Κάνεις αλλαγές τέτοιου μεγέθους για μία κυβέρνηση με ζωή ενός μήνα; Εξαρτάται από ποια πλευρά παρατηρείς τα πράγματα. Αλλά η ουσία είναι αλλού: ποιος μπορεί να πει μετά βεβαιότητας ότι οι εκλογές θα πραγματοποιηθούν, τελικά, στο τέλος του Απριλίου ή στις αρχές Μαϊου. Μπορεί η ημερομηνία να προσδιορίζεται περίπου ως...καθολικό αίτημα του πολιτικού συστήματος, αλλά υπάρχουν εξαιρέσεις που διατυπώνουν πλέον ενστάσεις. Μία από αυτές, η υπουργός Ανάπτυξης που εκτιμά ότι ο χρόνος διαχείρισης από την κυβέρνηση Παπαδήμου θα πρέπει να πάρει παράταση. Μέχρι πότε; Άλλη συζήτηση.
Το πρόβλημα με τις εκλογές βρίσκεται, κυρίως, στην αμηχανία που υπάρχει γύρω από αυτές. Βρίσκεται, αν θέλετε, στον τρόπο με τον οποίο έχουμε καταντήσει να ανοίγουμε την κουβέντα για το ζήτημα: το να στηθούν κάλπες δείχνει πλέον κατάκτηση έναντι των δανειστών και επιτηρητών μας. Αλλά και από την άλλη, δεν συμφωνούμε και όλοι. Εντάξει, η Αριστερά ζητεί άμεση προσφυγή στις κάλπες προκειμένου να κεφαλαιοποιήσει εμπράκτως τα κέρδη που αποτυπώνονται στις δημοσκοπήσεις. Το ΠΑΣΟΚ (του Βενιζέλου) θα επιθυμούσε να κρατηθεί κάπως ο χρόνος προκειμένου να ανασυνταχθεί, μήπως και ανακάμψει στις δημοσκοπήσεις. Και η Νέα Δημοκρατία; Εδώ βρίσκεται το κρίσιμο σημείο της κουβέντας. Θεωρητικά η Νέα Δημοκρατία θέλει κάλπες άμεσα, αφού πάγια θέση της είναι ότι μία αυτοδύναμη κυβέρνηση με νωπή εντολή μπορεί να οδηγήσει τον τόπο πέρα από την κρίση. Όμως αυτό είναι δόγμα, δεν είναι ρεαλιστική θέση. Η Νέα Δημοκρατία γνωρίζει ότι αν αυτήν την Κυριακή πηγαίναμε σε εκλογές δεν θα μάζευε τα κουκιά της αυτοδυναμίας, θα όφειλε να διοικήσει μαζί με το ΠΑΣΟΚ. Συνεπώς θεωρητικά, το εκλογικό συμφέρον της Νέας Δημοκρατίας βρίσκεται σε μία περίοδο αστάθειας που θα φτάσει ως την κάλπη με κεντρικό αίτημα το τέλος της ακυβερνησίας. Υπάρχει ακυβερνησία τώρα; Να άλλο ένα ωραίο θέμα για συζήτηση.
Το πρόβλημα με τις εκλογές βρίσκεται, κυρίως, στην αμηχανία που υπάρχει γύρω από αυτές. Βρίσκεται, αν θέλετε, στον τρόπο με τον οποίο έχουμε καταντήσει να ανοίγουμε την κουβέντα για το ζήτημα: το να στηθούν κάλπες δείχνει πλέον κατάκτηση έναντι των δανειστών και επιτηρητών μας. Αλλά και από την άλλη, δεν συμφωνούμε και όλοι. Εντάξει, η Αριστερά ζητεί άμεση προσφυγή στις κάλπες προκειμένου να κεφαλαιοποιήσει εμπράκτως τα κέρδη που αποτυπώνονται στις δημοσκοπήσεις. Το ΠΑΣΟΚ (του Βενιζέλου) θα επιθυμούσε να κρατηθεί κάπως ο χρόνος προκειμένου να ανασυνταχθεί, μήπως και ανακάμψει στις δημοσκοπήσεις. Και η Νέα Δημοκρατία; Εδώ βρίσκεται το κρίσιμο σημείο της κουβέντας. Θεωρητικά η Νέα Δημοκρατία θέλει κάλπες άμεσα, αφού πάγια θέση της είναι ότι μία αυτοδύναμη κυβέρνηση με νωπή εντολή μπορεί να οδηγήσει τον τόπο πέρα από την κρίση. Όμως αυτό είναι δόγμα, δεν είναι ρεαλιστική θέση. Η Νέα Δημοκρατία γνωρίζει ότι αν αυτήν την Κυριακή πηγαίναμε σε εκλογές δεν θα μάζευε τα κουκιά της αυτοδυναμίας, θα όφειλε να διοικήσει μαζί με το ΠΑΣΟΚ. Συνεπώς θεωρητικά, το εκλογικό συμφέρον της Νέας Δημοκρατίας βρίσκεται σε μία περίοδο αστάθειας που θα φτάσει ως την κάλπη με κεντρικό αίτημα το τέλος της ακυβερνησίας. Υπάρχει ακυβερνησία τώρα; Να άλλο ένα ωραίο θέμα για συζήτηση.