Από τη Χούντα στο Μνημόνιο ΙΙ: «Ιερές μπίζνες» στη Χαλκιδική- Τεράστιες εκτάσεις διεκδικεί η Μονή Αγ. Διονυσίου

Οι υποθέσεις διεκδίκησης εκτάσεων στη Χαλκιδική με χρυσόβουλα από Μονές του Αγίου Όρους είναι παλιά ιστορία και δεν παύουν να εκπλήσσουν οι σκανδαλώδεις λεπτομέρειες κάθε φορά που βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Οι διεκδικήσεις της Μονής Αγίου Διονυσίου στο Δήμο Πολυγύρου και συγκεκριμένα στη περιοχή της Μεταμόρφωσης, είναι αυτές τις ημέρες στην επικαιρότητα, καθώς η κοινότητα αντιμετωπίζει οξύτατο πρόβλημα, σχετικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς μεγάλου τμήματος της κτηματικής της περιφέρειας. Οι αρμόδιες υπηρεσίες του Δήμου Πολυγύρου και της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας ετοιμάζουν το σκεπτικό της αίτησης αναίρεσης που κατέθεσαν σε απόφαση του Εφετείου Θεσσαλονίκης που δικαίωσε εν μέρει τη Μονή.

Η δικαστική διαμάχη βέβαια δεν αρχίζει σήμερα αλλά ξεκινά από τη δεκαετία του ’60 σε μια περίοδο, ιδιαίτερα στα χρόνια της Χούντας, όπου η τουριστική «ανάπτυξη» και οι μπίζνες είχαν ξεκινήσει να μπαίνουν στην ατζέντα των Μονών του Αγίου Όρους. Έτσι χρυσόβουλα ανακαλύφθηκαν, οθωμανικά έγγραφα ήρθαν (;) στο φως και δικαστικές διαμάχες ξεκίνησαν μεταξύ των Μονών και του ελληνικού δημοσίου για εκτάσεις φιλέτα που σε πολλές περιπτώσεις, λίγο αργότερα εκχωρήθηκαν σε ιδιώτες χάριν της τουριστικής ανάπτυξης. Όπως και τότε έτσι και σήμερα σε καιρό μνημονίου χάριν της «ανάπτυξης» και της ανεξέλεγκτης ιδιωτικοποίησης της δημόσιας γης αυτές οι υποθέσεις παίρνουν ξανά μπρος, μετά από πολλές αναβολές επί χρόνια, χάριν για ακόμη μία φορά της «υγιούς επιχειρηματικότητας». Και φυσικά μη ξεχνάμε και το νέο δασικό νόμο που χαρακτηρίστηκε από φωτογραφικές τροπολογίες, μία εκ των οποίων για την υπόθεση του δάσους στις Σκουριές της Χαλκιδικής και τις εργασίες της Ελληνικός Χρυσός και χωρίς να κρατά κανένα πρόσχημα όχι μόνο επιτρέπει να αποχαρακτηρίζεται άγνωστος αριθμός εκτάσεων που είχαν κηρυχθεί αναδασωτέες ή θα έπρεπε να κηρυχθούν αλλά επιπρόσθετα επιτρέπει κάθε χρήση δημόσια ή ιδιωτική μέσα σε δάση και δασικές εκτάσεις με αποτέλεσμα ανυπολόγιστες συνέπειες για το περιβάλλον και το φυσικό οικοσύστημα.

Το ιστορικό

Η υπόθεση βέβαια ξεκινά το 1924 όταν λόγω του μεγάλου κύματος προσφύγων, ο τότε Υπουργός Γεωργίας κηρύσσει απαλλοτριωτέο το μετόχι Βόζενα προς εγκατάσταση ακτημόνων καλλιεργητών, γηγενών και προσφύγων. Λίγο αργότερα έρχεται και ο Αγροτικός Νόμος του 1926 που ορίζει με σαφήνεια τη δυνατότητα της απαλλοτρίωσης εκτάσεων μονών για την αποκατάσταση καλλιεργητών και ακτημόνων. Η απόφαση επιβεβαιώνεται το 1931 από την Επιτροπή Απαλλοτριώσεων του τότε Νομού Χαλκιδικής. Αξίζει να σημειωθεί πως σε εκείνη τη συνεδρίαση δεν παραστάθηκε η Μονή ενώ μέχρι τότε η Μονή Αγίου Διονυσίου δεν είχε καταθέσει οποιοδήποτε τίτλο για τη κυριότητα των εκτάσεων.

Έτσι η επιτροπή όρισε και χώρισε το Μετόχι σε καλλιεργούμενη και καλλιεργήσιμη έκταση, σε δασώδη περιοχή, δάσος, κτίρια μετοχίου, προσφυγικό συνοικισμό, χώρο στη παραλία με ελαιοτριβείο, χώρο με οδούς και ρεύματα και εξαίρεσε από την απαλλοτρίωση το δάσος που βρίσκεται πάνω από τη τοποθεσία Μάννα προς τα όρια του Βατοπεδίου, Μεταγγιτσίου και Αγίου Νικολάου και τα κτίρια του Μετοχίου (κατοικίες μοναχών, εκκλησία, ελαιοτριβείο, αποθήκες κτλ). Με την ίδια απόφαση κήρυξε απαλλοτριωτέα όλη την υπόλοιπη έκταση και διατηρητέες τις οδικές και υδατικές σχέσεις ενώ χαρακτήρισε ως περιοχές κοινής χρήσης για όλους τους κατοίκους εκείνες των συνοικισμών, του σχολείου , της εκκλησίας, του νεκροταφείου.

Από τη πλευρά της η Μονή Αγίου Διονυσίου ισχυρίζεται ότι η περιοχή έκτασης 20.377 τ.μ του μετοχίου «Βόζενα», βρίσκεται στη κατοχή της από τους Βυζαντινούς χρόνους μέχρι και το 1944. Συγκεκριμένα υποστηρίζει πως η έκταση είναι προσαρτημένη σε αυτή δυνάμει δωρεάς με χρυσόβουλα του Αυτοκράτορα Ιωάννη Παλαιολόγου το 1419 και το 1448. Αλλά και μετά τη περίοδο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας ως γνήσια βακούφια, με αφιερωτήριο από τους μοναχούς της και με απόφαση στο βιβλίο του Ιεροδικείου. Επιπλέον η Μονή ισχυρίζεται πως σύμφωνα με αντίγραφο ιεροσφράγιστου εγγράφου της Μονής από το 1570 όπου αναφέρεται ότι καθιερώθηκε αιώνιο μνημόσυνο υπέρ της κόρης του Ηγεμόνα της Βλαχίας Πέτρου, Ρωξάνδρας η οποία έδωσε στους μοναχούς 14.000 αργυρά νομίσματα με τα οποία οι μοναχοί αγόρασαν το μετόχι Βόζενα από το Σουλτάνο Σελήμ Β’ που το είχε δημεύσει το 1568.

Οι δικαστικές διαμάχες

Έτσι το 1964 η Μονή καταθέτει αγωγή κατά του Ελληνικού Δημοσίου και ζητά να γίνει κύρια της εξαιρεθείσας από την απαλλοτρίωση έκτασης και μεταξύ άλλων διεκδικεί και τεμάχια της οριστικής διανομής ,βοσκήσιμες και για δενδροκομική καλλιέργεια εκτάσεις. Τα τεμάχια αυτά όμως με την οριστική διανομή από το ελληνικό κράτος το 1943 εμπίπτουν σαφώς μέσα στην διανεμηθείσα περιοχή και χορηγήθηκαν στους κατοίκους για κοινή και εξ αδιαιρέτου βοσκή. Η Μονή όμως υποστηρίζει ότι το δημόσιο, με το κτηματολογικό πίνακα που κατήρτισε και τις αποφάσεις του αμφισβήτει τη κυριότητά της. Το 1966 εκδίδεται η απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Χαλκιδικής όπου δέχεται την αγωγή ως βάσιμη ως προς εκτάσεις συνολικού εμβαδού 8.080 τ.μ. και ως αβάσιμη ως προς τις υπόλοιπες εκτάσεις και διατάσσει τη διενέργεια πραγματογνωμοσύνης για να εξακριβωθεί αν τα συγκεκριμένα τεμάχια εμπίπτουν μέσα στην αλλοτριωθείσα περιοχή ή έξω από αυτήν (δηλαδή μέσα στο δάσος). Η πραγματογνωμοσύνη αποφαίνεται ,υπέρ της Ιεράς Μονής, ότι τα τεμάχια αυτά εμπίπτουν μέσα στην εξαιρεθείσα από την απαλλοτρίωση περιοχή. Το γεγονός αυτό προκαλεί αντιδράσεις στους κατοίκους που γνωρίζουν τη περιοχή και τα αποτελέσματα μάλιστα χαρακτηρίζονται “ύποπτα” και προκαλούν ερωτήματα καθώς τεμάχια που βρίσκονται στη παραλία της Μεταμόρφωσης από τη πραγματογνωμοσύνη μεταφέρονται στο βουνό όπου βρίσκεται το εξαιρεθεν από την απαλλοτρίωση δάσος. Την απόφαση αυτή επικύρωσε και το Εφετείο Θεσσαλονίκης το 1968 ενώ η αίτηση αναίρεσης του δημοσίου απορρίπτεται το 1970 από τον Άρειο Πάγο. Ταυτόχρονα το 1996 με απόφασή του το Πολυμελές Πρωτοδικείο Χαλκιδικής ,μετά την διενέργεια πραγματογνωμοσύνης ,αναγνωρίζει το δικαίωμα κυριότητας της ενάγουσας Ιεράς Μονής ,συνολικής εκτάσεως 8.080 στρεμμάτων. Να σημειωθεί ότι η κοινότητα δεν έλαβε μέρος σε κανένα στάδιο της δίκης ,αφού ούτε αρχικός διάδικος ήτανε ,αλλά ούτε παρενέβη υπέρ κάποιου από τους αρχικούς διαδίκους. Μετά το πρώτο γύρο της δικαστικής διαμάχης η Μονή Αγίου Διονυσίου καθίσταται κύρια των τεμαχίων δυνάμει των χρυσόβουλων του Ιωάννη Παλαιολόγου και οθωμανικών τίτλων τα οποία όμως ποτέ δεν προσκομίστηκαν.

Μετά την έκδοση και της απόφασης του Αρείου Πάγου το 1970 το Δημόσιο, άρχισε να ερευνά την υπόθεση και απέστειλε αρχικά τον Προϊστάμενο του 128ου Τοπογραφικού Συνεργείου της Διεύθυνσης Τοπογραφικής Υπηρεσίας του Υπουργείου Εθνικής οικονομίας Νικόλαο Πλαστήρα, ο οποίος μετά από ενδελεχή και επισταμένη έρευνα ανακάλυψε όλες τις παραλείψεις και παρατυπίες , τις οποίες και περιέλαβε σε υπηρεσιακό του σημείωμα με ημερομηνία αποστολής την 8η Μαρτίου του 1972 προς το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας . Παράλληλα συγκροτήθηκε από την Διεύθυνση Γεωργίας Νομαρχίας Χαλκιδικής Επιτροπή Γεωπόνων, η οποία με έκθεση της επιβεβαιώνει τις παρατηρήσεις του Πλαστήρα.

Ο δεύτερος γύρος της δικαστικής διαμάχης ξεκινά το 2006 και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Η Μονή Αγίου Διονυσίου καταθέτει το 2006 αγωγή η οποία εκδικάζεται το 2010 στο Πρωτοδικείο Χαλκιδικής και ζητά να αναγνωρισθεί η ανυπαρξία έννομης σχέσης κυριότητας και νομής του Δήμου επί 48 ακινήτων και να ακυρωθεί η μεταγραφή τους το 1968 στη τότε κοινότητα, τέως Δήμο Ορμύλιας και νυν Δήμο Πολυγύρου.

Με απόφασή του το πολυμελές πρωτοδικείο Χαλκιδικής το 2010 απορρίπτει την αγωγή της Μονής με το σκεπτικό ότι οι εκτάσεις αποτελούσαν γαίες που χρησιμοποιούνταν ως κοινόχρηστοι χώροι ανέκαθεν με παραχώρηση από τις οθωμανικές αρχές. Επιπλέον το δικαστήριο έκρινε ότι δεν αποδεικνύεται πως οι εκτάσεις χρησιμοποιούνταν από τη Μονή ως κύρια ούτε ότι ήταν προσαρτημένες στη Μονή επί οθωμανικής αυτοκρατορίας αλλά με τη προσάρτηση της Χαλκιδικής στο ελληνικό κράτος η κυριότητά τους περιήλθε στο ελληνικό δημόσιο ως διάδοχο του τουρκικού κράτους. Το δικαστήριο ταυτόχρονα απορρίπτει τα έγγραφα επί Οθωμανικής αυτοκρατορίας που προσκόμισε η Μονή, όπως την εξαγορά των εκτάσεων μέσω δωρεάς από το 1570 κρίνοντας ότι αφενός το έγγραφο δεν κάνει σαφή αναφορά ότι περιλαμβάνονται τα εν λόγω επίδικα και αφετέρου ότι η σύνταξη και κατοχή του εγγράφου στερείται έννομης συνέπειας καθώς είναι μια γενικόλογη επιστολή. Επιπλέον το δικαστήριο κρίνει ότι η εξαίρεση εκτάσεων από την απαλλοτρίωση και τη διανομή του 1931 δεν προσδίδει ούτε μεταβιβάζει στη Μονή τη κυριότητά τους.

Η Μονή προσφεύγει στην πρωτόδικη απόφαση και το Εφετείο Θεσσαλονίκης το 2012 δέχεται μερικώς την αγωγή και αναγνωρίζει τη κυριότητα της Μονής επί 14 εκ των 48 ακινήτων. Έτσι φτάνουμε στο 2014 όπου Δήμος Πολυγύρου και η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας καταθέτουν εκ νέου αίτηση αναίρεσης της απόφασης του Εφετείου προσφεύγοντας στον Άρειο Πάγο.

Οι κάτοικοι σε απόγνωση

Μετά την απόφαση του Αρείου Πάγου το 1970 επικράτησε αναταραχή στους κατοίκους της περιοχής που είχαν εγκατασταθεί από το 1931. Οι κάτοικοι βρέθηκαν σε απόγνωση καθώς καθόλο το διάστημα της αντιδικίας χρησιμοποιούσαν τα ακίνητα ως βοσκότοπους, καλλιεργήσιμες εκτάσεις, δρόμους, πάρκα, νεκροταφείο, σχολείο χωρίς η Μονή ποτέ να ασκήσει πράξη νομής. Έτσι η κοινότητα ζήτησε από το δημόσιο την εξαγορά των τεμαχίων και την παραχώρησή τους σε αυτή. Υπήρξε ανταλλαγή αλληλογραφίας της Μονής και του Υπουργείου Γεωργίας το 1973 και 1975 από την οποία προκύπτει ότι εκκρεμούσε στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους ο κανονισμός του τιμήματος. Μάλιστα εξαμελής επιτροπή που συγκροτήθηκε με ΚΥΑ των Υπ. Οικονομίας και Γεωργίας σε έκθεσή της το Μαϊο του 1974 ανέφερε ότι η αξία της ανέρχεται σε 37.000.000 δρχ και πρότεινε ή να καταβληθούν τα χρήματα ή να παραχωρηθούν αντ’αυτού δικά του αστικά ακίνητα. Η συμφωνία όμως δεν επιτεύχθηκε καθώς η Μονή αντιλαμβανόμενη ότι οι εκτάσεις ήταν ζωτικής σημασίας για τη κοινότητα και τους κατοίκους ζήτησε υπέρογκο τίμημα, ύψους 72.000.000 δραχμών, μέσα σε έξι μήνες από την υποβολή της αίτησης.

Το 1983 το ελληνικό δημόσιο ενημερώνει με έγγραφο του τη κοινότητα ότι η προσπάθεια απέτυχε.

Από τότε μέχρι και σήμερα οι κάτοικοι βρίσκονται σε απόγνωση και κινητοποιήσεις ζητώντας να επιλυθεί το θέμα. Μάλιστα από το 2006 όπου και ξεκίνησε ο δεύτερος γύρος δικαστικών διενέξεων προχώρησαν σε σειρά κινητοποιήσεων και διαδηλώσεων καθώς στις εν λόγω εκτάσεις βρίσκονται κοινόχρηστοι χώροι όπως γήπεδο ποδοσφαίρου, μπάσκετ, κτίρια αποδυτηρίων, δημοτικό πάρκινγκ, κλπ που εξυπηρετούν κοινωφελείς και δημόσιους σκοπούς.

Ιερές μπίζνες σε βάρος των κατοίκων

Ακολουθώντας τη πεπατημένη μετά τη «δικαίωσή» της το 1970 η Μονή Αγίου Διονυσίου ξεκίνησε τις προσπάθειες να πωλήσει κομμάτια των εκτάσεων και μάλιστα ένα εκ των οποίων είναι “φιλέτο” καθώς βρίσκεται σε εξαιρετικά προνομιούχα θέση στη θάλασσα.

Στην αρχή έλαβε αρνητική απάντηση από το Δασαρχείο Πολυγύρου καθώς βρισκόταν σε εξέλιξη οι διαβουλεύσεις για συμβιβαστική λύση.

Όταν όμως αυτές ναυάγησαν η εν λόγω έκταση πωλήθηκε χωρίς πολλές αντιδράσεις από πλευράς δημοσίου γεγονός που αποδεικνύουν και έγγραφα της Επιτροπής Απαλλοτριώσεων νομού Χαλκιδικής και της Τριμελούς Επιτροπής του νομικού Συμβουλίου του Κράτους του 1994 που επικυρώνουν την πώληση.

http://eleutheriellada.wordpress.com/

Πότε θ’ αρχίσει να ξεβρομίζει ο τόπος ;

Το 2010 μας τρομοκρατούσαν πως αν δεν γίνονταν αυτά που έγιναν ,το 2011 θα ήταν καταστροφικό. Το 2011 μας τρομοκρατούσαν πως αν δεν γίνονταν αυτά που έγιναν ,το 2012 θα ήταν καταστροφικό. Το 2012 μας τρομοκρατούσαν πως αν δεν γίνονταν αυτά που έγιναν, το 2013 θα ήταν καταστροφικό. Το 2013 μας τρομοκρατούσαν πως αν δεν γίνονταν αυτά που έγιναν, το 2014 θα ήταν καταστροφικό. Το 2014 μας τρομοκρατούν πως αν δεν γίνουν αυτά που πρέπει να γίνουν, το 2015 θα είναι καταστροφικό.

Πέντε ολόκληρα χρόνια το ίδιο ακριβώς ξεκούρδιστο βιολί χωρίς καμιά ευχάριστη νότα της προκοπής έτσι για να σπάσει η μονοτονία της ναζιστικής νεοελληνικής μαυρίλας,και επί πέντε χρόνια, η επόμενη χρονιά είναι με στατιστική ακρίβεια χειρότερη από την προηγούμενη. Για πόσο ακόμα;

Εκατομμύρια νοικοκυραίοι περιμένουν στις ουρές ανυπόμονοι και γεμάτοι νεύρα για την πληρωμή του ΕΝΦΙΑ. Τι ακριβώς φοβούνται πια και στήνονται με τις ώρες για την πληρωμή ενός ακόμα φόρου,ανάμεσα στους τόσους και τους ακόμα περισσότερους;Μήπως πέσει η κυβέρνηση που βρίζουν πρωί ,μεσημέρι, απόγευμα και βράδυ;Μήπως και χάσουν τις τραπεζικές τους πενταροδεκάρες; Μήπως κάποια στιγμή βγει στον αέρα της ναζιστικής ενημέρωσης, η γνωστή ποιήτρια/συγγραφέας/φιλόσοφος/δημοσιογράφος/καριόλα  και ξεράσει τους γνωστούς της εμετούς -σε τιμή κυριακάτικης ευκαιρίας: στα διακόσια κιλά βιβλίου, τα χίλια πεντακόσια δωρεάν και άλλα τόσα κιλά μοσχαρίσια παϊδάκια από την απίστευτη φθινοπωρινή κολεξιόν του εκδοτικού σφαγείου-περί τζαμπατζηδων και τα τοιαύτα; Και τι έγινε αν σε αποκαλέσει τζαμπατζή η ναζιστική καριόλα;

Ο γνωστός περήφανος ελληναράς μάγκας που ξέρει να πουλάει τσαμπουκάδες μόνο στους κακομοίρηδες “λαθρομετανάστες” ή στην γυναίκα του,αυτός ο επαναστάτης που δεν ανέχεται αφέντες στο κεφάλι του και ετοιμάζεται να τσακίσει την “νέα τάξη πραγμάτων” -άσχετα αν τον έχουν και του κλότσου και του μπάτσου, από τον τελευταίο κλητήρα του υπουργείου μέχρι το αγέννητο δισέγγονο του γενικού γραμματέα της κομματικής νεολέρας- έγινε για μια ακόμη φορά παγκόσμιο ρεζίλι και το θλιβερό παράδειγμα, για το πως ακριβώς μοιάζει το ανθρωπάκι που το παίζει ο σπουδαίος κύριος τάδε στημένος στα τέσσερα.

Ο κύριος τάδε που ξέρει να προβάλει περήφανα τον εαυτό του στα μαρμάρινα χαλάσματα του παρελθόντος για να αισθανθεί κάτι,ενώ είναι πανέτοιμος ν’ αρπάξει τα όπλα για να υπερασπιστεί την πατρίδα από την απειλή των “τριτοκοσμικών” γειτόνων(τι κι αν η πατρίδα είναι ιδιοκτησία της εκκλησίας και τεσσάρων-πέντε νταβατζήδων,τι κι αν η ατομική του ιδιοκτησία είναι στο έλεος του κάθε ψυχασθενή υπουργού), ανά πάσα στιγμή, προσφέρεται και προφέρεται ως ο καμπινές της ανθρωπότητας ,η χέστρα που θα ξελαφρώσουν με ευχαρίστηση όλα τα εγχώρια και αλλοδαπά ζάπλουτα καθάρματα .

Την ίδια στιγμή που ο κόσμος αρχίζει να βράζει ,ο ελληναράς ,έχοντας φάει την Άρτα και τα Γιάννενα από κάθε είδους μικρής ή μεγάλης αδικίας βαθιά στον κώλο, απλώς κοιτάζει ψηλά τον ουρανό νομίζοντας ότι είναι απόγονος του Αριστοτέλη. Κύριοι και κυράτσες ,όλοι τους με την μύτη ψηλά και την ουρά στα σκέλια, περιμένουν υπομονετικά εκεί στις ατελείωτες ουρές της εφορίας ,της τράπεζας ,της εταιρίας .

Ευτυχώς υπάρχει πάντα πρόχειρη η αόρατη υπερδύναμη που κρατάει την ελπίδα του τόπου ζωντανή και τον ελληναράδικο ενδογαμικό πολιτισμό, ενωμένο δυνατό. Εκατομμύρια νοικοκυραίοι συνωστίζονται σε κάτι περίεργες παγανιστικές τελετές βυζαντινής μαγείας για να κοινωνήσουν μισαλλόδοξα σχέδια στο όνομα της μελλοντικής ατομικής τους δυστυχίας, με την προσδοκία , μήπως και γίνει κανένα δυστύχημα και του χρόνου ο γιόκας τους περάσει ως ο πρώτος κουραδόμαγκας στο μαζικό εργαστήριο της επιστημονικής μαλακίας, ή στην χειρότερη των περιπτώσεων, η κόρη τους τύχει και διαπρέψει ως η πρώτη ψώλα του κάτω μαχαλά ,πάντα με την διαχρονική  γονική ευχή ν’ αρπάξει κανένα τριάρι διαμέρισμα από τον σκατόγερο με την στυτική δυσλειτουργία. Μόνο λίγη προσοχή!Ο σκατόγερος να έχει ξοφλημένο τον ΕΝΦΙΑ.

http://eleutheriellada.wordpress.com/

Σταθάκης: Το χρέος δεν είναι βιώσιμο

«Καμία σοβαρή αποτίμηση της κατάστασης του χρέους δεν μπορεί να την χαρακτηρίσει βιώσιμη», υποστηρίζει ο βουλευτής και τομεάρχης Ανάπτυξης του ΣΥΡΙΖΑ, Γιώργος Σταθάκης.
Ο κ. Σταθάκης, ο οποίος θα μιλήσει σε συνέδριο στην Ουάσιγκτον, στο περιθώριο της ετήσιας συνόδου του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, επεσήμανε τρία κύρια σημεία της ομιλίας του:
«Επειδή η συζήτηση είναι επικεντρωμένη και στην ευρωπαϊκή πολιτική, το ένα είναι το ελληνικό πρόγραμμα και το βασικό επιχείρημα τού γιατί απέτυχε, μετά από τέσσερα χρόνια εφαρμογής του, με βάση τα αποτελέσματα τα μακροοικονομικά της ύφεσης και της ανεργίας. Το δεύτερο είναι η ευρωπαϊκή πολιτική όπως έχει εξελιχθεί στη διαχείριση της κρίσης, το οποίο έχει οδηγήσει την ευρωπαϊκή οικονομία σε μια μόνιμη κατάσταση στασιμότητας. Και το τρίτο είναι ένας συνδυασμός αλλαγών που πρέπει να γίνουν στην ευρωπαϊκή πολιτική, που περιλαμβάνει τη νομισματική χαλάρωση, την αναθεώρηση του δημοσιονομικού πλαισίου και μια νέα αναπτυξιακή ατζέντα προκειμένου να βγει η οικονομία από την κρίση».
Για την προοπτική εξόδου της Ελλάδας από το μνημόνιο και σε σχέση με το ρόλο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ο κ. Σταθάκης εξέφρασε την άποψη ότι «η έξοδος από το μνημόνιο, όπως και η επιστροφή της οικονομίας σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, εξαρτώνται απολύτως από την αναγκαιότητα αναδιάρθρωσης του χρέους πρώτα, προκειμένου να απελευθερωθούν δημοσιονομικοί πόροι και ταυτόχρονα να γίνει βιώσιμη η στρατηγική της επιστροφής της οικονομίας σε κανονικούς ρυθμούς».
Όσον αφορά στη βιωσιμότητα του χρέους, ο κ. Σταθάκης επεσήμανε πως «καμία σοβαρή αποτίμηση της κατάστασης του χρέους δεν μπορεί να την χαρακτηρίσει βιώσιμη. Εξάλλου, τα ιστορικά παραδείγματα δείχνουν ότι οι οικονομίες που προχώρησαν σε μια πρώτη αναδιάρθρωση του χρέους, εφαρμόζοντας όμως ταυτόχρονα σκληρά προγράμματα οικονομικής προσαρμογής, όπως έγινε στην Ελλάδα, στο 90% των περιπτώσεων, στα τρία με πέντε χρόνια, υπάρχει και δεύτερη αναδιάρθρωση χρέους, διότι προφανώς είναι εξόφθαλμο ότι δεν είναι βιώσιμο».
Σε σχέση με τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ για τις προοπτικές που διαγράφονται, διατύπωσε την εξής άποψη:

«Νομίζουμε ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο επ' αφορμή της Ελλάδας ήρθε για πρώτη φορά στην Ευρώπη, μετά από πολλές δεκαετίες. Αποδείχτηκε ότι η πολιτική του ΔΝΤ, η οποία περίπου είναι πανομοιότυπη με αυτή που εφάρμοσε στη δεκαετία του '90 σε πολλές χώρες, δεν είναι κατάλληλη για την αντιμετώπιση της κρίσης και έχουμε τη βεβαιότητα, αν όχι την πεποίθηση, ότι συνολικά το ελληνικό πρόγραμμα έχει άλλα αίτια απ' αυτά τα οποία θεωρήθηκαν από το ΔΝΤ ως αίτια της ελληνικής κρίσης και ως εκ τούτου απέτυχε πλήρως το πρόγραμμά του, στο οποίο συμμετείχε».
http://newpost.gr/

Κομματικό κράτος εναντίον έρευνας

Εδώ και δεκαετίες, ο παγκόσμιος πολιτισμός γεννιέται στα εργαστήρια. Τουλάχιστον στον δυτικό κόσμο, είναι πλέον σαφές ότι δεν είναι δυνατόν καμία κοινωνία να αναπτυχθεί χωρίς ενδυνάμωση της έρευνας και σύνδεση των επιτευγμάτων της με την αγορά. Άλλωστε, οι δείκτες ευημερίας των πιο αναπτυγμένων χωρών συνδέονται πλέον σαφέστατα με τους δείκτες ανάπτυξης της επιστημονικής προόδου και της παραγωγής νέων ερευνητικών σχεδίων. Χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Ελβετία και η Φινλανδία ενισχύουν το ΑΕΠ τους με ένα τεράστιο ποσοστό από την παραγωγή έρευνας. Γι΄ αυτό και εισάγουν το καλύτερο παγκόσμιο δυναμικό, για να επανδρώσουν τα εργαστήριά τους.


Αντίθετα, στη δική μας περίπτωση, εξάγουμε σημαντικούς ερευνητές, με ακριβοπληρωμένες σπουδές από το ελληνικό κράτος, για να στελεχώσουν τις ξένες υποδομές. Με λίγα λόγια, ο Έλληνας φορολογούμενος επιβαρύνεται με τεράστια κονδύλια θεωρητικής επιστημονικής προετοιμασίας για να καρπωθεί την πρακτική και ερευνητική απόδοση μια άλλη αγορά, προς όφελος της δικής της κοινωνίας.


Αυτές τις μέρες, μια νέα «βόμβα» του Υπουργείου Παιδείας αναστάτωσε την επιστημονική κοινότητα της χώρας. Η Ένωση Ελλήνων Ερευνητών και η ομοσπονδία πανεπιστημιακών ΠΟΣΔΕΠ, αλλά και ερευνητικά κέντρα μεμονωμένα, έχουν εξοργιστεί με την απόφαση της περικοπής κονδυλίων του ΕΣΠΑ που προορίζονταν για την έρευνα και την καινοτομία. Πρόκειται ουσιαστικά για τη διακοπή συμβάσεων έργων που βρίσκονται σε εξέλιξη ή τείνουν προς την ολοκλήρωσή τους. Τα περισσότερα προγράμματα αφορούν στην ενίσχυση της αριστείας του ερευνητικού προσωπικού των ΑΕΙ και των ερευνητικών κέντρων.


Η αντιπαράθεση επιχειρημάτων μεταξύ του νυν και του τέως Γενικού Γραμματέα ή μεταξύ ΠΟΣΔΕΠ και Υπουργείου, λίγη σημασία μπορεί να έχει στο αποτέλεσμα. Στην Ελλάδα ποτέ δεν δαπανήθηκαν σημαντικά ποσά για την έρευνα και όποτε αυτό έγινε, χρησιμοποιήθηκε ως έρεισμα ελέγχου και χειραγώγησης της επιστημονικής προσπάθειας. Σπάνια, βρέθηκαν στο Υπουργείο Παιδείας άνθρωποι να αντιληφθούν την αναγκαιότητα σύνδεσης ανάπτυξης και έρευνας, προς όφελος της οικονομίας και της ευημερίας των Ελλήνων. Γι΄ αυτό και ποτέ, σε κανέναν προϋπολογισμό, δεν εντάχθηκε η έρευνα ως μία από τις σημαντικότερες δημόσιες επενδύσεις της χώρας.


Η ελληνική πολιτεία λοιπόν, αν διέθετε στοιχειώδη αξιοπρέπεια θα επέλεγε μεταξύ των δύο: Ή θα σχεδίαζε ένα εθνικό πλάνο έρευνας σαν του Φινλανδούς ή θα επέτρεπε στην ιδιωτική πρωτοβουλία να επενδύσει σε πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα. Ούτε το ένα κάνει ούτε το άλλο. Όχι μόνο δε σέβεται την προσπάθεια τόσων ανθρώπων που πασχίζουν να δουλέψουν κάτω από δύσκολες συνθήκες, αλλά σπεύδει πραξικοπηματικά να «αρπάξει» τα ευρωπαϊκά κονδύλια, αιφνιδιάζοντας επιστήμονες και καθηγητές.


Κάποιος πρέπει να θυμίσει στον κ. Λοβέρδο πως ελάχιστοι επιστήμονες έχουν απομείνει στη χώρα. Ότι οι συμπατριώτες μας στο εξωτερικό πρωταγωνιστούν στην έρευνα και μακροπρόθεσμα κάποιος, επιτέλους, θα πρέπει να παράγει και στην Ελλάδα ένα κανονικό ΑΕΠ. Με κομματοκρατία και εκβιασμούς, δημιουργία, καινοτομία, ανάπτυξη, παραγωγή και πολιτισμός θα μείνουν λέξεις κενές στην προπαγάνδα και στη λαϊκίστικη ρητορική των πολιτικών.


Και κάτι χειρότερο. Το αναξιόπιστο κράτος που σπεύδει να καταργήσει τον εαυτό του, διδάσκει μαζικά ανασφάλεια και εξάρτηση στους πολίτες του. Πώς, άραγε, να αισθάνεται ο πρώην γ.γ Ερευνας και Τεχνολογίας Βασίλης Μάγκλαρης που υπέγραψε τις περισσότερες συμβάσεις με τους επιστημονικούς υπευθύνους για την έγκριση των προγραμμάτων; Πώς να αισθάνεται ο κάθε ερευνητής που με κόπο, θα ολοκλήρωνε τη δουλειά του σε λίγο καιρό;


Άσχημα τα πράγματα για μια δημοκρατία που δε σέβεται την προοπτική των πνευματικών της ανθρώπων.
http://www.protagon.gr/

Για την αυτοδιαχειριζόμενη ΕΡΤ: Έκκληση στους πνευματικούς δημιουργούς

Είμαστε η μοναδική χώρα, στην οποία η δημόσια ραδιοτηλεόραση καταργήθηκε με νόμο, ενώ ταυτόχρονα η ιδιωτική λειτουργεί εδώ και 25 χρόνια ενάντια στο νόμο και πάνω από αυτόν.

Προσωπικά, δεν προσδοκώ αντικειμενική ενημέρωση ή ανύψωση του πολιτιστικού επιπέδου από τους μεγαλοκαχαρίες της δημόσιας ζωής. Δηλαδή της διαπλοκής.

Όπως και οι 10 Σύμβουλοι της Επικρατείας που συγκρότησαν την μειοψηφία της απόφασης για το κλείσιμο της ΕΡΤ (1901/2014), κρίνοντας πως το Σύνταγμα ανέχεται βέβαια τη λειτουργία των ιδιωτικών μέσων ενημέρωσης, αλλά “το βασικό κριτήριό της είναι η επίτευξη του μεγαλύτερου δυνατού κέρδους και ενδεχομένως η εξυπηρέτηση διαφόρων ισχυρών οικονομικών συμφερόντων”.

Η μειοψηφία αναφέρει, επίσης, χαρακτηριστικά: “οι ιδιωτικοί αυτοί φορείς προσφέρουν συχνά ένα πολύ χαμηλού επιπέδου ραδιοτηλεοπτικό προϊόν, κύριο χαρακτηριστικό του οποίου είναι ο εύκολος εντυπωσιασμός, η πολιτιστική ένδεια και η αύξηση με κάθε δυνατό τρόπο της ακροαματικότητας, σε βάρος της ποιότητας και της αντικειμενικότητας, αλλά και της νηφαλιότητας της παρεχόμενης πληροφόρησης.”

Στην κοινωνία, οι λίγοι που υπερασπίστηκαν τον κρατικό αυταρχισμό του "μαύρου", επικαλέστηκαν με φανατισμό τις γνωστές παθογένειες της κρατικής ραδιοτηλεόρασης του παρελθόντος.

Έμειναν άφωνοι, όμως, όταν αποδείχθηκε το αναμενόμενο: ότι στο νέο φορέα που δημιούργησε η κυβέρνηση, η οποία -για να μην ξεχνιόμαστε- χτίστηκε στην αναλογία 4-2-1 για τις προσλήψεις, στο εξάμβλωμα που λέγεται “ΝΕΡΙΤ”, φρόντισε να κληροδοτήσει όλες αυτές τις παθογένειες στο μέγιστο βαθμό και, βέβαια, με τους κατάλληλους ανθρώπους.

Μέσα σε λίγους μήνες λειτουργίας, η ΝΕΡΙΤ, το "BBC" που είχε υποσχεθεί ο κύριος Κεδίκογλου, έχει περισσότερες παραιτήσεις με δημόσιες καταγγελίες από υψηλόβαθμα στελέχη του από όσες η ΕΡΤ σε μια δεκαετία. Δεν θα μακρηγορήσω γι αυτά, είναι γνωστά από την επικαιρότητα.

Με την ποιότητα του προγράμματος, που υποφέρεται μόνο όταν κάνει επαναλήψεις από το αρχείο της ΕΡΤ, με την ενημέρωση που στιγματίστηκε από το κόψιμο της ομιλίας του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη ΔΕΘ, με την 26μελή αποστολή στον εορτασμό για τα 40 χρόνια της Νέας Δημοκρατίας στη Χαλκιδική,
κι άλλες φαιδρότητες, η ΝΕΡΙΤ έχει καταφέρει να είναι ένα πλήρως απαξιωμένο κανάλι.

Ένα κανάλι, για το οποίο γνωρίζω πολλούς που το πρόσθεσαν στη μνήμη του τηλεοπτικού τους δέκτη στο Μουντιάλ και από τότε το ξαναθυμούνται, μόνο όταν το προσπερνούν στο ζάπινγκ.

Την ίδια ώρα, εδώ και 16 μήνες, η ελεύθερη ελληνική ραδιοφωνία και τηλεόραση μας εμπνέει. 70 ακούραστες ψυχές λειτουργούν ως φάρος για χιλιάδες. Όχι μόνο με τον αγώνα τους, το γεμάτο πόνο, θυσίες, αλλά κι ενθουσιασμό, αλλά και με την ποιότητα του προγράμματος που διαμορφώνουν.

Χάρη, άλλωστε, σε αυτή την ποιότητα και τον αγώνα, σήμερα τολμάμε να ονειρευτούμε! Να σχεδιάσουμε και να δουλέψουμε. Ώστε αυτό το εγχείρημα να αγκαλιαστεί από ακόμα περισσότερους: από όσες και όσους αντιλαμβανόμαστε τη σημασία για τη δημοκρατία της αντικειμενικής ενημέρωσης και του πολιτισμού.

Σ' αυτό το εγχείρημα ονειρευόμαστε την τοπική αυτοδιοίκηση, τα πανεπιστήμια, τα συνδικάτα, τα κινήματα, τις πολιτιστικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές συλλογικότητες να στέκονται δίπλα στους εργαζόμενους και τους αλληλέγγυους. Και να αναλαμβάνουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης στην ενημέρωση, το διάλογο και τον πολιτισμό.

Οραματιζόμαστε, ακόμα, μια πραγματικά αμφίδρομη τηλεόραση και ραδιοφωνία. Με ακροατές και τηλεθεατές, πολίτες και πολίτισσες σκεπτόμενους, άρα και ενεργούς. Με την κοινωνία αρωγό και όχι μόνο αποδέκτη.

Εμπνεόμαστε, ακόμα, από τα πρότυπα άλλων ευρωπαϊκών χωρών, όπου η δημοκρατία έχει προνοήσει οι πολίτες, μέσα από σχετικά συμβούλια, να συμμετέχουν στον κοινωνικό έλεγχο της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης.

Θέλουμε τους καλλιτέχνες και τους άλλους παραγωγούς ραδιοτηλεοπτικού υλικού να συνειδητοποιήσουν ότι η ελεύθερη ΕΡΤ μπορεί και πρέπει να αποτελεί φορέα ανάδειξης του έργου τους.

Από αυτό το βήμα, κάνουμε έκκληση, ήδη από σήμερα, όσοι και όσες πνευματικοί δημιουργοί δεν το έχουν κάνει, να το κάνουν. Δώστε στην ΕΡΤ το υλικό σας! Να γίνει ξανά η ΕΡΤ αυτό που ήταν πάντα: σημείο αναφοράς στον πολιτισμό. Και δεν αναφέρομαι μόνο σε Έλληνες πνευματικούς δημιουργούς. Ένα τέτοιο κάλεσμα, με τη διεθνή απήχηση που έχουν ο τρόπος με τον οποίο έκλεισε η ΕΡΤ και ο αδιάκοπος ηρωικός αγώνας των εργαζομένων της από τότε, θα βρει ανταπόκριση διεθνώς.

Σήμερα, οι εργαζόμενοι έχουν αποδείξει ότι είναι πάνω από έτοιμοι να αναλάβουν το βάρος της ευθύνης μίας κοινωνικής αυτοδιαχειριζόμενης ΕΡΤ. Σήμερα, πρέπει να κάνουμε, λοιπόν, και το επόμενο βήμα. Άσχετα με τις όποιες προσδοκίες καλλιεργούνται για όταν επανέλθει η δημοκρατική τάξη στη χώρα. Γιατί ο αγώνας για μια πραγματικά δημόσια, ανεξάρτητη, ακηδεμόνευτη, κοινωνική ραδιοφωνία και τηλεόραση είναι αγώνας για τη δημοκρατία. Κι ένας τέτοιος αγώνας δεν μπορεί να λειτουργήσει με τη λογική της ανάθεσης. Δημιουργούμε εδώ και τώρα την ενημέρωση και τον πολιτισμό που μας αξίζει!

* Εισήγηση που έκανε η δημοτική σύμβουλος Θεσσαλονίκης, Ελεάννα Ιωαννίδου, εκ μέρους των αλληλέγγυων στους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες στην ΕΡΤ3, στην ανοιχτή συνέλευση που έγινε την Πέμπτη στη Θεσσαλονίκη για μια δημόσια, ανεξάρτητη, ακηδεμόνευτη ελληνική ραδιοφωνία και τηλεόραση.

http://tvxs.gr/

Μέτρα παγκόσμιας ανάπτυξης ανακοίνωσαν οι υπουργοί της G 20

Mέτρα αύξησης της παγκόσμιας ανάπτυξης και τόνωσης της οικονομίας συμφώνησαν τα αρμόδια στελέχη της G 20 στο πλαίσιο της ετήσιας συνόδου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας στην Ουάσιγκτον.

Οπως ανακοινώθηκε από τους υπουργούς οικονομικών και τους διοικητές τραπεζών των χωρών που ανήκουν στην ομάδα G20, τα συγκεκριμένα μέτρα θα  επιφέρουν: αύξηση κατά 1,8% στο παγκόσμιο ΑΕΠ την επόμενη πενταετία, πάνω από 2 τρισεκατομμύρια δολάρια στην παγκόσμια οικονομία και  εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας.

Στην ανακοίνωση που εκδόθηκε, σημειώνεται η αποφασιστικότητά των μελών της G20 να επιτύχουν «αποτελέσματα που θα ενισχύσουν την ανάκαμψη, καθώς οδεύουμε προς τη σύνοδο των ηγετών» που θα πραγματοποιηθεί στο Μπρίσμπεϊν της Αυστραλίας, τον Νοέμβριο. Επιπλέον, «θα υπάρχει καταλογισμός μέσω ελέγχου των εφαρμοσμένων πολιτικών. Το ΔΝΤ, ο ΟΟΣΑ και άλλοι διεθνείς οργανισμοί θα βοηθήσουν σημαντικά στη διαδικασία αυτή».

Η ομάδα G20 επαναλαμβάνει ότι οι επενδύσεις σε υποδομές έχουν κεντρικό ρόλο στους σχεδιασμούς στήριξης της παγκόσμιας οικονομίας, προσθέτοντας ότι μέσα σ' αυτό το πλαίσιο συμφώνησαν για μια «Παγκόσμια Πρωτοβουλία για Υποδομές», η οποία θα στηρίζεται σε μια «πολυετή ομάδα δράσεων» για την αύξηση της ποιότητας και ποσότητας των υποδομών στις χώρες που αποτελούν τη G20, αλλά και άλλες χώρες.

Καταλήγοντας η ανακοίνωση αναφέρει: «Το έργο μας δεν σταματά εδώ, στην Ουάσιγκτον. Ούτε θα σταματήσει στο Μπρίσμπεϊν. Αυτό είναι ένα πρόγραμμα πολλών ετών, που θα φέρει σε πέρας την τουρκική προεδρία και πέρα απ' αυτής (σ.σ. η Τουρκία θα προεδρεύσει της G20 το 2015).

http://www.matrix24.gr/

Σενάρια που προκαλούν τρόμο: Οι τζιχαντιστές έχουν βάλει στο μάτι και την Ελλάδα! [χάρτης] Πηγή: Σενάρια που προκαλούν τρόμο: Οι τζιχαντιστές έχουν βάλει στο μάτι και την Ελλάδα!

Θέλοντας να αποδείξουν πως τα επεκτατικά τους σχέδια δεν έχουν όρια και ότι το μελλοντικό κράτος που ονειρεύονται, δεν περιλαμβάνει μόνο εδάφη της Συρίας, του Ιράκ και των γύρω περιοχών, οι τζιχαντιστές έφτιαξαν χάρτη που περιλαμβάνει και ευρωπαϊκά κράτη.

Ανάμεσα σε αυτά η Ελλάδα και η Ισπανία. Σύμφωνα με το Iraqi News ο νέος «αναθεωρημένος» χάρης της οργάνωσης ISIS περιλαμβάνει το 25% της Ασίας, τη μισή Αφρική, τον διαχωρισμό του Κουβέιτ από το Ιράκ, όλες τις αραβικές χώρες και χώρες από την Ευρώπη όπως την Ελλάδα και την Ισπανία.

Την ίδια ώρα, οι ακραίοι ισλαμιστές επισημαίνουν πως το ισλαμικό χαλιφάτο πρόκειται να χωριστεί σε διάφορες πολιτείες, η καθεμία από τις οποίες θα αποτελείται από ομάδες κρατών.

Πρόκειται φυσικά για ευσεβείς πόθους που ωστόσο προκαλούν την παγκόσμια κοινότητα και δείχνουν το μέγεθος του επεκτατισμού και των «σκέψεων» των τζιχαντιστών.

http://www.iefimerida.gr/

Ασφαλιστικό - εφιάλτης στα πλάνα του ΔΝΤ!

Την ενίσχυση της ιδιωτικής ασφάλισης, για να αποτελέσει ενεργό «πυλώνα» στα ασφαλιστικά συστήματα των δυτικών οικονομιών, προτείνει το ΔΝΤ μέσω ενός πακέτου έξι μέτρων στήριξης. Στην τελευταία έκθεση Fiscal Monitor, οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ προτείνουν, μεταξύ άλλων, να μειωθεί η πρόωρη συνταξιοδότηση, άρα να αυξηθεί ο αριθμός των ηλικιωμένων στην απασχόληση. Επίσης, να υπάρξει μείωση των ασφαλιστικών εισφορών και ως αντιστάθμισμα να υπάρξει αύξηση των έμμεσων φόρων και ειδικά του ΦΠΑ και των φόρων που αφορούν την ακίνητη περιουσία και το περιβάλλον. Το ΔΝΤ εκτιμά ότι, εκτός από τα δημόσια συνταξιοδοτικά συστήματα, πρέπει να υπάρχουν και να αναπτύσσονται και τα ιδιωτικά. Με αυτό το δεδομένο, το Ταμείο υποστηρίζει ότι δεν πρέπει να στηρίζονται τα δημόσια συνταξιοδοτικά συστήματα που «επιτρέπουν τη συνταξιοδότηση με βάση τον αριθμό των χρόνων που έχει δουλέψει κανείς και όχι την ηλικία του». Επιπλέον, το ΔΝΤ θεωρεί λάθος να υπάρχουν επιδόματα αναπηρίας, καθώς είναι ίσα ή και μεγαλύτερα από τις συντάξεις γήρατος. Ετσι, «πολύς κόσμος συνταξιοδοτείται μέσω των επιδομάτων αναπηρίας πιο νωρίς από ό,τι επιτρέπει το σύστημα», άρα δεν στηρίζεται η ιδιωτική ασφάλιση, κάτι που λειτουργεί αποτρεπτικά ώστε να αυξηθεί το μερίδιο συμμετοχής της στις παροχές Κοινωνικής Ασφάλισης.

Οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ θεωρούν ότι θα έπρεπε να προωθηθεί τεκμαρτή φορολόγηση στη συνεχιζόμενη απασχόληση, έτσι ώστε να αποτρέπονται οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις. Το Ταμείο θεωρεί ότι η αύξηση του ΦΠΑ ως αντίβαρο στη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών είναι ένα μέτρο που χρησιμοποιήθηκε με επιτυχία σε χώρες όπως η Δανία (1987), η Γερμανία (2007) και η Ουγγαρία (2009-2010). Επίσης, μια ενδεχόμενη μείωση ασφαλιστικών εισφορών θα μπορούσε να ισορροπήσει με μια αντίστοιχη αύξηση φόρων σε συγκεκριμένους τομείς. Αναφέρεται μάλιστα το παράδειγμα της Εσθονίας, όπου επιβλήθηκε φόρος στον καπνό και στο αλκοόλ, ενώ εφαρμόστηκαν και τέλη ρύπανσης, ενώ στην Κροατία εφαρμόστηκαν τέλη πλοήγησης για τον ίδιο λόγο.

http://www.dimokratianews.gr/

Νομοσχεδιο για καταπατημενα...

Σε περίπου δέκα μέρες σκοπεύει το υπουργείο Οικονομικών να καταθέσει στη Βουλή το νομοσχέδιο για τα καταπατημένα, το οποίο εμμέσως προανήγγειλε ...
σε ομιλία του ο κ.Γκίκας Χαρδούβελης.

Σύμφωνα με πηγές του υπουργείου, το νομοσχέδιο στοχεύει στην ενδυνάμωση των εισπράξεων εσόδων τόσο από το αντάλλαγμα εξαγοράς όσο και από την υπαγωγή στη φορολόγηση των εξαγοραζόμενων ακινήτων.

Το νομοσχέδιο που έχει ετοιμάσει το υπουργείο Οικονομικών προβλέπει την χορήγηση δικαιωμάτων επί καταπατημένων εκτάσεων, ακόμη και εκείνων

 στις οποίες έχουν ανεγερθεί αυθαίρετα κτίσματα (κατοικίες, επαγγελματικά-αγροτικά κτίσματα, αποθήκες), παρέχοντας τη δυνατότητα σε όσους έχουν ιδιοποιηθεί ακίνητο του ελληνικού Δημοσίου να το εξαγοράσουν πληρώνοντας το ανάλογο αντίτιμο.

Το τέλος εξαγοράς θα προσδιορίζεται με βάση την αντικειμενική αξία του γηπέδου, η οποία θα προσαυξάνεται κατά 20% εάν επί του ακινήτου υφίσταται και κτίσμα. Το τίμημα θα διαφοροποιείται ανάλογα με την τοποθεσία, το είδος και την περιοχή του ακινήτου και εκτιμάται πως θα ξεκινά από τα 500 ευρώ ή 600 ευρώ το στρέμμα (0,5 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο) και θα φτάνει μέχρι και τα 6.000-7.000 ευρώ σε πολύ ακριβές περιοχές.

Για εκτός σχεδίου εκτάσεις, το ποσό της εξαγοράς θα κυμαίνεται κατά μέσο όρο στα 4 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο. Πολίτες με αποδεδειγμένη οικονομική αδυναμία θα έχουν έκπτωση 10%. Προϋπόθεση για την έκπτωση είναι ο υπόχρεος να μην έχει δηλώσει εισόδημα μεγαλύτερο των 20.000 ευρώ τα τελευταία πέντε χρόνια. Θα δίδεται και δυνατότητα σε όποιον επιθυμεί, να εξαγοράσει και όμορα ακίνητα που συνορεύουν με το δικό του, ειδικά αν τα χρειάζεται για να συμπληρώσει αρτιότητα ώστε να μπορεί να χτίσει νόμιμα.
http://www.inewsgr.com/

ΛΟΒΕΡΔΟΣ: ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΙ ΛΥΣΗ ΜΕ ΕΞΩ – ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ

Τη διαφωνία του με την πρόταση κυβέρνησης εθνικής ενότητας εξέφρασε ο υπουργός Παιδείας Ανδρέας Λοβέρδος σχολιάζοντας ότι «είναι αντιφατικό να λες ότι χρειάζομαι σταθερότητα απλά θέλων έναν Παπαδήμο».

Μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό της ΝΕΡΙΤ ο κ. Λοβέρδος, εκτίμησε ότι η συγκυβέρνηση βρίσκεται πολύ κοντά στην προεδρική πλειοψηφία «η αριθμητική βγαίνει, χρειάζεται το πολιτικό πλαίσιο, όταν θα διαμορφωθεί η στάση των κομμάτων τολμώ να πω θα αλλάξει», ανέφερε προσθέτοντας ότι «με την έξοδος από το μνημόνιο η χώρα ανακτά το δικαίωμα να ασκεί πολιτική. Η χώρα θα είναι σε ανάπτυξη, δεν θα είναι υπό εποπτεία αλλά υπό επιτήρηση όπως κι άλλες χώρες».

Σχετικά με την πρόταση για κυβέρνηση ευρύτατης συναίνεσης ο κ. Λοβέρδος εμφανίστηκε αντίθετος. «Προφανώς δεν συμφωνώ με την πρόταση κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Δεν αποδέχομαι καμία λύση με έξω – πολιτικό Πρωθυπουργό. Έχει αποδειχτεί ότι δεν είναι λύση» σχολίασε χαρακτηριστικά.

http://kartesios.com/

Παρουσιάζουμε σήμερα το ολοκληρωμένο σχέδιο εξόδου από το μνημόνιο και την τρόικα‏

 

Ομιλία Ευάγγελου Βενιζέλου, Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης  και Προέδρου του ΠΑΣΟΚ στην Ολομέλεια της Βουλής  κατά την τρίτη ημέρα συζήτησης επί της παροχής ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές,

την προηγούμενη εβδομάδα αναλάβαμε δύο σημαντικές πολιτικές πρωτοβουλίες:

·        Πρώτον, δηλώσαμε εκ μέρους της Κυβέρνησης και της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας ότι η διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας θα ξεκινήσει τον Φεβρουάριο στο πλαίσιο των συνταγματικών προδιαγραφών και της κοινοβουλευτικής πρακτικής των τελευταίων δεκαετιών.

·        Δεύτερον, αποφασίσαμε να ζητήσουμε την ανανέωση της εμπιστοσύνης της Βουλής προς την Κυβέρνηση, θέλοντας έτσι να δώσουμε ρητή και έμπρακτη απάντηση στα σενάρια, στους εμπόρους της αβεβαιότητας, στη «φούσκα» της εφόδου προς την εξουσία που φαντασιώνονται κάποιοι.

Η χώρα απέκτησε έτσι εθνικό χρονοδιάγραμμα και η Κυβέρνηση την πρωτοβουλία των κινήσεων.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η πρόταση εμπιστοσύνης δεν είναι μια απλή συμβολική επιβεβαίωση της δεδηλωμένης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Είναι αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες τρεις μέρες στην Αίθουσα αυτή, η μεγάλη εφ’ όλης της ύλης κοινοβουλευτική συζήτηση για τη στρατηγική εξόδου από το Μνημόνιο και την επιτήρηση της Τρόικας.

Είπε η Αντιπολίτευση ότι η πρόταση υπεβλήθη σε μια απονομιμοποιημένη Βουλή. Τότε γιατί η ίδια η Αντιπολίτευση είχε επιχειρήσει να υποβάλει πρόταση μομφής λίγο πριν τη λήξη της προηγούμενης κοινοβουλευτικής συνόδου;

Η ψήφος εμπιστοσύνης δεν είναι προκαταβολή ψήφου υπέρ της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας. Η κυβερνητική πλειοψηφία έχει τα γνωστά όριά της, η προεδρική πλειοψηφία πρέπει να αποτυπώνει την ευρύτερη εθνική και θεσμική συναίνεση από την οποία έχει ανάγκη η χώρα.

Στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία μετέχουν τα κόμματα που στηρίζουν την Κυβέρνηση και στην προεδρική πλειοψηφία πρέπει να μετέχουν όλες οι δημοκρατικές δυνάμεις του τόπου, όλες οι δυνάμεις του συνταγματικού τόξου. Αυτή είναι η λογική της θεσμικής συναίνεσης και αυτή είναι η λογική που απορρέει από τον θεσμικό ρόλο του Προέδρου της Δημοκρατίας ως συμβόλου ενότητας του Έθνους και ως διεθνούς παραστάτη της χώρας.

Επιδιώκουμε, λοιπόν, τον Φεβρουάριο η Βουλή να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να συγκροτήσει, όπως οφείλει, προεδρική πλειοψηφία. Κι αυτό θα γίνει με απόλυτη διαφάνεια, με ονομαστική φανερή ψηφοφορία. Ο κάθε Βουλευτής θα εκφωνήσει την επιλογή του και θα κριθεί από τους πολίτες.

Η πλειοψηφία είναι εφικτή, είναι θεσμικά επιβεβλημένη. Όμως, δεν είμαστε αφελείς. Υπάρχει και το σενάριο της αποτυχίας εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας και καταφυγής στις πρόωρες εκλογές.

Οι πρόωρες εκλογές σημαίνουν πρόσθετα προβλήματα και ανακοπή του ρυθμού εξόδου από την κρίση και το Μνημόνιο, επιβάρυνση της οικονομίας. Σημαίνουν κόστος για τον πολίτη, για κάθε νοικοκυριό και κάθε επιχείρηση ατομικά. Όμως, δεν σημαίνουν οι τυχόν πρόωρες εκλογές δυναμική νίκης γι’ αυτούς που ανακόπτουν την πορεία της χώρας και δυσκολεύουν αντί να διευκολύνουν την εθνική διαπραγμάτευση.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, εμείς παρουσιάζουμε τώρα, σήμερα, ολοκληρωμένο σχέδιο οριστικής και ασφαλούς εξόδου από την κρίση και αυτό θα έχει καταστεί οριστική συμφωνία με τους θεσμικούς μας εταίρους πριν από την προεδρική εκλογή.

Αν συνεχίσουμε χωρίς περισπάσεις μέχρι το τέλος της συνταγματικής θητείας της Βουλής και της Κυβέρνησης, μέχρι το 2016, προφανώς, θα φανούν πλήρως τα αποτελέσματα. Όμως, και πάλι, ήδη από τώρα είναι καθαρή η διαφορά. Ήδη φαίνονται τα δημοσιονομικά αποτελέσματα, που είναι για εμάς το μεγαλύτερο εθνικό επιχείρημα. Και αυτό το επιχείρημα μάς το έχει προσφέρει ο λαός μας με θυσίες, με προσπάθειες, με κόπο, με ιδρώτα και αίμα.

Δεν είναι τυχαίο το πρωτογενές  πλεόνασμα του 2,9%, που ως διαρθρωτικό πλεόνασμα, αν λάβουμε υπόψη μας την ύφεση, ξεπερνάει κάθε διεθνές προηγούμενο. Δεν είναι τυχαίο ότι η Ελλάδα της κρίσης έχει το 2015 δημοσιονομικό έλλειμμα 1,3%, όταν μεγάλες χώρες αγωνίζονται να προσεγγίσουν το 3%. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι πληρώνουμε για τόκους εξυπηρέτησης του χρέους 65% λιγότερο από ό,τι πληρώναμε το 2010.

Δεν είναι τυχαίο ότι πάμε πια σε έναν καθαρά θετικό ρυθμό ανάπτυξης, ότι έχει αρχίσει να γίνεται θετικό το ισοζύγιο της απασχόλησης με περισσότερες προσλήψεις από ό,τι απολύσεις, κι ότι έχουμε πλέον ένα πλεονασματικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών και άρα έχουμε ξεπεράσει τα δίδυμα ελλείμματα της κρίσης που ξέσπασε το 2009, δηλαδή και το δημοσιονομικό έλλειμμα και το έλλειμμα στο ισοζύγιο των τρεχουσών συναλλαγών, που είναι έλλειμμα ανταγωνιστικότητας.

Θα μιλήσουμε φυσικά και για όλα τα άλλα, για τις τράπεζες, για το πώς θα ρυθμιστούν τα κόκκινα δάνεια, πώς θα προστατευθεί η πρώτη κατοικία, τι γίνεται με την αποκατάσταση των αδικιών, τι γίνεται με το κοινωνικό μέρισμα και την προστασία των ευπαθών ομάδων.

Πώς φτάσαμε εδώ; Ποιος κουβάλησε το βάρος; Ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι η ιστορία δεν μπορεί εν τέλει να αλλοιωθεί. Η εισφορά όλων εκείνων που ψήφισαν δύσκολα μέτρα είναι πολύ μεγάλη. Έχω, όμως, το δικαίωμα, μιλώντας ως Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, να αναφερθώ στην ιστορική προσφορά της παράταξης, στην ηρωική προσπάθεια των βουλευτών μας, και αυτής και της προηγούμενης Βουλής.

Έχω την ηθική υποχρέωση να αναφερθώ σε μια προσπάθεια που επί πολύ καιρό ήταν μοναχική, δύσκολη, με τεράστιο ηθικό και συναισθηματικό κόστος. Χαράξαμε μια εθνική στρατηγική. Δεν αποκλίναμε ποτέ από τη στρατηγική αυτή, και χαιρόμαστε, γιατί άλλοι είναι αυτοί που προσχωρήσαν στην στρατηγική του ΠΑΣΟΚ.

Εμείς, λοιπόν, παρουσιάζουμε σήμερα –και θα αναφερθώ σε λίγο αναλυτικά σε αυτό- το ολοκληρωμένο σχέδιο εξόδου από την κρίση.

Ποια είναι η αντιπρόταση; Ποια είναι η άλλη εκδοχή; Υπάρχει άραγε άλλο πιο προοδευτικό, πιο ευαίσθητο, πιο αποτελεσματικό και εξίσου ασφαλές σχέδιο εξόδου από την κρίση, ώστε να συγκρίνει η Βουλή και ο ελληνικός λαός;

Τι είναι αυτό που διατυπώνει ως πρόταση ή ως αντιπρόταση η Αντιπολίτευση, η Αξιωματική Αντιπολίτευση, σύσσωμη η αντιφατική, αντιμνημονιακή, όπως λέγεται, Αντιπολίτευση; Τι μας προτείνει σε σχέση με τους στόχους, σε σχέση με τις εσωτερικές πολιτικές συμμαχίες και συναινέσεις και σε σχέση με τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς συσχετισμούς;

Από τη μία μεριά ακούμε την Αντιπολίτευση να θέλει να κινηθεί μονομερώς, εκτός ευρωπαϊκού πλαισίου με όλους τους κινδύνους που αυτό συνεπάγεται. Αυτό προκύπτει από την πλατφόρμα της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, που έφερε στην επιφάνεια τις πιο φαύλες, δημαγωγικές εμπειρίες της περιόδου της Μεταπολίτευσης .

Πρόκειται, λοιπόν, για μία πρόταση όχι ολοκληρωμένης και ασφαλούς εξόδου από την κρίση, αλλά ολικής επιστροφής στα πρόθυρα της ασύντακτης χρεοκοπίας του 2009. Πρόκειται για μία πρόταση επιστροφής, όχι στο μηδέν, αλλά πολύ κάτω από το μηδέν.

Έχω πει κι άλλες φορές ότι προσπάθειες, κόποι πέντε ετών μπορούν άνετα να καταστραφούν σε πέντε μέρες. Η καταστροφή είναι ασύμμετρη. Μπορείς με μία λάθος απόφαση, με μία λάθος υπόσχεση να οδηγήσεις τη χώρα εκεί από όπου αγωνίζεται πέντε χρόνια να ξεφύγει.

Αλλά από την άλλη μεριά, ακούμε ταυτοχρόνως ότι το όραμα της Αντιπολίτευσης είναι να κάνει αυτό που κάνει ο κ. Ολάντ στη Γαλλία και ο κ. Ρέντσι στην Ιταλία. Τώρα η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, τα κυβερνώντα σοσιαλιστικά κόμματα έγιναν το υπόδειγμά τους. Γιατί; Πώς θα το πετύχουν αυτό; Θα βρουν καλύτερους συσχετισμούς; Με ποιες κυβερνήσεις; Με ποια κοινοβούλια; Με ποια ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα; Γιατί είναι πιο αξιόπιστοι;

Τίποτα από αυτά δεν ισχύει. Απλώς οργανώνουν μια διπλή επιχείρηση.

Μια επιχείρηση, πρώτον, δημαγωγικής εξαπάτησης των πολιτών. Λένε «θα προκαλέσουμε ρίγος στην Ευρώπη», «θα οδηγήσουμε στη ριζοσπαστική ανατροπή των πανευρωπαϊκών συσχετισμών». Αυτά που κάνει ο κ. Ντράγκι υπό την πίεση του ΣΥΡΙΖΑ γίνονται ! Ολες οι πολιτικές της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας! Αγωνιά η κ. Μέρκελ γιατί θα εμφανιστεί ένας άλλος εκπρόσωπος της Ελλάδος που θα αλλάξει τους συσχετισμούς, αυτό που δεν μπορεί να κάνει ο κ. Ολάντ ή ο κ. Ρέντσι!

Και από την άλλη μεριά ταυτόχρονα έχουμε μια –θα μου επιτρέψετε να πω- ταπεινωτική επιχείρηση προσέγγισης και εξευγενισμού του ευρωπαϊκού, του διεθνούς και του εγχώριου κατεστημένου. Από την Αυτού Αγιότητα τον Πάπα, μέχρι τον κ. Άσμουσεν. Και συνεχώς οι συνομιλητές, πραγματικοί ή υποτιθέμενοι, της Αντιπολίτευσης εκδίδουν ανακοινώσεις διορθωτικές για το περιεχόμενο αυτής της συνάντησης.

Οι Focolari, πρέπει να σας πω, είναι ένα κίνημα το οποίο βρίσκεται σε πολύ στενή επαφή με την Καθολική Εκκλησία και είναι αυτοί που μεσολάβησαν για τη συνάντηση του Βατικανού. Focolare είναι η εστία, το τζάκι. Και ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι το τζάκι δεν πρέπει να το πλησιάσεις πάρα πολύ, γιατί καίγεσαι.

Άρα, πρόκειται για το κλείσιμο του ματιού στα συμφέροντα. Και όπως είπα χθες, τα συμφέροντα έχουν ονοματεπώνυμο όντως, αλλά και εμφανή χαρακτηριστικά. Στην Ελλάδα η τομή είναι σε αυτούς που θέλουν να πετύχει η χώρα και σε αυτούς που θέλουν να καταστραφεί η χώρα, γιατί δεν έχουν τίποτα να χάσουν μέσα στη χώρα. Έχουν να χάσουν τις ζημίες τους. Αντίθετα, έχουν να σώσουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό και να αγοράσουν φτηνά μια ταπεινωμένη χώρα εκτός ευρώ, μια χρεωκοπημένη Ελλάδα.

Έχουμε, λοιπόν, ταυτόχρονα τη διαβεβαίωση ότι δεν θα γίνει καμία μονομερής ενέργεια και τη θεωρία της ασυνέχειας του κράτους με απειλητικές δηλώσεις για κάθε επένδυση, αλλά και για τη συμφωνία για το χρέος. ´´Δεν θα αναγνωρίσουμε τη συμφωνία για το χρέος, δεν θα αναγνωρίσουμε καμία επενδυτική συμφωνία, δεν θα αναγνωρίσουμε καμία ιδιωτικοποίηση .´´

Λέγονται όλα και το ακριβώς αντίθετό τους. Και η αλήθεια είναι πως το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει τώρα η χώρα είναι η έλλειψη εθνικής ενότητας και συναίνεσης, η απειλή αποσταθεροποίησης λόγω τυχόν αδυναμίας εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας και η έλλειψη σοβαρότητας της Αντιπολίτευσης.

Αυτό μας παρεμποδίζει στη διαπραγμάτευση. Αυτό μας εμποδίζει να πείσουμε όλους τους συνομιλητές, θεσμικούς και της αγοράς. Και όλα αυτά συμβαίνουν δυστυχώς λόγω της ψευδαίσθησης ότι έτσι δημιουργείται μια δυναμική προς την εξουσία. Πώς; Σε ποιο επίπεδο εκλογικής δύναμης; Με ποιες συμμαχίες;

Ας σκεφτούμε, λοιπόν, το σενάριο ότι πάμε να συγκρίνουμε δύο ολοκληρωμένες προτάσεις. Τότε πράγματι ο πολίτης θα βρεθεί σε ένα δίλημμα. Και μίλησα χθες για την τραγική σχέση κρίσης, δημοκρατίας και ευθύνης. Γιατί ο πολίτης, ναι, μπορεί να είναι κουρασμένος, απογοητευμένος. Θέλω να πιστεύω όμως ότι δεν είναι, λόγω της εμπειρίας του και της ευφυΐας του, ούτε απελπισμένος ούτε απλώς πονηρός.

Ο απελπισμένος πολίτης μπορεί να σκεφτεί ότι «ούτως ή άλλως δεν υπάρχει προοπτική, ό,τι βρέξει ας κατεβάσει, δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα, ας δοκιμάσουμε μία λύση» και κάποιοι -για να μιλήσουμε με κάθε ειλικρίνεια- προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα επιχείρημα το οποίο υφέρπει, ότι εδώ έχουμε την ανακύκλωση του 1981. Έχουμε τη μετενσάρκωση του ΠΑΣΟΚ του 1981 και τη μετεμψύχωση του Ανδρέα Παπανδρέου. Πιστεύει κανείς ότι το 1981 συγκρίνεται με το 2015, ως ευρωπαϊκή και παγκόσμια πραγματικότητα ή ως ελληνική πραγματικότητα; Είναι κανείς που πιστεύει ότι αυτό ισχύει στα σοβαρά; Ότι η άνεση, δηλαδή, με την οποία λέγονταν και γίνονταν πράγματα πριν από τριάντα πέντε χρόνια είναι αυτή που ισχύει σήμερα; Αυτή είναι πραγματικά μία διάθεση επανάληψης της ιστορίας ως φάρσας.

Ο απελπισμένος πολίτης έχει να χάσει πολλά. Έχει να χάσει την ασφάλεια μέσα στην οποία κινείται και έχει να χάσει την προοπτική της συμφωνημένης και οριστικής εξόδου από την κρίση και επανόδου στην ομαλότητα. Υπάρχει και ο πονηρός πολίτης, στον οποίο κλείνουν το μάτι οι φίλοι μας της Αντιπολίτευσης, στον οποίο λένε «εντάξει, δεν θα κάνουμε τίποτα το διαφορετικό, αλλά ίσως πετύχουμε κάτι μέσα από όλα αυτά, ίσως κάτι προκύψει». Αυτή είναι η καρδιά της μεταπολιτευτικής δημαγωγικής αθλιότητας. Αυτό είναι που οδήγησε τη χώρα στο αδιέξοδο, αυτό είναι που οδήγησε τη χώρα στην ταπείνωση, αυτό είναι που οδήγησε τον ελληνικό λαό σε περιπέτειες.

Όπως είχα την ευκαιρία να πω εχθές, ναι, δεν φταίει ο λαός για την ψήφο που έδωσε σε όλες τις εκλογές των τριάντα πέντε ετών της μεταπολίτευσης μέχρι και το 2009. Έπαιρνε στα σοβαρά κάποια πράγματα που ήταν σε πολύ μεγάλο βαθμό ιστορικώς ανεύθυνα ή ανέφικτα, εν πάση περιπτώσει. Αλλά τώρα δεν υπάρχει κανείς που δεν ξέρει την πραγματικότητα. Τώρα κανείς δεν μπορεί να πει ότι γοητεύεται από εύκολα λόγια και από ανεύθυνες υποσχέσεις. Τώρα υπάρχει καθολική εθνική ευθύνη εξ αντικειμένου. Είτε κάποιοι τη δέχονται και την αναλαμβάνουν υποκειμενικά είτε όχι. Υπάρχει ευθύνη όλων. Δεν υπάρχει κανείς που δικαιούται να πει «δεν ήξερα, δεν καταλάβαινα, έκανα μία επιλογή γιατί θεωρούσα ότι αυτός που μου μιλάει ξέρει τι λέει». Όχι.

Πιστεύω όμως βαθιά στο ένστικτο του ελληνικού λαού. Θα κάνει την καλή επιλογή. Θα συνομολογήσουμε στη χώρα μας επιτέλους όλη την αλήθεια, ότι δεν υπήρχε άλλη λύση, δεν υπήρχε εύκολο, μαγικό σχέδιο β΄, δεν υπήρξε σε καμία χώρα. Δεν είναι δυνατόν όλοι οι λαοί να μην το αντιλαμβάνονται αυτό. Δεν μπορεί να μην γίνεται αντιληπτό στην Ελλάδα, στην Πορτογαλία, στην Ιρλανδία, στην Ιταλία, στην Ισπανία, στην Κύπρο, παντού.

Είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι μετά από πέντε χρόνια προσπάθειας φθάνουμε στην έξοδο από την κρίση, συντεταγμένα, με μεγάλες δυσκολίες, αλλά -σας διαβεβαιώ- με τις μικρότερες δυνατές απώλειες και αυτό τώρα επιτρέπει σε κάποιους να παίζουν το παιχνίδι της παραδοσιακής δημαγωγίας στις πλάτες του ελληνικού λαού και της δικής μας ευθύνης.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, το ολοκληρωμένο σχέδιο εξόδου από το μνημόνιο και την τρόικα, που θα καταστεί «συμφωνία εξόδου» με τους εταίρους πριν από την διαδικασία εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας, περιλαμβάνει επτά επιμέρους σημεία:

1.      Το πρώτο σημείο είναι η ολοκλήρωση της τρέχουσας αναθεώρησης που κάνει η τρόικα, η συμφωνία μαζί της και η έγκριση της συμφωνίας αυτής από το Eurogroup μέχρι τις 18 Δεκεμβρίου. Αυτό θα γίνει χωρίς νέα μέτρα -και ιδίως χωρίς νέα μέτρα λιτότητας- χωρίς μείωση μισθών και συντάξεων, με αναγνώριση των δημοσιονομικών επιτευγμάτων και των μακροοικονομικών επιτευγμάτων στα οποία αναφέρθηκα, στο μεγάλο πρωτογενές πλεόνασμα, το θετικό ρυθμό ανάπτυξης. Η συμφωνία αυτή θα περιλαμβάνει επιβεβαίωση και ενίσχυση των φορολογικών ελαφρύνσεων. Δεν είναι μόνο η μείωση κατά 30% του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο. Δεν είναι μόνο ότι δεν επιβάλαμε την έκτακτη εισφορά στις επιχειρήσεις, αλλά είναι η κατά 30% μείωση της έκτακτης εισφοράς αλληλεγγύης, η μείωση του ΕΝΦΙΑ για τα μη ηλεκτροδοτούμενα ακίνητα και όλες οι περαιτέρω εκλογικεύσεις της φορολογικής νομοθεσίας.

Είναι η ρύθμιση στο μέγιστο δυνατό αριθμό δόσεων, δόσεων εφικτών, των οφειλών σε ασφαλιστικά ταμεία και το Δημόσιο. Αυτό είναι κεκτημένο. Δεν ανοίγει ξανά το ασφαλιστικό και οι εργασιακές σχέσεις ρυθμίζονται στο πλαίσιο της συμφωνίας των κοινωνικών εταίρων με τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας.

2.      Δεύτερο σημείο: Ολοκληρώνεται το stress test των τραπεζών. Επιβεβαιώνεται η κεφαλαιακή τους επάρκεια, η ευστάθεια του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, το οποίο πλέον με άνεση στρέφεται στην πραγματική οικονομία, την ανάπτυξη και την απασχόληση, με ρευστότητα, με πιστωτική επέκταση, με αξιοποίηση των μη τραπεζικών μηχανισμών χρηματοδότησης χάρη στο ΕΣΠΑ κυρίως.

Εδώ εντάσσεται η ριζοσπαστική ρύθμιση για τα «κόκκινα» δάνεια των μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων, αλλά και ο μηχανισμός αναδιάρθρωσης των μεγαλύτερων επιχειρήσεων. Υπάρχει έτοιμο το σχέδιο και για τα στεγαστικά δάνεια.

Έχει πει ο ΣΥΡΙΖΑ στη Θεσσαλονίκη: «Έχουμε να διαθέσουμε τρία δισεκατομμύρια για τη σεισάχθεια των ιδιωτικών χρεών». Τα μη εξυπηρετούμενα ιδιωτικά χρέη στις τράπεζες είναι ογδόντα δισεκατομμύρια. Με τρία δισεκατομμύρια δεν λύνεις κανένα πρόβλημα κανενός. Εμείς έχουμε λύση που αντιμετωπίζει το ζήτημα συνολικά και ριζοσπαστικά.

3.      Τρίτο σημείο: Η ολοκλήρωση του ευρωπαϊκού σκέλους του προγράμματος προσαρμογής με επιτυχία. Αυτό περιλαμβάνει την επιβεβαίωση της βιωσιμότητας του χρέους σύμφωνα με ήδη ειλημμένες αποφάσεις του Eurogroup και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Φεβρουαρίου και του Νοεμβρίου του 2012.

Ο κ. Δραγασάκης, αναπτύσσοντας προχθές την επίσημη θέση αυτής της εβδομάδας της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ρώτησε αν θεωρούμε ότι το χρέος είναι βιώσιμο ή όχι, διότι αν θεωρούμε ότι είναι βιώσιμο, γιατί –λέει- θέλουμε περαιτέρω «κούρεμα» ή πώς τολμάμε να ζητήσουμε περαιτέρω «κούρεμα», ενώ κατά τη γνώμη του απαιτείται «κούρεμα», ρήτρα ανάπτυξης και αναπτυξιακή βοήθεια. Μάλιστα.

Όλα αυτά τα έχουμε πετύχει, γιατί δεν κατάλαβαν ή κάνουν πως δεν κατάλαβαν ότι δεν πετύχαμε μόνο διαγραφή χρέους 180 δισεκατομμυρίων σε όρους καθαρής παρούσης αξίας 80 μονάδων του ΑΕΠ, αλλά ότι πετύχαμε ριζική αναδιάρθρωση του χρέους που περιλαμβάνει εσωτερικά πλέον ως μηχανισμό τη δυναμική του περαιτέρω «κουρέματος» μέσα από τη μεγάλη μέση διάρκεια (δεκαεξίμισι χρόνια, δυόμισι φορές πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο), μικρό μέσο επιτόκιο 2,1% και μικρό ετήσιο κόστος εξυπηρέτησης μείον 65% σε σχέση με την περίοδο πριν την κρίση. Περιλαμβάνει ριζική αλλαγή των κομιστών του χρέους. Το 87% του χρέους είναι εκτός αγορών, στα χέρια κρατών και θεσμών. Μόνο 13% είναι στα χέρια των ιδιωτών και εμπορεύσιμο στις αγορές.

Υπάρχει ζήτημα τρόπου υπολογισμού και απεικόνισης του χρέους. Στη Handelsblatt υπήρχε ανάλυση στο φύλλο της 1ης Οκτωβρίου για το πώς το ελληνικό χρέος πρέπει να αποτυπώνεται ορθά και πώς είναι μικρότερο και της Ιταλίας και της Πορτογαλίας. Έχει πολύ μεγάλη σημασία, λοιπόν, να ζητήσουμε την αλλαγή της μελέτης βιωσιμότητας, η οποία πρέπει να βασιστεί στις επίκαιρες και ολοκληρωμένες παραδοχές σε σχέση με το πρωτογενές πλεόνασμα και σε σχέση με το ρυθμό ανάπτυξης.

Η ρήτρα ανάπτυξης υπάρχει. Προβλέπει έναν ελάχιστο ρυθμό ανάπτυξης τουλάχιστον 2,5% συνεχώς. Αυτό πρέπει να μπορεί να επιτευχθεί, άρα προβλέπεται η δυνατότητα προσαρμογής του στόχου του πρωτογενούς πλεονάσματος. Δεν προβλέπεται όμως μόνο ρήτρα ανάπτυξης που ζητάει ο κ. Δραγασάκης. Προβλέπεται και ρήτρα κοινωνικού πλεονάσματος, γιατί το  ´´πλεονάζον πλεόνασμα ´´ μετατρέπεται σε κοινωνικό μέρισμα. Άρα, έχουμε πάει πολλά βήματα μπροστά, γι’ αυτό είπα ότι όταν εμείς γυρίζαμε, αυτοί ακόμη πήγαιναν στο άγνωστο.

Όσο για την αναπτυξιακή βοήθεια; Μα η αναπτυξιακή βοήθεια δεν είναι το δάνειο των 250 δισεκατομμυρίων; Δεν έχει και αναπτυξιακή διάσταση η διάσωση της χώρας με το δάνειο, το ΕΣΠΑ, το ινστιτούτο για ανάπτυξη, η ΚΑΠ; Η άλλη λύση ποια είναι; Είναι η λύση των χωρών που ταπεινώνονται, όπως συμβαίνει στην περίπτωση της φιλικής και υπερήφανης χώρας της Αργεντινής.

4.      To επόμενο σημείο είναι η διαμόρφωση της περιόδου μετά το πρόγραμμα χωρίς νέο δάνειο, χωρίς νέο μνημόνιο, χωρίς τρόικα, με την αξιοποίηση των υφισταμένων τακτικών μηχανισμών της Ευρωζώνης για στήριξη όλων των κρατών-μελών. Υπάρχουν οι μηχανισμοί αυτοί. Είναι στη διάθεση όλων των κρατών-μελών, από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας. Δεν χρειαζόμαστε στήριξη προληπτική εκτός Ευρωζώνης και Ευρωπαϊκής Ένωσης.

5.      Η λύση που ακολουθεί, το πέμπτο σημείο, είναι η συμφωνημένη ολοκλήρωση της σχέσης με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Αυτό προϋποθέτει ευρωπαϊκή συμφωνία και ύψος επιτοκίων δανεισμού από την αγορά το οποίο είναι συγκρίσιμο με το ύψος των επιτοκίων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Αυτό ήδη το έχουμε πετύχει.

Σημασία έχει να αναβαθμιστούν οι προοπτικές της ελληνικής οικονομίας από τους οίκους αξιολόγησης. Αυτή είναι η πραγματικότητα της διεθνούς αγοράς για όλα τα κράτη. Τι δυσκολεύει να γίνει αυτό; Η αβεβαιότητα που δημιουργείται εσωτερικά από τη συμπεριφορά της Αντιπολίτευσης. Αν αυτή τη στιγμή δεν υπήρχε ο λεγόμενος πολιτικός κίνδυνος αποσταθεροποίησης στη χώρα, θα το είχαμε ήδη πετύχει.

Ας βοηθήσουν τους πολίτες, τις επιχειρήσεις, τους ανέργους αίροντας την αβεβαιότητα που χρησιμοποιούν κάποιοι εναντίον μας και πολιτικά και στις αγορές. Θα το πετύχουμε όμως αυτό, γιατί η Βουλή, οι Βουλευτές, οι πολίτες θα μας δώσουν τη δύναμη να το πετύχουμε.

6.      Το επόμενο σημείο είναι το εθνικό σχέδιο διαθρωτικών αλλαγών δικής μας ιδιοκτησίας. Η χώρα έχει ανάγκη από συνεχείς, μεγάλες διαθρωτικές αλλαγές. Ποιος δεν θέλει αλλαγή στη δημόσια διοίκηση χωρίς την απειλή των απολύσεων; Όλοι θέλουν ένα κανονικό κράτος στην υπηρεσία του πολίτη και της ανάπτυξης. Ποιος δεν θέλει αλλαγές στη δικαιοσύνη για γρήγορη απονομή; Ποιος δεν θέλει αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα; Ποιος δεν θέλει αλλαγές στους θεσμούς με αναθεώρηση του Συντάγματος; Ποιος δεν θέλει την ολοκληρωμένη φορολογική μεταρρύθμιση; Ποιος δεν θέλει ένα φιλοεπενδυτικό περιβάλλον; Ποιος δεν θέλει την πλήρη αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου, υπόγειου και υποθαλάσσιου;

Στόχος είναι ένα νέο παραγωγικό μοντέλο που αναδεικνύει την εθνική ανταγωνιστικότητα και το μέσον είναι η εθνική, κοινωνική και αναπτυξιακή συμφωνία με ρήτρα απασχόλησης. Το κριτήριό μας είναι η ρήτρα απασχόλησης.

Πρότεινα στη Θεσσαλονίκη πριν από τις ευρωεκλογές εξακόσιες σαράντα χιλιάδες θέσεις εργασίας ως εφικτό στόχο τα επόμενα χρόνια και η Διεύθυνση Μελετών της Εθνικής Τράπεζας λέει ότι είναι εφικτός στόχος οι επτακόσιες είκοσι χιλιάδες θέσεις εργασίας. Λέμε πράγματα τα οποία είναι πιο συνεσταλμένα από αυτά που λένε οι διευθύνσεις μελετών.

7.      Και βέβαια, το τελευταίο σημείο είναι οι ισχυρές κοινωνικές εγγυήσεις, το κοινωνικό μέρισμα χάρη στο πρωτογενές πλεόνασμα προς τις ευπαθείς ομάδες, το εγγυημένο επίπεδο διαβίωσης, η ασφάλιση για όλους, το ολοκληρωμένο προνοιακό δίκτυο με ενισχυμένο ρόλο για την αυτοδιοίκηση.

Αλλά υπάρχουν κάποιες απλές προϋποθέσεις για όλα αυτά:

·        Πρωτον ,Πολιτική σταθερότητα, ψήφος εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση και ανάδειξη συναινετικά του Προέδρου της Δημοκρατίας.

·        Δεύτερον, εθνική συναίνεση, συμμετοχή στην εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης, κυρίες και κύριοι Βουλευτές της Αντιπολίτευσης, όχι υπονόμευση των εθνικών στόχων για μικροκομματικούς σκοπούς.

·        Τρίτον, να υπάρχει σεβασμός στα δημοσιονομικά επιτεύγματα και τις θυσίες του ελληνικού λαού.

·        Και τέταρτη κορυφαία προϋπόθεση: Εθνικό καθήκον αλήθειας, όχι ψευδείς υποσχέσεις. Είναι κρίμα να μην κερδίσουμε αυτήν τη σχέση εμπιστοσύνης ειλικρίνειας και αλήθειας και μεταξύ μας και με το λαό. Αυτό είναι το πραγματικό μεγάλο βήμα. Επ’ αυτού τοποθετείται η Βουλή και επ’ αυτού τοποθετούνται κάθε μέρα οι πολίτες.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, αυτό που σας παρουσίασα είναι το ολοκληρωμένο σχέδιο της πορείας της χώρας προς την έξοδο από το μνημόνιο και την επιτήρηση της τρόικας.

Στη βάση αυτή, η Κυβέρνηση απευθύνεται σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις του συνταγματικού τόξου και τις καλεί σε εθνική συστράτευση και σύμπραξη, τουλάχιστον όσες δηλώνουν πίστη στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας και προθυμία να αναλάβουν το βάρος της συμμετοχής στη λήψη κυβερνητικών αποφάσεων.

Εμείς ως ΠΑΣΟΚ αντιληφθήκαμε και αντιλαμβανόμαστε πάντα την Κυβέρνηση αυτή ως Κυβέρνηση εθνικής ανάγκης και εθνικού σκοπού. Ποτέ δεν διστάσαμε και δεν κουραστήκαμε να απευθύνουμε προτάσεις συμμετοχής και συνευθύνης προς όλους. Όλοι όμως δοκιμάζονται στην πράξη, όχι στα εύκολα λόγια. Αυτό ισχύει και για το μέλλον. Στη βάση αυτή, λοιπόν, η Κυβέρνηση ζητά την ανανέωση της εμπιστοσύνης της Βουλής. Σύσσωμη η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ δίνει ψήφο ευθύνης και εγγύηση προοδευτικής σταθερότητας.

Στη βάση του ολοκληρωμένου αυτού σχεδίου απευθυνόμαστε στον ελληνικό λαό και ζητούμε τη στήριξη όλων των πολιτών, όλων των δημιουργικών δυνάμεων της ελληνικής κοινωνίας που γνωρίζουν την εμπειρία του παρελθόντος, που γνωρίζουν το μέγεθος της προσπάθειας, τα επιτεύγματα, τις δυνατότητες, το παιχνίδι αλήθειας και ψέματος, τους κινδύνους, την προοπτική. Καλούμε τις Ελληνίδες και τους Έλληνες σε συστράτευση, όχι για να μετρηθούμε κομματικά, αλλά για να νικήσουμε εθνικά και κοινωνικά.

Σας ευχαριστώ. 

http://www.evenizelos.gr/

Ο ανασχηματισμός, οι πρόωρες εκλογές και οι Σειρήνες της «εθνικής ενότητας»

Του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου

Όσο κάθονται ορισμένοι μοδάτοι και όψιμοι ΣΥΡΙΖΑίοι στα τραπεζάκια καφετεριών μεταξύ Κολωνακίου και Εξαρχείων σχεδιάζοντας την «Επανάσταση του χίπστερς» και αναλώνονται στη λογοδιάρροια για πρόσωπα της «κυβέρνησης από τα Μάταλα» σαν λουφαδόροι βυσματίες σε ΚΨΜ, τόσο το φάσμα της πόλωσης και της ανοησίας δηλητηριάζει κάθε προοπτική ενότητας και εθνικής συνεννόησης.

 Ξαφνικά θυμήθηκαν κάποιοι την καραμέλα της κυβέρνησης «εθνικής ενότητας». Θέλουν δηλαδή να κάνει στην άκρη η κυβέρνηση που εξελέγη με δημοκρατικές διαδικασίες την άνοιξη του 2012 και να αφήσει σε μια δράκα από γέροντες και ανίδεους περί τις εξελίξεις να διαχειριστούν καταστάσεις. Έτσι λοιπόν εννοούν ορισμένοι φωστήρες της πολιτικής ότι μπορεί να προχωρήσει η χώρα.

Αντικειμενικά, οι 29 μήνες διακυβέρνησης από τον κ. Αντώνη Σαμαρά και το παραδοσιακό ενωτικό πνεύμα που επικρατεί στον μηχανισμό της Νέας Δημοκρατίας έχουν αλλάξει την εικόνα της χώρας διεθνώς προς το καλύτερο. Είναι λογικό να ενοχλούνται όσοι ήθελαν να βάλουν χέρι στην Ελλάδα και να καταδικάσουν το λαό σε πραγματικές συνθήκες δουλείας.

Αντιπολίτευση σουλατσαδόρων

Όσα λένε κάποιοι σουλατσαδόροι των τηλεπαραθύρων και οι θεωρητικοί της μυαλοπώλησης, τα ακούμε βερεσέ. Οι λατινοαμερικάνικης έμπνευσης ιδέες τους για την υπέρβαση της κρίσης μοιάζουν με τη σοβαρότητα ορισμένων που σχολιάζουν ότι δεν έσπασε στο πρώτο χτύπημα η σαμπάνια στο υποβρύχιο «Πιπίνος» κι όχι ότι δόθηκε τέλος σε μια εκκρεμότητα που κανείς άλλος δεν είχε τα κότσια επί μια δεκαετία τουλάχιστον να φέρει εις πέρας.

Τι μπορεί να περιμένει κανείς από τον πρωθυπουργό και τους συνεργάτες του. Το πρώτο και κυρίαρχο πράγμα είναι η ψυχραιμία και τα λιγότερα λόγια. Δεν είναι δυνατόν ακόμα και κλητήρας που βρίσκεται κοντά σε υπουργό ή σε γενικό γραμματέα να το παίζει «κυβερνητικός παράγοντας» ή «αρμόδιος φορέας» και να διαρρέει όποια αρλούμπα του έρχεται στο κεφάλι.

Αν αλλάξει η οποιαδήποτε κατάσταση στη χώρα αυτή τη στιγμή, θα είναι προς το χειρότερο. Ορισμένοι θα έχετε διαπιστώσει πως στην αγορά κάτι έχει αρχίσει να κινείται. Σε περίπτωση που ξαναμπεί ο δημόσιος βίος στο φάσμα της μιζέριας, της ανέχειας και της πόλωσης, θα γυρίσουμε στις τριτοκοσμικές συνθήκες της εποχής Παπανδρέου που δεν υπήρχε σάλιο για μετρητό.

Παράδειγμα προς αποφυγή

 Χαρακτηριστικό παράδειγμα αντίληψης αριστερογενούς κυβερνητισμού είναι οι ενέργειες, οι πράξεις και οι δηλώσεις της κ. Ρένας Δούρου στην Περιφέρεια Αττικής. Όπως σχολίαζε έξυπνα στέλεχος που τυγχάνει να είναι ένας από τους υφισταμένους της και προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ: «Η κ. Δούρου εφαρμόζει το δόγμα του σταλινικού Συριζαϊσμού, δηλαδή ξέρει τα πάντα, έχει άποψη επί παντός επιστητού, αλλά εκ του αποτελέσματος εκτίθεται διότι γνωρίζει πολύ λιγότερα απ’ όσα λέει, εκτίθεται και απαντά με αυταρχισμό και αλαζονεία».

Οι αμετροέπειες της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν έχουν αρχή και τέλος, όπως η αποβλάκωση ορισμένων που πιστεύουν ακόμα πως χωρίς κόπο και στερήσεις η κρίση θα φύγει σαν κρυολόγημα του Οκτωβρίου. Κάθε συζήτηση για κυβέρνηση δήθεν «εθνικής ενότητας» κάτι θέλει να εξυπηρετήσει. Μπορεί να είναι τα εξαπτέρυγα της διαπλοκής, μπορεί όμως να αφορά και τους μεσάζοντες των μεγάλων συμφερόντων που κρύβονται στο χάσμα μεταξύ τρόικας και δανειστών.

Πολιτική υποχρέωση για τον πρωθυπουργό θα είναι να κλείσει τα σενάρια για πρόωρες εκλογές και κυβέρνηση εθνικής ενότητας, αλλά και να αξιοποιήσει το χώρο που του δημιουργούν οι παπαγάλοι που προβλέπουν ανασχηματισμό στις 17 Οκτωβρίου.

Ο κ. Αντώνης Σαμαράς πρέπει να εμφανιστεί ενωτικός, να σταθμίσει την κατάσταση και να προχωρήσει μακρυά από τις Συμπληγάδες της πόλωσης ή τις Σειρήνες της δήθεν «εθνικής ενότητας» στο βωμό των συμφερόντων που πραγματικά αφαιμάζουν το λαό.

http://www.rizopoulospost.com/

Οι πραγματικοί στόχοι της Υ/Ε στη Συρία

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Μέσα από νέο ορυμαγδό παραπληροφόρησης από τα ΜΜΕ (που σωστότερα στη ΝΔΤ θα έπρεπε να τα αποκαλούμε ΜΜΠ=Μέσα Μαζικής Παραπληροφόρησης) η Ισλαμοφοβία έχει οργιάσει και παίρνει τώρα και ρατσιστικές διαστάσεις. Η αφορμή είναι βέβαια οι τηλεοπτικοί αποκεφαλισμοί δυτικών από τους τζιχαντιστές της ISIS, ενώ τα ΜΜΠ αποσιωπούν ότι οι αποκεφαλισμοί είναι συνηθισμένη ποινή π.χ. στη Σαουδική Αραβία, ένα από τα ισχυρότερα και εγκληματικότερα προτεκτοράτα της Υπερεθνικής Ελίτ (Υ/Ε). Και αυτό, χωρίς καμιά ευαίσθητη ψυχή για τα ατομικά δικαιώματα να συγκινείται, ούτε καν οι λαλίστατες ΜΚΟ που ζητούν το κεφάλι του Ασσάντ, αλλά όχι βέβαια τα κεφάλια των εγκληματιών εμίρηδων της Σαουδ. Αραβίας και του Κατάρ που, με τη βοήθεια της Υ/Ε, κατέσφαξαν κυριολεκτικά τους λαούς του Ιράκ, της Λιβύης και στη συνέχεια της Συρίας, ώστε να καταστρέψουν τα τελευταία κράτη που στηριζόντουσαν σε εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα και αρνιόντουσαν να ενταχθούν στη ΝΔΤ.

Άλλωστε, οι τζιχαντιστές της ISIS ήταν τα «παιδιά της Υ/Ε» και των καθεστώτων του Κόλπου, που όταν άρχισαν να κτυπούν τα όργανά τους στη Συρία καθώς και στο Ιράκ έπρεπε να έχουν τη τύχη του «στυμμένου λεμονιού». Έτσι σήμερα έχει στηθεί ένα κακόγουστο θεατρικό έργο, με όχι πάντα εκούσιους ηθοποιούς, που εκτείνεται από τα σύνορα Συρίας-Τουρκίας μέχρι τις δυτικές πρωτεύουσες, ενάντια δήθεν στους σφαγείς Ισλαμιστές. Στην πραγματικότητα, όμως, οι στόχοι είναι εντελώς διαφορετικοί: η τελειωτική καταστροφή του Μπααθικού καθεστώτος στη Συρία, καθώς και του μόνου μη εξαρτημένου από την Υ/Ε τμήματος των Κούρδων, του PKK, και των συμμάχων του στη Συρία. Tην ίδια στιγμή, το εξαθλιωμένο τμήμα του Κουρδικού λαού που είναι πρόθυμο να γίνει προτεκτοράτο της Υ/Ε αρκεί να έχει την «αυτονομία» του, είτε είναι στο Βόρειο Ιράκ, είτε στη Συρία και τη Τουρκία, είτε στη Δύση, ζητά για τη σωτηρία τους τη βοήθεια της ίδιας εγκληματικής Δύσης που ιστορικά κατέστρεψε τα όνειρά τους, για χωριστό έθνος-κράτος των απανταχού Κούρδων.

Όπως είναι γνωστό, το «Κουρδικό πρόβλημα» δημιουργήθηκε στο τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν οι Άγγλοι και Γάλλοι αποικιοκράτες απέρριψαν, στην Ειρηνευτική Διάσκεψη του Παρισίου το 1919, την πρόταση για ένα ανεξάρτητο Κουρδιστάν και αποφάσισαν, αντίθετα, να σκορπίσουν τους Κούρδους ανάμεσα στη Τουρκία, της οποίας αποτελούν το 20% του πληθυσμού, το Ιράκ (15-20%), τη Συρία (9%) και το Ιράν (7%). Από αυτούς, οι Κούρδοι του Βορείου Ιράκ που είχαν πάντοτε παίξει μεταπολεμικά τον ρόλο του οργάνου της δύσης, της Υ/Ε και των Σιωνιστών, ανταμείφθηκαν, μετά την εισβολή, με ένα είδος «αυτονομίας» μέσα στο Ιράκ, σε ένα απόλυτα ενσωματωμένο στη ΝΔΤ ψευδό-κρατίδιο. Oι Κούρδοι του Ιράν, μολονότι μετείχαν στην παλλαϊκή επανάσταση κατά του Σάχη, στη συνέχεια πήραν μέρος στην απόπειρα της Υ/Ε για βελούδινη επανάσταση το 2009, ενώ υπάρχουν ενδείξεις για συνεργασία οργανώσεών τους με δυτικές και σιωνιστικές υπηρεσίες. Τέλος, οι Κούρδοι της Τουρκίας που στην πλειοψηφία τους ακολουθούσαν το μόνο γνήσιο εθνικο-απελευθερωτικό κίνημα των Κούρδων, το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK) υπό τον Οτσαλάν (που χάρη στις ενέργειες των «δικών» μας Πάγκαλου και Σημίτη, σαπίζει από πολλά χρόνια στις Τουρκικές φυλακές) εδώ και ενάμιση χρόνο περίπου βρισκόντουσαν σε διαπραγματεύσεις με τον Ερντογάν για την παραχώρηση μεγαλύτερης αυτονομίας. Διαπραγματεύσεις, που μετά τις τελευταίες εξελίξεις, οδηγούνται φυσικά σε ναυάγιο.

Οι Κούρδοι της Βόρειας Συρίας γύρω από το «Δημοκρατικό Ενωτικό κόμμα» (PYD) των Saleh Muslim και Asiyah Abdullah, με τη βοήθεια του PKK, απέκτησαν εδώ και περίπου 2 χρόνια ντε φάκτο την αυτονομία τους, χωρίς να γίνουν όργανα της Υ/Ε. Περιττό να αναφερθεί ότι τόσο το PΚΚ όσο και το PYD έχουν κηρυχθεί «τρομοκρατικές» οργανώσεις από την Υ/Ε και τους Σιωνιστές. Εντούτοις, σε μια από τις ανακολουθίες του πατέρα Ασσάντ, που ενώ για πολλά χρόνια αναγνώριζε το PKK, στα τέλη της δεκαετίας του ’90, για να αναθερμάνει τις σχέσεις του με την Τουρκία, το κήρυξε και αυτός παράνομο. Σήμερα, το ίδιο Μπααθικό καθεστώς αντιμετωπίζει τη συντριβή του από την ανίερη συμμαχία Τουρκίας, Υ/Ε και Σιωνιστών ! Στο μεταξύ όμως οι Κούρδοι της Βόρειας Συρίας του PYD δεν δέχθηκαν, παρά τις πιέσεις των ψευτο-δημοκρατών Σύριων «επαναστατών» του ΝΑΤΟ, να συνεργαστούν μαζί τους, ούτε καν προσχώρησαν στο Εθνικό Συμβούλιο της Συρίας που ελέγχει η Υ/Ε και το προετοιμάζει για την διαδοχή του Ασσάντ. Αντίθετα, με την ανοχή του Μπααθικού καθεστώτος του υιού Ασσάντ, είχαν δημιουργήσει αυτοδιοικούμενα καντόνια σε πολλές επαρχίες της Βόρειο-ανατολικής Συρίας. Αυτό σήμαινε τον σχηματισμό μιας ντε φάκτο συμμαχίας μεταξύ Μπααθιστών και PKK/PYD, δηλαδή όλων των εθνικο-απελευθερωτικών κινημάτων στην περιοχή, η οποία έβαζε σε θανάσιμο κίνδυνο τα συμφέροντα της Υ/Ε και των Σιωνιστών και, επομένως, έπρεπε να συντριβεί!

Έτσι, αρχικά όπλισαν και χρηματοδότησαν τους τζιχαντιστές της ISIS που στράφηκαν όχι μόνο κατά του Ασσάντ, αλλά και κατά των Νατοϊκών «επαναστατών» και των Κούρδων της PYD, αρχίζοντας να καταλαμβάνουν τα Κουρδικά προπύργια. Παράλληλα, η συμφωνία Ερντογάν με τον Οτσαλάν, ο οποίος πιθανώς έτρεφε τη φρούδα ελπίδα ότι η στροφή της Υ/Ε κατά της ISIS θα ευνοούσε τα Κουρδικά σχέδια για αυτονομία, οδήγησε σε μια περίεργη στροφή της PYD εναντίον τoυ Ασσάντ, που δυναμίτισε την παραπάνω ντε φάκτο συμμαχία. Έτσι, σήμερα, κατάντησε ο Salih Muslim να παρακαλά την Υ/Ε για στρατιωτική βοήθεια ώστε να σώσει το Κομπάνι, και να εισπράττει την απάντηση ότι για να γίνει αυτό θα έπρεπε πρώτον να διαλύσει τα αυτοκυβερνώμενα καντόνια, δεύτερον να απαρνηθεί κάθε αίτημα για αυτοκαθαρισμό και τρίτον να δεχτεί την δημιουργία ουδέτερης ζώνης στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας, όπως απαιτεί ο Ερντογάν. Φυσικά, αναγκάστηκε να αρνηθεί. Η αναπόφευκτη συνέπεια θα είναι η κήρυξη no-fly zone στα σύνορα και η έναρξη χερσαίων επιχειρήσεων-- υποτίθεται κατά της ISIS, αλλά στην πραγματικότητα για την ανατροπή του Ασσάντ…

http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/