Η κοινωνία δέχεται πυροβολισμούς φόβου

Κυρίες και κύριοι βουλευτές, παίρνω το λόγο γιατί το επιβάλλει η ιστορική αλήθεια και η πολιτική ηθική. Η κυβερνητική πλειοψηφία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ψηφίζει σήμερα τους κυρωτικούς νόμους του απολογισμού και του ισολογισμού του κράτους του οικονομικού έτους 2013. Φανταστείτε τι θα συνέβαινε αν η σημερινή συζήτηση διεξαγόταν υπό άλλες πολιτικές συνθήκες. Αν δεν είχαν μεσολαβήσει οι εκλογές του Ιανουαρίου, το δημοψήφισμα του Ιουλίου, η μεταστροφή και οι εκλογές του Σεπτεμβρίου. Αν ήμασταν ακόμη στην αντιμνημονιακή και δημαγωγική σφαίρα που έφερε το ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Τι θα λέγανε σήμερα οι υπερασπιστές του μνημονίου και οι εισηγούμενοι την υπερψήφιση των κυρωτικών νόμων για τον ισολογισμό και τον απολογισμό του 2013.

Νομίζετε ότι η κυβέρνηση και η κοινοβουλευτική πλειοψηφία ψηφίζει υπέρ για λόγους τυπικούς; Γιατί

υπάρχει κάποια συνταγματική υποχρέωση της εκάστοτε κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας να κυρώνει τον απολογισμό των προηγουμένων ετών; Όχι. Η υποχρέωση σας είναι διεθνής. Είναι υποχρέωση αξιοπιστίας σε σχέση με την διαπραγμάτευση που γίνεται για την εφαρμογή και την εξειδίκευση του “Μνημονίου Τσίπρα - Καμμένου”.

Ψηφίζετε υπέρ της οικονομικής διαχείρισης του 2013 και των αποτελεσμάτων της επειδή «γλείφετε εκεί που φτύνατε», λόγω της ριζικής μεταστροφής.

Επειδή αναγνωρίσατε ότι λέγατε ψέματα, ανευθυνότητες, πράγματα εθνικώς επικίνδυνα και προσχωρήσατε στην στρατηγική μας και την πολιτική μας. Και ενώ εμπράκτως και δια της ψήφου σας αναγνωρίζετε τον κόπο, την προσπάθεια, τον ιδρώτα, εξακολουθείτε να μη λέτε συγγνώμη για τα ψέματα, τις λοιδορίες, την εμπάθεια με την οποία ποτίσατε τον ελληνικό λαό, περιορίζοντας του τη δυνατότητα να βλέπει όλη την εικόνα και να κρίνει δίκαια.

Βιώνετε λοιπόν τις αντιφάσεις σας με τεράστιο κόστος για τη χώρα και την οικονομία.

Άκουσα στη συζήτηση - διαβάζω και τα πρακτικά της κοινοβουλευτικής επιτροπής- ότι η κυβέρνηση αναπτύσσει τρία επιχειρήματα κατά των προηγουμένων δυο προγραμμάτων.

Το πρώτο επιχείρημα είναι ότι είχαν υπερβολικά έντονα υφεσιακά  αποτελέσματα τα δύο προηγούμενα προγράμματα. Η οικονομική ύφεση είναι προφανώς μεγάλη και η εκτόξευση της ανεργίας κοινωνικά απαράδεκτη. Προφανώς. Δεν το ξέρουμε; Δεν το λέγαμε διαρκώς στη σκληρή διαπραγμάτευση που κάναμε με τους εταίρους, με την τρόικα, με τους θεσμούς, με την Ευρώπη, με το ΔΝΤ, από το 2010 έως τον Ιανουάριο του 2015; Σκεφτείτε τα αποτελέσματα της σκληρής διαπραγμάτευσης εάν την είχε κάνει την περίοδο εκείνη ο κ. Τσίπρας; Όταν έκανε διαπραγμάτευση το 2015, με τη χώρα σε θετικό ρυθμό ανάπτυξης, σε πρωτογενές πλεόνασμα, σε κάμψη μικρή της ανεργίας και είχε το αποτέλεσμα που είχε. Εις βάρος της οικονομίας, εις βάρος της προόδου, εις βάρος των ασθενών κοινωνικών ομάδων. Μας έφερε αυτό το αποτέλεσμα του 3ου μνημονίου και κυρίως επέφερε τη βλάβη που επέφερε στην οικονομία και την κοινωνία, τους θεσμούς και το κλίμα.

Φανταστείτε να είχε κάνει αυτός και η ομάδα του τη διαπραγμάτευση υπό τις συνθήκες του 2010, του 2011, του 2012, του 2013, δηλαδή με την απειλή της άμεσης χρεοκοπίας. Το επιχείρημα του κ. Τσίπρα είναι ότι αν κάναμε αυτά που λέγαμε το Γενάρη, θα οδηγούσαμε τη χώρα σε απόλυτη καταστροφή, άρα έπρεπε να πάμε στο μνημόνιο 3. Αυτό το επιχείρημα δεν ισχύει για το 2010 και το 2011; Είχαμε τη δυνατότητα να πάμε σε άλλη λύση;  Τότε μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε τη λύση του GREXIT; Για να πάμε πού; Με πρωτογενές έλλειμμα 15,7%. Και να μην έχεις τη δυνατότητα να χρηματοδοτήσεις μισθούς, συντάξεις, νοσοκομεία, σχολεία, ένοπλες δυνάμεις. Και με τις τράπεζες απροστάτευτες και τους καταθέτες απροστάτευτους, χωρίς μηχανισμό στήριξης.

Το δεύτερο επιχείρημα της κυβέρνησης είναι ότι έχει σχεδιαστικά προβλήματα το πρώτο και το δεύτερο πρόγραμμα. Βεβαίως και έχει. Δεν τα έχουμε εντοπίσει, δεν τα έχουμε αναλύσει κατά κόρον στις διαπραγματεύσεις;  Το πρόβλημα των πολλαπλασιαστών και τα σχεδιαστικά προβλήματα των προγραμμάτων που τα ομολόγησε το ΔΝΤ.

Προσωπικά, έχω εξηγήσει στην επιτροπή ανεξαρτήτου εσωτερικού ελέγχου του ΔΝΤ, διεξοδικά και με κάθε λεπτομέρεια ποια είναι κατά τη γνώμη μου τα σχεδιαστικά προβλήματα και οι ευθύνες και του Ταμείου και των θεσμών και τα έχω πει σε όλα τα διεθνή fora.

Άλλα είχαμε εμείς επιλογή να πάμε σε ταχύρρυθμη δημοσιονομική προσαρμογή μέσα σε τέσσερα χρόνια; Είχαμε άλλη οδό; Υπάρχουν αντιλήψεις που κυριαρχούν, αντιλήψεις πολιτικές, αντιλήψεις της αγοράς, αντιλήψεις των δανειστών, όταν σου δίνουν αυτό το τεράστιο δάνειο, που τελικά φτάνει τα 300 δις, με την επιβάρυνση που προκάλεσε ο κ. Τσίπρας. Είχαμε δική μας δυνατότητα; Δεν είχαμε δυστυχώς. Δεν την είχαν και τώρα οι κυβερνώντες, οι οποίοι έλεγαν τα εύκολα μεγάλα λόγια και πουλούσαν τις φρούδες ελπίδες.

Το δεύτερο πρόγραμμα όμως πρόβλεψε την παρέμβαση στο χρέος, η οποία ονομαστικά οδήγησε σε μείωση 126 δις και σε όρους καθαρής παρούσης αξίας μέσα από το OSI που έχει γίνει, δηλαδή το κούρεμα το έμμεσο του χρέους που κατέχει ο επίσημος τομέας, η Ευρωζώνη, το EFSF, το ESM με ένα συνολικό κέρδος για τη χώρα που ξεπερνά τα 200 δις ευρώ το μεγαλύτερο στα παγκόσμια χρονικά. Τώρα πλέον η εκτίμηση που κάνουν εταιρείες που κατέχουν ελληνικά ομόλογα και ενδιαφέρονται για λόγους εμπορικούς να προωθήσουν την άποψή τους, ότι η Ελλάδα έχει σε όρους καθαρής παρούσης αξίας το μικρότερο χρέος στην Ευρώπη-  φτάνουν οι υπολογισμοί να λένε ότι σε καθαρή παρούσα αξία είναι μόλις 18% του ΑΕΠ το χρέος της Ελλάδος- τώρα δημοσιεύονται και επιστημονικά περιοδικά. Τώρα είδα στο Ιnermarkets να δημοσιεύεται μελέτη, είδα στο Business School του Harvard να δημοσιεύεται μελέτη για το θέμα αυτό. Η συζήτηση δεν γίνεται στις εφημερίδες. Γίνεται στην επιστημονική κοινότητα.

Και το τρίτο επιχείρημα. Μεγάλη επιτυχία του μνημονίου Τσίπρα – Καμμένου, μειώθηκαν οι στόχοι για το πρωτογενές πλεόνασμα. Μα πώς να είναι παραπάνω οι στόχοι για το πρωτογενές πλεόνασμα όταν η χώρα έκανε τέτοια οπισθοδρόμηση, πήγε ξανά σε ύφεση, έχασε το πρωτογενές πλεόνασμα; Εμείς θα μέναμε στον στόχο για πρωτογενές πλεόνασμα 4.5% του ΑΕΠ; Το 4.5% του ΑΕΠ προέκυπτε ως στόχος από τη μελέτη βιωσιμότητας του χρέους. Με αντίστοιχο στόχο για ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης τουλάχιστον 2.5%. Και σε μια μελέτη βιωσιμότητας του χρέους που δεν είχε εκτιμήσει την πραγματική μείωση σε καθαρή παρούσα αξία. Και την εντυπωσιακή μείωση του κόστους του χρέους. Την εντυπωσιακή μείωση των τόκων που πληρώνει η χώρα κάθε χρόνο. Αυτήν την εντυπωσιακή ιστορική ελάφρυνση του βάρους του χρέους.

Προφανώς το λεγόμενο fiscal space ως ζωτικός δημοσιονομικός χώρος για να αναπνεύσει η χώρα, θα προβλεπόταν και στην προληπτική πιστωτική γραμμή που θα παίρναμε στις 28 Φεβρουαρίου του 2015. Διότι ήταν δέσμευση του Eurogroup η νέα παρέμβαση στο χρέος, την οποία μακάρι να ολοκληρώσει η κυβέρνηση τώρα, εάν ζητήσει βοήθεια και καταλάβει πώς πρέπει να χειριστεί το θέμα. Και έτσι θα φτάναμε και σε μείωση του στόχου του πρωτογενούς πλεονάσματος, αλλά άλλο να μειώνεις τον στόχο επειδή δεν σου χρειάζεται και άλλο να τον μειώνεις επειδή δεν μπορείς να τον πετύχεις. Και βάζεις τη χώρα σε νέο μνημόνιο για τουλάχιστον 3 χρόνια ακόμη, με σκληρότατους όρους, με νέους φόρους, με νέο ασφαλιστικό, με υπονόμευση του κοινωνικού κράτους.

Γιατί λέει η κυβέρνηση τώρα εκτός από το μικρότερο πλεόνασμα, έχω και δείκτη κοινωνικής προστασίας. Τι λέτε; Πώς τολμάτε; Αφήστε την προστασία της πρώτης κατοικίας στο επίπεδο που βρήκατε. Στο επίπεδο που ίσχυε νομοθετικά μέχρι 31 Οκτωβρίου του 2015. Αλλά δεν μπορείτε. Τίποτα δεν μπορείτε να αφήσετε στο ίδιο επίπεδο. Ούτε την προστασία της πρώτης κατοικίας, ούτε το εγγυημένο επίπεδο διαβίωςης το οποίο καταστρέψατε ενώ το βρήκατε σε  πιλοτική  εφαρμογή και βέβαια έχουμε τώρα πέρα από τη φορολογική επιβάρυνση, το νέο ασφαλιστικό και δυστυχώς την κατάρρευση τη δημοσιονομική και χρηματοοικονομική του ΕΟΠΠΥ. Να προσέχετε τι λέτε.

Από τον απολογισμό και τον ισολογισμό που καταθέσατε, μάλλον που ψηφίζετε, που εισηγείστε, που αναδεχθήκατε και εισηγείστε, αλλά και από το σχέδιο προϋπολογισμού που καταθέσατε με τις υπογραφές σας, αναγνωρίζετε το μέγεθος της παρέμβασης στο δημόσιο χρέος, της παρέμβασης του 2012 και ότι δεν μπορείτε να κάνετε διαφορετικά όταν βάζετε υπογραφές κάτω από αριθμούς και βέβαια αποδέχεστε ότι το 2013 είχαμε πρωτογενές πλεόνασμα σύμφωνα με τα κριτήρια του προγράμματος και υπερβάλλον πλεόνασμα, το οποίο διανεμήθηκε ως κοινωνικό μέρισμα. 

Αυτός λοιπόν είναι ο απολογισμός του 2013. Και πολύ καλύτερος είναι ο απολογισμός του 2014 που θα συζητήσουμε στη Βουλή. Το θέμα είναι τι κάνετε εσείς το 2015. Ποιος θα είναι ο απολογισμός και ισολογισμός του 2015 που είναι το δικό σας έτος. Έτος οπισθοχώρησης, επιβράδυνσης, έτος ζημιογόνο και βλαβερό για την οικονομία. Έτος μεταστροφής και ριζικής διάψευσης. Ξεπεράσατε την αβεβαιότητα που εσείς οι ίδιοι παράγετε πολιτικά; Όχι. Την αναπαράγετε συνεχώς και την ανακυκλώνετε. Υπονομεύετε το κλίμα, την επιχειρηματικότητα, τις επενδύσεις. Θέτετε σε κίνδυνο την ανακεφαλαιοποίηση με συμμετοχή ιδιωτών στις τράπεζες, όχι υπέρ των τραπεζιτών, αλλά υπέρ της οικονομίας και των καταθετών. Έχετε αντιληφθεί βεβαίως κύριοι και κυρίες βουλευτές, ότι το χαρτοφυλάκιο του δημοσίου στον τραπεζικό τομέα περνάει στο νέο ταμείο των 50 δις. Ότι υπάρχει πια πλήρης εξωτερικός έλεγχος.

Στο ασφαλιστικό συνεχώς η κοινωνία δέχεται πυροβολισμούς φόβου. Στο φορολογικό το ίδιο. Ισοδύναμα δεν υπάρχουν. Στα κόκκινα δάνεια παίζετε με τον πόνο των ανθρώπων, ενώ δεν υπάρχει πραγματικό πρόβλημα με τα στεγαστικά. Οι τράπεζες μπορούν να διασφαλίσουν την κατοικία του νοικοκυριού στα στεγαστικά δάνεια. Αλλά υπάρχει πρόβλημα με τις δυνατότητες δανεισμού των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, γιατί η αξιολόγηση του χαρτοφυλακίου των τραπεζών έγινε με τρόπο που καθιστά, όπως έχω πει, εξαιρετικά δύσκολο το να χρηματοδοτούνται μικρομεσαίες επιχειρήσεις με ανταγωνιστικά επιτόκια, λόγω των εποπτικών κεφαλαίων που χρειάζονται. Και βέβαια επίκειται η αναδιάρθρωση των επιχειρηματικών δανείων και άρα των επιχειρήσεων, στους πιο κρίσιμους τομείς της ελληνικής οικονομίας, όπως είναι για παράδειγμα ο τουρισμός. Αυτό είναι το θέμα. Πώς θα γίνει η αναδιάρθρωση αυτή; Και ποιες είναι οι προοπτικές της οικονομίας; Πού είναι το μοντέλο; Τι διαπραγματεύεστε; Σε ποιο στρατηγικό σχεδιασμό για την ανάπτυξη, για το μέλλον, για τις επενδύσεις, για την απασχόληση; Σε τίποτα.

Όπως δεν υπάρχει τίποτα για το προσφυγικό . Έχετε συνδέσει την οικονομική κρίση και διαπραγμάτευση με θέματα μείζονος σημασίας στην εξωτερική πολιτική. Δεν αντιλαμβάνεστε τι συμβαίνει με θέματα έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο. Και βέβαια υπάρχει το ζήτημα της θεσμικής κρίσης της χώρας. Κλίμα εκφοβισμού στη δικαιοσύνη, απόπειρα κατάργησης των Ανεξαρτήτων Αρχών, καταγγελίες Καμμένου – Γιαννακόπουλου που αξίζει να διερευνηθούν, διότι είναι πρωτοφανείς και τώρα η υπόθεση καταγγελιών του πρώην Υπουργού κ. Πανούση, που θα έρθει και ενώπιων της αρμόδιας Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής να παρουσιάσει τα θέματα τα οποία έχουν τεράστια σημασία. Αλλά αντιλαμβάνεστε τι συμβαίνει στον τόπο;

Αντιλαμβάνεστε πού θα ήσασταν τώρα εάν αυτά συνέβαιναν επί άλλων κυβερνήσεων; Όχι καθισμένοι ήρεμα. Πάνω στα έδρανα. Και θα φωνάζατε. Στο όνομα της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης, του κράτους δικαίου, της διαφάνειας. Τώρα; Παρακολουθείτε τη διάλυση του θεσμικού ιστού της χώρας; Χωρίς θεσμικό ιστό δεν υπάρχει ανάπτυξη. Δεν υπάρχει εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης.

Είναι λοιπόν μια εξαιρετική ευκαιρία η ψήφος σας υπέρ του απολογισμού και του ισολογισμού του οικονομικού έτους 2013. Είναι ψήφος αποκατάστασης της ιστορικής αλήθειας και της δικαιοσύνης. Αλλά το κάνετε χωρίς να έχετε συνείδηση. Το κάνετε έτσι μηχανικά. Δεν το κάνετε συνειδητοποιώντας τη μεγάλη αλλαγή που  έχει γίνει. Και αυτό, φυσικά, παρεμποδίζει την κοινή γνώμη να το  αντιληφθεί.  Αλλά παρά τα εμπόδια η κοινή γνώμη θα το αντιληφθεί.

http://www.evenizelos.gr/