ΔΕΝ είχαν το Θεό τους. Κυβερνώντες και κυβερνώμενοι.
«Μου διορίζεις το παιδί; Σου φέρνω ψηφαλάκια. Δεν μου
το διορίζεις; Πάω στον αντίπαλο, κι άμα λάχει, περνάω
στο απέναντι…ιδεολογικό στρατόπεδο». Το παιδί
προσλαμβάνεται κι αρχίζει καριέρα. Ξανά τρέξιμο προς
«το φυλάξαι τ’ αγαθά».
ΕΤΣΙ πέρασαν οι δεκαετίες της αμφίπλευρης βρωμιάς κι ήρθε η σήψη.
Μόνο η αναγνώριση των ανομημάτων και το «ήμαρτον» δεν ακούστηκε.
Αμύνονται οι αμαρτωλοί δηλώνοντας καθολική άγνοια και αθώοι του
αίματος, αμύνονται και οι φορείς του «συστήματος», μη κάτι αλλάξει.
ΚΑΝΕΝΑΣ κανέναν δεν διόρισε με το ζόρι. Ο ενδιαφερόμενος κίνησε γη
και ουρανό για τον μίτο μιας γνωριμίας για βόλεμα. Ξενύχτησε στο γραφείο του βουλευτή, αξίωσε απ’ τον υπουργό τον κοντοχωριανό του, βολεύτηκε και το’ χε καμάρι. Για τις «αποδοτικές» γνωριμίες του. ΟΛΑ χάθηκαν στην άβυσσο της υποκρισίας κι όλοι βαράνε. Τους