Η μετριότητα του πολιτικού συστήματος έχει επιτρέψει κατά καιρούς να «βγαίνουν μπροστά» διάφοροι «μικροί παίκτες». Συγκεντρώνουν κάποια στιγμή τα φώτα πάνω τους αλλά τελικά καίγονται. Θυμηθείτε τις «μέρες Καρατζαφέρη» ή τις «μέρες Κουβέλη». Επίδοξοι ρυθμιστές του πολιτικού παιχνιδιού που δεν τα κατάφεραν τελικά κι έτσι εξανεμίστηκαν. Μέχρι πριν μερικές βδομάδες ζούσαμε τις «μέρες Λεβέντη». Τώρα πάει για απόσυρση και αυτός. Από χθες ζούμε τις «μέρες Καμμένου».
Η σχέση μου με τον Καμμένο είναι αυτή που μπορεί να περιγραφεί ως «αγαπάμε να μισιόμαστε». Παρ’ όλα αυτά είμαι από αυτούς που έχουν αναγνωρίσει πως έχει επιδείξει μια αξιοθαύμαστη πολιτική αντοχή. Κάθε φορά που τον εμφάνιζαν «τελειωμένο», έκανε τη ρελάνς κι έβγαινε μπροστά. Είναι βέβαιο πως όλο το τελευταίο διάστημα