Τίποτε από αυτά που συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή δεν συμβαίνει τυχαία και τίποτε από αυτά δεν περιορίζεται σε στενά γεωγραφικά και γεωπολιτικά όρια. Το Ιράκ, παρατηρητής της Αραβικής Ανοιξης και του εμφυλίου στη Συρία, βρέθηκε απροετοίμαστο μεν, όχι όμως και έκπληκτο μπροστά στις εξελίξεις που προκαλούν το χάος. Μια Ανοιξη των Τζιχαντιστών, των πιο ακραίων ομάδων φανατικών ισλαμιστών, πιο ακραίων κι από την Αλ Κάιντα. Οι εξελίξεις αυτές δεν απειλούν μόνο με ανατροπές στην ευρύτερη περιοχή, αλλά και με σημαντικές επιπτώσεις στον τομέα της ενέργειας και στις ισορροπίες. Ηδη η τιμή του πετρελαίου έχει εκτοξευτεί στα 112 δολάρια το βαρέλι, ενώ, κατά τους αναλυτές, η περαιτέρω επιδείνωση της κατάστασης μπορεί να
προκαλέσει αύξηση έως και κατά 20 δολάρια το βαρέλι!
Οπως σχολίαζαν στελέχη της αγοράς, σε αυτή την περίπτωση μπορεί να τιναχθούν στον αέρα οι οποιεσδήποτε προσπάθειες οικονομικής ανάκαμψης παγκοσμίως. Παρά το γεγονός ότι ο ιρακινός υπουργός Πετρελαίου Αμπντούλ Καρίμ Λουαΐμπι προσπάθησε να καθησυχάσει τους συμμετέχοντες στη σύνοδο του ΟΠΕΚ, επισημαίνοντας ότι το μεγαλύτερο μέρος από το ιρακινό αργό πετρέλαιο προέρχεται από τις πετρελαιοπηγές στον σιιτικό Νότο, η ανησυχία παραμένει. Αλλωστε η επέλαση των τζιχαντιστών της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και στο Λεβάντε (ΙΚΙΛ, στα αγγλικά ISIL - Islamic State of Iraq and the Levant) είναι σε πλήρη εξέλιξη και έχει αποδείξει όχι μόνο τις πολιτικές αδυναμίες της διακυβέρνησης της Βαγδάτης, αλλά και τις αδυναμίες του ίδιου του ιρακινού στρατού.
Επικεφαλής της οργάνωσης είναι ο Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι, ο νέος «Οσάμα Μπιν Λάντεν», όπως τον αποκαλεί η γαλλική εφημερίδα «Le Figaro», ένας αδίστακτος τζιχαντιστής στον οποίο τα μέλη της οργάνωσης υπακούν τυφλά. Φέρεται ότι έχει γεννηθεί στη Σαμάρα, την ιρακινή πόλη βόρεια της Βαγδάτης, το 1971 και ξεκίνησε να μάχεται μετά την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ το 2003. Το 2010 έγινε ηγέτης της Αλ Κάιντα στο Ιράκ. Στόχος του Μπαγκντάντι είναι μια παγκόσμια τζιχάντ. Η σουνιτική τζιχαντιστική οργάνωση Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και στο Λεβάντε δραστηριοποιείται και στις δύο πλευρές των συροϊρακινών συνόρων, επιδιώκοντας τη δημιουργία ενός σουνιτικού χαλιφάτου με συνένωση των περιοχών -και των πετρελαϊκών εγκαταστάσεων- που καταλαμβάνουν οι δύο χώρες. Αποτελεί παρακλάδι της Αλ Κάιντα, από την οποία αποσχίστηκε λόγω διαφωνιών για τη δράση της στη Συρία, και, μέχρι πρότινος, ήταν γνωστή ως Αλ Κάιντα στο Ιράκ. Το κράτος που ονειρεύονται τα μέλη της οργάνωσης εκτείνεται από το Αφγανιστάν μέχρι τις χώρες του Μαγκρέμπ (περιοχή της βορειοδυτικής - βόρειας Αφρικής που περιλαμβάνει το Μαρόκο, την Αλγερία και την Τυνησία) και της υποσαχάριας Αφρικής.
Οι ειδικοί σε θέματα τρομοκρατίας εκτιμούν ότι το ΙΚΙΛ είναι πολύ πιο γοητευτικό στα μάτια των νεαρών τζιχαντιστών απ' ό,τι η Αλ Κάιντα του Αϊμάν αλ Ζαουάχρι. Ενώ μαχητές από την Αγγλία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, τις ΗΠΑ, τα αραβικά κράτη ακόμη και τον Καύκασο έχουν συρρεύσει τα τελευταία χρόνια στη Συρία (από το ξέσπασμα του πολέμου στη χώρα αυτή) για να καταταγούν στην ισλαμιστική οργάνωση.
Η κυβέρνηση του σιίτη πρωθυπουργού του Ιράκ Νούρι αλ Μαλίκι εμφανίζεται ανίσχυρη στις επιθέσεις των φανατικών ισλαμιστών όχι μόνο σε πόλεις, αλλά και στα διυλιστήρια του Μπαϊτζί, που είναι τα μεγαλύτερα της χώρας.
Οι σουνίτες αντάρτες, οι οποίοι κατέλαβαν αυτή την εβδομάδα τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Ιράκ, τη Μοσούλη, συνέχισαν την επέλασή τους και στην πόλη Μπαϊτζί, στην οποία βρίσκεται το μεγαλύτερο διυλιστήριο πετρελαίου της χώρας, πυρπολώντας το δικαστήριο της πόλης και το αστυνομικό τμήμα. Οι ιρακινές Αρχές επιμένουν ότι το διυλιστήριο παραμένει υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης, ωστόσο είναι ασαφές τι ακριβώς συμβαίνει. Αξιωματούχοι της ασφάλειας δήλωσαν παράλληλα ότι επιπρόσθετες ειδικές δυνάμεις εστάλησαν για να φρουρήσουν τις ενεργειακές εγκαταστάσεις του Μπαϊτζί χθες, στις οποίες, εκτός του διυλιστηρίου, περιλαμβάνεται και ένας μεγάλος σταθμός παραγωγής ενέργειας.
Το μεγαλύτερο, όμως, πρόβλημα για τη Βαγδάτη είναι η κατάληψη της Μοσούλης και ο κίνδυνος να πέσει στα χέρια των ανταρτών και το Κιρκούκ. Η Μοσούλη είναι ο βασικότερος κόμβος για την πετρελαιοπαραγωγή του Ιράκ, μια κατάληψη που, σύμφωνα με έκθεση του Stratfor, ανατρέπει τις ήδη οριακές ισορροπίες στο Ιράκ. Eίναι ενδεικτικό ότι η κυβέρνηση του Νούρι αλ Μαλίκι υποχρεώθηκε να ζητήσει τη βοήθεια των δυνάμεων του ιρακινού Κουρδιστάν, τους Πεσμεργκά, παρά το γεγονός ότι επιθυμούν τη δημιουργία κράτους αυτόνομου στην περιοχή που σήμερα ανήκει στην επικράτεια του Ιράκ.
Οι γείτονες ανησυχούν και η Μόσχα δηλώνει δικαιωμένη
Το Ιράν, στενός σύμμαχος του αλ Μαλίκι, έχει κάθε λόγο να ανησυχεί γνωρίζοντας ότι οι εξελίξεις στο Ιράκ επηρεάζουν και τις εξελίξεις στη Συρία. Η Τεχεράνη υποστηρίζει την κυβέρνηση Ασαντ. Ομως και η Τουρκία, που υποστηρίζει τους Σύρους αντικαθεστωτικούς, παρατηρεί με μεγάλη ανησυχία τις εξελίξεις. Η Ιορδανία, που συνορεύει με το Ιράκ, παρατηρεί τις εξελίξεις με νευρικότητα.
Το Ιράν, όμως, ανησυχεί για τις εξελίξεις και για ακόμα έναν λόγο, καθώς διακυβεύεται η συμφωνία για το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο μεταξύ του Ιράν και της αυτόνομης κουρδικής κυβέρνησης στο βόρειο Ιράκ. Η συμφωνία αφορά την κατασκευή δύο αγωγών ανάμεσα στην κουρδική περιοχή του βόρειου Ιράκ και στο Ιράν. Η τοπική κυβέρνηση θα λαμβάνει 3.000.000-4.000.000 λίτρα κατεργασμένου πετρελαίου και φυσικού αερίου, με αντάλλαγμα να στέλνει στο Ιράν ακατέργαστο πετρέλαιο.
Η Μόσχα άδραξε την ευκαιρία για να εξαπολύσει πυρά κατά της Ουάσινγκτον αλλά και του Λονδίνου. «Η επέλαση των σουνιτών τζιχαντιστών ανταρτών στο Ιράκ απειλεί την εδαφική ακεραιότητα της χώρας και καταδεικνύει την πλήρη αποτυχία της αμερικανικής και της βρετανικής επέμβασης στο Ιράκ» δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ. «Αυτό που συμβαίνει στο Ιράκ δείχνει την πλήρη αποτυχία της περιπέτειας που ξεκίνησαν πρώτα από όλους οι ΗΠΑ και η Βρετανία και της οποίας έχασαν οριστικά τον έλεγχο» συμπλήρωσε ο ίδιος.
Εγκλωβισμένες οι ΗΠΑ
Οι ΗΠΑ παρατηρούν τις εξελίξεις αφού δεν μπορούν εκ των πραγμάτων να δράσουν. Η αμερικανική επιστροφή, όμως, στο Ιράκ αποκλείεται. Η κυβέρνηση Ομπάμα δέχεται πυρά εκ των έσω, καθώς παρά τα εκατομμύρια που δαπανήθηκαν για την εκπαίδευση του ιρακινού στρατού, αποδείχθηκε ότι δεν είναι σε θέση να αντιπαρατεθεί με τους αντάρτες. Το μόνο που μπορούν να κάνουν οι ΗΠΑ είναι να αποστείλουν οπλισμό, ελικόπτερα και στρατιωτικό υλικό στη Βαγδάτη. Προφανώς αυτό δεν αρκεί για να ανακόψει την ξέφρενη πορεία των τζιχαντιστών.
http://www.dimokratianews.gr/
προκαλέσει αύξηση έως και κατά 20 δολάρια το βαρέλι!
Οπως σχολίαζαν στελέχη της αγοράς, σε αυτή την περίπτωση μπορεί να τιναχθούν στον αέρα οι οποιεσδήποτε προσπάθειες οικονομικής ανάκαμψης παγκοσμίως. Παρά το γεγονός ότι ο ιρακινός υπουργός Πετρελαίου Αμπντούλ Καρίμ Λουαΐμπι προσπάθησε να καθησυχάσει τους συμμετέχοντες στη σύνοδο του ΟΠΕΚ, επισημαίνοντας ότι το μεγαλύτερο μέρος από το ιρακινό αργό πετρέλαιο προέρχεται από τις πετρελαιοπηγές στον σιιτικό Νότο, η ανησυχία παραμένει. Αλλωστε η επέλαση των τζιχαντιστών της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και στο Λεβάντε (ΙΚΙΛ, στα αγγλικά ISIL - Islamic State of Iraq and the Levant) είναι σε πλήρη εξέλιξη και έχει αποδείξει όχι μόνο τις πολιτικές αδυναμίες της διακυβέρνησης της Βαγδάτης, αλλά και τις αδυναμίες του ίδιου του ιρακινού στρατού.
Επικεφαλής της οργάνωσης είναι ο Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι, ο νέος «Οσάμα Μπιν Λάντεν», όπως τον αποκαλεί η γαλλική εφημερίδα «Le Figaro», ένας αδίστακτος τζιχαντιστής στον οποίο τα μέλη της οργάνωσης υπακούν τυφλά. Φέρεται ότι έχει γεννηθεί στη Σαμάρα, την ιρακινή πόλη βόρεια της Βαγδάτης, το 1971 και ξεκίνησε να μάχεται μετά την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ το 2003. Το 2010 έγινε ηγέτης της Αλ Κάιντα στο Ιράκ. Στόχος του Μπαγκντάντι είναι μια παγκόσμια τζιχάντ. Η σουνιτική τζιχαντιστική οργάνωση Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και στο Λεβάντε δραστηριοποιείται και στις δύο πλευρές των συροϊρακινών συνόρων, επιδιώκοντας τη δημιουργία ενός σουνιτικού χαλιφάτου με συνένωση των περιοχών -και των πετρελαϊκών εγκαταστάσεων- που καταλαμβάνουν οι δύο χώρες. Αποτελεί παρακλάδι της Αλ Κάιντα, από την οποία αποσχίστηκε λόγω διαφωνιών για τη δράση της στη Συρία, και, μέχρι πρότινος, ήταν γνωστή ως Αλ Κάιντα στο Ιράκ. Το κράτος που ονειρεύονται τα μέλη της οργάνωσης εκτείνεται από το Αφγανιστάν μέχρι τις χώρες του Μαγκρέμπ (περιοχή της βορειοδυτικής - βόρειας Αφρικής που περιλαμβάνει το Μαρόκο, την Αλγερία και την Τυνησία) και της υποσαχάριας Αφρικής.
Οι ειδικοί σε θέματα τρομοκρατίας εκτιμούν ότι το ΙΚΙΛ είναι πολύ πιο γοητευτικό στα μάτια των νεαρών τζιχαντιστών απ' ό,τι η Αλ Κάιντα του Αϊμάν αλ Ζαουάχρι. Ενώ μαχητές από την Αγγλία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, τις ΗΠΑ, τα αραβικά κράτη ακόμη και τον Καύκασο έχουν συρρεύσει τα τελευταία χρόνια στη Συρία (από το ξέσπασμα του πολέμου στη χώρα αυτή) για να καταταγούν στην ισλαμιστική οργάνωση.
Η κυβέρνηση του σιίτη πρωθυπουργού του Ιράκ Νούρι αλ Μαλίκι εμφανίζεται ανίσχυρη στις επιθέσεις των φανατικών ισλαμιστών όχι μόνο σε πόλεις, αλλά και στα διυλιστήρια του Μπαϊτζί, που είναι τα μεγαλύτερα της χώρας.
Οι σουνίτες αντάρτες, οι οποίοι κατέλαβαν αυτή την εβδομάδα τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Ιράκ, τη Μοσούλη, συνέχισαν την επέλασή τους και στην πόλη Μπαϊτζί, στην οποία βρίσκεται το μεγαλύτερο διυλιστήριο πετρελαίου της χώρας, πυρπολώντας το δικαστήριο της πόλης και το αστυνομικό τμήμα. Οι ιρακινές Αρχές επιμένουν ότι το διυλιστήριο παραμένει υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης, ωστόσο είναι ασαφές τι ακριβώς συμβαίνει. Αξιωματούχοι της ασφάλειας δήλωσαν παράλληλα ότι επιπρόσθετες ειδικές δυνάμεις εστάλησαν για να φρουρήσουν τις ενεργειακές εγκαταστάσεις του Μπαϊτζί χθες, στις οποίες, εκτός του διυλιστηρίου, περιλαμβάνεται και ένας μεγάλος σταθμός παραγωγής ενέργειας.
Το μεγαλύτερο, όμως, πρόβλημα για τη Βαγδάτη είναι η κατάληψη της Μοσούλης και ο κίνδυνος να πέσει στα χέρια των ανταρτών και το Κιρκούκ. Η Μοσούλη είναι ο βασικότερος κόμβος για την πετρελαιοπαραγωγή του Ιράκ, μια κατάληψη που, σύμφωνα με έκθεση του Stratfor, ανατρέπει τις ήδη οριακές ισορροπίες στο Ιράκ. Eίναι ενδεικτικό ότι η κυβέρνηση του Νούρι αλ Μαλίκι υποχρεώθηκε να ζητήσει τη βοήθεια των δυνάμεων του ιρακινού Κουρδιστάν, τους Πεσμεργκά, παρά το γεγονός ότι επιθυμούν τη δημιουργία κράτους αυτόνομου στην περιοχή που σήμερα ανήκει στην επικράτεια του Ιράκ.
Οι γείτονες ανησυχούν και η Μόσχα δηλώνει δικαιωμένη
Το Ιράν, στενός σύμμαχος του αλ Μαλίκι, έχει κάθε λόγο να ανησυχεί γνωρίζοντας ότι οι εξελίξεις στο Ιράκ επηρεάζουν και τις εξελίξεις στη Συρία. Η Τεχεράνη υποστηρίζει την κυβέρνηση Ασαντ. Ομως και η Τουρκία, που υποστηρίζει τους Σύρους αντικαθεστωτικούς, παρατηρεί με μεγάλη ανησυχία τις εξελίξεις. Η Ιορδανία, που συνορεύει με το Ιράκ, παρατηρεί τις εξελίξεις με νευρικότητα.
Το Ιράν, όμως, ανησυχεί για τις εξελίξεις και για ακόμα έναν λόγο, καθώς διακυβεύεται η συμφωνία για το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο μεταξύ του Ιράν και της αυτόνομης κουρδικής κυβέρνησης στο βόρειο Ιράκ. Η συμφωνία αφορά την κατασκευή δύο αγωγών ανάμεσα στην κουρδική περιοχή του βόρειου Ιράκ και στο Ιράν. Η τοπική κυβέρνηση θα λαμβάνει 3.000.000-4.000.000 λίτρα κατεργασμένου πετρελαίου και φυσικού αερίου, με αντάλλαγμα να στέλνει στο Ιράν ακατέργαστο πετρέλαιο.
Η Μόσχα άδραξε την ευκαιρία για να εξαπολύσει πυρά κατά της Ουάσινγκτον αλλά και του Λονδίνου. «Η επέλαση των σουνιτών τζιχαντιστών ανταρτών στο Ιράκ απειλεί την εδαφική ακεραιότητα της χώρας και καταδεικνύει την πλήρη αποτυχία της αμερικανικής και της βρετανικής επέμβασης στο Ιράκ» δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ. «Αυτό που συμβαίνει στο Ιράκ δείχνει την πλήρη αποτυχία της περιπέτειας που ξεκίνησαν πρώτα από όλους οι ΗΠΑ και η Βρετανία και της οποίας έχασαν οριστικά τον έλεγχο» συμπλήρωσε ο ίδιος.
Εγκλωβισμένες οι ΗΠΑ
Οι ΗΠΑ παρατηρούν τις εξελίξεις αφού δεν μπορούν εκ των πραγμάτων να δράσουν. Η αμερικανική επιστροφή, όμως, στο Ιράκ αποκλείεται. Η κυβέρνηση Ομπάμα δέχεται πυρά εκ των έσω, καθώς παρά τα εκατομμύρια που δαπανήθηκαν για την εκπαίδευση του ιρακινού στρατού, αποδείχθηκε ότι δεν είναι σε θέση να αντιπαρατεθεί με τους αντάρτες. Το μόνο που μπορούν να κάνουν οι ΗΠΑ είναι να αποστείλουν οπλισμό, ελικόπτερα και στρατιωτικό υλικό στη Βαγδάτη. Προφανώς αυτό δεν αρκεί για να ανακόψει την ξέφρενη πορεία των τζιχαντιστών.
http://www.dimokratianews.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου