Μπορούν 57 ψυχές να δώσουν ένα καλύτερο μέλλον;

Είναι αρκετές 57 ψυχές για να δούμε την αλήθεια; Πόνος ομαδικός, πόνος συλλογικός. Ενώνει. Ενώνει και χωρίζει. Μας βγάζει βωβούς στους δρόμους ενωμένους και μας διχάζει. Αναζητά ενόχους αντί για λύσεις μαζί με ενόχους. Σπάνια ο πόνος είναι μεγαλύτερος δύο χρόνια μετά το γεγονός. Εγινε ο πόνος συνείδηση και η συνείδηση βαθύ αυλάκι. Εγινε ο πόνος μεταδοτικός. Εγινε ο πόνος θεριό αδάμαστο. Οταν πονάς τόσο πολύ μπορείς να σκέφτεσαι ταυτόχρονα; Η χαίνουσα πληγή πνίγει το μυαλό και το λογικό. Γίνεται ο πόνος οργή και η οργή χρειάζεται εκτόνωση. Μπορείς να σκέφτεσαι οργισμένος; Μπορείς να αποφασίζεις οργισμένος; Το μόνο θετικό που μπορεί να γεννηθεί από την οργή είναι η καλλιτεχνική έκφραση. Να γράψεις, να συνθέσεις, να ζωγραφίσεις, να σμιλέψεις. Ο,τι άλλο γεννιέται από την οργή είναι μάλλον αρνητικό, φθονερό και αντιπαθητικό. Μπορεί η οργή να

γεννήσει θετική εξέλιξη; Εάν βάζαμε και μερικές κάλπες. Εκεί ανάμεσα στον κόσμο. Τι θα ρίχναμε εκειδά μέσα; Οργισμένοι. Σε τι ερώτημα θα απαντούσαμε; Ποιος φταίει; Ποιος θέλουμε να φταίει; Ποιος νομίζουμε ότι φταίει; Και εμείς προσωπικά, ατομικά, πού έχουμε φταίξει; Το φταίξιμο είναι ένα παιχνίδι μόνο για τους άλλους. Θα αποφασίζαμε κοιτώντας το παρελθόν ή το μέλλον; Και αν το παρόν μοιάζει ζοφερό γιατί απλά δεν συμπεριλαμβάνει τους 57, τότε κάπως πρέπει να σχεδιάσουμε το μέλλον για τους υπόλοιπους. Είναι αναγκαίο. Για εμάς. Ευθύνες ή ελπίδες; Μπορούν 57 ψυχές να φτιάξουν ένα καλύτερο μέλλον;

https://www.protagon.gr/apopseis/boroun-57-psyxes-na-dwsoun-ena-kalytero-mellon-44343101950