Πρόεδρος της Δημοκρατίας: “Διαδικασία Εκλογής και το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών”

Γράφει ο Νάκος Ιωάννης
Πολιτικός Επιστήμονας

Οι πολιτικές συγκυρίες που βιώνει ο Ελληνικός λαός το τελευταίο εξάμηνο του 2014 έχουν καταστήσει σαφές προς πάσα κατεύθυνση την ανάγκη για ανάδειξη νέου Προέδρου της Δημοκρατίας ο οποίος θα πρέπει να χαίρει κοινοβουλευτικής, νομικής-νομοθετικής αλλά και το πιο σημαντικό κοινωνικής εκτίμησης για να μπορέσει αμερόληπτα και δίκαια να εκπληρώσει τις Συνταγματικές του αρμοδιότητες. Το κατά πόσο ένας πρόεδρος δημοκρατίας αποτελεί “μαριονέτα” προσυπογραφής εκτελεστικών διαταγμάτων αλλά και πράξεων νομοθετικού περιεχομένου χωρίς την σύμφωνη γνώμη της βουλής και της προβλεπόμενης Κοινοβουλευτικής διαδικασίας νομίζω πως δεν είναι επί του παρόντος και κατά την άποψη μου θα πρέπει να τεθεί επί τάπητος όταν και αν προκύψει ζήτημα Συνταγματικής Αναθεώρησης, ένα θέμα στο οποίο λογικά μέσα στο 2015 θα έχουμε νέες εξελίξεις. Αυτό που αξίζει να τονιστεί όμως και ήταν αν θέλετε και ο πραγματικός λόγος που αποφάσισα να γράψω αυτό το άρθρο είναι η διαδικασία εκλογής του Πτδ, το κατά πόσο ο ελληνικός λαός γνωρίζει, αντιλαμβάνεται και κατανοεί σε σωστό βαθμό την προβλεπόμενη διαδικασία και επιπλέον το αρνητικό απότοκο μιας ενδεχόμενης αποτυχημένης διαδικασίας που θα ηχούσε προεκλογικές σειρήνες και ταυτόχρονα πρόωρες εκλογές, κάτι το οποίο θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει την χώρα πάνω ακριβώς την στιγμή που αρχίζει να φαίνεται “καθαρός ουρανός” στον ορίζοντα.

Ας αρχίσουμε με τα βασικά, Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ρυθμιστής του Πολιτεύματος (άρθρο 30 παρ. 1).
Εκλέγεται από τη Βουλή και έχει το δικαίωμα της επανεκλογής μία μόνο φορά.

Ο εκλεγμένος Πρόεδρος πριν αναλάβει τα καθήκοντά του δίνει, ενώπιον της Βουλής, όρκο, τον τύπο του οποίου καθορίζει το Σύνταγμα.(άρθρο 33 παρ. 2)

Η θητεία του Προέδρου της Δημοκρατίας (άρθρο 30)
Η θητεία του Προέδρου είναι πενταετής και παρατείνεται σε δύο περιπτώσεις:

• σε περίπτωση πολέμου, έως τη λήξη του
• σε περίπτωση κατά την οποία η διαδικασία εκλογής του νέου Προέδρου δεν περατωθεί εγκαίρως, έως την ανάδειξη του νέου Προέδρου

Τα προσόντα εκλογιμότητας του Προέδρου της Δημοκρατίας (άρθρο 31)
Τα προσόντα που πρέπει να συγκεντρώνει ο Πρόεδρος είναι τέσσερα:

• η ελληνική ιθαγένεια η οποία πρέπει να έχει αποκτηθεί πέντε τουλάχιστον χρόνια πριν από την εκλογή
• η ελληνική καταγωγή από τον πατέρα ή τη μητέρα
• η συμπλήρωση του τεσσαρακοστού έτους της ηλικίας κατά την ημέρα της εκλογής
• η νόμιμη ικανότητα του εκλέγειν (ενεργητικό εκλογικό δικαίωμα)

Σε αυτό το σημείο πρέπει να τονίσουμε το γεγονός πως το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι ασυμβίβαστο με οποιοδήποτε άλλο αξίωμα, θέση ή έργο.

Αφού εξηγήσαμε το θεωρητικό σκέλος νομίζω πως πρέπει πλέον “επί τω πρακτέω” να ασχοληθούμε με την αμιγώς διαδικασία εκλογής του Πτδ.

Η διαδικασία εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας (άρθρο 32)
Αρχικά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται από τη Βουλή με ονομαστική (δηλαδή φανερή) ψηφοφορία και σε ειδική συνεδρίαση που συγκαλείται από τον Πρόεδρο της Βουλής έναν τουλάχιστον μήνα πριν λήξει η θητεία του απερχομένου Προέδρου. Η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας διεξάγεται είτε σε μία είτε σε δύο φάσεις ανάμεσα στις οποίες μεσολαβούν υποχρεωτικά βουλευτικές εκλογές.

Πρώτη φάση της διαδικασίας (άρθρο 32 παρ. 3)
Η πρώτη φάση περιλαμβάνει τρεις επί μέρους ψηφοφορίες:

* ΠΡΩΤΗ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ – 200 ΨΗΦΟΙ
στην πρώτη ψηφοφορία απαιτείται πλειοψηφία των δύο τρίτων του συνολικού αριθμού των βουλευτών

* ΔΕΥΤΕΡΗ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ- 200 ΨΗΦΟΙ
εάν δεν συγκεντρωθεί η πλειοψηφία αυτή, η ψηφοφορία επαναλαμβάνεται μετά από πέντε ημέρες και απαιτείται η ίδια πλειοψηφία

* ΤΡΙΤΗ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ- 180 ΨΗΦΟΙ
εάν και πάλι δεν συγκεντρωθεί η απαιτούμενη πλειοψηφία, η ψηφοφορία επαναλαμβάνεται μετά από πέντε ημέρες και εκλέγεται Πρόεδρος Δημοκρατίας εκείνος που συγκεντρώνει την πλειοψηφία των τριών πέμπτων του συνολικού αριθμού των βουλευτών

Εάν αποβεί άκαρπη και η τρίτη ψηφοφορία, τότε η Βουλή διαλύεται μέσα σε δέκα μέρες και προκηρύσσονται εκλογές για την ανάδειξη νέας Βουλής.

Δεύτερη φάση της διαδικασίας (άρθρο 32 παρ. 4)

Η δεύτερη φάση της διαδικασίας διεξάγεται από τη νέα Βουλή (η λεγόμενη Αναθεωρητική) αμέσως μετά τη συγκρότησή της σε σώμα και περιλαμβάνει άλλες τρεις διαδοχικές ψηφοφορίες:

* ΠΡΩΤΗ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ- 180 ΨΗΦΟΙ
κατά την πρώτη ψηφοφορία απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών

* ΔΕΥΤΕΡΗ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ- 151 ΨΗΦΟΙ
εάν δεν επιτευχθεί η πλειοψηφία αυτή, η ψηφοφορία επαναλαμβάνεται μέσα σε πέντε ημέρες και απαιτείται απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών

* ΤΡΙΤΗ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ
εάν δεν επιτευχθεί ούτε και αυτή η πλειοψηφία τότε μετά από πέντε ημέρες, διεξάγεται η τρίτη και τελευταία ψηφοφορία, μεταξύ των δύο προσώπων που πλειοψήφησαν, κατά την οποία εκλέγεται Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκείνος που συγκεντρώνει τις περισσότερες ψήφους.

Επομένως το Σύνταγμα και ο νομοθέτης έχουν καθορίσει τους τρόπους που υπάρχουν για την ανάδειξη ενός Πτδ αυτό το οποίο δεν έχει υποδείξει αλλά αφήνει ξεκάθαρα να εννοηθεί μέσα από τις διατάξεις του είναι το γεγονός πως τόσο α) οι εκπρόσωποι του εκλογικού σώμα δηλαδή οι βουλευτές αλλά και β) το ίδιο το εκλογικό σώμα θα πρέπει πάντοτε να προβαίνουν σε πράξεις όπου δεν θα θίγουν, αποσταθεροποιούν και βάζουν σε κίνδυνο την πατρίδα, τα συμφέροντα αλλά και τις προοπτικές ευημερίας της. Κάτι τέτοιο λοιπόν είναι υπαρκτό και μπορεί να λάβει χώρα εάν δεν προκύψει κοινοβουλευτική συναίνεση κατά την διάρκεια της εκλογής Πτδ στις εξής ημερομηνίες: 17,23 και 29 Δεκεμβρίου. Η κρισιμότητα και το διακύβευμα αυτών των ημερομηνιών είναι άξια προσοχής από όλους μας και πρωτίστως των βουλευτών που έχουμε επιλέξει να μας εκπροσωπούν, διότι μια ενδεχόμενη αποτυχία θα μπορούσε να έχει δραματικές επιπτώσεις όπως για παράδειγμα τεράστια φυγή κεφαλαίων, κίνδυνος τραπεζικής κατάρρευσης, επαναφορά σεναρίου χρεωκοπίας, δημιουργία αβεβαιότητας σε επικείμενους επενδυτές κλπ. και έτσι θα έχει λοιδορηθεί μια αξιόλογη προσπάθεια εκ μέρους της κυβέρνησης να μπορέσει η χώρα να βρει την θέση που της αρμόζει ανάμεσα στους Ευρωπαϊκούς εταίρους της.

Εν κατακλείδι, θα ήθελα να πω ότι οι συσχετισμοί, αλλά και η απαιτούμενη πλειοψηφία είναι θέμα της κυβέρνησης και των κυβερνητικών εταίρων της, όμως θα ήθελα να κάνω μια προσωπική ευχή, η οποία ευελπιστώ να εισακουστεί από την κυβέρνηση και αυτή δεν είναι άλλη από την αποφυγή εκλογής ΠτΔ με 180 ακριβώς ψήφους και πολύ περισσότερο η 180ή ψήφος να είναι η ψήφος του μέλους και Βουλευτή της Χρυσής-Αυγής Μπούκουρα, κάτι το οποίο θα είναι ένα πολιτικά παράδοξο γεγονός, καθώς, το πρόσωπο που πραγματικά «βγάζει» με την ψήφο του ΠτΔ, θα “σώσει” την κυβέρνηση αφενός, αλλά θα πυροδοτήσει αφετέρου με την σειρά του ερωτήματα όπως α) το κατά πόσο η αποφυλάκισή του στηρίζεται σε δημοκρατικά-νομικά ορθώς πορίσματα/κίνητρα; και β) τί γίνεται όταν η κρίσιμη ψήφος ενός ανθρώπου που φανερά έχει ταχθεί κατά του Κοινοβουλευτισμού νομιμοποιεί ένα δημοκρατικό καθεστώς;

Συμπέρασμα; Όσοι δεν ψήφισαν θα φέρουν και την ευθύνη γι’ αυτό που θα επακολουθήσει. Alea jacta est.

http://www.rizopoulospost.com/

Επιτέλους και ο Κρούγκμαν …

Στους Νιου Γιορκ Τάιμς της 30ης Νοεμβρίου ο Πολ Κρούγκμαν δημοσίευσε δύο πολύ ενδιαφέροντα κείμενα περί ‘Κακών Ευρωπαίων’ και περί της Άκραίας Περίπτωσης στην Ευρώπη’. Με δυό λόγια, ούτε η Γαλλία, ούτε η Ιταλία, ούτε η Ισπανία, ούτε ακόμη και η κακόμοιρη Ελλάδα, είναι οι ‘Κακοί Ευρωπαίοι’. Η πηγή του προβλήματος στην Ευρωζώνη, η ‘Ακραία Περίπτωση’, είναι η Γερμανία. Κείμενο:Kώστας Λαπαβίτσας Για ποιό λόγο;  Διότι ο γερμανικός πληθωρισμός, όπως αυτός προσεγγίζεται με το ονομαστικό μοναδιαίο κόστος εργασίας, ήταν συστηματικά κάτω από τον πληθωρισμό την Γαλλίας και της Ιταλίας, όπως δείχνει και ο πίνακας του Κρούγκμαν: Όχι μόνο αυτό όμως. Ο γερμανικός πληθωρισμός ήταν και συστηματικά κάτω του στόχου της ΕΚΤ για πληθωρισμό στο 2% ετησίως. Η Γαλλία και η Ιταλία, από την άλλη, πέτυχαν το στόχο με πολύ μεγαλύτερη ακρίβεια. Το αποτέλεσμα της γερμανικής παρασπονδίας (προς τα κάτω) ήταν η συστηματική συσσώρευση ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος για τη Γερμανία εντός της Ευρωζώνης, εφόσον δε μπορούσε να υπάρξει υποτίμηση. Άρα εμφανίστηκαν τεράστια γερμανικά πλεονάσματα και εξαγωγή ύφεσης στην υπόλοιπη Ευρώπη. Αυτή είναι η πηγή του προβλήματος της ΟΝΕ, όπως ο Κρούγκμαν μας λέει ότι τώρα συνειδητοποίησε. Πως να αντισταθεί κανείς στον πειρασμό να χαμογελάσει; Η πρώτη μελέτη του RMF στο Λονδίνο τον Μάρτιο του 2010 έδειχνε ακριβώς ότι η Γερμανία είναι η πηγή του προβλήματος γιατί κρατάει τους ονομαστικούς μισθούς χαμηλά και ‘φτωχαίνει τους γείτονές της’ εντός της Ευρωζώνης. Στη μελέτη που έκανα με τον Χάινερ Φλάσμπεκ το 2013 για λογαριασμό του Ινστιτούτου Ρόζα Λούξεμπουργκ αναπτύξαμε πλήρως το επιχείρημα και καταδείξαμε ότι το πρόβλημα έχει μετατοπιστεί στο κέντρο της Ευρωζώνης, αφού οι μισθοί στην περιφέρεια έχουν συντριβεί. Ο πίνακας που παραθέτω είναι από τη μελέτη εκείνη και αρχικά αναρτήθηκε στο μπλογκ μου στις 10 Μαρτίου του 2014 με τίτλο ‘Η γαλλική και ιταλική επιπλοκή της Ευρωζώνης’. Δείχνει παραστατικά το πρόβλημα: η Γερμανία συνεχίζει να κρατάει χαμηλά τους μισθούς – πολύ κάτω του στόχου του 2% της ΕΚΤ – η Ελλάδα και η Ισπανία έχουν συντριβεί (και οι μισθοί τους θα μείνουν χαμηλά μέσα στην Ευρωζώνη), αλλά οι γαλλικοί και ιταλικοί μισθοί δεν έχουν πέσει, αφού παραμένουν κοντά στο στόχο. Το ανταγωνιστικό κενό με την Γερμανία διευρύνεται και οι δύο αυτές οικονομίες πνίγονται μέσα στην Ευρωζώνη. ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΟ ΜΟΝΑΔΙΑΙΟ ΚΟΣΤΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ Ο Κρούγκμαν συνειδητοποιεί φυσικά ότι η επιβολή περαιτέρω λιτότητας στη Γαλλία και την Ιταλία – όπως βλακωδώς επιμένει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή – είναι συνταγή απόλυτης καταστροφής που στρέφεται κατά του θύματος και όχι του θύτη. Προτείνει διστακτικά μια επιθετική νομισματική πολιτική που ίσως αυξήσει των πληθωρισμό στη Γερμανία (που; πως; από ποιόν;), αλλά συνειδητοποιεί ότι δεν πρόκειται να το επιτρέψει η Γερμανία. Και παραδίδει τα όπλα μπροστά στην ‘καταστροφική δύναμη των κακών ιδεών’. Το πρόβλημα δεν είναι φυσικά οι ‘κακές ιδέες’ περί λιτότητας, όπως δυστυχώς πολλοί πιστεύουν ακόμη και στην Αριστερά στην χώρα μας. Η ΕΕ αναμφίβολα πάσχει από επιδημία νεοφιλελευθερισμού, αλλά αν το ζήτημα ήταν απλώς οι ιδέες, θα αρκούσε ίσως μια σειρά σεμιναρίων στην κ. Μέρκελ. Ούτε βέβαια φταίει η απουσία ‘πραγματικής’ κεντρικής τράπεζας, ή ενός ενιαίου κράτους στην ΕΕ. Είναι αληθές ότι πρόκειται περί σοβαρών αδυναμιών, αλλά το πρόβλημα της νομισματικής ένωσης είναι βαθύτερο, όπως σωστά ισχυρίζεται τώρα και ο Κρούγκμαν. Ένα πρόβλημα τέτοιου μεγέθους είναι στη βάση του ταξικό, όπως μας δίδαξε ο Καρλ Μαρξ πριν πολλά χρόνια. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, το γερμανικό εξαγωγικό κεφάλαιο και οι γερμανικές τράπεζες είναι απολύτως κερδισμένοι από την πολιτική μισθών στη Γερμανία. Κρατώντας τους μισθούς χαμηλά έχουν μετατρέψει τη Γερμανία σε μια τεράστια εξαγωγική μηχανή (50% του ΑΕΠ είναι εξαγωγές) που κυριαρχεί στην (ουσιαστικά εγχώρια) αγορά της Ευρωζώνης. Δεδομένου δε ότι η Γερμανία είναι ο κύριος δανειστής στην ΕΕ, η πολιτική ισχύς της είναι πλέον γιγαντιαία. Δεν υπάρχει το παραμικρό ενδιαφέρον από πλευράς γερμανικού κεφαλαίου για να αλλάξει η κατάσταση. Απεναντίας. Η γερμανική πολιτική μετά το 2010 έχει κάνει την ΟΝΕ ακόμη σκληρότερη. Αντί να πιέζεται σήμερα η Γερμανία, ασκείται πίεση στη Γαλλία και την Ιταλία να ακολουθήσουν μια καταστροφική πολιτική. Παρ’ όλα αυτά, η διαπίστωση που τελικά έκανε και ο Κρούγκμαν έχει την αξία της, τουλάχιστον για τη χώρα μας. Η άτεγκτη στάση της Γερμανίας και της Τρόικα, ο εξευτελισμός της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, δεν είναι αποτέλεσμα ιδεολογικής εμμονής, αλλά πηγάζει από σκληρά συμφέροντα που είναι σύμφυτα με την ΟΝΕ. Δεν πρόκειται η Γερμανία να υποχωρήσει στο θέμα του χρέους και της λιτότητας, όταν γνωρίζει ότι θα πάρει σειρά η υπόλοιπη περιφέρεια και το κέντρο, τινάζοντας στον αέρα ένα σύστημα που ευνοεί τα γερμανικά συμφέροντα. Δεν υπάρχει όμως λόγος να συζητάμε άλλο για την καταρρέουσα κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Το ζητούμενο είναι να αντιληφθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, έστω και την ύστατη ώρα, ότι το πρόβλημα δεν είναι η περιβόητη κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού, αλλά η ίδια η φύση της ΟΝΕ. Τα προβλήματα που έχουν ταξική ρίζα δυστυχώς δε λύνονται με ‘σκληρές διαπραγματεύσεις’. Ακόμη και τα άρθρα του Κρούγκμαν δείχνουν ότι έρχεται αναπόφευκτη σύγκρουση που απαιτεί ουσιαστική προετοιμασία.
http://papaioannou-giannis.net/

"Η Κρίση της Ευρωζώνης και οι πολιτικές της συνέπειες"‏

Η Πρωτοβουλία για την Αριστερή Μετωπική Συμπόρευση διοργανώνει τρεις διεθνιστικές συναντήσεις στην Αθήνα (15 Δεκεμβρίου 2014, ΑΣΟΕΕ, Αμφιθέατρο Αντωνιάδη, 6.30 μ.μ.), στην Πάτρα (16 Δεκεμβρίου 2014) και στη Θεσσαλονίκη (17 Δεκεμβρίου 2014).

Με θέμα “Η Κρίση της Ευρωζώνης και οι  πολιτικές της  συνέπειες”.

Οι συναντήσεις αυτές αποσκοπούν στην προώθηση του διεθνιστικού συντονισμού πολιτικών δυνάμεων και κινημάτων που θεωρούν ότι είναι μέγιστη αναγκαιότητα να τεθεί στο επίκεντρο της συζήτησης και των αγώνων το θέμα της εξόδου από την Ευρωζώνη και την ΕΕ.

Οι συναντήσεις αυτές αποσκοπούν στην προώθηση του διεθνιστικού συντονισμού πολιτικών δυνάμεων και κινημάτων που θεωρούν ότι είναι μέγιστη αναγκαιότητα να τεθεί στο επίκεντρο της συζήτησης και των αγώνων το θέμα της εξόδου από την Ευρωζώνη και την ΕΕ.

Ακολουθούν σαν συνέχεια και ενίσχυση μιας διαδικασίας που βρίσκεται στα πολύ αρχικά βήματά της και ξεκίνησε με τη συνάντηση της Ασίζης, στην Ιταλία, που έγινε στις 20-24 Αυγούστου και η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη.

Στην Ασίζη, εκπρόσωποι οργανώσεων και συντονισμών οργανώσεων από τη Γαλλία, την Ισπανία, την Ιταλία, την Ελλάδα, την Αυστρία και την Ουκρανία υπέγραψαν μια κοινή διακήρυξη που ορίζει το πεδίο της κοινής δράσης και σύμπλευσής τους. Ανάμεσα σε άλλα υπογραμμίζεται:

"Σε όλα τα κράτη- μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ιδιαίτερα της Ευρωζώνης, επιβάλλονται από την ΕΕ και τις τοπικές κυβερνήσεις βίαιες, αντικοινωνικές πολιτικές: δραματική μείωση των κοινωνικών δαπανών, υποτίμηση των μισθών [...], αδιαφανείς επιδοτήσεις σε μεγάλες επιχειρήσεις με τη δικαιολογία της δημιουργίας θέσεων εργασίας, ιδιωτικοποιήσεις, διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών και της κοινωνικής ασφάλειας […] Το αποτέλεσμα είναι μια δραματική αύξηση της ανεργίας και διάλυση οποιασδήποτε έννοιας εργασιακής ασφάλειας.
Οι ρίζες όλων αυτών πρέπει να αναζητηθούν στις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης που υποστηρίζονται πλήρως από τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Η τελευταία βασίζεται στα νεοφιλελεύθερα δόγματα που έχουν ήδη αποδείξει την καταστροφική τους δεινότητα για τα συμφέροντα των εργαζόμενων και των μεσαίων τάξεων. Στη ζώνη του Ευρώ το εμπορικό χάσμα μεταξύ των κρατών- μελών έχει βαθύνει. Το Ευρώ είναι το όπλο για τη μαζική καταστροφή της εργασίας. Το κοινό νόμισμα χρησιμοποιείται μονάχα για να προστατέψει τα μερίσματα των μεγαλομετόχων με το να διατηρεί μόνιμα και εκούσια ένα υψηλό ποσοστό ανεργίας. [...]

"Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι πράγματι το πιο εξελιγμένο σύστημα στον κόσμο, θεμελιωμένο σε μια προσπάθεια οικοδόμησης ενός πολιτισμού που θα βασίζεται στις δυνάμεις της αγοράς. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα φρικιαστικό σύστημα κυριαρχίας και αποξένωσης, από το οποίο οι λαοί θα πρέπει να απελευθερωθούν.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της νεοφιλελεύθερης παγκόσμιας τάξης, με τις γιγάντιες πολυεθνικές εταιρείες και τους υπερεθνικούς θεσμούς (ΠΟΕ, ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα, ΝΑΤΟ, ΕΕ, ΟΟΣΑ). Το σύστημα έχει ένα κύριο χαρακτηριστικό: το να δρα αμείλικτα με στόχο τη διάλυση της λαϊκής κυριαρχίας σε εθνικό επίπεδο. Είναι ο καλύτερος τρόπος για να επεκταθεί η χωρίς όρια ηγεμονία των μεγάλων επιχειρήσεων, όπως αποδεικνύει και η TAFTA. [...] Όντας η λαϊκή κυριαρχία ανύπαρκτη χωρίς την εθνική κυριαρχία, η εξάλειψη του έθνους-κράτους σημαίνει εξάλειψη της δημοκρατίας. Είναι το μέσο καταστρατήγησης της δύναμης των λαών να δρουν και να αποφασίζουν για το μέλλον τους".

Αυτό το πλαίσιο κοινής δράσης και συντονισμού προσελκύει κοινωνικές και πολιτικές  δυνάμεις που συνειδητοποιούν ότι το κενό που αφήνει η επίσημη κοινοβουλευτική αριστερά στην Ευρώπη όσον αφορά την πάλη για την έξοδο από την Ευρωζώνη και την ΕΕ το καλύπτει με αντιδραστικό-εθνικιστικό τρόπο μια δυναμικά ανερχόμενη ακροδεξιά έως και φασιστικές δυνάμεις -- σε κοινωνίες που τους δεσμούς των εργαζόμενων στρωμάτων, τόσο μέσα στις χώρες όσο και μεταξύ των χωρών, τους καταλύει μέχρι τις ρίζες τους η συντριπτική ανεργία, η πτώση του βιοτικού επιπέδου και η εκθεμελίωση βασικών δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Η ΕΕ, όπως διαίρεσε τις χώρες σε κέντρο που απομυζά το μόχθο των λαών και σε περιφέρεια που πεθαίνει, έτσι διαιρεί τους εργαζόμενους με τη βοήθεια των μεγάλων συνδικαλιστικών ενώσεων που έχουν αφομοιωθεί από το κυρίαρχο σύστημα. Δεν υπάρχει πιο εκκωφαντική σιωπή απ' αυτή πολλών συνδικαλιστικών ενώσεων κατά τη διάρκεια των χρόνων της κρίσης. Δεν υπάρχει πιο κραυγαλέα αδράνεια και απουσία διεθνιστικής αλληλεγγύης προς τους εργαζόμενους κάθε χώρας που πλήττονται με τα απανωτά μέτρα λιτότητας και διαρθρωτικής προσαρμογής.

Πρόθεση αυτών των διεθνιστικών συναντήσεων είναι να διερευνήσουν, με όσο το δυνατόν πιο πλατιά συμμετοχή αγωνιστών, εκτός από τις οικονομικές και τις πολιτικές/ γεωπολιτικές προεκτάσεις της κρίσης, τόσο στο εσωτερικό των χωρών, όσο και διεθνώς με την αστάθεια και την επαναφορά σε ψυχροπολεμικές συνθήκες, την οποία προκαλούν οι ΗΠΑ και η ΕΕ, κατά κύριο λόγο.

Τα όσα πρέπει να γίνουν είναι πολλά. Και μέσα σε κάθε χώρα και πανευρωπαϊκά. Ένα μικρό βήμα αποτελεί ο συντονισμός όσων δυνάμεων κινούνται σ' αυτό το μήκος κύματος. Σ' αυτό θέλει να συμβάλει η Πρωτοβουλία για την Αριστερή Μετωπική Συμπόρευση και μ' αυτές τις διεθνιστικές συναντήσεις.

Στις συναντήσεις θα συμμετάσχουν οι συναγωνιστές Ζακ Νικονόφ,από τη Γαλλία, και Μορένο Πασκουινέλι, από την Ιταλία.

Ο Jacques Nikonoff είναι ένας εκ των τριών εθνικών εκπροσώπων του «Πολιτικού Κινήματος Λαϊκής Χειραφέτησης (M’PEP)». Υπήρξε στέλεχος του Γαλλικού ΚΚ από το οποίο αποχώρησε το 1984, επανήλθε το 1999 για να αποχωρήσει οριστικά το 2001. Ιδρυτικό στέλεχος της Attac France της οποίας διετέλεσε και πρόεδρος από το 2003 έως το 2006. Υπό την προεδρία του η Attac συνέβαλλε αποφασιστικά στην καταψήφιση από το γαλλικό λαό του «ευρωσυντάγματος» κατά το δημοψήφισμα του 2005.

Ξεκίνησε από βιομηχανικός εργάτης (συγκολλητής). Όντας απολυμένος, για συνδικαλιστική δράση, κατόρθωσε να εισαχθεί και να σπουδάσει στην Εθνική Σχολή Διοίκησης (ΕΝΑ). Ειδικεύθηκε στην Πολιτική Διοίκηση (Administration civil). Εργάστηκε σε διάφορα δημόσια χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της Γαλλίας. Ασχολήθηκε κυρίως με θέματα ανεργίας και απασχόλησης. Σήμερα είναι επισκέπτης καθηγητής στο Ινστιτούτο Ευρωπαϊκών σπουδών (ΙΕΕ) του Πανεπιστημίου Paris VIII στο Σαιν-Ντενί.

Ο Moreno Pasquinelli γεννήθηκε στο Σπολέτο τον Μάιο του 1956. Υπηρετεί τις γραμμές της ιταλικής επαναστατικής αριστεράς από το 1970. Συγγραφέας βιβλίων και αμέτρητων εκθέσεων και άρθρων, θεωρητικού και πολιτικού χαρακτήρα, τα οποία δημοσιεύτηκαν σε διάφορα μαρξιστικά περιοδικά και πολλές ανεξάρτητες ιστοσελίδες. Από τις αρχές του 1990 είναι ανάμεσα στους ιδρυτές του Αντι-ιμπεριαλιστικού Κάμπ, του οποίου έχει υπάρξει διεθνής εκπρόσωπος. Γι' αυτό το λόγο έχει κάνει πολλά ταξίδια σε διάφορες χώρες και στην Ευρώπη συγκαταλέγεται μεταξύ των ηγετών της αλληλεγγύης στα απελευθερωτικά κινήματα . Έπαιξε εξέχοντα ρόλο στην υπεράσπιση της Γιουγκοσλαβίας, της παλαιστινιακής Ιντιφάντα και της Ιρακινής αντίστασης. Είναι ένας από τους ιδρυτές του "Συντονισμού της Αριστεράς ενάντια στο Ευρώ".

Αριστερή Μετωπική Συμπόρευση

Αντικαπιταλιστική ενημέρωση - Ανάγκη και δυνατότητα

Είμαστε σε μια εποχή που τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, έντυπα και ηλεκτρονικά, θεωρούνται και εν πολλοίς είναι, στυλοβάτες αλλά και οργανικό μέρος της εξουσίας. Κάθε συνειδητή προσπάθεια για ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής, με αφετηρία το στόχο της χειραφέτησης της εργασίας και την κοινωνική απελευθέρωση, περιλαμβάνει μεταξύ των άλλων την ανάγκη να κερδηθεί η μάχη και στο πεδίο της ενημέρωσης. Όπως πάντα, η κυρίαρχη τάξη παρουσιάζει τα δικά της συμφέροντα, ως συμφέροντα ολόκληρης της κοινωνίας. Στην περίπτωση της αστικής τάξης, δηλαδή μιας ελάχιστης οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας που άρχει στο σύγχρονο καπιταλισμό, αυτή η αντιστροφή της πραγματικότητας προϋποθέτει απόλυτη διαστρέβλωση στον τομέα της ενημέρωσης, κυριαρχία του ψεύδους, αλλά και συκοφάντησης κάθε φωνής αντίστασης.

Σε αυτό το μέτωπο στρατευόμαστε. Ο ιστότοπος αντικαπιταλιστικής ενημέρωσης pandiera.gr και το ιστολόγιο πολιτικού σχολιασμού aristeroblog.gr ενώνουν τις προσπάθειές τους, τις οποίες θα μπορείτε να τις παρακολουθείτε στο εξής, μέσα από τις αναρτήσεις στην pandiera.gr.

Το ενημερωτικό αυτό μήνυμα (newsletter), φιλοδοξεί να διαμορφώσει ένα δεσμό άμεσης ενημέρωσης αλλά και καλέσματος στήριξης της προσπάθειάς μας. Στην περίπτωση που δεν επιθυμείτε να λαμβάνετε αυτή την ενημέρωση, μπορεί να κάνετε διαγραφή της εγγραφής.

http://www.pandiera.gr/

Ο ΤΑΚΗΣ ΒΛΕΠΕΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΝΔ - H Προφητεία

Από τον Βασίλη Μπόνιο

Δύσκολα μπορεί να φαντασθεί κανείς κάποιον Ελληνα, ο οποίος θα μπορούσε να ντουμπλάρει με μεγαλύτερη επιτυχία τον διακεκριμένο Έφορο του Μουσείου του Λούβρου Ζακ Σονιέρ, με την δολοφονία του οποίου ξεκινά η συγκλονιστική αφήγηση του Νταν Μπράουν στον Κώδικα Ντα Βίντσι, από τον κ. Τάκη Μπαλτάκο.

Ο πρώην Γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου με το μικρό δέμας αποτελεί το μεγαλύτερο αρχείο μυστικών και ντοκουμέντων του εγχώριου πολιτικού, επιχειρηματικού και μηντιακού σύμπαντος. Μια κβαντομηχανή μυστικών.

Ο κ. Μπαλτάκος μιλώντας στο Kontra το βράδι της Πέμπτης, αμόλησε όλους τους δαίμονες ελεύθερους στην αυλή του Μαξίμου.

-Ο ΣΥΡΙΖΑ σαν κυβέρνηση έχει πολλές πιθανότητες να καταφέρει να απειλήσει την Μέρκελ και να πετύχει εκεί που απέτυχε ο Σαμαράς. Αν η Ελλάδα πρέπει να φοβάται την έξοδο από το ευρώ, η Γερμανία τρέμει την απώλεια της κυριαρχίας της στην Ευρώπη που οικοδομεί μεθοδικά αιώνες τώρα. Πιστεύω ότι εάν δεν φοβηθεί η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα καταφέρει να πετύχει μια συμφωνία και να κερδίσει ένα στοίχημα που θα προκαλέσει ένα οδυνηρό χτύπημα στην δεξιά παράταξη και στην ΝΔ η οποία θα δει τα ποσοστά της σε μονοψήφιους αριθμούς. Η επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ θα προκαλέσει ανήκεστο βλάβη στη ΝΔ...Θα κάνει πολλές δεκαετίες να συνέλθει η ΝΔ σε περίπτωση που τα καταφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ. Κι εγώ πιστεύω πως θα τα καταφέρει...

Ο κ. Μπαλτάκος έκοβε τις ανάσες των νεοδημοκρατών με τις εύλογες παρατηρήσεις του σε ά-λογα κυβερνητικά ώτα. Δεν έχει άδικο.

Το άρθρο του καλύτερου Ελληνα οικονομικού αναλυτή-προσωπικά τον θυμάμαι από τους διαδρόμους του Οικονομικού Ταχυδρόμου-κ. Αθανάσιου Χ. Παπανδρόπουλου που δημοσιεύει το Κουρδιστό Πορτοκάλι είναι αποκαλυπτικό του εκβιασμού σε βάρος της χώρας μας σε σχέση με το χρέος.

Τα νούμερα είναι εκπληκτικά-γράφει ο κ. Παπανδρόπουλος- και οι αλήθειες που κρύβονται πίσω από αυτά εκκωφαντικές. Η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) στο σύνολό της, οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία, ο Καναδάς και η Αυστραλία –δηλαδή, οι χώρες που σχηματίζουν σε παγκόσμιο επίπεδο το δυτικό πλέγμα– έχουν σήμερα συνολικό δημόσιο χρέος 60 τρισεκατομμύρια δολλάρια, ποσό που πλησιάζει το 100% του Ακαθάριστου Εγχωρίου Προϊόντος τους. Και αν δεν γίνουν γενναίες προσπάθειες καταπολέμησης της τάσης αυτής, το 2020 το ποσοστό θα έχει πάει στο 120% του ΑΕΠ, με την Ιαπωνία να κατέχει τα σκήπτρα (300%).

Αυτή είναι η αμείλικτη αλήθεια των αριθμών, την στιγμή που η Ελλάδα με το διεφθαρμένο πελατειακό κράτος-τους μηχανισμούς του οποίου γνωρίζει άριστα ο κ. Μπαλτάκος-άντε να έχει ένα χρέος ύψους 500 δις ευρώ ενώ μόνο τα αντίστοιχα της Γαλλίας και Ιταλίας αγγίζουν αθροιστικά τα 10 τρις.

Αυτή τη χώρα λοιπόν εκβιάζει ο Τζόνι Γουόκερ Γιουνκέρ-Ο Αγιος των Παγκόσμιων Φοροφυγάδων- ο οποίος τρέμει μην γίνει καμμιά στραβή και πάψουμε να είμαστε πειραματόζωο.

Ο κ. Μπαλτάκος από την άλλη, με το φονικό ένστικτο που διαθέτει, τρέμει στην ιδέα ότι είναι πιθανόν να υπάρξει ρεύμα υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ-παρά τις απανωτές μαλακίες που κάνουν στελέχη της Κουμουνδούρου-και ο ΣΥΡΙΖΑ βρεθεί παντοδύναμος στην κυβέρνηση.

Ηδη από το βράδι της Πέμπτης η καταστροφική για την ΝΔ προφητεία Μπαλτάκου προκαλεί τρόμο στους ψηφοφόρους της...

http://kourdistoportocali.com/

Προβάδισμα 4,2% του ΣΥΡΙΖΑ σε νέα δημοσκόπηση

Προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ, με 3,1% στην πρόθεση ψήφου και 4,2% στην εκτίμηση ψήφου με αναγωγή επί των εγκύρων, έναντι της Νέας Δημοκρατίας, δείχνει η δημοσκόπηση της Metron Analysis, για λογαριασμό της εφημερίδας «Παραπολιτικά».

Ειδικότερα σε ό,τι αφορά την πρόθεση ψήφου, ο ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνει 24,2% και η ΝΔ 21,1%. Τρίτο κόμμα έρχεται «Το Ποτάμι» με 6,8%. Ακολουθούν το ΠΑΣΟΚ με 4,3%, η Χρυσή Αυγή με 4,1%, όπως και το ΚΚΕ με 4,1% και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες με 2,5%. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ συγκεντρώνει 1,1%, Άλλο κόμμα 4,3%, Λευκό ή άκυρο 4,3%, Αποχή 6,4% και Αναποφάσιστοι 12,7%. Δεν απάντησε ένα 3% του δείγματος.

Στην εκτίμηση ψήφου μετά την αναγωγή επί των εγκύρων η διαφορά μεγαλώνει στις 4,2 ποσοστιαίες μονάδες. Συγκεκριμένα, ο ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνει 32,8% και η ΝΔ 28,6%. Τρίτο κόμμα «Το Ποτάμι» με 9,2%. Ακολουθούν το ΠΑΣΟΚ με 5,8%, η Χρυσή Αυγή με 5,6%, όπως και το ΚΚΕ με 5,6%, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες με 3,4% και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με 1,5%. 'Αλλο κόμμα 6%.

http://www.topontiki.gr/

Stratfor: Ακόμη και χωρίς πρόωρες εκλογές και με γραμμή στήριξης το ελληνικό χρέος θα είναι πρόβλημα

«H ελληνική κυβέρνηση ακόμη και εάν βρει τις επιπλέον ψήφους για την εκλογή νέου ΠτΔ και αποφύγει τις πρόωρες εκλογές η προοπτική επαναδιαπραγμάτευσης του ελληνικού χρέους δεν θα εξαφανισθεί και θα συνεχίσει να δημιουργεί ανασφάλεια σε ολόκληρη την Ευρωζώνη» προβλέπει το αμερικάνικο Ινστιτούτο γεωπολιτικών αναλύσεων STRATFOR.
Η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίσιμη οικονομική και πολιτική συγκυρία επισημαίνει ανυπόγραφη ανάλυση που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του STRATFOR με τίτλο «Greece Comes to an Economic and Political Juncture», σημειώνοντας ότι η ελληνική κυβέρνηση αγωνίζεται στο εσωτερικό και στο εξωτερικό της χώρας για να παραμείνει στην εξουσία έως τα μέσα του 2016. Στο εσωτερικό, η κυβέρνηση συνεργασίας υπό τον Π/Θ, Αντώνη Σαμαρά, προσπαθεί να βρει τις επιπλέον ψήφους που χρειάζεται στο Κοινοβούλιο για να διασφαλίσει την εκλογή του νέου Προέδρου Της Δημοκρατίας και να αποφύγει τις πρόωρες εκλογές. Στο εξωτερικό διαπραγματεύεται με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για μια πιστωτική γραμμή που θα αντικαθιστά το σχέδιο διάσωσης.
Οπως αναφέρει το mignatiou.com που αναδημοσιεύει το άρθρο του STRATFOR, η Ελλάδα και οι πιστωτές της θα συνάψουν συμφωνία για ένα νέο πακέτο οικονομικής βοήθειας, αλλά τα πολιτικά και οικονομικά προβλήματα της Αθήνας δεν πρόκειται να επιλυθούν σύντομα. Οι επόμενες τρεις εβδομάδες θα είναι κρίσιμες για την ελληνική κυβέρνηση και, για μια ακόμη φορά, οι πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα θα έχουν αντίκτυπο σε ολόκληρη την Ευρωζώνη.
Στις 8 Δεκεμβρίου έγιναν δύο κρίσιμες ανακοινώσεις για το μέλλον της Ελλάδας. Σε συνάντησή τους οι υπουργοί οικονομικών της Ευρωζώνης αποφάσισαν να δώσουν στην Ελλάδα δίμηνη «τεχνική παράταση» του τρέχοντος σχεδίου διάσωσης.
Η απόφαση αυτή ανοίγει τον δρόμο για την καταβολή της δόσης των 1,9 δις ευρώ στο πλαίσιο του τρέχοντος προγράμματος. Λίγες ώρες αργότερα η ελληνική κυβέρνηση ανακοίνωσε την επίσπευση εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας για τις 17 Δεκεμβρίου, δύο μήνες πριν από το χρονοδιάγραμμα, ενώ στην περίπτωση που δεν επιτευχθεί συμφωνία θα ακολουθήσει δεύτερη και τρίτη ψηφοφορία στις 23 και 29 Δεκεμβρίου, αντιστοίχως. Στις 9 Δεκεμβρίου ο κ. Σαμαράς ανακοίνωσε την υποψηφιότητα που προτείνει η κυβέρνηση για ΠτΔ. Πρόκειται για τον πρώην Ευρωπαίο Επίτροπο και πρώην υπουργό, Σταύρο Δήμα.
Η απόφαση των υπουργών οικονομικών της Ευρωζώνης και η ανακοίνωση επίσπευσης της εκλογής ΠτΔ συνδέονται, καθώς η ελληνική κυβέρνηση θέλησε να παραμείνει υπό την διεθνή οικονομική εποπτεία κατά τη διάρκεια διαχείρισης της πολιτικής κατάστασης στο εσωτερικό.
Οι αγορές ωστόσο συνεχίζουν να ανησυχούν σχετικά με την πολιτική αστάθεια στην Ελλάδα. Στις 9 Δεκεμβρίου το Χρηματιστήριο Αθηνών βυθίστηκε κατά 12,78%, σημειώνοντας τη μεγαλύτερη πτώση από το 1987.
Όπως επισημαίνεται, μεταξύ άλλων, η Αθήνα επιθυμεί το τέλος του σχεδίου διάσωσης, στις αρχές του 2015, και την αντικατάστασή του με μια πιστωτική γραμμή υπό όρους. Από την σκοπιά της κυβέρνησης αυτό εξυπηρετεί δύο στόχους. Πρώτον θα επέτρεπε στην Ελλάδα να δανείζεται από τις χρηματαγορές με σχετικά χαμηλά επιτόκια και δεύτερον η πιστωτική γραμμή θα συνοδεύονταν από πιο ήπιες προϋποθέσεις από εκείνες του σχεδίου διάσωσης ΔΝΤ-ΕΕ.
Οι όροι αυτοί είναι εξαιρετικά σημαντικοί καθώς η πλειοψηφία των Ελλήνων ψηφοφόρων είναι κουρασμένη από τα μέτρα λιτότητας, ενώ η Αθήνα επιθυμεί να μειώσει την εμπλοκή εξωτερικών δρώντων στην εσωτερική πολιτική της χώρας. Μακροπρόθεσμα η ελληνική κυβέρνηση θα ήθελε επίσης την επέκταση της περιόδου ωρίμανσης και μείωση των επιτοκίων για το χρέος της.
Οι Ευρωπαίοι ωστόσο φοβούνται ότι μια πιστωτική γραμμή με περιορισμένους όρους θα μείωνε την βούληση της Αθήνας για τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις, σε μια στιγμή που η κυβέρνηση πετυχαίνει μικρή οικονομική ανάπτυξη. Η Τρόικα εκτιμά επίσης ότι η Ελλάδα θα έχει δημοσιονομικό κενό ύψους 2,5 δις ευρώ, το επόμενο έτος. Η απόφαση για τη δίμηνη παράταση παρέχει στην ελληνική κυβέρνηση και στους δανειστές της επιπλέον χρόνο για να διαπραγματευτούν το σχέδιο της Αθήνας για τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις και τους όρους της νέας πιστωτικής γραμμής.
Οι διαπραγματεύσεις ωστόσο στις Βρυξέλλες συνδέονται με τις πολιτικές εξελίξεις στην Αθήνα, καθώς, όπως επισημαίνεται, μεταξύ άλλων, εάν δεν επιτευχθεί η εκλογή ΠτΔ τότε θα προκηρυχθούν εκλογές, τις οποίες σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις θα κέρδιζε ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα που απορρίπτει τα μέτρα λιτότητας και προτείνει την επαναδιαπραγμάτευση του ελληνικού χρέους.
Η κατάσταση αυτή δημιουργεί δίλημμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η πλειοψηφία των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων θα ήθελε να διαπραγματευτεί με την σημερινή ελληνική κυβέρνηση αντί να ωθήσει την Ελλάδα σε πρόωρες εκλογές οι οποίες θα έφερναν στην εξουσία ένα κόμμα το οποίο αμφισβητεί την πλήρη αποπληρωμή των δανείων.
Ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, έχει δηλώσει ότι επιθυμεί την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, ότι θα εξυπηρετήσει το ιδιωτικό χρέος της Ελλάδας και ότι θα διατηρήσει έναν ισοσκελισμένο προϋπολογισμό. Ζητάει ωστόσο διαγραφή χρέους από αυτό που κατέχουν οι επίσημοι πιστωτές της χώρας.
Ένα νέο κούρεμα λοιπόν του ελληνικού χρέους θα έπληττε κυρίως την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τα κ-μ της ΕΕ, και αυτό αποτελεί καλό λόγο για τις Βρυξέλλες να βοηθήσουν την κυβέρνηση του κ. Σαμαρά να κρατήσει όσο γίνεται περισσότερο τον ΣΥΡΙΖΑ μακριά από την εξουσία.
Μολονότι τα περισσότερα κ-μ της Ευρωζώνης ανησυχούν για χαλάρωση του προγράμματος μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα το 2015, θα συνεχίσουν να στηρίζουν την κυβέρνηση του κ. Σαμαρά εξαιτίας του φόβου αντικατάστασής της από μια πολύ πιο επιθετική κυβέρνηση. Στην περίπτωση πρόωρων εκλογών η Νέα Δημοκρατία θα επιχειρήσει να στείλει το μήνυμα στους ψηφοφόρους ότι η ίδια μπορεί να πετύχει καλύτερη συμφωνία από εκείνη που θα πετύχαινε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ακόμη ωστόσο και εάν η Ελλάδα κατορθώσει να αποφύγει τις πρόωρες εκλογές και λάβει την προληπτική πιστωτική γραμμή το χρέος θα παραμείνει ένα κρίσιμο πρόβλημα.

Σύμφωνα με το ΔΝΤ η Ελλάδα θα πρέπει να έχει συνεχώς πρωτογενές πλεόνασμα άνω του 4% σε σχέση με το ΑΕΠ και ανάπτυξη γύρω στο 3% για να μειώσει το χρέος από το 174%, το 2014, στο 128% το 2020.

Όπως επισημαίνεται λοιπόν, η ελληνική κυβέρνηση ακόμη και εάν βρει τις επιπλέον ψήφους για την εκλογή νέου ΠτΔ και αποφύγει τις πρόωρες εκλογές η προοπτική επαναδιαπραγμάτευσης του ελληνικού χρέους δεν θα εξαφανισθεί και θα συνεχίσει να δημιουργεί ανασφάλεια σε ολόκληρη την Ευρωζώνη.
http://www.iefimerida.gr/

Αφού ζημίωσε το ελληνικό κράτος, τώρα υποδεικνύει ποιός θα το κυβερνήσει

Απύθμενο πολιτικό θράσος από τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλωντ Γιουνκέρ. Ενώ επί της ουσίας παραδέχεται πως γνώριζε για την ευνοϊκή φορολόγηση πολυεθνικών εταιρειών στο Λουξεμβούργο του οποίου ήταν πρωθυπουργός, ζημιώνοντας κράτη-συμμάχους μεταξύ των οποίων κι η Ελλάδα, έρχεται τώρα να προτρέψει τους Έλληνες να μην ψηφίσουν λάθος.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του έγκυρου Guardian, ο Γιουνκέρ αρνείται πως είχε ο ίδιος κάποια ανάμειξη στις συμφωνίες με τις πολυεθνικές ώστε αυτές να φοροαποφύγουν στη χώρα του σώζοντας δισεκατομμύρια ευρώ αλλά παραδέχεται πως ήταν συχνά σε επαφή και διαπραγματεύσεις με πολλές από τις μεγάλες εταιρείες για φορολογικά ζητήματα, χωρίς όμως να συζητά επιμέρους φορολογικές διευκολύνσεις. Πείσθηκε κανείς;
Ερωτώμενος από το Guardian αν έχει πληγεί το πολιτικό του προφίλ από το σκάνδαλο Lux Leaks, o Λουξεμβούργιος πολιτικός απάντησε: “Προσωπικά δε νιώθω “τραυματισμένος” καθώς ξέρω τί έκανα και τί όχι. Αλλά δεν είμαι αφελής, ούτε ηλίθιος. Πρέπει να πορευτώ στο εξής με τη βεβαιότητα ότι πολλοί άνθρωποι στην Ευρώπη θα έχουν αμφιβολίες για το ήθος του νέου προέδρου της Κομισιόν. Πρέπει να ζήσω με αυτό”, είπε ο Γιουνκέρ. Με άλλα λόγια είναι σαν να μας λέει: “Αυτό που έκανα ήταν ανήθικο αλλά εφόσον ήταν νόμιμο, εγώ θα συνεχίσω να στρογγυλοκάθομαι σε μια από τις πιο ισχυρές καρέκλες της Ευρώπης”.
Κι από αυτή του τη θέση λοιπόν, ένιωσε αρκετός δυνατός ώστε να επέμβει με ευθύ τρόπο στα εσωτερικά της Ελλάδας και να υποδείξει στους Έλληνες πολίτες τί να ψηφίσουν. Μιλώντας σε ντιμπέιτ στην αυστριακή τηλεόραση είπε: “Νομίζω πω οι Έλληνες, που η ζωή τους είναι πολύ δύσκολη, ξέρουν πολύ καλά τι θα σήμαινε ένα λανθασμένο εκλογικό αποτέλεσμα για την Ελλάδα και την Ευρωζώνη". Στη συνέχεια φωτογράφισε τον γνωστό του από τις Βρυξέλλες Σταύρο Δήμα ως τον επιθυμητό Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην Ελλάδα.
Αξίζει να θυμίσουμε πως ο Ζαν Κλωντ Γιουνκέρ ήταν υποψήφιος για την προεδρία της Κομισιόν για λογαριασμό του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, στο οποίο συμμετέχει η Νέα Δημοκρατία. Εξάλλου στη γαλάζια καμπάνια για τις πρόσφατες ευρωεκλογές, υπήρχε το σύνθημα “vote for Juncker”. Για το καλό μας πάντα...
http://www.koutipandoras.gr/

Πιστώθηκαν 113,17 εκατ. ευρώ σε νέους αγρότες

Ποσό 113,17 εκατ. ευρώ έχει πιστωθεί μέχρι τώρα στους λογαριασμούς 10.926 παραγωγών που εντάχθηκαν στο πρόγραμμα Νέων Αγροτών του 2009 και του 2014, σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.
Από τους 10.926 νέους αγρότες:
- Οι 8.224 οι οποίοι εγκριθήκαν τον Σεπτέμβριο και εντάχθηκαν στο πρόγραμμα το 2014, έχουν πάρει την πρώτη δόση με συνολικό ποσό 101,51 εκατ. ευρώ που αντιστοιχεί στο 70% της συνολικής ενίσχυσης που δικαιούνται. Απομένουν 2.892 δικαιούχοι οι οποίοι θα λάβουν τις ενισχύσεις τους εντός των επόμενων ημερών. Μέχρι το τέλος του έτους θα έχει εξοφληθεί το σύνολο της πρώτης δόσης που ανέρχεται στα 136 εκατ. ευρώ.
- Ξεμπλόκαραν για 2.702 δικαιούχους του προγράμματος νέων αγροτών 2009, οι β΄και γ’ δόσεις και πιστώθηκαν οι λογαριασμοί τους με συνολικό ποσό 11,65 εκατ. ευρώ.

«Οι πληρωμές προχωρούν με πρωτόγνωρους ρυθμούς για τους νέους αγρότες σε σχέση με το παρελθόν και η εντολή μου προς τον ΟΠΕΚΕΠΕ και τις αρμόδιες περιφερειακές Διευθύνσεις είναι να έχουν εξοφληθεί ως το τέλος του έτους όλοι όσοι έχουν ενταχθεί στο πρόγραμμα του 2009 και να έχουν λάβει το 70% της πρώτης δόσης οι νέοι αγρότες που εντάχθηκαν το 2014» ανέφερε σε δηλώσεις του ο υπουργός Γιώργος Καρασμάνης και πρόσθεσε: «Οι νέοι αγρότες είναι το μέλλον της ελληνικής γεωργίας. Γιατί με τις ιδέες και τη δημιουργικότητά τους θα δώσουν πνοή στην ύπαιθρο και θα ενισχύσουν τον πρωτογενή μας τομέα που έχει μεγάλες προοπτικές ανάπτυξης. Στεκόμαστε λοιπόν έμπρακτα στο πλευρό τους και το αποδεικνύουμε κάθε στιγμή με τις αποφάσεις μας και τις πολιτικές μας».
 http://www.voria.gr/

MOODY’S: CREDIT NEGATIVE ΟΙ ΠΡΟΩΡΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Το ρίσκο για πρόωρες εκλογές αυξάνει η απόφαση Σαμαρά να επισπεύσει τη διαδικασία ανάδειξης Προέδρου της Δημοκρατίας, σύμφωνα με τον Οίκο αξιολόγησης Moody΄s.
«Αυτό είναι credit negative για την Ελλάδα, καθώς θέτει σε κίνδυνο τις διαπραγματεύσεις για τη συνέχιση του προγράμματος με την τρόικα, που έχουν προγραμματιστεί για τις αρχές του επομένου έτους. Επίσης πλήττει την εμπιστοσύνη των επενδυτών και αυξάνει το ρίσκο ρευστότητας και χρηματοδότησης για την χώρα», αναφέρει ο Οίκος.
Σύμφωνα με την εκτίμηση της Moody’s, υπάρχει σημαντική πιθανότητα οι προεδρικές εκλογές να φθάσουν στον τρίτο γύρο.

Κάνει δε λόγο για τις δυσκολίες που θα συναντήσει η κυβέρνηση, όσον αφορά την ενδεχόμενη στήριξη στον Σταύρο Δήμα, από τους ανεξάρτητους βουλευτές, τα μέλη της ΔΗΜΑΡ και από τους ΑΝΕΛ.
Κάτι τέτοιο φαντάζει δύσκολο.

«Ενδεχόμενες πρόωρες εκλογές θα μπορούσαν να προκύψουν στο πλαίσιο της αυξημένης λαϊκής στήριξης για το κόμμα της αντιπολίτευσης, ΣΥΡΙΖΑ, που έχει ισχυρή απήχηση σε έναν πληθυσμό που δυσκολεύεται με την λιτότητα και τη μείωση των εισοδημάτων», καταλήγει ο Moody’s.
http://kartesios.com/

ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΑΣ, Αντώνης Σαμαράς!

Τους λόγους για τους οποίους θα πρέπει να εκλεγεί πρόεδρος της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή εξήγησε ο Αντώνης Σαμαράς στην κοινοβουλευτική Ομάδα της Ν.Δ. Το μάθημα έγινε με τη μέθοδο της διάλεξης, που αποτελεί και το ατού του Αντώνη Σαμαρά, και η διαδικασία διήρκεσε αρκετές ώρες επειδή η Σοφία Βούλτεψη δεν καταλάβαινε τίποτα και ο πρωθυπουργός έπρεπε να της τα εξηγεί δύο και τρεις φορές μέχρι να πάρει χαμπάρι.

Αρχικά ο πρωθυπουργός απευθύνθηκε στους υπεύθυνους βουλευτές τονίζοντας ότι έχουν ευθύνη να κρατήσουν τη χώρα στην Ευρώπη. Αντίθετα ξεκαθάρισε ότι οι ανεύθυνοι βουλευτές δεν έχουν ευθύνη να κρατήσουν τη χώρα στην Ευρώπη.

Στη συνέχεια απευθύνθηκε στους πατριώτες βουλευτές εκφράζοντας την πεποίθηση ότι αυτή η χώρα, μαζί με το Αιγαίο, ανήκει στους Έλληνες γεγονός που θορύβησε τα ψάρια που θα πρέπει, μέσα σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα, να μετακομίσουν σε άλλη θάλασσα. Οι Τούρκοι όμως δεν θορυβήθηκαν καθόλου αφού γνωρίζουν ότι ο Αντώνης Σαμαράς λέει μαλακίες. Αντίθετα οι Έλληνες δεν το έχουν ακόμα καταλάβει. Δεν πτοούμαστε όμως. Ποτέ δεν είναι αργά.

Στη συνέχεια απευθύνθηκε στους τρομοκρατημένους βουλευτές λέγοντας τους να μην φοβούνται τον Καμένο γιατί μπορεί να δείχνει βλοσυρός αλλά στην πραγματικότητα είναι ένα άκακο αρνάκι που όταν βλέπει αναρχοκομουνιστή τον πιάνει σύγκρυο και αλλάζει δρόμο. Γιατί ο Καμένος έχει κακό παρελθόν με τους αναρχοκομουνιστές.

Επίσης έκανε νύξη για πρόεδρο μικρότερου κόμματος ο οποίος συμμαχεί με αυτούς που λίγους μήνες πριν κατήγγειλε ως επικίνδυνους. Και βέβαια ο Αντώνης Σαμαράς δεν εννοούσε τον Φώτη Κουβέλη αλλά τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Γιατί ο Αντώνης Σαμαράς βλέπει μπροστά. Είναι κάτι σαν προφήτης.

Δεν ξέχασε να αναφερθεί και στον Σταύρο Δήμα καθησυχάζοντας τον ότι θα είναι αυτός ο εκλεκτός και στις τρεις εκλογικές διαδικασίες για τη θέση του προέδρου της Δημοκρατίας. Γιατί έτσι και αλλιώς ο Αντώνης Σαμαράς θα παίξει για την τιμή των όπλων. Κάνα δυο τουφεκιές θα ρίξει.

Τέλος υπενθύμισε ότι όλη η Ευρώπη γουστάρει Αντώνη Σαμαρά και όχι Αλέξη Τσίπρα. Γιατί ο Αντώνης Σαμαράς είναι φιλοευρωπαίος. Για το αν είναι φιλέλληνας δεν ακούστηκε κάτι.

http://pitsirikidotnet.gr/

Κομισιόν: Δίνει 33 εκατ. ευρώ στους Τουρκοκύπριους

Στο πλαίσιο του συνολικού στόχου της διευκόλυνσης της επανένωσης της Κύπρου, η Κομισιόν ενέκρινε νέο ετήσιο πρόγραμμα οικονομικής βοήθειας της τουρκοκυπριακής κοινότητας ύψους 32.960.000 ευρώ.
Το κονδύλι αυτό αποτελεί τμήμα του εγκεκριμένου ευρωπαϊκού προγράμματος χρηματοδότησης, που εστιάζεται στην προώθηση της οικονομικής ενοποίησης του νησιού και στη βελτίωση των επαφών μεταξύ των δυο κοινοτήτων και της Ενωσης.
Η χρηματοδότηση θα δώσει ιδιαίτερη έμφαση στο περιβάλλον, περιλαμβανομένης της συλλογής λυμάτων και της συλλογής στερεών αποβλήτων, στην προετοιμασία των Τουρκοκυπρίων για την ενσωμάτωση του κοινοτικού κεκτημένου ενόψει μιας συνολικής διευθέτησης και στην άμεση βοήθεια προς φορείς της κοινωνίας των πολιτών και τοπικές κοινότητες.
Η Κομισιόν θα συνεχίσει επίσης τις προσπάθειες συμφιλίωσης και οικοδόμησης εμπιστοσύνης μέσω της στήριξης της Επιτροπής Αγνοουμένων και της Δικοινοτικής Επιτροπής για την Πολιτιστική Κληρονομιά.
http://www.tokarfi.gr/

Καυστική απάντηση Βενιζέλου σε Παπανδρέου και τα στελέχη που διαφωνούν

Καυστική απάντηση στη χθεσινή δήλωση του πρώην προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Γ. Παπανδρέου, έδωσε ο νυν πρόεδρος του κόμματος, Ευ. Βενιζέλος, μιλώντας στη συνέντευξη Τύπου μετά το τέλος της συνάντησης των υπουργών Εξωτερικών των χωρών μελών του ΟΣΕΠ. Συγκεκριμένα, ερωτώμενος από δημοσιογράφο σχετικά με τα εσωτερικά του ΠΑΣΟΚ και αν η δήλωσή του «ας αναλάβουν τις ευθύνες τους όσοι επιλέξουν το δρόμο των εκλογών» αφορά και τα εσωτερικά του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Βενιζέλος απάντησε φανερά ενοχλημένος: «Δεν υπάρχουν εσωτερικά του ΠΑΣΟΚ. Εσωτερικά του ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχουν. Υπάρχουν εξωτερικά του ΠΑΣΟΚ, με τα οποία δεν ασχολούμαστε». «Αναφέρομαι στις τελευταίες δηλώσεις του Γιώργου Παπανδρέου» επέμεινε ο δημοσιογράφος. «Σας απάντησα», είπε ο κ. Βενιζέλος.
Σημειώνεται ότι, νωρίτερα σε ανακοίνωσή του το κόμμα έκανε λόγο για προσπάθειες υπονόμευσης της παράταξης από «δυο - τρία» στελέχη του κόμματος. Η ανακοίνωση ήρθε μία ημέρα μετά την παρέμβαση του πρώην Πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, η οποία ερμηνεύθηκε από ορισμένους ως πρόθεση ίδρυσης νέου κόμματος.
http://www.eklogika.gr/

Kόμμα ΓΑΠ-συγκυβέρνηση με Τσίπρα!

Aπό τον Βασίλη Μπόνιο

Κι ενώ ο Βενιζέλος δεν έχει επιστρέψει ακόμη στην Αθήνα βγαίνει η είδηση για το Ειδικό Δικαστήριο του Παπακωνσταντίνου. Πρόκειται για μια ευθεία επίθεση στους ηρωικούς παπανδρεικούς που πάνε να σηκώσουν κεφάλι σαν φοβισμένες κότες που πίνουν νερό και κοιτάνε και τον ουρανό.
Mάλιστα σύμφωνα με πληροφορίες καλούν και τον Πάνο Καμμένο να καταθέσει για τα CDS. Kι όλα αυτά γιατί ο Βενιζέλος τρέμει στην ιδέα του κόμματος του Γιώργου.
Εχει προηγηθεί η αποκάλυψη από τον Σόιμπλε ότι ο Βενιζέλος ήταν αυτός που ανέτρεψε τον ΓΑΠ κι ακόμη οι δειλοί παπανδρεικοί δεν τολμούν να αρθρώσουν λέξη πέρα από τα βαρετά σεντόνια του Ελενόπουλου.
Ο Παπανδρέου κινδυνεύει να μεταβληθεί σε πολιτικό τρολ από πολιτικό ηγέτη-ρυθμιστή.
Κι αυτό γιατί εμφανίζεται να ζητά συνέδριο και εκλογή προέδρου από τη βάση, ο Βενιζέλος τον γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του για να μην πούμε κάτι πιο βαρύ κι αυτός μένει παυλόπουλος.
Αβουλος και αμήχανος με κάτι τραχανοπλαγιάδες θεωρητικούς παπανδρεικούς οι οποίοι από τους πολλούς καπουτσίνο στο Κολωνάκι έχουν υποστεί ανήκεστο βλάβη.

Μόνο αν τους κάνει ψυχανάλυση η γυναίκα του Λαλιώτη μπορεί να ξυπνήσει μέσα τους η επαναστατική διάθεση και να κάνουν επιτέλους αυτό το κόμμα το οποίο πρέπει να έχει ένα και μόνο σημείο αιχμής-αυτό είναι αρκετό και ταιριάζει στην φιλοσοφία του ΓΑΠ: Τα διαρκή δημοψηφίσματα-κυρίως ηλεκτρονικά.
Ο ΓΑΠ χρειάζεται καινοτόμες ιδέες κι αυτές δεν μπορεί να τις εξασφαλίσει από τους δυσκοίλιους καπουτσίνους του Κολωνακίου.
Πρέπει όμως ο ίδιος να πάρει πρωτοβουλίες-να μην κάθεται ακίνητος και δειλός.
Δεν είναι δυνατόν να ψηφίζει στην Βουλή έναν μαιμού προυπολογισμό για να υποδυθεί τον θεσμικό την στιγμή που οι θεσμοί έχουν μετατραπεί σε χρησιμοποιημένη σερβιέτα.
Η Ιστορία σιχαίνεται τους δειλούς και μόνο δειλία είναι σ΄αυτή τη συγκυρία οι υπεκφυγές. Ναι, να γυρίσεις την Ελλάδα σαν αρχηγός κόμματος όμως κι όχι για να παρουσιάζεις φωτογραφικά άλμπουμ του ΠΑΣΟΚ.
Πως είναι δυνατόν να συμβαίνουν όλα αυτά κι εσύ να σιωπάς και να ψηφίζεις;

Πως είναι δυνατόν να στέκεις ακίνητος όταν ακόμη και ο Θεοδωράκης κοντεύει να πιάσει ένα 7%.
Εσύ ένας Παπανδρέου με τόσες διεθνείς προσβάσεις, πως είναι δυνατόν να δειλιάζεις;
Γνωρίζεις πολύ καλά πως το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας είναι η έλλειψη Δικαιοσύνης. Πως πιο άρρωστη από την Οικονομία μας είναι η Δικαιοσύνη.
Ιδού πεδίο δόξης λαμπρό. Εάν δεν σε "κρατάει" κανείς ρίξου στην μάχη.
Κάνε ραντεβού με τον Πάστορα Κουβέλη και δώσε την δυνατότητα στο κόμμα που θα δημιουργήσεις να εκλεγούν κάποιοι από τους βουλευτές της ΔΗΜΑΡ που σήμερα είναι άστεγοι-κάνε παιγνίδι επιτέλους!
Ο Σόιμπλε αποκάλυψε ότι ο Βενιζέλος ανέτρεψε τον Παπανδρέου μετά τις Κάννες και εξαιτίας του αποσύρθηκε το δημοψήφισμα για την δανειακή σύμβαση.
Μετά από αυτό αναρωτιέται κανείς τι άλλο περιμένει ο Παπανδρέου και οι παπανδρεικοί.
Αναρωτιέται κανείς πως είναι δυνατόν ο γιος του Ανδρέα να ψηφίζει συντεταγμένα έναν μαιμού προυπολογισμό.
Πόσες ταπεινώσεις θα ανεχτεί επιτέλους ένας Παπανδρέου; Ακόμη και η ανακοίνωση που εξέδωσες πριν λίγο είναι μια δειλή διφορούμενη ανακοίνωση. Τι πάει να πει ΕΑΝ δεν εκλεγεί πρόεδρος Δημοκρατίας; Εσύ δεν είσαι μέρος του ΕΑΝ; Γιατί δεν έχεις τα κότσια να πεις εγω δεν πρόκειται να ψηφίσω πρόεδρο Δημοκρατίας γιατί πρέπει να αποφασίσει ο λαός. Τα δημοψηφίσματα τα οποία πολύ σωστά επικαλείσαι δεν είναι η δυνατότητα του λαού να αποφασίζει; Εσύ οφείλεις αντί να παραμένεις αδρανής να επηρεάζεις τα ιστορικά γεγονότα. Είναι πολύ πιθανόν λοιπόν εάν γίνουν εκλογές να βρεθείς να συγκυβερνάς με τον Τσίπρα. Θα έχεις μια δεύτερη ευκαιρία από τον ελληνικό λαό και ας ελπίσουμε ότι αυτή τη φορά δεν θα τα σκατώσεις. Ως τότε όμως δεν πρέπει να περιμένεις από τους άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Οι ηγέτες αναδεικνύονται στα δύσκολα-όχι μέσα από τις φυγομαχίες.

