Η νεκρανάσταση του κέντρου

Τις προάλλες συναντήθηκαν, κάπου στην Αθήνα, παλαιοί αποτυχόντες πολιτικοί του Σημίτη και του Γιώργου, μαζί με διεθνολόγους, όπως οι κ. Καιρίδης και Χατζηβασιλείου, για να λύσουν το Κυπριακό οι μεν και οι δε να κατασκευάσουν το κόμμα του Κέντρου!

Το πράγμα θα ήταν προφανώς αστείο, εάν δεν ήταν ταυτόχρονα και αρκετά ενδιαφέρον.

Διότι, το κόμμα αυτό φιλοδοξεί, λέει, να καλύψει ένα κενό.  Εδώ εμφανίζεται το ενδιαφέρον, το οποίο είναι κατεξοχήν επιστημονικό.
Πρόκειται να απαντηθεί το ερώτημα πως καλύπτεις ένα κενό το οποίον δεν υφίσταται.
Αυτό είναι το ερώτημα το οποίο καλούνται να απαντήσουν πολιτικοί όπως Βερελής, Φλωρίδης,
Διαμαντοπούλου και Ραγκούσης, τους οποίους πιθανόν να βλέπει με συμπάθεια και ο Σταύρος Θεοδωράκης, πιθανόν μαζί με τον Τσακυράκη, αν και ο τελευταίος τώρα είναι απασχολημένος με μηνύσεις.

Ξεκίνησε με Θάνου και τώρα πήγε στον Ζουράρι.

Γενικώς μιλώντας υπάρχει κινητικότητα στο χώρο του Κέντρου.

Μα πώς να γίνει όμως κόμμα του Κέντρου, εφόσον υπάρχει η Ένωση Κεντρώων του Βασίλη Λεβέντη;

Εδώ έχουμε επικάλυψη ποσοστών και συνωστισμό μαζών. Σε τί είναι καλύτερος ο Βερελής από τον Λεβέντη; Δεν το αντιλαμβάνομαι.

Ο μεν Βερελής ήταν υπουργός του καθεστώτος Σημίτη, της πιο διαπλεκόμενης περιόδου της μεταπολίτευσης - με Άκη, Παπαντωνίου, Τσουκάτο, Μαντέλη, Σμπώκο, Πάχτα κλπ, σκάνδαλα επί σκανδάλων ατελείωτα, εξοπλιστικά, Ζήμενς, χρηματιστήριο, Ίμια, Οτσαλάν, και δεν συμμαζεύεται - ο δε Λεβέντης είναι άμωμος.

Δεν συγκρίνονται τα μεγέθη.

Αλλά, δεν είναι μόνον η Ένωση Κεντρώων που εμποδίζει τη νεκρανάσταση κεντρώου κόμματος. Τα στελέχη αυτά πτώχευσαν την Ελλάδα, εάν το θυμούνται.

Είναι δυνατόν να σκέφτονται ότι θα γίνουν εκλογές και ο ψηφοφόρος, απελπισμένος από την αδυναμία του να διαλέξει κάτι καλύτερο, θα αναφωνήσει: επιτέλους, το βρήκα, θα ψηφίσω Άννα Διαμαντοπούλου;

Τέτοιος ψηφοφόρος δεν υπάρχει.

Έάν το έχουν παρατηρήσει οι κεντρώοι αυτοί, οι ψηφοφόροι τους έχουν μετακομίσει σχεδόν εν σώματι στον Συριζα και τώρα αρκετοί απ’ αυτούς, θυμωμένοι, ετοιμάζονται χαρούμενοι να πάνε στον Κυριάκο.

Κάτι λίγοι μείνανε στο ΠΑΣΟΚ της Φώφης.

Και αν το μετανιώσουν που πήγαν στον Συριζα, θα γυρίσουν στον Ραγκούση;

Στη Φώφη θα πάνε, που είναι η αφετηρία τους.

Επιπλέον, οι του Γιώργου και του Σημίτη έχουν οριστικά φθαρεί και αποστρατευτεί.

Ο πολιτικός, εάν δεν είναι κοινωνικός ή πνευματικός παράγων αλλά προϊόν του κομματικού σωλήνα, δεν έχει περιθώρια επανόδου. Κανένα.

Δεν είναι ο Καρτάλης ή ο Παπαναστασίου, να έρχεται και να επανέρχεται. Διότι κανένας απολύτως δεν τον χρειάζεται.

Κέντρο εξάλλου δεν υπάρχει.

Είναι μια πολιτική ιλιουζιόν.

Έχουμε δύο εκδοχές: είτε πάμε με τον Σύριζα, διατηρώντας το δημόσιο ως μοχλό, είτε πάμε με τον Κυριάκο και περιμένουμε τους επενδυτές.

Με τον Βερελή και τον Αλέκο Παπαδόπουλο τί ακριβώς ζητάμε; Άγνωστο. Αυτά που λένε περί μεταρρυθμίσεων, τα λένε ήδη στη ΝΔ μέσες άκρες.

Οπότε τι μένει; Το Κυπριακό!

Εκεί οι διεθνολόγοι μας, που σώνει και καλά θέλουν να συναποφασίζουν με τον Ερντογάν, αποφάσισαν να στηρίξουν τον Αναστασιάδη άνευ όρων.

Αλλά δεν θα προλάβουν.

Τους πρόλαβε ο Κοτζιάς και πάλι το χάσανε το τραίνο και τώρα θα πρέπει να περιμένουν τον επόμενο Ανάν.

http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/i-nekranastasi-toy-kentroy