ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ: Ο λαός χαίρεται, η Αριστερά πρέπει να προετοιμαστεί

ανακοίνωση της Παρέμβασης για τα αποτελέσματα των βουλευτικώ εκλογών

1. Η νίκη ενός κόμματος της αριστεράς και η ήττα των λαομίσητων δυνάμεων της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, αλλά και όσων διαχειρίστηκαν μνημόνια τα τελευταία 4 χρόνια (ΓΑΠ, ΛΑΟΣ, ΔΗΜΑΡ) είναι μια ιδιαίτερα σημαντική εξέλιξη και αυτό είναι το θετικό αποτέλεσμα των εκλογών. Οι δυνάμεις που έσπρωξαν στο οικονομικό αδιέξοδο το λαό που τον ταπείνωσαν τον λοιδώρησαν, τον καθύβρισαν, δέχτηκαν ένα ισχυρό χτύπημα. Τα ποσοστά όμως της ΝΔ δεν κατακρημνίστηκαν, δεν είχαμε φαινόμενα κατάρρευσης τύπου ΠΑΣΟΚ, το κόμμα της ΝΔ θα παραμείνει ο βασικός πολιτικός πόλος των συμφερόντων της αστικής τάξης. Μαζί με το κόμμα των Ναζί το οποίο παραμένει ισχυρό, παρά την κάμψη, συγκροτεί μια αξιόλογη δύναμη στα δεξιά-ακροδεξιά του πολιτικού συστήματος.
2. Είχαμε μια προεκλογική περίοδο που ο νικητής ήταν γνωστός και τα αποτελέσματα αναμενόμενα. Τα αποτελέσματα είναι λογικά και αναμενόμενα με την έννοια ότι το «να φύγουν» ως αίτημα τιμωρίας των μνημονιακών πολιτικών δυνάμεων, αλλά και ως άμεση λύση «για να πάρουμε μια ανάσα» ήταν το κυρίαρχο ρεύμα. Ήταν αναμενόμενα από τη στιγμή που οι δανειστές δεν έδωσαν κάποια διέξοδο με παραχωρήσεις στο Σαμαρά και προδιαγεγραμμένα από την ψήφιση του ΕΝΦΙΑ και μετά.
3. Ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε εκφράζοντας αυτό το ρεύμα τιμωρίας και ανάθεσης. Οι προσδοκίες της κοινωνίας, αλλά και το ίδιο το πρόγραμμα της νέας κυβέρνησης αφορούν μικρές βελτιώσεις, ένα φρένο στη λιτότητα και μια μερική ανακούφιση των πολύ εξαθλιωμένων στρωμάτων. Ο κόσμος δε ψήφισε το ΣΥΡΙΖΑ περιμένοντας θεαματικές ανατροπές και αλλαγές. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έθεσε στην ατζέντα του προγράμματός του πολιτικές για την απάντηση της ανεργίας, πολιτικές για χρόνια και ευρέως αποδεκτά αιτήματα (δημόσια υγεία για όλους, ανάκτηση των ιδιωτικοποιημένων υποδομών, κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ), ούτε πολύ περισσότερο έθεσε το παραμικρό για μια πολιτική παραγωγικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης. Δεν έθεσε ένα πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση προς όφελος του λαού. Επένδυσε στις χαμηλές προσδοκίες, όχι στη ριζοσπαστικοποίηση και πολιτικοποίηση του λαού, αλλά στο να εκφραστεί βασικά το «να φύγουν». Το ότι ο λαός δεν περιμένει μεγάλες αλλαγές και ανατροπές είναι αρνητική και καθόλου αντικειμενική εξέλιξη. Το φρόνημα του λαού το 2012 ήταν διαφορετικό, ανοιχτό σε μεγαλύτερες τομές και συγκρούσεις. Το φρόνημα αυτό δε ριζοσπαστικοποιήθηκε βασικά με ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος για δύο χρόνια κινήθηκε στη λογική του «περιμένουμε να πέσουν» και στο στρογγύλεμα των θέσεων του γύρω από το μνημόνιο, το χρέος, το ευρώ, το εγχώριο σύστημα. Αυτή η πολιτική εκλογικά επιβραβεύτηκε, αλλά ιδεολογικά, κινηματικά και πολιτικά έφερε οπισθοχώρηση. Βέβαια γιαυτό δεν ευθύνεται μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και οι υπόλοιπες δυνάμεις της αριστεράς που δεν πήραν πρωτοβουλίες για να συνομιλήσουν με το ρεύμα της κοινωνίας που απαιτούσε «να φύγουν» και να προσπαθήσουν να το ριζοσπαστικοποιήσουν. Αυτό σήμαινε πρωτίστως κοινωνικό μέτωπο και πολιτική μετωπική συνεργασία δυνάμεων στη βάση ενός φιλολαικού προγράμματος μεταβατικών και άμεσων διεκδικήσεων ανατροπής των μνημονίων και διεξόδου από την κρίση, άλλο λόγο από το συνηθισμένο του ΚΚΕ και της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, σοβαρή τακτική απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ.
4. Πρέπει να δοθεί προσοχή στις έξωθεν αντιδράσεις στην πρωτιά ΣΥΡΙΖΑ. Η σοσιαλδημοκρατία που συγκυβερνά την Ε.Ε. της λιτότητας (Ολάντ, Σουλτς) υποδέχτηκαν την έλευση του Τσίπρα ως «ελπίδα». Η ακροδεξιά Λεπέν υποδέχτηκε αυτό το αποτέλεσμα θετικά. Η δε Γερμανική ηγεσία περιμένει πρώτα τις εγγυήσεις για τα συμφωνηθέντα. Από τις ευρωεκλογές του 2014 είναι γνωστό ότι οι δύο μεγάλες ευρωπαϊκές παρατάξεις (που εκπρόσωποί τους στην Ελλάδα είναι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ) αντιμετωπίζουν προβλήματα από δύο πολιτικά ρεύματα. Το πρώτο και πιο δυνατό από ένα εθνικιστικό-ακροδεξιό ρεύμα που εκφράζεται στο ευρωπαϊκό κέντρο (Λεπέν-Γαλλία, Φάραντζ-Μ. Βρετανία, εθνικιστικά κόμματα σε Ολλανδία, Σουηδία αλλά και Γερμανία, αλλά και σαν τέτοια πρέπει να ειδωθεί η ρητορική Μπερλουσκόνι υπό τη σκιά του Γκρίλο στην Ιταλία). Το δεύτερο αφορά το ΣΥΡΙΖΑ και το Ποδεμος προς το παρόν. Και τα δύο από διαφορετική σκοπιά και στόχους «αντιδρούν» στις πολιτικές λιτότητας και στον τρόπο λειτουργίας της Ε.Ε... Όσο αυξάνεται η παρακμή και η ύφεση στην ΕΕ τόσο θα αυξάνονται οι εθνικιστικές και αριστερές κριτικές που θα δημιουργούν προβλήματα στο οικοδόμημα της ΕΕ και της ευρωζώνης. Βοούν τα δομικά προβλήματα του ευρώ, μέρος των οποίων προσπάθησε να επουλώσει ο Ντράγκι με το πρόσφατο πρόγραμμα Ποσοτικής Χαλάρωσης. Η Ε.Ε. και η ευρωζώνη ασθενούν πολιτικά και οικονομικά. Και το ευρωπαϊκό κέντρο δεν έχει την ενότητα και αυτοπεποίθηση που είχε το 2010 που εφάρμοζε ένα σιδερένιο πλαίσιο και έστελνε τελεσίγραφα στις τότε κυβερνήσεις της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, των PIIGS. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει το χρόνο του και η Ευρωπαϊκή ηγεσία θα κινηθεί με την πεποίθηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση, ιδεολογία, πολιτική και στελέχη είναι κυβέρνηση που επιθυμεί ένα συμβιβασμό – ακόμα και οδυνηρό – και όχι μια ρήξη με το ευρωπαϊκό κέντρο. Ότι είναι κόμμα που σιγά σιγά και με δευτερεύουσες παραχωρήσεις και βελτιώσεις θα αποδεχτεί το βασικό ευρωπαϊκό πλαίσιο των νεοφιλελεύθερων και νεοαποικιακών πολιτικών και των πολιτικών λιτότητας (έστω πιο «ανθρώπινης»). Ο ΣΥΡΙΖΑ αντικειμενικά και προγραμματικά φαίνεται να βαδίζει σε μια πολιτική σταθεροποίησης και όχι ανατροπής.
5. Η κυβέρνηση «εθνικής και κοινωνικής σωτηρίας» με τους ΑΝΕΛ και με τα υπόλοιπα του ΓΑΠ και της ΔΗΜΑΡ καθώς και τα ανοίγματα στο νεοφιλελεύθερο Ποτάμι δεν είναι ένα «ατύχημα» των αριθμών. Ήταν αλλαγή γραμμής από το 2012 όπου και το σύνθημα με το οποίο εκτινάχθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ στο 27% ήταν η «κυβέρνηση της Αριστεράς». Το σύνθημα μεταλλάχτηκε συνειδητά, συντεταγμένα και σχεδιασμένα σε κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας». Και είναι αυτονόητο ότι το με ποιες δυνάμεις θα πάει κάποιος έχει σχέση με το τι πολιτική θέλει να εφαρμόσει. Ο Τσίπρας και η ηγετική ομάδα με το σύνθημα για κυβέρνηση εθνικής και κοινωνικής σωτηρίας, εδώ και δύο χρόνια, έστρωσαν τις ράγες στο τρενάκι του Καμμένου να ψαρεύει αντιμνημονιακές ψήφους για να «συγκρατεί τον Αλέξη». Το είδος και ο χαρακτήρας της κυβέρνησης, ήταν προαποφασισμένα. Αποτελούν διάψευση για όσους έβλεπαν την κυβέρνηση της αριστεράς σαν σκαλοπάτι στον πολιτικό αγώνα προς ευρύτερες ρήξεις με το σύστημα και τον ιμπεριαλισμό.
6. Το αποτέλεσμα της πολιτικής συνεργασίας Ανταρσυα-ΜαρΣ είναι ένα αποτέλεσμα καλύτερο του, αναμενόμενου μπροστά στη διαφαινόμενη λεηλασία της αριστερής ψήφου από το ΣΥΡΙΖΑ. Δεκάδες χιλιάδες αγωνιστών επέλεξαν να πάνε «κόντρα στο ρεύμα» και να συγκροτήσουν και συγκρατήσουν ένα χώρο που – αν θελήσει να κάνει τομές με το παρελθόν του – θα έχει αναντικατάστατο και καθοριστικό ρόλο το επόμενο διάστημα. Γιατί μπορεί να έχει καθαρή ματιά και πολιτική για το χαρακτήρα της κρίσης και για τη βαρύτητα του προβλήματος που λέγεται Ε.Ε. Ο χώρος αυτός θα μπορεί να απαντάει στα διλήμματα και τα τελεσίγραφα των δανειστών, γιατί θα συνεχίσει να υπερασπίζεται τα βασικά αιτήματα και στόχους της αριστεράς. Μιλώντας τακτικά και συγκυριακά, είναι ένα αποτέλεσμα θετικό. «Ιστορικά» και στρατηγικά, το αποτέλεσμα προδίδει μια Αριστερά που δεν έχει φιλοδοξίες και προσδοκίες. Αυτή η Αριστερά έκανε τελευταία στιγμή προεκλογικά ένα μικρό θετικό βήμα. Όμως «ιστορικά» είναι προς το παρόν στο περιθώριο μακριά από την κοινωνία. Κι αυτό γιατί στα κενά που παρουσιάστηκαν 5 χρόνια τώρα (υπογραφή μνημονίου, κίνημα πλατειών, εκλογές 2012, εκβιασμός ΕΚΤ στην Κύπρο, ευρωεκλογές 2014) η κωλλυσιεργεία για τη συγκρότηση μετώπου για τη διέξοδο από την κρίση έστελνε διαρκώς αγωνιστές σπίτι τους ή στο ΣΥΡΙΖΑ, σπαταλούσε δυνάμεις, χρόνο και χώρο.
7. Ο λαός σήμερα χαίρεται και αυτό από μόνο του είναι θετικό. Το 43% που ψήφισε Αριστερά είναι ένα καινούριο εθνικό ακροατήριο και δίνει δυνατότητες για μια πραγματικά αντισυστημική αριστερά. Όχι γιατί αυτό από μόνο του θα οδηγήσει σε ριζοσπαστικοποίηση. Το ανάποδο. Η πολιτική «χαμηλών προσδοκιών» και κατευνασμού του συστήματος από τον ΣΥΡΙΖΑ οδηγεί σε μετριοπάθεια το λαικό φρόνημα. Το αν αυτό το νέο περιβάλλον θα οδηγήσει στην ριζοσπαστικοποίηση του κόσμου και σε ευρύτερες ρήξεις με το σύστημα και όχι στην ενσωμάτωση έχει σχέση:

α) με την μετωπική συγκρότηση της αντισυστημικής αριστεράς

β) με την ανάδειξη αιτημάτων και στόχων μέσα στους κοινωνικούς χώρους που θα οξύνουν τις αντιφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και θα πολιτικοποιούν. Όχι μόνο σε επίπεδο οικονομικών διεκδικήσεων αλλά κυρίως στην οργάνωση των κοινωνικών μετώπων στους χώρους δουλειάς και στη γειτονιά για τα κεντρικά προβλήματα. Για την ανεργία, την παραγωγική στασιμότητα, τη νεολαία κοκ.

γ) με έναν διαφορετικό λόγο και μορφή που να μπορεί να συνομιλεί με το 43% που ψήφισαν σήμερα Αριστερά αλλά προέρχονται από άλλα ρεύματα.

δ) Με ουσιαστική προγραμματική και κινηματική αντιπολίτευση στο ΣΥΡΙΖΑ πάνω «στις χοντρές γραμμές». Στην τάση ενσωμάτωσης και αποδοχής του ΣΥΡΙΖΑ του ευρωπαϊκού πλαίσιου, στην κατεύθυνση υπογραφής νέας «βελτιωμένης» μνημονιακής δανειακής συμφωνίας, στο ψαλίδισμα των αιτημάτων για σύγκρουση με την πλουτοκρατία, στην κατεύθυνση πιο «ανθρώπινης» διαχείρισης του συστήματος και όχι ανατροπής του.

Το βασικότερο όλων είναι να υπάρξει δράση από σήμερα. Και όχι αναμονή για να δούμε τι είδους συμφωνία θα υπογράψει ο Τσίπρας με την Ε.Ε. σε 6 μήνες.

http://antapocrisis.gr/

Οι Έλληνες πολιτικοί αντίγραφα των πολιτών

- ο εθνικός κίνδυνος -

Πολλά ακούμε για την οικονομική κρίση που διέρχονται οι ανεπτυγμένες κοινωνίες και η Ευρώπη εις την οποία ανήκουμε και εμείς ως χώρα. Τα γεγονότα όμως αυτά δεν είναι συνταρακτικά για τις Εταίρους μας. Διότι τα αίτια της κρίσης αυτής αντιμετωπίζονται από τις εκεί κοινωνίες με σοβαρότητα, νηφαλιότητα και υπευθυνότητα. Εξάλλου κάθε κρίση έρχεται αλλά και παρέρχεται μετά πάροδο μερικών χρόνων όταν  αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά με τα προαναφερθέντα εργαλεία και όπλα.

Δυστυχώς εις την χώρα μας τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Διότι όλα αυτά τα οποία  βιώνουμε ως Λαός τα θεωρούμε απλώς συνταρακτικά, προσδίδουμε ιδιαίτερη έμφαση και υπερβολή, προβάλλοντας μόνο το προσωπικό μας πρόβλημα και την απειλή για το άτομο μας. Βλέπουμε το δένδρο και όχι το δάσος. Πόλις π.χ. Πολιτεία είναι το άθροισμα των πολιτών οι οποίοι αναδεικνύουν δια της ψήφου τους  πολιτικούς. Εις την κοινωνία υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων, οι έντιμοι και οι ανέντιμοι. Όμως όπως σε μία αρένα, ο αγώνας μεταξύ των δύο  αυτών κατηγοριών έχει ως αναπόφευκτο αποτέλεσμα την αδιαφιλονίκητη  πλέον επικράτηση ενός εξ αυτών. Τι συμβαίνει όμως εδώ και δεκαετίες εις την χώρα μας; Και γιατί;

Δια διάφορους λόγους, εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες, κυρίως μετά τον 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο, εις την πραγματικότητα δεν γνωρίζουμε επαρκώς, ως οφείλομε, την ιστορική μας διαδρομή και γιατί οι αρχαίοι πρόγονοί μας ανεδείχθησαν δια της σοφίας των σε πρωταγωνιστές της ανθρωπότητας. Ο αυτοσεβασμός, αλλά και ο σεβασμός των άλλων λαών, αυτή η ισορροπία μεταξύ εσωστρέφειας και εξωστρέφειας, άνοιγε εις τους προσγειωμένους σοφούς προγόνους μας διάπλατα τις πόρτες προς την Οικουμένη. Η δημιουργία εκατοντάδων αποικιών σε άλλες περιοχές του τότε κόσμου είναι αποτέλεσμα της αποδοχής των σοφών Ελλήνων από τους άλλους Λαούς, όπως και η αποδοχή του Μ. Αλεξάνδρου, ο οποίος δεν επεκράτησε απλώς και μόνον δια της ευφυΐας του και γενναιότητας του μικρού εκστρατευτικού στρατεύματος του, αλλά και διότι οι άλλοι Λαοί δεν είχαν λόγο να αντισταθούνε εις την πνευματική ανωτερότητα των Ελλήνων.

Κατά κοινή αποδοχή όλων, η Ευρώπη οφείλει την ύπαρξη της εις την Πατρίδα μας,  εις τους προγόνους μας. Για αυτόν το λόγο και μόνον μας ενέταξαν εις το νέο δημιούργημα που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση και Ευρωζώνη, δια την διασφάλιση της ευρωπαϊκής ειρήνης και ευμάρειας των Λαών, με ότι αυτό συνεπάγεται. Και κυρίως για την κοινή αντιμετώπιση σοβαρών κρίσεων. Η ένταξη  του Λαού μας εις την Ε.Ε. έγινε όμως υπό την προϋπόθεση και την υπόσχεση διαρθρωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων για να γίνει η χώρα μας ισότιμο μέλος αυτής της οικογένειας. Διότι κατά την υπογραφή της Συμφωνίας Ένταξης η χώρα μας δεν ήταν ούτε εις το παραμικρό ισότιμο μέλος, όπως όμως προέβλεπε η Ιδρυτική Συμφωνία της Ρώμης. Ως εκ τούτου η Πατρίδα μας  αποτελεί την μοναδική εξαίρεση ένταξης μίας κοινωνικώς και οικονομικώς καθυστερημένης χώρας σε μία ισχυρή οικογένεια που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση, οι Λαοί της οποίας συμβάλουν δημιουργικά σε όλους τους τομείς εις την κοινή αυτή προσπάθεια που λέγεται Ευρώπη.

Το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί φθάσαμε εις αυτό το σημείο ώστε να μη αντιλαμβανόμαστε ως Λαός ακόμη και σήμερα που κινδυνεύει η Πατρίδα μας, ότι η οικονομική κρίση σε μερικές χώρες της Ευρώπης έχει διαφορετικά αίτια από ότι η κρίση εις την Πατρίδα μας, η κρίση της οποίας είναι επίσης μία εξαίρεση. Η οποία, αδιαμφισβήτητα είναι κρίση Αρχών και Αξιών του Λαού μας, κρίση αυτού του Πολιτικού Συστήματος. Το οποίο είναι δικό μας δημιούργημα, και εκλέγουμε κάθε τόσο ως Λαός δια της ψήφου μας και ως εκ τούτου εμείς οι ίδιοι ευθυνόμαστε δια την ποιότητα και κατάντια του, αλλά και για την δική μας κατάντια  ως σύνολο και κοινωνία, αλλά και ως άτομα.  Ως εκ τούτου αυτό το Πολιτικό Σύστημα π.χ. Διακυβέρνησης  είναι φωτοαντίγραφο της ποιότητας και της αντίληψης του ίδιου του Λαού μας, της εσφαλμένης ερμηνείας αυτού περί της έννοιας της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας.

Εδώ οφείλουμε να ενστερνισθούμε τα σοφά λόγια του Ισοκράτη (436-338 π. Χ.): Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται, διότι καταχράστηκε το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία. Ο δε Φρήντριχ Νίτσε (1844-1900) έγραψε: Ελευθερία  είναι η θέληση να είναι κανείς υπεύθυνος απέναντι εις τον εαυτόν του.

Εις τον 20^ο και τώρα 21^ο αιώνα που διανύουμε εμείς ως Λαός γνωρίζουμε πλήρως δια του διαδικτύου την πορεία άλλων Λαών και των Εταίρων μας, όπως και δια της παρουσίας εκατομμυρίων επισκεπτών εις την χώρα μας για την οικονομική και κοινωνική τους ανάπτυξη και ευμάρεια. Αποδεδειγμένα φαίνεται όμως ότι εμάς ως Λαός δεν μας ενδιέφεραν και ενδιαφέρουν  όλα αυτά. Όπως δεν μας ενδιέφερε και ενδιαφέρει η πορεία της χώρας μας,  που οφείλεται εδώ και δεκαετίες η κατάντια μας, η οποία μας απομάκρυνε από την Ευρώπη, ποιος ευθύνεται για την καταστροφή μας.

Ο George Orwell είπε: Ένας Λαός που εκλέγει διεφθαρμένους, κλέφτες και προδότες δεν είναι θύμα. Είναι συνεργός τους!

Γεώργιος Εμ. Δημητράκης

 Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος σπούδασε Πολιτικές, Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία εις την Βόννη και Πολιτιστική Κληρονομιά εις την Αθήνα. Απασχολήθηκε επί 5 χρόνια εις την Ομοσπονδιακή Βουλή της Γερμανίας

Άτυπη εντολή σε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να μην χτυπούν τον Σαμαρά!

Η πτώση των τόνων που παρατηρούμε τις τελευταίες ώρες από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στο πρόσωπο του Σαμαρά, δεν είναι τυχαία. Είναι κεντρική εντολή της επικοινωνιακής ομάδας του κόμματος, που θα ήθελε με νύχια και με δόντια την παραμονή του Σαμαρά στην ηγεσία της ΝΔ, καθώς μια αλλαγή προσώπου θα μπορούσε να συσπείρωνε πάλι τη ΝΔ.

Ναι μεν η αντιπολίτευση χωρίς Σαμαρά θα ήταν δημιουργικότερη και πιο ποιοτική, αλλά δεν υπάρχει κυβέρνηση που να μην θέλει τον αντίπαλο στο καναβάτσο. Η παραμονή Σαμαρά λοιπόν στη ΝΔ, εγγυάται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κυβερνά χωρίς αντιπολίτευση και αυτός είναι ο στόχος της ιδιότυπης ασυλίας στο πρόσωπο του.

http://www.rizopoulospost.com/

Αυτή τη φορά, το περίστροφο δε σημαδεύει τις πλάτες μας!

Σκεφτόμουνα διάφορα προχθές, διαβάζοντας την είδηση ​​της ημέρας: « Είναι σημαντικό να σταθεί στα πόδια της η Ελλάδα, διεμήνυσε ο πρόεδρος του Eurogroup, Γερούν Ντάϊσελμπλουμ ο οποίος τόνισε ότι έρχεται στην Αθήνα την Παρασκευή για μια πρώτη συνάντηση- και όχι για να διαπραγματευθεί- με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και τον υπουργό Οικονομικών Γιάννη Βαρουφάκη. »

Λαμπρά, είχα σκεφτεί έμπλεος αισιοδοξίας. Ο φίλος μας ο Γερούν το θεωρεί σημαντικό, και το παραδέχεται επιτέλους, ότι η Ελλάδα πρέπει να σταθεί στα πόδια της. Σέβεται την ετυμηγορία του Ελληνικού λαού κι άλλωστε το καταλαβαίνει κι από μόνος του ότι δεν θα μπορούσε πια να συνεχίζεται αυτή η τρέλα του αέναου χρέους.  

Διότι, έως και οι πέτρες το ξέρουν ότι δεν μπορούν να εξοφληθούν αυτά τα λεφτά που συνιστούν το ελληνικό δημόσιο χρέος. Εκτός κι αν πρόκειται, όπως μας ζητούσαν μέχρι τώρα, να δανειζόμαστε ακόμα περισσότερα για να πληρώνουμε τα παλιότερα -και να δημιουργούμε έτσι, ένα για πάντα αυξανόμενο χρέος που δεν θα μπορούσε ποτέ να αποπληρωθεί. Αποικία χρέους! Ε, όχι, αυτό το πράγμα, στη βάση του ευρωπαϊκού κεκτημένου, δεν επιτρέπεται ...

Επιπλέον βέβαια, σκεφτόμουν,  Ο φίλτατος Γερούν  ΘΑ ΕΧΕΙ υπόψη ΤΟΥ ΟΤΙ ΤΑ αυτά περίφημα ΠΡΩΤΟΓΕΝΗ πλεονάσματα, που είτε είναι φτιαγμένα με τεχνάσματα της δημιουργικής λογιστικής είτε είναι φτιαγμένα από τα δάκρυα και το αίμα των ασθενέστερων εξ ημών, δεν θα μπορούσαν πια να επιτευχθούν στα δυσθεώρητα ύψη που τα είχε ορίσει το παράλογο και αποτυχημένο πρόγραμμα «διάσωσης». 

Όχι, με αντάλλαγμα την εξόντωση των γερόντων, όπως είχε ήδη δεσμευθεί ο απερχόμενος κ.Χαρβούβελης, δεν θα μπορούσε να συνεχιστεί αυτό το χρεοκοπημένο πρόγραμμα.  

Οπότε τι αξιολόγηση μου λες; Τέλειωσε η αξιολόγηση του προγράμματος!  

Τέλειωσε το πρόγραμμα κι αξιολογήθηκε ως αποτυχημένο, εκ του αποτελέσματός του -τόσο άδικα χυμένο αίμα.  

Ήθελα να πιστεύω -και ήμουν σίγουρος γι 'αυτό, ότι ο καλός Ολλανδός, δε θα ήθελε να συμβεί στους γονείς τους, αυτό που συνέβαινε και , αν τίποτα δεν άλλαζε,  θα συνεχιζόταν να συμβαίνει επί τα χείρω, στους δικούς μας γέρους και τις δικές μας γριές!     

Δεν πρέπει να ξεχνάμε, σου ξαναλέω για να το χωνέψεις, ότι ο αείμνηστος κ. Χαρδούβελης είχε δεσμευτεί να μειώσει κι άλλο τις συντάξεις των γερόντων, αλλά έως που θα μπορούσε πια, να πηγαίνει αυτό το βιολί, σ 'αυτήν την ανηφόρα, από το πουθενά προς το τίποτα;  

Ευτυχώς που ο ελληνικός λαός, με την ψήφο του, τον έστειλε στον έξω από δω, που λέει ο λόγος, τον κ.Χαρδούβελη και η εντολή του ελληνικού λαού είναι τόσο νωπή ...

Αυτές οι συλλογιστικές,  έλεγα με το νου μου,  το καταλαβαίνει μια χαρά κι ο καλός μας φίλος ο κ.Ντάισελμπλουμ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ λυσιτελείς ∙  ΚΑΙ ΤΟ χειρότερο ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ τέτοιες Επιλογές, συγχρόνως ξεζουμίζουν τον φορολογούμενο υπερβολικά άδικα και στο διηνεκές, μέχρι δηλαδή να τον στείλουν στον τάφο πριν της ώρας του, τον καημένο. Ούτε αυτό, επιτρέπεται στη βάση του ευρωπαϊκού κεκτημένου ... 

Θα τον φιλοξενούσαν, λοιπόν, στο προεδρικό μέγαρο, φανταζόμουν, τον αξιότιμο Γερούν κι αφού θα τον κερνούσαν μια πορτοκαλάδα από φρέσκο ​​πορτοκάλι ή κανένα ουζάκι ή ό, τι άλλο του έκανε τέλος πάντων του ανθρώπου κέφι , θα του εξηγούσαν αυτό που καταλάβαινε πολύ καλά κι από μόνος του, ότι, δηλαδή, η Ελλάδα δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια της με αξιοθρήνητα νοσοκομεία, με ρημαγμένα σχολεία και με κατεστραμμένες προνοιακές δομές. Ήλπιζα ότι θα το καταλάβαινε, χωρίς να συζητηθούν μεγαλύτερες λεπτομέρειες.

Κι όμως! Με τον εκνευρισμό του, αυτός ο Γερούν με απογοήτευσε. Σίγουρα θα απογοήτευσε κι άλλους πολλούς, γιατί έδειξε ότι όχι μόνο εθελοτυφλεί και αρνείται να καταλάβει τα προφανή προτάγματα που θέτει το ευρωπαϊκό κεκτημένο, αλλά επιπρόσθετα, επειδή δε δείχνει να σέβεται ούτε καν την ετυμηγορία του ελληνικού λαού.

Και τώρα τι θα κάνει ο κ. Βαρουφάκης;  

Τώρα, μάλλον είναι υποχρεωμένος, αφού έφυγε τόσο βιαστικά χωρίς να πει καλά-καλά ούτε αντίο ο αγενής Γερούν, να συντάξει μια επιστολή και να του υπενθυμίσει την πρόσφατη έκθεση της JP Morgan, η οποία,σύμφωνα με τα δημοσιεύματα , υπολογίζει σε 4 τρισεκατομμύρια ευρώ, το κόστος εξόδου της Ελλάδας από την Ευρώπη. 

Αν η πρόβλεψη της JP Morgan είναι λιγότερο ή περισσότερο σωστή, αυτό δεν μπορεί να φανεί παρά μόνο στην πράξη, όταν κι αν δηλαδή υποχρεωθεί η Ελλάδα να φύγει από τη νομισματική ένωση του ευρώ. 

Είναι και θέμα πιθανοτήτων το τελικό ύψος αυτού του κόστους, αν ποτέ συμβεί αυτή η έξοδος, που δεν μπορεί εξάλλου να συμβεί, όσο δεν το θέλουμε εμείς οι Έλληνες, έτσι δεν είναι; Έτσι είναι, αφού από πουθενά δεν προβλέπεται αποβολή της Ελλάδας από την ευρωζώνη. 

Θέμα κατανομής πιθανοτήτων, είναι όλα αυτά ... Και βέβαια, ο κ. Βαρουφάκης, ως ειδικός που είναι στη θεωρία των παιγνίων, με τον απλό και κατανοητό τρόπο που μόνο ο ίδιος ξέρει να τα λέει, θα μπορούσε να εξηγήσει στον παλιόφιλο τον Γερούν, ότι δεν συμφέρουν κανέναν οι αγριάδες, αλλά πολύ περισσότερο, δεν συμφέρουν το ευρωιερατείο που έχει και τη μεγαλύτερη ευθύνη, αφού με την αδιάλλακτη στάση του, βοηθούντων και των ολετήρων που μας κυβερνούσαν έως προχθές, οδήγησε τα πράγματα, εδώ που τα οδήγησε ...

Αλήθεια, θα ήταν μια καλή ιδέα, να την γράψει αυτήν την επιστολή ο κ. Βαρουφάκης, προς στον κ.Ντάϊσελμπλουμ: να του περιγράψει το σενάριο του χάους που θα προκαλείτο από την αποκοπή της Ελλάδας, με το ελληνικό Grexit ∙ ίσως ΝΑ ΗΤΑΝ Καλή ΚΑΙ το η τού ιδέα ΝΑ ΤΗΝ ανέβαζε αυτήν ΤΗΝ Επιστολή ΤΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟ blog του, προς τέρψιν των αναγνωστών του. 

Να σκιαγραφούσε και να πιθανολογούσε τις τρύπες που θα άνοιγαν στα λογιστικά βιβλία της ευροζώνης -και να προσπαθούσαμε όλοι μαζί να καταλάβουμε, με τι λογιστικά τερτίπια και κυρίως με ποιο πραγματικό κόστος θα έκλειναν αυτές οι τρύπες. 

Να εξηγούσε ότι, παρόλο που η μεσοσταθμική μεταβολή του ευρώ θα ήταν εν τέλει μικρή -δεν έχει η συμμετοχή της μισοκατεστραμμένης Ελλάδας, στο κάτω-κάτω της γραφής, κανένα σπουδαίο βάρος στην ευρωπαϊκή οικονομία- οι ενδιάμεσες διακυμάνσεις θα ήταν τόσο ακραίες, που θα δημιουργούσαν τεράστιες κερδοσκοπικές ευκαιρίες. 

Μα την αλήθεια,  σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο,  θα έκαναν ένα μεγάλο πάρτι οι ύαινες και τα κοράκια των αγορών -που δε χαρίζονται σε κάτι τέτοια. Μόνο που τέτοιες καταπληκτικές ευκαιρίες, θα δημιουργούσαν αλλού, ισόποσες αστρονομικές ζημιές. Ζημιές που κάποιοι άλλοι θα έπρεπε να τις υποστούν. 

Δεν μπορεί, ασφαλώς, να πει κανείς με καμία βεβαιότητα, ότι όλα αυτά θα συμβούν, ούτε πόσο θα κοστίσουν αν συμβούν, γιατί πρόκειται για  terra incognita . Θέμα κατανομής πιθανοτήτων και μαθηματικής ελπίδας, είναι όλα αυτά ...

Όμως, ποιος είναι διατεθειμένος να αναλάβει έναν τέτοιο κίνδυνο, όταν είναι φτηνότερο και δικαιότερο, ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού χρέους να θαφτεί στο διηνεκές με μια απειροελάχιστη, ίσως, απόδοση;

Όλοι καταλαβαίνουμε ότι κι αυτή τη φορά, όπως και την προηγούμενη, το περίστροφο είναι οπλισμένο κι έτοιμο να εκπυρσοκροτήσει -έστω κι αν αυτή τη φορά είναι φορτωμένο με λιγότερες σφαίρες. 

Όμως εγώ συνεχίζω να χαμογελώ, γιατί αισθάνομαι ότι στα χέρια της σημερινής κυβέρνησης, το περίστροφο δε σημαδεύει πια στην πλάτη τον ελληνικό λαό -κι έτσι, ευλόγως παραμένω αισιόδοξος. 

http://my-pillow-book.blogspot.gr/

Η τύχη του πρωτάρη

Σε εξαιρετικό κλίμα πραγματοποιήθηκε πριν από λίγο η κοινή συνέντευξη Τύπου μεταξύ του Υπουργού Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη και του Προέδρου του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ, ενώ δεν έχει διευκρινιστεί ακόμα από ποιον από τους δύο ακούστηκε η φράση “Θα φτύσετε το γάλα που βυζάξατε!”

Οι διαφορές μεταξύ των δύο αντρών φάνηκαν από την αρχή, αφού ο φλώρος Γερούν Ντάισελμπλουμ εμφανίστηκε με γραβάτα και πουκάμισο μέσα από το παντελόνι, ενώ ο καραφλός εκδικητής Γιάνης Βαρουφάκης έσκασε με ριχτό πουκάμισο – χωρίς γραβάτα φυσικά – και με τα χέρια στις τσέπες.

Η συνέντευξη Τύπου κράτησε μερικά βαρετά λεπτά αλλά τα τελευταία δευτερόλεπτα ήταν αληθινό διαμάντι.

Ο Γιάνης Βαρουφάκης είπε στον Γερούν Ντάισελμπλουμ ότι η ελληνική κυβέρνηση θεωρεί την Τρόικα μια σαθρά δομημένη επιτροπή και δεν πρόκειται να συνεργαστεί μαζί της.

Ακούστηκε σαν “ΟΧΙ” αυτό ή είναι η ιδέα μου;

Κρίνοντας από την αντίδραση του Ολλανδού και την ψυχρή χειραψία που έδωσε στον Βαρουφάκη, μάλλον δεν είναι η ιδέα μου. Η γλώσσα του σώματος δε λέει ποτέ ψέματα.

Από σήμερα μπορούμε να πούμε κι επισήμως ότι οι διαπραγματεύσεις έχουν ξεκινήσει με την τωρινή κυβέρνηση να παρουσιάζεται φρέσκια και ορεξάτη, σε αντίθεση με τις προηγούμενες που μύριζαν μούχλα και προκαλούσαν χασμουρητό από χιλιόμετρα.

Καταλαβαίνω τις αντιδράσεις ορισμένων οι οποίοι έχουν βγει στα διαδικτυακά κάγκελα προειδοποιώντας για το τέλος του κόσμου και τον πυρηνικό πόλεμο που θα κηρύξει η υπόλοιπη Ευρώπη εναντίον μας αλλά θα πω το εξής απλό:

Πέντε χρόνια εκλέγαμε κυβερνήσεις που ακολουθούσαν κατά γράμμα τις επιταγές των Ευρωπαίων εταίρων και δανειστών, εφάρμοσαν μνημόνια και μέτρα λιτότητας κι έλεγαν ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ. Κάποιοι διαφωνούσαμε με αυτήν την πολιτική και βγαίναμε στους δρόμους και φωνάζαμε και τρώγαμε ξύλο και χημικά αλλά αυτό ελάχιστη σημασία είχε. Οι δανειακές συμβάσεις υπογράφηκαν και τα μέτρα πέρασαν.

Τώρα επιλέξαμε έναν άλλον δρόμο. Να κάνουμε κυβέρνηση αυτούς που, όπως όλα δείχνουν, είναι διατεθειμένοι να μη σκύψουν το κεφάλι, να μιλήσουν με διαφορετική γλώσσα και να πουν μερικά ΟΧΙ. Το πρώτο το είπαν ήδη. Η διαφωνία ορισμένων απέναντι σε αυτήν την πολιτική είναι σεβαστή αλλά ελάχιστη σημασία έχει. Ό,τι είναι να γίνει θα γίνει.

Το πολίτευμα παραμένει το ίδιο. Δημοκρατία. Και η Δημοκρατία που έχουμε και υπερασπιζόμαστε, έτσι λειτουργεί.

Μπορούνε πάντα να βγουν στους δρόμους και να εκφράσουν όσες διαφωνίες θέλουν. Όπως κάναμε εμείς όταν αυτοί μας ειρωνεύονταν και μας έλεγαν ότι δε θα καταφέρουμε τίποτα γιατί “όλα αυτά τα έχουμε υπογράψει”.

Οι δρόμοι είναι ανοιχτοί και τους περιμένουν. Χωρίς κάγκελα και χωρίς χημικά.

Ας βγουν λοιπόν στους δρόμους.

Ας βγουν, έστω κι αν είναι η πρώτη τους φορά.

Και ποιος ξέρει; Μπορεί να σταθούν πιο τυχεροί από εμάς.

Νικόλα, αυτή είναι η αλήθεια. Πες το και στον πατέρα σου.

(Ανήθικο δίδαγμα: Τις τελευταίες μέρες δυσκολεύομαι εξαιρετικά να παρακολουθήσω την επικαιρότητα. Επικρατεί μια τεράστια σύγχυση στη μετάδοση των πληροφοριών και στον τρόπο με τον οποίο μεταδίδονται. Επίσης παρατηρώ ότι παραδοσιακά μέσα δεν έχουν ιδέα πώς να παρουσιάσουν τις ειδήσεις. Βρίσκονται σε αμηχανία. Τα ρεπορτάζ αργούν χαρακτηριστικά να ανέβουν στο διαδίκτυο και συνήθως είναι μόλις λίγων γραμμών. Τόσα χρόνια παντελούς έλλειψης αντικειμενικότητας έχουν ευνουχίσει πλήρως δημοσιογράφους και συντάκτες. Πιάστηκαν στον ύπνο. Δε μπορώ να πω ότι δεν το απολαμβάνω.)

(Ανήθικος δίδαγμα no. 2: Πάντως έχει δίκιο ο Γιάνης Βαρουφάκης για την Τρόικα. Αντί να μας στείλουν 3 οικονομοτεχνοκράτες, έπρεπε να μας στείλουν 11.000.000 ψυχαναλυτές.)

https://eleutheriellada.wordpress.com/

Cuba en el corazón de una bloguera griega

Amante y defensora de los valores y conquistas del pueblo cubano y su Revolución, en todos los órdenes,MyrsiniTsakiri es una joven bloguera griega de 28 años,autora del blog Barbudos de Sierra Maestra, dedicado adifundir la realidad de Cuba y América Latina.

Ella reside en la ciudad de Tesalónica, segunda ciudad en importancia de ese país europeo y capital de la región de Macedonia Central, donde actualiza desde su hogar la citada publicación digital, de amplia difusión en Internet, pues tiene más de 4 mil seguidores en las redes socialesTwitter y Facebook, sitio último a través del cual concedió una entrevista a Venceremos.

Tu blog es leído por muchas personas en Grecia y otras partes del mundo ¿Cuándo surge la idea de su creación?

La idea surgió a principios del año 2011. Al principio,algunas personas se sorprendieron debido a que, por su nombre Barbudos de Sierra Maestra, esperabanconocer a un hombre con barba como el autor del blog, y en realidad encontraron a una joven menuda.

Los principales temas que publico son, en su mayoría, noticias y artículos sobre hechos sociales y políticos especialmente sobre Cuba y América Latina. También divulgo eventos sobre cultura, música y viajes. Las publicaciones aparecen en tres idiomas: español, griego e inglés.

¿Algún motivo especial para escribir sobre Cuba?

Yo visité la Isla por vez primera a finales del año 2010. Antes de eso, yo leía mucho sobre la historia reciente de Cuba y su Revolución, un asunto que siempre me intrigó. Fue entonces cuando empecé a admirar la valentía de su pueblo, lo que sin dudas significó una inspiración para mí.

Los cubanos nunca se rinden, siguen intentando lo mejor, porque por encima de todo cultivan la vida, la plena dignidad de los seres humanos, y lo más importante que es la solidaridad entre los pueblos. Esa es la verdad y yo quería que la gente, especialmente los griegos, aprendiesen de ese ejemplo, porque ya estaba harta de la propaganda negativa de los grandes medios de comunicación difunden sobre la realidad cubana.

¿Qué experiencia atesoras en la labor de mantener este proyecto comunicativo?

Debido a la publicación de mi blog, a través de estos años conocí a muchas personas que comparten mis ideas y valores. Hice nuevos amigos y me puse en contacto con muchos hombres y mujeres que reconocen mis esfuerzos y me animan a continuar.

También tuve la oportunidad de escuchar diferentes opiniones a las mías que, según mis experiencias, se formaron debido a la propaganda anticubana y eso me hizo trabajar aún más duro, con mucha más pasión para entregar en mi blog la imagen más exacta de la Isla.

Considero a Cuba como mi segunda Patria y cuando escucho a mis amigos cubanos llamándome “hermanita”, esa es la experiencia más valiosa que guardo en mi mente y en mi corazón.

¿De dónde viene esa facilidad de escribir en varios idiomas?

Soy graduada en la especialidad de Turismo, trabajé durante un tiempo como azafata en una compañía de jets privados.El griego es mi lengua materna y yo estudio el inglés desde que tenía seis años de edad.

En general, me gusta aprender lenguas extranjeras como el francés y el alemán. Hace unos años empecé con el español y portugués, pero esta vez por mí misma, porque yo quería compartir mis ideas en Internet con tantas personas fuera posible. Espero en el futuro incluir noticias y artículos en otros idiomas.

Imagen que identifica el blog griego Barbudos de Sierra Maestra. Fotos: Cortesía de la entrevistada

¿Cómo se aborda en Grecia la realidad social y económica de la Isla?

En Grecia hay mucha gente que conoce muy bien sobre la realidad de todos los aspectos de Cuba y la apoyan. Pero también existen algunos que tienen la imagen equivocada en la mente.

Lo triste es que reproducen las mentiras que escuchan de los grandes medios de comunicación sin pensarlo dos veces, sin dudarlas. Esas redes informativas trabajan para aquellos que creen en la explotación de un hombre por otro, por ello mantienen la propaganda con imágenes distorsionadas sobre la realidad cubana.

Cuba es un ejemplo de que un mundo mejor es posible, porque su Gobierno trabaja para el beneficio de la gente humilde y algunas personas tienen miedo de eso, por temor a perder sus privilegios.

¿Cómo valoras las actividades de solidaridad en tu país respecto a Cuba?

Por tantos años de propaganda maligna en contra de Cuba, no existe una participación masiva de la gente de mi país en ese tipo de actividades, pero creo que día a día las cosas van mejorando.

Las personas que aman y apoyan a Cuba y su Revolución hacen todo lo posible en el mundo y en mi país también, para crear conciencia y fortalecer la solidaridad.

Tenemos que restablecer la verdad y seguir luchando con más fuerza por las causas justas. Todo el mundo debe contribuir como sea posible, y esa es una de las principales razones por la que he creado el blog Barbudos…, porque siento es mi deber y un gran honor luchar por un país que aprecia la vida y la dignidad humana más que cualquier otra cosa.

Cuba tiene muchos valores y principios, es realmente libre y no se ha vendido a los intereses imperiales.

Con tu blog contribuiste a difundir la verdad sobre las enormes injusticias el caso de los Cinco Héroes ¿Qué opinas sobre la liberación el pasado 17 de diciembre de Gerardo, Antonio y Ramón?

El pueblo cubano y gente de todo el mundo siempre lucharon por la liberación de los Héroes por largo tiempo. Se unieron fuerzas, levantaron sus voces y finalmente lograron liberarlos.

Me sentí muy feliz cuando escuché la noticia ese día. Fue increíble. La liberación de Antonio, Gerardo y Ramón es un buen ejemplo de lo que puede lograr la solidaridad si todos estamos unidos. Debemos continuar así porque seguiremos luchando por muchas otras causas.

A mi entender, este fue un buen comienzo para el restablecimiento y normalización de las relaciones entre Cuba y EE.UU., pero no debemos ser complacientes, ni confiar ciegamente en las supuestas buenas intenciones del Gobierno de Barack Obama, porque públicamente mantiene sus intenciones de destruir el ejemplo de la Revolución Cubana, pero esta vez por vías diferentes.

¿Por qué en la embajada cubana en Grecia te llaman “barbuda”?

Me llaman así –dice sonriendo- porque conocen muy bien el nombre de mi blog y lo que publico, más lo hacen de forma cariñosa, porque son personas buenas y se comportan de forma amable y servicial respecto a mi persona.

¿Cual es tu mayor sueño respecto a Cuba?

Conocer personalmente a Fidel Castro, porque bajo su conducción certera Cuba logró sistemas de alta calidad en salud, educación, cultura, deportes y asistencia social, entre otros. Deseo todo lo mejor para el Comandante en Jefe y su pueblo talentoso, de alta formación humanista.

Ojalá que las actuales condiciones económicas mejoren con los cambios que se avecinan con la reanudación de las relaciones diplomáticas con EE.UU, país que debe levantar totalmente el criminal bloqueo contra el pueblo cubano.

Por último, espero volver a visitar muy pronto la Isla de mi corazón.

http://www.venceremos.cu/

Οι Γερμανοί θα είναι σκληροί, αλλά έτσι ήταν και στον Β Παγκόσμιο

Του Κώστα Βαξεβάνη

 Η διαπραγμάτευση ξεκίνησε την ώρα που ανακοινώθηκαν τα πρώτα ασφαλή εκλογικά αποτελέσματα. Είναι προφανές πως διαπραγμάτευση δεν είναι η συνεύρεση γύρω από ένα τραπέζι όπου συζητούν επιτελεία, αλλά το σύνολο των κινήσεων που γίνονται σε όλα τα πεδία και κυρίως το επικοινωνιακό.

Η Μέρκελ δήλωσε την πρόθεσή της, με την καθυστέρηση αποστολής συγχαρητήριου τηλεγραφήματος στον Αλέξη Τσίπρα. Ακόμη και αν η Αποικία έχει επαναστατήσει για τον βασιλιά παραμένει αποικία. Δεν ήταν μόνο θέμα δυσαρέσκειας αλλά και συμβολισμών.

Τα φιλοκυβερνητικά γερμανικά Μέσα Ενημέρωσης, ξαναζεσταίνουν το επιχείρημα της αγανάκτησης της καγκελαρίου επειδή οι Γερμανοί και οι άλλοι Ευρωπαίοι καλούνται να πληρώσουν την άτακτη Αθήνα. Η Γερμανοί είναι αλήθεια πως περνάνε άσχημα αλλά όχι εξαιτίας της Ελλάδας. Η Μέρκελ έχει πριονίσει τις κοινωνικές δαπάνες, έχει προωθήσει την υποαπασχόληση και δεν συζητά για αυξήσεις μισθών. Είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για να πει πως φταίει η Ελλάδα.

Η νίκη του Σύριζα στην Αθήνα απειλεί ολόκληρο το οικοδόμημα της Μέρκελ. Ο οικονομικός προτεσταντισμός της λιτότητας καταρρέει μαζί με τη Μέρκελ, αν ο Σύριζα επιμείνει σε βαθμό που να απειληθεί η δική της Ευρωπαϊκή προοπτική της λιτότητας. Για δύο λόγους κυρίως:

1.Η επιτυχία κουρέματος και η εξασφάλιση άλλων μέτρων αντιμετώπισης της κρίσης, δημιουργεί ένα προηγούμενο κυρίως για τον τσαλαπατημένο Νότο και απειλεί τον αρχιτέκτονα της λιτότητας.

2. Όπως σωστά αναφέρουν ήδη αγγλοσάξωνες οικονομολόγοι, αποτυχία να εξασφαλιστούν όσα θα ζητήσει η Ελλάδα θα οδηγήσει σε μια συγκρουσιακή κατάσταση από την οποία θα χάσουν όλοι. Ακόμη και αν η Ελλάδα φύγει από την Ευρώπη, τι θα γίνει αν πετύχει, αναρωτιούνται.

Με αυτά τα δεδομένα, η Μέρκελ δεν μπορεί να υποχωρήσει. Έτσι παίζει το χαρτί των εκβιασμών και απειλών προκειμένου για μία ακόμη φορά να φοβηθεί η Ελλάδα και όσοι σκέφτονται όπως η Ελλάδα. Γερμανοί αξιωματούχοι διαρρέουν ανησυχία την οποία αναλαμβάνουν να πολλαπλασιάσουν τα συστημικά ΜΜΕ όπως έκαναν στο παρελθόν. Υπάρχουν όμως μερικές διαφορές

1.Ως σήμερα βασικός φορέας αυτού του φόβου ήταν η ίδια η ελληνική κυβέρνηση υπό τον Σαμαρά. Τώρα πλέον δεν υπάρχει αυτή η συμμαχία τρόμου. Η νέα ελληνική κυβέρνηση έχει τη δυνατότητα να ενημερώσει τους Έλληνες πολίτες αλλά και τους εταίρους

2.Μέσα στην Ευρώπη δημιουργούνται νέες συμμαχίες οι οποίες δεν αναπαράγουν τα επιχειρήματα της κακομαθημένης Ελλάδας, αλλά προβληματίζονται για τα αποτελέσματα της λιτότητας. Οι Βρετανοί αξιωματούχοι τα τελευταία 24ωρα μετά τη νίκη του Σύριζα παίρνουν σαφή θέση κατά της λιτότητας με κύριο τον επικεφαλής της Τράπεζας της Αγγλίας

3. Η τραπεζική ενοποίηση δημιουργεί νέα δεδομένα. Ο ίδιος ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι προωθεί το σενάριο της ποσοτικής χαλάρωσης και του χαλαρώματος της λιτότητας.

4. Παράγοντες έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση όπως οι ΗΠΑ και η Ρωσία, δεν παρουσιάζουν καμιά εχθρική συμπεριφορά απέναντι στο Σύριζα.
Η Μέρκελ παίζει τα τελευταία της χαρτιά. Όμηρος ενός γερμανικού συνδρόμου που επιχειρεί να κυριαρχήσει σε μια ενιαία Ευρώπη, για λόγους που είναι πολιτικοί, οικονομικοί αλλά και ψυχολογικοί η Μέρκελ αντιλαμβάνεται τον Τσίπρα ως εχθρό. Οι ψυχολογικοί λόγοι παρουσιάζουν ενδεχομένως μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Ο Τσίπρας ήδη έχει αφαιρέσει το δικαίωμα από τη Μέρκελ να συμπεριφέρεται ως καγκελάριος της Ευρώπης και την αντιμετωπίζει ως έναν από τους ευρωπαίους ηγέτες.

Η ισχύς της Μέρκελ δεν εκπορεύεται από την ισχύ της Γερμανίας τόσο, όσο από την αυθαίρετη πρακτική της να εμφανίζεται και να διαπραγματεύεται ως ο άρχων της Ευρώπης. Η δημόσια αμφισβήτηση αυτής της πρακτικής, την κάνει ανίσχυρη. Μοιάζει με τον λοχία του χωριού τον οποίο όλοι αποκαλούν στρατηγό νομίζοντας πως είναι, έως τη στιγμή που κάποιος θα τολμήσει να τους θυμίσει πως είναι λοχίας.

Πιστεύω πως αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα θα δημιουργήσει μια νέα κατάσταση και στην Ευρώπη. Δεν απαιτούνται πολιτικά και οικονομικά επιχειρήματα γι’ αυτό. Απλώς έχει δημιουργηθεί μια άδικη οριακή κατάσταση η οποία εκ των πραγμάτων θα δημιουργήσει μια νέα πραγματικότητα.

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως θα ζήσουμε πρωτοφανείς καταστάσεις. Η Ελλάδα θα περικυκλωθεί από σενάρια τρόμου. Αυτή τη φορά όμως η ελληνική κυβέρνηση είναι από την από δω πλευρά και όχι με την από εκεί. Οι Γερμανοί θα είναι σκληροί. Αλλά έτσι ήταν και στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο.

https://eleutheriellada.wordpress.com/

Φώφη Γεννηματά: Πρώτα εκλογή νέου προέδρου και μετά συνέδριο

Την εκλογή νέου προέδρου πριν τη διεξαγωγή του συνεδρίου, που προσδιορίστηκε για τον Μάιο, ζήτησε η Φώφη Γεννηματά -ένα από τα πρόσωπα που αναμένεται να διεκδικήσει την προεδρία του ΠΑΣΟΚ- κατά τη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και του Πολιτικού Συμβουλίου του κόμματος. 

«Αυτή είναι η διαδικασία που θα εξασφαλίσει την αξιοπρέπεια και τη συλλογικότητα. Να ακολουθήσουμε τις καταστατικές διαδικασίες, πρώτα ηγεσία, μετά συνέδριο» είπε, απευθυνόμενη στον Ευ. Βενιζέλο.
http://www.tovima.gr/

Καθησυχάζει το Πεκίνο για την Ελλάδα ο Μανουέλ Βαλς

Τις ανησυχίες του Πεκίνου σχετικά με την κατάσταση στην Ελλάδα και στην Ευρωζώνη επιχείρησε να κατευνάσει ο πρωθυπουργός της Γαλλίας Μανουέλ Βαλς, ο οποίος ερωτήθηκε ευθέως για το θέμα από τον Κινέζο ομόλογό του χθες.

Ο κ. Βαλς διαβεβαίωσε πως «δεν υπάρχει ανησυχία» για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. «Η Ελλάδα θα παραμείνει, πρέπει να παραμείνει, ο νέος πρωθυπουργός της Ελλάδας το είπε, δεν μπορεί να γίνει αλλιώς», απάντησε ο Γάλλος πρωθυπουργός σε Κινέζα δημοσιογράφο έπειτα από την ομιλία του στο Πεκίνο για τις σινο-γαλλικές σχέσεις.

«Πρέπει να βοηθήσουμε την Ελλάδα να βγει από την κρίση που περνά. Αλλά ταυτόχρονα η Ελλάδα, έτσι λειτουργεί η Ευρωπαϊκή Ένωση, πρέπει να τηρήσει τις δεσμεύσεις της», πρόσθεσε.

Χθες, κατά τη διάρκεια των συνομιλιών του Μανουέλ Βαλς με τον Kινέζο ομόλογό του, ο Λι Κετσιάνγκ ρώτησε ευθέως τον Μανουέλ Βαλς εάν η Ελλάδα θα βγει από την Ευρωζώνη, σύμφωνα με το περιβάλλον του πρωθυπουργού.

http://www.naftemporiki.gr/