταλαβαίνετε, τα παιδιά δεν μπορούν να μεγαλώσουν σε ένα τέτοιο περιβάλλον κι έτσι οι δικοί τους αναγκάζονται να τα στέλνουν εδώ».
Ας αναλογιστούμε λίγο πόσα παιδιά ζούνε στο σκοτάδι και τη λειψυδρία, επειδή οι γονείς τους αδυνατούν πλέον να ανταποκριθούν στις αξιώσεις της ΔΕΗ και της ΕΥΔΑΠ, οι οποίοι μάλιστα καλούνται να πληρώσουν και ΕΝΦΙΑ από πάνω, από το υστέρημά τους βεβαίως, που δεν διαθέτουν ούτε καν αυτό. Ας αναλογιστούμε τα παιδιά των ανέργων (σχεδόν 30%), των ημιαπασχολούμενων και των χαμηλόμισθων. Τα παιδιά των χιλιάδων επιδευματιών, που δεν έχουν καν δικαίωμα στην ασφάλεια και στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, επειδή οι, ουσιαστικά, πτωχευμένοι γονείς τους αδυνατούν να καλύψουν τις ασφαλιστικές τους υποχρεώσεις προς τον ΟΑΕΕ.
Το χειρότερο όμως, ας αναλογιστούμε πόσα παιδιά δεν πρόκειται να γεννηθούν ποτέ, κατ’ ακρίβειαν μια ολόκληρη γενιά (η αμέσως επόμενη) δεν θα έρθει ποτέ στο φως, διότι ποιοί νέοι άνθρωποι μπορούν να κάνουν οικογένεια, να τεκνοποιήσουν, σε ένα τέτοιο οικονομικό περιβάλλον; Σε ένα περιβάλλον που τους κλέβει την ελπίδα και την προοπτική. Σε ένα περιβάλλον που τους περιθοριοποιεί και τους συνθλίβει. Που τους κλέβει ακόμα και το χαμόγελο από τα χείλη.
Αποκαλυπτική για την κατάσταση είναι η περιγραφή για το τι συμβαίνει στο νοσοκομείο «Αλεξάνδρα» από την ιατρό Αικατερίνη Στυψανέλλη: «Η οικονομική κρίση έχει μειώσει τις γεννήσεις κατά 30%». Τέσσερις στις 10 Ελληνίδες θα γεννήσουν ένα παιδί λιγότερο ή δεν θα τεκνοποιήσουν καθόλου, καθώς αδυνατούν να καλύψουν τα έξοδα διαβίωσής τους.
Αντιλαμβάνεστε που μας οδηγούν οι κυβερνώντες με την πολιτική της μεθοδευμένης υπογεννητικότητας; Στον πλήρη αφανισμό μας! Αν δεν είναι αυτό γενοκτονία, τότε τι είναι; Σήμερα μπορεί να υπάχουν σ’ αυτό τον τόπο μερικά παιδιά που μαστίζονται από την πείνα και την καταφρόνια, αύριο θα είναι όλα τα ελληνόπουλα στην ίδια θέση –ας μην αυταπατόμαστε- όμως πολύ σύντομα δεν θα υπάρχουν ούτε αυτά. Διότι, πολύ απλά, δεν πρόκειται να γεννηθούν ποτέ! Δεν θα υπάρχουν παιδιά σ’ αυτό τον τόπο. Κι αν κάποτε στο μέλλον υπάρξουν, δεν θα είναι τα δικά μας παιδιά, αλλά κάποιων άλλων που θα έρθουν να καλύψουν το κενό ανευθυνότητας. Της δικής μας ανευθυνότητας!

Το χρέος και η ευθύνη των ενηλίκων

Αυτή η κρίση, το ‘χουμε πει επανειλημμένως, είναι τελματικού χαρακτήρα. Έρχεται πάντοτε νομοτελιακά σε κρίσιμες ιστορικές περιόδους για όλα τα έθνη, αλλά και για κάθε έθνος ξεχωριστά, και απαιτεί την ανταπόκρισή μας στην ιστορική πρόκληση. Μια πρόκληση, στην οποία απανειλημμένως οι πρόγονοί μας, στην πολυχιλιετή ιστορία μας, κλήθηκαν να απαντήσουν. Το γεγονός ότι εμείς σήμερα εξακολουθούμε και κατοικούμε σ’ αυτό τον τόπο (στον πατρογονικό μας τόπο), δεν οφείλεται στην τύχη, ούτε σε κάποια υποτιθέμενη θεία πρόνοια, αλλά διότι οι πρόγονοί μας (ακόμα και οι δικοί μας γονείς), σ’ εκείνες τις κρίσιμες στιγμές, στάθηκαν στο ύψος της ιστορικής τους ευθύνης.
Σ’ αυτή την φάση βρισκόμαστε κι εμείς σήμερα. Είτε το αντιλαμβάνονται ορισμενοι είτε όχι. Όσο περνάει ο καιρός, τόσο περισσότεροι θα αρχίσουν να κατανοούν σε ποια κατάσταση έχουμε περιέλθει. Κι οταν όλα θα καταστούν πλέον ξεκάθαρα, τότε εμείς είμαστε εκείνοι που θα κληθούμε να απαντήσουμε στο αμίληκτο ερώτημα που θα μας θέσει η ιστορία. Εμείς, οι ενήλικες. Όχι τα παιδιά μας. Διότι, αν και το επίμονο δάκτυλο θα δείχνει ακριβώς αυτά τα παιδιά, το ερώτημα θα απευθύνεται σ’ εμάς. Εμείς είμαστε εκείνοι που θα κληθούμε να υπερασπιστούμε την μοναδική ελπίδα αυτού του έθνους.
Να λοιπόν που ήρθαν στο προσκήνιο οι προφητικοί στίχοι από το εμπνευσμένο τραγούδι του Παύλου Σιδηρόπουλου:

«Και όταν θα `ρθουν οι καιροί,
που θα `χει σβήσει το κερί
στην καταιγίδα,
υπερασπίσου το παιδί,
γιατί αν γλιτώσει το παιδί,
υπάρχει ελπίδα».

Η Ελλάδα στον «σκοτεινό αστερισμό» της φτώχειας

Δυστυχώς, η Παγκόσμια Ημέρα Φτώχειας της προηγούμενης εβδομάδος αποκτά διευρυνόμενο πραγματικό περιεχόμενο. Με βάση την τεχνολογική πρόοδο και τις επιστημονικές ανακαλύψεις της ανθρωπότητας, η φτώχεια θα έπρεπε να είναι κάποια μακρινή ανάμνηση. Ωστόσο, το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Όσο αυξάνονται οι επιστημονικές δυνατότητες του ανθρώπου για έλεγχο της φύσης, αντιστρόφως ανάλογα αυξάνεται δραματικά η παγκόσμια φτώχεια. Και αυτό, όχι μόνο στον λεγόμενο «Τρίτο» και «Τέταρτο Κόσμο», αλλά και στις πιο προηγμένες οικονομικά και πολιτικά Χώρες της Δύσης.
​Δεν πρόκειται, βέβαια, για κάποιο φυσικό φαινόμενο, το οποίο είναι ανεξάρτητο των ανθρωπίνων δυνατοτήτων, αλλά είναι συνέπεια του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος, το οποίο, ιδιαίτερα στην σημερινή του φάση, της δικτατορίας του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού κερδοσκοπικού κεφαλαίου, με ιδεολογικό «κέλυφος» τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, αυξάνει δραματικά την ανισότητα και την παγκόσμια φτώχεια, έχοντας ως «πρότυπο» την «κοινωνία του 1/5», όπου τα υπόλοιπα 4/5 βρίσκονται στην «σκοτεινή πλευρά» της φτώχειας, της πείνας και του περιθωρίου, λαμβάνοντας, ολοένα και περισσότερο, χαρακτηριστικά «αποκλήρων».
​Οι αριθμοί, που δημοσιεύονται από πυκνές, τον τελευταίο καιρό, έγκυρες επιστημονικές έρευνες, «φωτίζουν» αυτόν τον «σκοτεινό αστερισμό» της παγκόσμιας φτώχειας και εξαθλίωσης, που στην Χώρα μας έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις: «Οι σούπερ πλούσιοι, που αποτελούν μόλις το 0,7% του παγκόσμιου πληθυσμού, ελέγχουν πλέον το 41% του πλούτου, ενώ αν προστεθεί και το 7,7% των απλώς πλουσίων, το 8,3% του πληθυσμού ελέγχει το 83,3% του παγκόσμιου πλούτου. Από την άλλη πλευρά, το 68,7% των απλώς αδυνάτων ελέγχει μόλις του 3% του παγκόσμιου πλούτου. Καθώς ο «πλούτος φέρνει πλούτο», οι δισεκατομμυριούχοι από 2.170 το 2013, αναμένεται να φθάσουν σύμφωνα με εκτιμήσεις του Wealth-X Institute τους 3.873 το 2020. Οι εκατομμυριούχοι πάλι με εισοδήματα κάτω των 30 εκατ. δολ. από 199.300 το 2013 αναμένεται να αυξηθούν σύμφωνα με τη Knight Frank κατά 40% φθάνοντας τις 280.000 περίπου αντίστοιχα».
​Στην Ελλάδα, κατά την περίοδο του μνημονιακού «οδοστρωτήρα», σύμφωνα με δημοσιευθέντα στοιχεία: «Περίπου 16.000 οικογένειες, σύμφωνα με κορυφαίους τραπεζίτες, διαθέτουν πάνω από 1 εκατ. ευρώ αποκλειστικά για επενδύσεις σε διάφορα ενεργητικά μέσω εξειδικευμένων επενδυτικών τμημάτων των ελληνικών τραπεζών και είδαν την (προσωπική) περιουσία τους να μεγαλώνει», ενώ «559 Έλληνες κροίσοι με περιουσία 76 δισ. δολ. στις λίστες των Wealth-X και UBS. Τέλος, 140 δισ. ευρώ ελληνικών συμφερόντων κεφάλαια είναι τοποθετημένα στο εξωτερικό».
​Την ίδια ώρα, με βάση την έρευνα εισοδημάτων και συνθηκών διαβίωσης των νοικοκυριών, της Ελληνικής Βουλής, 2,5 εκατομμύρια άτομα βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας (για το 2013, το όριο φτώχειας ήταν 432 ευρώ το μήνα για ένα άτομο και 908 ευρώ για μια τετραμελή οικογένεια) και 3,8 εκατομμύρια άτομα βρίσκονται στο κατώφλι της φτώχειας, λόγω υλικών στερήσεων και ανεργίας. Δηλαδή, από την έρευνα αυτή προκύπτει ότι, 6,5 περίπου εκατομμύρια Έλληνες (!!!) βιώνουν το φάσμα της φτώχειας και αδυνατούν να επιβιώσουν, συνιστώντας, έτσι, μία «εκρηκτική» ανθρωπιστική κρίση σε Ευρωπαϊκή Χώρα, μέλος του Ευρώ!!!
​Τέλος, σε πρόσφατη έκθεση, που δημοσιεύθηκε από το Πανεπιστήμιο Αθηνών για λογαριασμό της UNICEF, προκύπτει ότι, τα φτωχά ή κοινωνικά αποκλεισμένα παιδιά στην Ελλάδα ανέρχονται σε 597.000 και 322.000 εξ αυτών στερούνται και τα ελάχιστα βασικά αγαθά διαβίωσης, θυμίζοντας Χώρα της υποσαχάριας Αφρικής.
​Δυστυχώς για την Χώρα, η οδυνηρή αυτή πραγματικότητα, όχι μόνο δεν αντιμετωπίζεται από το μνημονιακό «σύστημα παρακμής», που κυβερνά την Χώρα, αλλά λαμβάνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, από τον συνδυασμό του μνημονιακού «Αρμαγεδδώνα» και της «αδηφάγου» κλεπτοκρατίας, η οποία παραμένει ισχυρή και παρούσα. Μοναδική λύση είναι η πλήρη ανατροπή και η συντριβή τους, από ένα ισχυρό αντιμνημονιακό, πατριωτικό, προοδευτικό μέτωπο Σωτηρίας.
http://www.rizopoulospost.com/

ΣΥΡΟΣ - ΑΓΡΙΑ ΖΩΗ και ΑΓΡΙΟΙ ΚΥΝΗΓΟΙ‏


Ένωση Πολιτών για το Περιβάλλον και τον Πολιτισμό «ΕΥΠΛΟΙΑ»
Αγαπητοί φίλοι,
Σε ένα άγριο σκηνικό εθνικών πολέμων, θρησκευτικών πολέμων, επεκτατικών πολέμων και πολέμων επιρροής, όπου τα νεανικά κινήματα αμφισβήτησης συνθλίβονται εν τη γενέσει τους ή ποδηγετούνται προς όφελος της βαρβαρότητας, είτε οικονομικής είτε θρησκευτικής φύσης...

...Εμείς παραμένουμε σταθερά προσηλωμένοι στη θέση ότι  μόνον ο ανθρώπινος πολιτισμός του οποίου ο άνθρωπος είναι φορέας και κοινωνός, μ’ όλα τα πισωγυρίσματα,  τείνει προς τη συνεννόηση και όχι την αδιαλλαξία, και μόνο μέσα απ' αυτόν θα οδηγηθεί ο πλανήτης γη στην ειρηνική συνύπαρξη.

