ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: «ΝΑ ΤΟΝ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΤΟΝ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟ ΑΝΔΡΕΑ»

Ιδιαίτερη αναφορά στον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, Ανδρέα Παπανδρέου και στους δεσμούς του με τα Δωδεκάνησα, έκανε ο πρόεδρος Ευάγγελος Βενιζέλος από τη Ρόδο, όπου βρέθηκε στο πλαίσιο της προεκλογικής εκστρατείας του κόμματος.
Ο κ. Βενιζέλος ξεκίνησε την ομιλία του από τον Ανδρέα Παπανδρέου, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι είχε πάντα στενούς δεσμούς με τα Δωδεκάνησα. Πρόσθεσε ότι και αυτά τον τιμούσαν και τον αγαπούσαν, τονίζοντας ότι από την αρχή τον αγκάλιασαν. «Είχε και στο νου και στην καρδιά του τα Δωδεκάνησα» είπε χαρακτηριστικά και συμπλήρωσε «να τον θυμόμαστε τον ανεπανάληπτο Ανδρέα», συλλαβίζοντας και τονίζοντας το όνομά του, καθώς όπως είπε «έχει σημασία το μικρό όνομα».

Μπορεί η ελληνική κυβέρνηση να τυπώσει χρήμα μέσω του ELA;

Του Γιάννη Βαρουφάκη Η απλή απάντηση είναι όχι. Κάπου εδώ όμως τα πράγματα περιπλέκονται καθώς η Τράπεζα της Ελλάδος όντως έχει την δυνατότητα όχι να τυπώσει χρήμα αλλά να παρέχει πίστη (υπό την μορφή ηλεκτρονικού χρήματος) στις εμπορικές τράπεζες. Επειδή η αλήθεια είναι το πρώτο θύμα κάθε προεκλογικής εκστρατείας, ας δώσουμε λίγη προσοχή στο τι ισχύει με το ELA και στην δυνατότητα των εθνικών κεντρικών τραπεζών που απαρτίζουν στο σύστημα της ΕΚΤ να δημιουργούν πίστη. Σε όλο τον κόσμο, όταν μια τράπεζα έχει έλλειψη ρευστού χρήματος, το δανείζεται από την κεντρική τράπεζα
δινοντάς της ως ενέχυρο-εχέγγυο κάποια περιουσιακά της στοιχεία. Αυτά τα περιουσιακά

Διατροφή κατά της γρίπης

Οι ειδικοί κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την έλευση μεγάλου κύματος γρίπης. Αυτό άλλωστε είναι κάτι που εύκολα γίνεται αντιληπτό, αν 
λάβουμε υπόψη ότι ήδη πολλοί είναι εκείνοι που έχουν αρρωστήσει αυτή την περίοδο από κάποια λοίμωξη του αναπνευστικού, άλλοι πιο βαριά άλλoi πιο ελαφριά. Πέρα από τις όποιες συστάσεις των αρμόδιων φορέων περί εμβολιασμού κ.α., εξίσου σημαντικό είναι ακολουθούμε και κάποιους κανόνες σωστής διατροφής, ώστε να είμαστε πιο ανθεκτικοί και λιγότερο ευάλωτοι στις ιώσεις και τα μικρόβια του χειμώνα.


Ας δούμε ποιοι είναι αυτοί :

- Τρώτε καθημερινά τουλάχιστον δύο φρούτα ή ένα φρσεσκοστιμμένο χυμό από φρούτα καθώς επίσης και

Η διαγραφή του χρέους και οι προϋποθέσεις

-η απόκρυψη της αλήθειας και οι εκλογές-

Όσο περισσότερο πλησιάζει η ημερομηνία των εκλογών της 25^ης Ιανουαρίου 2015 τόσο περισσότερο οξύνονται οι διαξιφισμοί των πολιτικών κομμάτων. Βέβαια αυτό είναι ένα φαινόμενο το οποίο συμβαίνει σε κάθε εκλογική διαδικασία εις την χώρα μας. Με την διαφορά όμως ότι τώρα οι οξύτατοι και ανελέητοι αυτοί διαπληκτισμοί μεταξύ των κομμάτων και η προπαγάνδα-τρομοκρατία που ασκείται αποπροσανατολίζει τους χειμαζόμενους από την κρίση Έλληνες πολίτες από τις πραγματικές αιτίες του προβλήματος για το οποίο εκλήθη ο Λαός να αποφασίσει δια της ετυμηγορίας του.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο Λαός μας βιώνει την χείριστη περίοδο της ιστορίας του. Φαίνεται όμως ότι το πολιτικό σύστημα εξουσίας δεν αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα των περιστάσεων ούτε και τις ευθύνες εκείνες που του αναλογούν  για την κατάρρευση της Πατρίδας μας. Αλλά ούτε και την συναίσθηση της ιστορικής ευθύνης απέναντι του Έθνους, ώστε τώρα με κοινή συναίνεση και ενότητα όλων των πολιτικών δυνάμεων να αναλάβουν την σωτηρία της χώρας μας και την έξοδο από την κρίση.

Μονομαχία Σαμαρά- Τσίπρα για την ψήφο των νοικοκυραίων

Γράφει ο Τάκης Χατζής 

Ο πρωθυπουργός (στη συνέντευξή του στον ΣΚΑΙ) μεταξύ άλλων υποσχέθηκε σταδιακή μείωση των φορολογικών συντελεστών από το 42% στο 33%, μείωση στο 15% του φόρου για τα επιχειρηματικά κέρδη, πρόσθετη μείωση, 7% του ΕΝΦΙΑ το 2015, αύξηση συντάξεων, ενώ ήταν κατηγορηματικός ότι «η πρώτη κατοικία δεν θα πειραχθεί με τίποτα». 

Ο Αλέξης Τσίπρας, από τον Βόλο, εγγυήθηκε τις καταθέσεις, τις επιδοτήσεις των αγροτών, τις αξιοπρεπείς συντάξεις, δεσμεύθηκε ότι θα καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ, αλλά και ότι θα επαναφέρει το

Πώς η Υπερεθνική Ελίτ δημιούργησε την Ισλαμική τρομοκρατία

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Περίληψη: Ο σκοπός αυτού του άρθρου είναι να δείξει την άκρα υποκρισία της Υπερεθνικής Ελίτ, όταν θρηνολογεί για την ισλαμική τρομοκρατία και τα αποτελέσματά της. Ωστόσο, μπορεί εύκολα να δειχθεί ιστορικά ότι ήταν η ίδια ελίτ και τα πελατειακά καθεστώτα της που δημιούργησαν ουσιαστικά την ισλαμική τρομοκρατία, εξολοθρεύοντας  τα κοσμικά εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα στον Αραβικό κόσμο και καταστρέφοντας, στη διαδικασία, εκατοντάδες χιλιάδες ζωές, καθώς και τις υποδομές εύρυθμα λειτουργικών κοινωνικών κρατών.

http://www.antipagkosmiopoihsh.gr/2015/01/18/pos-i-iperethniki-elit-dimiourgise-tin-islamiki-tromokratia/

Το Παρίσι, με την ευκαιρία της επίθεσης στο σατιρικό περιοδικό που ειδικευόταν στη

Η πολιτική και κοινωνική παρακμή της Ευρώπης

Ως γνωστόν, ήταν οι ΗΠΑ εκείνες που αναγόρευσαν στις αρχές της δεκαετίας του ΄90 τον κόσμο του Ισλάμ σε αντίπαλο δέος της Δύσης, μετά την κατάρρευση της πάλαι ποτέ Σοβιετικής ΄Ενωσης. Η απάντηση των φουνταμενταλιστών του Ισλάμ δεν άργησε να έρθει: πρώτα στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001 με την καταστροφή των Δίδυμων Πύργων στη Νέα Υόρκη και το θάνατο κοντά τριών χιλιάδων ανθρώπων και πριν λίγες μέρες με την εγκληματική επίθεση των δύο μουσουλμάνων αδερφών στο σατυρικό περιοδικό „Charlie Hebdo“ στη Γαλλία, αφήνοντας πίσω τους νεκρούς δημοσιογράφους για να ακολουθήσει η δολοφονία αστυνομικών, επίσης από μέλη της Αλ Κάϊντα στους δρόμους των Παρισίων.

Οι ελληνικές εκλογές από ευρωπαϊκή σκοπιά

Ούτε η ανακοίνωση του Αλέξη Τσίπρα στον προεκλογικό αγώνα για άμεση απαίτηση επιστροφής του κατοχικού δανείου, αλλά ούτε και η προληπτική προσφυγή των τεσσάρων ελληνικών τραπεζών στον ευρωπαϊκό Μηχανισμό Επείγουσας Ρευστότητας (ELA) φάνηκε να προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία στη γερμανική κοινή γνώμη. Είναι προφανές ότι σε αυτό συμβάλει και η στάση του πολιτικού κόσμου της χώρας που απέχει από κάθε τι που θα μπορούσε να εκληφθεί ως ανάμειξη στον ελληνικό προεκλογικό αγώνα.
Κυβέρνηση και πολιτικά κόμματα έχουν εξοικειωθεί με την ιδέα ότι ο νικητής των εκλογών στην Ελλάδα θα είναι πιθανότατα ο ΣΥΡΙΖΑ. Όπως επισημαίνεται σε άρθρο στην ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού SPIEGEL, η γερμανική κυβέρνηση θα αναζητήσει -όπως και τα προηγούμενα

ΠΑΣΟΚ για Γ. Παπανδρέου: Αν τον «έριξαν» το 2011, το θυμήθηκε το 2015;

Συνεχίζεται η κόντρα μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών για όσα έλαβαν χώρα το 2011 και αν ο Γιώργος Παπανδρέου παραιτήθηκε από την προεδρία του κόμματος ή ανατράπηκε από το σημερινό πρόεδρο, Ευάγγελο Βενιζέλο.
Σχολιάζοντας όσα είπε στη διακαναλική συνέντευξή του ο πρώην πρωθυπουργός, το Γραφείο Τύπου του ΠΑΣΟΚ επιτίθεται, με «άτυπο σχόλιό» του εναντίον του, κάνοντας λόγο για «μεταχρονολογημένη απολογία του».
Στο σχόλιό του, το ΠΑΣΟΚ αναρωτιέται: «Αν τον ‘έριξαν’ το 2011, μετά την δική του παραίτηση στον Σαμαρά το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς και αφού είχε ήδη στρώσει κόκκινο χαλί σε ΝΔ και ΛΑΟΣ, αυτό το θυμήθηκε το 2015 έχοντας ψηφίσει ήδη τα πάντα από τις εκλογές του 2012 έως την

Σαμαράς: Ο Τσίπρας είναι τζάμπα μάγκας, όχι διαπραγματευτής -Με τον ΣΥΡΙΖΑ θα έρθουν μνημόνια

Από το στάδιο Τέντα της Καλαμάτας, στην ιδιαίτερη πατρίδα του, ο Αντώνης Σαμαράς εμφανίστηκε αισιόδοξος ότι θα κόψει πρώτος το νήμα των εκλογών, ενώ εξαπέλυσε επίθεση εναντίον του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ για την παροχολογία, τη θέση του για το κούρεμα του χρέους που ζητάει από τους Ευρωπαίους, αλλά για το «λόμπι της δραχμής».
Επιπλέον έκανε λόγο για νέα μνημόνια που θα έρθουν με τον ΣΥΡΙΖΑ και για τους βολεμένους και τους συνδικαλιστές που βρίσκονται τώρα στον ΣΥΡΙΖΑ. «Η αναμέτρηση αφορά στο μέλλον του τόπου για τις επόμενες δεκαετίες», είπε ο κ. Σαμαράς και πρόσθεσε ότι «η νίκη της ΝΔ την Κυριακή

Η Ευρώπη μετά τον πόλεμο

Η ανάκαμψη που γνώρισε η Ευρώπη μετά το 1945 υπήρξε εντυπωσιακή. Στον οικονομικό τομέα επιχειρήθηκε να αποκατασταθούν οι κατεστραμμένες από τον πόλεμο χώρες, που διέθεταν ωστόσο μια δυναμική για μακροπρόθεσμη ανάκαμψη.

Η προσπάθεια ανάκαμψης της Ευρώπης έτυχε της αμέριστης αμερικανική βοήθειας, που τα κίνητρά της δεν είχαν τις ρίζες τους μόνο στη γενναιοδωρία, αλλά ήταν προφανώς και αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών και αποφάσεων.

Οι αποφάσεις τους αυτές μάλιστα δικαιώθηκαν πλήρως στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, όπου οι χώρες αυτές έπαιξαν ζωτικής σημασίας ρόλο για τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Έτσι το 1947 με το σχέδιο Μάρσαλ οι ΗΠΑ έδειξαν αποφασιστικότητα στο να μην αφήσουν αυτές τις χώρες να καταρρεύσουν οικονομικά. Το σχέδιο Μάρσαλ μαζί με το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο (1949) αποτέλεσαν του βασικούς άξονες στην προσπάθεια της υλικής ανασυγκρότησης και πνευματικής αποκατάστασης της Δυτικής Ευρώπης.

Είναι γνωστό ότι με το τέλος το πολέμου οι χώρες αυτές βρέθηκαν αντιμέτωπες με την πραγματικότητα μιας φυσικής και οικονομικής κατάρρευσης και υπό τον ψυχολογικό φόβο της σοβιετικής απειλής, που έθετε σε κίνδυνο τα κυριαρχικά τους δικαιώματα και τις ατομικές τους ελευθερίες.

Τα γεγονότα που οδήγησαν τις ΗΠΑ στην απόφαση για άμεση και εντυπωσιακή παροχή οικονομικής βοήθειας ήταν κυρίως η αποτυχία της διάσκεψης των υπουργών Εξωτερικών στη Μόσχα τον Μάρτιο και τον Απρίλιο του 1947 και το Δόγμα Τρούμαν, με το οποίο οι ΗΠΑ τον Μάρτιο του ιδίου έτους ουσιαστικά πήραν τη θέση της Βρετανίας στον ρόλο της προστάτιδας δύναμης για την Ελλάδα και την Τουρκία, προσδίδοντας στη σχέση αυτή αντικομμουνιστικό χαρακτήρα.

Το σχέδιο Μάρσαλ

Τον Ιούνιο του 1947 ο στρατηγός Μάρσαλ, που τότε ήταν υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, παρουσίασε στο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ το σχέδιο που πήρε και το όνομά του και το οποίο προσέφερε σε ολόκληρη την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης και της Σοβιετικής Ένωσης, οικονομική βοήθεια μέχρι το 1951.

Η αμερικανική προϋπόθεση ήταν ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα ήταν υπεύθυνες για τη διαχείριση του προγράμματος και θα συνεισέφεραν και οι ίδιες στην προσπάθεια για την ανάκαμψη μέσω μιας κοινής έως έναν βαθμό στρατηγικής.

Το σχέδιο προέβλεπε μια φυσιολογική και ήπια επαναφορά των χωρών στην ομαλότητα. Η Ευρώπη για την αναγέννηση της βιομηχανίας της και τον εκσυγχρονισμό της γεωργίας της έλαβε από τις ΗΠΑ το ποσό των 17 δισ. δολαρίων.

Αρχικά το σχέδιο προέβλεπε τη δημιουργία ενός πανευρωπαϊκού οργάνου, ιδέα στην οποία δεν συμφώνησε το Κρεμλίνο. Ως αποτέλεσμα της σοβιετικής άρνησης ήταν να ιδρυθεί ένας αμιγώς δυτικοευρωπαϊκός οργανισμός, με δεκαέξι χώρες που συγκρότησαν την Επιτροπή για την Ευρωπαϊκή Οικονομική Συνεργασία.

Η επιτροπή αυτή το 1948 μετεξελίχθηκε στον Οργανισμό Ευρωπαϊκής Οικονομικής Συνεργασίας (OEEC). Ο Οργανισμός, παρόλο που ήταν διακυβερνητικός και όχι υπερεθνικός, επηρέασε τη διεθνή συμπεριφορά των ευρωπαϊκών χωρών και προώθησε πρακτικές οικονομικής συνεργασίας που επιβίωσαν και μετά τη λήξη του Προγράμματος Ευρωπαϊκής Ανάκαμψης. Μάλιστα το 1960 αντικαταστάθηκε από τον Οργανισμό για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη, στον οποίο, εκτός από τις ευρωπαϊκές χώρες, εντάχθηκαν ως πλήρη μέλη οι ΗΠΑ, ο Καναδάς και η Ιαπωνία.

Το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο

Η ίδρυση του ΟΟΣΑ συνέπεσε με την υπογραφή τον Μάρτιο του 1948 της Συνθήκης των Βρυξελλών από τις Βρετανία, Γαλλία, Βέλγιο, Ολλανδία και Λουξεμβούργο. Μάλιστα Βέλγιο, Ολλανδία και Λουξεμβούργο ήταν γνωστές ως χώρες Μπενελούξ από το 1947 που ενώθηκαν τελωνειακά.

Η συνθήκη των Βρυξελλών, όπως και η αγγλογαλλική συνθήκη της Δουνκέρκης το 1947, είχαν ως στόχο την αντιμετώπιση μιας πιθανής αναβίωσης της γερμανικής απειλής. Ωστόσο, περιείχε και ρυθμίσεις για την οικονομική πολιτική και πολιτιστική συνεργασία των χωρών. Η λογική αυτής της συνθήκης (ενάντια στην αναβίωση μιας πιθανής γερμανικής απειλής) θεωρήθηκε από αρκετούς ως το πρώτο βήμα για τη δημιουργία μιας ευρύτερης στρατιωτικής συμμαχίας με τις ΗΠΑ.

Ο Τρούμαν μάλιστα έβλεπε θετικά ένα παρόμοιο ενδεχόμενο, ενώ ο ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής Άρθουρ Βάντερμπεργκ υπέβαλε μια πρόταση υπέρ της παροχής αμερικανικής βοήθειας σε περιφερειακούς στρατιωτικούς οργανισμούς, που εξυπηρετούσαν τους στόχους της αμερικανικής πολιτικής. Ο γερουσιαστής με άλλα λόγια υποστήριξε τη δημιουργία ενός στρατιωτικού συμφώνου μεταξύ ΗΠΑ και Δυτικής Ευρώπης, το οποίο μάλιστα θα αποτελούσε το στρατιωτικό αντίστοιχο του οικονομικού σχεδίου Μάρσαλ.

Και εγένετο ΝΑΤΟ

Τον Απρίλιο του 1949 υπογράφηκε το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο από τις ΗΠΑ και τον Καναδά και δέκα ευρωπαϊκές χώρες. Το Σύμφωνο επισημοποίησε και θεσμοποίησε την πρόθεση των ΗΠΑ να παραμείνουν στην Ευρώπη και μετά τη λήξη του πόλεμου. Την ίδια εποχή οι Σοβιετικοί και δεκαπέντε χρόνια αργότερα οι Κινέζοι διέθεταν πολλές χερσαίες δυνάμεις που αποτελούσαν απειλή για όλες τις χώρες που βρίσκονταν εντός του βεληνεκούς τους. Ωστόσο τους έλειπε ο σύγχρονος εξοπλισμός, προκειμένου να έρθουν σε μια ευθεία αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ. Το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο, μέσω της αεροπορικής ισχύος και του πυρηνικού οπλοστασίου των ΗΠΑ, επεδίωξε να αποτρέψει τη χρήση σοβιετικών χερσαίων δυνάμεων στις περιοχές που καθορίστηκαν από τη Συνθήκη.

Το όφελος των ευρωπαϊκών χωρών που συμμετείχαν σε αυτή τη νέα συμμαχία ήταν δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με την προσφορά τους. Ενώ το 80% των δυνάμεων της Συμμαχίας στην Ευρώπη προερχόταν από αυτές, στην πραγματικότητα η οικονομική και στρατιωτική αμερικανική συνεισφορά ήταν συντριπτική, ιδιαίτερα σε σχέση με την κάλυψη των αναγκών που αντιμετώπισαν από τις διάφορες απειλές.
Αν και κατ’ ουσίαν το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο ήταν μια συμφωνία συλλογικής ασφάλειας, έμοιαζε περισσότερο με τις συνθήκες βάσει των οποίων μια μεγάλη δύναμη έθετε υπό την προστασία της τις ασθενέστερες χώρες.

Το Σύμφωνο δημιούργησε έναν μόνιμο οργανισμό (ΝΑΤΟ) για την ανταλλαγή απόψεων σε πολιτικό επίπεδο και τον στρατιωτικό σχεδιασμό, ενώ ορισμένοι από τους εμπνευστές του οραματίστηκαν τη μετεξέλιξη της στρατιωτικής συμμαχίας σε μια κοινότητα, μια ένωση κρατών με κοινά συμφέροντα και στόχους.

Αυτό το όραμα εκ των πραγμάτων δεν μπορούσε να γίνει εφικτό, αφενός κυρίως λόγω της μεγάλης διαφοράς ισχύος των ΗΠΑ με τις άλλες συμμαχικές χώρες και αφετέρου λόγω της αποτυχίας των ευρωπαϊκών χωρών να αποτελέσουν μια κοινή ομάδα με κοινούς πολιτικούς στόχους. Σημαντικός ήταν ακόμα και ο παράγοντας της μεγάλης απόστασης που χώριζε τις ΗΠΑ από την Ευρώπη, αλλά και η σύντομη ανάκτηση της ευρωπαϊκής αυτοπεποίθησης και ισχύος κυρίως μετά την υποχώρηση της σοβιετικής απειλής.

http://www.topontiki.gr/

Έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ επιθυμούν οκτώ στους δέκα Γερμανούς

Υπέρ της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ τάσσεται το 81% των Γερμανών, όπως προκύπτει από τα αποτελέσματα δημοσκόπησης που διενήργησε η Frankfurter Allgemeine Zeitung στην ιστοσελίδα της.
«Ναι, καλύτερα ένα τέλος με τρόμο παρά ένας τρόμος χωρίς τέλος», λέει το 54% των συμμετεχόντων, ενώ το 27% υποστηρίζει πως «δεν πρέπει να επιτρέπουμε στην Ελλάδα να μας εκβιάζει».
Το 13% δηλώνει «Όχι, η Ευρωζώνη είναι και μια κοινότητα αλληλεγγύης», ενώ το 6% «Όχι, η Ελλάδα βρίσκεται σε καλό δρόμο».
http://www.voria.gr/

Τα δύο πρώτα χαράτσια του ΣΥΡΙΖΑ – Επηρεάζουν σχεδόν το σύνολο των πολιτών

Το πρώτο αφορά την επιβολή εισφοράς σε όλες τις τραπεζικές συναλλαγές των ιδιωτών, του δημοσίου, των συνεταιρισμών. Στο κείμενο, μάλιστα, για την κοινωνική ασφάλιση δεν διευκρινίζεται ούτε και προτείνεται το ύψος αυτής της εισφοράς. Πρακτικά με το μέτρο αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιβάλλει χαράτσι σε κάθε είδους συναλλαγή της καθημερινότητας των πολιτών: καταθέσεις, αναλήψεις, συναλλαγές με πιστωτικές κάρτες, μισθοδοσία, εμβάσματα, πληρωμές δανείων, είσπραξη επιδοτήσεων κτλ.

Το δεύτερο μέτρο αφορά την επιβολή ειδικού φόρου υπέρ του ασφαλιστικού αποθεματικού στα τυχερά παιχνίδια (ΠΡΟΠΟ, ΛΟΤΤΟ, λαχεία, Καζίνο κ.α.) «στη λογική μετακίνησης από το εισόδημα στις δαπάνες», όπως αναφέρεται στο κείμενο.

Την αποκάλυψη κάνει ο Ελεύθερος Τύπος της Κυριακής ο οποίος απευθύνθηκε για διευκρινίσεις στον Αλέξη Μητρόπουλο, τον Δημήτρη Στρατούλη και τον Σάββα Ρομπόλη με μόνο τον τρίτο να απαντά ότι το χαράτσι στις συναλλαγές με τις τράπεζες προβλέπεται στο κείμενο αλλά ακόμα δεν έχει αποφασιστεί αν θα είναι ποσοστιαία (π.χ. 0,1% ή 0,2% ή 0,5%) ή θα είναι κάποιο πάγιο ποσό.
http://www.tokarfi.gr/

ΤΙ ΔΕΙΧΝΕΙ Ο ΜΕΣΟΣ ΟΡΟΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΩΝ

Διεθνώς ονομάζεται poll of polls και στα ελληνικά θα μπορούσε να παραφραστεί ως «η μητέρα των δημοσκοπήσεων». Είναι, με απλά λόγια, ο μέσος όρος των προβλέψεων όλων των ερευνών λίγο πριν από τις εκλογές. Και όποιος αναρωτιέται αν είναι έγκυρη μια τέτοια καταγραφή, η επιστημονική απάντηση είναι πως το poll of polls θεωρείται μια απολύτως παραδεκτή μέθοδος, δεδομένου ότι δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να υπολογίζει τις μέσες ποσοστιαίες τιμές των δημοσκοπικών εκτιμήσεων, με συνέπεια βεβαίως να επικυριαρχούν τα πλειοψηφούντα και όχι τα ακραία σενάρια.
Το ελληνικό poll of polls διαμορφώθηκε από τις τελευταίες έρευνες 12 εταιρειών και ενός πανεπιστημίου (δημοσιεύθηκαν από τις 7 έως τις 15 Ιανουαρίου) και είναι οι εξής: Interview, GPO, Marc, Metron, MRB, Rass, Palmos, Pulse, K-Research, Alco, DATA RC, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, Public Issue. Αυτό σημαίνει, βεβαίως, ότι οι προβλέψεις τους δεν είναι οι οριστικές, καθώς οι περισσότερες θα πραγματοποιήσουν τουλάχιστον μία ακόμη έρευνα την εβδομάδα που έρχεται.. Οπως είναι γνωστό, επίσης, οι περισσότερες εταιρείες δημοσιοποιούν μόνον την πρόθεση ψήφου, καταγράφοντας και το ποσοστό των αναποφάσιστων. Και όταν προσπαθούν να εκτιμήσουν το αποτέλεσμα υποχρεώνονται να κάνουν μια μάλλον αυθαίρετη πρόβλεψη. Οτι οι αναποφάσιστοι θα συμπεριφερθούν στις κάλπες ακριβώς όπως και οι αποφασισμένοι και δεν θα λειτουργήσουν εις βάρος ή επ’ ωφελεία κάποιου κόμματος.

Με την εκ των πραγμάτων επισφαλή αυτή προϋπόθεση διαμορφώθηκε (και έτσι πρέπει να διαβαστεί) η «ενδεικτική πρόβλεψη αποτελέσματος» του poll of polls που δημοσιεύει η «Κ». Οπως φαίνεται και στον πίνακα, η εκτίμηση του ποσοστού που θα λάβει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το 34,7% και της Ν.Δ. το 30,2%, ενώ ακολουθούν το «Ποτάμι» με 7%, η Χρυσή Αυγή (6,2%), το ΚΚΕ (5,6%), το ΠΑΣΟΚ (4,7%) και με εντελώς οριακό τρόπο (3%) φαίνεται να διασφαλίζουν (μέχρι στιγμής) την είσοδό τους στη Βουλή οι ΑΝΕΛ. Τι συνεπάγεται ειδικώς το τελευταίο; Την πλήρη αδυναμία πρόβλεψης για το πόσο κοντά ή πόσο μακριά από την αυτοδυναμία θα φτάσει ο ΣΥΡΙΖΑ, αν οι δημοσκοπήσεις επιβεβαιωθούν.
Οπως έχει λεχθεί επανειλημμένως, ο περιβόητος πήχυς της αυτοδυναμίας διαμορφώνεται από το αθροιστικό ποσοστό των κομμάτων που θα μείνουν εκτός Βουλής (όσο μεγαλύτερο είναι, τόσο υποχωρεί ο πήχυς από το 39% προς το 35%). Αν λοιπόν τις επόμενες ημέρες η δημοσκοπική πρόβλεψη για τους ΑΝΕΛ αλλάξει επί τα χείρω για τον κ. Καμμένο και παράλληλα δεν προκύψει κάποια δυναμική στο κόμμα Παπανδρέου, τότε είναι πιθανόν να έχουμε δύο… μικρομέγαλα κόμματα εκτός Βουλής. Με συνέπεια να προκύπτει ως πιθανό πια σενάριο τα λεγόμενα λοιπά κόμματα (μαζί με τη ΔΗΜΑΡ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.λπ.) να αθροίσουν ακόμη και άνω του 10% και ο πήχυς της αυτοδυναμίας να υποχωρήσει περί το 36,5% ή και ακόμη χαμηλότερα (αν τα λοιπά αθροίσουν 12%, οι 151 έδρες διασφαλίζονται με 35,6%).
Οι δύο αυτοί αστάθμητοι παράγοντες (ΑΝΕΛ και κόμμα Παπανδρέου) είναι που κάνουν τους δημοσκόπους να μιλούν για μία από τις πιο δύσκολα προβλέψιμες εκλογικές μάχες ως προς το αν θα μπορεί να σχηματισθεί κυβέρνηση την άλλη Κυριακή. Οπως φαίνεται στον πίνακα, στην εντελώς υποθετική περίπτωση που το poll of polls επιβεβαιωθεί μέχρι κεραίας, ο ΣΥΡΙΖΑ θα λάβει 145 έδρες και θα χρειάζεται οπωσδήποτε τη συνδρομή των 8 βουλευτών των ΑΝΕΛ για να φτάσει σε μια οριακή αυτοδυναμία 153 εδρών. Τι θα γίνει στην περίπτωση που οι ΑΝΕΛ μείνουν εκτός Βουλής π.χ. με 2,9%; Ο ΣΥΡΙΖΑ θα αυξήσει κατά 3 τις έδρες του, φτάνοντας στις 148 και θα χρειάζεται πλέον να συμπράξει είτε με τα «απεχθή» του κόμματα («Ποτάμι» – ΠΑΣΟΚ) είτε με το ΚΚΕ, που απορρίπτει κάθε περίπτωση συνεργασίας με τον κ. Τσίπρα. Αυτός είναι ο λόγος που ουδείς μπορεί να αποκλείσει το οικονομικά επισφαλέστατο για τη χώρα σενάριο των δεύτερων εκλογών.

Ας σημειωθεί, τέλος, ότι οι δημοσκόποι θεωρούν καθοριστική την εβδομάδα που έρχεται, επισημαίνοντας δύο ενδεχόμενα που θεωρούν εξίσου πιθανά. Να επικρατήσει ο φόβος και η Ν.Δ. να μειώσει τη διαφορά, καθώς όλες οι έρευνες βρίσκουν ότι η πλειονότητα των αναποφάσιστων προέρχεται από τις τάξεις της ή και το ακριβώς αντίθετο ενδεχόμενο. Η ψαλίδα να ανοίξει λόγω της προσδοκίας νίκης που καταγράφεται πλέον υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ.
http://kartesios.com/

Βασανίζομαι: Η λιτότητα σαν έγκλημα κατά της ανθρωπότητας

Του Αρη Χατζηστεφάνου

Αν σας καλούσαν να επιλέξετε εάν θέλετε να κόψουν τη σύνταξη της γιαγιάς σας ή να την βασανίσουν για μερικές ημέρες στα κεντρικά της Αλεξάνδρας, τι θα διαλέγατε; Η απάντηση εξαρτάται προφανώς από τα αισθήματα που τρέφετε για τη γιαγιά και… το ύψος της σύνταξης. Αρκετοί δικηγόροι πάντως υποστηρίζουν ότι από νομικής απόψεως δεν υπάρχει καμία διαφορά. Η ακραία πολιτική λιτότητας, λένε, δεν είναι πλέον βάσανο. Είναι βασανιστήριο.

Πριν από σχεδόν ενάμιση χρόνο ηλικιωμένοι ομογενείς από την Αλβανία είδαν στα γραμματοκιβώτιά τους μια ειδοποίηση από τον ΟΓΑ που τους ανακοίνωνε ότι η σύνταξή τους θα διακοπεί αναδρομικά από την 1 Ιανουαρίου του 2013 καθώς λάμβαναν σύνταξη και από την Αλβανία. Λογικό θα υποθέσει κάποιος. Το πρόβλημα ήταν ότι η αλβανική σύνταξη έφτανε μετά βίας τα 100 ευρώ ενώ μετά την αφαίρεση της εισφοράς ασθενείας έπεφτε στο μισό.

Το ελληνικό κράτος, δηλαδή, έκρινε ότι υπάρχουν πολίτες του οι οποίοι μπορούν να επιβιώνουν με 50 ευρώ το μήνα. Το μόνο ιστορικό προηγούμενο ανάλογης συμπεριφοράς σε ηλικιωμένους πρέπει να ήταν το λεγόμενο «Κείον Νόμιμον», το εθιμικό δίκαιο που επικρατούσε δηλαδή στην Αρχαία Κέω (Τζια) και καλούσε τους γέροντες, που δεν μπορούσαν να εργαστούν, να αυτοκτονούν πίνοντας κώνειο.

Όπως ήταν αναμενόμενο, η σύγχρονη μορφή «ευθανασίας» των ηλικιωμένων, που εφαρμόζει η κυβέρνηση – Σαμαρά Βενιζέλου, έφτασε στον Συνήγορο του Πολίτη. Και ενώ όλοι θα περίμεναν μια τυπική σύσταση προς την κυβέρνηση η έκθεση του συνηγόρου έκρινε ότι το ελληνικό κράτος καταπατά (μεταξύ άλλων) και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και συγκεκριμένα το άρθρο 3 που ορίζει ότι «κανένας άνθρωπος δεν επιτρέπεται να υποβληθεί σε βασανιστήρια ή σε απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση».

Αν και το συγκεκριμένο άρθρο (μαζί με το άρθρο 2 για το δικαίωμα στη ζωή) χρησιμοποιείται συνήθως σε περιπτώσεις κρατουμένων, που πέφτουν θύματα βασανισμού και εξευτελισμού από τους δεσμοφύλακές τους, αρκετοί νομικοί υποστηρίζουν ότι ήρθε η ώρα να εφαρμοστεί και για ανθρώπους που βιώνουν την άγρια πολιτική λιτότητας των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Μια από τις σημαντικότερες μελέτες για το θέμα έχει πραγματοποιήσει ο καθηγητής Κολμ Ο΄Σίνεντ, ο οποίος είναι και Γενικός Εισηγητής στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τα Κοινωνικά Δικαιώματα – είναι δηλαδή ο άνθρωπος που κρίνει εάν οι χώρες της Ευρώπης σέβονται τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη.

Για την ιστορία ο Ο΄Σίνεντ, ξεκινά τη μελέτη του με μια αναφορά στο βιβλίο του Τζόναθαν Σουίφτ «Μια Σεμνή πρόταση», στο οποίο ο σατιρικός συγγραφέας πρότεινε στους φτωχούς Ιρλανδούς του 18ου αιώνα να προσφέρουν τα παιδιά τους σαν τροφή για τους πλούσιους. Ο Σουιφτ χρησιμοποιούσε τη σάτιρα για να επιτεθεί στις θεωρίες και τις αντιλήψεις που προκαλούσαν την εξαθλίωση του πληθυσμού ενώ ο Ο΄Σίνεντ σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει για τον ίδιο λόγο τα εργαλεία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Ο Ιρλανδός καθηγητής διευρύνει το πεδίο εφαρμογής της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου σε «κάθε κυβερνητική πράξη η παράλειψη που εξαθλιώνει τους πολίτες υποβαθμίζοντας ραγδαία τις συνθήκες διαβίωσης τους». Και αν μέχρι σήμερα τα πορίσματα του Συνηγόρου του πολίτη και οι μελέτες ξένων καθηγητών αντιμετωπίζονταν σαν θεωρητικές ασκήσεις, αρκετοί δικηγόροι στην Ελλάδα έχουν αρχίσει να τις χρησιμοποιούν σε ανάλογες υποθέσεις – ήδη εκκρεμούν προσφυγές και για ομογενείς από την Βουλγαρία, οι οποίοι καλούνται να ζήσουν με λιγότερα από 50 ευρώ.

Με ανάλογα νομικά επιχειρήματα γεμίζει την φαρέτρα της και η Γερμανίδα Sarah Luzia Hassel-Reusing, η οποία έχει καταθέσει μήνυση κατά αγνώστων στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης υποστηρίζοντας ότι η «συστηματική και ευρείας κλίμακας βλάβη στην υγεία του Ελληνικού πληθυσμού» από την πολιτική λιτότητας αποτελεί «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας». Στο πλευρό της βρέθηκε μάλιστα από την πρώτη στιγμή το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού το οποίο καλεί όλους τους πολίτες να καταθέσουν τη μαρτυρία τους για το θέμα (mkiellinikou@gmail.com, 210-9631-950). Το μητροπολιτικό ιατρείο έχει ήδη συγκεντρώσει πολύτιμο υλικό μέσα από το «Παρατηρητήριο Θεμάτων Υγείας», όπως καταγγέλλει όμως σε ανακοίνωσή του όλες οι προσπάθειες και κυρίως η προσφυγή στη Χάγη συναντούν την «εκκωφαντική σιγή των ΜΜΕ».

Η προσφυγή στο διεθνές δίκαιο για την αντιμετώπιση της δολοφονικής πολιτικής λιτότητας δεν ελληνικό φαινόμενο. Στη Βρετανία ομάδες πολιτών συλλέγουν υπογραφές για να παραπέμψουν τον πρωθυπουργό Ντέιβιντ Κάμερον στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με την κατηγορία ότι με την οικονομική πολιτική του οδήγησε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους στο θάνατο και περίπου 15.000 παιδιά σε προγράμματα απόρων.

Προφανώς η προσφυγή σε εθνικά ή διεθνή δικαστήρια για την αντιμετώπιση της λιτότητας θέτει και ορισμένα πολιτικά αν όχι φιλοσοφικά ερωτήματα. Μπορούμε να χρησιμοποιούμε τα εργαλεία της δικαιοσύνης για να αντιμετωπίσουμε τις επιπτώσεις από τη λειτουργία του κυρίαρχου οικονομικού συστήματος; Σε ατομικό επίπεδο η απάντηση μπορεί να είναι θετική – οι προσφυγές παραδείγματος χάριν για την προστασία ομογενών από τη Βουλγαρία και την Αλβανία μπορούν κυριολεκτικά να σώσουν ανθρώπινες ζωές. Αντίστοιχα η πρωτοβουλία του μητροπολιτικού ιατρείου και η προσφυγή στο διεθνές ποινικό δικαστήριο είναι ένα πανίσχυρο όπλο για να αποκαλυφθεί πλήρως η δολοφονική πολιτική που ασκείται στην Ελλάδα.

Εν τέλει όμως το να αναμένεις ότι η πολιτική λιτότητας θα συντριβεί μόνο από το σφυράκι στην έδρα κάποιου δικαστηρίου είναι σαν να ζητάς από τους δικαστές να καταδικάσουν τον καπιταλισμό, τον οποίο από το ρόλο τους καλούνται να υπηρετούν. Και αυτό εμπίπτει στα εγκλήματα κατά της λογικής.

https://eleutheriellada.wordpress.com/

Eπιτρέπεται στην Αριστερά να κυβερνήσει;

Κυβερνήσεις της Αριστεράς στην Ευρώπη έχουμε δει πάμπολλες. Και όταν λέμε Αριστερά, εννοούμε τη Σοσιαλδημοκρατία, τα κόμματα της Β’ Διεθνούς που είχαν αναφορά στους Μαρξ, Κάουτσκι, Μπερνστάιν και άλλους που θεωρούσαν τον εαυτό τους γνήσιο συνεχιστή του Μαρξ. Μέσα ήταν και ο Λένιν μέχρι τη μέρα που οι κομμουνιστές διασπάστηκαν από τη Β’ Διεθνή για να δημιουργήσουν τη δικιά τους, τη Γ’ Διεθνή, που στην ουσία ήταν όργανο της εξωτερικής πολιτικής της Μόσχας και αυστηρός καθοδηγητής όλων των Κ.Κ. ανά την υφήλιο. Με λίγες εξαιρέσεις, οι σχέσεις αυτών των δύο ιστορικών κινημάτων ήταν εχθρικές και δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις που βασικός στόχος των Κ.Κ. ήταν οι σοσιαλιστές, τους οποίους αποκαλούσαν σοσιαλφασίστες. Μακρινό κατάλοιπο αυτής της παλιάς αντίληψης είναι η πολεμική του ΚΚΕ προς τον ΣΥΡΙΖΑ.

Εντούτοις, η Σοσιαλδημοκρατία θριάμβευσε στην Ευρώπη. Τα Κ.Κ. αντίθετα, όσο ισχυρά κι αν ήταν, προϊόντος του χρόνου είτε κατέληξαν σε μικρές σέχτες είτε μεταλλάχτηκαν και εξαφανίστηκαν. Και στην καλύτερη περίπτωση έγιναν η σκιά του παλαιού εαυτού τους. Και εδώ πρέπει να προσθέσουμε μια μικρή ιστορική λεπτομέρεια, που είναι μείζονος σημασίας. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Σοσιαλδημοκράτες έγιναν ο δεύτερος μεγάλος αποδεκτός πυλώνας του συστήματος και μαζί με τους Συντηρητικούς της Δεξιάς διαχειρίζονταν την εξουσία και αναπαρήγαν το ίδιο στάτους κβο. Οταν λειτουργούσε η Σοσιαλδημοκρατία, υπηρετούσε το σύστημα με μεταρρυθμίσεις προς όφελος των ασθενέστερων κοινωνικών τάξεων, σε αντίθεση με τη Δεξιά που μισούσε το κοινωνικό κράτος και θεωρούσε πως οι εργαζόμενοι είχαν πολλά δικαιώματα και αυτό ήταν αντιπαραγωγικό γιατί μείωνε τα κέρδη των καπιταλιστών. Εντούτοις, και οι δύο αυτές πλευρές συνέπιπταν στον αντικομμουνισμό και με όλες τους τις δυνάμεις είχαν μπει στον Ψυχρό Πόλεμο και καταπολεμούσαν με όσα μέσα διέθεταν τον «εσωτερικό εχθρό», εναρμονισμένες με την πολιτική των ΗΠΑ, σε συνεργασία με τη CIA.

Αλλά ας δούμε και τα επιτεύγματα αυτής της Αριστεράς. Εκτός από τις σκανδιναβικές χώρες που δημιούργησαν τις πιο προχωρημένες κοινωνίες του πλανήτη και σε μερικές περιπτώσεις εξάλειψαν τελείως τη φτώχεια (Σουηδία, δεκαετία του ‘70), να στρέψουμε τώρα την προσοχή μας στη Γαλλία, που έχει πολλά να μας πει και είναι προϊόν συνεργασίας Σοσιαλιστών-Κομμουνιστών. Και να δούμε τι πραγματοποίησε αυτή η συνεργασία ήδη από το 1936. Αύξηση της αγοραστικής δύναμης των εργατών και των αγροτών, εθνικοποίηση της Τράπεζας της Γαλλίας και της πολεμικής βιομηχανίας, συλλογικές συμβάσεις, αναγνώριση του ρόλου των συνδικάτων, εβδομάδα των σαράντα ωρών, πληρωμένες διακοπές και πολλά άλλα.

Να πάμε και στο 1981 με την κυβέρνηση Μιτεράν που συγκατοικούσε με το ΚΚΓ. Εθνικοποίηση τριάντα εννιά τραπεζών και δύο μεγάλων οικονομικών οίκων (Παριμπά και Σουέζ) και πέντε γιγαντιαίων βιομηχανικών μονάδων, ανάμεσά τους η Πεσινέ και η Σεν Γκομπέν. Καθιέρωσε τον ελάχιστο μηνιαίο μισθό, αύξησε τα οικογενειακά επιδόματα, όπως και αυτά για τους αναπήρους και τους ενοικιαστές. Οι σαράντα εβδομαδιαίες ώρες έγιναν τριάντα εννιά, οι διακοπές μεγάλωσαν κατά μία εβδομάδα και το όριο ηλικίας για τη σύνταξη κατέβηκε στα εξήντα χρόνια από τα εξήντα πέντε. Φορολόγησε τις μεγάλες περιουσίες, αποκεντροποίησε τη διοίκηση και έδωσε μεγάλη δύναμη στις νομαρχίες και στους δήμους. Ενίσχυσε τα συνδικάτα και τα δικαιώματα των εργαζομένων, αύξησε κατακόρυφα τα κονδύλια για την παιδεία, άνοιξε τις ραδιοφωνικές συχνότητες σε τοπικό επίπεδο, με την προϋπόθεση τα ραδιόφωνα να μην είναι εμπορικά και να μη δέχονται διαφημίσεις. Αλλά ας σταθούμε μόνο σε αυτά. Αργότερα, η κυβέρνηση Ζοσπέν προχώρησε ακόμα πιο πολύ. Καθιέρωσε την εβδομάδα των τριάντα πέντε ωρών, δημιούργησε πρότυπο κοινωνικό κράτος και καταπολέμησε την ανεργία. Και όλα αυτά την περίοδο 1997-2002, όταν η επέλαση του νεοφιλελευθερισμού βρισκόταν σε πλήρη ανάπτυξη.

Αυτά βέβαια αφορούν την ιστορία της Αριστεράς πριν μεταλλαχθεί σε μια επιθετική Δεξιά. Και νομίζω πως η οριστική ρήξη της Σοσιαλδημοκρατίας με το αριστερό παρελθόν πρέπει να τοποθετηθεί στο 1997*, αν και κάποια κόμματα είχαν αρχίσει να μεταλλάσσονται σταδιακά νωρίτερα. Ενας ηγέτης με σθεναρή αντίσταση στον νεοφιλελευθερισμό ήταν ο Ούλοφ Πάλμε. Είχε ξεκινήσει μια μεθοδική καμπάνια για την αγορά όλων των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας του και ο νέος ιδιοκτήτης δεν θα ήταν το κράτος, αλλά τα συνδικάτα. Παράλληλα, σχεδίαζε μια Κοινή Σκανδιναβική Αγορά μαζί με τις Βαλτικές Χώρες. Δολοφονήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ‘80 και ο δολοφόνος του δεν βρέθηκε ποτέ. Είναι ο πρώτος Ευρωπαίος ηγέτης που δολοφονείται με «τριτοκοσμική συνταγή». Είχε προηγηθεί ο Πατρίς Λουμούμπα στο Κονγκό με εντολή των Βρυξελλών, είχε ακολουθήσει ο Τόμας Σανκάρα στην Μπουργκίνα Φάσο και τελευταίος ο Αλιέντε στη Χιλή όπου οι δολοφόνοι του δεν αρκέστηκαν στον φόνο του, αλλά εγκαθίδρυσαν μια αιμοσταγή δικτατορία και κατεδάφισαν ό,τι είχε χτίσει η Αριστερά.

