Ο Τραμπ στο Νταβός

του Παύλου Δερμενάκη

Συνεχίζονται οι αντιπαραθέσεις στα παγκοσμιοποιητικά στρατόπεδα

Η συμμετοχή του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ* ήταν ιδιαίτερα σημαντική αν λάβουμε υπόψη ότι: α) ήταν η πρώτη συμμετοχή Προέδρου των ΗΠΑ εδώ και 18 χρόνια (από την εποχή Μπιλ Κλίντον), β) η αποστολή των ΗΠΑ ήταν ιδιαίτερα πολυπληθής, με πολλούς κυβερνητικούς αξιωματούχους και συμβούλους, και γ) ο Τραμπ, που έχει κριτικάρει ιδιαίτερα την τρέχουσα μορφή παγκοσμιοποίησης, βρέθηκε στο «άντρο» της παγκοσμιοποίησης για να εκθέσει τις απόψεις του. Όπως είναι φυσικό, όλοι ανέμεναν με ενδιαφέρον τι θα πει ο Τραμπ, που έχει

ως κεντρικό σύνθημα την εθνική περιχαράκωση με το «Πρώτα η Αμερική», σε ένα φόρουμ για την παγκοσμιοποίηση. Οι απαντήσεις δόθηκαν με την ομιλία του. Γνωρίζοντας ότι απευθύνεται σε επιχειρηματίες και όχι σε ψηφοφόρους, προσαρμόστηκε κατάλληλα απαριθμώντας τα κατορθώματά του στον ένα χρόνο της προεδρίας του. Καταρχήν, ως «κλασικός» νεοφιλελεύθερος, μίλησε για την ισχυρή οικονομική ανάπτυξη των ΗΠΑ, το ιστορικά χαμηλό ποσοστό ανεργίας, τη δημιουργία 2,4 εκατομμυρίων νέων θέσεων εργασίας και τις αναμενόμενες επενδύσεις λόγω της δραστικής μείωσης των φόρων και του περιορισμού των ρυθμίσεων. Επίσης παινεύτηκε για τους χρηματιστηριακούς δείκτες: «Έχουν καταγραφεί 84 ρεκόρ στο χρηματιστήριο και έχει δημιουργηθεί νέος πλούτος 7 τρισεκατομμυρίων δολαρίων από την εκλογή μου». Φυσικά όλα αυτά αναφέρονται χωρίς την κοινωνική τους διάσταση και τις κοινωνικές ανισότητες, που επισημάναμε από αυτές τις σελίδες την προηγούμενη εβδομάδα.

Στον τομέα κριτικής όσον αφορά την παγκοσμιοποίηση, που τόσο αναμενόταν, ήταν ιδιαίτερα προσεκτικός, αφού απευθυνόταν σε ένα ακροατήριο 1.600 επιχειρηματικών στελεχών και πολιτικών ηγετών. Έτσι, το «Πρώτα η Αμερική» διανθίστηκε με τη διευκρίνιση-συμπλήρωση ότι «Αμερική πρώτη δεν σημαίνει Αμερική μόνη. Όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες αναπτύσσονται, το ίδιο κάνει και ο υπόλοιπος κόσμος». Και, κλείνοντας το μάτι στους επιχειρηματίες, τους κάλεσε να επενδύσουν στις ΗΠΑ: «Ο κόσμος παρακολουθεί την αναγέννηση μιας ισχυρής και ευημερούσας Αμερικής… Η αμερικανική οικονομία είναι μακράν η μεγαλύτερη στον κόσμο, και έχουμε μόλις εγκρίνει τις σημαντικότερες φορολογικές περικοπές και μεταρρυθμίσεις στην αμερικανική ιστορία… Μειώσαμε το φορολογικό συντελεστή στα εταιρικά κέρδη από 35% στο 21%… Η Αμερική είναι ανοιχτή στο επιχειρείν και είναι ξανά ανταγωνιστική… Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να μεταφέρετε τις επιχειρηματικές σας δραστηριότητες, τις δουλειές σας και τις επενδύσεις σας στις ΗΠΑ».

