Η κρισιμότητα των εκλογών αυτών είναι λίγο-πολύ γνωστή. Η χώρα βρίσκεται ξανά στο χείλος του γκρεμού και ο εφιάλτης της επιστροφής στη δραχμή είναι πιο ορατός από ποτέ. Η τραγική εικόνα που παρουσιάζουν οι δύο βασικές επιλογές των ψηφοφόρων είναι επίσης ξεκάθαρη. Από τη μία πλευρά ο ΣΥΡΙΖΑ, η Μεγάλη Αντιμνημονιακή Παράταξη, με τις χιλιάδες ανέξοδες και ανέφικτες υποσχέσεις και από την άλλη η Νέα Δημοκρατία, η λαϊκή Δεξιά του, πάλαι ποτέ αντιμνημονιακού, Αντώνη Σαμαρά.
Όλα αυτά είναι χιλιοειπωμένα- δεν βρίσκω νόημα να επαναλαμβάνομαι. Το κείμενο αυτό απευθύνεται αποκλειστικά στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. “Ενεργούς” και “μη ενεργούς”. Γιατί όντως πρόκειται για το μοναδικό ίσως κόμμα στον κόσμο με «μη ενεργούς» ψηφοφόρους.
Το 1981, το ΠΑΣΟΚ θριάμβευσε με 48%. Το 2009 (πέντε χρόνια και κάτι έχουν μόλις περάσει αλλά σε όλους φαντάζουν αιώνες…) ξανακέρδισε τις εκλογές με το εμφατικό 44%. Στις σημερινές δημοσκοπήσεις η δύναμη του κυμαίνεται από 3 έως 7 %- ποσοστό εξαιρετικά χαμηλό το οποίο ενδεχομένως να κλονιστεί ακόμα περισσότερο τόσο από την ίδρυση του κόμματος του Γιώργου Παπανδρέου αλλά και την χυδαία πόλωση ανάμεσα στην κινδυνολογία της Ν.Δ. και την παροχολογία του ΣΥΡΙΖΑ.
Το ΠΑΣΟΚ έκανε πολλά λάθη στα 40 χρόνια της ύπαρξής τους. Γιγάντωση του Δημόσιου Τομέα, αυριανοτομπρισμός, λαϊκισμός, σκάνδαλα, σκάνδαλα, σκάνδαλα… Εμείς οι ίδιοι, όσοι έχουμε απομείνει στο ΠΑΣΟΚ, αναγνωρίζουμε τα λάθη αυτά. Συχνά φτάνουμε στο σημείο να αυτομαστιγωνόμαστε με υπερβάλλοντα ζήλο την στιγμή που η λέξη «αυτοκριτική» σε άλλες –εξίσου ένοχες- παρατάξεις είναι άγνωστη. Το τραγικό όμως είναι πως η δύναμη του ΠΑΣΟΚ δεν συρρικνώθηκε από τα λάθη του.
Το ΠΑΣΟΚ έχει φτάσει στα όρια της ύπαρξής του γιατί εδώ και πέντε χρόνια κάνει αυτό που κανένα άλλο κόμμα δεν τόλμησε. Επέλεξε τον μοναδικό δρόμο σωτηρίας για τη χώρα και τον ακολουθεί αδιαφορώντας επιδεικτικά για το πολιτικό κόστος. Και εδώ έγιναν λάθη. Πολλά. Ας μην ξεχνάμε όμως πως η κυβέρνηση Παπανδρέου είχε απέναντί της συσπειρωμένη όλη την Ελλάδα. Εν συνεχεία, με αρχηγό πλέον τον Βενιζέλο, το ΠΑΣΟΚ, αν και έβλεπε τα ποσοστά του να μειώνονται δραματικά και την ΔΗΜΑΡ να το εγκαταλείπει με ελαφρά πηδηματάκια (μια κίνηση για την οποία η ΔΗΜΑΡ τιμωρήθηκε από τον ελληνικό λαό) έκανε ό,τι μπορούσε για να ελέγξει τον ασυγκράτητο Αντώνη Σαμαρα ο οποίος τη μια έκλεινε την ΕΡΤ και την άλλη έχριζε υπουργούς τη Σοφία Βούλτεψη και τον Αργύρη Ντινόπουλο.
Τα φιλοκυβερνητικά (στην πραγματικότητα φιλοσαμαρικά) ΜΜΕ έκαναν το άσπρο μαύρο και πέρασαν στον κόσμο πως το ΠΑΣΟΚ δήθεν έβαζε εμπόδια στις Μεταρρυθμίσεις. Τις «μεταρρυθμίσεις» του φανατικού αντιμνημονιακού την διετία 10-12 Σαμαρά οι οποίες δεν προχωρούσαν γιατί το ΠΑΣΟΚ είπε όχι στο να μπει εισιτήριο 25 ευρώ για όποιον επιθυμούσε να νοσηλευτεί σε κρατικό νοσοκομείο…
Το θέμα είναι πως σήμερα το μέλλον του ΠΑΣΟΚ παρουσιάζεται εξαιρετικά αβέβαιο. Δεν θεωρώ φυσικά πως υπάρχει ο παραμικρός κίνδυνος για είσοδο στην Βουλή αλλά τα ποσοστά θα είναι πάλι μονοψήφια.
Κι όμως… Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι μόνο τα λάθη που ανέφερα παραπάνω. Είναι το κόμμα που εδραίωσε την δημοκρατία στη χώρα (μετά τη μεταβατική περίοδο 1974-81) και χάρισε στην Ελλάδα τη μεγαλύτερη σταθερότητα που έχει γνωρίσει στα 200 χρόνια της ύπαρξής της ως κράτος. Η μεσαία τάξη γιγαντώθηκε -για δεκαετίες ο Έλληνας έζησε καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο άνθρωπο στον πλανήτη Γη. Με την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης μπήκε τέλος στο εμφυλιακό κλίμα που ταλάνιζε για δεκαετίες τη χώρα. Ένα κλίμα που –δυστυχώς- πασχίζουν να επαναφέρουν τα τελευταία χρόνια Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ. Μετά από δεκαετίες δεξιάς συντήρησης η Ελλάδα έγινε μια προοδευτική χώρα.
Αργότερα, επί Κώστα Σημίτη η Ελλάδα έγινε Ευρώπη. Η Αθήνα αποτελούσε πλέον μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα και το 2002, με την είσοδό μας στο Ευρώ η χώρα μας χρίστηκε οριστικά ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το τι ακολούθησε είναι μια άλλη ιστορία αλλά –δυστυχώς- λίγοι θυμούνται ποιοι κυβέρνησαν τον τόπο μας από το 2004 έως το 2009. Λίγοι θυμούνται τι παρέλαβε ο Κώστας Καραμανλής από τον Σημίτη και τι παρέδωσε στον Γιώργο Παπανδρέου.
Ακόμα όμως και η κυβέρνηση του 09, παρά την βόμβα που έσκασε στα χέρια της και τη λαίλαπα που ακολούθησε, πρόλαβε να δείξει πως σε εποχές ομαλότητας θα είχε αλλάξει ξανά την Ελλάδα προς το καλύτερο με μέτρα όπως η Διαύγεια ή το εξαιρετικό νομοσχέδιο για την Ιθαγένεια το οποίο κατήργησε αργότερα ο Σαμαράς και οι ακροδεξιοί δικαστές του ΣτΕ.
Αυτό το 3-7% περιλαμβάνει ένα ετερογενές πλήθος ψηφοφόρων. Αρκετοί ανήκουν στη μέση ηλικία και που έχουν ζήσει ολόκληρη ή σχεδόν ολόκληρη την πορεία του Κινήματος. Την δόξα του ’81, το comeback του ’93 και του ’96, την αναλαμπή του 09 και την κατάρρευση των τελευταίων ετών. Είναι και οι πιο νέοι. Άνθρωποι που παραδοσιακά πιστεύουν στην Κεντροαριστερά και βλέπουν πως ξανά το ΠΑΣΟΚ αποτελεί τον μοναδικό εκπρόσωπο του συγκεκριμένου χώρου την στιγμή που η ΔΗΜΑΡ έχει πλέον εξαερωθεί ενώ το Ποτάμι λειτουργεί σαν ποδοσφαιρική ομάδα που κάνει αβέρτα μεταγραφές μη εκπροσωπώντας πια καμία απολύτως ιδεολογία. Υπάρχουν φυσικά και εκείνοι που αναγνωρίζουν τις θυσίες τις οποίες έχει κάνει το ΠΑΣΟΚ. Τις θυσίες τις οποίες τώρα πληρώνει.
Πολλοί πρώην ψηφοφόροι παραμένουν δύσπιστοι. Απογοητευμένοι από τα χαμηλά ποσοστά του κόμματος, τον εμφύλιο που οδήγησε στην απόσπαση των παπανδρεικών. Κάποιοι παρασύρονται από προσωπικές αντιπάθειες. Δεν ψηφίζω γιατί δεν γουστάρω τον τάδε, γιατί δεν πάω τον δείνα. Ορισμένοι φτάνουν στο σημείο να πουν πως «θέλουν να δώσουν ένα μάθημα στον Βενιζέλο». Ας δεχτώ πως ο Βενιζέλος είναι ο εξαποδώ, ο Εωσφόρος, ο Κάιζερ Σοζέ (πρώτα βέβαια θα σας παραπέμψω στην πρόσφατη ομιλία του στην Καλλιθέα. Διαβάστε την και πείτε μου που διαφωνείτε). Ακόμα και αν αυτά ίσχυαν πρέπει να γίνει κατανοητό πως «μαυρίζοντας» το ΠΑΣΟΚ δεν χτυπάς τον Βενιζέλο, την Φώφη, την Καϊλη, τον Χειμωνά. Καταστρέφεις το κόμμα στο οποίο πίστεψες, το οποίο σε έκανε να ονειρευτείς και πραγματοποίησε σε μεγάλο βαθμό τα όνειρά σου. Το κόμμα που με βαρύτατο κόστος έχει κρατήσει την Ελλάδα στα πόδια της. Κάποιοι λένε πως το ΠΑΣΟΚ ψυχορραγεί. Εγώ πιστεύω πως σύντομα θα επανακάμψει. Η διαφαινόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –με οποιονδήποτε τρόπο και αν η ίδια κινηθεί- θα αποδείξει μια για πάντα πως όλες οι επιλογές του ΠΑΣΟΚ από το 2010 και μετά ήταν ορθές. Πως άλλη λύση δεν υπήρχε. Και τότε ο κόσμος θα αναγνωρίσει, θα στηρίξει εκ νέου. Μη γελιέστε, κάθε μέρα που περνά όλο και περισσότεροι βλέπουν την αλήθεια. Όλα αυτά όμως θα συμβούν με μια προϋπόθεση. Να είμαστε και εμείς εκεί. Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, τα στελέχη, οι ψηφοφόροι. Στις 25 Ιανουαρίου κρίνονται σαράντα χρόνια νεοελληνική ιστορίας. Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται –κατά την εκτίμησή μου- μπροστά στο τελευταίο αλλά και ψηλότερο εμπόδιο μιας δύσκολη διαδρομής. Καμία ψήφος στην hardcore Δεξιά του Σαμαρά. Καμία ψήφος στην ανεύθυνη «Αριστερά» του Τσίπρα. Καμία ψήφος στο απολιτίκ Ποτάμι. Όποιος πίστεψε και πιστεύει στο ΠΑΣΟΚ πρέπει να το στηρίξει.
Το ΠΑΣΟΚ σε χρειάζεται φίλε μου. Εσύ θα το ξανανεβάσεις ψηλά.
http://marketnews.gr/
