Να βγουν στο σφυρί 100.000 ακίνητα ιδιοκτητών που δεν εξοφλούν τα στεγαστικά τους δάνεια ζητά η τρόικα με στόχο να πέσουν οι τιμές. Ήδη ασκούνται πιέσεις από την πλευρά των δανειστών, ώστε να επιτραπούν εκ νέου οι πλειστηριασμοί ακινήτων, ακόμα και για μικρά ποσά οφειλών από δάνεια. Δεδομένου ότι σήμερα υπάρχουν περισσότερα από 100.000 ακίνητα προς πλειστηριασμό, αν βγουν μαζικά προς πώληση στην αγορά αναμένεται να οδηγήσουν σε πτώση των τιμών φέρνοντας επίσης μεγάλες ανατροπές στην κτηματαγορά.
Αυτή τη στιγμή απαγορεύονται μέχρι το τέλος του 2012 οι πλειστηριασμοί ακινήτων από τις τράπεζες για ποσά οφειλών έως 200.000 ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι ουσιαστικά δεν βγαίνουν στο σφυρί σπίτια για χρέη από στεγαστικά δάνεια.
Η τρόικα δεν θέλει να δοθεί νέα παράταση, εξέλιξη που -αν τελικά συμβεί- σημαίνει ότι από την αρχή του 2013 θα αρχίσουν να βγαίνουν στον πλειστηριασμό ακίνητα κάθε είδους με ιδιαίτερα χαμηλή τιμή πρώτης προσφοράς.
Από την πλευρά τους τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση αυτή, σχεδιάζουν να ρίξουν στην αγορά νέα μοντέλα δανείων που θα έχουν όμως έναν κοινό παρονομαστή: ο δανειολήπτης θα πληρώνει «για μια ζωή».
Το πρώτο βασίζεται στο βρετανικό μοντέλο και προβλέπει αύξηση της μέγιστης διάρκειας των δανείων από τα 40 χρόνια σήμερα στα 99. Με τον τρόπο αυτόν μειώνεται αισθητά η δόση του δανείου, φτάνοντας στα επίπεδα του ενοικίου που θα πλήρωνε ούτως ή άλλως κάποιος για ένα
σπίτι αντίστοιχης αξίας.
Αυτή τη στιγμή απαγορεύονται μέχρι το τέλος του 2012 οι πλειστηριασμοί ακινήτων από τις τράπεζες για ποσά οφειλών έως 200.000 ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι ουσιαστικά δεν βγαίνουν στο σφυρί σπίτια για χρέη από στεγαστικά δάνεια.
Η τρόικα δεν θέλει να δοθεί νέα παράταση, εξέλιξη που -αν τελικά συμβεί- σημαίνει ότι από την αρχή του 2013 θα αρχίσουν να βγαίνουν στον πλειστηριασμό ακίνητα κάθε είδους με ιδιαίτερα χαμηλή τιμή πρώτης προσφοράς.
Από την πλευρά τους τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση αυτή, σχεδιάζουν να ρίξουν στην αγορά νέα μοντέλα δανείων που θα έχουν όμως έναν κοινό παρονομαστή: ο δανειολήπτης θα πληρώνει «για μια ζωή».
Το πρώτο βασίζεται στο βρετανικό μοντέλο και προβλέπει αύξηση της μέγιστης διάρκειας των δανείων από τα 40 χρόνια σήμερα στα 99. Με τον τρόπο αυτόν μειώνεται αισθητά η δόση του δανείου, φτάνοντας στα επίπεδα του ενοικίου που θα πλήρωνε ούτως ή άλλως κάποιος για ένα
σπίτι αντίστοιχης αξίας.