Οι δικοί μας ανθέλληνες

Εξηγούμαι: δεν πολυσυμπαθώ εκείνους τους υπερπατριώτες που συμπεριφέρονται λες και μόνο η Ελλάδα υπάρχει ως χώρα πάνω σε τούτη τη γη, που θεωρούν ότι το έθνος το δικό μας είναι ανώτερο έναντι κάθε άλλου λαού, ότι καμία ιστορία κανενός άλλου τόπου δεν πιάνει μία μπροστά στη δική μας και ότι, τέλος πάντων,εμείς είμαστε οι "καλύτεροι", όπως έγραφε πρόσφατα σε εύστοχο κείμενό του ο Θεοδωράκης. Πιστεύω ότι τέτοιου τύπου υπερπατριώτες ενσαρκώνουν σήμερα το πρόσωπο ενός άλλου "μεγαϊδεατισμού" που ιστορικά παρέσυρε τον ελληνικό λαό σε οικτρά λάθη μέχρις ότου να σπάσει τότε τα μούτρα του.

Εξίσου επικίνδυνους όμως θεωρώ όσους στην ταυτότητά τους αναγράφονται οι λέξεις "ελληνική υπηκοότητα" αλλά στην πραγματικότητα λειτουργούν ως οι χειρότεροι ανθέλληνες απέναντι στην ίδια την χώρα τους. Για μένα ο ανθελληνισμός δεν εντοπίζεται στη στάση της Μέρκελ ή της Λαγκάρντ, κάθε μία από τις οποίες εκπροσωπεί και υπηρετεί τα συμφέροντά της. Η μεν πρώτη τα συμφέροντα του λαού της, η δε δεύτερη τα συμφέροντα του Οργανισμού στον οποίον εργάζεται και από τον οποίον πληρώνεται. Γι' αυτό και μπορώ να εξηγήσω τη στάση της καθεμίας από τα δύο πρόσωπα που παραδειγματικά ανέφερα.

Αν κάτι αποστρέφομαι περισσότερο είναι η στάση όσων εντός Ελλάδας - και πρωτίστως πολιτικών- φροντίζουν, όταν τους δοθεί η αφορμή, είτε με συνεντεύξεις τους σε ξένα μέσα ενημέρωσης είτε συνομιλώντας με ξένους υπηρεσιακούς και θεσμικούς παράγοντες, να τους δίνουν την αίσχιστη δυνατή εικόνα για την ίδια τους τη χώρα. Τέτοιες τύπου ενδείξεις ανθελληνικής συμπεριφοράς ήταν
οι δηλώσεις Παπανδρέου περί "διεφθαρμένης χώρας" με πιο πρόσφατο παράδειγμα αντίστοιχου - αν όχι και μεγαλύτερου ανθελληνικού βεληνεκούς- τα όσα έγραφε στην επιστολή του στη Γερμανίδα Καγγελάριο ο κ. Τζήμερος με αποκορύφωμα αισχρότητας τη φράση "...να πάει στο διάολο αυτή η απαίσια χώρα".

Τα αναφέρω αυτά όχι γιατί είμαι απ΄εκείνους που φοβούνται να δουν κατάματα ή να πουν με ευθύτητα την "μαύρη" αλήθεια για τα χάλια της σημερινής Ελλάδας. Ούτε γιατί ζητάω από έναν πολιτικό να στρογγυλοποιεί τα κακώς κείμενα, ειδικά σε μία χώρα που είναι γεμάτη από τέτοια. Αλλά αυτό που σίγουρα απαιτώ από έναν Έλληνα πολιτικό είναι να μην οπλίζει τη φαρέτρα όλων εκείνων στο εξωτερικό που αφορμές ζητούν για να κάνουν την Ελλάδα διεθνή περίγελο.

Κάθε χώρα και κάθε λαός έχουν τα δικά τους προβλήματα, που μπορεί καθένας μας να τα έχει βιώσει ζώντας σε μία ξένη χώρα, είτε αυτή λέγεται Γερμανία είτε Αγγλία είτε Αμερική. Ουδέποτε όμως έχω δει σε καμία από αυτές και πολλές άλλες χώρες, να βγαίνουν οι πολιτικοί τους είτε με δημόσιες δηλώσεις είτε με... επιστολές και να δίνουν τροφή σε ένα άνευ όρων αυστομαστίγωμα εναντίον του τόπου τους. Ποτέ δεν θα ακούσουμε καμία Μέρκελ, Ολάντ, Κάμερον ή Ομπάμα να ξεμπρωστιάζουν τους λαούς τους με τον ίδιο τρόπο που το έχουμε υποστεί εμείς το τελευταίο διάστημα. Όχι γιατί δεν έχουν προβλήματα, αλλά γιατί τα δικά τους εσωτερικά προβλήματά τους δεν τα κάνουν φέι βολάν στη διεθνή κοινότητα. Ή για να το πω, όπως συνήθιζε να το λέει ο παππούς μου, ότι τα εν οίκω μη εν δήμω. Υπό αυτή την έννοια τολμώ να πω πως ναι, η Μέρκελ ή ο Ομπάμα είναι περισσότερο φιλέλληνες από κάποιους δικούς μας.

protagon.gr