Για δεκαετίες το σύνθημα ήταν πάνω-κάτω το εξής: Η οικονομία προχωρά, η πίτα αυξάνει και κάπως θα μοιραστεί, η παγκόσμια ανάπτυξη θα νικήσει την κρίση, η αγορά θα ρυθμίζει και θα λύνει τα όποια θέματα, η παγκοσμιοποίηση θα δημιουργεί ευκαιρίες παρά τα διαρθρωτικά ζητήματα κ.ό.κ. Γενικώς ήταν κάποιοι αυτόματοι πιλότοι που έμοιαζε να καθοδηγούν τις εξελίξεις.
Σήμερα αυτό δεν λειτουργεί. Ούτε προπαγανδιστικά, ούτε στην πράξη. Πρώτον, γιατί αυτός ο κόσμος που τόσο διαφημίστηκε –στον αναπτυγμένο πάντα πλανήτη, δηλαδή στους ήδη τυχερούς- ουδέποτε υπήρξε και αυτό δεν είναι λεπτομέρεια. Και δεύτερον, γιατί η κρίση γεννά πιο σκληρούς ανταγωνισμούς, μη διευθετήσιμους με τα μέσα της προηγούμενης περιόδου. Σήμερα χρειάζονται πιο πολιτικά συνθήματα, πιο αιχμηρά, πιο πολεμικά, λιγότερο