Παπανδρέου: Βιώσιμο χωρίς αναδιάρθρωση το ελληνικό χρέος

Αντίθετος στην αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους εμφανίστηκε την Παρασκευή ο πρωθυπουργός.

«Το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο», τόνισε ο κ. Παπανδρέου, μιλώντας στη διεθνή διάσκεψη του Όσλο για την προοδευτική διακυβέρνηση στην Ευρώπη.

Ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε σε μια σειρά μέτρων που εφάρμοσε η ελληνική κυβέρνηση, όπως το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, η αλλαγή στη φορολογία και στο ασφαλιστικό, καθώς και στα αποτελέσματα αυτών, τα οποία, όπως ανέφερε, είναι η μείωση του ελλείμματος κατά 5% σε ένα χρόνο, η άνοδος των εξαγωγών και τα θετικά σημάδια πορείας του τουρισμού, ενώ για την θέση του σχετικά με τη διαχείριση του χρέους επικαλέστηκε εκτίμηση του ΔΝΤ.

«Το ελληνικό δράμα στην πραγματικότητα έχει καταστεί ευρωπαϊκό δράμα», είπε χαρακτηριστικά ο πρωθυπουργός, προσθέτοντας ότι μεσούσης της κρίσης δοκιμάζονται η ευρωπαϊκή ταυτότητα, η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και η ικανότητα διαχείρισης της κρίσης.

Στη διάρκεια της συζήτησης λίγο αργότερα, ο πρωθυπουργός ανέφερε ότι η νομισματική ένωση της Ευρώπης είχε ατέλειες και η κρίση ανέδειξε τα προβλήματα αυτά, ενώ αναφέρθηκε και στην αναγκαιότητα θέσπισης ευρωομολόγων, αλλά και στο νόμο για τον φόρο επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών.

Ο κ. Παπανδρέου ανέφερε επίσης ότι το πρόβλημα της μετανάστευσης είναι πλέον τεράστιο και επισημαίνοντας ότι αυτά τα προβλήματα δεν είναι εύκολα, πρόσθεσε ότι εντούτοις πρέπει να αντιμετωπιστούν συλλογικά και υπάρχει η δυνατότητα επίλυσής τους.

Ο πρωθυπουργός ανέφερε ότι οι συντηρητικοί πολιτικοί εφαρμόζουν πολιτικές φόβου, τις οποίες αναπαράγουν ορισμένα ΜΜΕ και πρόσθεσε ότι οι προοδευτικοί πολιτικοί εφαρμόζουν πολιτικές ελπίδας, ενώ σε ότι αφορά την ευρωπαϊκή πορεία εκτίμησε ότι η Ευρώπη δεν προχωρά αρκετά, αν και αποτελεί [η Ευρώπη] μια δυνάμει απάντηση στην κρίση, η οποία όμως εξαιτίας διαφόρων πολιτικών χάνει τον δυναμισμό της.

Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, ο κ. Παπανδρέου είπε ότι η χώρα μας αποτελεί κλειδί σε όλη την περιοχή των Βαλκανίων και της Μεσογείου.

Αναφερόμενος στην κρίση ο κ. Παπανδρέου είπε ότι η κρίση μπορεί να γίνει ευκαιρία για ένα νέο μοντέλο «πράσινης» ανάπτυξης, τόνισε ότι η ανταγωνιστικότητα δεν περιορίζεται μόνο στην αντιμετώπιση χρεών και ελλειμμάτων και υπογράμμισε ότι η πρόκληση συνίσταται στον «εξανθρωπισμό» της παγκοσμιοποίησης.
ΣΚΑΙ.GR

Παλιά -επικίνδυνα- «κόλπα»

Ο φασισμός ευδοκιμεί στο χάος (ανασφάλεια, δολοφονίες, αστυνομική τυφλή βία, ξυλοδαρμοί)... Ο φασιμός, κατά κανόνα, προκαλεί το χάος προκειμένου να αναπτυχθεί, να επικρατήσει και να επιβληθεί ως η «σωτήρια λύση» της φοβισμένης και απεγνωσμένης κοινωνίας. Το «κόλπο» είναι τόσο παλιό όσο και η εξουσία...
Ο φασισμός, μαζί με τον φόβο που προκαλεί και αναπαράγει, αποτελούν τα ύστατα «πυρηνικά» όπλα που η εξουσία βγάζει από το τσεπάκι της όταν τα πράγματα δυσκολεύουν. Και σήμερα στην... πρώην «ισχυρή Ελλάδα» τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Είναι δύσκολα για τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους συνταξιούχους. Είναι τραγικά για τους κατοίκους στο κέντρο της Αθήνας. Είναι άθλια για τους χιλιάδες παράνομους μετανάστες...
Οι δυσκολίες ήδη έχουν μετατραπεί σε φόβο. Σε φόβο για το μεροκάματο, για την επιβίωση, για το μέλλον. Ο φόβος εξελίσσεται σε πανικό, καθώς καμία προοπτική και ελπίδα δεν εμφανίζεται στο πολιτικό προσκήνιο. Αντίθετα, το πολιτικό σκηνικό μοιάζει να αποσυντίθεται αφήνοντας πίσω του το κενό: δηλαδή τον μονόδρομο του μνημονίου.
Ως μοναδική σταθερά στη χώρα, εμφανίζονται οι δανειακές συμβάσεις και τα διαρκώς αναθεωρούμενα μνημόνια. Αυτές οι σταθερές, περιγράφουν τους όρους διακυβέρνησης της χώρας. Αφήνουν, ωστόσο, πίσω τους ένα τεράστιο κενό: Το κενό που δημιουργείται όταν ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας αίρουν την εμπιστοσύνη τους στο πολιτικό σύστημα, καθώς το θεωρούν και υπεύθυνο για την καταστροφή και μαριονέτα των μηχανισμών της Διεθνούς Εποπτείας.
Σε τέτοιες στιγμές η εξουσία μπαίνει στον πειρασμό να «παίξει» με το φόβο και το χάος. Σε τέτοιες στιγμές βγαίνουν οι φασίστες απ' τη ναφθαλίνη της ιστορίας για να ξαναπαίξουν το μόνο ρόλο που ξέρουν: Του σκιάχτρου.
...Αν αφήσουμε να νικήσει ο φόβος, θα πρέπει όλοι μας να γνωρίζουμε τι θα ακολουθήσει...
to pontiki

Πολιτικό αδιέξοδο

Είναι προφανές πως βρισκόμαστε μπροστά σε πολιτικό αδιέξοδο, το οποίο είναι μεγαλύτερο του οικονομικού αδιεξόδου.

Πρώτον, η κυβέρνηση βαρύνεται με τις σοβαρές αποκαλύψεις Στρως Καν, σύμφωνα με τις οποίες ο Γιώργος Παπανδρέου μεθόδευσε την προσφυγή στο ΔΝΤ πριν καν εξαντλήσει τις δυνατότητες δανεισμού της χώρας και πριν λάβει μεταρρυθμιστικά μέτρα, το φθινόπωρο του 2009, προκαλώντας έτσι κρίση δανεισμού και ουσιαστική χρεωκοπία.
Δεύτερον, έχει καταστεί σαφές πως ο οικονομικός σχεδιασμός της κυβέρνησης ήταν εντελώς λανθασμένος, καθώς χρησιμοποίησε μόνον εισπρακτικά μέτρα και όχι διαρθρωτικά, με σκοπό την αποφυγή του πολιτικού κόστους για το ΠΑΣΟΚ. Έτσι, μειώθηκαν οριζόντια τα εισοδήματα, γεγονός που οδήγησε στην επιδείνωση των μεγεθών που σχετίζονται με την ζήτηση και τα κρατικά έσοδα, ενώ παράλληλα δεν θίχτηκε ούτε στο ελάχιστο το καθεστώς προνομίων της κρατικής γραφειοκρατίας στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, που παραδοσιακά στηρίζει το ΠΑΣΟΚ και έτσι δεν βελτιώθηκε το επενδυτικό περιβάλλον, που είναι μια ουσιαστική προϋπόθεση για την δημιουργία πλεονασμάτων και την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση.
Τρίτον, η ΝΔ, δεν φαίνεται να αφήνει πολιτικά περιθώρια ελιγμών στην κυβέρνηση, καθώς αντιλαμβάνεται πως κάτι τέτοιο θα την καθιστούσε πολιτικά συνένοχη και επιλέγει μια τακτική γενικής πολιτικής σύγκρουσης με φόντο τις εκλογές.
Τέταρτον, η πολιτική ενότητα της κυβέρνησης έχει υποστεί σοβαρά ρήγματα, καθώς η πλειοψηφία της, εκφράζοντας τα συμφέροντα της κρατικής γραφειοκρατίας, δεν έχει καμία πρόθεση να εφαρμόσει τα κρίσιμα μέτρα που προβλέπει το Μνημόνιο, φοβούμενη την πλήρη πολιτική της απαξίωση. Προτιμά λοιπόν να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές και πολιτική αλλαγή, ώστε να αποφύγει το πικρό ποτήρι της σύγκρουσης με τις κοινωνικές δυνάμεις που παραδοσιακά εκφράζουν το ΠΑΣΟΚ.
Και πέμπτον, είναι προφανές πως ΕΕ και ΔΝΤ, μετά το νέο δάνειο που θα εγκρίνουν, θα επιμείνουν απολύτως στην εφαρμογή του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων και πώλησης δημοσίων επιχειρήσεων και ακινήτων.
Επομένως, αν συνυπολογισθούν όλες αυτές οι παράμετροι και αν επίσης ληφθεί υπόψη η βαθιά κοινωνική κρίση σε όλους τους τομείς, με αποκορύφωμα την ανεξέλεγκτη εγκληματικότητα, την καταστροφή της Αθήνας από τα φαινόμενα μαζικού εποικισμού και την απώλεια του ελέγχου εκ μέρους των κατασταλτικών δυνάμεων του κράτους, τότε καταλήγουμε με ασφάλεια στο εξής συμπέρασμα: η κυβέρνηση έχει χάσει πλήρως τον πολιτικό έλεγχο και αδυνατεί να υλοποιήσει το οικονομικό σχέδιο του μνημονίου και το δικό της πολιτικό σχέδιο.
Οι εκλογές είναι έτσι αναπόφευκτες και θα είχαν ήδη γίνει, εάν δεν αντιδρούσαν μέχρι πρότινος οι κύκλοι της ΕΕ και του ΔΝΤ. Όμως, με προφανή την πολιτική αδυναμία της κυβέρνησης, είναι φανερό ότι οι αντιρρήσεις αυτές αργά ή γρήγορα θα καμφθούν, εφόσον θα γίνει σαφές πως οι εκλογές είναι πλέον προϋπόθεση για την υλοποίηση του μνημονίου και την αποφυγή της χρεωκοπίας του ελληνικού δημοσίου.
Η κυβέρνηση ίσως κάνει μια τελευταία προσπάθεια ανάκαμψης μέσω ενός εντυπωσιακού ανασχηματισμού, αλλά πλησιάζοντας στην κρίσιμη σύνοδο του Ιουνίου και εφόσον εκεί συμφωνηθεί έναν νέο δάνειο και έναν νέο μνημόνιο, τότε δεν μπορεί κανείς να αντιληφθεί πως θα καταστεί δυνατή η αποδοχή του, χωρίς την προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία.
Ο Γιώργος Παπανδρέου έπρεπε να είχε προσφύγει σε εκλογές πολύ νωρίτερα, όταν ακόμη είχε την πολιτική πρωτοβουλία. Τελευταία του ευκαιρία ήταν οι δημοτικές εκλογές. Τώρα η πρωτοβουλία δεν είναι στα δικά του χέρια, αφού οι εξελίξεις έχουν πάρει αναπότρεπτο χαρακτήρα.

