Συμμαχίες και εθνική διαπραγμάτευση

Αμέσως μετά τις εκλογές μπήκε σε κίνηση ο προπαγανδιστικός μηχανισμός για συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ στη "διαπραγματευτική ομάδα της χώρας σε μια εθνική προσπάθεια". Είναι ολοφάνερη η προσπάθεια που γίνεται από όλες τις πλευρές (δημοσιογράφοι, βουλευτές, τεχνοκράτες) να συμπαρασυρθεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε μία κοινή δράση με την κυβέρνηση.

Οι ενέργειες αυτές βέβαια δε χρησιμοποιούνται πρώτη φορά. Είναι η ίδια λογική που μεταχειρίστηκαν παλαιότερα για να συμπαρασύρουν το ΛΑΟΣ και τη ΔΗΜΑΡ μεγαλώνοντας την κοινοβουλευτική δύναμη της κυβέρνησης και ταυτόχρονα αποπροσανατολίζοντας τους πολίτες και αφιονίζοντας τις όποιες αντιστάσεις τους.

Βέβαια δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι όλα τούτα τα προτείνουν οι αντίπαλοί του, όσοι με λύσσα πολεμούν κάθε αριστερή άποψη, κάθε πρόταση διαφορετική από εκείνη που καταγράφεται στα μνημόνια. Ακόμα και τη "γλώσσα" του ζητούν κάποιοι να στρογγυλέψει, να την κάνει πιο κοντά στον πολίτη.
Ταυτόχρονα, προσπαθούν να εκθέσουν την αριστερά ως αντιπατριωτική πολιτική δύναμη που δε θέλει τον κοινό αγώνα στη διαπραγμάτευση (χωρίς βέβαια να σημειώνεται ποιος τελικά είναι ο στόχος της διαπραγμάτευσης και αν θα γίνει στο πλαίσιο του μνημονίου ή εναντίον του, ούτε καν τίθενται σε συζήτηση οι ταξικοί προσανατολισμοί της όποιας διπραγμάτευσης). Η πρόταση αυτή της «συμμετοχής στην εθνική διαπραγμάτευση» της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης προσπαθεί να απαντήσει όμως και στις αγωνίες των αριστερών και των ψηφοφόρων του κόμματος για συμμαχίες ώστε να βελτιωθεί το εκλογικό αποτέλεσμα.
Ωστόσο, αυτό που παραβλέπεται (ακουσίως ελπίζουμε) είναι ότι οι συμμαχίες τούτες δε δύνανται να είναι σε επίπεδο κομμάτων και δεν επιτρέπεται να τίθενται στη λογική μεταγραφών. Οι συμμαχίες μπορούν να είναι μόνο σε κινηματικό επίπεδο, μόνο μέσα από ισχυρά αριστερά κινήματα που αντιμάχονται με επάρκεια το νεοφιλελευθερισμό. Στόχος πρέπει να οριστεί η μαζικοποίηση των κοινωνικών κινημάτων που στηρίζονται από τους αριστερούς. Αναφαίνεται, ωστόσο, ότι τα δυναμικά κινήματα -μπροστά στο φόνο συντηρητικοποίησης των "νοικοκυραίων"- έχουν "συμμαζευτεί".
Η απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να είναι βέβαια ούτε η συμμετοχή του στις διεργασίες ανασύστασης της "κεντροαριστεράς" (sic) ούτε η συμμετοχή του σε διαπραγματευτικές ομάδες ούτε οι συμμαχίες (γενικώς κι αορίστως). Η κεντροαριστερά που παλεύει να ενωθεί σε ένα σχήμα, μακριά από την κοινωνία, είναι καταδικασμένη σε αποτυχία και το γνωρίζουμε όλοι.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα από τις κινηματικές εκφράσεις της κοινωνίας είναι εκείνος που μπορεί να αναδειχθεί ηγετικός πυρήνας της νέας κεντροαριστεράς -ή για να το πούμε αλλιώς, να γίνει αυτός ο εκφραστής των κεντροαριστερών πολιτών που παγιδεύονται ακόμα στην ελπίδα δημιουργίας ενός νέου προοδευτικού πόλου. Προοδευτικός πόλος μακριά από τα κινήματα δεν υφίσταται. Κάθε μόρφωμα που αντιπαλεύει τα κινήματα και δεν απαντά στις κοινωνικές και πολιτικές αγωνίες των πολιτών, δημιουργείται απλά με μοναδικό στόχο τη διακυβέρνηση.
Κι έτσι αναπόδραστα τίθενται τα ερωτήματα: Η αριστερή κυβέρνηση είναι αυτοσκοπός; Με ποιους πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να συμμαχήσει (όχι γενικώς κι αορίστως);
Είναι σαφές ότι συμμαχίες μπορούν να γίνουν μόνο στην κοινωνία και μόνο με τη υποστήριξη δράσεων ενάντια στον εκμαυλισμό της κοινωνίας και την διάλυση του κοινωνικού ιστού. Δράσεις δυναμικές και συγκρουσιακές, μας και δράσεις πολυσυμμετοχικές που απαντούν στην κρίση.
Όταν ξεπουλούν τον εθνικό πλούτο, μόνο ο αγώνας που δίδαξαν η Κερατέα και οι Σκουριές σε συνδυασμό με τις πρακτικές συμμετοχής (όπως αναφάνηκαν στο δημοψήφισμα για την ΕΥΑΘ και στις δημοτικές εκλογές του δήμου Αριστοτέλη και στα κίνημα των απολυμένων της ΕΡΤ ή στις αυθόρμητες δομές αλληλεγγύης) μπορούν να δώσουν απάντηση στις αγωνίες των πολιτών και να αναδείξουν το στόχο της κυβέρνησης. Αντιπολίτευση δεν μπορεί να γίνεται μόνο μέσα από οθόνες (τηλεοπτικά πάνελ και διαδικτυακούς ιστοτόπους), αλλά με την ενεργή υποστήριξη των κινημάτων και τη συγκρότηση νέων. Στις συνθήκες πολέμου που βιώνουμε (όπου ήδη μετράμε την επιτυχία στην εκλογική μάχη δεδομένης της πανταχόθεν πολύπλευρης -εκ δεξιών κι αριστερών- επίθεσης που δέχτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ) συμμαχίες μπορούν να γίνονται "από κάτω".
Οφείλουμε να ξεφύγουμε από την επικοινωνιακή τακτική των μίντια και την πόλωση του διαδικτύου και να δούμε τις θέσεις μας τις κινηματικές, να ανατροφοδοτήσουμε τις αντιστασιακές κι αλληλέγγυες δράσεις και να βρούμε τρόπους ένταξης περισσότερων ατόμων σε τούτες. Αριστερά χωρίς κινήματα δεν υπάρχει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να μείνει σταθερός στις θέσεις και τις αρχές του διατηρώντας ένα πεδίο κινηματικής επικοινωνίας με τους πολίτες που τοποθετούνται στο κέντρο. Σαφώς κι οι ψηφοφόροι του δεν είναι ριζοσπάστες ούτε καν αριστεροί. Αποδέχτηκαν όμως τις αριστερές θέσεις ή στάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και τον εμπιστεύτηκαν. Το αποδέχτηκαν ακριβώς γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει σαφή ταξικό προσανατολισμό και τούτος είναι εντελώς αντίθετος από της –υποτιθέμενης- κεντροαριστεράς και της συγκυβέρνησης. Και αυτή η σταθερότητα στον ταξικό του προσανατολισμό είναι εκείνο το σημείο που οφείλει να διατηρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ.
http://tvxs.gr/