Ο αυτισμός των πολιτικών κομμάτων συνεχίζεται

Ζούμε ίσως την κρισιμότερη περίοδο της πρόσφατης ιστορίας μας και δυστυχώς οι πολιτικές ηγεσίες των κομμάτων αποδεικνύονται για μια ακόμη φορά κατώτερες των περιστάσεων.
Δεν έλαβαν το κυρίαρχο μήνυμα των εκλογών, το οποίο σήμαινε κυβέρνηση συνεργασίας για να βγούμε από την κρίση. Η επικοινωνία τους με το περιβάλλον εξαντλείται στους πιο στενούς κομματικούς φίλους και συμβούλους – οι οποίοι βέβαια απέτυχαν παταγωδώς, όπως δείχνουν και τα αποτελέσματα για ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ- ενώ οι ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας, η Ευρώπη, το διεθνές περιβάλλον αγνοούνται ολοκληρωτικά. Οι ηγεσίες θεωρούν ότι είμαστε ο ομφαλός της γης και οι ξένοι πρέπει να μας υπηρετούν. Δεν έχουμε υποχρεώσεις, μόνο δικαιώματα.
Ζούμε σε θέατρο του παραλόγου. Οι εντολές περιφέρονται από αρχηγό σε αρχηγό, οι συζητήσεις εξαντλούνται σε πυροτεχνήματα και από ουσία μηδέν. Είτε δεν γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν, είτε δεν θέλουν να συνεργαστούν.
Αν ήθελαν συνεργασία, αν είχαν την αίσθηση του εθνικού καθήκοντος κι έβαζαν τη σωτηρία της χώρας πάνω από το στενό τους προσωπικό συμφέρον -ούτε το κομματικό δε λογαριάζουν πλέον- θα έκαναν ένα και μόνο ένα πράγμα:
Την Κυριακή το βράδυ, και μόλις τα αποτελέσματα έγιναν οριστικά, οι πολιτικοί αρχηγοί θα επικοινωνούσαν μεταξύ τους (τουλάχιστον τα 4-5 πρώτα σε δύναμη κόμματα) και θα όριζαν αντιπροσώπους-εμπειρογνώμονες οι οποίοι από τη Δευτέρα το πρωί θα συνεδρίαζαν κεκλισμένων των θυρών συνεχώς μέχρι να καταλήξουν σε συμφωνία και, κατά συνέπεια, σε κυβέρνηση εθνικής συνεργασίας.
Θα είχαν μπροστά τους τα μέτρα των μνημονίων (δυστυχώς μόνο αυτά υπάρχουν ως ολοκληρωμένη πρόταση με χρονοδιαγράμματα) και ένα-ένα θα τα εξέταζαν. Θα συμφωνούσαν ή θα διαφωνούσαν -
και τότε θα τα τροποποιούσαν, ώστε σ’ αυτήν την περίπτωση να τεθούν προς επαναδιαπραγμάτευση. Επίσης θα μπορούσαν αυτές οι επιτροπές να θέσουν σε συζήτηση θέματα που δεν συμπεριλαμβάνονται στο μνημόνιο και θεωρούνται εξαιρετικά κρίσιμα (όπως πχ. το μεταναστευτικό). Οι συσκέψεις δεν θα τελείωναν αν δεν είχαν καταλήξει σε συμφωνία. Κανένα κόμμα δεν θα απέρριπτε στόχους ή ρυθμίσεις αν δεν αιτιολογούσε επαρκώς τη θέση του, ή δεν ανέφερε ένα ισοδύναμο μέτρο πλήρως τεκμηριωμένο.
Με τον τρόπο αυτό, τα κόμματα θα έδειχναν ότι σέβονται την εντολή που πήραν από τον Ελληνικό λαό και ότι στέκονται στο ύψος των περιστάσεων. Θα έδειχναν ότι μπορούν να συνεργαστούν και ότι γνωρίζουν ότι συνεργασία σημαίνει συμφωνία μεταξύ τους με εκατέρωθεν παραχωρήσεις, όχι μονομερή επιβολή των θέσεων του ενός κόμματος- που, υπ’όψιν, καθένα από αυτά είναι σημαντική μειοψηφία στον ελληνικό λαό- πάνω σε όλα τα άλλα.
koinonikos syndesmos