Το τι θα επακολουθήσει πολιτικά, μετά τις εκλογές, δεν είναι καθόλου σαφές. Το σίγουρο είναι πως θα προκύψει κάποια κυβέρνηση συμμαχική, ανάλογα με το ποιο κόμμα θα έχει την πρώτη θέση. Εάν το ΠΑΣΟΚ καταφέρει, παρά την κρίση, να βγει πρώτο κόμμα, θα επιδιώξει να σχηματίσει κυβέρνηση με την ΝΔ, είτε με άλλες πρόθυμες πολιτικές δυνάμεις. Το εγχείρημα θα είναι πολύ δύσκολο, αλλά ίσως αναπόφευκτο και θα φέρει σε εξαιρετικά δύσκολη θέση τον Α. Σαμαρά που θα υποχρεωθεί εκ των πραγμάτων να συναινέσει.
Εάν πρώτο κόμμα είναι η ΝΔ, τότε θα οδηγηθούμε είτε σε κυβέρνηση συνεργασίας ΝΔ-ΛΑΟΣ- Ντόρας (εφόσον μπει στη Βουλή), είτε στο ίδιο σενάριο της συνεργασίας ΝΔ- ΠΑΣΟΚ, με πρωθυπουργό τον πρόεδρο του πλειοψηφούντος κόμματος, δηλαδή τον Σαμαρά.
Τελευταία λύση είναι μια κυβέρνηση τεχνοκρατών, που θα έχει τη στήριξη των δύο μεγάλων κομμάτων, τα οποία θα επιδιώξουν να αποφύγουν το μεγάλο πολιτικό κόστος των διαρθρωτικών αλλαγών και θα προετοιμάσουν τις δυνάμεις τους για την τελική πολιτική μάχη, μετά την υλοποίηση του μνημονίου, δηλαδή μετά την κρίση.
Αυτή είναι η κατάσταση και όπως συνάγεται εκ των πραγμάτων, οι εκλογές πρέπει να γίνουν το ταχύτερο δυνατόν, αφού η παρούσα κυβέρνηση δεν φαίνεται να έχει άλλη δυναμική και η παρουσία της προκαλεί σοβαρές καθυστερήσεις στο ζήτημα των διαρθρωτικών αλλαγών που είναι άμεσα αναγκαίες. Από την άλλη, εάν η κυβέρνηση προχωρήσει η ίδια στην πλήρη υλοποίηση των όρων του μνημονίου, θα οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ σε πλήρη σύγκρουση με την κοινωνική του βάση και σε στρατηγική πολιτική ήττα.
Επομένως ούτε ίσως η ίδια η κυβέρνηση δεν έχει συμφέρον από την παράταση αυτής της πολιτικής εκκρεμότητας. Οι εκλογές είναι έτσι η μόνη λύση ώστε να ξεμπλοκάρει το πολιτικό σύστημα και να αποφευχθεί ο μέγιστος κίνδυνος, που είναι η ταχεία οδός προς την πλήρη οικονομική και πολιτική χρεωκοπία.
protagon.gr

Αιχμές κατά της αστυνομίας άφησε η Αλ. Παπαρήγα

 

Κινήθηκε «σαν να ρίχνεις λάδι στη φωτιά»

Το σύστημα θέλει συναίνεση αλλά δεν είναι ικανοποιημένο από τον Γ. Παπανδρέου και τον Αντώνη Σαμαρά που καλούνται να την υλοποιήσουν, επεσήμανε στον Real Fm η Αλέκα Παπαρήγα.

Σχολιάζοντας τα επεισόδια, η γραμματέας του ΚΚΕ, τόνισε ότι χρειάζονται μέτρα και τις επόμενες ημέρες θα ανακοινώσει τις προτάσεις της.

Επεσήμανε ότι έτσι όπως έχει πλέον διαμορφωθεί η κατάσταση, «φαινομενικά, η μόνη λύση είναι η καταστολή», συμπληρώνοντας ότι όλοι ζητάνε έξω από κάθε σπίτι να βρίσκεται η αστυνομία.

«Πρέπει να αποκλείσουμε τη βεντέτα ανάμεσα σε Έλληνες και ξένους», τόνισε και πρότεινε τη δημιουργία κοινών επιτροπών, οι οποίες θα περάσουν το πνεύμα της αλληλεγγύης.

«Αναμφισβήτητα χρειάζεται μεγαλύτερη επιτήρηση, μετά τις 10 το βράδυ, το πρωί που πάει ο άλλος στη δουλειά του, γιατί τα φαινόμενα πολλαπλασιάζονται. Δεν μπορεί να περιφρουρεί το κέντρο της Αθήνας η Χρυσή Αυγή, δεν μπορεί να πρέπει να τραγουδήσεις τον εθνικό ύμνο για να περάσεις από μία περιοχή. (...) Χθες, σήμερα και αύριο, θα κοιτάξουμε να βελτιώσουμε και τις δικές μας προτάσεις. Το ζήτημα είναι πολιτικό, ωστόσο, όταν κινδυνεύουμε, χρειάζονται και άμεσα μέτρα», ανέφερε χαρακτηριστικά και τάχθηκε υπέρ της αύξησης των περιπολιών, οι οποίες αποθαρρύνουν τους κακοποιούς.

Αναφορικά με τα περιστατικά αστυνομικής βίας τις τελευταίες ημέρες, η Αλέκα Παπαρήγα εκτίμησε ότι στις τελευταίες κινητοποιήσεις δεν έγιναν τέτοια γεγονότα που να δικαιολογούν κάτι παραπάνω από την πλευρά της αστυνομίας, η οποία κινήθηκε «σαν να ρίχνεις λάδι στη φωτιά», τονίζοντας ότι η στάση της αστυνομίας, αποτελεί κυβερνητική γραμμή.

Αναφερόμενη στο ενδεχόμενο συνεργασίας ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, η Αλέκα Παπαρήγα υποστήριξε ότι ο επιχειρηματικός κόσμος επιθυμεί τη συναίνεση, γιατί τα μέτρα που θα έρθουν θα είναι τόσο σκληρά και έτσι χρειάζεται να μην είναι ένα κόμμα να παίρνει την ευθύνη και όλοι οι άλλοι να αντιπολιτεύονται.
newsdeast.gr

Η έξοδος από το ευρώ είναι λύση στην κρίση»

 

Χτυπούν Ελλάδα οι New York Times

H Ελλάδα πρέπει να αποχωρήσει από το ευρώ για να ανακάμψει, επισημαίνεται σε δημοσίευμα των New York Times, που υπογράφει ο Mark Weisbrot.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, όσο και αν η κίνηση της εξόδου από το ευρώ μπορεί να κοστίσει στην Ελλάδα βραχυπρόθεσμα, είναι απίθανο ότι ένα τέτοιο κόστος θα είναι μεγαλύτερο από τα πολλά χρόνια ύφεσης, στασιμότητας και υψηλής ανεργίας που οι ευρωπαϊκές αρχές προσφέρουν.

Οι εκθέσεις Τύπου προειδοποιούν επίσης για μια απότομη αύξηση του ελληνικού χρέους από υποτίμηση, αν εγκαταλείψει η Ελλάδα τη ζώνη του ευρώ. Αλλά το γεγονός είναι ότι «η Ελλάδα δεν θα πληρώσει αυτό το χρέος, όπως η Αργεντινή δεν έχει καταβάλλει τα 2/3 του εξωτερικού της χρέους μετά την υποτίμηση και την αναδιάρθρωσή του».

Όπως λέει η εφημερίδα, «αντίθετα η Πορτογαλία κατέληξε σε μια συμφωνία με το ΔΝΤ για δύο ακόμη χρόνια ύφεσης, μια τιμωρία που καμιά κυβέρνηση δεν πρέπει να δεχτεί. Ένας υπεύθυνος ηγέτης θα έπρεπε να υπενθυμίσει στις ευρωπαϊκές αρχές ότι έχουν τα χρήματα για να υποστηρίξουν την Ελλάδα με αντικυκλικές πολιτικές (όπως φορολογικά κίνητρα), αλλά επιλέγουν να μην το κάνουν».

Υπάρχει επίσης η ιδέα ότι η Ελλάδα - όπως και η Ιρλανδία, η Ισπανία και η Πορτογαλία - μπορεί να ανακάμψει μέσω μιας εσωτερικής υποτίμησης. Αυτό σημαίνει αύξηση της ανεργίας τόσο πολύ, ώστε οι μισθοί να πέσουν αρκετά, για να κάνουν τη χώρα πιο ανταγωνιστική σε διεθνές επίπεδο.

Το κοινωνικό κόστος, αναφέρεται, μιας τέτοιας κίνησης, ωστόσο, είναι ιδιαίτερα υψηλό. Η ανεργία έχει διπλασιαστεί στην Ελλάδα (σε 14,7 τοις εκατό), υπερδιπλασιάστηκε στην Ισπανία (σε 20,7 τοις εκατό) και υπερτριπλασιάστηκε στην Ιρλανδία (σε 14,7 τοις εκατό). Αλλά, η ανάκαμψη είναι ακόμη αβέβαιη.

«Μπορείτε να είστε σίγουροι» σημειώνει χαρακτηριστικά ο αρθρογράφος, «ότι οι ευρωπαϊκές αρχές θα πρόσφεραν στην Ελλάδα μια καλύτερη συμφωνία, αν αυτή εκφράσει μια αξιόπιστη απειλή εγκατάλειψης της ζώνης του ευρώ. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν ενδείξεις ότι μπορεί να έχουν ήδη κινηθεί σε απάντηση προς την απειλή αυτή της περασμένης εβδομάδας. Αλλά η ουσία είναι ότι η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να αποδεχθεί οποιαδήποτε συμφωνία δεν της επιτρέπει να αναπτυχθεί και να βρει το δρόμο για έξοδο από την ύφεση».

Για να αποδείξει τους ισχυρισμούς του ο αρθρογράφος αναφέρει το παράδειγμα της Αργεντινής, στο τέλος του 2001. Για περισσότερα από τρία έτη και έξι μήνες η Αργεντινή είχε υποστεί μία από τις πιο βαθιές υφέσεις του 20ου αιώνα.

Το πέσο της ήταν συνδεδεμένο με το δολάριο, κάτι αντίστοιχο με την κατάσταση της Ελλάδας, στην οποία Ελλάδα έχουν υιοθετήσει το ευρώ ως εθνικό της νόμισμα.

Οι Αργεντινοί πήραν δάνεια από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ενώ μείωσαν και τις δαπάνες, όμως η φτώχεια και η ανεργία ανέβηκαν στα ύψη. Ήταν όλα μάταια καθώς η ύφεση βάθυνε.

Στη συνέχεια, η Αργεντινή αναδιάρθρωσε το εξωτερικό χρέος της και αποκόπηκε από το δολάριο. Οι περισσότεροι οικονομολόγοι προέβλεψε ότι θα έρθει καταστροφή. Ωστόσο, η οικονομία συρρικνώθηκε για ένα ακόμη τρίμηνο μετά την υποτίμηση και την αναδιάρθρωση.

Στη συνέχεια ενισχύθηκε 63% τα επόμενα έξι χρόνια. Περισσότεροι από 11 εκατομμύρια άτομα, σε ένα έθνος 39 εκατομμυρίων, βγήκαν από τη φτώχεια. Εντός τριών ετών από την Αργεντινή ήταν πίσω στον προ-ύφεσης όγκο παραγωγής της.

Αντίθετα, στην Ελλάδα, ακόμη και αν τα πράγματα πάνε όπως τα έχει σχεδιάσει το ΔΝΤ, η οικονομία θα χρειαστεί οκτώ έτη, για να φθάσει στα επίπεδα του ΑΕΠ πριν από την κρίση

newsdeast.gr

Προτεραιότητα στο… MEGA

Κραυγή αγωνίας από την αρχηγό της Δημοκρατικής Συμμαχίας, Ντόρα Μπακογιάννη, για την αντιμετώπιση του φαινομένου της τρομοκρατίας.

Η Ντόρα Μπακογιάννη, στην επερώτησή της στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Χρήστο Παπουτσή και με αφορμή την επικείμενη δίκη των φερόμενων ως μελών της οργάνωσης «Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς», ζητεί να μάθει αν οι δικαστές και οι εισαγγελείς, ανεπηρέαστοι από τον φόβο για τη ζωή τους ή την ζωή των οικείων τους (αναφέρεται στις απειλές που δέχθηκαν οι δικαστές εν όψει της δίκης των συλληφθέντων μελών της οργάνωσης το 2009), θα απονείμουν δικαιοσύνη.

«Κτυπούν πλέον οι τρομοκράτες την καρδιά της Δημοκρατίας, αφού στη χώρα που η δικαιοσύνη δεν λειτουργεί και δεν αποδίδεται ανεπηρέαστα υπάρχει πρόβλημα Δημοκρατίας» αναφέρει η αρχηγός της Δημοκρατικής Συμμαχίας, διαπιστώνοντας παράλληλα και υποβάθμιση της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας στην αντιμετώπιση του μεγάλου αυτού κινδύνου.

«Παραμονές των εκλογών του 2004, η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία της ΕΛ.ΑΣ., μετά από πολύμηνη και συντονισμένη προσπάθεια, ανακάλυψε τη γιάφκα του Χαλανδρίου, έγιναν οι πρώτες συλλήψεις μελών της τρομοκρατικής οργάνωσης, εκδόθηκαν εντάλματα σύλληψης για τα υπόλοιπα και κατασχέθηκε σημαντικό υλικό “πειστήρια”. Και ενώ αυτή η πολύ μεγάλη επιτυχία, η μοναδική που έγινε χωρίς τον παράγοντα τύχη αλλά χάριν της μεθοδικότητας, του επαγγελματισμού και της συνεργασίας των διωκτικών αρχών, με επικεφαλής την Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία, αναμένεται να επαινεθεί, σχεδόν σύσσωμη η αντιπολίτευση και ο αντιπολιτευόμενος τύπος μίλησαν για στημένη υπόθεση, για “πιτσιρικάδες” που έκαναν πλάκα κ.λπ.» σχολιάζει στην επερώτησή της η Ντόρα Μπακογιάννη.

Η αρχηγός της Δημοκρατικής Συμμαχίας άφησε τους βουλευτές της να αναπτύξουν τα επιχειρήματα και τα ερωτήματά τους και η ίδια αποφάσισε να πάει να τα πει στο Mega Channel. Βήμα το ένα, βήμα και το άλλο της… Βουλής!
zougla.gr

ΕΕ: Τίποτα δεν θα χαριστεί στην Ελλάδα

Ευρωπαίοι αξιωματούχοι τόνιζαν σήμερα στις Βρυξέλλες ότι σύντομα θα δοθεί νέα βοήθεια στην Ελλάδα, η οποία ωστόσο αυτή τη φορά θα συνοδεύεται από νέα μέτρα λιτότητας και μεταρρυθμίσεις που η Ελλάδα θα είναι υποχρεώμένη να υιοθετήσει.

Αξιωματούχος της Ευρωζώνης αποκάλυψε ότι στο Eurigroup της Δευτέρας ενδέχεται να γίνει ανακοίνωση της πρόθεσης να δοθεί νέα βοήθεια στην Ελλάδα. Βεβαίως, επισημαίνει στην προκειμένη περίπτωση η Ευρώπη δεν φαίνεται διατεθειμένη να δεσμευτεί αλλά ούτε και να αποκαλύψει πληροφορίες για το είδος της βοήθειας προτού ολοκληρωθεί ο έλεγχος της Τρόικας στην Αθήνα.

"Οποιαδήποτε βοήθεια θα συνοδεύεται ασφαλώς από νέους όρους και δεσμεύσεις, τίποτα δεν χαρίζεται" σημείωνε ο αξιωματούχος στο Bussinessweek. Αλλος αξιωματούχος τόνιζε σε δημοσιογραφους ότι οι κυβερνήσεις της Ευρώπης θέλουν να δουν χειροπιαστές αποδείξεις ότι τα μέτρα που δεσμεύεται η Ελλάδα να πάρει πρόκειται και να τα εφαρμόσει.

ΣΚΑΙ.GR

ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΑ «Μας πήραν την Αθήνα...»

ΤΗ ΓΩΝΙΑ 3ης Σεπτεµβρίου και Ηπείρου έχω περάσει πολλές φορές στα εφηβικά µου χρόνια. Εκεί έζησα. Εκείµεγάλωσα. Στην Πατησίων, τηνΚυψέλης, τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, τους γύρω δρόµους. Μια περιοχή αστική,φιλήσυχη, καλοκάγαθη και ασφαλής.

ΗΤΑΝ. ∆ιότι µαζί µε τα εφηβικά µας χρόνια φαίνεται ότι έφυγε και η πόλη που τα γνώρισε. Στις γωνίες που δίναµε τα πρώτα φιλιά, σκοτώνουν πλέον ανθρώπους.

ΤΩΡΑ, το κέντρο της πόληςέχει καταληφθεί από απροσδιόριστες φυλές, οι οποίες ανεξαρτήτως προέλευσης,χρώµατος και θρησκείας έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: το έγκληµα. ΓΙ’ ΑΥΤΟΥΣ, η ζωή είναι φτηνή – ξεκινώντας από τηδική τους. Το αίµα ξοδεύεται χωρίς ενδοιασµούς. Για µια κάµερα. Για ένα τίποτα.

Ετσι, η Αθήνα που µας κανάκεψε έχει µεταβληθεί σε ένα απροσπέλαστο γκέτο βίας, ανοµίας, παραβατικότητας καιτρόµου. Ζει σε καθεστώς κατοχής. Μετανάστες και πρεζόνια, έγχρωµοι και εγχώριοι ντίλερ κάθε παρανοµίας.

Η ΠΟΛΗ έχει µεταβληθεί σε ένασκηνικό πρωτόγνωρο από αυτά που µόνο σε ταινίες γνωρίζαµε έως τώρα. Το αστικό τοπίο έχει εξαθλιωθεί ακόµη καιαισθητικά. Τα µαχαίρια και οι ενέσεις έχουν αντικαταστήσει τα ψιλικατζίδικα της γειτονιάς. Μας πήραν την Αθήνα… ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΕΙΧΑΝ καταφέρει ποτέ, αν η Ελληνική Πολιτεία δεν είχε χρεοκοπήσει συνολικά και παταγωδώς. Ανδεν είχε αφήσει την πόλη ανυπεράσπιστη. Αν δενείχε εγκαταλείψει τους εναποµείναντες κατοίκους στη µοίρα τους, χωρίς την περιφρούρηση και τη φροντίδα που δικαιούνται.

ΜΙΑ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ που γίνεται προφανής αλλά και πιοοδυνηρή όταν ακούς ακόµη και τη µέρα του φόνου φτηνές δικαιολογίες για «δηµοσιονοµικές δυσχέρειες» ή για ένα«ευρύτερο ζήτηµα πολιτιστικό, οικιστικό, κοινωνικό».

ΜΟΝΟ ΠΟΥ Ο ΦΟΝΟΣ ενός ανθρώπου στο πεζοδρόµιο του σπιτιού του δεν ρυθµίζεται από το Μνηµόνιο, ούτε είναι ευρύτερο ζήτηµα. Ο φόνος είναι φόνος µε όσο πόνο, δάκρυ και σπαραγµό ένας φόνος µπορεί να περικλείει.

ΟΥΤΕ Η ΠΟΛΗ θα είχε ποτέ καταληφθεί, αν η κοινωνίαδεν το είχε επιτρέψει. Ανείχε εγκαίρως υπερασπιστεί τονεαυτό της. Αν είχε ξεκαθαρίσειότι η ανοχή έχειόρια, ότι η ανοµία δεν είναι τρόπος ζωής, ότι η µετανάστευση δεν αποτελεί δικαίωµα αλλά ότι η ασφάλεια είναι θεµελιώδες δηµοκρατικό δικαίωµα των πολιτών.

ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ, όµως, µας πήραν την Αθήνα. Μας εξόρισαν από τους δρόµους των παιδικών µας χρόνων. Ή µας υποχρέωσαν να τους διαβαίνουµε µε κίνδυνο και χτυποκάρδι.

ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ειλικρινής δεν ξέρω αν και πότε θα ξαναπάρουµε αυτήν την Αθήνα πίσω. Εστω και µόνο για να τη γνωρίσουν και τα παιδιά µας.
ta nea online

Πόσο ανόητοι είμαστε;

Οι Έλληνες με την ψήφο τους το 2004 έκαναν τον Κώστα Καραμανλή πρωθυπουργό. Εκ των υστέρων, δεν ήταν και τόσο σοφή επιλογή για τη χώρα. Ωστόσο, το να τον επανεκλέξουν το 2007 ήταν σαφώς χειρότερη, καθώς ο «Κωστάκης» επιτάχυνε τον καλπασμό της οικονομίας προς τον γκρεμό. Έκανε τότε λάθος ο κυρίαρχος λαός; Έσφαλε το εκλογικό σώμα που τον ξαναεμπιστεύτηκε; Συμπεριφέρθηκε ως βλάκας ο Έλληνας ψηφοφόρος τότε, ή και το 2009; Κι αν ναι, γιατί μπορούμε να τον εμπιστευθούμε σήμερα πως στις επόμενες εκλογές θα κάνει το σωστό;

Δεν είναι ίδιον μόνο του έλληνα ψηφοφόρου η βλακεία στην κάλπη. Πολλοί αγνοούν πως το 1972, 6 στους 10 Αμερικανούς έκριναν σοφό να ψηφίσουν για Πρόεδρο για δεύτερη φορά τον διεφθαρμένο Ρίτσαρντ Νίξον, «δαγκωτό», κι ας είχε ήδη αποκαλυφθεί το σκάνδαλο του Watergate. Κι αν πάμε ακόμη πιο πίσω, το Μάρτη του 1933, το 43.9% των Γερμανών νόμιζε πως έπραττε σοφά όταν έδινε την ψήφο του στον Αδόλφο Χίτλερ, αναδεικνύοντας τους ναζί για δεύτερη φορά ως το πρώτο κόμμα.

Ο Walter Lippmann στο κλασικό έργο του Phantom Public έγραψε πως ο ψηφοφόρος δεν είναι να τον εμπιστευθείς, γιατί «δεν ξέρει ούτε τι συμβαίνει, ούτε γιατί συμβαίνει, ούτε τι πρέπει να συμβεί». Όπως έγραψε κι ο Παύλος Τσίμας στα Νέα του Σαββάτου, αυτό είναι και «το θεμελιώδες δόγμα της ελληνικής πολιτικής ζωής- πως οι άνθρωποι που ψηφίζουν είναι νήπια, ακατάλληλα προς έκθεση στη δοκιμασία της αλήθειας».

Ο Γιώργος Παπανδρέου φαίνεται πως συμμερίζεται σε κάποιο βαθμό αυτόν τον προβληματισμό για το σοφόν των επιλογών των Ελλήνων στην κάλπη. Αλλά ήθελε να κάνει κάτι γι αυτό. Πειραματίστηκε, από την αντιπολίτευση ακόμη, με έννοιες όπως η διαβουλευτική δημοσκόπηση (deliberative polling), θέλοντας να «πλάσει» πιο σοφούς ψηφοφόρους. Το πείραμα, με επικεφαλής τον «τρελό επιστήμονα» Γιάννη Πανάρετο, ήταν να καθίσουν οι ψηφοφόροι στα θρανία, να μιλήσουν, να μελετήσουν και να εκπαιδευτούν για μέρες ολόκληρες, ώστε όταν θα ερχόταν η ώρα να ψηφίσουν, να μην φερθούν βλακωδώς ως συνήθως, αλλά να επιλέξουν με σοφία τον αντικειμενικά καλύτερο υποψήφιο. Το πείραμα πραγματοποιήθηκε στο Μαρούσι πριν τις δημοτικές εκλογές του 2006, αλλά δεν έτυχε προβολής. Όχι γιατί ήταν μυστικό, αλλά γιατί πολιτικοί συντάκτες και ΜΜΕ το αντιμετώπισαν ως άλλο ένα εξωτικό project του Παπανδρέου, το οποίο καλά καλά ούτε εκείνοι δεν καταλάβαιναν (η διαβούλευση ως ιδέα βέβαια επέζησε, και «φορέθηκε» πολύ στο opengov, αλλά επί της ουσίας δεν εφαρμόστηκε ποτέ).

Το ερώτημα λοιπόν παραμένει: είναι ο Έλληνας ψηφοφόρος σήμερα κατά βάση ηλίθιος; Είναι σαν ένα νήπιο που δεν έχει ελπίδα να καταλάβει ποια είναι η λύση σε περίπλοκα οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα της εποχής μας; Είναι ένα δύσκολο ερώτημα. Κατά τη γνώμη μου, το βλακώδες ή σοφό της επιλογής μας μπροστά στη κάλπη συναρτάται ευθέως με το πόσο καλή δουλειά κάνουν τα ΜΜΕ της κάθε χώρας, και πόσο υγιή είναι σε μία συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Αν στη Γερμανία του 1933 υπήρχε η κουλτούρα του πλουραλισμού των ΜΜΕ και της ερευνητικής δημοσιογραφίας, ίσως οι Γερμανοί ψηφοφόροι να μάθαιναν όσα έπρεπε να ξέρουν για τον Χίτλερ πριν ανοίξουν τις κάλπες. Αν ο υπόλοιπος αμερικανικός Τύπος δεν «έθαβε» για χρόνια τις αποκαλύψεις της Washington Post για το σκάνδαλο Watergate, ή αν υπήρχαν τότε τα blogs, ίσως ο Νίξον να μην είχε επανεκλεγεί. Και ίσως αν τα ελληνικά ΜΜΕ και οι περισσότεροι έλληνες δημοσιογράφοι έκαναν πιο σωστά τη δουλειά τους τα τελευταία χρόνια, ίσως ο κυρίαρχος λαός να μάθαινε πριν το 2007 πόσο άσχημη ήταν στην πραγματικότητα η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και να αντιδρούσε, ψηφίζοντας διαφορετικά. Το συμπέρασμα και για το σήμερα, των «υπόγειων» διαπραγματεύσεων και των μυστικών οικονομικών συμφωνιών; Δείξε μου πόσο ελέγχουν την εξουσία τα ΜΜΕ σου, να σου πω πόσο βλάκας ψηφοφόρος είσαι…

protagon.gr

Νέα «εκστρατεία» στην Ευρώπη ετοιμάζει ο πρωθυπουργός

Περιοδεία σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, για το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, προγραμματίζει σύμφωνα με πληροφορίες ο πρωθυπουργός. Στόχος του, να συζητήσει από κοντά με τους αρχηγούς των κρατών που θα αποφασίσουν για την επόμενη μέρα της Ελλάδας, το μέλλον της. Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι στο πρόγραμμα του είναι επίσκεψη στις Βρυξέλλες και στο Παρίσι, ενώ θα επιδιωχθεί και μια συνάντηση με την κ. Άνγκελα Μέρκελ στο Βερολίνο. Οι συναντήσεις αυτές, χρονικά, θα επιχειρηθεί να γίνουν πριν από την επόμενη Σύνοδο Κορυφής, του Ιουνίου, στη βελγική πρωτεύουσα. Κι αυτό γιατί ουσιαστικά θα έχουν χαρακτήρα προετοιμασίας, ενόψει του συγκεκριμένου event.

Άλλωστε, όπως είναι κοινό μυστικό, τότε, δηλαδή στο τρίτο δεκαήμερο του Ιουνίου, θα ληφθούν και οι οριστικές αποφάσεις για τη στάση που τηρήσει η Ευρωζώνη απέναντι στην χώρα μας. Όπως έχει δηλώσει και η κ. Μέρκελ, «δεν μπορούν να προκύψουν συμπεράσματα, αν προηγουμένως δεν μιλήσουμε με την τρόικα». Γι αυτό και ο πρωθυπουργός ήταν πολύ αυστηρός στις συστάσεις του προς τους υπουργούς του για τη συνεργασία τους ελεγκτές, αυτή τη φορά. Γιατί από τις εντυπώσεις που θα μεταφέρουν προς τα έξω, θα εξαρτηθούν πολλά. Το ζητούμενο, βεβαίως, είναι αν τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου έχουν αντιληφθεί την κρισιμότητα της κατάστασης.
parapolitika.gr

Μέρκελ: Πρώτα η έκθεση της τρόικας, μετά οι αποφάσεις

Κλειστά κρατάει τα χαρτιά της η Γερμανίδα καγκελάριος αναφορικά με την οικονομική βοήθεια προς την Ελλάδα. Την ίδια στιγμή διαψεύδονται από παράγοντες του ελληνικού υπουργείου Οικονομικών δημοσιεύματα που κάνουν λόγο για οριστική συμφωνία σχετικά με τη χορήγηση στη χώρα μας νέου δανείου ύψους 60 δισ. ευρώ τον Ιούνιο.

Η Ανγκελα Μέρκελ προέβλεψε πως η Ελλάδα θα ισχυροποιηθεί μετά τις μεταρρυθμίσεις, αλλά όσον αφορά την εκταμίευση της επόμενης δόσης του δανείου επιφυλάχθηκε να τοποθετηθεί. Παρέπεμψε στα αποτελέσματα των ελέγχων που διεξάγουν οι εκπρόσωποι της τρόικας στην Αθήνα, απ' όπου θα εξαρτηθεί αν το Βερολίνο θα δώσει ή όχι τη συγκατάθεσή του για βελτίωση των όρων της οικονομικής βοήθειας που ήδη λαμβάνει η Ελλάδα.
Η έκθεση της τρόικας αναμένεται να είναι έτοιμη τον Ιούνιο.
Την ίδια στιγμή, βουλευτής του κόμματος των Χριστιανοδημοκρατών έκανε λόγο για ενδείξεις σύμφωνα με τις οποίες η Ελλάδα δεν πληροί τις προϋποθέσεις για την εκταμίευση της επόμενης "γραμμής" χρηματοδότησης από το δάνειο των 110 δισ. ευρώ. Νωρίτερα, τηλεγράφημα του ειδησεογραφικού πρακτορείου Dow Jones έκανε λόγο για συμφωνία που προβλέπει από τον Ιούνιο τη διάθεση στην Ελλάδα επιπλέον 60 δισ. ευρώ, που θα συνοδεύονται από ένα νέο μνημόνιο.
Το περιεχόμενο του τηλεγραφήματος έσπευσε να διαψεύσει η Αθήνα, ενώ οι αγορές δείχνουν να τηρούν στάση αναμονής. Η ισοτιμία του ευρώ με το δολάριο κυμαίνεται μεταξύ 1,43 και 1,444, ενώ το spread του ελληνικού ομολόγου 10ετούς διάρκειας δεν παρουσίαζε κάποια σημαντική διακύμανση και κινείτο στην περιοχή των 1.270 μονάδων βάσης έναντι του αντίστοιχου γερμανικού.
Enet.gr

«Tο μνημόνιο δεν δουλεύει» λέει ο Κρούγκμαν και προτείνει σαν παράδειγμα την Αργεντινή

 

Διστακτικός απέναντι στην προοπτική μιας «ηρωικής εξόδου» της Ελλάδας από την ζώνη του ευρώ εμφανίζεται ο νομπελίστας Πολ Κρούγκμαν. Σε σύντομο σχόλιο του στην προσωπική ιστοσελίδα του, ο διάσημος Αμερικανός οικονομολόγος ασκεί κριτική σε άρθρο του συναδέλφου του Μαρκ Βάισμπροτ, ο οποίος προτείνει ανοιχτά την ελληνική αποχώρηση από το ευρώ, παραθέτοντας μάλιστα το προηγούμενο της Αργεντινής ως παράδειγμα προς μίμηση για την Αθήνα.
«Συμφωνώ με πολλά από όσα λέει [ο Βάισμπροτ], αλλά δεν είμαι έτοιμος να συστήσω αυτό το βήμα, για δύο λόγους», γράφει ο Κρούγκμαν. «Πρώτον, ενώ συμφωνώ στον παραλληλισμό Ελλάδας και Αργεντινής, δεν πιστεύω ότι πρόκειται για τέλεια παράλληλο: αν και η Αργεντινή είχε «κλειδώσει» το πέσο με το δολάριο, εξακολουθούσε να συναλλάσσεται με πέσος. Αυτό σημαίνει πως το ”ξεκλείδωμα” από το δολάριο ήταν πολύ ευκολότερο, από πρακτικής άποψης, από ότι θα ήταν μια έξοδος από το ευρώ. Και η πρακτική πλευρά της εξόδου μετράει πολύ: μπορεί να κάνει την διαφορά ανάμεσα σε μια σύντομη περίοδο σοκ, και μια παρατεταμένη χρηματοπιστωτική διάλυση».
«Δεύτερον, η Ελλάδα είναι μια συγκριτικά φτωχή χώρα, με ιστορικό εύθραυστης διακυβέρνησης… Έχει λοιπόν πολλά να κερδίσει από την συνέχιση της συμμετοχής της στο ευρωπαϊκό σχέδιο –συγκεκριμένα οφέλη όπως η βοήθεια από τα ταμεία συνοχής, αλλά και λιγότερο συγκεκριμένα, όπως η γενικότερη οικονομική και πολιτική σταθερότητα που προκύπτει από την συμμετοχή σε μια μεγάλη δημοκρατική συμμαχία. Μια έξοδος από το ευρώ θα έκανε πολύ μεγαλύτερη ζημιά στην Ελλάδα, από εκείνη που υπέστη η Αργεντινή υποτιμώντας το πέσο», συμπληρώνει ο Κρούγκμαν.
Κατά τα άλλα όμως συμφωνεί πλήρως με τον συνάδελφο του: «Ο Βάισμπροτ έχει δίκιο όταν λέει πως το πρόγραμμα σωτηρίας της Ελλάδας δεν λειτουργεί, και δεν υπάρχει περίπτωση να λειτουργήσει. Το λιγότερο που πρέπει να γίνει είναι μια αναδιάρθρωση του χρέους που να οδηγεί σε πραγματική συρρίκνωση του, και όχι απλά σε χρονική επιμήκυνση. Όσο περισσότερο η κατάσταση αυτή παραμένει ανεπίλυτη, τόσο λιγότερες ελπίδες έχω πως η Ελλάδα θα καταφέρει να μείνει στο ευρώ, ακόμη και αν το επιθυμεί», καταλήγει ο Κρούγκμαν.
Να σημειωθεί εδώ ότι, κατά τον Βάισμπροτ, η απειλή της ελληνικής κυβέρνησης να φύγει μονομερώς από το ευρώ (την οποία αντιμετωπίζει ως δεδομένη, με βάση το ρεπορτάζ του Spiegel) είναι «το καλύτερο για τους Έλληνες πολίτες». Κατά την γνώμη του μάλιστα η απειλή «θα έπρεπε να είχε διατυπωθεί από καιρό», και η ελληνική κυβέρνηση «πρέπει να είναι προετοιμασμένη για να την υλοποιήσει… Όσο κι αν κοστίσει μια τέτοια κίνηση βραχυπρόθεσμα στην Ελλάδα, είναι πολύ απίθανο πως το κόστος αυτό θα είναι μεγαλύτερο από τα πολλά χρόνια ύφεσης, στασιμότητας και υψηλής ανεργίας που της ”προσφέρουν” σήμερα οι Ευρωπαίοι».
Χρησιμοποιώντας το αργεντίνικο παράδειγμα, ο Βάισμπροτ επιχειρηματολογεί πως μια Ελλάδα χωρίς ευρώ θα μπορούσε να επιστρέψει στην ανάπτυξη πολύ ταχύτερα και να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα της, ενώ τονίζει πως το επιχείρημα της μεγάλης αύξησης του χρέους, λόγω της υποτίμησης, δεν παίζει κανένα ρόλο, αφού όπως η Αργεντινή, έτσι και η Ελλάδα δεν πρόκειται τελικά να πληρώσει παρά μόνον ένα μικρό κλάσμα των σημερινών υποχρεώσεων της: το Μπουένος Αίρες συγκεκριμένα πλήρωσε μόνον το εν τρίτον του χρέους που είχε σωρεύσει προ της στάσης πληρωμών.
Ο Βάισμπροτ, που διευθύνει το Κέντρο Οικονομικών και Πολιτικών Ερευνών (CEPR), επιτίθεται με σκληρότητα στην «αντίληψη των πιστωτών, που έχουν υιοθετήσει και οι αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ότι μια χώρα που έχει σωρεύσει πάρα πολλά χρέη πρέπει να ”τιμωρηθεί”, ώστε να μην ενθαρρύνεται η ”κακή συμπεριφορά”. Όμως η συλλογική τιμωρία μιας ολόκληρης χώρας για τα παρελθόντα λάθη των ηγετών τους, μπορεί να ικανοποιεί κάποιους από ηθικής πλευράς, αλλά σίγουρα δεν είναι στέρεη βάση πολιτικής», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Εξίσου απορριπτικός είναι ο αναλυτής και με την θεωρία της διάσωσης της Ελλάδας, όπως και της Ιρλανδίας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, διά της «εσωτερικής υποτίμησης» – δηλαδή την βελτίωση της ανταγωνιστικότητας μέσω των μαζικών απολύσεων και της μείωσης των μισθών. «Το κοινωνικό κόστος είναι υπερβολικά υψηλό, και η συνταγή σπάνια δουλεύει: η ανεργία διπλασιάστηκε στην Ελλάδα, υπέρ-διπλασιάστηκε στην Ισπανία και υπέρ-τριπλασιάστηκε στην Ιρλανδία, κι όμως η οικονομική ανάκαμψη παραμένει άπιαστο όνειρο», τονίζει.
Antinews

Τι περικοπές φέρνει η κρίση σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα

Μειώσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα, μειώσεις επικουρικών συντάξεων, αναπροσαρμογή των κοινωνικών επιδομάτων και αυστηρότερα κριτήρια για τα επιδόματα ανεργίας, φέρνει η οικονομική κρίση που ταλανίζει τη χώρας μας.

Τα πρώτα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας που αποτυπώνουν την κατάσταση στην αγορά εργασίας (έρευνα του υπουργείου για το κόστος εργασίας) , αλλά τις επιπτώσεις στο εισόδημα των εργαζομένων και στα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων είναι άκρως αποθαρρυντικά.

Οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα μειώθηκαν κατά 9,3% το 2010 – έναντι αύξησης 3,3% το 2009 – και εκτιμάται ότι θα μειωθούν 5,8% περαιτέρω το 2011.

Στον ιδιωτικό τομέα διαπιστώνεται μια ραγδαία στροφή προς τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης. Αρκεί να σημειωθεί ότι το 2009 από τις νέες συμβάσεις, το 79% ήταν πλήρους απασχόλησης και το ποσοστό αυτό κατέβηκε στο 66,7% το 2010 και στο 57,2% τους πρώτους μήνες του 2011.

Αυξάνονται με ταχείς ρυθμούς των ατομικών συμβάσεων, υιοθέτηση αμοιβών κάτω από τις κλαδικές ακόμη και από τη εθνική γενική σύμβαση της ΓΣΕΕ. Ταυτοχρόνως παρατηρούνται συνεχείς καταστρατηγήσεις της εργατικής νομοθεσίας.
«Αυτή η κατάσταση θα πρέπει να σταματήσει», δήλωσε η υπουργός Εργασίας κυρία Λούκα Κατσέλη, σημειώνοντας την ανάγκη να επαναρυθμιστεί η αγορά εργασίας ακόμη και οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης.

«Άλλο ευελιξία και άλλο η ζούγκλα στην αγορά εργασίας» τόνισε η υπουργός.

Στόχος του υπουργείου το επόμενο διάστημα είναι η αντιμετώπιση της ανασφάλιστης εργασίας η οποία σήμερα προσδιορίζεται στο 26% και η κυβέρνηση φιλοδοξεί να την περιορίσει στο 16%. «Είναι ο σημαντικότερος στόχος της πολιτικής μας», τόνισε η κυρία Κατσέλη σημειώνοντας ότι 480.000 ανασφάλιστοι θα ενταχθούν στη νόμιμη εργασία.
Το υπουργείο προσδοκά ότι θα εξοικονομήσει 6,5 δις. ευρώ έως το 2015 από τις εξής πηγές: Τον περιορισμό της ανασφάλιστης εργασίας, την αξιοποίηση της περιουσίας των ταμείων, τον εξορθολογισμό της φαρμακευτικής δαπάνης, την περικοπή των επικουρικών συντάξεων και τον περιορισμό των κοινωνικών επιδομάτων.

Έρχεται μαχαίρι στις επικουρικές συντάξεις και στα κοινωνικά επιδόματα
Περικοπές και στις επικουρικές συντάξεις που ήδη καταβάλλονται στους συνταξιούχους, περιλαμβάνει το σχέδιο της επόμενης ασφαλιστικής μεταρρύθμισης.

Αυτό επιβεβαίωσε σήμερα ο αναπληρωτής υπουργός Εργασίας κ. Γ. Κουτρουμάνης ο οποίος επισήμανε πως στα ταμεία που θα διαπιστωθεί με τις αναλογιστικές μελέτες ότι έχουν ελλείμματα θα περικοπούν τόσο οι νέες όσο και οι υφιστάμενες παροχές.

Η μείωση όλων των συντάξεων (χορηγούμενων και μελλοντικών) θα γίνει από την 1η Ιανουαρίου 2012 για τα ταμεία που βρίσκονται σε οικονομικό αδιέξοδο, ενώ σχεδιάζεται ενιαίος τρόπος υπολογισμού των παροχών στο μέλλον, καθώς και ανατροπές στα εφάπαξ βοηθήματα.

Αλλαγές έρχονται και στα κοινωνικά επιδόματα τα οποία θα επαναπροσδιορισθούν έως το τέλος του έτους. Σε πολλά από αυτά θα τεθούν εισοδηματικά κριτήρια, εκτός από το επίδομα ανεργίας, το οποίο όμως θα δίδεται με αυστηρότερα κριτήρια.

«Δεν είναι δυνατόν κάποιος να εργάζεται πέντε μήνες και να λαμβάνει επίδομα ανεργίας για τους υπόλοιπους επτά μήνες», σημειώνει η κυρία Κατσέλη.

Θα γίνει καταγραφή όλων των επιδομάτων, απογραφή των δικαιούχων και θα εφαρμοστούν κίνητρα και αντικίνητρα για την χορήγησή τους.

Η κρίση βλάπτει σοβαρά τα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων
Απώλειες της τάξεως των 33 δισ. ευρώ δημιουργεί στα ασφαλιστικά ταμεία και στον ΟΑΕΔ η οικονομική κρίση. Η αύξηση του αριθμού των ανέργων και η μείωση των μισθών περιορίζουν δραματικά τα έσοδα από εισφορές, ενώ την ίδια στιγμή οι επιδοτούμενες δράσεις για τη διατήρηση των θέσεων εργασίας δημιουργούν πρόσθετα έξοδα για τα ταμεία.

Τα στοιχεία που παρουσίασε ο αναπληρωτής υπουργός Εργασίας κ. Γ. Κουτρουμάνης είναι χαρακτηριστικά:

1. Η αύξηση της ανεργίας κατά τρεις μονάδες μειώνει τα έσοδα των ταμείων κατά 960 εκατομμύρια ευρώ.

2. Τα προγράμματα επιδότησης των ασφαλιστικών εισφορών για την διατήρηση των θέσεων εργασίας στερούν από το ασφαλιστικό σύστημα 840 εκατομμύρια ευρώ.

3. Η μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα οδηγεί σε μείωση των καταβαλλόμενων εισφορών. Οι απώλειες για το ασφαλιστικό σύστημα υπολογίζονται σε 800 εκατομμύρια ευρώ.

4. Η αύξηση του αριθμού των επιδοτούμενων ανέργων κατά 100.000 άτομα θα αυξήσει τις δαπάνες του ΟΑΕΔ για επιδόματα ανεργίας κατά 700 εκατομμύρια ευρώ.

Το υπουργείο Εργασίας φιλοδοξεί να καλύψει ένα μεγάλο μέρος από τις απώλειες αυτές με τον περιορισμό των δαπανών υγείας που θα φθάσει φέτος το ένα δισ. ευρώ.
ΤΟ ΒΗΜΑ online

«Όχι» Σόιμπλε για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ

«Οτιδήποτε άλλο θα ήταν καλύτερο»

Ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Β. Σόιμπλε ξεκαθάρισε ότι το ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ δεν υφίσταται ως σενάριο, όπως αναφέρει σήμερα το ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters.

Κατόπιν αιτήματος που κατέθεσαν συντηρητικοί βουλευτές της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης (CDU) και της Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης (CSU) για έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη, ο γερμανός υπουργός Οικονομικών απάντησε ότι «Οτιδήποτε θα ήταν καλύτερο από την έξοδο».

Επίσης, ακλουθώντας τη γραμμή της καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ, τόνισε ότι η απόφαση για περαιτέρω βοήθεια στην Ελλάδα θα εξαρτηθεί από την έκθεση αξιολόγησης της τρόικας για την εφαρμογή του τρέχοντος προγράμματος.

Σχετικά με τη βοήθεια προς την Ελλάδα δήλωσε ότι είναι πιθανό να περιλαμβάνει επιμήκυνση της περιόδου αποπληρωμής και ευνοϊκότερο επιτόκιο.
newsdeast.gr

Ευρώπη: και ο μήνας είχε εννιά

Το ότι δεν κατάφερε να γίνει Google Doodle δηλαδή το χαρακτηριστικό εικονίδιο στην αρχική σελίδα αναζήτησης της Google που αφιερώνεται σχεδόν κάθε μέρα και σε διαφορετική επέτειο, σχολιάστηκε μάλλον εκτενώς ενώ το ότι ο Βρετανός πρωθυπουργός αποφάσισε να μην τοποθετήσει τη σημαία της Ένωσης στο Νούμερο 10 της Ντάουνινγκ Στρητ πέρασε μάλλον απαρατήρητο. Για την Ημέρα της Ευρώπης, λέω. Την επέτειο της διακήρυξης της ίδρυσης των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων από τον Γάλλο πρωθυπουργό Ρομπέρ Σουμάν στις 9 Μαίου 1950. Στο τουίτερ, που λειτουργεί ως ενδιαφέρον βαρόμετρο της κοινής γνώμης, τα τουίτς ήταν ελάχιστα, τα περισσότερα αναδημοσίευαν το δελτίο τύπου που εξέδωσε η Ευρωπαϊκή Ένωση για την ημέρα ενώ τα μόνα πολιτικά σχόλια, κατά τον πιο ενδιαφέροντα τρόπο, γράφτηκαν από Έλληνες χρήστες.

«Μα, θα μπορούσε να είναι διαφορετικά δεδομένης της συγκυρίας;» θ’ αναρωτηθεί και μάλλον εύλογα, κανείς. Την ίδια απορία είχα κι εγώ γιαυτό αποφάσισα να κάνω μια μικρή έρευνα. Με τη βοήθεια του google αναζήτησα άρθρα που είχαν γραφτεί για την Ημέρα της Ευρώπης στον Τύπο αλλά και σε forum γνώμης από το 2000 μέχρι σήμερα. Με έκπληξη ανακάλυψα πως αυτό που κυριαρχούσε σε κάθε ανάλυση ήταν η γκρίνια. Τα τελευταία δέκα χρόνια (που έψαξα εγώ) η 9η Μαΐου περισσότερο θυμίζει «Ευρωπαϊκή Ημέρα της Γκρίνιας» παρά κάτι άλλο. Κάθε χρόνο δε, διατυπώνεται και μια πρόβλεψη για το ζοφερό μέλλον της Ένωσης ενώ κάθε ανάλυση κλείνει με κάποιο αόριστο ευχολόγιο για το μέλλον της.

Τι είναι αυτό που μας κάνει και γκρινιάζουμε κάθε χρόνο και με άλλη αφορμή; Σε ποιο ακριβώς σημείο το ευρωπαϊκό όραμα μας έχει απογοητεύσει και όλα όσα έχουμε καταφέρει επισκιάζονται, από τί αλήθεια; Πιστεύω ότι το λάθος βρίσκεται στον τελεολογικό τρόπο που αποτιμούμε την ιστορία. Δηλαδή, η αντίληψη ότι ένα πολιτικό όραμα έχει μια αφετηρία κι ένα δεδομένο τέρμα στο οποίο ολοκληρώνεται είναι εσφαλμένη γιατί η ιστορία δεν λειτουργεί έτσι και δεν είναι τυχαίο που αυτή η αντίληψη, παράγει ολοκληρωτικά καθεστώτα, «υπαρκτών» συστημάτων αφού ακριβώς βασίζονται σ’ ένα τελεολογικό, δηλαδή ολοκληρωτικό αίτημα. Ένα όραμα όπως το Ευρωπαϊκό, δεν μπορεί παρά να εμπλουτίζεται και ν’ αναθεωρείται χρόνο με το χρόνο, μέρα με την ημέρα. Τα αιτήματα του 1950, του 1960, του 1980, του 2000 έχουν μικρή σχέση με τις ανάγκες του σήμερα.
Η Ευρώπη ως πολιτικός σχηματισμός είναι μοναδικό φαινόμενο στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ποτέ άλλοτε, τόσα διαφορετικά κράτη, με τόσες μεγάλες πολιτισμικές διαφορές και με το αίμα από τις αιώνιες έριδες ακόμα νωπό, δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν έναν ενιαίο οικονομικό και πολιτικό σχηματισμό. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ιδρύθηκε για να ξεπεράσει το βαθύτατο τραύμα του Ολοκαυτώματος που έθεσε σε ευθεία αμφισβήτηση τις ίδιες τις αρχές του Διαφωτισμού. Ιδρύσαμε την Ευρώπη, για να αποτινάξουμε από πάνω μας τις στάχτες των εκατομμυρίων που χάθηκαν στη ναζιστική γενοκτονία και το κάναμε με τρόπο ρεαλιστικό: ενώνοντας πρώτα τα πορτοφόλια μας. Προφανώς και τίθενται πολλά και σοβαρά θεωρητικά ζητήματα που άπτονται μέχρι και του συνταγματικού δικαίου.
Η δημοκρατική νομιμοποίηση από τους λαούς των αποφάσεων της Ένωσης είναι ένα ερώτημα που δεν πρέπει να επιχειρούμε να το κρύβουμε «κάτω από το χαλί» ή να παριστάνουμε ότι αγνοούμε την ύπαρξή του. Επιπλέον, όπως εύστοχα παρατήρησε ο Τόνυ Τζαντ πριν από λίγα χρόνια, η Ευρώπη δεν μπορεί σήμερα να εγγυηθεί την ευημερία των πολιτών της με τους ίδιους όρους. Οι ανάγκες αλλάζουν, τα ερωτήματα ζητούν κάθε φορά νέες απαντήσεις που να καλύπτουν αυτές, ακριβώς, τις ανάγκες, το διακύβευμα όμως έχει μείνει το ίδιο και απαράλλακτο από τις 9 Μαΐου 1950 μέχρι σήμερα: Ειρήνη, Ελευθερία, Δημοκρατία και σ’ αυτό η Ευρώπη μας δεν τα έχει πάει καθόλου άσχημα.
protagon.gr

«Πιέσεις» στη Γερμανία για... μη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους

Συνεχίζει να διχάζει αναλυτές, οικονομολόγους, αλλά και πολιτικούς η υπόθεση της διευθέτησης του ελληνικού χρέους. Και μπορεί πλέον όλα να δείχνουν πως κάμπτεται ακόμα και η «σκληρή» στάση της Γερμανίας, ιδίως εν όψει του επικείμενου Eurogroup της ερχόμενης Δευτέρας και μπροστά στο αδιέξοδο, στο οποίο φαίνεται να οδηγείται το «Μνημόνιο 1» για την Ελλάδα, όμως ακόμα και τώρα η διαχείριση της κατάστασης αποτελεί case study για τους Ευρωπαίους! Ή τουλάχιστον έτσι πιστεύουν πλέον ακόμα και κορυφαίοι οικονομικοί παράγοντες και δεν διστάζουν να το δηλώσουν δημόσια!!!

Χαρακτηριστική η δήλωση του οικονομολόγου της Deutsche Bank, Άλαν Ράσκιν, ο οποίος, μιλώντας στο Bloomberg, εμφανίστηκε βέβαιος ότι σε βάθος χρόνου, πιθανότατα μέσα στο 2012, η χώρα μας θα αναγκαστεί να αναδιαρθρώσει το χρέος της, αλλά παράλληλα τονίζει πως τα όσα συμβαίνουν τώρα στοχεύουν στο να μην... ξεφύγουν οι υπόλοιποι ασθενείς κρίκοι της Ευρωζώνης, προσδοκώντας με τη σειρά τους σε μια νέα διάσωσή τους αλά γκρέκα. Χρησιμοποίησε δε την έκφραση: «Στόχος των Ευρωπαίων είναι να κρατήσουν το πιστόλι στον κρόταφο όσων βρίσκονται στην ίδια θέση με την Ελλάδα, ώστε να τακτοποιήσουν τα οικονομικά τους»…

Η άποψη αυτή φαίνεται να βρίσκει θιασώτες και στην άλλη όχθη του Ατλαντικού. Με τον κορυφαίο αρθρογράφο του CNBC, Σάιμον Χομπς, να γράφει σήμερα πως μια αναδιάρθρωση στην Ελλάδα θα ήταν καταστροφική και θα είχε «ανεξέλεγκτες επιπτώσεις στην Ευρώπη», τέτοιες που ουσιαστικά «αναγκάζουν τη Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ και την υπόλοιπη Ευρώπη να δανείσουν περισσότερα χρήματα στην Ελλάδα, ώστε να συνεχίσει να εξυπηρετεί το χρέος της και να μην ξεκινήσει ένα ντόμινο από αναδιαρθρώσεις, με την Ιρλανδία να ακολουθεί την Ελλάδα σε μια στάση πληρωμών».

Για επιμήκυνση του χρέους κάνει λόγο και ο πρώην αναπληρωτής γενικός διευθυντής του ΔΝΤ, Τακατόσι Κάτο. Τάχθηκε αναφανδόν κατά της «αρχικής» γερμανικής συνταγής περί χορήγησης νέων δανείων -χωρίς επιμήκυνση ή κούρεμα- στο υπάρχον χρέος, δηλώνοντας χαρακτηριστικά πως ένας νέος δανεισμός θα επιδεινώσει τα προβλήματα της Ελλάδας, διαιωνίζοντας ένα φαύλο κύκλο.

Σε κάθε περίπτωση, το επόμενο κρίσιμο ραντεβού για την Ελλάδα είναι αυτό της επόμενης Δευτέρας, όπου θεωρείται απολύτως βέβαιο πως το Eurogroup θα κληθεί να μελετήσει μια αναθεώρηση του σχεδιασμού του υπάρχοντος Μνημονίου. Με τα αποτελέσματα του ενός χρόνου εφαρμογής του να αποδεικνύονται -πέραν πάσης αμφιβολίας- τουλάχιστον ανεπαρκή.

Και μπορεί τη Δευτέρα στο Eurogroup να μην αναμένονται τελεσίδικες αποφάσεις, εξάλλου νωρίτερα σήμερα ο ίδιος ο υφυπουργός οικονομικών της Γερμανίας, Γιαν Άσμουσεν, το ξεκαθάρισε στο πρακτορείο Reuters, αλλά τουλάχιστον θα πρέπει να δοθεί ένας «πειστικός οδικός χάρτης κινήσεων», για να μην οργιάσουν εκ νέου οι κερδοσκόποι. Ίδωμεν...

proto thema online

«Ενιαία φωνή στην κυβέρνηση» ζήτησε ο πρωθυπουργός

Αλληλεγγύη μεταξύ των υπουργών ζήτησε ο πρωθυπουργός κατά τη διάρκεια του υπουργικού συμβουλίου την Τρίτη, επισημαίνοντας την ανάγκη να υπάρχει ενιαία φωνή, καθώς όπως χαρακτηριστικά τόνισε η χώρα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού.

Τόνισε ότι στις διαπραγματεύσεις που γίνονται με την Ευρωπαϊκή Ένωση η κυβέρνηση, παρά τις δυσκολίες και την καλλιέργεια κλίματος μιζέριας, είναι ακόμα πιο αποφασισμένη να κερδίσει το μέλλον με το κεφάλι ψηλά

«Η σταθερή μας πορεία εγγυάται την αξιοπιστία και την ισχύ μας στις διαπραγματεύσεις που γίνονται στην ΕΕ» σημείωσε.

Ο πρωθυπουργός συναντήθηκε κατ’ ιδίαν με πολλούς υπουργούς. Την Τετάρτη το υπουργικό συμβούλιο πρόκειται να συνεδριάσει εκ νέου. Νωρίτερα, ο κ. Παπανδρέου είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τη γερμανίδα καγκελάριο Άγκελα Μέρκελ.

Παρέμβαση Βενιζέλου στο υπουργικόΠαρεμβαίνοντας στο υπουργικό συμβούλιο, ο υπουργός Άμυνας τόνισε ότι το ζήτημα της οικονομίας είναι πολιτικό και πρέπει επειγόντως να ανακτηθεί η ικανότητα πολιτικής διεύθυνσης της χώρας, γι' αυτό απαιτούνται ευρύτερες συναινέσεις, εθνική ενότητα, κοινωνική συνοχή γύρω από δίκαιους και εφικτούς στόχους.

Σε διευκρινιστική του δήλωση προς τους δημοσιογράφους ο κ. Βενιζέλος εξήγησε ότι η πολιτική διεύθυνση της χώρας περιλαμβάνει την αντιπολίτευση, την τοπική αυτοδιοίκηση, τα συνδικάτα και άλλους θεσμούς και όλοι θα πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη στο μέρος που τους αναλογεί.

«Δεν θα ήθελα να δω τον κ. Σαμαρά να επιχαίρει στο Ζάππειο για πιθανή αποτυχία της κυβέρνησης», κατέληξε ο κ. Βενιζέλος.

«Σε κρίσιμες στιγμές η σιωπή δεν είναι χρυσός, είναι σκοπιμότητα» είπε στο ΣΚΑΪ 100,3 και στην εκπομπή Πρώτη Γραμμή, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Παναγιώτης Κουρουπλής. Είπε ακόμα, ότι αν στην κυβέρνηση υπάρχει πρόβλημα συντονισμού, ο πρωθυπουργός οφείλει να κάνει ανασχηματισμό.

Σύμφωνα με τον κ. Κουρουπλή οι εκλογές δε συμφέρουν τη χώρα και τόνισε ότι προέχει η συλλογική προσπάθεια.

Την Τρίτη το βράδυ, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ καταψήφισε τη ρύθμιση του νέου κυβερνητικού πακέτου κρατικών εγγυήσεων προς τις τράπεζες, ύψους 30 δισ. ευρώ
ΣΚΑΙ.GR

Γενική 24ωρη απεργία κατά των οικονομικών μέτρων

 

Εικοσιτετράωρη πανελλαδική απεργία έχουν κηρύξει για σήμερα Τετάρτη η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ, καλώντας σε «μαζική και αγωνιστική συμμετοχή για την απόκρουση των νέων αντεργατικών και αντικοινωνικών μέτρων που επιβάλλουν τρόικα και κυβέρνηση».
Στην απεργία συμμετέχουν, μεταξύ άλλων, το προσωπικό των ΔΕΚΟ και του ευρύτερου δημόσιου τομέα, οι εργαζόμενοι σε τράπεζες, οι καθηγητές των δημόσιων σχολείων, οι εργαζόμενοι στον Τύπο καθώς και το προσωπικό των ΟΤΑ.
Με προσωπικό ασφαλείας θα λειτουργήσουν νοσοκομεία, κέντρα υγείας, υπηρεσίες του ΙΚΑ, της Πρόνοιας και το ΕΚΑΒ, μετά την απόφαση των εργαζομένων να συμμετέχουν στην πανελλαδική απεργία διεκδικώντας την επίλυση οικονομικών και θεσμικών αιτημάτων τους.
Από τις 6:00 το πρωί της Τετάρτης και για 24 ώρες δεν θα μεταδίδονται ειδήσεις λόγω της συμμετοχής των δημοσιογράφων στην απεργία.
Ακινητοποιημένα θα παραμείνουν την Τετάρτη τα τρένα του ΟΣΕ και οι συρμοί του Προαστιακού Σιδηροδρόμου, καθώς οι εργαζόμενοι στον ΟΣΕ συμμετέχουν στην 24ωρη απεργία.
Σοβαρές αλλαγές στο πτητικό τους πρόγραμμα, με ματαιώσεις δεκάδων πτήσεων, ανακοίνωσαν οι δύο μεγάλες ελληνικές αεροπορικές εταιρίες, λόγω στάσης εργασίας που θα πραγματοποιήσουν οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας.
Antinews

Μήνυμα βούλησης και αυτοπεποίθησης από τον Παπανδρέου

«Να στείλουμε μήνυμα βούλησης και αυτοπεποίθησης» το οποίο «πρέπει να διαπερνά διεθνώς» τόνισε ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου στη διάρκεια του άτυπου Υπουργικού Συμβουλίου την Τρίτη, κάνοντας λόγο και για ανάγκη άμεσης συστράτευσης.
Παράλληλα συζητήθηκε και το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα με αφορμή το οποίο ο πρωθυπουργός ζήτησε αλληλεγγύη και ενότητα από τους υπουργού τους, υπογραμμίζοντας: «Σήμερα αποφασίζουμε και πάμε μπροστά».

Ο κ. Παπανδρέου αναφέρθηκε και «σε όσους καλλιεργούν σενάρια μιζέριας», λέγοντας ότι «απαντάμε με τη σταθερή πορεία μας», ενώ εκφράζοντας την αισιοδοξία του τόνισε ότι οι διαπραγματεύσεις με την Ευρώπη είναι δύσκολες, αλλά «θα βγούμε με το κεφάλι ψηλά».
«Πήραμε αποφάσεις ομόφωνα για τις κεντρικές μας επιλογές. Με καθαρή πορεία πετυχαίνουμε τους στόχους μας. Πήραμε τις αποφάσεις μας με σοβαρότητα με αίσθημα δικαίου και προάσπισης του δημοσίου συμφέροντος» κατέληξε ο πρωθυπουργός κατά το κλείσιμο της άτυπης συνεδρίασης.
Στο μεταξύ, κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης, το Υπουργικό Συμβούλιο ενημερώθηκε από το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης για την πρώτη συζήτηση σχετικά με την δανειοδότηση της Ελλάδας το 2012.
to pontiki

Με δικαιοσύνη, για επανεκκίνηση

Με την ύφεση να εκτοξεύει το έλλειμμα και τις αγορές να γκρεμίζουν τα ομόλογα και το Χρηματιστήριο, με τον υπουργό Οικονομικών να αναζητεί απεγνωσμένα πρόσθετους πόρους από τη φορολόγηση των αναψυκτικών, με την κοινωνία και την εγχώρια αγορά παγωμένες, δεν μένει πια καμιά αμφιβολία ότι η πολιτική του Μνημονίου, όπως την εφάρμοσε η κυβέρνηση όλο τον τελευταίο χρόνο, δεν μπορεί να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο. Μάλλον τη βυθίζει πιο βαθιά στην ύφεση και στην απόγνωση. Πολύ περισσότερο, η αποτυχία στη διαχείριση της οικονομικής κρίσης συνοδεύεται από καταφανή πλέον δυσχέρεια της κυβέρνησης να παράγει έργο, να παράγει δηλαδή πολιτικά γεγονότα. Η κυβέρνηση Παπανδρέου φαίνεται όχι μόνο κατάκοπη, αλλά κυρίως σαστισμένη, άγονη, διασπασμένη, και χωρίς κανένα στρατηγικό εθνικό σχεδιασμό, όχι για μετά το 2012, αλλά ούτε καν για το υπόλοιπο του 2011.
Αυτή η πασίδηλη δυστοκία, που διατρέχει εγκάρσια το πολιτικό σύστημα, είναι το πιο ανησυχητικό σύμπτωμα. Διότι δείχνει, πρώτα απ’ όλα, ότι από το παρόν πολιτικό προσωπικό και υπό τους παρόντες συσχετισμούς και διατάξεις, δεν μπορεί να προκύψει η προωθητική ενέργεια που απαιτείται επειγόντως για να ανακοπεί η ελεύθερη πτώση. Το πολιτικό σύστημα αδυνατεί να διαπραγματευτεί τους όρους επιβίωσης της χώρας, αδυνατεί να εισπράξει έσοδα, αδυνατεί να επιβάλει δίκαιη και αποτελεσματική φορολόγηση, αδυνατεί να εμφυσήσει μια αίσθηση δικαιοσύνης στους πολίτες, και φυσικά αδυνατεί να γεννήσει ιδέες και να απελευθερώσει υπνώττουσες ή φυλακισμένες δημιουργικές δυνάμεις.

Ποτέ άλλοτε στα χρόνια της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας δεν ήταν τόσο έντονη η αίσθηση της ανημπόριας και της χρεοκοπίας, αλλά και η αίσθηση ότι σαν έθνος ζούμε μια ιστορική καμπή, συγχρονισμένη με μείζονες γεωπολιτικές ανακατατάξεις. Ο βίαιος μετασχηματισμός του παγκόσμιου καταμερισμού εργασίας με την είσοδο των ασιατικών γιγάντων, τα πλανητικά μεταναστευτικά ρεύματα, η παγκόσμια οικονομική κρίση, ο οικονομικός και πολιτικός κλονισμός της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο, όλα τούτα δρουν ενισχυτικά πάνω στη γηγενή δομική κρίση. Η Ελλάδα κλυδωνίζεται επώδυνα, σ’ έναν κόσμο που αλλάζει.
Και οι Ελληνες είναι αναγκασμένοι να ξαναδούν τους εαυτούς τους. Να τοποθετηθούν διαφορετικά στο διεθνές περιβάλλον. Αλλά πρώτα απ’ όλα, να ξαναδούν διαφορετικά τους εαυτούς τους μέσα στην ίδια τους τη χώρα: να μας φανταστούμε διαφορετικούς σαν πολίτες μιας διαφορετικής χώρας. Στον βίαιο 20ό αιώνα οι Ελληνες επινόησαν εκ νέου τους εαυτούς τους και τη χώρα, τρεις-τέσσερις φορές τουλάχιστον: όταν ξεκίνησαν οι Βαλκανικοί πόλεμοι, μετά την Καταστροφή του ‘22, στον πόλεμο του ‘40-’41, μετά τον Εμφύλιο, μετά την πτώση της δικτατορίας και την τραγωδία της Κύπρου. Κάθε φορά κατασκεύαζαν μια ιδέα για το μέλλον, λιγότερο ή περισσότερο συνεκτική, κάθε φορά η ιδέα προσγειωνόταν στην πραγματικότητα, μετά από μία ήττα ή μια ιστορική ανακατάταξη, κάθε φορά είχαν να αντιμετωπίσουν την αλλαγή στάσης του ξένου παράγοντα και τον εσωτερικό διχασμό.

Δυστυχώς, αυτή η τόσο πλούσια ιστορική πείρα δεν εγγυάται την αποφυγή των ίδιων ή άλλων λαθών, κάθε άλλο. Η ιστορία διδάσκει αλλά δεν φρονηματίζει. Ωστόσο, η μακροσκοπική όραση, που αναπόφευκτα φέρει ένας ιστορικός λαός με παράδοση αγώνων και καταστροφών, μπορεί να μας βοηθήσει να δούμε την παρούσα δυσχέρεια σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, να βγούμε προσώρας από τη δίνη του προβλήματος, ώστε να μπορέσουμε να επινοήσουμε βραχυπρόθεσμες και μεσοπρόθεσμες λύσεις.

Η αναδιάρθρωση του χρέους είναι η πρώτη κίνηση. Η πρόσφατη πικρή πείρα του Μνημονίου διδάσκει, πρώτον, ότι πρέπει να κινηθούμε ταχύτατα για να αντλήσουμε τα όποια οφέλη της αναδιάρθρωσης και, δεύτερον, πρέπει να διαπραγματευτούμε σκληρά, όσο μπορούμε. Η δικαιοσύνη και η ισονομία είναι οι αμέσως επόμενες προτεραιότητες: για την πάταξη της φοροδιαφυγής και της φυγάδευσης κεφαλαίων, για την προστασία των εξουθενωμένων, κυρίως για την εμπέδωση αισθήματος δικαίου και ελπίδας στους καχύποπτους και αποκαρδιωμένους πολίτες. Ο ελληνικός λαός, των μικρομεσαίων επιβιωτών και της μαύρης οικονομίας, δεν μπορεί να πάρει στα σοβαρά ένα κράτος που ανακοινώνει 75 πολίτες με εισόδημα άνω του ενός εκατομμυρίου και 35 χιλιάδες με εισόδημα άνω των 80.000. Μόνο με αποκατάσταση του αισθήματος δικαίου θα επανακάμψει το τρωθέν κύρος της δημοκρατίας και θα επισκευαστεί το διάτρητο σήμερα δημόσιο ήθος, θα αναστραφεί η τυφλή ανταρσία κατά του αναξιόπιστου και αλλοπρόσαλλου κράτους. Και μόνο έτσι θα καταστεί δυνατή η ελάχιστη αναγκαία συναίνεση για αναθεμελίωση της παιδείας και της παραγωγής, δηλαδή για την μεσοπρόθεσμη αναθεμελίωση της κοινωνίας.

Ποια κυβέρνηση, ποια ηγεσία, είναι σε θέση να πείσει τον κερματισμένο, φοβισμένο και εξοργισμένο λαό, ώστε να πειθαρχήσει και να εργαστεί προς ένα στόχο; Αυτό είναι το κρίσιμο ερώτημα. Ποια ηγεσία μπορεί να πείσει καταρχάς για το δικό της ήθος, τις αγωνιστικές της προθέσεις, την ανεξαρτησία της; Κυρίως για την πρόθεσή της να δώσει το παράδειγμα αναγέννησης ή να πέσει επί των επάλξεων; Ελάχιστα πρόσωπα από τους υπάρχοντες σχηματισμούς είναι σε θέση να πείσουν και ελάχιστοι θα επιπλεύσουν στο επόμενο διάστημα των αλλεπάλληλων αλλαγών. Νέα πρόσωπα, σε νέους σχηματισμούς, με άλλα πρόσημα και σε άλλες συμμαχίες, θα αναδυθούν, σε μία και δύο και τρεις και πολλές φάσεις. Πιθανόν δεν θα είναι όλοι καλοί ή καλύτεροι, πθανόν και η ίδια η μορφή διακυβέρνησης να αλλάξει, σε σχέση πάντα και με το ρευστό διεθνές περιβάλλον και τους απρόβλεπτους τελεστές. Ωστόσο ο πολιτικός χρόνος έχει πυκνώσει, τόσο πολύ που έχει γίνει αφόρητος: η χώρα χρειάζεται επειγόντως αλλαγή, επανεκκκίνηση. Τώρα.
politismos politis