Δευτέρα 12 Μαΐου 2014

«……..δεν μπορώ να κάθομαι με σταυρωμένα χέρια και να μην παλεύω να ανοίξω μια πόρτα.»


Από τη συνέντευξη της Συλβάνας Ράπτη στο Πρώτο Πρόγραμμα του ραδιοφώνου της ΝΕΡΙΤ και τον δημοσιογράφο Αλφόνσο Βιτάλη

Σε μια εποχή που ο κόσμος έχει ταλαιπωρηθεί τόσο πολύ δεν είναι σωστό να λες στους συμπατριώτες μας πράγματα που δεν μπορούν να γίνουν και να τους κοροϊδεύεις. Ακούγεται και λέγεται από κάποιες δυνάμεις ότι θα φέρουν την «επανάσταση» στην Ευρώπη προκειμένου να τους ψηφίσει ο κόσμος. Αυτά δε γίνονται!
Εγώ ως Ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ και όσοι έχουν θητεύσει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ξέρουν πάρα πολύ καλά ότι εκεί η μέθοδος εργασίας είναι συγκεκριμένη. Πρέπει να διαμορφώνεις πλειοψηφίες

τέτοιες που θα  δώσουν λύση στα προβλήματα.

Πολύ απλά αναφέρω ότι θα εκλεγούν 751 Ευρωβουλευτές. Εάν μια κοινοβουλευτική ομάδα θέλει να περάσει τις δικές της θέσεις χωρίς «να βάλει καθόλου νερό στο κρασί της», θα πρέπει να έχει 376 Ευρωβουλευτές και καμία κοινοβουλευτική ομάδα δεν πρόκειται να έχει τόσους. Άρα, εκεί θέλει συμμαχία, διαπραγμάτευση, διαβούλευση και πολύ σκληρή δουλειά για να μπορέσεις να περάσεις τις θέσεις σου. Οι Σοσιαλιστές και Δημοκράτες στους οποίους εργάστηκα την προηγούμενη κοινοβουλευτική περίοδο, έχουν πραγματικά αποδείξει ότι ξέρουν να διαπραγματεύονται και ότι μπορούν να περνούν τις δικές τους θέσεις. Και αυτός είναι ένας επιπλέον λόγος για τον οποίο οι συμπατριώτες μας πρέπει να προτιμήσουν την ΕΛΙΑ.

Θα αναφέρω ένα παράδειγμα εργασίας στο οποίο είχα συμμετοχή: Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδας και της Ευρώπης είναι η ανεργία και πως θα την αντιμετωπίσουμε.  Πάνω λοιπόν σ’ αυτό το θέμα η προηγούμενη σύνθεση του ευρωκοινοβουλίου πέρασε μια πρόταση των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών για την οποία ξεκινήσαμε να δουλεύουμε το 2010 και ολοκληρώθηκε το 2014. Μιλώ για το πρόγραμμα «Εγγύηση για την Νεολαία», το οποίο έχει αρχίσει σιγά σιγά και «τρέχει» και στη χώρα μας. Δεν είναι η απόλυτη λύση, είναι όμως μια αρχή. Το πρόβλημα της ανεργίας δε λύνεται πατώντας ένα κουμπί. Κι αυτό το λέω πρώτη εγώ, αλλά δεν μπορώ να κάθομαι με σταυρωμένα χέρια και να μην παλεύω να ανοίξω μια πόρτα.

Αυτό το πρόγραμμα κοστίζει 6 δις Ευρώ, αφορά 20 χώρες, ανάμεσα σ’ αυτές είναι και η Ελλάδα και η χρονική του διάρκεια είναι 7 χρόνια. Τα χρήματα είναι λίγα και ο χρόνος πολύς και φανταστείτε ότι η διαπραγμάτευση ξεκίνησε από τα 4,5 δις για να μπορέσουμε να τα φτάσουμε στα 6 δις. Δε γίνεται όμως να λυθεί το πρόβλημα της ανεργίας με έναν αυτόματο τρόπο, αύριο το πρωί. Όποιος το λέει αυτό λέει ψέματα και δεν είναι σωστό να το κάνεις αυτό σε ανθρώπους που έχουν πονέσει πολύ.

Επιμένω στο ότι πρέπει να λέμε αλήθειες κι εγώ τουλάχιστον θα προσπαθήσω να το τηρήσω, ακόμη κι αν αυτό μου κοστίσει. Γι’ αυτό μιλώ με στοιχεία και σας λέω για τον επόμενο στόχο που έχουμε θέσει σχετικά με την ανεργία στην επόμενη κοινοβουλευτική περίοδο, δηλαδή τα χρήματα  να αυξηθούν – η διεθνής οργάνωση εργασίας μιλάει για στα 20 δις και το ηλικιακό όριο συμμετοχής στο πρόγραμμα να ανέβει στα 30 από τα 25 χρόνια, που είναι τώρα.
Συλβάνα Ράπτη (www.raptisylvana.gr@gmail.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου