υπάρχουν ούτε μαγικές λύσεις προσφέρονται. Άλλοτε πάλι κλείνεται στο καβούκι του, νοιώθοντας άχρηστος κι ανήμπορος.
Κι όμως κατά βάθος το ξέρει, πρέπει να κρατηθεί όρθιος και ψύχραιμος, η ζωή ποτέ δεν ήταν υγιεινός περίπατος, ξέχασε μήπως τη φτώχεια των παιδικών του χρόνων; Δεν βλάπτει επίσης να παραδεχτεί αυτοκριτικά και λυτρωτικά πως έπαιξε και έχασε με τις ψευδαισθήσεις της γενιάς του, πως πλανεύτηκε απ’ τις σειρήνες μιας απαίσιας εποχής, πως ξένοιασε , ξανοίχτηκε και ολιγώρησε, παραδίνοντας εν λευκώ την τύχη του στους κυβερνώντες.
Αφού λοιπόν καταλαγιάσει την οργή του, οφείλει να κάνει ένα δεύτερο βήμα, ονοματίζοντας και ξεμπροστιάζοντας τους πραγματικούς φταίχτες της σημερινής κατάντιας του.
Εδώ, να με συγχωρά , δεν χωράνε μισόλογα, στρογγυλέματα, ίσες αποστάσεις και μετάθεση ευθυνών. Οι βασικοί υπεύθυνοι έχουν όνομα και είναι οι κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που ψήφιζε 40 χρόνια με ποσοστά 80-90%. Προς θεού, δεν τον κατηγορώ γι αυτό, ίσως κι εγώ να συμπορεύτηκα μαζί του, αλλά, βρε αδερφέ, να μην προσμετρηθεί κι αυτό στην κρίση του;
Οι κυβερνήσεις αυτές έκαναν τα πάντα να ξεθεμελιώσουν το οικοδόμημα αλληλεγγύης των γενεών που έχτισε μεταπολεμικά η κοινωνία με το μόχθο και τις εισφορές των μελών της, σε αρκετές περιπτώσεις με συνεργασία ή ανοχή των κομματικών συνδικαλιστών που με κοντόφθαλμη και ανεύθυνη στάση υπηρετούσαν τη λογική «αρπάζω σήμερα ότι μπορώ, έχει ο θεός για αύριο».
Μακρύς εδώ ο κατάλογος «επιτευγμάτων», όπως:
- Η πολυδιάσπαση του ασφαλιστικού συστήματος υπό την πίεση ισχυρών συντεχνιών, με συνέπεια δυσανάλογο λειτουργικό κόστος.
- Η άτοκη δέσμευση επί δεκαετίες των αποθεματικών των ταμείων από την τράπεζα Ελλάδος
- Η ανεύθυνη στάση μη παρακολούθησης της βιωσιμότητας του συστήματος ώστε να παίρνονται διορθωτικά μέτρα
- Το τζογάρισμα των αποθεματικών των ταμείων στα δομημένα ομόλογα από τα κομματικά golden boys που διόριζαν οι κυβερνήσεις στις διοικήσεις τους.
- Η ανεξέλεγκτη κατασπατάληση πόρων στον κλάδο υγείας που λυμαίνονταν μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα σε σύμπραξη με κρατικούς θύλακες
- Η χρόνια εισφοροδιαφυγή που δεν αντιμετωπίστηκε ποτέ λόγω έλλειψης πολιτικής βούλησης και διαπλοκής με ιδιωτικά συμφέροντα
- Η βιομηχανία ρουσφετολογικών ρυθμίσεων και απαλλαγών επιχειρήσεων που επιβράβευαν τους μπαταχτσήδες
- Η μείωση των εργοδοτικών εισφορών με πρόσχημα την τόνωση της ανάπτυξης
- Η εκτεταμένη μαύρη και αδήλωτη εργασία Ελλήνων και μεταναστών σε βασικούς κλάδους της οικονομίας (τουρισμός, γεωργία, οικοδομή κλπ)
- Η γενικευμένη εφαρμογή ευέλικτων μορφών απασχόλησης νεοφιλελεύθερης κοπής που στερούσαν πόρους από τα ταμεία(ενοικίαση εργαζομένων, μερική απασχόληση, συμβάσεις έργου, μπλοκάκια κλπ)
- Το γενικευμένο καθεστώς διαφθοράς-διαπλοκής που εμπόδιζε τη λειτουργία των ελεγκτικών μηχανισμών
- Οι εθελούσιες αποχωρήσεις προσωπικού με παχυλά πριμ, αργομισθίες και πρόωρες συνταξιοδοτήσεις για να ξεπουληθούν δημόσιες επιχειρήσεις ελεύθερες βαρών σε ιδιώτες
- Οι αλόγιστες παροχές των λεγόμενων ευγενών ταμείων χωρίς αναλογιστικές μελέτες και τήρηση της αρχής της ανταποδοτικότητας
- Οι αναπηρικές και αγροτικές συντάξεις μαϊμού για εξυπηρέτηση της κομματικής πελατείας
- Η προνομιακή συνταξιοδότηση σε παραγωγικές ηλικίες του προσωπικού των γνωστών κλάδων του βαθέως κράτους που αποτελούσαν παραδοσιακές δεξαμενές ψηφοφόρων κυρίως της δεξιάς
Μ’ ένα τέτοιο ξεχαρβαλωμένο σύστημα φτάσαμε στην εποχή των μνημονίων, πάντα με τα ίδια κόμματα στο τιμόνι, όπου, με πρόσχημα τη θηλιά των δανειστών, παίχθηκε η τελευταία πράξη του δράματος, δηλαδή η εφαρμογή του μακάβριου σχεδίου εσωτερικής υποτίμησης που είναι μέρος της νεοφιλελεύθερης στρατηγικής διάλυσης του κοινωνικού κράτους και της κοινωνικής ασφάλισης.
Το κράτος αποσύρεται σταδιακά από τη χρηματοδότηση των ταμείων, δεσμευόμενο μόνο για ένα βοήθημα πείνας. Τα ταμεία απαξιώνονται στη συνείδηση των πολιτών, ώστε σταδιακά να στραφούν στην ιδιωτική ασφάλιση.
Κι επειδή για μερικούς όλα αυτά φαντάζουν αόριστες πολιτικολογίες , ιδού τα θανατηφόρα χτυπήματα της εποχής μνημονίων στο κουφάρι του ασφαλιστικού συστήματος:
- Η βίαιη και παρατεταμένη ύφεση που δημιούργησε 1,5 εκατ. άνεργους (αναλογία εργαζομένων προς συνταξιούχους 1,2:1 αντί 4:1)
- Το περιβόητο PSI της κυβέρνησης Παπαδήμου (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) που κούρεψε τα αποθεματικά των ταμείων πάνω από 50%!!!
- Η κατατρομοκράτηση και εξώθηση των δημοσίων υπαλλήλων στη μαζική πρόωρη συνταξιοδότηση με στόχο τη συρρίκνωση του κράτους, γεγονός που μετέφερε υπέρμετρο κόστος στα ταμεία
- Η κατακρήμνιση των μισθών με συνέπεια τη μειωμένη εισροή εσόδων στα ταμεία
- Η παραπέρα μείωση των εργοδοτικών εισφορών για αναθέρμανση, υποτίθεται, της ανάπτυξης
- Η πλήρης αποδιάρθρωση των ελεγκτικών μηχανισμών για σύλληψη της εισφοροδιαφυγής λόγω αποχωρήσεων, μετακινήσεων, συγχωνεύσεων υπηρεσιών κλπ
Αυτά κι ακόμα περισσότερα είναι διαχρονικά τα «ανδραγαθήματα» ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Και τι ειρωνεία, να ρωτούν οι θύτες με τους τεχνοκράτες τους εκ των υστέρων με θράσος και υποκρισία τον εξουθενωμένο συνταξιούχο «Μα είναι δυνατό με μισθούς 500€ να παίρνεις σύνταξη 1500€;». Λογικοφανές επιχείρημα που απευθύνεται σε λοβοτομημένους ανθρώπους.
Μέσα στις συνθήκες αυτές πήρε στα χέρια την καυτή πατάτα του ασφαλιστικού η νέα κυβέρνηση. Έχοντας μπροστά της ένα άλυτο γρίφο, μέσα μάλιστα στις ασφυκτικές δεσμεύσεις του 3ου μνημονίου που αναγκάστηκε να υπογράψει.
Το πρόβλημα μοιάζει μη διαχειρίσιμο χωρίς ανάπτυξη με υψηλούς ρυθμούς, άπιαστο όμως όνειρο σ΄ένα περιβάλλον παγκόσμιας κρίσης. Οι διορθωτικές κινήσεις (συγχωνέψεις ταμείων, αύξηση ορίων ηλικίας κλπ) είναι ημίμετρα, οι δε πιθανές νέες πηγές χρηματοδότησης (φόρος στις τραπεζικές, χρηματιστηριακές συναλλαγές και τυχερά παιχνίδια, πόροι από αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας κλπ), προσκρούουν μάλλον στην άρνηση των δανειστών, γιατί επιθυμούν ένα κεφαλαιοποιητικό σύστημα με φτωχές παροχές.
Το είπε άλλωστε έμμεσα ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ, όπως αποκάλυψε στη Βουλή ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ Κορκίδης, αλλά πέρασε στα ψιλά. «Εδώ είναι Βαλκάνια, μπορεί να ζήσει ο Έλληνας με 300€».
Στην τηλεοπτική φυσικά δημοκρατία μας κυκλοφορεί και η θεωρία πως για όσα έρχονται στο συνταξιοδοτικό ευθύνεται αποκλειστικά η κυβέρνηση των 8 μηνών. Την διακινούν οι νεκροθάφτες της ασφάλισης, παρέα με τα συστημικά ΜΜΕ , τα οποία μόλις πρόσφατα ανακάλυψαν τον πόνο του συνταξιούχου ενώ πέντε χρόνια πάσχιζαν να μας πείσουν να σφαγιαστούμε για τη σωτηρία μας. Ας κρίνει ο καθένας κατά βούληση, να γνωρίζει όμως ότι ελέγχεται ο βαθμός αξιοπιστίας και αντικειμενικότητας του.
Κλείνοντας, δεν θα μπορούσα προσωπικά να αρνηθώ τον προβληματισμό μου για το άδηλο μέλλον των συντάξεων, παρακινώντας όμως ταυτόχρονα τον εαυτό μου και τους ομοίους μου.
Βαστάτε γερά συνταξιούχοι, με καρτερία αλλά και διεκδίκηση, με περίσκεψη και αναστοχασμό, με λιτό βίο αλλά και ζωντανή πάντα την ελπίδα. Κι αν επιμένετε να θυμώνετε, σκεφτείτε προηγούμενα τα λόγια του Αριστοτέλη: «Ο καθένας μπορεί να θυμώσει είναι εύκολο. Αλλά να θυμώσεις με το σωστό άνθρωπο, στο σωστό βαθμό, για το σωστό λόγο, τη σωστή στιγμή και με το σωστό τρόπο, αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο»
http://tvxs.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου