Η αλήθεια είναι ότι κανένας λαός της Ευρώπης δεν θα έβγαινε στους δρόμους στήνοντας οδοφράγματα μέσα στο καταχείμωνο για να υποστηρίξει τις Βρυξέλλες. Και σίγουρα οι χιλιάδες νέοι Ουκρανοί που καθημερινά διαδηλώνουν κατά της κυβέρνησης του Μίκολα Αζάροφ και του προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς δεν αντιμετωπίζουν τον Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο ως τον νέο... Τσε Γκεβάρα, που θα συντελέσει στην επαναστατική ανατροπή «του παλιού» για χάρη του «καινούργιου». Τότε τι συμβαίνει στη χώρα-πρώην κομμάτι του σοβιετικού παζλ, που εναγωνίως μοιάζει να επιζητεί τις τελευταίες ημέρες τη συνένωσή της με την κουρασμένη Ευρώπη της λιτότητας και των εκατομμυρίων ανέργων;
«Στην καρδιά της σημερινής κρίσης», έγραφε χθες στον «Guardian» η συγγραφέας Μαρίνα Λεβίτσκα, «βρίσκεται το φυσικό αέριο. Κι αν η Ουκρανία στραφεί προς την Ε.Ε., θα πρέπει να πληρώσει την τιμή αγοράς, χάνοντας τα προνόμια που έχει σήμερα (λόγω της φιλορωσικής στάσης της κυβέρνησής της). Μια τέτοια αύξηση της τιμής θα ήταν καταστροφική για τις ουκρανικές επιχειρήσεις και τις φτωχές οικογένειες που πρέπει να αγοράσουν καύσιμα για τον χειμώνα. Κι απέναντι σε αυτόν τον κίνδυνο, η ευρωπαϊκή προοπτική δεν μοιάζει να υπόσχεται πολλά».
Οι Ουκρανοί λοιπόν για ακόμη μία φορά λόγω των οικονομικών συνθηκών ακροβατούν πολιτικά ανάμεσα στο παραδοσιακό δίπολο των τελευταίων ετών. Ανατολή ή Δύση; Ευρώπη ή Μόσχα; Ο Γιανουκόβιτς, παιδί εργατών, γεννήθηκε το 1950 στην ανατολική Ουκρανία. Η πολιτική του πατρίδα είναι η βιομηχανική περιοχή Ντονμπάς, που χαρακτηρίζεται από την υψηλή ανεργία, την επιρροή της Ορθόδοξης Εκκλησίας και μια διάλεκτο που αποτελεί μείγμα της ουκρανικής και της ρωσικής γλώσσας. Την ίδια στιγμή, στη δυτική Ουκρανία, που ήταν κάποτε μέρος της καθολικής Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας και εξακολουθεί να θεωρεί τον εαυτό της μέρος της Δύσης, ένα εθνικιστικό κίνημα βλέπει με ολοένα και μεγαλύτερη καχυποψία τις σχέσεις του Κιέβου με τη Ρωσία. Και είναι και το Κίεβο, κοσμοπολίτικο, ιστορικό, αλλά «παραχωμένο» ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση.
Κανείς λοιπόν δεν μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια το αποτέλεσμα των κινητοποιήσεων που συνεχίζονται στη χώρα. Χθες το απόγευμα τα τοπικά μέσα ενημέρωσης μετέδιδαν ότι η κυβέρνηση Αζάροφ επιβίωσε της πρότασης μομφής που κατέθεσε εις βάρος της στο ουκρανικό Κοινοβούλιο η αντιπολίτευση. Κι ο πρωθυπουργός (που προχθές περιέγραφε τους διαδηλωτές περίπου ως υποψήφιους... πραξικοπηματίες) έδειχνε τάσεις μετριοπάθειας απέναντι στους πολίτες που συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις, ζητώντας τους «συγγνώμη» για την αλόγιστη χρήση βίας εκ μέρους της αστυνομίας. Και είναι κι ο Γιανουκόβιτς, που μοιάζει σαν να θέλει να κερδίσει χρόνο, ζητώντας από τους Ευρωπαίους συνομιλητές του να δεχθούν την ουκρανική διαπραγματευτική ομάδα ώστε να συζητηθούν «ορισμένα σημεία» της συμφωνίας σύνδεσης, που ο ίδιος την Παρασκευή αρνήθηκε να υπογράψει.
http://www.dimokratianews.g
r
«Στην καρδιά της σημερινής κρίσης», έγραφε χθες στον «Guardian» η συγγραφέας Μαρίνα Λεβίτσκα, «βρίσκεται το φυσικό αέριο. Κι αν η Ουκρανία στραφεί προς την Ε.Ε., θα πρέπει να πληρώσει την τιμή αγοράς, χάνοντας τα προνόμια που έχει σήμερα (λόγω της φιλορωσικής στάσης της κυβέρνησής της). Μια τέτοια αύξηση της τιμής θα ήταν καταστροφική για τις ουκρανικές επιχειρήσεις και τις φτωχές οικογένειες που πρέπει να αγοράσουν καύσιμα για τον χειμώνα. Κι απέναντι σε αυτόν τον κίνδυνο, η ευρωπαϊκή προοπτική δεν μοιάζει να υπόσχεται πολλά».
Οι Ουκρανοί λοιπόν για ακόμη μία φορά λόγω των οικονομικών συνθηκών ακροβατούν πολιτικά ανάμεσα στο παραδοσιακό δίπολο των τελευταίων ετών. Ανατολή ή Δύση; Ευρώπη ή Μόσχα; Ο Γιανουκόβιτς, παιδί εργατών, γεννήθηκε το 1950 στην ανατολική Ουκρανία. Η πολιτική του πατρίδα είναι η βιομηχανική περιοχή Ντονμπάς, που χαρακτηρίζεται από την υψηλή ανεργία, την επιρροή της Ορθόδοξης Εκκλησίας και μια διάλεκτο που αποτελεί μείγμα της ουκρανικής και της ρωσικής γλώσσας. Την ίδια στιγμή, στη δυτική Ουκρανία, που ήταν κάποτε μέρος της καθολικής Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας και εξακολουθεί να θεωρεί τον εαυτό της μέρος της Δύσης, ένα εθνικιστικό κίνημα βλέπει με ολοένα και μεγαλύτερη καχυποψία τις σχέσεις του Κιέβου με τη Ρωσία. Και είναι και το Κίεβο, κοσμοπολίτικο, ιστορικό, αλλά «παραχωμένο» ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση.
Κανείς λοιπόν δεν μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια το αποτέλεσμα των κινητοποιήσεων που συνεχίζονται στη χώρα. Χθες το απόγευμα τα τοπικά μέσα ενημέρωσης μετέδιδαν ότι η κυβέρνηση Αζάροφ επιβίωσε της πρότασης μομφής που κατέθεσε εις βάρος της στο ουκρανικό Κοινοβούλιο η αντιπολίτευση. Κι ο πρωθυπουργός (που προχθές περιέγραφε τους διαδηλωτές περίπου ως υποψήφιους... πραξικοπηματίες) έδειχνε τάσεις μετριοπάθειας απέναντι στους πολίτες που συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις, ζητώντας τους «συγγνώμη» για την αλόγιστη χρήση βίας εκ μέρους της αστυνομίας. Και είναι κι ο Γιανουκόβιτς, που μοιάζει σαν να θέλει να κερδίσει χρόνο, ζητώντας από τους Ευρωπαίους συνομιλητές του να δεχθούν την ουκρανική διαπραγματευτική ομάδα ώστε να συζητηθούν «ορισμένα σημεία» της συμφωνίας σύνδεσης, που ο ίδιος την Παρασκευή αρνήθηκε να υπογράψει.
http://www.dimokratianews.g
r
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου