Του Θοδωρή Βουρέκα
Για κάθε δημοκρατικό πολίτη που διαθέτει στοιχειώδη πολιτική κρίση και ταυτόχρονα βλέπει τα πράγματα από τη σκοπιά των συμφερόντων της κοινωνικής πλειοψηφίας δεν μπορεί να υπάρχει άλλη επιλογή, παρά η λαϊκή έξοδος και αποδέσμευση από την ΕΕ τώρα! Αυτό ισχύει ιδιαίτερα μάλιστα στη σημερινή φάση των εξελίξεων, που προοιωνίζεται νέα κοινωνική καταβύθιση και λεηλασία για τουλάχιστον άλλο μισό αιώνα. Την αναγκαία όσο ποτέ αυτή επιλογή ακολουθεί ωστόσο ένα καίριο ερώτημα: μπορούμε όμως; Ποιοι και πώς;
Ας μιλήσουμε ξεκάθαρα από την αρχή. Η λαϊκή έξοδος από την ΕΕ, δηλαδή μια έξοδος με βάση τα συμφέροντα των εργαζομένων και της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας, μια έξοδος που θα αναζητήσει και την ενεργητική αλληλεγγύη και των άλλων λαών δεν είναι δρόμος
σπαρμένος με ροδοπέταλα. Αντίθετα, είναι μια αμείλικτη κοινωνική και πολιτική σύγκρουση, ακριβώς επειδή η ΕΕ αποτελεί μια κορυφαία επιλογή, τόσο της ευρωπαϊκής, όσο και της ελληνικής ολιγαρχίας στο σύνολό της. Επομένως, θα έχει κόστος για κάποιο ορισμένο χρονικό διάστημα. Θα έχει όμως βάσιμη και ζωντανή την απελευθερωτική προοπτική, που γεννά και εγγυάται ένας μαχόμενος και συσπειρωμένος λαός.
Ας δούμε όμως συμπληρωματικά και την άλλη πλευρά του λόφου. Η επιλογή της υποταγής και η παραμονή μας στο σφαγείο της ΕΕ έχει να προσφέρει στο λαό μας μόνο «πόνο, δάκρυα και αίμα» και μάλιστα στο διηνεκές. Αν δεν πείθουν τα εφτά χρόνια της κόλασης των μνημονίων, πείθουν πλέον οι διακηρυγμένες προθέσεις των «θεσμών». Οι ακραίοι αντιλαϊκοί τους σχεδιασμοί είναι άτεγκτοι και απόλυτοι. Σχεδιάζουν ένα μέλλον για μας, αλλά και γενικότερα για τους λαούς στην ΕΕ, γεμάτο ντικενσιανές εικόνες, με τους εργαζόμενους σύγχρονους σχεδόν δουλοπάροικους, χωρίς δικαιώματα και φωνή. Η κρίση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, αλλά και του κεφαλαιοκρατικού συστήματος γενικά, είναι κολοσσιαία, δομική και προς το παρόν αξεπέραστη. Φαίνεται πως δεν έχουν άλλο δρόμο…
Με βάση τα όσα προαναφέρθηκαν, η έξοδος-αποδέσμευση από την ΕΕ χρειάζεται πολιτική προετοιμασία μάχης, αναμέτρησης και συνειδητό σχεδιασμό ενεργειών. Στόχος μας δεν είναι «να σωθεί η χώρα» γενικά, ούτε να καταστούν εξαγώγιμα τα προϊόντα δεσποτικών επιχειρήσεων, με κινέζικους μισθούς και εργασιακές σχέσεις. Στόχος της λαϊκής εξόδου από την ΕΕ είναι να ζήσει ο λαός μας και να ζήσει καλύτερα. Να αποκτήσει μια ζωή με αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης, με δικαιώματα και πραγματική δημοκρατία. Αυτό με τη σειρά του σημαίνει πως πρέπει να αυξηθούν οι μισθοί, να αναβαθμιστούν και να κατοχυρωθούν τα εργασιακά δικαιώματα, κάτι που οι στοχεύσεις της ΕΕ θρυμμάτισαν, ακριβώς γιατί στρατηγική της επιδίωξη ήταν και συνεχίζει να είναι «η μετατροπή της εργασίας σε απασχολησιμότητα» παντού. Σημαίνει κατάργηση των μνημονίων παλιών και νέων, καθώς και όλων των υποδουλωτικών για το λαό μας δανειακών συμβάσεων. Σημαίνει άμεση ανατροπή της εκποίησης της δημόσιας περιουσίας με την εθνικοποίηση όλων των στρατηγικών κλάδων και επιχειρήσεων χωρίς αποζημίωση, με εργατικό-κοινωνικό έλεγχο. Σημαίνει άμεση στάση πληρωμών και απαλλαγή από τη θηλιά του χρέους, που δε βαρύνει τον λαό, με τη μονομερή διαγραφή του. Μια τέτοια λαϊκή έξοδος-αποδέσμευση από την ΕΕ σημαίνει κοντολογίς ανακατανομή του κοινωνικού πλούτου με κλονισμό της κυριαρχίας του κεφαλαίου.
Μια τέτοια κατεύθυνση και πορεία έχει πραγματικό πεδίο εφαρμογής και δεν είναι σχέδιο επί χάρτου. Μπορεί να επιβληθεί από τον γενικευμένο, αποφασιστικό και αλληλοτροφοδοτούμενο κοινωνικό και πολιτικό αγώνα. Αυτό όμως προϋποθέτει την οργάνωση του μαχόμενου λαού. Απαιτεί την οικοδόμηση από σήμερα –μέσα στο καμίνι των αγώνων– ανεξάρτητων θεσμών και οργάνων επιβολής της λαϊκής θέλησης, έξω και πέρα από τις επίσημες θεσμικές δομές. Ο οργανωμένος λαός όμως χρειάζεται σαν καρδιά του και νεύρο ένα άλλο εργατικό κίνημα, για το οποίο υπάρχουν σήμερα πραγματικοί υλικοί όροι ανάδυσής του, παρά τα επιφαινόμενα. Ένα άλλο εργατικό κίνημα εξοπλισμένο με τους αναγκαίους στόχους και διεκδικήσεις, με την υιοθέτηση αποφασιστικών μορφών αγώνα και στηριγμένο σε τρόπους οργάνωσης ανοιχτούς στη συμμετοχή των ίδιων των εργαζομένων, μέσα από ανεξάρτητα κέντρα αγώνα και με έμφαση στο πρωτοβάθμιο επίπεδο. Οργανωμένος λαός σημαίνει, τέλος, την εμφάνιση στους δρόμους και στις πλατείες ενός μαζικού λαϊκού πολιτικού κινήματος, που θα κάνει πράξη τον στόχο του καθολικού λαϊκού ξεσηκωμού.
Μια ανατροπή αυτού του τύπου στην Ελλάδα μπορεί να πυροδοτήσει εξελίξεις άμεσα στον ευρωπαϊκό νότο, αλλά και ευρύτερα στην ΕΕ και να δημιουργήσει ένα ντόμινο κινητοποιήσεων ή ακόμη και ανατροπών. Η παγκοσμιοποίηση του κεφαλαίου, καθώς κι η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση γεννούν, πέρα από τις κυρίαρχες επιδιώξεις, ως αντιφατική τους όψη, μια μεγαλύτερη ομογενοποίηση συνθηκών, γεγονός που ευνοεί την άρση της ανισομετρίας και τη γρήγορη επέκταση και γενίκευση των εργατικών αγώνων. Μια άλλη εργατική διεθνοποίηση μπορεί να αρχίσει να γίνεται ορατή. Χρειάζεται να πιστέψουμε στη δύναμη των λαών. Κανένας λαός δεν είναι σε απομόνωση όταν παλεύει για τα δικαιώματά του. Το ψευτοδίλημμα ΕΕ ή εθνική απομόνωση είναι μια μυθολογία των ελίτ με στόχο να εμφανίσουν την πολλαπλή φυλακή της ΕΕ ως μοναδική κι αναγκαστική επιλογή, παρότι μετά το Brexit και τα φαινόμενα πολλαπλής κρίσης της ΕΕ κάτι τέτοιο φαίνεται να απέχει πολύ από την αλήθεια.
https://eleutheriellada.wordpress.com/2017/07/10/%CE%AD%CE%BE%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%B5-%CF%85%CF%80%CE%AD%CF%81-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%8D-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CE%B5-%CE%B2/#more-89771
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου