Η διεθνής περιδίνηση εκδηλώνεται σε όλα τα πεδία: πυρηνική απειλή, ανοικτή σύγκρουση της φιλελεύθερης δημοκρατίας με τον αυταρχισμό και τον ολοκληρωτισμό, ενεργειακή κρίση, πληθωρισμός, προοπτική ύφεσης, αλλαγή της νομισματικής πολιτικής με αύξηση επιτοκίων και τερματισμό της ποσοτικής χαλάρωσης, όξυνση της κλιματικής κρίσης, συνέχιση της πανδημίας, διατάραξη της εφοδιαστικής αλυσίδας, δυσλειτουργία του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Ταυτόχρονα παραμένουν όλες οι εστίες κρίσης που ήταν ανοικτές όταν ξεκίνησε η ρωσική στρατιωτική εισβολή και ο πόλεμος στην Ουκρανία. Οι νέοι διεθνείς συσχετισμοί επηρεάζουν καταλυτικά τις περιφερειακές διενέξεις που αποκτούν παρακολουθηματικό χαρακτήρα.
Μέσα σε ένα τόσο διαταραγμένο και αβέβαιο διεθνές πλαίσιο η Ελλάδα δεν αρκεί να είναι με καθαρό τρόπο εντεταγμένη στο δυτικό στρατόπεδο και να λειτουργεί ως κράτος μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και ως στρατηγικός εταίρος των ΗΠΑ. Ούτε μπορεί να ζει με την εντύπωση ότι έχει επανέλθει σε μια κανονικότητα που δεν κινδυνεύει, ότι είναι μια μικρή όαση. Η ανάγκη να υπάρχει μια καλά επεξεργασμένη και συμπεριληπτική εθνική στρατηγική που μπορεί να συγκεντρώσει τη μεγαλύτερη δυνατή