ΔΙΦΟΡΟΥΜΕΝΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΑΠ-ΖΗΤΑΕΙ ΝΑ ΒΓΕΙ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΒΟΥΛΗ!
Πριν από λίγο ο Παπανδρέου εξέδωσε μια ανακοίνωση με την οποία επιτίθεται σε κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ και ζητά να εκλεγεί πρόεδρος από αυτή τη Βουλή.
Η "τραβεστί" ανακοίνωσή, αλά ΓΑΠ, έχει ως εξής>
Οι περιστάσεις επιβάλλουν σε όλους μας, σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις, να μιλήσουμε με καθαρό λόγο.
Η χώρα μας σήμερα βρίσκεται ξανά στην δίνη μιας κρίσης.
Κρίση αξιοπιστίας. Κρίση που καλλιεργεί νέα ερωτηματικά στους εταίρους μας.
Δεν θα έπρεπε.
Είναι κρίση που επαναφέρει συζητήσεις στις διεθνείς αγορές για Grexit και χρεοκοπία.
Η κρίση αυτή, απειλεί να υπονομεύσει την ανεπανάληπτη προσπάθεια που έκανε ο Ελληνικός λαός τα τελευταία χρόνια.
Και αυτό, είναι και άδικο και απαράδεκτο.
Γιατί η χώρα μας, με θυσίες, κόπο και προσπάθειες που ξεκίνησαν από τις αρχές του 2010, κατάφερε να κάνει τη μεγαλύτερη δημοσιονομική προσαρμογή στην ιστορία των χωρών του ΟΟΣΑ, αλλά και να πρωτεύσει – από τότε – σε ρυθμό μεταρρυθμίσεων.
Όμως, όπως λέω πάντα, τα ελλείμματα που περιορίσαμε δραστικά, δεν ήταν παρά το σύμπτωμα μιας βαθύτερης κρίσης.
Κρίση Δημοκρατίας.
Κρίση ενός πελατειακού συστήματος. Ενός κράτους και ενός οικονομικού, μιντιακού και πολιτικού κατεστημένου, που πολλαπλασίαζε αδικίες αντί να προωθεί αξίες, στήριζε τον παρασιτισμό αντί της παραγωγικής Ελλάδας, σπαταλούσε ή επέτρεπε κάποιοι να ιδιοποιούνται πόρους και χρήματα του Ελληνικού λαού αντί να τα διαχειρίζεται με διαφάνεια υπέρ του δημοσίου συμφέροντος. Επένδυε στην διατήρηση της εξουσίας, αντί της υγιούς και βιώσιμης ανάπτυξης της χώρας μας.
Κρίση ενός πελατειακού συστήματος, που διατηρούσε την εξουσία κρατώντας τον Έλληνα και την Ελληνίδα όμηρους μέσα από εξαρτήσεις και δουλείες. Ενός συστήματος που και σήμερα θέλει συνειδήσεις εξαγορασμένες ή φοβισμένες από τις κατεστημένες δυνάμεις της χώρας.
Αυτές οι δυνάμεις και οι δομές που επέβαλαν, αποτέλεσαν και αποτελούν το εμπόδιο για να πάει η χώρα μπροστά, να ανθίσουν οι υγιείς πρωτοβουλίες, να αξιοποιηθεί ο ανθρώπινος και φυσικός της πλούτος για το κοινό καλό. Να αναδείξει ό,τι καλύτερο διαθέτει ο Ελληνισμός.
Αυτές οι δυνάμεις, οι πρακτικές και οι δομές, έφεραν τα ελλείμματα και τελικά την εξάρτηση.
Αυτές ευθύνονται που μας οδήγησαν να έχουμε την ανάγκη ενός μνημονίου, που πράγματι, αποτελεί μια επώδυνη μετάβαση.
Και οι εταίροι μας έχουν σημαντικές ευθύνες, για το γεγονός ότι, το κόστος αυτής της μετάβασης ήταν και είναι τόσο οδυνηρό.
Αλλά όσο και εάν θέλουμε να ασκήσουμε δικαιολογημένη κριτική στους εταίρους μας ή στην δύναμη των διεθνών αγορών, ευθύνη δικιά μας ήταν και είναι να κάνουμε την Ελλάδα ισχυρή.
Να στέκεται στα δικά της πόδια, με τις δικές της δυνάμεις, ώστε να μην είναι εξαρτημένη και εκτεθειμένη στις βουλήσεις των διεθνών αγορών ή τις υπερβολικές απαιτήσεις των εταίρων.
Η ηγεσία της κυβέρνησης – αφού η κυβέρνηση ούτε συνεδριάζει, ούτε αποφασίζει, έκανε τις επιλογές της και ανακοίνωσε τις αποφάσεις της. Αποφάσεις, που ήρθαν σαν φυσική συνέχεια των επιλογών επί τη βάση των οποίων διαπραγματεύτηκε με τους εταίρους μας, αυτήν την τελευταία περίοδο, αλλά και της συνολικότερης στάσης της, που ουσιαστικά συνιστά αποδοχή δύο αδιέξοδων παραγόντων:
Πρώτον. Του – στα όρια του γραφικού – «ανταγωνισμού» Κυβέρνησης και Αντιπολίτευσης σε αντιμνημονιακή ρητορεία, με εύκολα λόγια.
Δεύτερον, συνακόλουθο του πρώτου. Της πρωτοφανούς απουσίας, Κυβέρνησης και Αντιπολίτευσης, από το μέτωπο αντιμετώπισης των βαθύτερων αιτιών, που μας οδήγησαν στην κρίση και στα πρόθυρα μιας εθνικής τραγωδίας, κρυπτόμενες και οι δύο πίσω από αντιμνημονιακές ιαχές.
Η κρίση σήμερα, έρχεται ως αποτέλεσμα του τρόπου με τον οποίο πολιτεύτηκαν μέχρι τώρα και οι δύο πλευρές, καθώς βρέθηκαν μακράν της αδήριτης ανάγκης να συγκρουστούν με τις πελατειακές αντιλήψεις, νοοτροπίες και συμπεριφορές, που αποτελούν την πηγή των δεινών που ταλανίζουν τη χώρα και τον Ελληνικό λαό.
Δηλαδή, με όσα, κατά κύριο λόγο, ευθύνονται για τις τραγικές συνέπειες της κρίσης, που βιώνουν οι Έλληνες και πληρώνουν δυσανάλογα οι πιο αδύναμοι και οι μονίμως εγκαλούμενοι – αλλά και μονίμως συνεισφέροντες στα δημόσια οικονομικά.
Και σήμερα με τα διλήμματα που και οι δύο θέτουν, της προεδρικής εκλογής ή μη, των εκλογών ή μη, σε καμία περίπτωση δεν θέτουν και επί της ουσίας το πραγματικό δίλημμα, αυτό που αφορά την μετάβαση στην «μεταπελατειακή Ελλάδα».
Όσο για την έξοδό μας από το μνημόνιο, θα είναι γράμμα κενό εάν αναπαράξουμε και πάλι ένα άδικο πολιτικό και κοινωνικό σύστημα νομής της εξουσίας.
Αποτέλεσμα όλων αυτών; Την ώρα που η χώρα χρειαζόταν να αξιοποιήσει με όλους τους τρόπους την δυναμική των θυσιών του Ελληνικού λαού και των πρωτοφανών αποτελεσμάτων που πέτυχε, να βρίσκεται απέναντι από τους εταίρους μας, χωρίς διαπραγματευτικό οπλοστάσιο, αλλά και στο αδιέξοδο που διαμόρφωσαν, τόσο η ίδια η ηγεσία της Κυβέρνησης με τις επιλογές της, όσο και η ηγεσία της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης με την δήθεν φιλολαϊκή πολιτική της.
Έτσι, η μεν ηγεσία της Κυβέρνησης απώλεσε το όποιο πολιτικό της κεφάλαιο, η δε ηγεσία της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης βρίσκεται εγκλωβισμένη στον ιστό που η ίδια ύφανε.
Ο λαϊκισμός – των εύκολων λόγων, κοινό στοιχείο της πολιτικής αντίληψης και πρακτικής τους, μετετράπη σε τιμωρό.
Αλλά το τίμημα της αβεβαιότητας καλούνται να καταβάλουν οι πολίτες.
Πέντε χρόνια από την εκδήλωση της κρίσης, η χώρα βρέθηκε στη χειρότερη δυνατή θέση που θα μπορούσε να διανοηθεί κανείς. Ένας βασικός λόγος είναι ότι, τα τρία τελευταία χρόνια αυτής της πενταετίας, επανέκαμψαν αντιλήψεις, νοοτροπίες και συμπεριφορές που δεν βρίσκονταν σε αντιστοίχιση με τα πραγματικά διακυβεύματα που έπρεπε να αντιμετωπίσουμε.
Στα τέλη του 2011, οι πολίτες θα καλούνταν να δώσουν αυθεντική απάντηση σε πραγματικά διακυβεύματα και πραγματικά δεδομένα. Ένα χειροπιαστό πρόγραμμα, που προέβλεπε και την τεράστια δανειοδότηση της χώρας μας και το μεγαλύτερο ιστορικά κούρεμα χρέους που έγινε ποτέ.
Σήμερα, καλείται η Βουλή να δώσει διέξοδο, που όμως και οι δύο πλευρές με τη στάση τους υπονομεύουν. Και οι πολίτες, θα κληθούν, αν χρειαστεί, να επιλέξουν μια από τις δύο πολιτικές επιλογές, που και οι δύο – τόσο «συγκρουόμενες» μα τόσο ίδιες, ευθύνονται για το αδιέξοδο.
Έτσι,
Αντί για έξοδο από το μνημόνιο στα τέλη Δεκεμβρίου του 2014, όπως ήταν προγραμματισμένο εδώ και τρία χρόνια, έχουμε παράταση με άδηλη έκβαση.
Αντί για ευτυχή κατάληξη της αξιολόγησης των πεπραγμένων, που θα οδηγούσε στην υιοθέτηση και εκ μέρους των εταίρων μας, μιας στρατηγικής που θα είχαμε εμείς διαμορφώσει, δηλαδή, μιας συμφωνίας που θα μπορούσε να είχε συμφωνηθεί μήνες πριν, καμία συμφωνία – και απόλυτη αβεβαιότητα.
Και σε περίπτωση πρόωρων εκλογών, η όποια κυβέρνηση, δεν θα έχει παρά απειροελάχιστα χρονικά περιθώρια να διαπραγματευτεί ουσιαστικά οτιδήποτε με τους εταίρους μας, προτού εκπνεύσει η παράταση των δύο μηνών.
Αντί να έχουμε διαμορφώσει μια Συμφωνία, που θα αποτελούσε παράλληλα και ένα Συμβόλαιο με τον Ελληνικό λαό, Συμβόλαιο δικό μας, που εμείς, με δική μας πρωτοβουλία θα είχαμε συνάψει, εθνικό, για τα παραπέρα βήματα που θα καθιστούσαν τη Ελλάδα χώρα διαφάνειας, χρηστής διοίκησης, δικαιοσύνης και βιώσιμης ανάπτυξης, αντιδικούμε για το πως θα διαχειριστούμε την αυριανή εξουσία.
Και βεβαίως, αντί για συνεννόηση, έστω στα στοιχειώδη, μετά από όσα περάσαμε, οι ηγεσίες Κυβέρνησης και Αντιπολίτευσης ανταγωνίζονται για το ποιος θα προκαλέσει μεγαλύτερο φόβο στον Ελληνικό λαό και επομένως αστάθεια στη χώρα. Υπονομεύουν έτσι – προκαλώντας φόβο και ανασφάλεια – ένα εθνικό πλεονέκτημα του Ελληνισμού που είναι η ίδια η δημιουργικότητα και συμμετοχή των Ελλήνων πολιτών σε όσα αφορούν την συλλογική μας πορεία.
Οι έχοντες την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας, απέτυχαν να την οδηγήσουν στην «επόμενη μέρα», παρά την διακομματική στήριξη στη Βουλή, παρά τις πρωτοφανείς συνθήκες κοινωνικής ηρεμίας σε σχέση με αυτά που αντιμετωπίσαμε εμείς την περίοδο 2009-2011 και παρά το γεγονός ότι, οι δυσκολότερες αποφάσεις μεταρρυθμίσεων και προσαρμογής έγιναν επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ.
Και δυστυχώς, η ηγεσία της σημερινής Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, συναγωνίζεται και ξεπερνά σε ανευθυνότητα την ηγεσία της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης της περιόδου 2009-2011.
Και από τις δύο πλευρές ουδεμία προσπάθεια διαλόγου. Ακόμη και τα κυβερνητικά όργανα «αργούν».
Ουδεμία προσπάθεια συνεννόησης μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων – πόσο μάλλον και των κοινωνικών εταίρων.
Ουδεμία προσπάθεια εξεύρεσης ενός μίνιμουμ κοινού τόπου, που θα διασφάλιζε μια βιώσιμη προοπτική για τη χώρα και την οικονομία.
Ουδεμία προσπάθεια οικοδόμησης ενός αξιόπιστου και αποτελεσματικού διαπραγματευτικού οπλοστασίου, όχι μόνον έναντι των εταίρων μας, αλλά και για την ουσιαστική αντιμετώπιση των πραγματικών αιτιών που μας οδήγησαν στο χείλος μιας εθνικής καταστροφής.
Τα αντιμνημονιακά καλλιστεία στα οποία επιδόθηκαν και οι μεν και οι δε, οδηγούν την Ελλάδα σε απαράδεκτο και επικίνδυνο αδιέξοδο μιας και δεν απαντούν στα πραγματικά διακυβεύματα.
Και βεβαίως, ουδεμία ουσιαστική συζήτηση για το πως θα ενταχθεί η χώρα στα νέα δεδομένα που διαμορφώνονται παγκοσμίως, στον καταμερισμό εργασίας για την παραγωγή υγιούς οικονομικού αποτελέσματος και βιώσιμων θέσεων εργασίας.
Αντιθέτως, απόλυτη προσήλωση στον μοναδικό κοινό τόπο που χαρακτηρίζει τη στάση των σημερινών ηγεσιών, τα μικροκομματικά τους συμφέροντα, που οικοδομήθηκαν γύρω από ένα ψευτοδίλημμα: ποιος θα σκίσει γρηγορότερα το Μνημόνιο. Πώς θα ξεφορτωθούμε τους «κακούς» της τρόικα – χωρίς να έχουμε οικοδομήσει τα δικά μας θεμέλια, ώστε να στηριχθούμε στις δικές μας δυνάμεις.
Καμία σοβαρότητα, καμία νέα μεταρρύθμιση της προκοπής, καμία επιλογή που να συνεισφέρει προστιθέμενη αξία στις θυσίες του Ελληνικού λαού και να αξιοποιεί τα πρωτοφανή αποτελέσματα αυτής της προσπάθειας. Αντιθέτως υπονομεύτηκαν θεσμικές αλλαγές που αποτελούσαν τη βάση μιας άλλης συμπεριφοράς και λειτουργίας της πολιτείας.
Το 2011, με την πρόταση για δημοψήφισμα – και μάλιστα, σε αντίθεση με ό,τι σήμερα συμβαίνει, επί ειλημμένης απόφασης, συγκεκριμένης και σαφούς, απόφασης που έφερνε χρήματα στη χώρα και συνέβαλε στην ουσιαστική και αποτελεσματική περικοπή και αναδιάρθρωση του χρέους, απόφαση που επετεύχθη με την συμφωνία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 26ης-27ης Οκτωβρίου του 2011 και έδινε προοπτική στη χώρα, ξεσκεπάσαμε την υποκρισία πολλών και επιβάλλαμε τελικά συναίνεση, που εκφράστηκε με την συγκρότηση κυβέρνησης συνεργασίας.
Μπροστά στην ανάγκη εθνικής συνεννόησης, οδηγηθήκαμε ακόμα και σε αλλαγή Πρωθυπουργού, ο οποίος είχε εκλεγεί με το 44% του Ελληνικού λαού.
Αλλά η ηγεσία της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε άλλα σχέδια, που δεν αφορούσαν την εθνική προσπάθεια και την επιδίωξη συναινέσεων και προκάλεσε τις διπλές εκλογές του 2012, που παρ’ ολίγον να οδηγήσουν τη χώρα σε χρεοκοπία.
Δηλαδή, σε ό,τι προσπαθούσαμε με νύχια και με δόντια να αποφύγουμε – χάριν επιδιώξεων που δεν είχαν καμία σχέση με το εθνικό συμφέρον.
Το μήνυμα είναι σαφές: καθήκον μας είναι, να μην επιτρέψουμε να επαναληφθούν τα ίδια λάθη – τουλάχιστον στο βαθμό που μας αναλογεί.
Με αυτά τα δεδομένα,
Όλες οι δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις του τόπου, οφείλουν άμεσα, χωρίς δεύτερες σκέψεις, να αναλάβουν τις ευθύνες τους, ώστε να διαμορφωθεί περιβάλλον ευρύτερων συναινέσεων.
Η παρούσα Βουλή μπορεί και πρέπει να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Και να καταστεί δυνατή, η συγκρότηση μιας κυβέρνησης, η οποία θα πρέπει:
- Να στηρίζεται σε ξεκάθαρο προγραμματικό πλαίσιο, για πραγματικές μεταρρυθμίσεις, με σαφές δημοκρατικό και προοδευτικό πρόσημο.
- Να επιδιώξει στοιχειώδη συνεννόηση οικοδόμησης διαπραγματευτικού πλαισίου για την αξιολόγηση των δεσμεύσεων της χώρα έναντι των εταίρων της.
- Να επιδιώξει εθνική συνεννόηση για την οριστική διευθέτηση του δημοσίου χρέους.
- Να προχωρήσει σε ουσιαστική, προοδευτική, ιστορικής σημασίας Συνταγματική Αναθεώρηση.
- Να αξιοποιήσει τον θεσμό του δημοψηφίσματος, δηλαδή, τη δυνατότητα να αποφασίσει ο ίδιος ο πολίτη, για την προώθηση μεγάλων θεσμικών τομών στη χώρα
- Να επιδιώξει εθνική συνεννόηση για την έξοδο από το Μνημόνιο και την ασφαλή μετάβαση στην «επόμενη μέρα».
Ευχής έργο είναι – και για να μην χαθούν οι θυσίες του Ελληνικού λαού και για να διαμορφώσουμε μια Ελλάδα ισχυρή και δίκαιη , έστω αυτή την ύστατη ώρα, η μεν ηγεσία της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να συνειδητοποιήσει την πραγματικότητα, η δε ηγεσία της Κυβέρνησης να αντιληφθεί επιτέλους, ότι φέρει πρωτίστως την ευθύνη άμεσων πρωτοβουλιών, γνωρίζοντας ότι ουδεμία προσωπική πολιτική πορεία υπερτερεί της διασφάλισης του εθνικού συμφέροντος.
Στην απευκταία περίπτωση, που δεν υπάρξει μια τέτοια θετική εξέλιξη και η ανευθυνότητα οδηγήσει τη χώρα σε εθνικές εκλογές, καλούμαστε όλοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.
Οι υγιείς παραγωγικές και δημιουργικές δυνάμεις του τόπου, επιθυμούν να οδηγηθούμε σε έναν δρόμο αξιοπρέπειας, προοπτικής και ελπίδας.
Οι προοδευτικές δυνάμεις της χώρας, μπορούν και πρέπει να συμβάλλουν και στην υπέρβαση του αδιεξόδου και στην διαμόρφωση μιας βιώσιμης πορείας, για την Ελλάδα και τον Ελληνικό λαό.
Αυτό είναι το χρέος μας και σε αυτό θα ανταποκριθούμε.
Τι γράφαμε σε προηγούμενη ανάρτησή μας>
-Βιώσαμε αυτή την κατάσταση, αν θυμάστε, και στο Συμβούλιο των Καννών, όταν διαπραγματευτήκαμε με τον Παπανδρέου το δημοψήφισμα, το οποίο βέβαια την επόμενη ημέρα αποσύρθηκε υπό την πίεση του τότε υπουργού Οικονομικών, Ευάγγελου Βενζέλου.
Αυτά ανάμεσα στα άλλα ο Σόιμπλε. Περιμένουμε από τους Παπανδρέου να σταθούν στο ύψος του ονόματός τους και να προχωρήσουν στην δημιουργία κόμματος αντί να σέρνονται δειλοί και άβουλοι στην σκιά του Βενιζέλου.

Ο Βενιζέλος μετά τον ΓΑΠ εξουδετερώνει και τον Αντώνη Σαμαρά.

Ολοι οι εγκεφαλικοί Ελληνες ενθυμούνται ότι ο πρωθυπουργός Σαμαράς έως και την τελευταία στιγμή ξόρκιζε ότι μόνο την ιδέα των πρόωρων εκλογών αλλά και την επίσπευση της προεδρικής εκλογής.

Ωσπου ο Βενιζέλος πήρε το παιγνίδι πάνω του. Ηταν ο Βενιζέλος ο οποίος από την Βασιλεία της Ελβετίας έκανε λόγο για την επίσπευση της διαδικασίας εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας.

«Οι αναγκαίες εγγυήσεις θα δοθούν εφόσον υπάρχει η βούληση του ελληνικού λαού. Γιατί εμείς ενεργούμε στο όνομα του ελληνικού λαού και πρέπει να έχουμε δύναμη, πρέπει να έχουμε στήριξη εσωτερική για να μπορέσουμε να επιβάλουμε την αλήθεια».

Ο Σαμαράς στο άκουσμα της δήλωσης του Βενιζέλου άρχισε ένιωσε το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια του. Πανικός. Επικοινώνησε με τον πανούργο αντιπρόεδρο. Αυτός αντί να τον καθησυχάσει τον πανικόβαλε ακόμη περισσότερο.

Η δίωρη συνάντηση Τσίπρα-Βενιζέλου άρχισε να στιφογυρίζει στο μυαλό του Σαμαρά αυξάνοντας το αίσθημα του πανικού.

Εβλεπε ότι ο Bενιζέλος τον οδηγεί σε πρόωρες εκλογές. Οπως ο γερο-Σουφλιάς τον Καραμανλή-ήταν ο λαρισαίος που έστειλε αδιάβαστο τον τότε πρωθυπουργό.

Τώρα ο Βενιζέλος βρισκόταν λίγο πριν το 2 στα 2. Ο Σαμαράς θα είχε την τύχη του ΓΑΠ. Ο Βενιζέλος είχε φροντίσει να ενημερώσει τον Σόιμπλε για τις κινήσεις του. Γι΄ αυτό και σήμερα ο Σόιμπλε δήλωσε ότι δεν αιφνιδιάστηκε από την κίνηση Σαμαρά-όπως συνέβη με τον Παπανδρέου στις Κάννες.

Ο Σόιμπλε είχε ενημερωθεί από τον Βενιζέλο. Ο Σόιμπλε συμφώνησε με την ανάλυση του Βενιζέλου ο οποίος τον έπεισε ότι το μεγαλύτερο εμπόδιο στις μεταρρυθμίσεις είναι η πίεση που ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ.

-Πρέπει να τον φέρουμε στην εξουσία για να πάρει το μάθημά του...

Ο Βενιζέλος είναι σχεδόν σίγουρος ότι θα είναι και με την νέα κυβέρνηση το Νο2- θα συγκυβερνά δηλαδή με τον Αλέξη Τσίπρα.

Με τον Βενιζέλο στην κυβέρνηση, ο Σόιμπλε δεν έχει να φοβάται τίποτε.

50 χιλιόμετρα βόρεια από το κένρο της Αθήνας.

Στην οικία του Γιώργου Παπανδρέου, 7 παπανδρεικοί βουλευτές δοκιμάζουν τσάι χωρίς τείνη και συζητούν για την δημιουργία κόμματος. Διαβάζουν στο Κουρδιστό Πορτοκάλι ότι ο ΓΑΠ είναι άτολμος και δειλός και επιχειρούν να ανατρέψουν αυτή την εικόνα: Toυ κιοτή ηγέτη ο οποίος ψηφίζει συντεταγμένα έναν προυπολογισμό-παρωδία ο οποίος έχει ακυρωθεί ήδη.

Οι παπανδρεικοί αφού απολαύσουν τσάι χωρίς τείνη παίρνουν δύναμη όπως ο Ποπάυ από το σπανάκι και ετοιμάζονται να μας εκπλήξουν. Τελευταίες πληροφορίες τούς θέλουν να ανακοινώνουν από στιγμή σε στιγμή το νέο κόμμα του Παπανδρέου.

-Θα συγκυβερνήσουμε με τον ΣΥΡΙΖΑ...

Αυτό διαδίδουν ντοπαρισμένοι από το τσάι χωρίς τείνη.

Οι πανέλληνες περιμένουμε από τους μπαγάσηδες να μας εκπλήξουν και να τολμήσουν επιτέλους να κάνουν το κόμμα.

Καταραμένη τείνη...

Διαβάστε κι εδώ
http://kourdistoportocali.com/

O ΣΥΡΙΖΑ και η διαπραγμάτευση, δηλαδή: take it or leave it

Για ποιο λόγο οι εταίροι και η τρόικα κράτησαν τόσο σκληρή γραμμή στις διαπραγματεύσεις για την τελευταία αξιολόγηση; Προτιμούν πράγματι να διαπραγματευτούν με μια κυβέρνησηΣΥΡΙΖΑ, παρά με την σημερινή; Ίσως, αλλά όχι για τους λόγους που βαυκαλίζονται να πιστεύουν ο κύριος Τσίπρας και οι συν αυτώ. 

Η ελληνική κυβέρνηση, μόλις πέτυχε ένα στόχο υψηλής συμβολικής αξίας, όπως το πρωτογενές πλεόνασμα του 2013, χαλάρωσε, περιέπεσε στη γνωστή αναβλητικότητα, κοίταξε να κερδίσει χρόνο. Αντί να επισπεύσει τις τελευταίες κινήσεις προσαρμογής, είπε το «παρελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο». Κι αντί στο εσωτερικό μέτωπο να τονίζει ότι στην μεταμνημονιακή Ελλάδα τα παλιά μας χούγια δεν έχουν θέση, άρχισε αντιθέτως να ενστερνίζεται τον ευσεβή πόθο ότι τα πράγματα σύντομα θα επιστρέψουν στο εθνικό «σύνηθες». Οι ευρωεκλογές, με τον πανικό που επέφεραν στις κυβερνητικές τάξεις, σήμαναν την ολοκληρωτική στροφή από την τεχνική επάρκεια στον λαϊκισμό και την αδράνεια. Και τα δικαστήρια, σε ένα sprint ανευθυνότητας, με μια σειρά «γενναιόδωρων» μαζικού χαρακτήρα αποφάσεων, που άνοιξαν νέες μεγάλες δημοσιονομικές τρύπες, επιβεβαίωσαν, και με το παραπάνω, την άποψη ότι οι ελληνικοί δημόσιοι θεσμοί είναι αδιόρθωτοι. 

Αποδείξαμε έτσι στους ξένους συνομιλητές ότι από το ελληνικό πρόγραμμα λείπει τελείως το «ownership», δηλαδή, η οικείωση των μέτρων από την ελληνική κοινωνία, ή έστω από το κράτος και την κυβέρνηση. Για τον λόγο αυτό, για τους εταίρους μας η παράταση της κηδεμονίας που ασκεί η τρόικα εμφανίζεται ως απαραίτητη προϋπόθεση για την προσαρμογή της χώρας στις υποχρεώσεις που ανέλαβε. Μια προσαρμογή αναγκαστική, αφού τα πράγματα αποδεικνύουν ότι δεν μπορεί να είναι εθελοντική. 

Οι καθυστερήσεις και η αμεριμνησία της άνοιξης οδήγησαν την Ελλάδα να διαπραγματεύεται στο νήμα, και συνεπώς, αφ’ ενός μεν, να έχει απωλέσει το παράθυρο ευκαιρίας των θετικών εντυπώσεων της άνοιξης, αφ’ ετέρου δε, να βρίσκεται σε τεχνικώς μειονεκτική θέση (αφού δεν έχει εκπληρώσει τα προαπαιτούμενα, ούτε διαθέτει πλέον χρόνο για την υλοποίηση τους, γεγονός που δικαιολογεί το ροκάνισμα του υπολειπόμενου χρόνου από πλευράς της τρόικας). 

Από πλευράς της, η τρόικα είχε κάθε λόγο να φέρνει την Ελλάδα στην ανάγκη να ζητήσει νέο μπλοκ χρόνου, εντός του Μνημονίου. Κι είναι αλήθεια ότι, στο πλαίσιο αυτό, πράγματι επιθυμεί να διαπραγματευτεί με το ΣΥΡΙΖΑ – όχι επειδή είναι αξιόπιστος, αλλά ακριβώς επειδή είναι παντελώς αναξιόπιστος, επιθετικός και ασυνάρτητος. Κατά κανένα τρόπο οι εκπρόσωποι της τρόικας δεν φοβούνται, μήπως πάρουν λιγότερα από τους «σκληρούς διαπραγματευτές με τη νωπή λαϊκή εντολή» απ' ό,τι θα έπαιρναν από τη σημερινή κυβέρνηση, διότι στο τραπέζι δεν τίθεται το ουσιαστικό περιεχόμενο του προγράμματος, αλλά η μέθοδος εκτέλεσής του. Η διαπραγμάτευση διεξάγεται ούτως ή άλλως στην λογική του «take it or leave it». Και δεν αποσκοπεί στην κάλυψη μιας κάποιας (στην πραγματικότητα ανύπαρκτης) δημοσιονομική τρύπα για το 2015, αλλά στην πρακτική επιβεβαίωση της δέσμευσης της χώρας σε μια πορεία διαρθρωτικών αλλαγών και δημοσιονομικής στενότητας. Αυτά είναι sine qua non για τους συνομιλητές μας, που ενδιαφέρονται πρωτίστως να μην καταλήξουν σε μία συμφωνία υπό αίρεση ή πολιτική αμφισβήτηση: δεν τους είναι νοητό να εκταμιεύσουν και έπειτα να βρεθούν αντιμέτωποι με άρνηση εκπλήρωσης των υπεσχημένων από πλευράς των Ελλήνων. 

Άρα, οι συνομιλητές μας επιθυμούν να επιβεβαιωθεί η εντολή στη σημερινή κυβέρνηση (είτε μέσω της εκλογής Προέδρου, είτε δια της λαϊκής ετυμηγορίας) ή, σε αντίθετη περίπτωση, να μπορούν να θέσουν ευθέως τον ΣΥΡΙΖΑ προ διλήμματος («εκβιαστικού» ασφαλώς, αφού έτσι είναι από τη φύση τους όλα τα διλήμματα) – και μάλιστα, χωρίς να του δώσουν χρόνο αντιδράσεως. Με τον τρόπο αυτό, διασφαλίζουν τα χρήματά τους, αλλά και την ευταξία στην Ευρώπη, όπως αυτοί την αντιλαμβάνονται, αλλά και όπως έχει αποτυπωθεί (καλώς ή κακώς, αδιάφορο για την παρούσα συζήτηση) σε νομικώς δεσμευτικά κείμενα. 

Οι εταίροι μας δεν δείχνουν κάποια ιδιαίτερη κατανόηση για τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες, διότι στη δική τους οπτική γωνία πρυτανεύει η ανάγκη τήρησης των συμφωνημένων, αυτοπροστασίας των δανειστών κι επιβολής ενός συγκεκριμένου προτύπου δημόσιας πολιτικής (που μπορεί να μην αρέσει σε εμάς, αλλά αρέσει σε αυτούς, οι οποίοι και χρηματοδοτούν). Και τους ακούγεται εντελώς παράλογη η ελληνική «διεκδίκηση» για διατήρηση του παλαιού καθεστώτος, που θεωρεί «δικαίωμα» το υψηλό επίπεδο ζωής και κατανάλωσης (ενίοτε δε «δικαίωμα συνταγματικό», λες και το Σύνταγμα γεννά μόνο του τους οικονομικούς πόρους για παροχές και εγγυήσεις) και «υποχρέωση» των ξένων να «σέβονται» το δικαίωμα αυτό, δηλαδή να το χρηματοδοτούν! Τα πάθη των Ελλήνων τους είναι ασφαλώς κατανοητά, αλλά δεν τους συγκινούν και πολύ, ειδικά όταν τα συγκρίνουν με την χρόνια πενία άλλων λαών, ακόμη και εντός της ΕΕ, όπως εκείνοι της ανατολικής Ευρώπης, για τους οποίους μάλιστα, σε αντίθεση απ’ ότι για μας, δεν θεωρούν ότι «φταίνε» για την πορεία που πήραν τα πράγματα. Και ασφαλώς, δεν θα τους αλλάξει γνώμη κάποιος, ο οποίος αμφισβητεί ευθέως και με οξύτατη γλώσσα τις πλέον θεμελιώδεις αντιλήψεις τους για την οικονομία, το κράτος και την πολιτική. 

Εφ’ όσον ως συνομιλητής τους προκύψει ο ΣΥΡΙΖΑ, η ενδεχόμενη αποτυχία των συνομιλιών δεν θα τους είναι ιδιαιτέρως απεφεύκτεα: αν διακοπεί η χρηματοδότηση της Ελλάδας και η χώρα περιπέσει σε κατάσταση οξείας κρίσης, θα δοθεί ένα καλό μάθημα όχι μόνον στον κύριο Τσίπρα και τους ψηφοφόρους του, αλλά και στους επίδοξους μιμητές τους, όπως το ισπανικό Podemos, που αποτελεί μεγαλύτερη απειλή. Συνεπώς, μόνον διαλλακτικοί δεν θα είναι, επειδή έτσι θέλουν κάποιοι Έλληνες.
Εν ολίγοις, ο ΣΥΡΙΖΑ, που ήθελε «εκλογές χθες», ίσως σύντομα κατανοήσει ότι πρέπει κανείς να σκέπτεται προσεκτικότερα, τι επιθυμεί. Το κύριο σενάριο σε περίπτωση ανάδειξής του στην εξουσία θα είναι η αδυναμία επίτευξης συμφωνίας με τους δανειστές (αφού η κωλοτούμπα, όχι μόνον έχει κόστος, αλλά και θέλει το χρόνο της), ακολουθούμενη από (ή ακολουθούσα!) μια μαζική διαρροή καταθέσεων και έξοδο κεφαλαίων από τη χώρα. Στο σημείο αυτό, είναι εξαιρετικά πιθανόν η ΕΚΤ να σταματήσει να στηρίζει το σύστημα με ρευστότητα και να καθιστά δυνατή την αθρόα εξαγωγή συναλλάγματος βάσει πιστώσεων μεταξύ των κεντρικών τραπεζών. (Ασφαλώς, ο ανεύθυνος δήθεν «γκουρού» Βαρουφάκης διατείνεται το αντίθετο, και μας ζητά να ακολουθήσουμε «σκληρή γραμμή», στηριγμένοι μονόμπαντα στις προβλέψεις του, χωρίς να μας λέει, όμως, τι θα γίνει, εάν τα πράγματα δεν εξελιχθούν όπως αυτός υποθέτει. Δεν έχει ακούσει ίσως ότι οι ζητιάνοι δεν έχουν δικαίωμα επιλογής, αλλά παίρνουν ό,τι τους δοθεί.) Σε μια τέτοια περίπτωση, η νέα κυβέρνηση θα εξαναγκαστεί να επιβάλει περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων και την ανάληψη καταθέσεων από τις τράπεζες (μιμούμενη το αλήστου μνήμης corralito της προσφιλούς της Αργεντινής, που «ξέρει να λέει όχι»). Με άλλα λόγια, είναι πιθανότερο να επαναληφθεί η κατάσταση της Κύπρου, παρά ένα Grexit. Οι πολιτικές συνέπειες είναι ευνόητες! Και αν τα πράγματα εξελιχθούν έτσι, το μήνυμα θα γίνει πολύ εύκολα κατανοητό από τους Ισπανούς! 

Δεν θα υπάρξει, όμως, πολιτική παρέμβαση σε υψηλό επίπεδο, για χαλάρωση της στάσης της τρόικας και αποφυγής μιας κρίσεως; Κάθε άλλο! Για τη Γερμανία, είναι υποχρεωτικό να ακολουθήσει σκληρή γραμμή για λόγους εσωτερικούς, πολιτικούς όσο και νομικούς, αλλά και εξωτερικούς. Μια ελεγχόμενη κρίση δεν την βλάπτει. Αντιθέτως, μια υποχώρησε στην περίπτωση της Ελλάδος θα σήμαινε την πλήρη ανατροπή του νεοπαγούς συστήματος οικονομικής διακυβερνήσεως της ΟΝΕ, που ήδη δοκιμάζεται από την ελλιπή συμμόρφωση τηςΓαλλίας και της Ιταλίας. Και θα άνοιγε την όρεξη στην ισπανική και ιταλική αριστερά να κάνουν τα ίδια. Πρόκειται για αποσταθεροποίηση του συστήματος, που ποτέ η Γερμανία δεν θα ανεχόταν. Αλλά ούτε και οι κυβερνήσεις των κυρίων Rajoy και Renzi δεν θα έβλεπαν με καλό μάτι μια χαλάρωση για την Ελλάδα, που θα απονομιμοποιούσε την «ορθόδοξη» πολιτική που ακολουθούν οι ίδιες. 

Ασφαλώς, για τη Γερμανία οι πολιτικοί κίνδυνοι μιας σκληρής γραμμής δεν λείπουν. Η κατάρρευση της Ελλάδας θα ενίσχυε συμβολικά τις ευρωσκεπτικιστικές αιτιάσεις περί αδιεξόδου, στο οποίο έχει περιέλθει η Ευρώπης. Αυτό θα μπορούσε να βοηθήσει ιδίως τους Άγγλους ευρωσκεπτικιστικές σε ένα ενδεχόμενο δημοψήφισμα το 2016, με καταστροφικές συνέπειες για το συνολικό ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Όπως, όμως, εξελίχθηκαν τα πράγματα, αυτός ο κίνδυνος έπεται. Προηγείται για την Γερμανία να μην κινηθεί η Ευρώπη σε κατεύθυνση εξαιρετικά ανεπιθύμητη για την ίδια. 

Για τους λόγους αυτούς, ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθεί από την πρώτη στιγμή στο τραπέζι χωρίς κανένα χαρτί! Και μάλιστα, τα παθήματά του θα αρχίσουν πριν καν αυτός πέσει στην ανάγκη των πολιτικών διαπραγματευτών, αφού είναι εξαιρετικά πιθανόν οι αγορές θα τσακίσουν πρώτες την χώρα, προεξοφλώντας τον πολιτικό κίνδυνο ή, πάντως, φροντίζοντας να προστατευτούν από αυτόν, αποσυρόμενες μαζικώς από την οικονομία μας, την ώρα ακριβώς που αυτή ετοιμαζόταν να κάνει τα πρώτα βήματα προς την ανάκαμψη.

http://newpost.gr/

4 νεκροί από τις πλημμύρες στην Β. Ελλαδα!

Να κηρυχθεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης ο δήμος Ωραιοκάστρου Θεσσαλονίκης ζητά η δημοτική αρχή από τα συναρμόδια υπουργεία και τον Περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας, Απόστολο Τζιτζικώστα. «Η παρατεταμένη βροχόπτωση των τελευταίων ημερών έχει προκαλέσει πολύ σοβαρά προβλήματα στο οδικό δίκτυο του δήμου, μια ολόκληρη περιοχή στην Νέα Φιλαδέλφεια (Βάλτα) έχει πλημμυρίσει, ενώ οι κτηνοτροφικές διαβάσεις στον Πεντάλοφο έχουν υποστεί ανεπανόρθωτες βλάβες» αναφέρει ο δήμος σε ανακοίνωσή του. Κλιμάκια μηχανικών και της τεχνικής υπηρεσίας καταγράφουν τις ζημιές, ενώ ο δήμαρχος, Αστέριος Γαβότσης, που βρέθηκε στην περιοχή, εξέφρασε τα συλλυπητήριά του στην οικογένεια του άτυχου άνδρα, που έχασε τη ζωή του στην περιοχή της Νέας Φιλαδέλφειας. Ο άτυχος 44χρονος άνδρας αγνοούνταν από το απόγευμα της Τετάρτης και βρέθηκε πνιγμένος στον Γαλλικό Ποταμό. Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, προσπάθησε να διασχίσει πεζός το χείμαρρο και παρασύρθηκε από τα ορμητικά νερά. Ακόμα ένας άνθρωπος έχασε τη ζωή του στο Κιλκίς. Ο 49χρονος επέβαινε σε ταξί που έπεσε σε αρδευτικό κανάλι, στην προσπάθειά του οδηγού να διασχίσει αγροτικό δρόμο. Ο οδηγός κατάφερε να απεγκλωβιστεί. Λόγω των έντονων βροχοπτώσεων, δύο ακόμα άτομα είχαν πνιγεί τις προηγούμενες μέρες στη Νέα Σάντα Κιλκίς και στο στο 1ο χιλιόμετρο της επαρχιακής οδού Σχολαρίου – Λαγκαδικίων Θεσσαλονίκης.
http://papaioannou-giannis.net/