Νέο Μνημόνιο αντί για “μετά το Μνημόνιο” και ECCL

Πριν την μεταμνημονιακη εποχή έρχεται η νεομνημονιακή ECCL: Τι σημαίνει για την Ελλάδα η ενισχυμένη προληπτική γραμμή στήριξης Μετά τη λέξη Μνημόνιο φαίνεται ότι θα μάθουμε καλά και τη λέξη ECCL ή «ενισχυμένη και υπό όρους πιστωτική γραμμή». Αυτό το σενάριο προκρίνουν οι Ευρωπαίοι για την Ελλάδα της μεταμνημονιακής εποχής, ωστόσο, αυτοί οι νέοι οικονομικοί όροι είναι που έχουν μπερδέψει όλο τον κόσμο. Στο ερώτημα τι είναι ECCL, ουσιαστικά η απάντηση είναι ότι πρόκειται για ένα νέο πρόγραμμα στο οποίο η Ελλάδα θα πρέπει να ενταχθεί αφού υπογράψει ένα μνημόνιο (MoU) με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης ή ESM. Θα είναι ένα αίτημα για πιστωτική γραμμή διάρκειας ενός έτους με δυνατότητα δύο εξάμηνων ανανεώσεων και θα μπορεί να υπάρχει και η συμμετοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) στην εποπτεία της χώρας. Η χώρα που θα κληθεί να εφαρμόσει την πιστωτική γραμμή θα υιοθετήσει διορθωτικά μέτρα που θα έχουν στόχο την κάλυψη των αδυναμιών της οικονομίας της και θα υπάρχει επιτήρηση για την εφαρμογή των μέτρων αυτών. Θα δεσμευτεί δηλαδή για συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις. Από τη στιγμή που εγκριθεί το ECCL, η χώρα που το έχει ζητήσει θα βρεθεί αυτομάτως υπό καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας και ο έλεγχος θα υπάρχει ανεξαρτήτως του εάν θα αντληθούν κεφάλαια από την πιστωτική γραμμή ή όχι. Η Κομισιόν σε συνεργασία με την ΕΚΤ θα πραγματοποιεί «τακτικούς ελέγχους» για να διαπιστώνει την πρόοδο της χώρας στην υλοποίηση των μέτρων που έχουν αποφασιστεί και θα ανακοινώνει «κάθε τρίμηνο» τα ευρήματά της στο συμβούλιο του ESM. Παράλληλα, θα αξιολογεί εάν χρειάζονται επιπλέον μέτρα. Στη σύμβαση του ESM για το ECCL προβλέπεται και η επανεξέταση της επάρκειας της πιστωτικής γραμμής. Δηλαδή, ακόμα κι όταν θα έχει συμφωνηθεί, θα εξετάζεται διαρκώς εάν αρκεί για τη χώρα, εάν απαιτείται κάποια αλλαγή ή εάν θα πρέπει να διατηρηθεί ακόμα και μετά τη λήξη της. Αν κριθεί ανεπαρκής, τότε η χώρα που έχει λάβει τη βοήθεια θα πρέπει να ζητήσει κανονικό πρόγραμμα. Όπως αναφέρει η Καθημερινή, προβλέπεται πως από τη στιγμή που μια χώρα θα λάβει για πρώτη φορά δάνειο από το ECCL ή θα δανειστεί από τις αγορές για πρώτη φορά μετά τη σύναψη της σχετικής συμφωνίας, τότε το συμβούλιο των διοικητών του ESM (ύστερα από πρόταση του επικεφαλής του που θα στηριχθεί σε εκτίμηση της κατάστασης από την Κομισιόν και την ΕΚΤ) «θα αποφασίσει εάν η πιστωτική γραμμή συνεχίζει να είναι επαρκής ή εάν χρειάζεται κάποιου άλλου είδους χρηματοδοτική βοήθεια».
http://papaioannou-giannis.net/

Συνάντηση Νίκου Ανδρουλάκη με τον Υφυπουργό Διεθνών Σχέσεων του ΚΚ της Κϊνας‏

O Γραμματέας της ΚΠΕ του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης συναντήθηκε σήμερα με υψηλόβαθμη αντιπροσωπεία αξιωματούχων του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας (CPC) με επικεφαλής τον Li Jinjun, Υφυπουργό Διεθνών Σχέσεων του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας（CPC) και τον Ειδικό Επιτετραμμένο της Πρεσβείας της Κίνας στην Ελλάδα, Xiao Yewen.

 Ο Ν. Ανδρουλάκης αναφέρθηκε στις πρόσφατες ευρωπαϊκές εξελίξεις τονίζοντας ότι μπαίνουμε σε μια νέα περίοδο που απομακρυνόμαστε από την πολιτική της λιτότητας. Συγκεκριμένα για την Ελλάδα, ο Γραμματέας της ΚΠΕ επεσήμανε τη μεγάλη προσπάθεια που καταβάλλει η χώρα μας και το ΠΑΣΟΚ ως μέλος της κυβέρνησης ώστε να κοινωνικοποιηθούν τα οικονομικά αποτελέσματα που έχουν επιτευχθεί με τις σκληρές θυσίες του ελληνικού λαού  τα τελευταία χρόνια. Όσον αφορά στις σχέσεις Ευρωπαϊκής Ένωσης και Κίνας υποστήριξε ότι παρά τις ισχυρές εμπορικές συναλλαγές, οι άμεσες ξένες επενδύσεις αντιπροσωπεύουν λιγότερο από το 3% του συνόλου των εκροών, γεγονός που οδηγεί στην ανάγκη βελτίωσης και ενίσχυσης του επενδυτικού συμφώνου μεταξύ ΕΕ και Κίνας. Ολοκληρώνοντας, υπογράμμισε ότι «όλοι έχουμε ανάγκη να υπάρξει ένα αειφόρο μοντέλο ανάπτυξης που θα υπηρετεί τον άνθρωπο και όχι τις αγορές».

 Ο Li Jinjun υποστήριξε ότι η συνάντηση με τον Γραμματέα της ΚΠΕ αποτελεί ένα ιδιαίτερα ευχάριστο γεγονός καθώς όπως σημείωσε «φέτος ολοκληρώνονται 30 χρόνια από τη σύναψη σχέσεων του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας με το ΠΑΣΟΚ». Και υποστήριξε ότι οι σχέσεις μεταξύ των δύο κομμάτων ήταν και είναι σημαντικές διότι συνέβαλαν αποφασιστικά στην προώθηση των  διμερών σχέσεων μεταξύ των δύο λαών. Ο Υφυπουργός Διεθνών Σχέσεων του CPC τόνισε ότι οι σχέσεις μεταξύ των δύο κομμάτων πρέπει να ενισχυθούν το επόμενο διάστημα με τη συνέχιση των επισκέψεων των αντιπροσωπειών και την ενδυνάμωση της επικοινωνίας μεταξύ των δύο κομμάτων τόσο για τα μεγάλα διεθνή θέματα όσο και για τα περιφερειακά ζητήματα. Τέλος, ενημέρωσε τον Γραμματέα της ΚΠΕ για το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων που θα ακολουθήσει η Κίνα το επόμενο διάστημα.

Nίκος Ανδρουλάκης

18 ΤΡΟΠΟΙ για σύνταξη με 20ετία

18 «κλειδιά» για γρήγορη συνταξιοδότηση

Υπάρχουν διατάξεις που δίνουν «το πράσινο φως» για συνταξιοδότηση μέχρι και 10 χρόνια νωρίτερα * Οι αλλαγές στο νομοσχέδιο θα προβλέπουν αύξηση των ελάχιστων προϋποθέσεων από τα 15 έτη, σήμερα, στα 20 έτη

Ετοιμοι για σύνταξη 120.000 εργαζόμενοι

Γονείς ανήλικων παιδιών, με βαρέα και ανθυγιεινά, ή ασφαλισμένοι σε ΙΚΑ και ΔΕΚΟ πριν από το 1992 και πολλές ακόμη περιπτώσεις μπορούν να χρησιμοποιήσουν διατάξεις που ισχύουν σήμερα και να συνταξιοδοτηθούν πριν από την ψήφιση του νομοσχεδίου με τις νέες αλλαγές στο Ασφαλιστικό. Στους 120.000 περίπου ανέρχονται οι ασφαλισμένοι με 12ετία έως 20ετία που «γλιτώνουν» μέσα από 18 «κλειδιά», που παρουσιάζονται σήμερα στην «Ε», τον «εγκλωβισμό» τους στο ασφαλιστικό σύστημα. Υπάρχουν σήμερα δεκάδες διατάξεις στους ασφαλιστικούς νόμους που δίνουν το «πράσινο φως» για συνταξιοδότηση έως 10 χρόνια νωρίτερα.

Περίπου 120.000 ασφαλισμένοι με 12ετία έως 20ετία «γλιτώνουν» μέσα από 18 «κλειδιά» τις αλλαγές «εγλωβισμού» εντός του ασφαλιστικού συστήματος που προωθεί η κυβέρνηση με «μίνι» ασφαλιστικό νομοσχέδιο, το οποίο θα περιλαμβάνει περαιτέρω συγχωνεύσεις Ταμείων και λογαριασμών που λειτουργούν ως «ανεξάρτητοι λογαριασμοί» σε συγχωνευμένα ήδη Ταμεία Κύριας και Επικουρικής Ασφάλισης.

Οι αλλαγές και συγχωνεύσεις των λογαριασμών θα προβλέπονται σε σχέδιο νόμου, μαζί με την αύξηση των ελάχιστων προϋποθέσεων συνταξιοδότησης, από τα 15 έτη που είναι σήμερα σε όλα τα Ταμεία, στα 20 έτη. Σύμφωνα με πληροφορίες, για όσους έχουν θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα με τις ελάχιστες προϋποθέσεις, ιδιαίτερα γυναίκες με ανήλικα τέκνα, θα υπάρχει σταδιακή αύξηση κατά 6μηνο ή 8μηνο.

Ωστόσο, υπάρχουν σήμερα δεκάδες διατάξεις στους ασφαλιστικούς νόμους που δίνουν το «πράσινο φως» για νωρίτερη συνταξιοδότηση έως 10 χρόνια.

Οι διατάξεις αυτές δίνουν λύση στο αδιέξοδο των υποψηφίων συνταξιούχων, που δεν έχουν πολλές ημέρες ασφάλισης λόγω ανεργίας, μερικής ή προσωρινής απασχόλησης. Οι διατάξεις που μπορούν να αξιοποιήσουν όσοι ασφαλισμένοι δεν έχουν μεγάλο αριθμό ενσήμων:

1 Ασφαλισμένοι με 4.500 ημέρες ασφάλισης. Το όριο ηλικίας είναι σε άμεση συνάρτηση με το έτος θεμελίωσης δικαιώματος, με κερδισμένους όσους κλείδωσαν το δικαίωμα μέχρι το τέλος του 2012.

Συγκεκριμένα, το όριο ηλικίας για μειωμένη σύνταξη κυμαίνεται από το 55ο έτος μέχρι το 62ο για τις γυναίκες και από το 60ό έως το 62ο για τους άντρες.

Σε περίπτωση που οι ασφαλισμένοι έχουν 15ετία και το 65ο έτος μέχρι το τέλος του 2012 δικαιούνται πλήρη σύνταξη. Από το 2013 και μετά το όριο για πλήρη σύνταξη πάει στα 67. Προσοχή, καθώς για τη λήψη μειωμένης σύνταξης είναι απαραίτητο να συμπληρώνονται 100 ημέρες ασφάλισης κάθε έτος την τελευταία 5ετία πριν απ' την αίτηση. Οι εν λόγω ημέρες μπορούν να συμπληρωθούν μόνο με πραγματική εργασία, αυτασφάλιση ή τη χρήση επιδοτούμενου χρόνου ανεργίας από τον ΟΑΕΔ.

Παράλληλα, πρέπει να τονιστεί πως στην πλειονότητα των περιπτώσεων της κατηγορίας αυτής δεν είναι δυνατή η συμπλήρωση με πλασματικούς χρόνους των 4.500 ημερών ασφάλισης. Για παράδειγμα, οι άντρες δεν μπορούν να εξαγοράσουν χρόνο παρά μόνο τον στρατό και να χρησιμοποιήσουν 200 ημέρες από επιδοτούμενη από τον ΟΑΕΔ ανεργία.

Τέλος, ακόμη και οι νέοι ασφαλισμένοι που μπήκαν στην αγορά εργασίας μετά το 1993 μπορούν να πάρουν μειωμένη σύνταξη στα 62 και πλήρη στα 67. Στις περιπτώσεις αυτές για τη λήψη της μειωμένης σύνταξης είναι απαραίτητο να υπάρχουν 750 ημέρες ασφάλισης την τελευταία 5ετία.   

Θεμελίωση δικαιώματος

2 Μητέρες ανηλίκων (ή χήροι πατέρες ανηλίκων). Με τη συμπλήρωση 5.500 ημερών ασφάλισης μέχρι το τέλος του 2012 και την ταυτόχρονη ύπαρξη ανήλικου τέκνου θεμελιώνεται δικαίωμα. Εδώ πρέπει να σημειωθεί πως στην περίπτωση που οι μητέρες συνταξιοδοτούνται με μειωμένη σύνταξη αλλά είχαν ιδιαίτερα χαμηλές αποδοχές θα λάβουν ακόμα και στα 50 το κατώτατο όριο του ΙΚΑ χωρίς καμιά ποινή μείωσης. Για τον υπολογισμό της σύνταξης ακόμη και μετά το 2015 θα χρησιμοποιηθεί ο παλιός τρόπος υπολογισμού και όχι ο νέος, που αφορά τη βασική και την αναλογική σύνταξη. Ετσι ακόμα και σοβαρές μειώσεις στις αποδοχές ή ανεργία δεν θα επηρεάσουν την εν λόγω κατηγορία εφόσον η συνταξιοδότηση επέλθει κάποια στιγμή μέχρι το 2018 με 2019.

3 Με 3.600 ένσημα στα βαρέα: Οι ασφαλισμένοι με 4.500 ημέρες ασφάλισης, εκ των οποίων 3.600 στα βαρέα, δικαιούνται πλήρη σύνταξη. Τα όρια ηλικίας για τις γυναίκες διαμορφώνονται από τα 55 μέχρι τα 62 και για τους άνδρες στα 62 (ανάλογα με το έτος θεμελίωσης). Αντίστοιχα, στην περίπτωση συνταξιοδότησης με το ίδιο καθεστώς αλλά με οικοδομικά ένσημα και όριο ηλικίας το 60ό απαιτούνται 500 ένσημα οικοδομικά την τελευταία 13ετία. Εφόσον δεν συμπληρώνονται και σε αυτή την περίπτωση, πρέπει η συμπλήρωση να γίνει με πραγματική ασφάλιση. Ειδικά για τους άνδρες των βαρέων και των οικοδομικών, το σύνολο των 4.500 δεν μπορεί να συμπληρωθεί με εξαγορές πλασματικών.

4 Ανδρες στο ΙΚΑ με τουλάχιστον 4.500 ημέρες ασφάλισης και συμπληρωμένο το 65ο έτος μέχρι το τέλος του 2012. Δικαιούνται πλήρη σύνταξη. Ανδρες στο ΙΚΑ με τουλάχιστον 4.500 ημέρες ασφάλισης και συμπληρωμένο το 60ό έτος μέχρι το τέλος το 2012, δικαιούνται μειωμένη σύνταξη, εφόσον έχουν 100 ημέρες ασφάλισης την τελευταία 5ετία.

5 Γυναίκες στο ΙΚΑ με τουλάχιστον 4.500 ημέρες ασφάλισης και συμπληρωμένο το 60ό έτος μέχρι το τέλος του 2010, δικαιούνται πλήρη σύνταξη. Γυναίκες στο ΙΚΑ με τουλάχιστον 4.500 ημέρες ασφάλισης και συμπληρωμένο το 55ο έτος μέχρι το τέλος του 2010, δικαιούνται μειωμένη σύνταξη εφόσον έχουν 100 ημέρες ασφάλισης ανά έτος την τελευταία 5ετία.

6 Γυναίκες στο ΙΚΑ με τουλάχιστον 4.500 ημέρες και συμπληρωμένο το 60ό έτος μέσα στο 2011 δικαιούνται πλήρη σύνταξη στα 61. Γυναίκες στο ΙΚΑ με τουλάχιστον 4.500 ημέρες ασφάλισης και συμπληρωμένο το 55ο έτος της ηλικίας τους το 2011 δικαιούνται μειωμένη σύνταξη στα 56, εφόσον έχουν 100 ημέρες ασφάλισης ανά έτος την τελευταία 5ετία.

7 Γυναίκες στο ΙΚΑ με τουλάχιστον 4.500 ημέρες και συμπληρωμένο το 60ό έτος μέσα στο 2012, δικαιούνται πλήρη σύνταξη στα 62. Γυναίκες στο ΙΚΑ με τουλάχιστον 4.500 ημέρες ασφάλισης και συμπληρωμένο το 55ο έτος της ηλικίας τους το 2012, δικαιούνται μειωμένη σύνταξη στα 57, εφόσον έχουν 100 ημέρες ασφάλισης ανά έτος την τελευταία 5ετία.

8 Ανδρες στο ΙΚΑ με 4.500 ημέρες ασφάλισης, εκ των οποίων 3.600 στα βαρέα και συμπληρωμένο το 60ό έτος μέχρι το τέλος του 2012, δικαιούνται πλήρη σύνταξη.

9 Γυναίκες στο ΙΚΑ με 4.500 ημέρες ασφάλισης, εκ των οποίων 3.600 στα βαρέα το 2010, μπορούν να λάβουν σύνταξη πλήρη με τη συμπλήρωση του 55ου έτους της ηλικίας τους. Γυναίκες στο ΙΚΑ με 4.500 ημέρες ασφάλισης, εκ των οποίων 3.600 στα βαρέα το 2011, μπορούν να λάβουν σύνταξη πλήρη με τη συμπλήρωση του 56ου έτους της ηλικίας τους.

10 Γυναίκες στο ΙΚΑ με 4.500 ημέρες ασφάλισης, εκ των οποίων 3.600 στα βαρέα το 2012, μπορούν να λάβουν σύνταξη πλήρη με τη συμπλήρωση του 57ου έτους της ηλικίας τους.

11 Αντρες και γυναίκες στο ΙΚΑ με 4.500 ημέρες ασφάλισης, εκ των οποίων 3.600 στα βαρέα, μετά την 1η Ιανουαρίου 2013 δικαιούνται πλήρη σύνταξη στα 62. Ανδρες και γυναίκες στο Δημόσιο με τουλάχιστον 15 έτη ασφάλισης και συμπληρωμένο το 65ο έτος μέχρι το τέλος του 2012 δικαιούνται πλήρη σύνταξη. Ανδρες και γυναίκες ασφαλισμένοι στα Ταμεία των ΔΕΚΟ και των τραπεζών με τουλάχιστον 15 έτη και συμπληρωμένο το 65ο έτος μέχρι το τέλος του 2012 δικαιούνται πλήρη σύνταξη.

Δημόσιο, ειδικά ταμεία, ΙΚΑ

12 Μητέρες στο ΙΚΑ που μέχρι το τέλος του 2010 είχαν ταυτόχρονα ανηλικότητα τέκνου και 5.500 ημέρες ασφάλισης. Αφορά γυναίκες που μπήκαν στην αγορά εργασίας μέχρι το τέλος του 1992. Δικαιούνται πλήρη σύνταξη στα 55 και μειωμένη στα 50, ενώ τις διατάξεις αυτές μπορούν -εφόσον το επιθυμούν- να αξιοποιήσουν και οι ασφαλισμένες στα ειδικά ταμεία (ΔΕΚΟ - τράπεζες). Μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο 200 ημέρες από επιδοτούμενο χρόνο ανεργίας και 200 ημέρες επιδότησης ασθένειας εφόσον έχουν διανυθεί εντός 10ετίας από την ενηλικίωση του τέκνου. Επίσης, μπορούν να χρησιμοποιηθούν οι χρόνοι κύησης και λοχείας.

13 Μητέρες στο ΙΚΑ που μέσα στο 2011 είχαν ταυτόχρονα ανηλικότητα τέκνου και 5.500 ημέρες ασφάλισης. Δικαιούνται πλήρη σύνταξη στα 57 και μειωμένη στα 52, ενώ τις διατάξεις αυτές μπορούν -εφόσον το επιθυμούν- να αξιοποιήσουν και οι ασφαλισμένες στα ειδικά ταμεία (ΔΕΚΟ - τράπεζες). Μπορούν να χρησιμοποιηθούν οι πλασματικοί χρόνοι του ν. 3996/2011 έως 1.200 ημέρες. Η ρύθμιση αφορά γυναίκες που ασφαλίστηκαν πριν από το 1993.

14 Μητέρες στο ΙΚΑ που μέσα στο 2012 είχαν ταυτόχρονα ανηλικότητα τέκνου και 5.500 ημέρες ασφάλισης. Πλήρης σύνταξη δίνεται στα 60 και μειωμένη στα 55, εφόσον πρόκειται για ασφαλισμένες μέχρι 31 Δεκεμβρίου 1992. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν οι πλασματικοί χρόνοι του ν. 3996/2011 έως 1.500 ημέρες. Και στην περίπτωση αυτή τις διατάξεις μπορούν -εφόσον το επιθυμούν- να αξιοποιήσουν και οι ασφαλισμένες στα ειδικά ταμεία.

15 Μητέρες με 3 και περισσότερα τέκνα στο Δημόσιο με τουλάχιστον 20 έτη ασφάλισης το 2010, μπορούν να συνταξιοδοτηθούν χωρίς όριο ηλικίας. Η ρύθμιση αφορά ασφαλισμένες μέχρι το τέλος του 1992.

16 Ανδρες και γυναίκες με 3 και άνω τέκνα στο Δημόσιο με τουλάχιστον 20 έτη ασφάλισης το 2011. Η «έξοδος» γίνεται με 21 έτη ασφάλισης στα 52 και αφορά όσους μπήκαν στην αγορά εργασίας μέχρι το τέλος του 1992. Ανδρες και γυναίκες με 3 και περισσότερα τέκνα στο Δημόσιο με τουλάχιστον 20 έτη ασφάλισης το 2012, σύνταξη καταβάλλεται με τουλάχιστον 23 έτη ασφάλισης στα 55 . Η ρύθμιση αφορά ασφαλισμένους μέχρι το τέλος του 1992.

17 Μητέρες ανηλίκων που ασφαλίστηκαν μετά το 1993 και πρόλαβαν να συμπληρώσουν 20ετία και το 50ό έτος μέχρι το τέλος του 2012. Μειωμένη σύνταξη δίνεται από τα 50 και μετά, με το «πέναλτι» να είναι 6% για κάθε έτος ταχύτερης εξόδου.

18 Με 12 έτη ασφάλισης από τα οποία λείπουν τρία χρόνια για τη συμπλήρωση της 15ετίας μπορούν να συμπληρωθούν είτε με την εξαγορά πλασματικών ετών ασφάλισης είτε με αυτασφάλιση. Ωστόσο, εδώ πρέπει να σημειωθεί πως το απαιτούμενο όριο ηλικίας για τη συνταξιοδότηση είναι υψηλό. Συγκεκριμένα, για να έχει ο ασφαλισμένος τη δυνατότητα της εξαγοράς πρέπει το όριο ηλικίας για τη συνταξιοδότησή του να έχει επηρεαστεί από τις αλλαγές του ν. 3863/2012. Η ρύθμιση αυτή ισχύει για τους ασφαλισμένους στα Ταμεία αρμοδιότητας του υπουργείου Εργασίας, ενώ αντιθέτως στο Δημόσιο δεν υφίσταται κάποια σχετική προϋπόθεση και η εξαγορά μπορεί να γίνει κανονικά.

Στα Ταμεία του ιδιωτικού τομέα σε συνταξιοδότηση με εξαγορά μπορούν να βγουν οι μητέρες ανηλίκων, οι γυναίκες με μειωμένη ή πλήρη, ανάλογα με το πότε συμπληρώνουν το όριο ηλικίας θεμελίωσης (τα 55 ή τα 60). Αντίθετα, για τις περισσότερες περιπτώσεις ανδρών που επιθυμούν να συνταξιοδοτηθούν με τις κατώτατες προϋποθέσεις (π.χ. 15ετίας) δεν είναι δυνατή η εξαγορά πλασματικών ετών για συμπλήρωση του εν λόγω χρόνου.

Εργασία και μετά την αίτηση

Μπορεί κάποιος να συνεχίσει να εργάζεται ενώ έχει υποβάλει αίτημα συνταξιοδότησης. Το μυστικό είναι να μην αιτηθεί προσωρινής σύνταξης και στη συνέχεια να ζητήσει με την έκδοση της συνταξιοδοτικής πράξης την προσμέτρηση των ενσήμων που έκτοτε έχει στο μεταξύ κολλήσει. Το όφελος είναι τριπλό, καθώς θα έχει εισόδημα από την εργασία μέχρι να εκδοθεί η συνταξιοδοτική πράξη. Θα έχει μικρότερη μείωση, καθώς φτάνουν πιο κοντά στο όριο της πλήρους σύνταξης και θα κερδίσει μια καλή προσαύξηση μέσω των νέων ενσήμων που έχουν επικολληθεί.

Στο σημείο αυτό να υπενθυμίσουμε ότι κάθε 300 ημέρες ασφάλισης ο ασφαλισμένος ανεβαίνει στην επόμενη κλίμακα κερδίζοντας μια μικρή προσαύξηση στη σύνταξή του. Οι κλίμακες από τις 4.500 και μετά ανεβαίνουν ανά 300 (4.500, 5.100, 5.400, 5.700, 6.000 κ.ο.κ.). Η προσαύξηση μπορεί να είναι από 10 ευρώ για τις χαμηλές κλίμακες μέχρι 70 ευρώ στη μηνιαία σύνταξη για τις μεγαλύτερες στην ανώτατη ασφαλιστική κλάση.

Τα ένσημα που θα κολλήσει για αυτήν την περίοδο θα του προσαυξήσουν κανονικά τη σύνταξη. Επιπρόσθετα από τα ποσά της σύνταξης (που πρέπει να πάρει) θα λάβει και το υπόλοιπο ποσό της ονομαστικής σύνταξης που καταβάλλεται μειωμένο κατά 70%.

http://kikiri-kou.blogspot.gr/

Πεδίο μάχης και τραυματίες στις Βρυξέλλες σε διαδήλωση κατά της λιτότητας

Βρυξέλλες.. Πολλοί άνθρωποι έχουν τραυματιστεί σοβαρά στα επεισόδια που ξέσπασαν στο περιθώριο της μαζικής διαδήλωσης που πραγματοποιήθηκε σήμερα Βρυξέλλες κατά των μέτρων λιτότητας που πρότεινε η νέα δεξιά κυβέρνηση της χώρας, ανακοίνωσε η πυροσβεστική. «Υπάρχουν αρκετοί τραυματίες», δήλωσε ο εκπρόσωπος της πυροσβεστικής Πιέρ Μέις. «Δεν μπορώ να σας πω αν είναι αστυνομικοί ή διαδηλωτές», πρόσθεσε. Αρκετοί αστυνομικοί τραυματίστηκαν στις ταραχές που σημειώθηκαν σε μια συνοικία των Βρυξελλών, σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων Belga. Σύμφωνα με την ίδια πηγή, οι διαδηλωτές έριξαν πέτρες εναντίον των αστυνομικών οι οποίοι απάντησαν χρησιμοποιώντας αντλίες νερού. Εξάλλου υλικές ζημιές έχουν σημειωθεί σε κάποια αυτοκίνητα, με κάποια να έχουν σπασμένα τζάμια ή να έχουν πυρποληθεί. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των συνδικάτων, που διοργάνωσαν την κινητοποίηση αυτή σε συνεργασία με κόμματα της αριστεράς και διάφορες ενώσεις, έως και 130.000 άνθρωποι συμμετείχαν στη διαδήλωση. Κάποια από τα συνδικάτα χαιρέτισαν την «ιστορική» κινητοποίηση, που ξεπέρασε σε συμμετοχή τις τελευταίες διαδηλώσεις εναντίον των πολιτικών λιτότητας, το 2011 και το 2013.   Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι, ντυμένοι με κόκκινα, πράσινα και μπλε πανωφόρια, στα χρώματα των τριών μεγαλύτερων βελγικών συνδικάτων, διαδήλωσαν στις λεωφόρους του κέντρου των Βρυξελλών υπό τον ήχο σφυριχτρών και κροτίδων. «Πρέπει να κάνουμε προσπάθειες, είναι προφανές, όμως τα μέτρα που προτείνει η κυβέρνηση είναι ιδιαίτερα άδικα. Στην πραγματικότητα οι μεγάλες επιχειρήσεις και το κεφάλαιο δεν συμμετέχουν. Αντίθετα, μειώνουν τους μισθούς, μειώνουν τις συντάξεις και πλήττουν το κοινωνικό κράτος», δήλωσε η επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας των Σοσιαλιστών Λορέτ Όνκελινξ. Σήμερα αργά το απόγευμα αναμένεται να συγκληθεί ένα συμβούλιο υπουργών σε στενή σύνθεση στο οποίο έχουν κληθεί να συμμετάσχουν τα τρία μεγαλύτερα συνδικάτα. Η διαδήλωση αυτή είναι το προοίμιο της αντεπίθεσης που ανακοίνωσαν τα συνδικάτα στις οικονομικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, που προβλέπουν περικοπές δαπανών ύψους 11 δισεκατομμυρίων ευρώ, τις οποίες πρότεινε η κυβέρνηση συνασπισμού του Βέλγου πρωθυπουργού Σαρλ Μισέλ. Απεργίες αναμένεται να πραγματοποιηθούν σε διάφορους κλάδους τις επόμενες εβδομάδες, πριν τη γενική, εθνική απεργία της 15ης Δεκεμβρίου. Τα συνδικάτα, αλλά και τα σοσιαλιστικά και οικολογικά κόμματα όπως και η άκρα αριστερά, καταγγέλλουν κυρίως την απόφαση της κυβέρνησης να καταργήσει το 2015 ένα μέτρο που ίσχυε ως τώρα στο Βέλγιο βάσει του οποίου οι μισθοί και τα κοινωνικά επιδόματα ακολουθούν αυτόματα την αύξηση του κόστους ζωής. Το άλλο μήλο της έριδας είναι η αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 65 έτη που είναι τώρα στα 67 από το 2013. Ο Σαρλ Μισέλ, 38 ετών, που ορκίστηκε στις αρχές Οκτωβρίου, ετέθη επικεφαλής μιας κυβέρνησης συνασπισμού στην οποία συμμετέχει μόνο ένα γαλλόφωνο κόμμα, το Μεταρρυθμιστικό Κίνημα, και τρία φλαμανδικά δεξιά κόμματα: το εθνικιστικό Νέα Φλαμανδική Συμμαχία (N-VA) του Μπαρτ Ντε Βέβερ, οι Φλαμανδοί Χριστιανοδημοκράτες του CD&V και οι Φλαμανδοί Φιλελεύθεροι.
http://papaioannou-giannis.net/

Ο Φιλελευθερισμός κατά των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων »

Του Γρηγόρη Σουλτάνη

Ο σύγχρονος φιλελευθερισμός δεν αμφισβητεί μόνο το κοινωνικό κράτος, αλλά και τα θεμελιώδη, συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα. Η εξέλιξη αυτή καταρρίπτει τον αστικό μύθο σύμφωνα με τον οποίο η συνταγματική κατοχύρωση των θεμελιωδών δικαιωμάτων είναι αποτέλεσμα των κατακτήσεων του φιλελευθερισμού.

Ως κυρίαρχη ιδεολογία, ο φιλελευθερισμός, όχι μόνο αποκρύπτει την ολιγαρχική και αντιδημοκρατική του φύση, μα επιπλέον, έχει οικειοποιηθεί-ρητορικά- κάθε δημοκρατικό θεσμό που έχει επιβάλλει με τους αγώνες της η δημοκρατική κοινωνία, όπως τα θεμελιώδη δικαιώματα.

Το δράμα του φιλελευθερισμού, εδώ και δύο αιώνες, υπήρξε η αδυναμία να επιβάλλει την κοσμοθεώρησή του, αφού αντιμετώπιζε πάντα άσπονδους εχθρούς και για λόγους τακτικής όφειλε να συμβιώνει μαζί τους. Οι διάφορες μικτές μορφές φιλελευθερισμού (πχ. Κοινωνικός φιλελευθερισμός) είναι αποτέλεσμα αυτών των συμβιβασμών.

Ο μεγαλύτερος συμβιβασμός υπήρξε αυτός που συντελέστηκε μεταπολεμικά, όταν μετά το φιάσκο του διεθνοποιημένου προπολεμικού καπιταλισμού και κάτω από την πίεση του σοσιαλισμού, των δημοκρατών και του φασισμού, ο φιλελευθερισμός εξαναγκάστηκε να μοιραστεί την εξουσία με τη σοσιαλδημοκρατία, με αποτέλεσμα το μεταπολεμικό κοινωνικό συμβόλαιο. Έτσι, άθελά του, ο φιλελευθερισμός έγινε ο εγγυητής του δημοκρατικού κράτους, του κράτους ευημερίας, του κοινωνικού κράτους, του κράτους δικαίου, και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων γενικότερα.

Ο Hayek, στα 1944, έγραφε: «Αν και μας είχαν προειδοποιήσει κάποιοι από τους μεγαλύτερους πολιτικούς στοχαστές του 19ου αιώνα…(.)…οτι ο σοσιαλισμός σημαίνει σκλαβιά, κινηθήκαμε σταθερά προς την κατεύθυνση του σοσιαλισμού».

Η κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού στα τέλη της δεκαετίας του ‘80, ταυτόχρονα με την μεταβολή των κοινωνικών συσχετισμών στην Ευρώπη, σηματοδότησε το τέλος των ιδεολογιών και το θρίαμβο του φιλελευθερισμού. Η απόλυτη κυριαρχία του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, η επιτάχυνση της επέκτασης του κεφαλαίου και οι διεθνείς κανόνες που επιβάλλονται από υπερεθνικούς καπιταλιστικούς οργανισμούς, υπό τη διεύθυνση μιας υπερεθνικής ελίτ, όσο και η υπονόμευση του εθνικού κράτους έχει επιτρέψει την ανασύνταξη του φιλελευθερισμού και την αθέτηση του μεταπολεμικού κοινωνικού συμβολαίου-μια ευρεία αποσοσιαλιστικοποήση.
Κατ’ αυτό τον τρόπο, ο φιλελευθερισμός, με τον αέρα του νικητή, δεν χρειάζεται πια να τηρεί τα προσχήματα, και επιστρέφοντας στις πηγές του, αναβαπτίζεται στα αυθεντικά φιλελεύθερα δόγματα.

Η καπιταλιστική αγριότητα των ημερών μας, που δεν υπολείπεται σε τίποτα από εκείνη που επέδειξε ο καπιταλισμός κατά την πρώιμη εκβιομηχάνιση στη Δυτική Ευρώπη και η διαφαινόμενη κοινωνική αντίσταση, που μπορεί να εκλάβει απροσδιόριστες εκφάνσεις είναι γεγονός ότι προβληματίζει μια μερίδα φιλελεύθερων ιδεολόγων, ώστε να επιχειρείται η απενοχοποίηση του φιλελευθερισμού με τον διαχωρισμό του φιλελευθερισμού από τον καπιταλισμού και τον νεοφιλελευθερισμό.
Ο επιφανής φιλελεύθερος L. von Mises γράφει: «Μια κοινωνία στην οποία οι αρχές του φιλελευθερισμού γίνονται πράξη καλείται συνήθως καπιταλιστική κοινωνία και η κατάσταση που επικρατεί καπιταλισμός»· «Το φαινόμενο που (κακώς) ονομάστηκε «νεοφιλελευθερισμός» πρωτοπαρουσιάστηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’80 και συνεχίζει να πρωταγωνιστεί στις διεθνείς εξελίξεις. Δεν πρόκειται όμως για τίποτε άλλο παρά για την επιστροφή των κυβερνήσεων των δυτικών (και έπειτα και των ανατολικών) χωρών της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής στις αρχές της οικονομίας της αγοράς», γράφει ο φιλελεύθερος Α. Χατζής.

Στη σημερινή συγκυρία, ο φιλελευθερισμός επιτίθεται στο αντιπροσωπευτικό πολίτευμα και στα λεγόμενα θεμελιώδη δικαιώματα, με αφορμή την κρίση της καπιταλιστικής συσσώρευσης που μπορεί να οφείλεται σε πτώση του ποσοστού κέρδους, στην υπερσυσσώρευση κεφαλαίου, στην χρηματιστικοποίηση της οικονομίας ή στην έλλειψη ανταγωνιστικότητας στα πλαίσια του παγκόσμιου οικονομικού πολέμου για τον καταμερισμό των πόρων και της εργασίας.

Σε κάθε περίπτωση, η ιδεολογικοποίηση αυτών των εξελίξεων δεν γίνεται με την κατασκευή πρόσθετων ιδελογημάτων, αλλά με την επιστροφή στα πατρώα δόγματα. Κάτι τέτοιο δεν σημαίνει δεσμευτικά ότι οι οικονομιστικοί παράγοντες διαδραματίζουν τον αποφασιστικότερο ρόλο: επιδίωξη της αστικής τάξης από την εμφάνισή της υπήρξε η κυριαρχία μέσω του κεφαλαίου· το κεφάλαιο λειτουργεί όχι μόνο ως οικονομική οντότητα, αλλά και ως σύμβολο ισχύος και κυριαρχίας.

Το οξύμωρο στη παρούσα κατάσταση είναι ότι ο φιλελευθερισμός επιτίθεται στην υποτιθέμενη θεμελιώδη αξία του: την ελευθερία- αν και επί της ουσίας, θεμελιώδη φιλελεύθερη αξία είναι η ιδιοκτησία.
Τούτο όμως δεν οφείλεται σε κάποιου είδους εγγενούς αντίφασης της φιλελεύθερης ιδεολογίας, αλλά στην διαπλοκή της με την εξουσία και την κυριαρχία.

Η πολιτική ελευθερία, ως έννοια, δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή στην ονομαστική της αξία και σε ιστορικό κενό. Αποκτά συγκεκριμένο περιεχόμενο σε κάθε ιστορική στιγμή, ανάλογα με το υποκείμενο που επιδιώκει την κυριαρχία και την εξουσία ή που τα κατέχει.
Η ελευθερία των φιλελεύθερων, ως ιστορική έννοια, αναφέρεται στα δικαιώματα των ιδιοκτητών, των εμπόρων και των επιχειρηματιών, στους αστούς πολίτες-έναντι της απολυταρχίας-,κενή από κάθε αίτημα χειραφέτησης· είναι ένας τεχνικός όρος στα πλαίσια της στρατηγικής για την κατάληψη της εξουσίας.

Αλλά καθώς «η ανθρωπότητα κυβερνιέται από τις λέξεις», όπως έλεγε ο ιστορικός Gibbon, η ασάφεια του περιεχομένου της έννοιας επέτρεψε την οικοδόμηση του φιλελεύθερου μύθου.

Η Χίμαιρα των Δικαιωμάτων

«Όποιος παλεύει με τέρατα, πρέπει να προσέξει να μη γίνει τέρας» έγραψε ο Nietzsche και φαίνεται ότι η δημοκρατική κοινωνία, τιθασεύοντας το καπιταλιστικό τέρας πίστεψε ότι το υπέταξε, ενώ ταυτόχρονα, οι σοσιαλδημοκράτες που ανέλαβαν τον ρόλο του θηριοδαμαστή μεταμορφώθηκαν σε υπερφιλελεύθερους απολογητές του. Η υπόθεση των δικαιωμάτων δεν έχει πλέον υποστηρικτές στο μπλοκ της εξουσίας.

Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι δεν υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα, πέρα από την ρητορική χρήση τους, για την εξυπηρέτηση πολιτικών σκοπών, η ίδια η έννοια του δικαιώματος είναι διάτρητη για την όποια θεμελίωση πραγματιστικών αξιώσεων.

Δεν υπάρχει αναφαίρετο, απαράγραπτο ή αναπαλλοτρίωτο δικαίωμα, γιατί δικαίωμα είναι κάτι που παρέχεται από την εξουσία. Η εξουσία είναι πάροχος και εγγυητής του δικαιώματος. Η νομιμοποίηση ενός δικαιώματος και η θεμελίωσή του σε οποιαδήποτε αξιακό θεμέλιο απαιτεί την έγκριση της εξουσίας.

Τα ανθρώπινα, τα ατομικά, τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα δεν διαθέτουν καμία εγγενή αξία, στο μέτρο που εξαρτώνται από τους εξουσιαστικούς μηχανισμούς χειραγώγησης και από το περιεχόμενο που αποδίδει σε αυτά η πολιτική εξουσία, το θετικό δίκαιο. Μπορούν να έχουν μόνο κάποια ετερόνομη σχετική αξία στο μέτρο που οι συσχετισμοί της κοινωνικής ισχύος το επιτρέπουν.

Έτσι, η συνταγματική κατοχύρωσή τους δεν αποτελεί εγγύηση για την πραγματική ισχύ ή διατήρησή τους. Το «κοινωνικό κράτος δικαίου» που βρίσκεται σε άμεση συνάφεια με την έννοια του πολίτη και τα κοινωνικά δικαιώματα (το «κοινωνικό κεκτημένο») δεν είναι κάτι δεδομένο και αχρονικό, αλλά αποτέλεσμα των κοινωνικών συσχετισμών.

Για την καπιταλιστική επέκταση, με την μορφή της παγκόσμιας οικονομίας της αγοράς-μια αφηρημένη σύλληψη, με βάση την οποία το σύνολο της πραγματικότητας αποκτά νόημα και αξία μέσω της εμπορευματοποίησης και της απόδοσης τιμής, δηλαδή κεφαλαιοποίησης -, τα δικαιώματα αποτελούν διπλό εμπόδιο: τόσο για την συσσώρευση υπεραξίας όσο και για την απόλυτη κυριαρχία. Η κυριαρχία της υπερεθνικής αστικής ελίτ συνδέεται άμεσα με την αξίωση αριστοκρατικών προνομίων για τον εαυτό της, γεγονός που νομιμοποιείται με την φετιχοποίηση της παγκόσμιας αγοράς.

Η Επίθεση στα κοινωνικά δικαιώματα

Τα δικαιώματα δέχονται επίθεση σε τρία επίπεδα: στο ιδεολογικό πλαίσιο που τα θεμελιώνει, στο κοινωνικό πεδίο της πραγμάτωσής τους και στο τυπικό συνταγματικό πλαίσιο.

Πρώτα στο στόχαστρο είναι τα κοινωνικά δικαιώματα και όσα πολιτικά σχετίζονται με τη συλλογική δράση, την οποία οι φιλελεύθεροι ενοχοποιούν για την μεταπολεμική σοσιαλδημοκρατική στροφή. Φιλελεύθερη κυριαρχία σημαίνει: εφαρμογή του ατομικιστικού προγράμματος, υπονόμευση του κοινωνικού κράτους, στο οποίο υποστασιοποιούνται συλλογικές, εξισωτικές και δημοκρατικές ιδέες, και ανάπτυξη ιδιωτικών κέντρων οικονομικής και πολιτικής ισχύος.

«Απομακρύνοντας την οργάνωση της οικονομικής δραστηριότητας από τον έλεγχο των πολιτικών αρχών, η αγορά εξαλείφει αυτή την πηγή της καταναγκαστικής εξουσίας. Επιτρέπει στην οικονομική ισχύ να ελέγχει, αντί να ενισχύει, την πολιτική εξουσία», γράφει ο Friedeman.

Η καπιταλιστική επίθεση στα δημόσια αγαθά και την εργασία είναι αναγκαία, όχι μόνο για την αύξηση της κερδοφορίας αλλά και για την πλήρη αστική κυριαρχία των ιδιωτών που θα αποτρέψει κάθε έλεγχο της κρατικής μηχανής από συλλογικότητες. Η εμπροσθοφυλακή των κοινωνικών δικαιωμάτων, η συλλογική δράση, τίθεται στο στόχαστρο.

Έτσι, το δικαίωμα του συνδικαλισμού και της απεργίας δέχονται μια συντονισμένη επίθεση, αφού ενοχοποιούνται ως υπεύθυνα για την οικονομική κρίση, καθώς επιτρέπουν στους εργαζόμενους, με τα συνδικαλιστικά τους όργανα, να «διώχνουν επενδύσεις, να προκαλούν ανωμαλία στην τουριστική εισροή» και να εξαναγκάζουν σε «δημοσιονομικές σπατάλες». Οι εργαζόμενοι οφείλουν να καταστούν είλωτες, με την κατάργηση του εργατικού Δικαίου και την αντικατάσταση των συλλογικών συμβάσεων με ατομικές, ενώ εμμέσως, συντελείται και η ενοχοποίηση της αυτονομημένης από την οικονομία πολιτικής εξουσίας-που ενδίδει στις πιέσεις των εργαζομένων- ώστε να διευκολυνθεί η μετάβαση εξουσιών σε ιδιωτικά κέντρα εξουσίας.

Η φιλελεύθερη τακτική έναντι των κοινωνικών δικαιωμάτων αφορά την μεθοδευμένη κατάργησή τους στην πράξη, μέσω του οικονομικού καταναγκασμού που ασκείται από τα οργανωμένα υπερεθνικά οικονομικά κέντρα, με την σταδιακή συνταγματοποίηση του κράτους νυχτοφύλακα, στο οποίο η κοινωνική προστασία αντικαθίσταται από την ελεημοσύνη.

Τα εργασιακά δικαιώματα, η προστασία του περιβάλλοντος, η κοινωνική ασφάλιση, η δημόσια υγεία, η δημόσια εκπαίδευση, οι πολιτικές στέγασης και αναδιανομής του πλούτου υπονομεύονται και χάνουν τον χαρακτήρα του δικαιώματος, αφού η εξουσία θέτει υπεράνω αυτών των δικαιωμάτων τις έννοιες της οικονομικής μεγέθυνσης, της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας προς όφελος του κεφαλαίου.

Η επίθεση στα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα

Αν η αποδομητική επίθεση των καπιταλιστικών κέντρων εξουσίας στα κοινωνικά δικαιώματα (τα λεγόμενα τρίτης γενιάς) με βάση την φιλελεύθερη ηθική των ίσων ευκαιριών και τη δικαιοσύνη της «αόρατης χειρός» της αυτονομημένης αγοράς, είναι ως ένα βαθμό κατανοητή, στα πλαίσια της αποσοσιαλιστικοποίησης του μεταπολεμικού κράτους, η επίθεση στα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα, αναδεικνύει τον ελιτιστικό, ολιγαρχικό και αντιδημοκρατικό χαρακτήρα της φιλελεύθερης ιδεολογίας.

Η συσσώρευση οικονομικής και πολιτικής δύναμης σε ιδιωτικά κέντρα εξουσίας-κατά το μοντέλο του Friedman- έχει επιτρέψει την ανεξέλεγκτη διαμόρφωση οικονομικών πολιτικών, πέρα από κάθε δημοκρατικό έλεγχο και εγγυήσεις, παράλληλα με εξωθεσμικούς κατασταλτικούς μηχανισμούς, συστήματα ελέγχου και ορθολογικοποιημένους μηχανισμούς ιδεολογικής χειραγώγησης. Στην πράξη, τα θεμελιώδη δικαιώματα έχουν καταργηθεί από τις ιδιωτικές εξουσίες, ενώ το κράτος δικαίου, έχοντας καταστεί ένα μαυσωλείο που ελέγχεται από πολιτικές μαριονέτες των κουκουλοφόρων της αγοράς, λειτουργεί πλέον μόνο συμβολικά.

Τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα που εγγυώνται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την ασφάλεια, την ελευθερία έκφρασης, ιδιωτικότητας, ιδιοκτησίας, του συνέρχεσθαι και συνεταιρίζεσθαι, της πληροφόρησης, της συμμετοχής στη πολιτική ζωή, κτλ., παραβιάζονται απροκάλυπτα, ενώ σταδιακά συντελείται η απονομιμοποίησή τους, καθότι οι πανίσχυρες ιδιωτικές εξουσίες (των εκατό ισχυρότερων πολυεθνικών του πλανήτη) επιβάλλουν ιδεολογικά το φετιχισμό και το αυτονομημένο Δίκαιο της αγοράς.

Η συνταγματοποίηση του κράτους της αγοράς, που εγγυάται τα μη- δικαιώματα είναι ζήτημα χρόνου, σε συνάρτηση με τους κοινωνικούς συσχετισμούς.

Το φιλελεύθερο κράτος έκτακτης ανάγκης, δεν αποτελεί την εξαίρεση, αλλά τον θεωρητικό φιλελεύθερο κανόνα που υλοποιείται στις παρούσες συνθήκες.

Παρά τον ουτοπικό χαρακτήρα της κατασκευής μιας κοινωνίας της αγοράς- και τη συλλογική ναρκισσιστική διαταραχή μεγαλείου που χαρακτηρίζει τα φιλελεύθερα υποκείμενα που την απεργάζονται-, οι κοινωνικοί συσχετισμοί, προς το παρών, καθιστούν εφικτό το σχέδιο της υπερεθνικής φιλελεύθερης ελίτ, αφού εκ των πραγμάτων, η επίθεση στα δικαιώματα έχει αποψιλώσει τους πολίτες από κάθε ιδιότητα εκτός από αυτή του είλωτα και του καταναλωτή.

Η βιοπολιτική έχει προλειάνει τον δρόμο του πολιτικού ολοκληρωτισμού που στοχεύει στην συνταγματική οχύρωση της ελίτ έναντι των πρώην πολιτών.

Γιατί, σκοπός της φιλελεύθερης ελίτ είναι η απώλεια της ιδιότητας του πολίτη από ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού που προσμετρείται σε πλανητικό και όχι εθνικό επίπεδο και κατανέμεται με βάση την «αόρατη χείρα» των μεγάλων πολυεθνικών.

Η στέρηση της ιδιότητας του πολίτη ισοδυναμεί με την μετακίνηση του υποκειμένου των δικαιωμάτων στο χώρο του κοινωνικού περιθωρίου και του αποκλεισμού.

Το κράτος Δικαίου υποκαθίσταται από το κράτος καταστολής.

Έτσι, τα υποκείμενα στερούνται όχι μόνο τα θεμελιώδη δικαιώματα, αλλά ακόμη και αυτά τα ανθρώπινα.

Οι «περιφράξεις» δεν αφορούν μόνο την ιδιωτικοποίηση των κοινών, αλλά και την περίφραξη, την κατανομή των ανθρώπων με βάση τον κοινωνικό δαρβινισμό που υπάρχει στη σκιώδη πλευρά του φιλελεύθερου ορθολογικού Λόγου.

Η κατάρρευση του φιλελεύθερου μύθου συμπαρασύρει τις ηθικορητορικές και νομικές κατασκευές, με βάση τις οποίες έγινε η δόμηση των διαχρονικών μηχανισμών χειραγώγησης των κοινωνιών, επαναφέροντας το ζήτημα των ελευθεριών, όχι ως αίτημα ή αξίωση προς κάποια εξουσία-που υποκαθιστά το Θεό-, αλλά ως αυταξία και αυτοδίκαιη πράξη που επιβάλλεται από μια κοινωνία που λειτουργεί πολιτικά, μέσα από διαδικασίες αυτονομίας, αυτοδιαχείρισης και αυτοθέσμισης.

http://eleutheriellada.wordpress.com/

«Έργο φασιστών ο εμπρησμός της Athens Voice»

«Δεν ξέρω πώς αυτοπροσδιορίζονται αυτοί που έβαλαν την φωτιά, αλλά αυτό που βλέπουμε είναι έργο φασιστών», δήλωσε ο κ, Θεοδωράκης.
«Οι φασίστες αρνούνται τη διαφορά και οι φασίστες έκαιγαν εφημερίδες στην Ιταλία, στη Γερμανία. Πάντως, να ξέρουν ότι είναι μόνοι τους κι ότι είναι μέρος της παλιάς Ελλάδας που αργά ή γρήγορα θα χαθεί», είπε.
Ερωτηθείς αν στοχοποιήθηκε η Athens Voice, ο επικεφαλής του Ποταμιού εξέφρασε την άποψη ότι δεν ήταν στόχος η συγκεκριμένη εφημερίδα, αλλά «μια εφημερίδα και έτσι πρέπει να το βλέπουμε».
«Νομίζω ότι είμαστε όλοι απέναντι και πρέπει να το δείξουμε. Όλοι οι πολίτες, όλα τα κόμματα και κυρίως και η αριστερά που υποτίθεται ότι έχει βληθεί από αυτές τις συμπεριφορές στο παρελθόν, θα πρέπει να είναι πολύ επιθετική και απέναντι σε όλους αυτούς που θεωρούν ότι με ένα στουπί και λίγη βενζίνη μπορούν να κάνουν πολιτική»,σημείωσε.
http://www.matrix24.gr/

«Ανάρπαστο» φέτος το ελληνικό ελαιόλαδο

Θα υπερδιπλασιαστεί φέτος η παραγωγή ελαιολάδου, που, σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, θα ξεπεράσει τους 300.000 τόνους, έναντι 135.000 τόνων την προηγούμενη ελαιοκομική περίοδο 2013/2014, μία από τις χειρότερες για τον κλάδο.

Την ίδια ώρα, η εξαιρετικά μειωμένη ισπανική παραγωγή (από τους 1.770.000 τόνους η παραγωγή έπεσε στους 870.000 τόνους) ωθεί υψηλότερα τις τιμές. Η πτώση της παραγωγής θα έχει ως συνέπεια την αύξηση της ζήτησης κυρίως στην Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά και σε άλλες χώρες, κρατώντας τις τιμές σε υψηλά επίπεδα στο εγγύς μέλλον, αναφέρει το Bloomberg. Ηδη τα πρώτα συμβόλαια στην Ελλάδα έχουν «κλειστεί» σε πολύ καλή τιμή, της τάξης των 3,44 ευρώ το κιλό, όταν πέρυσι ήταν κάτω από 3 ευρώ το κιλό, ενώ αναμένεται να κινηθούν περαιτέρω ανοδικά.

Στο μέτωπο της Ιταλίας, του άλλου μεγάλου παίκτη διεθνώς, η παραγωγή δεν προβλέπεται να μεταβληθεί σημαντικά, καθώς αναμένεται να διαμορφωθεί στους 455.000, από 450.000 τόνους πέρυσι.

Πρόταση για τον ΦΠΑ

Σε ό,τι αφορά τη φετινή παγκόσμια παραγωγή ελαιολάδου, η σχετική έκθεση του ανεξάρτητου φορέα του κλάδου Oil World προβλέπει ότι θα μειωθεί στους 2.740.000 τόνους από 3.190.000 τόνους την ελαιοκομική περίοδο 2013/2014.
Εν τω μεταξύ τα τέσσερα επιμελητήρια Κρήτης (Ηρακλείου, Χανίων, Ρεθύμνης, Λασιθίου) με κοινή επιστολή τους προς το υπουργείο Οικονομικών προτείνουν απαλλαγή καταβολής ΦΠΑ από τις εξαγωγικές επιχειρήσεις ελαιόλαδου για το τρέχον ελαιοκομικό έτος.

Οπως αναφέρεται στην επιστολή, δεδομένου ότι οι εξαγωγικές επιχειρήσεις λαμβάνουν απαλλαγή από την καταβολή ΦΠΑ, βάσει του εξαγωγικού τζίρου που σημείωσαν την προηγούμενη χρονιά, είναι αυτονόητο ότι λόγω των μηδαμινών εξαγωγών πέρυσι, φέτος θα κληθούν να πληρώσουν υπέρογκα ποσά σε ΦΠΑ (σε σύγκριση με μία μέση παραγωγική χρονιά για την Κρήτη).
Η πρόταση είναι να γίνεται εκκαθάριση ανά μήνα εντός της ελαιοκομικής περιόδου από τις επιχειρήσεις που εξάγουν ελαιόλαδο και να απαλλάσσονται από ΦΠΑ οι εξαγωγές ελαιόλαδου, ενώ να καταβάλλεται κανονικά ο ΦΠΑ για τις πωλήσεις στο εσωτερικό. Δηλαδή οι εξαγωγείς να δηλώνουν στις κατά τόπους εφορίες τις ποσότητες που εξάγουν και τους πελάτες τους, και στη συνέχεια, αφού ελεγχθούν, να αποδίδουν το αντίστοιχο ποσό ΦΠΑ.
http://www.dimokratianews.gr/

Νέα ανακοίνωση του ΕΟΤ για τα πλάνα από την ολυμπιάδα του Χίτλερ -Επιλεκτική η ευαισθησία του Guardian

Νέα ανακοίνωση για το σάλο που προκλήθηκε με τα πλάνα που χρησιμοποίησε στο επετειακό φιλμ «Gods, Myths, Heroes» για τα 100 χρόνια τουρισμού, αφού τα στιγμιότυπα που χρησιμοποιήθηκαν προέρχονται από βίντεο της Οργανωτικής Επιτροπής των Ολυμπιακών και Παραολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου το 2012, έβγαλε ο ΕΟΤ.
Συγκεκριμένα ο ΕΟΤ διευκρινίζει:
«Ο Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού ερωτήθηκε από τη Βρετανική εφημερίδα The Guardian για τη χρήση πλάνου από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936. Συμμεριζόμενος την κριτική και επιθυμώντας να αποκατασταθούν οι όποιες στρεβλές εντυπώσεις δημιουργήθηκαν, ο ΕΟΤ αφαίρεσε άμεσα το συγκεκριμένο πλάνο ελαχίστων δευτερολέπτων.

Να επισημανθεί ότι: όλο το υλικό που χρησιμοποιήθηκε και αφορά την αφή της ολυμπιακής φλόγας, προέρχεται από το επίσημο βίντεο της Οργανωτικής Επιτροπής των Ολυμπιακών και Παραολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου 2012, όπως μπορεί κανείς να διαπιστώσει από τον ακόλουθο σύνδεσμο.

https://www.youtube.com/watch?v=2RJR0kYuSqM

Σημειώνεται ότι το επίμαχο πλάνο χρησιμοποιήθηκε αυτούσιο.

Παράλληλα, πλάνα από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 βρίσκονται και στην επίσημη ιστοσελίδα της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής.

Ως εκ τούτου και ανεξάρτητα από την άμεση αποκατάσταση του σφάλματος από πλευράς ΕΟΤ, γεννιούνται πολλά ερωτηματικά τόσο για το συνεχιζόμενο θόρυβο, όσο και για την επιλεκτική ευαισθησία την οποία δείχνει η συγκεκριμένη εφημερίδα σε μια κομβική στιγμή για τον ελληνικό τουρισμό.

Σε κάθε περίπτωση ο ΕΟΤ, λαμβάνοντας υπόψη πάντα την κάθε καλόπιστη κριτική, θα συνεχίζει να εργάζεται για το καλό του ελληνικού τουρισμού».
Διαβάστε τι είπε ο σκηνοθέτης του βίντεο του ΕΟΤ στο iefimerida.gr πατώντας ΕΔΩ.
 http://www.iefimerida.gr/

Έως το τέλος του 2014 αλλάζει σελίδα η χώρα εκτιμά ο Βενιζέλος

Στις προσπάθειες της κυβέρνησης να αλλάξει σελίδα η χώρα και να μην είναι σε καθεστώς εξάρτησης, μνημονίου και τρόικας αναφέρθηκε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών, Ευάγγελος Βενιζέλος.
Η κυβέρνηση έχει απολύτως ολοκληρωμένο σχέδιο και κάνει όλα τα βήματα, ώστε έως το τέλος της χρονιάς να έχει ολοκληρωθεί η συμφωνία με τους εταίρους και να έχει αλλάξει σελίδα η χώρα, τόνισε χαρακτηριστικά.

Ο υπουργός, απαντώντας σε ερώτηση για την χθεσινή συνεδρίαση του Eurogroup, σημείωσε: «Στόχος είναι να έχουμε φύγει από το καθεστώς του μνημονίου και της τρόικας, να έχουμε γυρίσει σε ένα καθεστώς ουσιαστικής ισοτιμίας μέσα στην Ευρωζώνη, αλλά με την υποστήριξη υφισταμένων τακτικών μηχανισμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όχι εκτάκτων μηχανισμών, όπως ήταν η τρόικα. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο, τίποτα ασφαλέστερο».

«Δυστυχώς», πρόσθεσε ο κ. Βενιζέλος, «κάποιοι, για λόγους μικροκομματικούς, υπονομεύουν το εθνικό μέτωπο και στην πραγματικότητα θέλουν να επιστρέψει η χώρα σε ένα καθεστώς εξάρτησης, μνημονίου και τρόικας. Εκτός και αν θέλουν να πουν ότι αν πετύχουμε αυτή τη συμφωνία, αυτοί θα την καταγγείλουν για να προσφέρουν στον ελληνικό λαό κάτι που δεν μπορούν να περιγράψουν και δεν μπορούν να εγγυηθούν. Εμείς τους καλούμε να βοηθήσουν, να συστρατευτούν, να συναινέσουν για να πετύχουμε το καλύτερο για τη χώρα».
http://www.voria.gr/

Süddeutsche Zeitung: Η Ελλάδα δεν πρόκειται να αποκτήσει τη δημοσιονομική της ελευθερία

Η σκληρή εκδοχή των σεναρίων για την επόμενη μέρα μετά το μνημόνιο φαίνεται να επικρατεί στις Βρυξέλλες αλλά και στο Βερολίνο σύμφωνα με αρθογράφους του γερμανικού Τύπου, που σημειώνουν ότι αυτή τη στάση επιβάλουν η λογική και ο πραγματισμός, μιας και έξι χρόνια μετά την κρίση η χώρα δεν μπόρεσε να αποκαταστήσει το αίσθημα εμπιστοσύνης των επενδυτών.

«Υπερτερεί το συμφέρον της ευρωζώνης από την επανεκλογή Σαμαρά»

H εφημερίδα Süddeutsche Zeitung αξιολογώντας το αποτέλεσμα του χθεσινού Eurogroup και επικαλούμενη πηγή που γνωρίζει τους μηχανισμούς από μέσα πιθανολογεί μετά βεβαιότητας ότι η Ελλάδα από του χρόνου δεν πρόκειται να αποκτήσει τη δημοσιονομική της ελευθερία, όπως την εννοεί ο πρωθυπουργός Σαμαράς. Στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων αναζητούνται εναλλακτικές εκδοχές βοήθειας κι αυτή η πρόταση στην κωδική διάλεκτο των Βρυξελλών σημαίνει τρίτο χρηματοδοτικό πακέτο στήριξης.

Σύμφωνα με το άρθρο η επιφυλακτικότητα με την οποία αντιμετωπίζεται το πώς θα είναι το διάδοχο σχήμα του μνημονίου οφείλεται σε μια βασική διένεξη ανάμεσα στην Αθήνα και στις άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. «Η Ελλάδα», υπενθυμίζει η εφημερίδα, «απορρίπτει νέα χρηματοδοτική στήριξη γιατί δεν θέλει όρους για μεταρρυθμίσεις, ούτε άλλους ελέγχους από τις Βρυξέλλες και το ΔΝΤ. Αυτό το έχει υποσχεθεί ο έλληνας πρωθυπουργός στους ψηφοφόρους του γιατί δεν ταιριάζει στα σχέδιά του για να κερδίσει τις επόμενες εκλογές».

Η αρθρογράφος περιγράφει τα διλήμματα του Βερολίνου και άλλων πρωτευουσών που αντιμετωπίζουν πολύ συγκρατημένα το ενδεχόμενο να εξασφαλίσουν μεν την πολιτική επιβίωση του Σαμαρά αλλά με τίμημα τυχόν παράπλευρες απώλειες στη νομισματική ένωση. «Η γερμανική κυβέρνηση παρά τις οικονομικές επιτυχίες της Ελλάδας, πιστεύει ότι η χώρα δεν θα μπορέσει από του χρόνου να δανειστεί μόνο από τις αγορές» επισημαίνει η αρθρογράφος αναφέροντας ότι η καγκελάριος είναι μάλιστα διατεθειμένη να συζητήσει με την Αθήνα το ενδεχόμενο παράτασης του υπάρχοντος προγράμματος ή ένα τρίτο, καθώς θεωρεί αμφίβολο ότι επαρκεί μόνο μια προληπτική πιστωτική γραμμή συνδεδεμένη με χαλαρούς όρους.

«Και στο μέλλον μεταρρυθμιστική πίεση»

Για το Βερολίνο η συμμετοχή του ΔΝΤ είναι πάντως υποχρεωτική. Γιατί αν το Ταμείο βγει εκτός ή αυτοαποκλειστεί η καγκελάριος φοβάται ότι δεν θα μπορέσει να εξασφαλίσει την απαιτούμενη πλειοψηφία από το ίδιο της το κόμμα, όταν έρθει η ώρα να εγκριθεί η νέα βοήθεια στη γερμανική βουλή. Και επειδή το τρέχον πρόγραμμα για μεν την ευρωζώνη ολοκληρώνεται τέλος του χρόνου, αλλά για το ΔΝΤ αρχές του 2016, το πιο λογικό θα ήταν, όπως τουλάχιστον υποστηρίζουν αρμόδιες πηγές των Βρυξελών, η μετάβαση σε ένα τρίτο πρόγραμμα με ημερομηνία λήξης αρχές του 2016.

Η εφημερίδα Handelsblatt επικρίνει την ανυπομονησία του Αντώνη Σαμαρά να ελευθερωθεί από την τρόικα». Κατανοεί μεν με πολιτικούς όρους τη σπουδή του, αλλά εσπευσμένη έξοδος ίσως να σήμαινε πισωγύρισμα σε μια χώρα που μόλις αναρρώνει. Και υπενθυμίζοντας τις πρόσφατες αναταράξεις των αγορών επιμένει ότι χωρίς δίκτυ ασφαλείας συνδεδεμένο με όρους και ελέγχους η χώρα δεν θα μπορεί να δανείζεται από τις αγορές. «Η Ελλάδα χρειάζεται και στο μέλλον μεταρρυθμιστική πίεση» εκτιμά η γερμανική η Handelsblatt. «Αν μπορέσει η Ελλάδα να απελευθερωθεί από τα δεσμά της τρόικας, θα ήταν μια πολιτική επιτυχία για τον Σαμαρά, ο οποίος ενδέχεται να οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές το Μάιο. (…) Αλλά οι χωρισμοί διαρκούν μερικές φορές λίγο παραπάνω. Αυτό συνειδητοποιεί τώρα και ο Σαμαράς».

Τα χρονικά περιθώρια πάντως είναι ασφυκτικά για το πέρασμα από το δεύτερο στο διάδοχο σχήμα βοήθειας, που θα πρέπει να εγκριθεί από ορισμένα εθνικά κοινοβούλια.
http://www.topontiki.gr/

«Ακόμη και 180ος να είμαι δεν ψηφίζω»

Για μια ακόμη φορά μίλησε σήμερα ο Βύρων Πολύδωρας για το ζήτημα της εκλογής του επόμενου Προέδρου της Δημοκρατίας και για τη στάση που κρατά ο ίδιος.

Συγκεκριμένα, σε δηλώσεις του , στον ραδιοσταθμό «Βήμα», ο κ. Πολύδωρας τόνισε πως «το κυρίαρχο είναι πως δεν είμαι δεδομένος. Το κυρίαρχο είναι ότι δεν αξίζει τον κόπο να συνεχίσει το έργο της αυτή η κυβέρνηση, με το γεφυράκι να περάσει τους 180 και την εκλογή Προέδρου. Θα είναι ζημιογόνο και τερατώδες, αν το συνεχίσει. Γι' αυτό λέω ότι δεν είμαι δεδομένος, ότι αμφιβάλλω αν θα φτάσετε στους 179 ή ακόμη και στον Φεβρουάριο, αμφιβάλλω πώς θα περάσετε την κρίση».
«Εξαρτάται από την ένταση στην κυπριακή ΑΟΖ. Εξαρτάται από την ένταση στο Αιγαίο.Οι περισσότερες πιθανότητες πάνε προς αυτό, ότι δεν θα ψηφίσω. Ακόμη και 180ος να είμαι, υπό συνθήκες ηρεμίας, δεν ψηφίζω», ανέφερε χαρακτηριστικά ο πρώην υπουργός.
http://www.axiaplus.gr/

ΜΟΡΙΑ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΜΙΣΘΟ ΣΕ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΜΕΛΕΤΑ Ο ΛΟΒΕΡΔΟΣ

Εθελοντές εκπαιδευτικούς που θα δεχτούν να εργαστούν δωρεάν προκειμένου να καλυφθούν οι περίπου 1.100 κενές θέσεις που υπολογίζεται ότι υπάρχουν στα σχολεία της χώρας εξετάζει να αναζητήσει το υπουργείο Παιδείας.
Ο υπουργός Ανδρέας Λοβέρδος μελετά να ζητήσει εθελούσια συνεισφορά από εκπαιδευτικούς, οι οποίοι δεν εργάζονται ήδη ως αναπληρωτές και ωρομίσθιοι, με αντάλλαγμα μια μοριοδότηση που θα τους βοηθήσει να ανέβουν θέσεις στους πίνακες κατάταξης όταν γίνουν προσλήψεις, όπως αναφέρουν Τα Νέα.
Η λύση αυτή εξετάζεται από το υπουργείο, καθώς τα κενά στα σχολεία φαίνεται αδύνατο να καλυφθούν παρά το πάγωμα αιτήσεων συνταξιοδότησης εκπαιδευτικών μέχρι το τέλος του σχολικού έτους και την ανάκληση αποσπάσεων εκπαιδευτικών σε διάφορους τομείς.

«Απομένουν ακόμη 1.100 κενά και μιλάω για κενά που αφορούν την επάρκεια στα σχολεία, όχι την πληρότητα, γιατί αυτός ο στόχος δεν επιτυγχάνεται πια. Δεν μπορώ να τα καλύψω αυτά τα 1.100 κενά γιατί δεν έχω άλλα κονδύλια» τονίζει ο κ. Λοβέρδος.
Αντιδράσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ
«Το σκηνικό που διαμορφώνει η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας τα τελευταία 24ωρα ξεπερνά κάθε φαντασία. Αποκορύφωμα (μέχρι στιγμής!) είναι οι σκέψεις που δημοσιοποίησε ο υπουργός Παιδείας για εθελοντική εργασία των αδιόριστών εκπαιδευτικών» αναφέρει σε ανακοίνωση του βουλευτή και συντιονιστή της Επιτροπής Ελέγχου του Κυβερνητικού Έργου Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ κ. Τάσου Κουράκη.

«Στις σκέψεις για μια πολιτική που στους εκπαιδευτικούς πολλών ταχυτήτων θα προσθέσει άλλη μία, τη ‘νεκρή’ ταχύτητα. Αυτή των απλήρωτων εκπαιδευτικών που θα δουλεύουν και θα αμείβονται με υποσχέσεις και μόνο. Είναι άγνωστο σε ποιους εκπαιδευτικούς αναφέρεται ο κύριος Λοβέρδος. Ίσως σε κάποιους που θα σιτίζονται από το οικογενειακό τους εισόδημα, ενώ θα δουλεύουν χωρίς αμοιβή. Είναι προφανές ότι η δήλωση του Υπουργού δεν αποτελεί μόνο σκέψη, αλλά συγκεκριμένη κατεύθυνση της κυβέρνησης. Η μέχρι στιγμή μετατροπή της εργασίας σε απασχόληση, οργανώνεται να μετατραπεί σε χόμπι. Και σε όποιον αρέσει! Για να σοβαρευτούμε λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει σήμερα ευθαρσώς ότι στοχεύοντας πάντα στην μόνιμη εργασία για όλες και όλους, θα καταργήσει κάθε αντεργατική διάταξη και δεν θα αναγνωρίσει οποιαδήποτε προϋπηρεσία εθελοντικού χαρακτήρα και αν θεσμοθετήσει ο κύριος Λοβέρδος. Απορούμε τι άλλους ‘άσους’ θα βγάλει ο κύριος Λοβέρδος από το μανίκι του τις επόμενες ημέρες» καταλήγει η ανακοίνωση του κ. Κουράκη.
http://kartesios.com/

Δελτίο Τύπου Μ.Μπόλαρη -Προσθήκη-Τροπολογία 15 Ανεξάρτητων Δημοκρατικών Βουλευτών‏

Προσθήκη-Τροπολογία σχετικά με την ρύθμιση χρεών μικρών επιχειρήσεων και επαγγελματιών προς χρηματοδοτικούς φορείς κατέθεσαν 15 Ανεξάρτητοι Δημοκρατικοί Βουλευτές, οιΜάρκος Μπόλαρης, Τσαμπίκα Ιατρίδη, Πέτρος Τατσόπουλος, Θεοδώρα Τζάκρη, Πάρις Μουτσινάς, Θεόδωρος Παραστατίδης, Χρήστος Αηδόνης, Γεώργιος Νταβρής, ΧρυσούλαΓιαταγάνα, Γιώργος Κασαπίδης, Γιάννης Κουράκος, Κωνσταντίνος Γιοβανόπουλος, Ραχήλ Μακρή, Οδυσσέας Βουδούρης και Βασίλης Καπερνάρος, με την οποία προτείνονται τροποποιήσεις και προσθήκη διατάξεων στην υπ’αριθμ. 1955/112/3.11.2014 Προσθήκη-Τροπολογία με θέμα «Μέτρα για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης και την ενίσχυση της απασχόλησης: κίνητρα για την ρύθμιση χρεών μικρών επιχειρήσεων και επαγγελματιών προς χρηματοδοτικούς φορείς και έκτακτες διαδικασίες ρύθμισης οφειλών επιχειρήσεων».

Διότι αν η τροπολογία της Κυβέρνησης παραμείνει ως έχει και δεν γίνουν δεκτές οι ουσιαστικές βελτιώσεις που προτείνονται με την παρούσα Προσθήκη-Τροπολογία, είναι σαφές ότι μόνο ένα ελάχιστο μέρος των 160.000 μικρών επιχειρήσεων και επαγγελματιών θα υπαχθούν τελικώς στη ρύθμιση.

 Συγκεκριμένα, η Προσθήκη-Τροπολογία αφορά στα εξής θέματα:

Α. Την απαλοιφή του αόριστου όρου «βιώσιμων» όσον αφορά στις μικρές επιχειρήσεις, ο οποίος αφήνει ανοιχτή την πόρτα για αυθαιρεσίες στις Τράπεζες αλλά και για ρουσφετολογικές παρεμβάσεις.

 Β. Την αντιμετώπιση της δυσμένειας που δημιουργεί στις επιχειρήσεις ο υπολογισμός με τις προ κρίσης αντικειμενικές αξίες, με την αντικατάσταση του όρου της προτεινόμενης διάταξης που ορίζει πως το συνολικό ποσό που θα παραμείνει για αποπληρωμή μέσω της ρύθμισης θα πρέπει «να μην υπερβαίνει το 75% της καθαρής περιουσιακής θέσης του οφειλέτη» από τον όρο «να μην υπερβαίνει το 50% της καθαρής περιουσιακής θέσης του οφειλέτη».

Διότι, η «καθαρή θέση» κάθε επιχείρησης θα προκύψει, σύμφωνα με την Τροπολογία, από την συνολική αξία των περιουσιακών στοιχείων της επιχείρησης και των μετόχων, μείον τις υποχρεώσεις. Για τον υπολογισμό των ακινήτων, παραδείγματος χάριν, θα γίνει ο υπολογισμός τους με βάση τις υπάρχουσες αντικειμενικές αξίες. Ωστόσο, είναι γνωστό ότι οι πραγματικές αξίες βρίσκονται κάτω του 50% των σημερινών αντικειμενικών αξιών. Με τον προσδιορισμό της καθαρής θέσης που προβλέπεται από την εισηγούμενη διάταξη, θα προκύψει πλασματική «καθαρή θέση», επί της οποίας μπορεί να υπολογιστεί το «έως το 75%» της καθαρής περιουσιακής θέσης της επιχείρησης, με αποτέλεσμα να μηδενισθούν οι προσδοκίες της επιχείρησης για σοβαρές διαγραφές υποχρεώσεων.

Γ. Την πρόβλεψη διάταξης για την οριστική διαγραφή των ποσών που έχουν προκύψει από ανατοκισμούς, ώστε στη συζήτηση με τις Τράπεζες να παραμείνει προς ρύθμιση μόνο το κεφάλαιο και οι προβλεπόμενοι τόκοι.

Δ. Την πρόβλεψη έκτακτου μηχανισμού δευτεροβάθμιας κρίσης, που θα συγκροτείται σε κάθε Περιφέρεια της χώρας, έτσι ώστε η εφαρμογή του νόμου να γίνει με όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικό τρόπο. Συγκεκριμένα, προτείνεται η συγκρότηση τριμελούς Συμβουλίου, στο οποίο θα έχει το δικαίωμα να υποβάλλει προσφυγή η επιχείρηση που δεν έγινε δεκτή να υπαχθεί στις ρυθμίσεις του ως άνω νόμου.

Στο Συμβούλιο αυτό θα μετέχουν:

1. Ένας Εφέτης, ο οποίος θα προεδρεύει του Συμβουλίου

2. Ένας εκπρόσωπος του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου, της έδρας της Περιφέρειας

3. Ένας εκπρόσωπος των Τραπεζών, που ορίζεται από την Ελληνική Ένωση Τραπεζών.

 Ε. Την πρόβλεψη διάταξης για τις επιχειρήσεις που θα ρυθμίσουν τις υποχρεώσεις τους με τις τράπεζες, που θα αναστέλλει για δύο χρόνια όλα τα δυσμενή στοιχεία, που τηρούνται στον «Τειρεσία» και στις Τράπεζες. Μετά την πάροδο των δύο ετών και αφού δεν έχει προκύψει νέο δυσμενές στοιχείο, αυτά θα διαγράφονται οριστικά. Επίσης, ταυτόχρονα με την αναστολή των δύο ετών για τα δυσμενή στοιχεία, παρέχεται στις επιχειρήσεις αυτές πλήρη πρόσβαση στα τραπεζικά προϊόντα και υπηρεσίες.

Επισυνάπτεται και το πλήρες κείμενο της Προσθήκης Τροπολογίας

Markos Bolaris

Έπεσε η Ελιά στο Ποτάμι και έτσι δεν μας παρέσυρε η δίνη Ή αλλιώς, όταν η πολιτική υπευθυνότητα γίνεται ελάττωμα και ο πολιτικός οπορτουνισμός πλεονέκτημα

Διάβασα το άρθρο της πολύ καλής αρθρογράφου Ξένιας Κουναλάκη, στην Καθημερινή, με τίτλο«Έπεσε η Ελιά στο Ποτάμι», και με αφορμή αυτό αποφάσισα να μιλήσω κι εγώ με τη σειρά μου, όπως η Ξένια, «λίγο χοντροκομμένα γιατί έχει εξαντληθεί η υπομονή - η δική μου και πολλών άλλων».

Η αρθρογράφος περιγράφει τη «λύση» στο πρόβλημα της συσπείρωσης των δυνάμεων που κινούνται σχηματικά στο χώρο μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ: ο Βενιζέλος αποχωρεί και ΠΑΣΟΚ- Ελιά, το Ποτάμι και οι προερχόμενοι από τη ΔΗΜΑΡ σχηματίζουν ένα ενιαίο φορέα υπό την ηγεσία του Σπύρου Λυκούδη. Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει μέσα από έξι σημεία:

1. στο πολιτικό σύστημα της χώρας μας υπάρχουν δύο πόλοι ισχυροί, η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ που δεν συγκλίνουν

2. υπάρχει η ανάγκη ενός ενδιάμεσου προοδευτικού πόλου

3. το ΠΑΣΟΚ που θα μπορούσε να έχει αυτόν το ρόλο, δεν μπορεί να τον υποστηρίξει διότι επιβαρύνεται με την προσπάθεια εξόδου από την κρίση

4. ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είναι ένας ικανός πολιτικός, είναι «ωραίος τύπος με χιούμορ και γοητεία» που συμπαθεί πολύ η κα. Κουναλάκη, αλλά δεν κάνει γα αρχηγός διότι δεν μπορεί να «επαναπατρίσει» (;) κάποιους που η αρθρογράφος αποκαλεί «γαπικούς» (;)

5. το Ποτάμι είναι μια καλή λύση διότι είναι στον ενδιάμεσο χώρο, έχει την επίφαση της προοδευτικότητας, έχει μπόλικο ελεύθερο χρόνο μια και δεν ασχολείται με την εθνική προσπάθεια εξόδου από την κρίση, ο πρόεδρος του έχει επικοινωνιακό χάρισμα, ... αλλά είναι «λίγο χύμα»

6. ο Σπύρος Λυκούδης είναι «γλυκός», «αξιοπρεπής», «ανιδιοτελής», μπορεί να κάνει τον «γεφυροποιό» ώστε να ενωθεί η κεντροαριστερά, να διασφαλιστεί η ενότητα του ΠΑΣΟΚ (ενότητα ποιου με ποιόν άραγε;) και ικανοποιεί τις προϋποθέσεις που έθεσε ο Στ. Θεοδωράκης ως ιδρυτής νέου πολιτικού κόμματος που απεχθάνεται το παλιό και δικαιώνει τη μειοψηφία της ΔΗΜΑΡ που αυτή τη στιγμή βρίσκεται διασπαρμένη σε διάφορες ατομικές επιλογές των βουλευτών της που αποχώρησαν από την ΚΟ της ΔΗΜΑΡ που δεν ήθελε αλλά αποδέχθηκε την επανεκλογή του Φ. Κουβέλη ως προέδρου της!

Αντιπαρέρχομαι του γεγονότος ότι ακριβώς την ίδια επιχειρηματολογία την διάβασα σε άρθρο του Ανδρέα Παπαδόπουλου προ εβδομάδων με τον τίτλο «Δεν είναι καιρός για μαγαζάκια» όπου καλούσε τα άλλα κόμματα και κινήσεις της κεντροαριστεράς τα ενωθούν υπό το Ποτάμι το οποίο είναι ένα «έτοιμο κόμμα» αφήνοντας το Πασοκ και τον πρόεδρο του να κάνει τη «βρώμικη δουλειά» της εξόδου της χώρας μας από την κρίση. Ένα άρθρο που με τρόμαξε ο κυνισμός του και το θεώρησα μοναδικό στο είδος, αλλά εν τέλει πρόκειται για σχολή σκέψης. Η μόνη διαφορά είναι οτι ο κ. Παπαδόπουλος δεν βλέπει ως αρχηγό τον κ. Λυκούδη αλλά τον κ. Θεοδωράκη.

Ας δούμε όμως τα επιχειρήματα της σκέψης αυτής.

Πράγματι στο πολιτικό σύστημα σήμερα υπάρχει, όπως πάντα, ένας διπολισμός, μόνο που αυτός είναι ένας μικρός, τεχνητός και κωμικοτραγικός διπολισμός. Που η απόλυτη εκφραστή του ήταν στο διχαστικό ψευδεπίγραφο δίλημμα, μνημόνιο – αντιμνημόνιο. Καμία σχέση δεν έχει με πλατιά κοινωνική βάση, η οποία στην πλειοψηφία της ζητά συνεργασίες και συναινέσεις υπέρ πατρίδος.

Πράγματι υπάρχει όχι η ανάγκη ενός προοδευτικού πόλου αλλά η ενδυνάμωση αυτού, ο οποίος είναι εδώ, δίνει μάχες καθημερινά, διαμορφώνει εθνική στρατηγική αλλά είναι αποδυναμωμένος γιατί διάφορα στελέχη τόσο του ΠΑΣΟΚ (και ναι κάποιοι από αυτούς ίσως να μιλούν στο όνομα του κ. Παπανδρέου και να την «βγαίνουν» από αριστερά... αυτούς εννοεί η αρθρογράφος ως «γαπικούς»;) όσο και του ευρύτερου χώρου της δημοκρατικής παράταξης, της κεντροαριστεράς της ευθύνης, επέλεξαν τον καναπέ του σπιτιού τους είτε για να καταψύξουν το πολιτικό τους κεφάλαιο είτε για να το εκκολάψουν, αυτοαναγόμενοι σε εθνικό κεφάλαιο της επόμενης ημέρας, ασχέτως αν αυτή δεν ήταν και δεν είναι διόλου δεδομένη.

Πράγματι το ΠΑΣΟΚ, οι βουλευτές του και ο Πρόεδρος του, Ευ. Βενιζέλος, έχουν επωμιστεί το δύσκολο ρόλο της προσπάθειας εξόδου από την κρίση. Εργάζονται νυχθημερόν, επί 4 χρόνια, για να αποφευχθεί η εθνική καταστροφή που ήταν ante portas, για να βγει η χώρα μας από την κρίση που δημιουργήθηκε επί κυβερνήσεως της ΝΔ (2004-2009), για να αποκατασταθούν οι κοινωνικές αδικίες που επιβλήθηκαν με το πιστόλι στο κρόταφο από τους δανειστές μας για να αποφευχθούν τα τρισχειρότερα.

Και ναι, το ΠΑΣΟΚ, οι βουλευτές του και ο Πρόεδρος του, δεν έχουν καθόλου ελεύθερο χρόνο για επικοινωνιακές πολιτικές και παρφουμαρίσματα. Και δεν είναι πολύ «γλυκούλιδες» γιατί είναι στο μέτωπο. Στην πρώτη γραμμή ενός λυσσαλέου οικονομικού πολέμου. Ενός πολέμου που όμως τον κερδίζουν. Τον κερδίζουμε. Τον κερδίζει η χώρα, έστω και με μεγάλες απώλειες για τους πολίτες και για την παράταξη.

Και πράγματι, τώρα που διαφαίνεται ότι κερδίζεται ο πόλεμος εμφανίζονται κάτι «ξεκούραστα» παλικάρια με επικοινωνιακά χαρίσματα (ο ελεύθερος χρόνος βοηθάει την επιδερμίδα), και δηλώνουν όχι μόνο παρών αλλά καταγγέλλουν και αυτούς που είναι ακόμα στο μέτωπο! Κι αυτό αφορά και τον ΣΥΡΙΖΑ. Ας μην μπω στον κόπο να ρωτήσω που ήταν όλοι αυτοί οι «ξεκούραστοι» όταν η χώρα μας κινδύνευε. Είπαμε ... κατέψυχαν ή εκκόλαπταν το πολιτικό τους κεφάλαιο. Αλλά και που είναι τώρα; Στην προετοιμασία για τη νέα νομή εξουσίας, σε μια στιγμή που ακόμα όλα είναι κρίσιμα;

Θα ήταν καλοδεχούμενο κι εθνικά έντιμο αν ερχόντουσαν να συνθέσουν και να προσθέσουν, γιατί φυσικά και χρειάζεται και νέο αίμα και νέες ιδέες και διάθεση και ορμή και συστράτευση.

Όχι δεν προτείνεται όμως κάτι τέτοιο. Αυτό που προτείνεται είναι η κατασκευή ενός οχήματος για τους «ξεκούραστους», για αυτούς που λιποτάκτησαν τις κρίσιμες ώρες. Ενός σχήματος που θα αποτελέσει μαξιλαράκι στον μικρό διπολισμό είτε από τη μία πλευρά είτε από την άλλη- ότι κάτσει, αρκεί κάποιοι να εκλεγούν κάπου. Κι αν κάτι είναι «νέο» σε αυτό το σχήμα είναι οι «νέες» μορφές πολιτικού οπορτουνισμού. Και είναι νέες, μολονότι παμπάλαιες, διότι πλαισιώνονται με επικοινωνιακά event τύπου προώθησης προϊόντος.

Η χώρα μας όμως δεν είναι προϊόν, ούτε και έχει ανάγκη από εγωκεντρικές συμπεριφορές και τέτοια αυτοαναφορικά σχήματα. Η χώρα μας έχει ανάγκη από εθνική συστράτευση. Η χώρα μας έχει ανάγκη από πολιτικούς που δεν φοβούνται το πολιτικό κόστος, που έχουν το θάρρος να μπουν στην μάχη υπέρ πατρίδας, υπέρ των πολιτών.

Και το αισιόδοξο είναι ότι αυτό γίνεται. Νέα παιδιά, νέοι πολιτικοί, συστρατεύονται μαζί με τους βουλευτές και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που αντέχουν, υπομένουν και επιμένουν, κάτω από την ομπρέλα της Δημοκρατικής Παράταξης δίχως να ζητάνε τίποτα, δίχως να προσδοκούν τίποτα παρά μόνο να μπορέσουν από τη μεριά τους να συνεισφέρουν σε αυτή τη μεγάλη εθνική προσπάθεια. Και αυτό, ναι, είναι ότι πιο αισιόδοξο συμβαίνει τώρα. Με όσους αντέχουν, υπομένουν και επιμένουν, τη μάχη αυτή θα την κερδίσουμε, για τη χώρα και την παράταξη.

H κα Αφροδίτη Αλ Σάλεχ είναι Αν. Γραμματέας Επικοινωνίας του ΠΑΣΟΚ

http://www.metarithmisi.gr/