Επανερχόμαστε λοιπόν σε ένα από τα πλέον αποκρουστικά ζητήματα που απασχολούν ευρέως ακόμη και σήμερα αρκετά νησιά του Αιγαίου. Οι αναρίθμητοι λαθροθήρες συνεχίζουν να συλλαμβάνουν παράνομα με τη χρήση δικτύων και δολωμάτων τα άγρια μεταναστευτικά πουλιά για να τα προωθήσουν προς πώληση και οι κυνηγοί που –παρά τη διαφώτιση που γίνεται από την ομοσπονδία τους για την αναγκαιότητα ύπαρξης της άγριας πανίδας-, συνεχίζουν να πυροβολούν ανεξέλεγκτα κατά παντός κινητού και ακίνητου στόχου.
Τον τελευταίο μήνα μάθαμε από αγρότες της Σύρου για το φόνο 2 σπάνιων αρπακτικών (αετός και γεράκι) πυροβολημένων από κυνηγούς. Κι αυτό μας έκανε να αναρωτηθούμε πόσες τέτοιες ιστορίες συμβαίνουν στα νησιά και δεν τις μαθαίνουμε ποτέ. Και είναι τραγικό και οξύμωρο, οι αρχές στο συγκεκριμένο νησί να διεκδικούν τον τίτλο της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης, ενώ δεν μπορούν, και δεν θέλουν, να πείσουν ένα μεγάλο μέρος των κατοίκων του για τη σημασία και το σεβασμό της Άγριας χλωρίδας, της πανίδας, και της Ζωής γενικότερα, αλλά και το σεβασμό των νόμων.
Με τι μούτρα ζητάει λοιπόν, να γίνει Πολιτιστική Πρωτεύουσα η νήσος αυτή που συνεχίζει για αιώνες το Άγριο Κυνήγι της Άγριας Ζωής!

Δείτε στο: 28ο τεύχος της Εύπλοιας το ειδικό αφιέρωμα.

Συνημμένα: 2 φωτογραφίες και 2 ακτινογραφίες των σκοτωμένων πουλιών και το ιατρικό πόρισμα: Και οι δύο ακτινογραφίες επιβεβαιώνουν ότι τα πτηνά πυροβολήθηκαν. Στο ένα υπάρχουν αρκετά σκάγια. Στο άλλο που είναι σε πολύ προχωρημένη αποσύνθεση, πρακτικά μόνο πτέρωμα και οστά, ανιχνεύεται ένα σκάγι στα οστά του κρανίου. Τα υπόλοιπα που πιθανότατα υπήρχαν στους μαλακούς ιστούς είτε παρέμειναν στο έδαφος καθώς το πτώμα έλιωσε είτε καταναλώθηκαν από πτωματοφάγα ζώα.
 Πίτ Ποδαράς (eyploia1@gmail.com)

(Παρακαλούμε προωθήστε το παρόν κείμενο σε όσο το δυνατόν περισσότερους αποδέκτες καθώς και στους Βουλευτές του Ευρωκοινοβουλίου).

Μόνον αν τους βοηθήσει ο Άγιος Πηγάσιος!


Δεν έχουν περάσει πολλές μέρες από τότε που διαβάζαμε στην έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, να επισημαίνεται ότι η εισροή των άμεσων φόρων κατέγραψε σημαντική υστέρηση κατά το τελευταίο εννεάμηνο. Οι υστερήσεις στους έμμεσους φόρους, δεν είναι κι αυτές αμελητέες, σύμφωνα πάντα με την ίδια έκθεση, υποδηλώνοντας αφενός την εκτεταμένη φοροαποφυγή, μαζί και την προβληματική ρευστότητα των επιχειρήσεων, αφετέρου την όλο και περισσότερο μειούμενη κατανάλωση από τα καθημαγμένα ελληνικά νοικοκυριά. Την ίδια ώρα, η εικόνα των ασφαλιστικών ταμείων, επισημαίνει το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, είναι οικτρή, δείχνοντας κι αυτή, μιαν ακόμα σκοτεινότερη όψη της τραγικής οικονομικής κατάστασης στην οποία βρίσκεται σήμερα βυθισμένη ολόκληρη η Ελλάδα, αφού σε πολλές περιπτώσεις τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν ήδη υπερκαλύψει τις ετησίως προβλεπόμενες πιστώσεις τους.

Σε αυτό το ζοφερό κλίμα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, παρά την αμφισβήτηση, εκ μέρους των εγχώριων ψιττακών της χρηματοοικονομικής ανάλυσης,  προβλέπει ότι το χρηματοδοτικό κενό για την διετία 2015-16 θα είναι πάνω από 25 δισεκατομμύρια ευρώ, όπως επιβεβαιώνει, άλλωστε, και το γραφείο προϋπολογισμού της Βουλής. 

Είναι σφόδρα αμφισβητήσιμο αν οι προϊστάμενοί του, θα επιτρέψουν στον θλιβερό κυβερνήτη μας να μοιράσει ξανά προεκλογικά πεντακοσάρικα στους ραγιάδες, με αντάλλαγμα τις ψήφους τους. 

Πάντως στην έκθεση ιδεών που φέρει την υπογραφή του και που αναδημοσιεύεται σήμερα που, σύμφωνα μετο ορθόδοξο συναξάρι, γιορτάζουν ο Ελπιδηφόρος, ο Ακίνδυνος, ο Ανεμπόδιστος, ο Αφθόνιος και ο Πηγάσιος, ψεύδεται πάλι ασυστόλως, κατά την προσφιλέστατή του τακτική, υποσχόμενος ότι με εντολή του (sic) θα μειωθεί το παράνομα επιβεβλημένο χαράτσι στα σπίτια μας κι ότι θα μειωθούν οι συντελεστές του φόρου προστιθέμενης αξίας σε κάποια αγαθά, αορίστως. Ψεύδεται ασυστόλως, γιατί τα νούμερα απλώς δεν βγαίνουν και αυτό βέβαια φαίνεται πλέον και  στο άδειο δημόσιο ταμείο: εκεί όπου αργά οι γρήγορα, οι πινελιές της δημιουργικής λογιστικής γίνονται μουντζούρες στα χέρια των «μαγείρων» των αριθμών. Μουντζούρες, ας μην ξεχνάμε, από το αίμα των αυτοχείρων και των αρρώστων που έστειλε αυτός ο απάνθρωπος κυβερνήτης και η κουστωδία του, νωρίτερα από την ώρα τους, στον αγύριστο…

Στο προεκλογικό του μήνυμα, διότι περί αυτού πρόκειται, δηλώνει αποφασισμένος (sic), ο δισέγγονος της λογοτέχνισσας, να χτυπήσει τη γραφειοκρατία και τις στρεβλώσεις που εμποδίζουν την άνθιση της επιχειρηματικότητας, λες και μας κυβερνά άλλος, αντ’ αυτού, δυόμιση χρόνια τώρα που αλλάζουν οι νόμοι κάθε εβδομάδα, με αποτέλεσμα οι δυνητικοί επενδυτές να τραβάνε τα μαλλιά τους αποχωρώντας, κι οEconomist  να σχολιάζει σκωπτικά την πρωτοκαθεδρία της Ελλάδας, μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών που η Παγκόσμια Τράπεζα συνιστά να αποφεύγονται για επενδύσεις όπως ο διάβολος αποφεύγει το λιβάνι, σημειώνοντας ότι η μοναδική επαγγελματική τάξη που έχει μιαν ελπίδα να τρίβει τα χέρια της από το μπάχαλο που έχει δημιουργηθεί στην Ελλάδα της Νέας (sic) Ελλάδας, είναι οι δικηγόροι που θα κληθούν να επιλύουν διαφορές στο προσεχές μέλλον!

Επαναλαμβάνει μονότονα, στο ίδιο δημοσίευμα που υπογράφει ο κατάπτυστος σφουγγοκωλάριος των επικυρίαρχων, ότι μετά από 24 τρίμηνα ύφεσης, η ανάπτυξη έχει αρχίσει(!), ότι η ανεργία μειώνεται και ότι η οικονομία γύρισε προς τα πάνω. Τα λέει αυτά χωρίς αισχύνη, όταν τον διαψεύδει, εκτός από την ίδια την αδυσώπητη καθημερινότητα μας και το ίδιο το γραφείο προϋπολογισμού της Βουλής που διαπιστώνει, όπως άλλωστε και όλοι οι αναλυτές που διατηρούν ψήγματα σοβαρότητας, την παντελή απουσία ενός πειστικού αναπτυξιακού προγράμματος.

Κοντολογίς, τα περιθώρια στενεύουν όλο και περισσότερο για τον ανεκδιήγητο εσμό των θλιβερών που μας κυβερνούν αρνούμενοι πεισματικά να αναγνωρίσουν την βλαπτικότητά τους ή, έστω, να βάλουν μόνοι τους ένα τέλος στον ξεπεσμό τους παραιτούμενοι, αφού η εξουσία που σήμερα καταχρώνται, είναι το μοναδικό εχέγγυο που έχουν, πολλοί απ’ αυτούς, ότι δεν θα βρεθούν στα εδώλια των ειδικών δικαστηρίων. Έτσι μας κυβερνούν, έως την ύστατη στιγμή,  πανικόβλητοι και αρνούμενοι να μαζέψουν οικειοθελώς τα άπλυτά τους και να πάνε από εκεί που 'ρθαν. 

Άβουλος και μοιραίος ο πρωταγωνιστής της αδιανόητης αυτής πολιτικής παρενδυσίας των ημερών μας, περιμένει τη στιγμή της απόλυσής του, αφού οι ξένοι πάτρωνές του, κατά τα φαινόμενα, τον έχουν ήδη τοποθετήσει εκεί που ανήκει: στα πιο επικίνδυνα για εμάς -άχρηστα γι' αυτούς- απόβλητα της πολιτικής μας ιστορίας.

Αλλά, ανεξάρτητα από τη γνώμη των επικυρίαρχων, έχει η αξιωματική αντιπολίτευση πρωτίστως την ευθύνη, προκειμένου να απαλλαχτούμε απ' όλους αυτούς, γιατί η βεβαιότητα των επίδοξων μνηστήρων της εξουσίας, ότι, δηλαδή, η κυβέρνηση  της συμφοράς μας δεν θα καταφέρει να περάσει τον κάβο των 180 βουλευτικών ψήφων και ότι θα πεθάνει μετά τον Μάρτιο του 2015, δεν είναι καθόλου καλά εδραιωμένη, τη στιγμή που στο φριχτό πολιτικό χαρτοπαίγνιο που παίζεται στις πλάτες μας, αφενός έχει ξεκινήσει -κατά τα θρυλούμενα- ο ρεφενές για την εξαγορά «ανεξάρτητων» πολιτικών απορριμμάτων, αφετέρου δεν έχει ακόμα παιχτεί το "κρυφό" χαρτί του καταρρέοντος συστήματος, που ακούει στο ανατριχιαστικό όνομα «Χρυσή Αυγή».

Όπως κι αν εξελιχθούν τα πράγματα, πλανώνται πλάνη, όσοι ελπίζουν και όσοι σήμερα προσεύχονται στον Ελπιδηφόρο, στον Ακίνδυνο, στον Ανεμπόδιστο, στον Αφθόνιο και τον Πηγάσιο. Οι προσευχές δεν αρκούν, γιατί αυτοί που μας κυβερνούν δεν κομίζουν καμία ελπίδα γιατί είναι επικίνδυνοι ξέρουν ότι δεν θα είναι για πάντα ανεμπόδιστοι στην καταστροφή που κάθε μέρα επιφέρουν, ούτε είναι σε θέση να εγγυηθούν την αφθονία που ψευδώς υπόσχονται. Μόνο σ' έναν σύγχρονο Πήγασο μπορούν να ελπίζουν, δεδομένου ότι τα ελικόπτερα είναι έτοιμα προς απογείωση.
http://my-pillow-book.blogspot.gr/

Ευρωπαϊκά αδιέξοδα και γερμανικός δογματισμός


H νέα Κομισιόν αναλαμβάνει τα ηνία της ΕΕ σε μια πολύ κρίσιμη χρονική συγκυρία, καθώς η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με πολλά και διαφορετικά αδιέξοδα, είπε σε συνέντευξή του προς τη Γερμανική Ραδιοφωνία ο σοσιαλδημοκράτης πολιτικός και πρώην κοινοτικός επίτροπος Γκίντερ Φερχόιγκεν.
«Καταρχήν η πολιτική κρίση την οποία βιώνουμε και η οποία εκφράζεται μέσα από τη δυσαρέσκεια των ανθρώπων για τα αποτελέσματα της ευρωπαϊκής ενοποίησης αλλά και τα πρώτα σημάδια διάλυσης, εάν σκεφτεί κανείς τι μας περιμένει στη Μεγάλη Βρετανία. Δεύτερον, η ανικανότητα επίλυσης της οικονομικής και δημοσιονομικής κρίσης. Αντί να λυθεί, οδήγησε στη διόγκωση των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων στην Ευρώπη. Και τρίτον το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια αποδυναμώθηκε ο ρόλος της Ευρώπης στον κόσμο».
Οι ευθύνης Μπαρόζο
Όπως υπογράμμισε ο Γκίντερ Φερχόιγκεν, η απερχόμενη Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ο πρώην επικεφαλής της Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο δεν κατάφεραν τα τελευταία χρόνια να δώσουν πειστικές απαντήσεις σε μια σειρά κρίσιμων θεμάτων.
«Ναι, δυστυχώς έτσι είναι. Όταν σκέφτομαι το έτος 2004, όταν ανέλαβε ο Μπαρόζο, και τη σημερινή κατάσταση εν έτη 2014, τότε πρόκειται για μια διαφορετική ΕΕ σήμερα, η οποία σε καμία περίπτωση δεν βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση από τότε. Το αντίθετο! Θα ήταν όμως άδικο, τελείως άδικο, να επιρρίψει κανείς την ευθύνη για όλες τις κρίσεις και δυσκολίες που αντιμετωπίζει η ΕΕ στον πρόεδρο της Κομισιόν και την ομάδα του. Όλοι φέρουν ευθύνες».
Πόσο αξιόπιστη όμως μπορεί να είναι η Κομισιόν όταν εγκρίνει τους προϋπολογισμούς της Γαλλίας και της Ιταλίας, παρά το γεγονός ότι προβλέπεται ένα υψηλότατο έλλειμμα, ρωτήθηκε ο σοσιαλδημοκράτης πολιτικός;
Περί γερμανικών ευθυνών
© Provided by Deutsche Welle
«Αυτό δεν είναι εύκολο να απαντηθεί. Στο ερώτημα αυτό κρύβεται ένας πολύ γερμανικός τρόπος σκέψης. Με συγχωρείτε που το λέω έτσι. Στο ερώτημα αυτό κρύβεται μια φράση του Τέο Βάιγκελ που για εμάς τους Γερμανούς έχει ριζώσει στο πετσί μας, ότι 3 % σημαίνει 3 %. Η αλήθεια είναι ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης πρέπει να αντιμετωπίζεται σε ένα λογικό μακροοικονομικό πλαίσιο. Εγώ, όπως επίσης ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ αλλά και πολλοί άλλοι, είμαι από αυτούς που λένε ότι ο γερμανικός δογματισμός σε αυτό το ζήτημα είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους φτάσαμε εδώ όπου βρισκόμαστε. Θεωρώ αναγκαία μια πιο ευέλικτη και μακροπρόθεσμη διαχείριση αυτού του ζητήματος και των σχετικών αποφάσεων. Δεν θα ασκούσα λοιπόν κριτική στην Κομισιόν ως προς αυτό».
Σύμφωνα με τον Γκίντερ Φερχόιγκεν θα πρέπει να λαμβάνονται πάντα υπόψη οι ιδιαίτερες συνθήκες της κάθε χώρας, η πολιτική που ασκείται εκεί και οι αποφάσεις που λαμβάνονται. «Το να πιέζεις όμως για εξυγίανση μέσα από ένα ή δυο βήματα, σε έναν προϋπολογισμό που παρουσιάζει ουσιαστικά προβλήματα είναι, όπως διαπιστώσαμε, μια επικίνδυνη πολιτική, είναι πολιτικά και οικονομικά επικίνδυνο».
http://www.msn.com/

«Να πάρουμε την ευθύνη»


«Ό,τι λέμε σήμερα φέρει το βάρος σε μας και όχι αλλού. Γιατί πάντα βλέπουμε το έλλειμμα ενός εαυτού με αυτοπεποίθηση και ευθύνη» είπε ο Στέλιος Ράμφος στον Σταύρο Θεοδωράκη, στη σκηνή μίας κατάμεστης αίθουσας. Και ναι, ακόμα και αν δεν άκουσες ούτε λέξη από τη μακρά, σε διάρκεια, διάλεξη του Ράμφου, η παρατήρηση της αίθουσας οδήγησε σε ένα ενδιαφέρον συμπέρασμα: υπάρχει ένας ενδιαφέρων όγκος ανθρώπων που θα σηκωθεί Κυριακή πρωί και θα πάει να ακούσει τον Ράμφο να συζητάει για τις πηγές των δεινών και τις πτυχές της περιπέτειάς μας. Θεωρητικά ο Ράμφος επρόκειτο να «ψυχαναλύσει» τον Θεοδωράκη, στην εκδήλωση που διοργάνωσε Το Ποτάμι. Δεν έγινε, φυσικά, κάτι τέτοιο. Ο Στέλιος Ράμφος επιχείρησε, με επιτυχία, να ακτινογραφήσει τη συλλογική μας παθογένεια. Χειροκροτήθηκε αρκετά. Περισσότερο όταν είπε ότι «Δεν υπάρχει πολιτικό πρόταγμα χωρίς λογική. Υπάρχει μόνο απάτη». Αλλά και όταν πρόσθεσε ότι «Οι ιδεολογίες έχουν πεθάνει, όχι οι μεγάλες ιδέες».
Να μερικές από τις επισημάνσεις του.
Το μνημόνιο είναι προϊόν της κρίσης, όχι η αιτία της. Η κρίση μας δίνει ευκαιρία να θέσουμε το στοιχείο του πολιτισμικού παράγοντα, το ζήτημα των νοοτροπιών σε μια κοινωνία σταθερά διχασμένη ανάμεσα στον σύγχρονο κόσμο και των προνεωτερικών βιωμάτων.
Τι χαρακτηρίζει την ελληνική νοοτροπία όπως εκφράζεται στη συλλογική συμπεριφορά; Η σημασία της βρίσκεται στο ότι παρακινεί σε επιλογές. Η κρίοη έχει αλλάξει τη ζωή μας, αλλά όχι τις νοοτροπίες μας. Ας πούμε η κοντή μνήμη. Για παράδειγμα πάμε σε νέο δικομματισμό μέσα σε πέντε χρόνια, δεν καθυστερούμε, Καταναλώνουμε λιγότερα, αλλά ο τρόπος που θυμώνουμε και ζητάμε λογαριασμό μένει ο ίδιος. Η παροχολογία μένει ίδια. Τα μνημόνια μπορεί να φύγουν και η κρίση θα μείνει. Στο μέτρο που η κρίση παραμένει αλώβητη και διαχέεται θα μπορούσε να έχει οδυνηρά αποτελέσματα όπως τα σημερινά. Να μιλήσουμε για μόνιμη κρίση. Οι πονηροί Φαναριώτες έλεγαν να γίνει κράτος, οι θερμοκέφαλοι έλεγαν να είναι ελληνικά τα πασαλίκια. Μας ενδιαφέρει η μονιμότητα της κρίσης γιατί ένα νέο πολιτικό κίνημα πρέπει να έχει ματιά ευρύτερη από τον ορίζοντα των πολιτικών.
Τι είναι κρίση; Όταν λέμε κρίση μιλάμε για μια σκληρή δοκιμασία του ήθους και του τρόπου της δημιουργικής έκφρασης ατόμων και συνόλων. Κρίση σημαίνει παραλύουμε σαν άτομα και σαν σύνολα. Έχουμε σύγκρουση μεταξύ πραγματικού και φαντασιακής επιθυμίας. Μια κοινωνία που δυσκολεύεται με τον εαυτό της, η φαντασίωση βρίσκει δύναμη, όταν μάλιστα το συναίσθημα είναι πιο δυνατό από τη λογική. Ο άνθρωπος που δεν αντέχει τον κόσμο, καταφεύγει στην αυτοκαταστροφή.
Έχουμε οργανωμένη μορφή απόκρουσης του μέλλοντος. Ανοίγουν συνεχώς καφενεία. Η παλιά Ελλάδα θριαμβεύει, γιατί ο τόπος της παλιάς Ελλάδας είναι το καφενείο. Ως δομή, ως απόφαση, σημαίνει ότι ανοίγει το παρελθόν εκεί που κλείνει το μέλλον.
Η κοινωνία μαραίνεται γιατί δεν υπάρχει τρόπος να ποτιστεί στις ρίζες της. Μια πολιτική κίνηση θα αρθρώσει πολιτικό λόγο όταν μπορέσει να μιλήσει για τους εσωτερικούς μας διχασμούς, για τα προσωπικά μας αδιέξοδα. Ποιο είναι το ένα και μόνο κριτήριο στους πολιτικούς σχεδιασμούς; Η εξουσία. Η εξουσία έχει σκοπό και ο σκοπός είναι ανώτερος της εξουσίας. Ο σκοπός της εξουσίας είναι το κοινό καλό.
Υπάρχει μια παλιά κουλτούρα που στηρίζεται στο αίμα, στον τόπο, στις παρέες. Τα σόγια από τα οποία περνά κάθε εκλογική επιτυχία, η εντοπιότητα, η συντεχνία και το σινάφι που θα δημιουργήσει τη δική του πελατειακή σχέση.
Το κοινό αγαθό είναι το μεγάλο ζητούμενο. Τα διαμερίσματα είναι πεντακάθαρα, αλλά οι δρόμοι και τα πανεπιστήμια βρώμικα. Το πρόβλημα με τη μερικότητα είναι ότι το κάθε μέρος διεκδικεί την ολότητα. Όπου κυριαρχεί η μερικότητα είναι βέβαιη η παρακμή.
Η συναίνεση χρειάζεται το νόημα ενός σκοπού για να την υποστηρίξει. Αγωνιζόμαστε για τα γλυπτά του Παρθενώνα, αλλά η γλώσσα μας πεθαίνει. Δεν σκεφτήκαμε να τα συνδυάσουμε. Τα παιδιά που μιλάνε σαν οδηγοί πλοήγησης.
Βιώνουμε πελώρια ελλείμματα αυτοπεποίθησης και αυτοσεβασμού. Είμαστε οι πρώτοι στον κόσμο σε αποφυγή της αβεβαιότητας, δεν τολμάμε να την αντικρίσουμε. Ζούμε σε ένα τοξικό νέφος που μας πνίγει.
 http://www.protagon.gr/