Του Νίκου Μπογιόπουλου
Το ευγενέστερο των «χρεών» του λαού, συνώνυμο της ίδιας της ύπαρξης, είναι να οργανωθεί, να αντισταθεί και να επιβάλει μονομερώς -πως αλιώς- εκείνες τις πολιτικές αποφάσεις που θα διαγράψουν το χρέος …
Tο 2009 το δημόσιο χρέος ήταν στο 129% του ΑΕΠ και σε απόλυτα μεγέθη 298 δισ. Το 2014 (σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του 2014), μετά από τέσσερα χρόνια αδιάκοπης βαρβαρότητας, μετά από δύο μνημόνια, μετά από διαρκείς εφαρμοστικούς, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα μέτρα λεηλασίας, μετά από χαράτσια, φοροληστείες και «κουρέματα», το χρέος αναμένεται να έχει εκτιναχτεί στο 175% του ΑΕΠ και σε απόλυτα μεγέθη πάνω από 320 δισ. ευρώ (Προϋπολογισμός 2014, Πίνακας 4.2, σ. 139).Συμπέρασμα πρώτο: Η πολιτική αυτή όχι μόνο δεν μειώνει το χρέος, αλλά το μεγαλώνει