«Ο φασισμός πολεμά τους φτωχούς και τους αδύνατους»

Μάνφρεντ Κλίνγκελε, μέλος διεθνούς πρωτοβουλίας αλληλεγγύης προς την Ελλάδα και του γερμανικού συνδικάτου εκπαιδευτικών GEW

Τον συναντήσαμε στα Εξάρχεια. Εκεί μένει τις λίγες μέρες που βρίσκεται στην Αθήνα. Είναι η δεύτερη φορά μέσα σε έναν χρόνο που επισκέπτεται τη χώρα μας και δεν είναι ο μόνος. Είναι απλώς ένας από τους περίπου 100 Ευρωπαίους πολίτες που θέλησαν να δείξουν, είτε με τη φυσική παρουσία τους είτε με την οικονομική προσφορά τους, την αλληλεγγύη τους προς την Ελλάδα της κρίσης. Μέλη συνδικάτων και πολιτικών κινήσεων από
διαφορετικούς κλάδους, διαφορετικές πόλεις και χώρες, που δεν γνωρίζονταν μεταξύ τους, ενώθηκαν με έναν σκοπό: να αναζητήσουν αφετηρίες κοινής αντίστασης ενάντια στην πολιτική των μνημονίων και της καταστολής αλλά και ενάντια στην άνοδο του φασισμού. Ο Μάνφρεντ Κλίνγκελε είναι εκπαιδευτικός από το Αμβούργο της Γερμανίας, ενεργός στο εργατικό κίνημα της χώρας του. Συζητήσαμε μαζί του για το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής, που ξυπνά τη γερμανική συλλογική μνήμη του ναζισμού, για τις γερμανικές εκλογές και τη σημασία τους για την Ευρώπη και την Ελλάδα, ενώ δηλώνει σοκαρισμένος από τις εικόνες εξαθλίωσης που πρωτοσυνάντησε στη χώρα μας.

 «Η Ελλάδα, η Ισπανία ή η Ιταλία πρέπει να αναπτύξουν ισχυρά κινήματα και να αγωνιστούν ενάντια στην πολιτική των μνημονίων, στην πολιτική των περικοπών»

«Τα κόμματα της Αριστεράς πρέπει να καταλάβουν ότι οφείλουν να δρουν από κοινού, διαφορετικά θα είναι πάντα αδύναμα και θα νικηθούν»

• Ποια είναι η εικόνα που σας σόκαρε κατά την πρώτη σας επίσκεψη στην Ελλάδα;
Αντιληφθήκαμε ότι πολλοί άνθρωποι, εξαιτίας των πολιτικών του σοκ που επιβάλλει η τρόικα, οδηγούνται στη φτώχεια και την απελπισία. Πράγμα το οποίο διαβάζαμε όταν ήμασταν στη Γερμανία, αλλά δεν μπορούσαμε να το φανταστούμε ώσπου να το δούμε. Οταν σ’ το λένε οι ίδιοι οι άνθρωποι που το ζουν, είναι τελείως διαφορετικό. Για παράδειγμα μια νέα κοπέλα από την Ισπανία, η οποία ζει στο Αμβούργο, επισκέφτηκε ένα κοινωνικό ιατρείο -είχαμε χρήματα μαζί μας- και προσφέρθηκε να αγοράσει φάρμακα για τους ασθενείς. Οταν γύρισε πίσω στη Γερμανία ήταν απελπισμένη λέγοντάς μας ότι «ποτέ δεν πίστευα πως θα αγόραζα φάρμακα για ανθρώπους που τα έχουν ανάγκη σε μια ευρωπαϊκή χώρα. Περίμενα να το κάνω σε μια χώρα του τρίτου κόσμου, αλλά όχι στην Ελλάδα, όχι στην Ευρώπη». Αντιμετωπίζουν την Ελλάδα σαν πεδίο προπόνησης για άλλες χώρες. Για να δουν τι μπορεί ο λαός να αντέξει, τι είναι έτοιμος να δεχτεί και πόσο να υποφέρει. Η Ελλάδα δεν είναι μια απομονωμένη περίπτωση, αλλά μια χώρα από την οποία αυτές οι πολιτικές θα εξαπλωθούν και σε άλλες χώρες.
• Με βάση τη γερμανική εμπειρία πώς κρίνετε την άνοδο του ναζισμού στην Ελλάδα και τη δράση της Χρυσής Αυγής, που μέχρι τις τελευταίες εξελίξεις και τη σύλληψη της ηγετικής ομάδας της δηλητηρίαζε την ελληνική κοινωνία με τις ιδέες της;
Κατ” αρχάς μπορούμε να διακρίνουμε κοινά ανάμεσα στη Χρυσή Αυγή και στους ναζί της Γερμανίας στην εμφάνιση και στα σύμβολα. Οι μιλιταριστικές στολές, η σβάστικα κ.λπ. Κατά δεύτερον ο φασισμός ανεβαίνει όταν υπάρχει οικονομική κρίση. Η άρχουσα τάξη χάνει υποστηρικτές και γίνεται πιο αδύναμη, όχι οικονομικά, αλλά πολιτικά, γιατί οι πολίτες βλέπουν ότι κάτι δεν πάει καλά με το σύστημα. Οτι δεν νοιάζεται γι” αυτούς. Ο φασισμός προσελκύει ανθρώπους που ξεπέφτουν κοινωνικά. Που κάποτε ζούσαν καλύτερα, αλλά τώρα οδηγούνται στη φτώχεια. Ειδικά άνθρωποι της μεσαίας τάξης, αλλά και φτωχοί άνθρωποι. Δεν θέλουν να ενεργοποιηθούν οι ίδιοι για τη σωτηρία τους και ψάχνουν έναν μεσσία που θα τους βγάλει από τη μιζέρια. Και εκεί πατάνε τα φασιστικά κόμματα. Λένε ότι «αν μας ψηφίσετε, θα σας σώσουμε». Λένε ότι η πηγή του κακού δεν είναι ο καπιταλισμός, αλλά οι μετανάστες στην Ελλάδα ή οι Εβραίοι στη Γερμανία. «Αν τους σκοτώσουμε ή τους διώξουμε, όλα θα είναι καλά». Ψάχνουν δηλαδή για αποδιοπομπαίους τράγους. Αυτό έγινε στη Γερμανία, αυτό έκανε και η Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα. Δεν πολεμά την άρχουσα τάξη. Πολεμά τους μετανάστες, τους φτωχούς και τους αδύναμους.
• Πέρα από τη δικαστική οδό, πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί η φασιστική απειλή σε επίπεδο κοινωνίας;
Στη Γερμανία πριν από το 1933, πριν ανέβει στην εξουσία ο ναζισμός, το αριστερό εργατικό κίνημα δεν ήταν ενωμένο. Είχαμε ένα μεγάλο σοσιαλδημοκρατικό κίνημα και ένα επίσης πολύ δυνατό κομμουνιστικό κίνημα. Αλλά αντιπάλευε το ένα το άλλο αντί να πολεμούν μαζί ενάντια στον φασισμό. Και τελικά βρέθηκαν μαζί στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Νομίζω ότι αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα θυμίζει λίγο τη Γερμανία. Τα κόμματα της Αριστεράς αντιπαλεύουν το ένα το άλλο. Αλλά ο φασισμός δεν κάνει διακρίσεις. Πριν από λίγο καιρό φασίστες επιτέθηκαν σε μέλη του ΚΚΕ και αργότερα δολοφόνησαν τον Παύλο Φύσσα. Τα κόμματα της Αριστεράς πρέπει να καταλάβουν ότι οφείλουν να δρουν από κοινού, διαφορετικά θα είναι πάντα αδύναμα και θα νικηθούν. Ο φασισμός μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο από ένα δυνατό εργατικό και αντιφασιστικό κίνημα, το οποίο θα προσφέρει εναλλακτική και έτσι θα προσελκύσει και άλλους ανθρώπους. Αν οι άνθρωποι δεν δουν αυτή την εναλλακτική, τότε μπορεί να παρασυρθούν από τον φασισμό.
• Πώς αποτιμάτε το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών και τι θα σημάνει η νέα εκλογική νίκη της Ανγκελα Μέρκελ για την Ευρώπη και την Ελλάδα;
Κατ” αρχάς η προεκλογική συζήτηση ήταν ανούσια και βαρετή. Νομίζω ότι οι Ελληνες ενδιαφέρονταν περισσότερο για τις δικές μας εκλογές απ’ ό,τι οι Γερμανοί. Ολοι ξέραμε ότι η Μέρκελ θα κερδίσει. Αλλά δεν μίλησε προεκλογικά για την ευρωπαϊκή κρίση και τα προβλήματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Νομίζω ότι ο κόσμος στη Γερμανία βρίσκεται σε κατάσταση ύπνου. Και δεν θέλουν να ξυπνήσουν γιατί πιστεύουν ότι αν ξυπνήσουν, θα δουν κάτι που δεν θα τους αρέσει και οι πολιτικοί κάνουν τα πάντα για να μην τους ξυπνήσουν. Οσον αφορά την Ελλάδα, δεν νομίζω ότι θα υπάρξει ουσιαστική αλλαγή πολιτικής, αλλά δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα συνεχίσουν να ασκούν την ίδια πίεση με πριν, γιατί είναι ξεκάθαρο ότι με νέα μνημόνια και νέες περικοπές του κοινωνικού κράτους η ελληνική κυβέρνηση θα πέσει. Και θα έρθει μια νέα κυβέρνηση, μάλλον ο ΣΥΡΙΖΑ, και αυτό δεν το θέλουν. Αρα θα θελήσουν να δώσουν λίγο περισσότερη ελευθερία κινήσεων στην ελληνική κυβέρνηση προκειμένου να επιβιώσει για κάποιο χρονικό διάστημα ακόμη.
• Πού μπορεί κανείς να αναζητήσει αφετηρίες αντίστασης ενάντια στην πολιτική της ακραίας λιτότητας και της κατάρρευσης του κοινωνικού κράτους;
Οι χώρες της Ευρώπης, όπως η Ελλάδα, η Ισπανία ή η Ιταλία, πρέπει να αναπτύξουν ισχυρά κινήματα και να αγωνιστούν ενάντια στην πολιτική των μνημονίων, στην πολιτική των περικοπών στα κοινωνικά δικαιώματα, στην εκπαίδευση, στην υγεία. Στη Γερμανία, ας πούμε, το κίνημα είναι αρκετά ανίσχυρο. Αν αρχίσουν σε κάποιες χώρες να αναπτύσσονται ισχυρά κινήματα, θα ακολουθήσουν και σε άλλες χώρες και θα ενώσουν τις δυνάμεις τους. Και πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους γιατί αν η Ελλάδα, για παράδειγμα, παλεύει μόνη της, είναι μικρή, αδύναμη και θα τη συντρίψουν.
http://eleutheriellada.wordpress.com