Οι χώρες που έχουν μια αριστερή φιλολαϊκή πολιτική δεν είναι πλέον ανεκτές από τον μαφιόζικο καπιταλισμό του νεοφιλελευθερισμού, που λειτουργεί πραξικοπηματικά για τις χώρες που ακολουθούν έναν άλλο δρόμο. Ας δούμε τι έγινε στις χώρες της Λατινικής Αμερικής όπου πρωτοεπεξεργάστηκαν τον όρο «Αριστερά του 21ου αιώνα», σε αντιπαράθεση με τον όρο των ΗΠΑ «Αμερικανικός 21ος αιώνας».

Στη Βενεζουέλα έγινε πραξικόπημα το 2002 και απέτυχε. Ακολούθησαν τα πραξικοπήματα στη Βολιβία (2008) και στον Ισημερινό (2010), που βρήκαν τη σθεναρή αντίσταση του κόσμου και ανακόπηκαν. Αντίθετα, στην Ονδούρα (2009) και στην Παραγουάη (2012) οι πραξικοπηματίες ανέτρεψαν τις νόμιμες κυβερνήσεις για να εφαρμόσουν ένα πρόγραμμα διακυβέρνησης τύπου Σαμαρά-Βενιζέλου. Η γνήσια Σοσιαλδημοκρατία δεν χωράει πια στο υπάρχον σύστημα. Δεκτοί είναι μόνο οι Σοσιαλδημοκράτες της σχολής του Μπλερ.

* Αυτή τη χρονιά οι δεκατρείς από τις δεκαπέντε χώρες της Ε.Ε. είχαν αριστερές κυβερνήσεις. Και όλες δέχτηκαν τη νεοφιλελεύθερη ατζέντα

https://eleutheriellada.wordpress.com/

ΟΑΕΔ: Φωτογραφικος «διαγωνισμός» 45 εκατομμυρίων παραμονές εκλογών!

Πάνω στην προεκλογική αναμπουμπούλα, βρήκε ευκαιρία και ο Διοικητής του ΟΑΕΔ να βγάλει πρόσκληση για έργο Voucher 45.000.000€ που απευθύνεται σε άνεργους πτυχιούχους πανεπιστημίων και ΤΕΙ έως 21 ετών.

Το περίεργο της υπόθεσης είναι ότι μέσα στο έργο της κατάρτισης περιλαμβάνεται και Συμβουλευτική υποστήριξη των ανέργων που για πρώτη φορά δεν την προορίζουν για τα Κέντρα Διαβίου μάθησης όπως ορίζει ο νόμος αλλά για εταιρείες Διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού με υψηλό τζίρο (…!!!).

Eίναι αυτές οι εταιρείες που προσλαμβάνουν και δανείζουν προσωπικό, κερδίζοντας υψηλότατα ποσοστά από τον δανεισμό ανθρώπων που δεν μπορούν να βρούν μόνοι τους δουλειά… Είναι οι λεγόμενοι «contractors» οι διαμεσολαβητές ανάμεσα στην ανεργία και στην ανευ όρων και πλαισίου «εργασία»!

Οι Σύλλογοι των Κέντρων Διαβίου μάθησης, καταγγέλουν την πρόσκληση αυτή για παράνομη και καταχρηστική, αφού δεν παιρνει υπόψη της (όπως οφείλει), ούτε το πλαίσιο των Δημοσίων συμβάσεων, ούτε βέβαια τον νόμο του Υπ. Παιδείας για τον ρόλο των Κέντρων Διαβίου μάθησης (είναι αρμόδιοι φορείς για την Κατάρτιση και την Συμβουλευτική), βάζοντας «από το παράθυρο» μεγάλες εταιρείες και πολυεθνικές που δεν είχαν, ούτε έχουν σχέση με τις ζητούμενες από την πρόσκληση υπηρεσίες.

Οι καταγγελίες των Συλλόγων που στάλθηκαν και στους Υπουργούς Εργασίας και Παιδείας, κ.κ. Βρούτση και Λομβέρδο (το Υπ. Παιδείας χρηματοδοτεί το έργο) αναδεικνύουν τις παραμορφώσεις του θεσμικού πλαισίου και των διαδικασιών προς όφελος εκείνων(;) που έχουν συμφέρον να βάλουν νέους ανεξέλεγκτους «παίχτες» στα έργα κατάρτισης και ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης και που μέχρι σήμερα ασχολούνται μόνο με διαμεσολαβητικές υπηρεσίες (δανείζουν προσωπικό). Και όλα αυτά προφανώς με το αζημίωτο…

Ετσι στη πρόσκληση αυτή, τη θέση των Κεντρων Διαβίου μάθησης (παρόχων κατάρτισης) παίρνουν …Κοινοπραξίες, οι οποίες όμως ΔΕΝ μπορούν να συσταθούν, χωρίς την συμμετοχή των εταιρειών των διαμεσολαβητών. Κι αν συσταθούν «βγαίνουν» εκτός, παρότι διαθέτουν ανάλογη εμπειρία σε αντίστοιχα έργα όπως ζητάει η πρόσκληση.

Και ενώ ζητείται η ακύρωση της πρόσκλησης (αρ. 109416) του ΟΑΕΔ, ο επανασχεδιασμός και η δημόσια διαβούλευση του έργου, οι αρμόδιοι κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν, επιμένοντας «ελληνικά» ….
Και ….δεν τους σταματά καμμία δύναμη, γιατί προφανώς αισθάνονται πανίχυροι όταν κάνουν παρέα με μεγάλους και …πολυεθνικούς…!!!.

http://www.rizopoulospost.com/

Αδιέξοδο μεταξύ συντήρησης και τιμωρίας

του Γρηγόρη Ζαρωτιάδη, Επικ. Καθηγητής ΟΠΕ ΑΠΘ

Λέξεις: 519

Η πεμπτουσία του νεοφιλελευθερισμού* συνίσταται στην πρόκληση μιας ελεγχόμενης

αυτοκαταστροφής της υφιστάμενης παραγωγικής δομής, με απώτερο σκοπό την επιστροφή

στην πραγματική δραστηριότητα του κακομαθημένου σε αναντίκρυστες αποδόσεις,

υπερσυσσωρευμένου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Καταργούνται οι δομές του

κοινωνικού κράτους και αγνοείται η όποια έννοια δημοσίων αγαθών, αξιοποιώντας

επικοινωνιακά την αποσάθρωσή του που προκάλεσαν οι ίδιες οι συντηρητικές πολιτικές και

πολιτικοί. Η μικρή και μικρομεσαία δραστηριότητα, σε όλους τους κλάδους, οδηγείται

στοχευμένα σε μαρασμό και κλείσιμο, όχι λόγω μιας σατανικής προαίρεσης, αλλά ακριβώς

προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για τη νέα συγκεντροποίηση των μέσων παραγωγής.

Παράλληλα, ακυρώνεται σταδιακά το πλαίσιο των ίδιων των αστικών δημοκρατικών

κεκτημένων, υποκαθιστώντας το με τη σύγχρονη τεχνοκρατία, καθώς η διαδικασία της

δημοκρατικής νομιμοποίησης ενέχει σημαντικούς κινδύνους «πολιτικού ατυχήματος».

Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι η ανατροπή της μέχρι πρότινος δυτικής κοινωνικής

ισορροπίας των δύο τρίτων, καταστρέφεται η μεσαία τάξη και μεταβαίνουμε (ή καλύτερα

επιστρέφουμε) σε μια διπολική κοινωνική διάρθρωση, βαθύνοντα ταξικού διαχωρισμού και

επιδείνωσης της διανομής του εισοδήματος.

Από τη μια η συνεχώς περιοριζόμενη μειοψηφία αυτών που σφετερίζονται τον παραγόμενο

πλούτο, συστρατεύουν μαζί τους όλες και όλους όσους δεν χάσανε ακόμη πάρα πολλά,

όλες και όλους αυτούς για τους οποίους βαραίνει ακόμη ο φόβος για τα χειρότερα.

Συγκροτούνε μαζί την πλευρά της συντήρησης, αυτούς που επιλέγουν την «πολιτική

σταθερότητα», μεθερμηνευόμενη σε «νεκρική» κοινωνική στασιμότητα.

Από την άλλη η ολοένα και διευρυνόμενη πλειοψηφία αυτών που χάσανε σχεδόν τα πάντα,

ανεξαρτήτως κοινωνικής και πολιτικής προέλευσης, όλες και όλους αυτούς για τους

οποίους βαραίνει η αγανάκτηση και η πίεση της επιβίωσης. Συγκροτούνε την πλευρά της

τιμωρίας, τους ευρισκόμενους σε αδιέξοδο αγανακτισμένους, αυτούς που επιλέγουν την

άρνηση και την καταψήφιση.

Η ιστορική ευθύνη της Αριστεράς και των δυνάμεων της προόδου είναι ακριβώς η

μετουσίωση της τιμωρητικής διάθεσης σε κίνημα ανατροπής της αυτοκαταστροφικής

νεοφιλελεύθερης καινοφάνειας, ριζοσπαστικών αλλαγών, δημοκρατικής επαναθεμελίωσης

και σοσιαλιστικής κοινωνικοοικονομικής μετεξέλιξης.

Προς στιγμή δεν το έχει καταφέρει. Αφενός αυτοπαγιδεύεται σε πρόσωπα που επενδύουν

στις κοινωνικές αναμνήσεις για να αποκρύψουν την ιδεολογικοπολιτική τους μετάλλαξη.

Αφετέρου καθυστερεί κωλυόμενη σε πολιτικούς σχηματισμούς που δεν φαίνονται ικανοί να

προκρίνουν πραγματικές λύσεις ούτε να συγκρουστούν πραγματικά με τα κακώς κείμενα,

αλλά επιμένουν να επενδύουν σε επικοινωνιακές φανφάρες και σε πρόσκαιρες εκλογικές

πλειοψηφίες.

Έτσι επιτείνεται το αδιέξοδο μεταξύ συντήρησης και τιμωρίας. Το πολιτικό σύστημα

φαντάζει ανίκανο να ανταποκριθεί στα πραγματικά ερωτήματα και γεννά επικίνδυνες,

αποκρουστικές φασιστικές απολήξεις.2

Οι εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015 έχουν πράγματι ιστορική σημασία, όχι όμως αυτήν

που τους προσδίδει η στρατευμένη συστημική διανόηση συνεπικουρούμενη από τα

μυωπικά (στην καλύτερη περίπτωση) μέσα μαζικής ενημέρωσης. Δεν θα επιφέρουν καμιά

ουσιαστική αλλαγή, καθώς αυτή δεν έχει, δυστυχώς, ακόμη ωριμάσει, ούτε ιδεολογικά,

πολλώ μάλλον ούτε πολιτικά. Θα εκφραστεί η κοινωνική αγανάκτηση και η τιμωρητική

διάθεση. Απαραίτητο αλλά όχι επαρκές.

Ως εκ τούτου, η σημασία των ερχόμενων εκλογών συνίσταται στο ότι θα αποτελέσουν

σημείο εκκίνησης, το έναυσμα της εξιλεωτικής σύγκρουσης μπροστά από τα αδιέξοδα που

προκάλεσε επί τούτου ο νεοφιλελεύθερος κυνισμός.

Όσο πιο γρήγορα εξελιχθεί, όσο πιο σύντομα ωριμάσει η πλευρά της προόδου, της

δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, όσο πιο άμεσα προκρίνει την ρεαλιστική της

ελπίδα απέναντι στην αυτοκαταστροφική μανία του νεοφιλελευθερισμού αλλά και στη

μαυρίλα του φασισμού, τόσο το καλύτερο για την ελληνική κοινωνία και για την

ανθρωπότητα.

* Για περισσότερες λεπτομέρειες δείτε τη μονογραφία «Νεοφιλελευθερισμός: Χυδαία απλός ή απλά

χυδαίος;», εκδόσεις Gutenberg, 2012.

http://www.sosialistiki-prooptiki.gr/

Τόσα ψέμματα!

Προσπαθώ να τους ξεχάσω, όλους αυτούς. Να ξεχάσω, σαν τις χειρότερες αμαρτίες του εκλογικού μας σώματος, αυτά τα γεννήματα των χείριστων αποφάσεών μας. Μάλιστα, καλό μου πληκτρολόγιο, προσπαθώ να ξεχάσω ότι όλες κι όλοι εμείς, είμαστε εκείνοι που με την ψήφο μας και με την ανοχή μας, τους αφήσαμε αυτούς τους άθλιους να μας κυβερνούν, τόσα χρόνια.

Δεν περίμενα ποτέ ότι θα έβλεπα ξανά τον θλιβερό Μind-The-GAP, αυτόν τον ανεκδιήγητο ηγεμονίσκο εκ Δυτικής Λιβύης  στο δέκτη της τηλεόρασής μου και δε θέλω να ασχοληθώ, μαζί του. Μόνο παραμένω ευχόμενος να εξαφανιστεί στον βόθρο της πολιτικής μας ιστορίας, συμπαρασύροντας -εκτός από τη δυναστεία του- και το όλον πράσινο σοσιαληστρικό «κίνημα»∙ μαζί με τα χρέη του, και τα χρηματικά και τα ιστορικά, ας πάει στον κάλαθο των αχρήστων της ιστορίας. 

Ούτε αντέχω να βλέπω πια, δίπλα στην πράσινη γλάστρα, τον περισσότερο απ' όλους ασυγχώρητο: αυτός είναι ο μπάρμπα-Φανούρης, που καθόταν ο θλιβερός και μοίραζε οφίκια, παρόλο που αμέσως φάνηκαν οι καταστροφικές προθέσεις και η πολιτική αγυρτεία της Τρόικας Εσωτερικού στην οποία είπε "παρών"∙  αλλά και μ' αυτόν απαξιώ να ασχοληθώ περισσότερο, γιατί είναι τόσο βαρετός και τόσο αμελητέος πολιτικά, όσο πραγματικά του αξίζει!

Αλλά, έτσι που αλλάζω τα κανάλια, όταν πέφτω πάνω σε αυτό το άθλιο παχύδερμο του πολιτικού μας βασιλείου, τον πρώτο τη τάξει παρασυνταγματολόγο, τον καταχραστή Τούρκογλου, δεν μπορώ παρά να μην θυμάμαι αυτά που έγιναν και που καλύτερα να μην τα ξεχνάμε ως να είχαμε τη μνήμη του χρυσόψαρου:

Κούρεμα με αισχρό στυλ ήταν το προ-προπέρσινο, αν θέλομε να θυμηθούμε τις προσωπικές (sic) επιτυχίες του κουρέα του P.S.I. και- ευτυχώς όχι πια- αντιπροέδρου της κυβέρνησης των Ολετήρων.

Αυτή η περιβόητη επιλεκτική χρεοκοπία, ή με άλλα σωστότερα λόγια, αυτή η καταλήστευση των δημόσιων πόρων, εξασφάλισε τα συμφέροντα κάποιων ιδιωτών επενδυτών εις βάρος του ελληνικού δημοσίου συμφέροντος. Έτσι αποδείχθηκε από τα πράγματα –δεν κρύβονται αυτά για πολύ- και από την εξέλιξη των χρηματοοικονομικών μεγεθών, ότι αυτή η επιλεκτική χρεοκοπία, και το περιβόητο P.S.I. που τη συνόδευσε, ήταν ένα οργανωμένο έγκλημα, ένα σχέδιο κάλυψης των εκτεθειμένων θεσμικών δανειστών στο ελληνικό δημόσιο χρέος, εις βάρος του ελληνικού δημόσιου συμφέροντος και το άχθος πέρασε βαρύ -και αυτό φαίνεται κάθε μέρα που περνάει, μέχρι και σήμερα- όλο και πιο βαρύ, στις πλάτες μας. 

Άναυδοι και οριζοντιωμένοι στους καναπέδες μας, αλλάζουμε το ένα μετά το άλλο τα κανάλια και προσπαθούμε να καταλάβουμε τι ήταν τελικά αυτό που μας βρήκε κι από που μας ήρθε η κατραπακιά!

Από την άλλη, ο προηγούμενος εξωκοινοβουλευτικός Οικονομικός Διευθυντής της κυβέρνησης των Ολετήρων, είχε αρνηθεί ενώπιον της, ευτυχώς πλέον διαλυμένης, Βουλής-οπερέτας, να παραδεχθεί ότι πλήρωνε ακούρευτα και «εις ολόκληρον» ομόλογα που εκείνο το μοιραίο καλοκαίρι, οι φίλοι του, τα κοράκια, οι ύαινες και τα σκουλήκια της διεθνούς κερδοσκοπίας, αγόραζαν στα 12 ή στα 17 λεπτά του ευρώ! Μπορεί να μην το είχε παραδεχθεί, αλλά ωστόσο δεν είχε κάνει κάτι παράνομο o “υπουργός”! Αυτά είχε συνομολογήσει επί Παπαδημοκρατίας ο προκάτοχός του, ο προαναφερόμενος αισχρός παρασυνταγματολόγος κι επίδοξος σωτήρας μας, που σήμερα θρασέως κόπτεται για την ιστορική παράταξη, την οποία κατάφερε να βουλιάξει!

Αλλά ακόμα κι αν αρνιόταν ο προηγούμενος, αλήστου μνήμης Οικονομικός Διευθυντής να το εκστομίσει, το ομολογούν τα γεγονότα και οι εγγραφές στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, καθαρά και ξάστερα πια. Το επανέλαβε και παλιός στενός συνεργάτης του πρωθυπουργεύοντα ολετήρα, ο υποψήφιος Δήμαρχος Αθηναίων κι εκ νέου υποψήφιος βουλευτής Α΄Αθηνών, κ. Νικήτας Κακλαμάνης: “Τα χρήματα της δόσης ούτως ή άλλως δεν πήγαν σε ανάπτυξη, πήγαν για να πληρωθούν τα ακούρευτα ομόλογα δανειστών και πιστωτών μας”. Έχει μια σημασία, να ακούς αυτήν την αλήθεια από τα χείλη πολιτικού φίλου και υποστηριχτή αυτής της άθλιας κυβέρνησης που ευτυχώς έπεσε υπό το βάρος των ανομημάτων της και με αφορμή την εκλογή του ΠτΔ.

Την ίδια ώρα -αλλά ούτε για αυτό μιλάει κανείς τους- ενορχηστρώνεται ένα νέο κύμα ανηλεούς όσο και ανώφελης φοροεπιδρομής επί δικαίων και αδίκων, όπως πιστοποιείται από το e-mail του νέου -κι εκ νέου εξωκοινοβουλευτικού, τι ανείπωτη χαρά- Οικονομικού Διευθυντή, του παντοπωλείου «Η Ελλάς».

Παγώνει τις καρδιές όλων μας η νέα φορολογική καταιγίδα που μαζεύεται πάνω από τα κεφάλια μας και πρωτίστως στα κεφάλια εκείνων που μέχρι προχθές ζούσαν στο σπιτάκι τους, αξιοπρεπείς νοικοκυραίοι, μιαν ήσυχη κι έντιμη ζωή, πληρώνοντας και την τελευταία δεκάρα του φόρου που τους αναλογούσε. Σήμερα, οι περισσότεροι, κηρύσσουμε ο ένας πίσω από τον άλλο στάση πληρωμών στην εφορία. Τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, το πιστοποιούν ότι οι τσέπες μας είναι άδειες και στεγνές.

Την ίδια ώρα που παλεύουμε αδίκως για να ξεπληρώνουμε τους εξωφρενικούς και παράνομα επιβεβλημένους φόρους, μαζί τρέμομε και μην μας τύχει κανένα κακό κι αρρωστήσομε ή γλιστρήσομε και σπάσομε κανένα πόδι, ή καμία λεκάνη, χτύπα ξύλο, γιατί αλίμονο μας! Τρομάζομε στη σκέψη αυτού που ενδέχεται να μας περιμένει στα δημόσια νοσοκομεία –για ιδιωτικά, ούτε κουβέντα, δεν περισσεύουν- και ιδρώνομε, λουφάζομε από την αγωνία και σταυροκοπιόμαστε ή φτύνομε στον κόρφο μας, κατά που συνηθίζει ο καθένας μας, παλεύοντας να ξυπνήσομε από τον εφιάλτη.

Κι εσύ τι θα κάνεις; Τις οικονομίες σου τις στερεύει η δίψα του φοροεισπράκτορα. Τα τοκογλυφικά επιτόκια της καθυστέρησης των δόσεων των κεφαλικών φόρων, δε σε αφήνουν να κοιμηθείς. Το ρεύμα έχει μείνει απλήρωτο και χρωστάς δυο νοίκια. Το αφεντικό, σου δίνει έναντι των οφειλόμενων μισθών από τον περασμένο Αύγουστο, ο βερεσές του κόπου σου, όλο και μεγαλώνει -και ξέρεις ότι ζορίζεται κι αυτός πολύ άσχημα.

Την ίδια ώρα, αυτοί οι θρασείς, υποτιμώντας για άλλη μια φορά τη νοημοσύνη μας, μιλάνε πάλι για success stories, και για ανάπτυξη, σαν τα κασετόφωνα που χάνουνε στροφές. 

Ο αστείος Φον Αντωνάκης που θα παριστάνει για λίγες ακόμα μέρες τον πρωθυπουργό –τελευταίες παραστάσεις, ξεφυλλίζει τις σημειώσεις του στο αναλόγιο που έχει μπροστά του, έτσι όπως τον βλέπεις να ιδρώνει και να ξεϊδρώνει στην τηλεόραση, διηγούμενος τα παραμύθια της Χαλιμάς, που και να ήθελες, δεν μπορείς να τα πιστεύεις πια. 
Ακόμα περιμένεις το δωρεάν wi-fi αλλά αυτό, το δίνει μόνο η θυγατρική της Deutsche Telekom στην Ελλάδα, άμα έχεις να πληρώσεις το double play. Ούτε αυτή τη μικρή χάρη δεν του έκανε η αφέντρα του, που στο τέλος, ας είναι καλά, τον απέλυσε.

Όχι, δεν τον αντέχεις πια αυτόν τον εσμό των αθλίων να σου σπάνε τα αυτιά, μαζί και τα νεύρα. Κλείνεις την τηλεόραση και δεν μπορείς να μην απορείς μέσα στην ξαφνική ησυχία... Ανοίγεις ξεφυλλίζοντας νευρικά την εφημερίδα, θυμώνεις πάλι, διαβάζοντας τους τίτλους από τις αγγελίες ψεύδους, πληρωμένες ρεκλάμες σε τετραχρωμία, όλων αυτών που διεκδικούν εκ νέου την ψήφο σου για να συνεχίσουν να σε κυβερνούν, τάχα μου, ενώ αυτοί ξέρουν μόνο να σε κοροϊδεύουν, να σε ξεζουμίζουν και να σε υποτιμούν. 

Δεν μπορείς να βρεις την ησυχία σου, μόνο μονολογείς, διαβάζοντας τις λεζάντες κάτω από τις ιλουστρασιόν φωτογραφίες τους: “Τόσα ψέματα, αλλά τόσα ψέματα! Ετούτοι εδώ, αδερφέ μου, είναι παρανοϊκοί -εκτός κι αν μας θεωρούν, έναν ολόκληρο λαό, ηλίθιους…”

http://www.toportal.gr/

Η Ευρωζώνη όργανο της Γερμανικής ηγεμονίας

Γερμανία και ΕΚΤ εξαιρούν μόνο την Ελλάδα από την αγορά ομολόγων. Γερμανία και Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα εξαιρούν μόνο την Ελλάδα από το πρόγραμμα αγοράς ομολόγων. Σύμφωνα με δημοσίευμα του Der Spiegel “η ΕΚΤ θεωρεί ότι τα  ελληνικά ομολόγα, που βρίσκονται κοντά στο επίπεδο “junk“ δεν πληρούν τα απαραίτητα κριτήρια”. Σύμφωνα με το δημοσίευμα του περιοδικού ο πρόεδρος της Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι συζήτησε τα σχέδια αγοράς ομολόγων με την καγκελάριο Αγκελα Μέρκελ και τον υπουργό Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε την περασμένη Τετάρτη στο Βερολίνο σε καθιερωμένη τους συνάντηση. Συμφώνησαν ότι η Ελλάδα -μόνο αυτή- θα εξαιρεθεί. Ο Ντράγκι για να ικανοποιήσει προφανώς τις γερμανικές εμμονές υποχωρεί και περιορίζει το ποσό που προορίζεται για τις αγορές ομολόγων από το 1 τρισεκατομμύριο το πολύ στα 750 διεσεκατομμύρια. Επίσης θα αγοράσει ομόλογα ανάλογα με το μερίδιο συμμετοχής της κάθε χώρας στο μετοχικό κεφάλαιο της ΕΚΤ για να αποκλείσει το ενδεχόμενο να ωφεληθούν μονομερώς, είτε οι πιστώτριες χώρες, είτε οι δανειζόμενες. Σύμφωνα πάντα με το Der Spiegel “για να αποδυναμώσουν την κατηγορία της κρατικής χρηματοδότησης, ο Μάριο Ντράγκι και οι συνεργάτες του θέτουν πλαφόν στις αγορές ομολόγων από την ΕΚΤ στο 20 με 25% του ωφελούμενου χρέους μιας χώρας”. Ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε την ίδια ώρα συνεχίζει…το βιολί του. Παίζοντας πάντα φάλτσα κι έχοντας οδηγήσει με την εμμονική τακτική του όλη την Ευρώπη σε απόγνωση ο Σόϊμπλε μας λέει ποιο είναι το “καλό μας” και επιμένει να δηλώνει σε κάθε ευκαιρία ότι θέμα κουρέματος δεν τίθεται. Δεν ξεχνά να υπενθυμίσει ακόμη ότι και «η επόμενη κυβέρνηση θα πρέπει να συνεχίσει στην ίδια πορεία και να τηρήσει τα συμφωνηθέντα. Όλα αυτά γίνονται προς το συμφέρον των Ελλήνων. Δεν το κάνουν για εμάς, αλλά για τους ίδιους», είπε ο υπουργός Οικονομικών. Την ίδια ώρα σύμφωνα με αποκλειστικό ρεπορτάζ του Reuters  από τις Βρυξέλλες εξετάζεται τρίτο πακέτο στήριξης προς την Ελλάδα,από την Κομισιόν  ουσιαστικά μέσω 6μηνης παράτασης του παρόντος προγράμματος. Το Reuters αναφέρει ότι χωρίς ένα νέο πρόγραμμα, που θα προσφέρει φθηνό χρήμα στην Ελλάδα – την στιγμή που τα επιτόκια έχουν εκτοξευτεί στα ύψη – η ΕΚΤ δεν θα προσφέρει ρευστότητα στις ελληνικές τράπεζες. Δεν υπάρχουν πια τα κριτήρια για προληπτική πιστωτική γραμμή Οι Ευρωπαίοι εκτιμούν πως οι εκροές καταθέσεων θα συνεχιστούν και το επόμενο διάστημα, με ρυθμό 60 εκατομμυρίων ευρώ ημερησίως.

http://papaioannou-giannis.net/