Του Γιώργου Παυλόπουλου
Η εκκολαπτόμενη συμμαχία Σαλβίνι-Κατσίνσκι, την οποία χαιρέτισε ο Όρμπαν, θα ενταχθεί στο ίδιο σχήμα με την Λεπέν και άλλες όμορες δυνάμεις, διεκδικώντας ακόμη και τη δεύτερη θέση. Την ίδια στιγμή, το νεοφρανκικό Vox στηρίζει την κυβέρνηση της Ανδαλουσίας…
Οι μαχόμενες λαϊκές δυνάμεις και η αντικαπιταλιστική Αριστερά δεν πρέπει να υποκύψουν στις ερινύες του «δημοκρατικού τόξου» Διάπλατα ανοίγει, μέρα με την ημέρα και όσο πλησιάζουν οι ευρωεκλογές του ερχόμενου Μαΐου, η ακροδεξιά «βεντάλια» σε ολόκληρη την Ευρώπη. Από την Ισπανία μέχρι την Ουγγαρία και από την Ιταλία μέχρι την Πολωνία, το τελευταίο διάστημα
καταγράφεται έντονη κινητικότητα, με τα αποτελέσματα να είναι ήδη ορατά και να προδιαγράφουν σημαντικές αλλαγές στον πολιτικό χάρτη της Ευρωβουλής και της ΕΕ. Πρόκειται για αλλαγές οι οποίες αντανακλούν τις διεργασίες που συντελούνται τόσο στο επίπεδο των αστικών τάξεων όσο και στις κοινωνίες. Η δε αιτία τους βρίσκεται μόνο φαινομενικά στο μεταναστευτικό – που αποτελεί πρακτικά τη συγκολλητική ουσία ανάμεσα στα διάφορα μορφώματα του χώρου – και πρέπει να αναζητηθεί στην αναμόρφωση (συχνά βίαιη) του πολιτικού σκηνικού και των ισορροπιών, σε διεθνικό-πανευρωπαϊκό, αλλά και σε εθνικό επίπεδο.
Σε αυτό το φόντο, το πιο ενδιαφέρον στοιχείο της εβδομάδας ήταν, αναμφίβολα, η προαναγγελία της εκλογικής (και όχι μόνο) σύμπραξης ανάμεσα στην ιταλική Λίγκα του Βορρά και το κυβερνόν Κόμμα του Νόμου και του Δικαίου στην Πολωνία, που μέχρι σήμερα συμμαχούσε με τους Βρετανούς Τόρις. Η επίσκεψη του Ματέο Σαλβίνι στην Βαρσοβία και η συνάντησή του με το πραγματικό αφεντικό της εκεί κυβέρνησης, Γιάροσλαβ Κατσίνσκι, άνοιξε τον δρόμο για να ενώσουν τις δυνάμεις τους τα πιο ισχυρά κόμματα της τρίτης και πέμπτης σε μέγεθος χώρας της ΕΕ. Έτσι, καθώς έχει ήδη «κλειδώσει» η συμμαχία του Σαλβίνι με την Λεπέν – ο Εθνικός Συναγερμός της οποίας φέρεται επίσης να προηγείται στη Γαλλία, ενισχυόμενος και από πρώην στελέχη της κυβέρνησης Σαρκοζί – καθώς το ίδιο συμβαίνει με τα όμορα κόμματα Ολλανδίας και Αυστρίας και ενώ είναι πολύ πιθανό να δοθούν τα χέρια και με την Εναλλακτική για τη Γερμανία, τότε εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι το συγκεκριμένο μπλοκ θα κατέβει στις ευρωεκλογές έχοντας τοποθετήσει τον πήχη πολύ ψηλά.
Ήδη, οι προβλέψεις κάνουν λόγο για μια ομάδα που θα έχει στη σύνθεσή της 130-140 βουλευτές, σε σύνολο 705, κάτι που σημαίνει πως θα διεκδικήσει με αξιώσεις τη δεύτερη θέση από τους Σοσιαλιστές. Δεν αποκλείεται, μάλιστα, να καταφέρει να κοιτάξει στα… μάτια και τον αδιαμφισβήτητο πρώτο, δηλαδή το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, με δύο προϋποθέσεις: Η πρώτη είναι να προχωρήσει σε ανταρσία ο (για την ώρα ανήκων στο ΕΛΚ) πρωθυπουργός της Ουγγαρίας, Βίκτορ Όρμπαν – ο οποίος ήδη δήλωσε ενθουσιασμένος με τη διαφαινόμενη συμμαχία Σαλβίνι-Κατσίνσκι και ευχήθηκε οι δυνάμεις που αντιτίθενται στη μετανάστευση να αλώσουν την Ευρωβουλή και την ΕΕ. Σε αυτή την περίπτωση, δεν αποκλείεται να ακολουθήσουν το παράδειγμά του και τα αντίστοιχα κόμματα της Τσεχίας και της Σλοβακίας, που επίσης ανήκουν στη λεγόμενη «Ομάδα του Βίσεγκραντ». Όσο για τη δεύτερη προϋπόθεση, έχει να κάνει με τις επιδόσεις και τη στάση της πιο πούρας Ακροδεξιάς, όπως το ουγγρικό Γιόμπικ, η ελληνική Χρυσή Αυγή, αλλά και το νεοφρανκικό Vox της Ισπανίας – το κόμμα που όχι μόνο προκάλεσε σοκ με το 11% που συγκέντρωσε στις πρόσφατες εκλογές της Ανδαλουσίας, αλλά πλέον στηρίζει την τοπική κυβέρνηση την οποία συγκρότησαν το Λαϊκό Κόμμα και οι Πολίτες. Εάν η συγκεκριμένη ομάδα στηρίξει, έστω και από… απόσταση, τους Σαλβίνι και σία, τότε όλα είναι πιθανά.
Οι εξελίξεις αυτές ρίχνουν νερό στον μύλο της θεωρίας του «δημοκρατικού τόξου», την οποία προβάλλουν συστηματικά διάφορες δυνάμεις, σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Εξέχουσα θέση έχει ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν, ο οποίος επιχειρεί έτσι να κρύψει τους… μώλωπες που του έχει προκαλέσει το κίνημα των «Κίτρινων Γιλέκων» και τη ρετσινιά της άγριας καταστολής, η οποία δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από την Ακροδεξιά. Το ίδιο χαρτί επιχειρεί να παίξει όμως και ο ΣΥΡΙΖΑ, εκμεταλλευόμενος και το ακραία αντιδραστικό προφίλ της ΝΔ, ζητώντας συσπείρωση κατά των αντιευρωπαϊκών δυνάμεων, που θέλουν να μας επιστρέψουν στις «μαύρες εποχές του μίσους».
Προφανώς, η ριζοσπαστική, αντικαπιταλιστική Αριστερά δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται να εγκλωβιστεί σε παρόμοια διλήμματα και είναι αναγκαίο να αποκαλύψει στον λαό και κυρίως στο μαχόμενη τμήμα του, τις πραγματικές διαχωριστικές γραμμές και να επιχειρήσει να δώσει τη δική της εξεγερτική απάντηση.
https://eleutheriellada.wordpress.com/2019/01/18/%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%89%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82-%CE%B7-%CE%B1%CE%BA%CF%81%CE%BF%CE%B4%CE%B5%CE%BE%CE%B9%CE%AC-%CE%B2%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%B9%CE%B1-%CE%B1/#more-101090
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου