Μετα από διάφορα σχόλια που μου έχουν κάνει όταν γράφω σχετικά με την τηλεόραση, να πάψω να την παρακολουθώ για να μην συγχίζομαι βασικά, αποφάσισα να δώσω ακόμα μεγαλύτερη προσοχή στα γραπτά και τους σχολιασμούς της επικαιρότητας και έτσι έτυχε να πέσει στην αντίληψή μου η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ καθημερινότητα. Μέγα λάθος μπορώ να πω καθότι ως μανιώδης αναγνώστης δεν μπορώ να αφήσω κάτι στη μέση, να το σκίσω ή να το πετάξω... Κολλάω μέχρι το πικρό σιχαμερό τέλος, ενώ στην τηλεόραση κάνω και μια σίγαση ή ένα ζάπινγκ αμα δεν αντέχω άλλο.
Έτσι έτυχε να διαβάσω ολόκληρο το άρθρο «Και ήλιθιοι και αριστεριστές» του «Φαληρέως» - κατά
κόσμον Στέφανου Κασιμάτη - και ανατρίχιασα. Όχι μόνο με την αλαζονεία και το άκρως προσβλητικό ύφος και περιεχόμενο αλλά και με το ότι η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της Ελένης Βλάχου φιλοξενεί πλέον στις σελίδες της άρθρα τέτοιας απλουστευτικής χυδαιότητας. Ο «Φαληρευς» λοιπόν σχολιάζει διάφορα γεγονότα, πρόσωπα και πράγματα μεταξύ των οποίων και το Μουντιάλ της Βραζιλίας. Αναφερόμενος μάλιστα στους φτωχούς, εκτοπισμένους και άστεγους διαδηλωτές από τις φαβέλες αλλά και από ολόκληρη τη Βραζιλία -μια χώρα οπου ενα άνισα μεγάλο ποσοστό ζει σε συνθήκες απόλυτης εξαθλίωσης - που ξεσηκώθηκαν ενάντια στην FIFA,το Μουντιάλ και στα υπερκέρδη κάποιων που ανήκουν στην διεθνή ποδοσφαιρικήδιαπλοκή και διαφθορά, τους χαρακτηρίζει «ηλιθίους» προσθέτοντας μάλιστα ότι «διόλου τυχαία οι εν λόγω ηλίθιοι είναι και αριστεριστές...».
Ηλίθιοι οι άνθρωποι που ενώ λατρεύουν το ποδόσφαιρο, ενώ είναι μέρος της ζωής τους από την ώρα που γεννιούνται, ενώ κλωτσάνε μπάλες σε όλες τις παραλίες και τις αλάνες των πόλεων, κάνουν την υπέρβαση να διαδηλώνουν ενάντια στο Μουντιάλ - μια τεράστια υπέρβαση που άφησε άναυδους όλους εκείνους που έλεγαν ότι με το που θα γίνει η πρώτη σέντρα όλα θα ξεχαστούν - και χάνουν τη ζωή τους στους φτωχόδρόμους του Ρίο ή του Σαο Παολοενώ λίγα μέτρα πιο πέρα κάποιοι βγάζουν εκατομμύρια που σε τίποτα δεν θα ωφελήσουν την χώρα και το λαό της. Όσο για τα έργα που δήθεν θα μείνουν για το καλό των φτωχών της φαβέλας, των συμμοριών, των παιδιών που εκδίδονται στους απανταχού παιδόφιλους που ταξιδεύουν στη Βραζιλία για το λόγο αυτό, των εξαθλιωμένων φυλών - των «ηλιθίων» γενικά του κ. Κασιμάτη - ας μην γελιόμαστε.
Το έχουμε δει το έργο και το έχουμε εμπεδώσει καλά εδώ στην Ελλάδα. Και για να μην με θεωρήσει απόλυτα ηλιθια και μένα ο κ. Κασιμάτης να συμπληρώσω ότι δεν έχω την αφέλεια να πιστεύω ότι αν δεν είχε γίνει το Μουντιάλ θα είχαν γίνει αναπτυξιακά έργα με τα χρήματα που ξοδεύτηκαν για το ποδόσφαιρο. Αλλά όλα είναι θέμα μέτρου, προτεραιοτήτων και απόλυτης ωμής αδικίας, και εδώ η κ. Ρουσέφ μοιάζει να το χάνει το παιχνίδι. Ακόμα και μια πιθανή νίκη της Βραζιλίας στο ποδόσφαιρο δεν θα σβήσει την εικόνα της δίκαιης αντίδρασης στους «αιματοβαμμένους» αγώνες.
Συνεχίζοντας ακάθεκτος ο κ. Κασιμάτης – που παρεπιπτόντως πιάνει επί ματαίω στο στόμα του τον ποιητή PhilipLarkin – λέει ότι ο ίδιος δεν θα ήθελε να επισκεφτεί την Βραζιλία παρά μόνο αν μπορούσε να επιστρέψει την ίδια μέρα και ότι τα μόνα της προϊόντα –η μουσική και οι Βραζιλιάνες – υπάρχουν και στην Ευρώπη αν έχεις λεφτά. Μα ποιός αμόρφωτος και ανιστόρητος ανθρωπος γράφει τέτοια πράγματα σε μια έγκριτη εφημερίδα;; Αυτος που αποκαλεί ηλιθίους τους «αριστεριστές» - μάλλον τους αριστερους γενικά εννοεί αλλά είναι πολύ «έξυπνος» για να κάνει τέτοιου είδους σχολαστικές διακρίσεις – και που προσβάλλει μια ολόκληρη χώρα μέσα σε δύο σειρές.
Λέγοντας μάλιστα ότι το Μουντιάλ των πλουσιών έχει πολύ πιο ενδιαφέρον από το Μουντιάλ των φτωχών γιατί «καλύτερα πλούσιος και υγιής παρά φτωχός και ασθενής» μας ενημερώνει ότι ο μαρξισμός είναι η θρησκεία των βλακών και των τεμπέληδων και όλων εκείνων που δεν τολμούν να επιδιώξουν μόνοι τους τη βελτίωση της ζωής τους και αναρωτιέται: «τι μπορεί να γίνει με αυτούς για να ανανήψουν; Μεγάλο ζήτημα αλλά – ειλικρινώς δεν δίνω δεκάρα. Η ζωή είναι πολύ σύντομη για να ασχολείσαι με τη βλακεία των άλλων....Ευτυχώς η Βραζιλία είναι πιο μακριά και από την Κύπρο».
Είναι δυνατόν κάποιος να αναφέρεται στους εξαθλιωμένους ανθρώπους του πλανήτη, στους άστεγους, άνεργους, πεινασμένους και καταδιωγμένους με τόσο απαξιωτικό και αλλαζονικό τρόπο; Μου προκαλέι φόβο ο σχολιαστής της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ που με τόση περισσή άνεση, τόσο σίγουρος για τον εαυτό του, τη θεσούλα του στη κοινωνία, τα πιστεύω του και την δύναμή του – συνηθισμένος προφανώς να τα λέει όλα ανώνυμα ως ΠΑΝΔΩΡΑ στο παρελθόν – εκφράζεται έτσι χωρίς δέος, ίχνος επιείκιας, ανθρωπιάς ή ταπεινοφροσύνης.
Τι μπορεί να γίνει για να ανανήψει; Μεγάλο ζήτημα αλλά – ειλικρινά – δεν δίνω δεκάρα. Η ζωή είναι πολύ σύντομη για να ασχολείσαι με τη βλακεία....μόνο που δυστυχώς για μένα η παραλιακή Πειραιά-Αλίμου είναι πολυ πιο κοντά από τη Βραζιλία!!
http://tvxs.gr/
Έτσι έτυχε να διαβάσω ολόκληρο το άρθρο «Και ήλιθιοι και αριστεριστές» του «Φαληρέως» - κατά
κόσμον Στέφανου Κασιμάτη - και ανατρίχιασα. Όχι μόνο με την αλαζονεία και το άκρως προσβλητικό ύφος και περιεχόμενο αλλά και με το ότι η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της Ελένης Βλάχου φιλοξενεί πλέον στις σελίδες της άρθρα τέτοιας απλουστευτικής χυδαιότητας. Ο «Φαληρευς» λοιπόν σχολιάζει διάφορα γεγονότα, πρόσωπα και πράγματα μεταξύ των οποίων και το Μουντιάλ της Βραζιλίας. Αναφερόμενος μάλιστα στους φτωχούς, εκτοπισμένους και άστεγους διαδηλωτές από τις φαβέλες αλλά και από ολόκληρη τη Βραζιλία -μια χώρα οπου ενα άνισα μεγάλο ποσοστό ζει σε συνθήκες απόλυτης εξαθλίωσης - που ξεσηκώθηκαν ενάντια στην FIFA,το Μουντιάλ και στα υπερκέρδη κάποιων που ανήκουν στην διεθνή ποδοσφαιρικήδιαπλοκή και διαφθορά, τους χαρακτηρίζει «ηλιθίους» προσθέτοντας μάλιστα ότι «διόλου τυχαία οι εν λόγω ηλίθιοι είναι και αριστεριστές...».
Ηλίθιοι οι άνθρωποι που ενώ λατρεύουν το ποδόσφαιρο, ενώ είναι μέρος της ζωής τους από την ώρα που γεννιούνται, ενώ κλωτσάνε μπάλες σε όλες τις παραλίες και τις αλάνες των πόλεων, κάνουν την υπέρβαση να διαδηλώνουν ενάντια στο Μουντιάλ - μια τεράστια υπέρβαση που άφησε άναυδους όλους εκείνους που έλεγαν ότι με το που θα γίνει η πρώτη σέντρα όλα θα ξεχαστούν - και χάνουν τη ζωή τους στους φτωχόδρόμους του Ρίο ή του Σαο Παολοενώ λίγα μέτρα πιο πέρα κάποιοι βγάζουν εκατομμύρια που σε τίποτα δεν θα ωφελήσουν την χώρα και το λαό της. Όσο για τα έργα που δήθεν θα μείνουν για το καλό των φτωχών της φαβέλας, των συμμοριών, των παιδιών που εκδίδονται στους απανταχού παιδόφιλους που ταξιδεύουν στη Βραζιλία για το λόγο αυτό, των εξαθλιωμένων φυλών - των «ηλιθίων» γενικά του κ. Κασιμάτη - ας μην γελιόμαστε.
Το έχουμε δει το έργο και το έχουμε εμπεδώσει καλά εδώ στην Ελλάδα. Και για να μην με θεωρήσει απόλυτα ηλιθια και μένα ο κ. Κασιμάτης να συμπληρώσω ότι δεν έχω την αφέλεια να πιστεύω ότι αν δεν είχε γίνει το Μουντιάλ θα είχαν γίνει αναπτυξιακά έργα με τα χρήματα που ξοδεύτηκαν για το ποδόσφαιρο. Αλλά όλα είναι θέμα μέτρου, προτεραιοτήτων και απόλυτης ωμής αδικίας, και εδώ η κ. Ρουσέφ μοιάζει να το χάνει το παιχνίδι. Ακόμα και μια πιθανή νίκη της Βραζιλίας στο ποδόσφαιρο δεν θα σβήσει την εικόνα της δίκαιης αντίδρασης στους «αιματοβαμμένους» αγώνες.
Συνεχίζοντας ακάθεκτος ο κ. Κασιμάτης – που παρεπιπτόντως πιάνει επί ματαίω στο στόμα του τον ποιητή PhilipLarkin – λέει ότι ο ίδιος δεν θα ήθελε να επισκεφτεί την Βραζιλία παρά μόνο αν μπορούσε να επιστρέψει την ίδια μέρα και ότι τα μόνα της προϊόντα –η μουσική και οι Βραζιλιάνες – υπάρχουν και στην Ευρώπη αν έχεις λεφτά. Μα ποιός αμόρφωτος και ανιστόρητος ανθρωπος γράφει τέτοια πράγματα σε μια έγκριτη εφημερίδα;; Αυτος που αποκαλεί ηλιθίους τους «αριστεριστές» - μάλλον τους αριστερους γενικά εννοεί αλλά είναι πολύ «έξυπνος» για να κάνει τέτοιου είδους σχολαστικές διακρίσεις – και που προσβάλλει μια ολόκληρη χώρα μέσα σε δύο σειρές.
Λέγοντας μάλιστα ότι το Μουντιάλ των πλουσιών έχει πολύ πιο ενδιαφέρον από το Μουντιάλ των φτωχών γιατί «καλύτερα πλούσιος και υγιής παρά φτωχός και ασθενής» μας ενημερώνει ότι ο μαρξισμός είναι η θρησκεία των βλακών και των τεμπέληδων και όλων εκείνων που δεν τολμούν να επιδιώξουν μόνοι τους τη βελτίωση της ζωής τους και αναρωτιέται: «τι μπορεί να γίνει με αυτούς για να ανανήψουν; Μεγάλο ζήτημα αλλά – ειλικρινώς δεν δίνω δεκάρα. Η ζωή είναι πολύ σύντομη για να ασχολείσαι με τη βλακεία των άλλων....Ευτυχώς η Βραζιλία είναι πιο μακριά και από την Κύπρο».
Είναι δυνατόν κάποιος να αναφέρεται στους εξαθλιωμένους ανθρώπους του πλανήτη, στους άστεγους, άνεργους, πεινασμένους και καταδιωγμένους με τόσο απαξιωτικό και αλλαζονικό τρόπο; Μου προκαλέι φόβο ο σχολιαστής της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ που με τόση περισσή άνεση, τόσο σίγουρος για τον εαυτό του, τη θεσούλα του στη κοινωνία, τα πιστεύω του και την δύναμή του – συνηθισμένος προφανώς να τα λέει όλα ανώνυμα ως ΠΑΝΔΩΡΑ στο παρελθόν – εκφράζεται έτσι χωρίς δέος, ίχνος επιείκιας, ανθρωπιάς ή ταπεινοφροσύνης.
Τι μπορεί να γίνει για να ανανήψει; Μεγάλο ζήτημα αλλά – ειλικρινά – δεν δίνω δεκάρα. Η ζωή είναι πολύ σύντομη για να ασχολείσαι με τη βλακεία....μόνο που δυστυχώς για μένα η παραλιακή Πειραιά-Αλίμου είναι πολυ πιο κοντά από τη Βραζιλία!!
http://tvxs.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου