Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012

Πρόωρη κυβερνητική γήρανση



Η κυβέρνηση Σαμαρά ξεκίνησε τον Ιούνιο με κοινοβουλευτική πλειοψηφία 179 εδρών και κατέληξε στην οριακή υπερψήφιση του τρίτου μνημονίου τη νύχτα της Τετάρτης με 153. Ποιος είχε φανταστεί τόσο μεγάλη απώλεια δυνάμεων και δυναμικής μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα και πριν γίνουν πράξη τα σκληρά μέτρα λιτότητας που θα κάνουν πολύ δύσκολη τη ζωή όλων, πλην των φοροφυγάδων.
Το Μέγαρο Μαξίμου προσβλέπει σε ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία κατά την ψηφοφορία για τον προϋπολογισμό του 2013 την Κυριακή το βράδυ, προκειμένου να δημιουργηθούν εντυπώσεις πολιτικής σταθερότητας. Υπάρχει αισιοδοξία ότι πέρα από τους 153 που υπερψήφισαν την Τετάρτη το τρίτο μνημόνιο θα ψηφίσουν και 14 βουλευτές της Δημοκρατικής Αριστεράς (εκτός, δηλαδή, από τους Ο. Βουδούρη και Π. Μουτσινά), ο Κώστας Σκανδαλίδης, ο οποίος το έχει προαναγγείλει, και
ίσως κάποιοι από τους άλλους διαγραφέντες του ΠΑΣΟΚ.
Πρόθεση του πρωθυπουργικού επιτελείου είναι να μεταφραστεί η πανηγυρική έγκριση του προϋπολογισμού ως ψήφος εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση και να επισημανθεί ότι δεν έχει αλλάξει ή αλλοιωθεί ο τρικομματικός της χαρακτήρας. Αυτό το μήνυμα θα απευθυνθεί εντός αλλά και εκτός, προκειμένου να πιστέψουν εταίροι και πιστωτές ότι δεν έχει χαθεί εδώ ο πολιτικός έλεγχος και ότι θα υπάρξουν συνέχεια και συνέπεια.

Απομακρύνεται ο ανασχηματισμός
Ο σχεδιασμός ανασχηματισμού επανεξετάζεται λόγω της εκκρεμότητας σχετικά με την εκταμίευση της δόσης και λόγω των εντάσεων στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, αλλά επίσης επειδή η εξίσωση είναι σύνθετη και μπορεί να δημιουργηθούν περισσότερα προβλήματα από εκείνα που θα λυθούν. Σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες, ο Ευ. Βενιζέλος έχει αποφασίσει τη συμμετοχή στην κυβέρνηση με πολιτικά στελέχη, όπως ο Φ. Σαχινίδης, η Φ. Γεννηματά, ο Γ. Μανιάτης, χωρίς να είναι βέβαιο ότι ο ίδιος θα αναλάβει θέση αντιπροέδρου, και πώς θα μπορούσε να αναλάβει άλλωστε, αφού στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ που προγραμματίζεται το Φεβρουάριο, αλλά πιθανότατα θα επισπευσθεί, ενδέχεται να τεθεί θέμα ηγεσίας.
Όταν γίνει ανασχηματισμός, εκτός πολύ μεγάλου απροόπτου, ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Φ. Κουβέλης θα προτείνει στελέχη από την παράταξή του για κυβερνητικές θέσεις, προκειμένου να αποδειχτεί στην πράξη ότι επιλέγοντας «παρών» δεν εννοούσε ότι επιθυμεί να κατέβει από το τρένο. Εκτός από τον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης Α. Μανιτάκη, ακούγεται το όνομα του Γ. Πανούση, ενώ στήριξη και εκτός ΔΗΜΑΡ φαίνεται πως έχει ο Ν. Μπίστης.
Παιχνίδι με τη φωτιά
Το παιχνίδι με την καθυστέρηση της δόσης, που οφείλεται κυρίως στις διαφωνίες ΔΝΤ-Βερολίνου για τον τρόπο διασφάλισης της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, εκ των πραγμάτων εκθέτει τον πρωθυπουργό Α. Σαμαρά, που πορεύτηκε ως τώρα με κεντρικό σύνθημα ότι όλα γίνονται για να εκταμιευθεί ποσό μεγαλύτερο των 31,5 δισ. (που εκκρεμεί από τον Ιούνιο), δηλαδή και η δόση του Σεπτεμβρίου (5 δισ. ευρώ) και η δόση του Δεκεμβρίου (8 δισ. ευρώ). Παρά τις διακηρύξεις του πρωθυπουργού ότι αποδέχτηκε «σωστά, αλλά και άδικα μέτρα» για να αναπνεύσει η ελληνική οικονομία με την εξόφληση των κρατικών χρεών προς τους ιδιώτες (τα οποία έχουν εκτιναχθεί σχεδόν στα 10 δισ. ευρώ) και την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών (25 δισ. ευρώ), που –σύμφωνα με αυτή την ανάλυση– θα επιτρέψει τη χρηματοδότηση επιχειρήσεων και ιδιωτών, από την επομένη της ψηφοφορίας και μετά παίζεται το έργο «θρίλερ με την εκταμίευση της δόσης».
Ο πρωθυπουργός θα μεταβεί την Τρίτη στις Βρυξέλλες, αφού θα έχει προηγηθεί τη Δευτέρα μία άγονη για την ελληνική υπόθεση συνεδρίαση του Eurogroup. Αφορμή γι’ αυτό το ταξίδι είναι η συμμετοχή του στην ειδική συζήτηση που διοργανώνουν οι «Φίλοι της Συνοχής» για τη μεγαλύτερη συμβολή των πλουσιότερων ευρωπαϊκών χωρών προς όφελος των ασθενέστερων στον νέο ευρωπαϊκό προϋπολογισμό (2014-2020). Είναι, όμως, φανερό ότι ο κ. Σαμαράς θα αξιοποιήσει την παρουσία του εκεί για να ασκήσει όση επιρροή διαθέτει προκειμένου να διανύσει η άλλη πλευρά, αυτή των εταίρων και πιστωτών, την απόσταση που της αναλογεί.
Το αισιόδοξο σενάριο λέει ότι η καθυστέρηση δεν σημαίνει εγκατάλειψη αλλά προετοιμασία ενός νέου ελληνικού προγράμματος διάσωσης, που θα τα έχει όλα: και ένα τεράστιο πακέτο χρηματοδότησης και πρόβλεψη για την κάλυψη του κόστους της διετούς επιμήκυνσης και σύνθετες διαδικασίες για τη μείωση του χρέους.
Το άλλο σενάριο λέει ότι στο εξής η εκταμίευση οποιουδήποτε ποσού θα συνδέεται με την εφαρμογή των συμφωνηθέντων, η στρόφιγγα θα ανοιγοκλείνει αναλόγως των ελληνικών επιδόσεων και τίποτα περισσότερο ή καλύτερο δεν μπορεί να συμβεί από τη συντήρηση της χώρας στον αναπνευστήρα.

Αέρας στα πανιά του ΣΥΡΙΖΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ ζητάει εκλογές και πραγματικά πιστεύει ότι είναι θέμα λίγου χρόνου να κλείσει ο κύκλος αυτής της κυβέρνησης. Είτε είναι έτοιμο το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να κυβερνήσει είτε όχι, είναι γεγονός ότι ο Αλέξης Τσίπρας έχει ανοίξει διαύλους επικοινωνίας με τη γερμανική και τη γαλλική σοσιαλδημοκρατία, ενώ σε μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες αρχίζουν να αναζητούν τρόπους συνεννόησης μαζί του. Το σενάριο κυβέρνησης τεχνοκρατών προφανώς δεν μπορεί να εφαρμοστεί πλέον ως μεταβατικό και η πραγματοποίηση μιας τρίτης εκλογικής αναμέτρησης σύντομα, με βάση τους κανόνες της κοινής λογικής, θα ήταν καταστροφική για την οικονομία και για τις σχέσεις με τους εταίρους. Αλλά υπάρχει πάντα το ερώτημα πόσο μεγαλύτερη καταστροφή μπορεί να υποστεί η οικονομία και πόσο ακόμη να τραυματιστούν οι σχέσεις με τους εταίρους, αφού και η τωρινή πραγματικότητα δεν φέρνει κάτι θετικό, έστω ως μακρινή εικόνα στον ορίζοντα.
Με τα δεδομένα που υπάρχουν μέχρι στιγμής, η σύγκρουση θα είναι μεταξύ μίας νέας Νέας Δημοκρατίας και ενός μεγάλου ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, με τη Χρυσή Αυγή τρίτη δύναμη, αφού η οικονομική κρίση έχει γίνει ήδη βαθιά κρίση πολιτισμού, θεσμών και δημοκρατίας.
Το editorial του «Guardian» την Παρασκευή έγραφε: «Στην καρδιά της Ευρώπης μια δημοκρατία τώρα βρίσκεται στο όριο. Η αλήθεια είναι ότι το μεγαλύτερο φταίξιμο βαραίνει τη διεφθαρμένη ελληνική ελίτ που κυριάρχησε για δεκαετίες στην πολιτική, τις επιχειρήσεις και τα media. Αλλά και η υπόλοιπη Ευρωζώνη είναι εξίσου ένοχη: Πρώτα επειδή επέβαλε αδύνατη λιτότητα, έπειτα επειδή δεν θέλησε να δει προβλέψιμα αποτελέσματα. Η κυρία Μέρκελ είχε οπωσδήποτε δίκιο: Καμία άλλη χώρα –στην Ευρώπη ή οπουδήποτε– δεν θα το ήθελε αυτό».
sity press

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

«Πολιτική θεολογία και Συνταγματική ηθική»

Η «πολιτική θεολογία» είναι μια διαδεδομένη αλλά αμφίσημη έννοια που χρησιμοποιείται με διαφορετικό περιεχόμενο αφενός σε θύραθεν συμφραζόμε...