Αντιπαραθέσεις για τη λεία από το παγκόσμιο εμπόριο

Συνήθως ήταν αναγκασμένοι, δεν υπήρχε εναλλακτική, παρέλαβαν καμένη γη και δεν συμμαζεύεται.
Σε όλα αυτά απέναντι, για πολλές δεκαετίες, η Αριστερά έμενε ανέπαφη. Οι θέσεις, οι διεκδικήσεις της, ο προσανατολισμός της έμενε ίδιος.  Ή τουλάχιστον, μετακινήθηκε τόσο αθόρυβα μέσα σε αυτό το διάστημα, ώστε ουσιαστικά να μην φαίνεται.
Πριν κάνει το σάλτο μορτάλε.
Έτσι, για πρώτη φορά η Αριστερά εξελέγη. Όμως ταυτόχρονα, για πρώτη φορά η Αριστερά, άλλα λέει και άλλα κάνει.
«Η κυβέρνηση της Αριστεράς», όπως λένε και ξαναλένε.
Αυτό, όσο πιο πολύ επαναλαμβάνεται ως τίτλος τιμής που μερικοί ακόμα πιστεύουν πως αυτή η κυβέρνηση πρέπει να κουβαλάει, τόσο πιο πολύ γίνεται αισθητή η ταυτότητα του ψεύτικου ηγέτη.
Εκείνου που για ακόμη μία φορά έκανε ότι και οι προηγούμενοι.
Αλλά αυτή τη φορά, την πρώτη, αυτός είναι αριστερός.
Τώρα, στην φάση της ψυχρολουσίας, οι περισσότεροι υποκλίνονται στην αντοχή του Αλέξη στα βασανιστήρια των Ευρωπαίων, και δηλώνουν σεβασμό στις κόκκινες γραμμές με τις οποίες τους περιέβαλε. Παραδέχονται την υπευθυνότητά του.
Όταν όμως θα γίνει αισθητή η απώλεια όσων έμειναν έξω από τις γραμμές, τότε ο σεβασμός θα πάει περίπατο. Οι υποκλίσεις θα αποτελέσουν παρελθόν. Η υπευθυνότητα θα γίνει υποτέλεια.
Εκεί χτυπάει ο φασισμός.
Και δεν σε παίρνει πρώτα τηλέφωνο πριν. Έρχεται απρόσκλητος. Δεν έρχεται με εκλογές.
Γι’ αυτό είναι τελείως άκυρο να πανηγυρίζουμε σε κάθε δημοσκόπηση που οι χρυσαυγίτες παραμένουν χαμηλά. Δεν τους χρειάζεται μεγαλύτερη αποδοχή. Στην υποταγή σκοπεύουν.
Στην υποταγή, επειδή δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική.
Κι όταν η Αριστερά εμφανίζεται να υποτάσσεται στα σχέδια όλων εκείνων που ιστορικά και διεθνώς πολεμάει με σθένος, αποδεχόμενη παράλληλα να εφαρμόσει η ίδια όλες τους τις πρακτικές και να δημιουργήσει την δυστοπία που εκείνοι ονειρεύονται, πυρπολεί με τα ίδια της τα χέρια κάθε εναλλακτική.
Εκείνη ραίνει τους δρόμους διαφυγής με βενζίνη, εκείνη αποδέχεται να ανάψει το σπίρτο. Μόνο που στους δρόμους, βρίσκεται ακόμα ο κόσμος της.
Η οσμή του καπνού και του αίματος είναι που φωνάζει τον φασισμό.
Κανονικά, εκεί στον δρόμο, θα έπρεπε να βρίσκεται η Αριστερά και να τον φράζει.
Αλλά η Αριστερά βγήκε εκτός. Για πρώτη φορά, με εκλογές.

πηγή – ρεμπελίσκος

" data-medium-file="" data-large-file="" class=" wp-image-74052 alignright" src="https://i1.wp.com/www.e-dromos.gr/wp-content/uploads/2018/02/trump-not-welcome.jpeg" alt="" width="162" height="210" style="margin: 0px 0px 0px 20px; padding: 5px; border: 1px solid rgb(214, 209, 199); float: right; background-image: initial; background-position: initial; background-size: initial; background-repeat: initial; background-attachment: initial; background-origin: initial; background-clip: initial; max-width: 500px; border-radius: 4px;">Δεν έλειψαν βέβαια και οι αντιπαραθέσεις, αν και όχι με ευθείες βολές. Χωρίς να κατονομάζεται η Κίνα, ο Τραμπ κατηγόρησε χώρες για άδικες εμπορικές πρακτικές, που περιλαμβάνουν κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας και παροχή κρατικής βοήθειας στη βιομηχανία: «Οι ΗΠΑ δεν θα κάνουν πια τα στραβά μάτια σε άδικες εμπορικές πρακτικές… Δεν μπορούμε να έχουμε ελεύθερο και ανοικτό εμπόριο αν ορισμένες χώρες εκμεταλλεύονται το σύστημα σε βάρος άλλων. Υποστηρίζουμε το ελεύθερο εμπόριο, όμως πρέπει να είναι δίκαιο και πρέπει να είναι αμοιβαίο». Έθεσε λοιπόν το πλαίσιο της εμπορικής πολιτικής που ήδη έχει αρχίσει να ακολουθεί με την επιβολή δασμών σε συγκεκριμένα είδη: «Θα ενισχύσουμε τους εμπορικούς νόμους μας και θα αποκαταστήσουμε την ακεραιότητα του εμπορικού συστήματος. Μόνο επιμένοντας σε δίκαιο και αμοιβαίο εμπόριο μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα σύστημα που να λειτουργεί, όχι μόνο για τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά για όλες τις χώρες». Πιο αιχμηρός ήταν ο Αμερικανός υπουργός Εμπορίου Γουίλμπουρ Ρος, ο οποίος αναφέρθηκε στα σχέδια της Κίνας για την τεχνολογική ανάπτυξη, τονίζοντας ότι αποτελούν «ευθεία απειλή για τις ΗΠΑ» και σημειώνοντας ότι οι ΗΠΑ βρίσκονται ήδη σε «εμπορικό πόλεμο εδώ και λίγο καιρό», με τη διαφορά ότι πλέον «αμερικανικά στρατεύματα συρρέουν στις επάλξεις»!

Για τις πολυμερείς εμπορικές συμφωνίες, στις οποίες έχουν αντιταχθεί οι ΗΠΑ επί Τραμπ, ο Αμερικανός πρόεδρος άφησε ανοιχτή την πόρτα για βελτιώσεις της στάσης του: «Όπως είπα, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι έτοιμες να διαπραγματευτούν αμοιβαία επωφελείς διμερείς εμπορικές συμφωνίες με όλες τις χώρες. Αυτό περιλαμβάνει τις χώρες της TPP 11 (Trans-Pacific Partnership), οι οποίες είναι πολύ σημαντικές. Ήδη έχουμε διμερείς συμφωνίες με αρκετές εξ αυτών. Θα εξετάζαμε το ενδεχόμενο διαπραγμάτευσης με τις υπόλοιπες, είτε μεμονωμένα είτε ίσως και ως ομάδα, αν είναι προς το συμφέρον όλων μας». Συνεπώς στο θέμα του προστατευτισμού ο Τραμπ συνεχίζει να διατηρεί την αρχική αρνητική του στάση απέναντι στην Κίνα και τις αναδυόμενες οικονομίες χαμηλού κόστους. Άφησε ανοιχτά τα θέματα εμπορικής συνεργασίας μέσω διμερών συμφωνιών, παρέχοντας  περιθώριο και για ομαδικές συνεργασίες, αρκεί να ικανοποιούν τους αμερικανικούς σχεδιασμούς.

Στο στόχαστρο η Ασία και η Ευρώπη

Σημειώνεται ότι λίγες μέρες πριν το Νταβός ο Τραμπ, στο πλαίσιο της πολιτικής προστατευτισμού, επέβαλε δασμούς 30% στις εισαγωγές ηλιακών πάνελ και στα πλυντήρια ρούχων, ενέργεια η οποία στρέφεται, αντίστοιχα, ενάντια στην Κίνα και τη Νότια Κορέα. Η απάντηση δόθηκε από το κρατικό ειδησεογραφικό πρακτορείο της Κίνας με άρθρο γνώμης, με το οποίο καλεί ανοιχτά τους πολιτικούς και επιχειρηματικούς ηγέτες της υφηλίου να συνταχθούν στο πλευρό του Κινέζου προέδρου Σι Τζινπίνγκ υπέρ ενός «συνεργατικού κοινού μέλλοντος», το οποίο φυσικά θα έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το δόγμα «Πρώτα η Αμερική» του Τραμπ. Συνεπώς, για μία ακόμα φορά, διαμορφώνεται ένα σκηνικό αντιπαράθεσης σε σχέση με τη μορφή της παγκοσμιοποίησης και ποιος θα ηγηθεί.

Στο θέμα του προστατευτισμού ο Τραμπ συνεχίζει να διατηρεί την αρχική αρνητική του στάση απέναντι στην Κίνα και τις αναδυόμενες οικονομίες χαμηλού κόστους, ενώ άφησε ανοιχτά τα θέματα εμπορικής συνεργασίας, κυρίως μέσω διμερών συμφωνιών

Όμως στο πεδίο του Νταβός αναδείχθηκαν και άλλες αντιθέσεις, που αφορούν την αντιπαράθεση ΗΠΑ και Ευρώπης – μεταφέροντάς την πολλές δεκαετίες πίσω, στα μέσα της δεκαετίας του ’70. Η αντιπαράθεση αφορά την ισοτιμία του δολαρίου, ή αλλιώς την υποτίμηση της αξίας του στο πλαίσιο του παγκόσμιου εμπορικού ανταγωνισμού. Από το Νταβός ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ κ. Μνούτσιν, στο πλαίσιο της καμπάνιας Τραμπ «Πρώτα η Αμερική», δήλωσε ότι  η εξασθένηση του δολαρίου «προφανώς είναι καλή για εμάς σε σχέση με το εμπόριο». Λίγο μετά, σε μια προσπάθεια να βελτιώσει την αρχική δήλωσή του, ανέφερε ότι «δεν μας απασχολεί πού βρίσκεται το δολάριο βραχυπρόθεσμα». Να σημειώσουμε ότι αυτές τις μέρες το δολάριο βρέθηκε στο χαμηλότερο σημείο 3ετίας σε σχέση με το ευρώ. Φυσικά αυτές οι απόψεις δεν έμειναν αναπάντητες. Ο κ. Ντράγκι της ΕΚΤ ανέφερε ότι η συναλλαγματική ισοτιμία άλλαξε «εν μέρει εξαιτίας εξωγενών παραγόντων που έχουν σχέση με την επικοινωνία. Όχι όμως από πλευράς ΕΚΤ, αλλά από κάποιον άλλον. Το μήνυμα αυτού του κάποιου άλλου δεν συμβαδίζει με όσα έχουμε συμφωνήσει». Οπωσδήποτε όλα αυτά διαμορφώνουν ένα προβληματικό κλίμα. Για το λόγο αυτό η κα Λαγκάρντ, πάλι από το Νταβός, προειδοποίησε ότι «δεν είναι η στιγμή να έχουμε οποιουδήποτε είδους νομισματικό πόλεμο»…

Μάθαμε ρε παιδί μου. Μας απεδείχθη δια της επιβολής.
Μπήκαμε στο νόημα του σύγχρονου καπιταλισμού και της δια της υποταγής στον ισχυρό νομοθεσίας του, δεχόμαστε να την εισάγουμε στη χώρα κόντρα στη λαϊκή βούληση.
Μετά από πέντε χρόνια διαμαρτυρίας για την υποβάθμιση της Δημοκρατίας, εμείς προτάσσουμε την μέθοδο της υποταγής στον εξουσιαστή.
Πήραμε απόφαση πως «έτσι δουλεύουν τα πράγματα», επειδή «το παν είναι η σταθερότητα» ώστε «να σώσουμε ότι προλάβουμε» με μπόλικο «δεν πρέπει να βυθίσουμε τη χώρα στο χάος».
Η ιδεολογία, η πολιτική και η αντίσταση μεταβλήθηκαν σε χόμπι, που όταν τα πράγματα δεν είναι πολύ σοβαρά και όταν δεν διακυβεύονται πολλά, το εξασκούμε.
Δεν υπάρχει άνθρωπος σήμερα που να μην έχει καταλάβει πως βρισκόμαστε σε πόλεμο. Οικονομικό.
Πως είναι δυνατόν να γνωρίζεις εκ των προτέρων που θα εξελιχθεί η αντίδραση στον χτύπημα του εχθρού. Ούτε και δυνατό.
Αυτός δεν είναι λόγος ενοχής. Ούτε λόγος αυτοακύρωσης.
Οι εταίροι αποδεικνύουν ημέρα με την ημέρα πως αποκλειστικός τους στόχος είναι να βάλουν μπουρλότο στη χώρα, αφού οι πολίτες της έτσι κι αλλιώς τους έχουν αποδείξει πως δεν χρήζουν της εμπιστοσύνης τους.
Γι’ αυτό όλες αυτές οι ρήτρες, τα ταμεία των 50 δισ., τα πολλαπλά μέτρα υποταγής και όλα τα υπόλοιπα.
Απέναντι σε αυτόν τον εκβιασμό, ακόμα κι εάν σύντροφοι υποτάσσονται με δέος, μόνο μία απάντηση υπάρχει.
Όλες οι μπογιές του κόσμου. Όλα τα χρώματα. Κάθε πιθανός και απίθανος συνδιασμός.
Με πορδές δεν βάφονται αυγά. Όσες πινελιές και να βάλεις.

πηγή – Ρεμπελίσκος

" data-blogger-escaped-data-image-meta="[]" data-blogger-escaped-data-image-title="Μερικές τελευταίες πινελιές" data-blogger-escaped-data-large-file="" data-blogger-escaped-data-medium-file="" data-blogger-escaped-data-orig-file="" data-blogger-escaped-data-orig-size="" data-blogger-escaped-data-permalink="https://eleutheriellada.wordpress.com/?p=74051" data-blogger-escaped-style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border-radius: 4px; border: 1px solid rgb(214, 209, 199); display: block; margin: 0px auto; max-width: 500px; padding: 5px; text-align: center;" height="218" src="https://i0.wp.com/www.e-dromos.gr/wp-content/uploads/2018/02/dollar-fouska.png" style="border-radius: 4px; border: 1px solid rgb(214 , 209 , 199); display: block; margin: 0px auto; max-width: 500px; padding: 5px; text-align: center;" width="446">

Υποσχέσεις πάνω σε φούσκες…

Συμπερασματικά: 1) Ο Τραμπ μίλησε στη γλώσσα του επιχειρηματικού κόσμου, υποσχόμενος κέρδη με τη μείωση των φόρων και την προστατευτική πολιτική. 2) Από τα λόγια περνά στα έργα εφαρμόζοντας πρακτικές προστατευτισμού, με τη θεσμοθέτηση δασμών, και ενίσχυσης των εξαγωγών, με τη διολίσθηση της ισοτιμίας του δολαρίου. 3) Αναζητά συνεργασίες και συμμαχίες σε διμερές επίπεδο ώστε να ενισχύσει την οικονομική – ανταγωνιστική θέση των ΗΠΑ. 4) Αφήνει περιθώρια για «βελτιώσεις» στην προστατευτική λογική του, στο βαθμό που θα κρίνει ότι αποκομίζει τα αναγκαία οφέλη.

Όλα τα παραπάνω συμβαίνουν σε μία περίοδο που οι αριθμοί των διεθνών οργανισμών δείχνουν άνοδο της παγκόσμιας οικονομίας. Άρα πολλοί θεωρούν ότι υπάρχει περιθώριο για τέτοιου είδους «αψιμαχίες», δίχως να προκαλούνται επικίνδυνοι κλυδωνισμοί. Όμως η παγκόσμια οικονομία, όπως είναι σήμερα, δεν είναι μόνο η παγκόσμια μεγέθυνση της παραγωγής – είναι κυρίως οι αγορές, που είναι πολύ μεγαλύτερες από την παραγωγή. Μπορεί ο Τραμπ να επικαλέστηκε 84 χρηματιστηριακά ρεκόρ σε ένα χρόνο, όμως με τη φούσκα των αγορών και του παγκόσμιου χρέους αυτά μπορεί γρήγορα να μετατραπούν σε αντίστοιχα (αν όχι περισσότερα και μεγαλύτερα) αρνητικά ρεκόρ. Μια ματιά στις πλέον πρόσφατες αναλύσεις των διεθνών οικονομικών οίκων, ιδιαίτερα τον τελευταίο μήνα που είδαμε πολλά τέτοια νέα ρεκόρ στις αγορές, δείχνει ότι τα σύννεφα πυκνώνουν. Στην πραγματικότητα, το ερώτημα είναι από πού θα αρχίσει το νέο «ξήλωμα».

https://eleutheriellada.wordpress.com/2018/02/10/%CE%BF-%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%BC%CF%80-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B2%CF%8C%CF%82/#more-94292