Είναι (και) τα γεωπολιτικά, ανόητε!

Είναι διάχυτη η αίσθηση, ειδικώς πέριξ του Μαξίμου, ότι οι ανακοινώσεις των φοροελαφρύνσεων και η αναμενόμενη ισχύς τους από τις αρχές του 2026 μπορεί να αποδειχθεί καταλυτική πολιτική παράμετρος για τους προσεχείς μήνες και έως τις εκλογές. Θα διαπιστωθεί η βασιμότητα αυτών των εντυπώσεων και σχετικά σύντομα θα υπάρξουν οι πρώτες ενδείξεις, στις εν εξελίξει δημοσκοπήσεις που θα μετρήσουν πόσο… μέτρησαν οι εξαγγελίες του Πρωθυπουργού. Εμπειροι πολιτικοί παράγοντες συνιστούν ψυχραιμία και εφιστούν την προσοχή: το παιχνίδι δεν έχει τελειώσει εδώ και πιθανώς δεν έχουμε δει ακόμη τίποτε. Οι επισημάνσεις αυτές δεν αφορούν τόσο τους εσωτερικούς συσχετισμούς και το πόσο αυτοί μπορεί να επηρεαστούν περισσότερο ή λιγότερο από τηλεοπτικές κοκορομαχίες, αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα, διαδηλώσεις για οτιδήποτε ή

κραυγές για τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Κάτι άλλο και πολύ σημαντικότερο εννοούν όσοι διατυπώνουν αυτές τις απόψεις. Remaining Time-0:08 Fullscreen Unmute Στην ουσία, λένε ότι συμβαίνουν πολλά και σοβαρά στο στενό και ευρύτερο γεωπολιτικό και οικονομικό περιβάλλον μας και ότι αυτά μπορεί να διαμορφώσουν συνθήκες και να πυροδοτήσουν εξελίξεις, οι οποίες θα απαιτήσουν άλλου είδους προσέγγιση ή και θα ανατρέψουν σημερινά δεδομένα. Πολλά από αυτά που συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες και μάλιστα με καταιγιστικούς ρυθμούς, πείθουν και τους πιο αδιάφορους για την πολυπλοκότητα του διεθνούς περιβάλλοντος. Και θα είναι αφελής, ή τουλάχιστον βιαστικός, όποιος δηλώνει βέβαιος ότι αυτά θα αφήσουν την Ελλάδα ανεπηρέαστη. Τα τελευταία 24ωρα η Ρωσία έχει εξαπολύσει τις σφοδρότερες επιθέσεις των τελευταίων μηνών κατά ουκρανικών στόχων, ενώ μη επανδρωμένα αεροσκάφη της καταρρίφθηκαν κατά τη διάρκεια αυτών των επιχειρήσεων στον εναέριο χώρο της Πολωνίας. Το γεγονός αυτό οδήγησε στην ενεργοποίηση του άρθρου 4 του ΝΑΤΟ και πάντως σήμανε την πρώτη εμπλοκή κράτους μέλους της Συμμαχίας σε πολεμική επιχείρηση κατά τη διάρκεια των τριάμισι ετών από τη στιγμή της ρωσικής επίθεσης. Αναλόγως της στάσης των ΗΠΑ, του τρόπου που πιθανώς θα εκδηλωθεί ο διχασμός της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και των διλημμάτων που ήδη διαφαίνονται, με μία πολεμική εμπλοκή στο φόντο όλων αυτών, γίνεται εύκολα αντιληπτό πόσο πιο σύνθετο μπορεί να γίνει το σκηνικό και τι αποφάσεις θα πρέπει να λάβει η ελληνική κυβέρνηση σε μία τέτοια περίπτωση. Πριν από την τελευταία αυτή εξέλιξη, είχε ενδιαφέρον η τοποθέτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη στην συνέντευξη Τύπου της ΔΕΘ και ο τρόπος με τον οποίο θέλησε να τεκμηριώσει τη θέση που έχει πάρει η ελληνική κυβέρνηση στο Ουκρανικό: «Για το ζήτημα της Ουκρανίας, η Ελλάδα έχει έναν πρόσθετο λόγο να ταχθεί με τη σωστή πλευρά της Ιστορίας, πέραν του ότι μου είναι αδιανόητο να φανταστώ πώς δεν θα υπερασπιστούμε τον αμυνόμενο απέναντι στον επιτιθέμενο. Γιατί αυτό έγινε στην Ουκρανία», είπε ο Πρωθυπουργός και συμπλήρωσε: «Η Ελλάδα κουβαλάει το τραύμα της Κύπρου. Μια εισβολή και κατοχή, η οποία 51 χρόνια τώρα δεν έχει επιλυθεί. Πώς είναι δυνατόν να νομιμοποιήσει την αίσθηση ότι “δεν βαριέσαι, μωρέ, κατέλαβε κάποια εδάφη ο επιτιθέμενος, πάμε να τα αναγνωρίσουμε τώρα, να τελειώσουμε τον πόλεμο έτσι, τσάτρα- πάτρα”. Ή πώς, ο μη γένοιτο, η Ελλάδα θα ζητούσε στήριξη από τους συμμάχους της, αν βρισκόταν στην πολύ δύσκολη θέση να πρέπει να αμυνθεί απέναντι σε μια άλλη αναθεωρητική δύναμη, η οποία βρίσκεται στη γειτονιά μας». Καταληκτικά, υπογράμμισε ως προς αυτά ο Κυριάκος Μητσοτάκης: «Δεν πρόκειται επί δικών μου ημερών να γίνουμε το “μαύρο πρόβατο” για λόγους γεωπολιτικούς. (…) Θα εξακολουθώ να υπηρετώ αυτή την πολιτική με απόλυτη προσήλωση, έστω και αν ξέρω ότι μπορεί να ασκούνται ενστάσεις από μια μερίδα της κοινής γνώμης, την οποία θέλω να πείσω, όμως, ότι αυτή είναι η σωστή πολιτική, όχι μόνο γιατί αυτό είναι το σωστό στην Ουκρανία, αλλά γιατί αυτό εξυπηρετεί στον πυρήνα του τα δικά μας εθνικά συμφέροντα». Εν αναμονή εξελίξεων, στον ορίζοντα προβάλλει η αστάθμητη παράμετρος των βουλευτικών εκλογών στη Μολδαβία, στις 28 Σεπτεμβρίου. Η χώρα είναι διχασμένη πολιτικά, μεταξύ φιλοευρωπαϊκού και φιλορωσικού μετώπου και μία ενδεχόμενη στροφή της προς τη Μόσχα, θα μπορούσε να έχει πολλαπλές περιπλοκές, ξεκινώντας από την πιθανότητα εντάσεων και συγκρούσεων και φτάνοντας στις ενδεχόμενες αφορμές για μία νέα πολεμική ανάφλεξη στις πύλες της ΕΕ. Στην προκειμένη περίπτωση η Ελλάδα έχει έναν σχετικά σημαντικό ρόλο, καθώς προμηθεύει τη Μολδαβία με φυσικό αέριο, στο πλαίσιο της προσπάθειας ενεργειακής απεξάρτησης από τη Ρωσία. Την ίδια στιγμή, η ελληνική κυβέρνηση έχει στραμμένο το ενδιαφέρον της κατά μείζονα λόγο στην Ανατολική Μεσόγειο και στο σύνθετο περιβάλλον που διαμορφώνεται από πολλά στοιχεία, όπως: η συμμαχία με το Ισραήλ και η νέα τροπή που παίρνει η αραβοϊσραηλινή σύγκρουση μετά την επίθεση στο Κατάρ, η περιπλοκή με την Κύπρο για το καλώδιο της ηλεκτρικής διασύνδεσης, η εκκρεμότητα με τις θαλάσσιες ζώνες και την τουρκική εμπλοκή και περιπλοκή σε αυτά μέσω της επιρροής της στη Λιβύη και το πώς όλα αυτά αποδεικνύονται ρευστά και ευμετάβλητα από ώρα σε ώρα – κάποιες φορές κατά κυριολεξία. Ταυτόχρονα, στην Ευρώπη προβάλλει η απειλή μίας γενικής αποσταθεροποίησης σε πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο, με αφορμή την κρίση στη Γαλλία. Οσο οι απαντήσεις για όλα αυτά είναι από άγνωστες έως και αδύνατες και με μεγαλύτερη αστάθμητη παράμετρο από όλες την επόμενη φάση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων, γίνεται εύκολα αντιληπτό, ότι οι προβληματισμοί της ελληνικής κυβέρνησης είναι πολύ σοβαρότεροι από ό,τι φαίνεται να θεωρούν οι «σταυροφόροι» των κοινωνικών δικτύων. 

https://www.protagon.gr/apopseis/einai-kai-ta-gewpolitika-anoite-44343215040