ΑΦΗΣΕ τα σημάδια της στην ψυχή και το σώμα
δημοκρατών η Χούντα, δημιούργησε και εκατομμύρια
μεταπολιτευτικών αντιστασιακών. Κι έγινε συνήθεια και
επιβαλλόμενος πολιτικός καθωσπρεπισμός να ξορκίζεις
το κακό, που όμως δεν έβλαψε όλους το ίδιο. Και,
βέβαια, ήθελε γνώση και ζύγιασμα πολύ να ξεχωρίσεις τους
πραγματικούς απ’ τους ψεύτικους (αντιστασιακούς). «Ου πας ο λέγων
μοι Κύριε…», αλλά οι πολλοί και κάλπικοι κέρδισαν τις εντυπώσεις,
κέρδισαν και την ψήφο στη θολούρα της αναζήτησης.
ΘΥΜΗΘΗΚΑΜΕ πανεπιστημιακούς «μουγκούς» κι άλλους που
απολύθηκαν. Κάποιους που έσπευσαν για τη «Συμβουλευτική» του
Παπαδόπουλου (1970-73) και κάποιους που μαρτύρησαν στο ΕΑΤ-ΕΣΑ και παρέμειναν άγνωστοι, χωρίς «ρευστοποιήσεις» και ανταλλάγματα.
ΚΑΤΙ, λοιπόν, μας…δίδαξε η Χούντα και το νιώθουν χρέος τους και οι σημερινοί πανεπιστημιακοί. Να συνεχίσουν τον αγώνα «επί παντός του μαχητού». Προς το «φαίνεσθαι», αλλά και για…ομαλό