Πού θα κάνουν ανάπτυξη;

Δεν θυμάμαι πότε επρόκειτο να έρθει η ανάπτυξη στη χώρα. Φοβόμουν μόνο μην είναι Σαββατοκύριακο ή καλοκαίρι και μας βρει εκτός. Μου έχει μείνει, όμως, η πρόβλεψη που έκαναν ο ΓΑΠ και ο Παπακωνσταντίνου, τοποθετώντας την έλευση της κάπου μέσα στο 2012. Το 2012 φεύγει σε λίγο και στο δρόμο δεν πρόκειται να συναντήσει την ανάπτυξη. Στη χώρα αναπτύσσονται μόνο τα ζαρζαβατικά και ένα τεράστιο απόστημα μίσους.
Σε λίγες μέρες η κυβέρνηση θα πει ότι η ανάπτυξη θα έρθει μαζί με τα δισεκατομμύρια της δανειακής δόσης. Θα πέσει χρήμα στο τραπεζικό κανάλι, θα εκπληρώσει και το δημόσιο κάποιες από τις υποχρεώσεις του και η οικονομία θα μπει σε φάση επανεκκίνησης. Το σενάριο ακούγεται ιδανικό από εδώ ως την Αμερική: η Ελλάδα θα πάρει τη δόση του δανείου, θα τεθούν βάσεις για συνολική παρέμβαση στο Νότο, οι αμερικανικές εκλογές θα γίνουν χωρίς ελληνικές σκιές, το ίδιο και οι
γερμανικές τον Σεπτέμβριο του 2013.
Θεωρητικά η κυβέρνηση μπορεί να διεκδικήσει το ιδανικό σενάριο. Δεν θα υπάρχει, όμως, το περιβάλλον. Αυτό που δεν μπορεί να περιγράψει κάποιος με αριθμούς και δεδομένα, είναι το καταραμένο κλίμα. Πώς θα κάνεις ανάπτυξη σε μία χώρα με τόσο έντονες κοινωνικές αντιθέσεις και αναχρονιστικό επιχειρηματικό περιβάλλον; Πώς θα βελτιώσεις την περίφημη ανταγωνιστικότητα όταν δεν υπάρχουν υποστηρικτικές δομές; Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ακόμα και αν ένα ποτάμι από ευρώ τρέξει πάνω από τα κεφάλια μας, η κοινωνία έχει υποστεί τέτοια πίεση που είναι αμφίβολο αν μπορεί να ανταποκριθεί. Μία τραυματισμένη και, αν θέλετε, βαθιά διχασμένη κοινωνία, δεν μπορεί να συζητήσει για ανάπτυξη. Η Ελλάδα δεν χρειάζεται μόνο χρήματα. Χρειάζεται και χρόνο. Και δεν έχει τίποτα από τα δύο.
protagon.gr