Τα 7 αναγκαία βήματα για την κυβέρνηση το 2014

Είναι γεγονός ότι τον τελευταίο καιρό, παρά την επικοινωνιακή διάθεση της κυβέρνησης να διαφημίσει το πολυπόθητο πρωτογενές πλεόνασμα, η ατμόσφαιρα τόσο στο κυβερνητικό επιτελείο όσο φυσικά και στην κοινωνία κάθε άλλο παρά χριστουγεννιάτικη μπορεί να χαρακτηριστεί.

Η διαπραγμάτευση με την Τρόικα δεν προχωρά όπως αναμενόταν και δεν υπήρξε τελικά λύση και συμφωνία πριν από το Eurogroup όπως ήταν ο αρχικός στόχος. Θεωρώ ότι στα περισσότερα ζητήματα υπάρχει αποπροσανατολισμός και μία κατεύθυνση στο να νιώσει η κοινή γνώμη ότι η κυβέρνηση διαπραγματεύεται σκληρά για το καλό όλων.
Στην πράξη όμως όλα τα μηνύματα της κυβέρνησης γίνονται για εσωτερική κατανάλωση και περισσότερο σε ανταγωνισμό και αντιπαλότητα προς τον ΣΥΡΙΖΑ στο να δείξει τήρηση μεν των
δεσμεύσεων αλλά και ολίγον αντιμνημονιακό χαρακτήρα δε.
Η ουσία όμως και το δίλημμα σε όλα τα παραπάνω δεν είναι μνημόνιο ή αντιμνημόνιο, αλλά κατά πόσο η χώρα θα ανακάμψει πραγματικά σε όρους τόσο ποσοτικούς όσο και ποιοτικούς.
Αυτά που πρέπει για μένα να πράξει η κυβέρνηση με κάθε κόστος προς αυτό τον στόχο το 2014 είναι τ’ ακόλουθα:

1. Αποφυγή με κάθε κόστος εθνικών εκλογών και σε καμία περίπτωση σύνδεσή τους με τις ευρωεκλογές ή τις δημοτικές περιφερειακές. Η χώρα δεν μπορεί ν’ αντέξει τρεις εκλογικές αναμετρήσεις, ούτε να δείχνει πόλωση και εσωστρέφεια με πολίτες και κοινωνικές ομάδες διχασμένες, εν μέσω εκρηκτικής ανεργίας.
2. Εκμετάλλευση της Ελληνικής Προεδρίας της ΕΕ για το πρώτο εξάμηνο του 2014, ώστε να προωθήσει θέματα διεθνή και όχι μόνο ευρωπαϊκά, αναζητώντας συμμαχίες, που μπορεί να μεταφραστούν και σε μελλοντικές επενδύσεις. Μια επιτυχημένη διαμεσολάβηση της Ελλάδας σε μία ειρηνευτική συμφωνία μπορεί να την αναδείξει αυτόματα σε παράγοντα σταθερότητας και ανάπτυξης, δημιουργώντας και θετικό κλίμα ταυτόχρονα στις ξένες αγορές.
3. Λύση στη διαδικασία βιωσιμότητας του χρέους ιδίως τώρα που υπάρχει νέα εκλεγμένη γερμανική κυβέρνηση. Δεν μπορεί να σέρνεται το θέμα αυτό, όταν η χώρα αναζητά διεθνείς και στρατηγικούς επενδυτές και πολύ περισσότερο να μην μπορεί να αναβαθμιστεί τάχιστα το αξιόχρεο της χώρας, μέσω των πρωτογενών πλεονασμάτων. Εδώ η Ελλάδα οφείλει να καταρτίσει σχέδιο εναλλακτικών λύσεων πέρα από την μείωση του επιτοκίου και την επιμήκυνση των ομολόγων.
4. Επιτάχυνση της δημιουργίας Τραπεζικής Ένωσης, μέσω συμμαχιών και διμερών συνομιλιών με άλλες χώρες ώστε να κατανοηθούν τα οφέλη. Το αν και πότε θα χρησιμοποιηθεί το bail-in, που ούτως ή άλλως δύναται να ισχύσει για ανασφάλιστες καταθέσεις μπορεί να μετριαστεί από τα τεράστια οφέλη της αποσύνδεσης των χρεών των τραπεζών απ’ το δημόσιο χρέος.
5. Δημιουργία ενός Ελληνικού Επενδυτικού Ταμείου, το οποίο θα συνδέεται με το ΕΣΠΑ αλλά θα συντονίζει και θα εποπτεύει επίσης όλα τα τομεακά και περιφερειακά προγράμματα ώστε να δημιουργούνται συνέργειες και να χρηματοδοτούνται από κοινού έργα χωρίς να χάνονται κονδύλια. Θα είναι και δυνατή η συμμετοχή των venture capitals για ενίσχυση των καινοτόμων και πολύ μικρών επιχειρήσεων.
6. Διεύρυνση του θεσμού της επιδότησης εργασίας μέσω των vouchers για ηλικίες και άνω των 29 ετών, καθώς μέσω ΕΕ υπάρχουν σχετικά κονδύλια για την δια βίου μάθηση. Πρέπει να δοθούν σε ανέργους, κυρίως απολυμένους τα εργαλεία εκείνα που θα τους κάνουν άμεσα ανταγωνιστικούς στο να βγουν ξανά στον εργασιακό στίβο.
7. Ενίσχυση των ελεγκτικών και φορολογικών μηχανισμών με προσλήψεις βάσει στόχων και δημιουργία ομάδων κρούσης ανά κλάδο γι’ αυξημένη εποπτεία και εξειδίκευση στην πάταξη της φοροδιαφυγής, με ταυτόχρονη διασύνδεση συστημάτων υπό την ΓΓ Δημοσίων Εσόδων.

Όλα τα παραπάνω σίγουρα δεν αποτελούν πανάκεια για τη σωτηρία της χώρας, όμως με μεθοδικά και σταθερά βήματα και χωρίς λαϊκισμούς, μπορούμε να γίνουμε ξανά ανταγωνιστικοί δημιουργώντας συνθήκες ευημερίας.
http://www.protagon.gr