Η συμφωνία, λοιπόν, επετεύχθη. Με την
προϋπόθεση (η οποία δεν είναι αυτονόητη) ότι δεν θα υπάρξει ατύχημα με
την επαναγορά χρέους, θα λάβουμε τα 34,4 δισ. ευρώ στις 13 Δεκεμβρίου
και η χώρα θα μπορέσει να κάνει Χριστούγεννα και να επιβιώσει για
μερικούς μήνες ακόμα. Είναι επίσης σαφές ότι σε βάθος χρόνου – το
αργότερο ως το μέσο της θητείας της επόμενης γερμανικής κυβέρνησης, το
2015 – οι επίσημοι δανειστές μας προτίθενται να προχωρήσουν σε κούρεμα
των απαιτήσεών τους απέναντι στην Ελλάδα, παρέχοντας ουσιώδη ανακούφιση.
Το κρίσιμο ερώτημα, φυσικά, είναι: αντέχουμε ως τότε;
Τα σημάδια δεν είναι ενθαρρυντικά. Ζούμε σε μια χώρα όπου
καρκινοπαθείς εξαρτώνται πλέον από τη φιλανθρωπία για να τους χορηγηθεί η
θεραπεία που χρειάζονται. Περισσότεροι από ένας στους δύο
νέοι είναι άνεργοι, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να αιμορραγεί ανθρώπινο δυναμικό, καθώς τα πιο δυναμικά της στοιχεία φεύγουν έξω. Αντί η βία να είναι μονοπώλιο του νόμου, έχει γίνει νόμος – της κάθε ακραίας ομάδας, του κάθε εξαγριωμένου συνδικαλιστή, του κάθε ξενόφοβου τραμπούκου. Ένα κόμμα που χλευάζει ανοιχτά τον κοινοβουλευτισμό, υμνεί τη χούντα και κηρύττει το ρατσιστικό μίσος, βλέπει τα ποσοστά του συνεχώς να αυξάνονται. Είναι προφανές ότι αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ ακόμα.
Σε μία χώρα που θέλει να θεωρείται συντεταγμένη, όμως, δεν κυβερνούν ούτε οι φοιτητικές οργανώσεις, ούτε οι παλαιοσυνδικαλιστές, ούτε τα ακροδεξιά τάγματα εφόδου: κυβερνά η κυβέρνηση. Αυτή φροντίζει, υπό το άγρυπνο μάτι της Δικαιοσύνης, για την εφαρμογή των νόμων, για την τήρηση της τάξης και της ασφάλειας, για τον σεβασμό των ατομικών ελευθεριών, για την ισονομία.
Ο κ. Σαμαράς πέρασε ένα κολασμένο πρώτο πεντάμηνο στην πρωθυπουργία. Αναπόφευκτα, ιδιαίτερα δεδομένης και της προχωρημένης σήψης στη δημόσια διοίκηση, που δεν επέτρεψε σε άλλες πρωτοβουλίες να προχωρούν παράλληλα, τα πάντα περιστράφηκαν γύρω από τη δόση. Ισχυρίζεται όμως, αυτός και άλλα μέλη της κυβέρνησης και των κυβερνητικών κομμάτων, ότι συνιστούν το φιλοευρωπαϊκό στρατόπεδο, έναντι των αντι-ευρωπαϊστών λαϊκιστών και των ακραίων. Αυτό δεν ισχύει απλά και μόνο επειδή το λέει·τώρα, μετά τη δόση, πρέπει να το αποδείξει στην πράξη.
Για να μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα: μια κυβέρνηση ευρωπαϊκών προδιαγραφών ελέγχει την αστυνομία και δείχνει μηδενική ανοχή σε φαινόμενα ρατσιστικής βίας, βασανιστηρίων κρατουμένων και άλλα συναφή. Αυτό σημαίνει άμεση αποπομπή των εμπλεκομένων από το σώμα και παραπομπή τους στην ποινική δικαιοσύνη, όχι πειθαρχικοί έλεγχοι που παρατείνονται επ’ άπειρον και επιθέσεις (ως και απειλές μηνύσεων) σε ΜΜΕ που φέρνουν στο φως τα αποτρόπαια περιστατικά.
Μια ευρωπαϊκή κυβέρνηση και σύστημα θεσμών, επίσης, πρέπει να επιδεικνύει εγρήγορση σε θέματα παραβίασης προσωπικών δεδομένων, αλλά, ακόμα περισσότερο, πρέπει να επιδεικνύει αμείλικτη στάση απέναντι σε όσους φοροδιαφεύγουν. Η εμμονή στο πρώτο στην υπόθεση Βαξεβάνη (όταν δεν έχει επιδειχθεί σε τόσες άλλες), σε συνδυασμό με τη ληθαργική αδιαφορία για το δεύτερο, είναι δείγμα αυταρχισμού και αντιευρωπαϊσμού. Το ίδιο ισχύει και για την επιλογή δίωξης των συντελεστών μιας παράστασης για, λέει, “καθύβριση θρησκεύματος” και “κακόβουλη βλασφημία”, αντί της δίωξης της συμμορίας σκοταδιστών και ακροδεξιών που επί ημέρες έβριζαν και απειλούσαν τους εν λόγω συντελεστές έξω από το θέατρο.
Μια ευρωπαϊκή κυβέρνηση δεν ανέχεται οι νόμοι του κράτους να καταστρατηγούνται στα πανεπιστήμια και στην τοπική αυτοδιοίκηση από οργανωμένες μειοψηφίες που θεωρούν ότι νόμος είναι το δίκιο του διορισμένου εκτός ΑΣΕΠ εργάτη, του ακροααριστερού φοιτητή κ.ο.κ. Μια χώρα σε κατάσταση μόνιμης πολιτικής ανυπακοής είναι χώρα χωρίς κράτος Δικαίου, ο εφιάλτης του Χομπς: μια χώρα όπου υπάρχει “πόλεμος όλων εναντίον όλων.”
Μια ευρωπαϊκή κυβέρνηση, τέλος, δεν ξεχνά τη σημασία της προστασίας του περιβάλλοντος στο όνομα της εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων και της ανάπτυξης που θα φέρουν. Η αντίδραση του ΠΑΣΟΚ στην πρόσφατη παρέμβαση του ευρωβουλευτή του, Κρίτωνα Αρσένη, για τις σεισμικές έρευνες στο Ιόνιο και την επίδρασή τους στους πληθυσμούς κητωδών στην περιοχή, έδειξε ότι ορισμένοι που αυτοπροσδιορίζονται ως “φιλοευρωπαίοι” έχουν πολύ δρόμο ακόμα να καλύψουν ώστε να δικαιούνται τον προσδιορισμό αυτό. Το ότι πολλές οικολογικές ενστάσεις σε επενδύσεις είναι προϊόν ενός μουχλιασμένου αρνητισμού ή και άλλων σκοπιμοτήτων δεν σημαίνει ότι δικαιούμαστε να αγνοούμε περιφρονητικά όλες τις ενστάσεις αυτές στο όνομα της ανάπτυξης. Ευρώπη, μεταξύ άλλων, σημαίνει βαθύς σεβασμός στο περιβάλλον και στην αειφόρια της οικονομικής δραστηριότητας.
Η Ελλάδα κατέρρευσε επειδή το πολιτικό σύστημα, με τη συνενοχή, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού, διέλυσε τους θεσμούς και τους κανόνες που τους διέπουν. Όλα ήταν υπό διαπραγμάτευση, όλα μπορούσαν να γίνουν, αρκεί να είχες τα κατάλληλα “βύσματα”, να μπορούσες να ασκήσεις πιέσεις σε νευραλγικά σημεία ή να έκανες επίκληση σε κάποια θολή, ανώτερη ανάγκη. Βήμα προς βήμα, αυτό πρέπει να αρχίσει να αλλάζει και η αρχή πρέπει να γίνει από την κυβέρνηση. Μόνο αν υπάρξουν απτές ενδείξεις μίας νέας προσήλωσης σε ένα ευρωπαϊκού τύπου κράτος Δικαίου και στην ισονομία θα ξεκινήσουν οι πολίτες να βλέπουν τη συμμόρφωση στους κανόνες ως ένα καθ' εαυτό καλό και θα σταματήσουν να θεωρούν την παράκαμψή τους ως κυρίαρχη στρατηγική.
protagon.gr
νέοι είναι άνεργοι, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να αιμορραγεί ανθρώπινο δυναμικό, καθώς τα πιο δυναμικά της στοιχεία φεύγουν έξω. Αντί η βία να είναι μονοπώλιο του νόμου, έχει γίνει νόμος – της κάθε ακραίας ομάδας, του κάθε εξαγριωμένου συνδικαλιστή, του κάθε ξενόφοβου τραμπούκου. Ένα κόμμα που χλευάζει ανοιχτά τον κοινοβουλευτισμό, υμνεί τη χούντα και κηρύττει το ρατσιστικό μίσος, βλέπει τα ποσοστά του συνεχώς να αυξάνονται. Είναι προφανές ότι αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ ακόμα.
Σε μία χώρα που θέλει να θεωρείται συντεταγμένη, όμως, δεν κυβερνούν ούτε οι φοιτητικές οργανώσεις, ούτε οι παλαιοσυνδικαλιστές, ούτε τα ακροδεξιά τάγματα εφόδου: κυβερνά η κυβέρνηση. Αυτή φροντίζει, υπό το άγρυπνο μάτι της Δικαιοσύνης, για την εφαρμογή των νόμων, για την τήρηση της τάξης και της ασφάλειας, για τον σεβασμό των ατομικών ελευθεριών, για την ισονομία.
Ο κ. Σαμαράς πέρασε ένα κολασμένο πρώτο πεντάμηνο στην πρωθυπουργία. Αναπόφευκτα, ιδιαίτερα δεδομένης και της προχωρημένης σήψης στη δημόσια διοίκηση, που δεν επέτρεψε σε άλλες πρωτοβουλίες να προχωρούν παράλληλα, τα πάντα περιστράφηκαν γύρω από τη δόση. Ισχυρίζεται όμως, αυτός και άλλα μέλη της κυβέρνησης και των κυβερνητικών κομμάτων, ότι συνιστούν το φιλοευρωπαϊκό στρατόπεδο, έναντι των αντι-ευρωπαϊστών λαϊκιστών και των ακραίων. Αυτό δεν ισχύει απλά και μόνο επειδή το λέει·τώρα, μετά τη δόση, πρέπει να το αποδείξει στην πράξη.
Για να μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα: μια κυβέρνηση ευρωπαϊκών προδιαγραφών ελέγχει την αστυνομία και δείχνει μηδενική ανοχή σε φαινόμενα ρατσιστικής βίας, βασανιστηρίων κρατουμένων και άλλα συναφή. Αυτό σημαίνει άμεση αποπομπή των εμπλεκομένων από το σώμα και παραπομπή τους στην ποινική δικαιοσύνη, όχι πειθαρχικοί έλεγχοι που παρατείνονται επ’ άπειρον και επιθέσεις (ως και απειλές μηνύσεων) σε ΜΜΕ που φέρνουν στο φως τα αποτρόπαια περιστατικά.
Μια ευρωπαϊκή κυβέρνηση και σύστημα θεσμών, επίσης, πρέπει να επιδεικνύει εγρήγορση σε θέματα παραβίασης προσωπικών δεδομένων, αλλά, ακόμα περισσότερο, πρέπει να επιδεικνύει αμείλικτη στάση απέναντι σε όσους φοροδιαφεύγουν. Η εμμονή στο πρώτο στην υπόθεση Βαξεβάνη (όταν δεν έχει επιδειχθεί σε τόσες άλλες), σε συνδυασμό με τη ληθαργική αδιαφορία για το δεύτερο, είναι δείγμα αυταρχισμού και αντιευρωπαϊσμού. Το ίδιο ισχύει και για την επιλογή δίωξης των συντελεστών μιας παράστασης για, λέει, “καθύβριση θρησκεύματος” και “κακόβουλη βλασφημία”, αντί της δίωξης της συμμορίας σκοταδιστών και ακροδεξιών που επί ημέρες έβριζαν και απειλούσαν τους εν λόγω συντελεστές έξω από το θέατρο.
Μια ευρωπαϊκή κυβέρνηση δεν ανέχεται οι νόμοι του κράτους να καταστρατηγούνται στα πανεπιστήμια και στην τοπική αυτοδιοίκηση από οργανωμένες μειοψηφίες που θεωρούν ότι νόμος είναι το δίκιο του διορισμένου εκτός ΑΣΕΠ εργάτη, του ακροααριστερού φοιτητή κ.ο.κ. Μια χώρα σε κατάσταση μόνιμης πολιτικής ανυπακοής είναι χώρα χωρίς κράτος Δικαίου, ο εφιάλτης του Χομπς: μια χώρα όπου υπάρχει “πόλεμος όλων εναντίον όλων.”
Μια ευρωπαϊκή κυβέρνηση, τέλος, δεν ξεχνά τη σημασία της προστασίας του περιβάλλοντος στο όνομα της εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων και της ανάπτυξης που θα φέρουν. Η αντίδραση του ΠΑΣΟΚ στην πρόσφατη παρέμβαση του ευρωβουλευτή του, Κρίτωνα Αρσένη, για τις σεισμικές έρευνες στο Ιόνιο και την επίδρασή τους στους πληθυσμούς κητωδών στην περιοχή, έδειξε ότι ορισμένοι που αυτοπροσδιορίζονται ως “φιλοευρωπαίοι” έχουν πολύ δρόμο ακόμα να καλύψουν ώστε να δικαιούνται τον προσδιορισμό αυτό. Το ότι πολλές οικολογικές ενστάσεις σε επενδύσεις είναι προϊόν ενός μουχλιασμένου αρνητισμού ή και άλλων σκοπιμοτήτων δεν σημαίνει ότι δικαιούμαστε να αγνοούμε περιφρονητικά όλες τις ενστάσεις αυτές στο όνομα της ανάπτυξης. Ευρώπη, μεταξύ άλλων, σημαίνει βαθύς σεβασμός στο περιβάλλον και στην αειφόρια της οικονομικής δραστηριότητας.
Η Ελλάδα κατέρρευσε επειδή το πολιτικό σύστημα, με τη συνενοχή, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού, διέλυσε τους θεσμούς και τους κανόνες που τους διέπουν. Όλα ήταν υπό διαπραγμάτευση, όλα μπορούσαν να γίνουν, αρκεί να είχες τα κατάλληλα “βύσματα”, να μπορούσες να ασκήσεις πιέσεις σε νευραλγικά σημεία ή να έκανες επίκληση σε κάποια θολή, ανώτερη ανάγκη. Βήμα προς βήμα, αυτό πρέπει να αρχίσει να αλλάζει και η αρχή πρέπει να γίνει από την κυβέρνηση. Μόνο αν υπάρξουν απτές ενδείξεις μίας νέας προσήλωσης σε ένα ευρωπαϊκού τύπου κράτος Δικαίου και στην ισονομία θα ξεκινήσουν οι πολίτες να βλέπουν τη συμμόρφωση στους κανόνες ως ένα καθ' εαυτό καλό και θα σταματήσουν να θεωρούν την παράκαμψή τους ως κυρίαρχη στρατηγική.
protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου