του Γεράσιμου Λιβιτσάνου
Με την κοινωνία σε απομόνωση, τα πολιτικά κόμματα δημιουργούν συνθήκες πολιτικού βάλτου, ενόψει της βαθιάς οικονομικής κρίσης Εργαλειακή εκμετάλλευση της πανδημίας από το Μαξίμου
Με κάθε… «κορονο-εβδομάδα» που περνά, το κυβερνητικό σχέδιο διαχείρισης της πανδημίας και της βαθιάς οικονομικής κρίσης που ακολουθεί γίνεται ολοένα πιο σαφές και συγκεκριμένο. Η αντιλαϊκή του κατεύθυνση γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρη. Όπως και το ότι θα «ξετυλιχθεί» μέσα σε κλίμα βαλτώδους συναίνεσης — κάτι που διασφαλίζει η ύπαρξη μιας αποστασιοποιημένης ή, στην καλύτερη, μουδιασμένης αντιπολίτευσης.
Τα γενικευμένης πολιτικής αποδοχής μέτρα ανάσχεσης της μετάδοσης του ιού διασφαλίζουν την πολυδιάσπαση, την (αυτό)απομόνωση και εντέλει την απουσία του κοινωνικού λαϊκού παράγοντα από τις εξελίξεις. Παρά τον όποιο ορθολογικό χαρακτήρα των μέτρων, δημιουργούν ένα αντικειμενικό δεδομένο που σαφώς διευκολύνει τη σταθεροποίηση του πολιτικού συστήματος σε νέες βάσεις. Τέτοιες, μάλιστα, που να διαμορφώνουν τους όρους διαχείρισης των όσων έπονται. Οι κινητοποιήσεις των νοσοκομειακών γιατρών αποτελούν τη μόνη ηχηρή πολιτική «παραφωνία».
Η Νέα Δημοκρατία είναι κάτι παραπάνω από σαφές πως έχει επενδύσει πολιτικά στη φαινομενική κοινωνική αποδοχή της αντίληψης περί «έγκαιρης παρέμβασής» της, η οποία «απέτρεψε τα χειρότερα». Γνωρίζει όμως πολύ καλά ότι αυτό το στοιχείο είναι πρόσκαιρο, αφού και στο «καλύτερο σενάριο» δεν είναι πολιτικά διαχειρίσιμο το «μετά» της υγειονομικής κρίσης. Δηλαδή μια ύφεση που θα κινηθεί «από 6 έως 10%», όπως χαρακτηριστικά είπε την Πέμπτη στην Βουλή ο Χρήστος Σταϊκούρας. Αναθεωρώντας για τρίτη φορά τις εκτιμήσεις του οικονομικού επιτελείου. Θυμίζουμε πως αρχικά ο υπουργός Οικονομικών είχε μιλήσει για στασιμότητα του 0,1%, στη συνέχεια ύφεση που δεν θα ξεπεράσει το 5%, ενώ τώρα πλέον κάνει λόγο για διψήφια νούμερα ανάσχεσης της οικονομίας. Αν και οι κυβερνητικοί υπουργοί δεν κρύβουν την άγνοιά τους για την όξυνση των οικονομικών φαινομένων, το κυβερνητικό σχήμα «ποντάρει» στο σενάριο της «υποχώρησης» της επιδημίας στο επόμενο δίμηνο, ξεκαθαρίζοντας ότι αυτό που πρωτίστως ενδιαφέρει είναι η διατήρηση των επιπέδων της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
Άλλωστε, οι κινήσεις ενίσχυσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος που παρουσιάζονται ως επιτυχίες, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η δυνατότητα των τραπεζών να προσφέρουν αφειδώς δανειακές διευκολύνσεις, την ίδια ώρα που θα ελλοχεύει ο κίνδυνος μίας ακόμη έμμεσης ανακεφαλαιοποίησής τους με χρήματα του δημοσίου. Στον ίδιο στόχο, φυσικά, είναι ενταγμένα και τα αντεργατικά μέτρα των ΠΝΠ που οδηγούν σε μειώσεις μισθών, αναστολές συμβάσεων, ελαστικοποίησης της εργασίας και αύξησης της υποαπασχόλησης. Στον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να επιφυλάσσει για τον εαυτό του έναν ρόλο μικρής παρεμβατικότητας στις εξελίξεις. Θεωρώντας, προφανώς, ότι στην παρούσα φάση δύσκολα θα ανατραπούν υπέρ του οι δημοσκοπικοί συσχετισμοί, προκρίνει την τακτική της «υπεύθυνης αντιπολίτευσης». Όπως έπραξε με την εκπόνηση και κατάθεση ενός οικονομικού προγράμματος, της τάξης των 26 δισ. ευρώ. Η διαφοροποίησή του σε σχέση με την κυβερνητική τακτική συνίσταται στον «εμπροσθοβαρή» χαρακτήρα του. Δηλαδή στην ενίσχυση άμεσα, με σημαντική ρευστότητα, των επιχειρήσεων ανά κλάδο, πριν εμφανιστούν τα σημάδια της ύφεσης τους επόμενους μήνες. To «παζλ» συμπληρώνει το ΚΚΕ που παρά την πολιτική στήριξη αντιδράσεων στον χώρο της Υγείας, δεν σπάει το ευρύτερο κλίμα ανοχής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου