Όλη η ζωή του ευρωπαϊκού σοσιαλδημοκρατικού κινήματος στηρίχτηκε σε ένα πολιτικό «Χρυσό κανόνα»: Η διαφωνία είναι ζωή και όχι πρόβλημα. Ο σεβασμός της διαφορετικής φωνής διαχώρισε άμεσα σοσιαλδημοκράτες και φιλελευθέρους από τους πολιτικούς τους αντιπάλους.
Αυτό βέβαια δεν συνέβαινε πάντοτε. Δεν είναι η πρώτη φορά που στο χώρο μας η έκφραση διαφορετικής άποψης παρουσιάζεται ως δήθεν υπονόμευση σε μια προσπάθεια να απαξιωθεί ηθικά και πολιτικά. Αντίθετα έχουμε πολλαπλά παραδείγματα με αποτέλεσμα να οδηγούμαστε σε επαναλαμβανόμενα στρατηγικά λάθη που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί. Το 2010 όταν τέθηκε θέμα υπερψήφισης της