Ο τρελός, το φίδι και η τρύπα. Όσο υπάρχει Πάγκαλος

Όχι ότι το ζητήσαμε αλλά η πολιτική ζωή δεν σ’ αφήνει να πλήξεις όσο υπάρχει Πάγκαλος.

Καλλιεργεί απλόχερα το είδος της αθυροστομίας, που απελπισμένα αναζητά ένα μαγκωμένο σύστημα για να δημιουργεί την αίσθηση , τελικά ψευδαίσθηση, της κίνησης.

Πιο απλά ο τρελός που ΘΑ βγάλει το φίδι από την τρύπα.

Τα διάφορα ταμπού, καταλύονται φραστικά από τις αλήθειες Πάγκαλου. Μισές αλήθειες σίγουρα, μιας και η αφοριστική τους εκφορά αποστερεί την πληρότητα, αλλά εξασφαλίζει την σύγκρουση.

Ο κος Τίποτα (ποιος αμφιβάλλει πλέον για το ποιον του κου Αβραμόπουλου;), το φαιό ΚΚΕ που ιερόσυλα σιτίζεται περιφέροντας «λειψανοθήκες και κάρες» σαν άλλη εκκλησία, μαζί κλέβαμε γιατί σας διορίζαμε, δυο στους τρεις δημόσιους υπάλληλους είναι άχρηστοι. Τα τελευταία και πιο πρόσφατα αναφέρονται στο περίφημο σπάταλο και διεφθαρμένο κράτος. Αυτό που κάνει περαίωση γιατί τίποτε άλλο δεν δύναται, και τα λοιπά και τα λοιπά.

Να διαφωνήσεις μαζί του ; Αδύνατο.

Να συμφωνήσεις; Ανεπαρκές.

Αυτό είναι ακριβώς που κάνει μετέωρο το λόγο του κου Πάγκαλου. Δεν υπάρχει κανείς να τον πάει παρακάτω. Να τον μετασχηματίσει παραγωγικά.

Δεν τολμάμε σήμερα να «διαλύσουμε» το άντρο του ΟΣΕ, και τα τόσα άλλα, λιγότερο επώνυμα ΠΑΣΟΚΟμάγαζα που από τη δεκαετία του 80 έγιναν η μεγαλύτερη χωματερή της χώρας. Αυτό το βαθύ ΠΑΣΟΚ που την τελευταία εξαετία απόκτησε και γαλάζιες ρίγες, στέκει ακόμη σχεδόν ανέπαφο και χασκογελά με τις απογραφές, ξελιγώνεται με τις φοροεπιδρομές, γιατί γνωρίζει πως στο τέλος, δηλαδή κοντά στις εκλογές, όλα αυτά θα γίνουν περαιώσεις ή σχέδια εξυγίανσης.

Έτσι ο Πάγκαλος γίνεται ο «πέστα Χρυσόστομε» κάθε φορά που κάποια λυπητερή σε χρήμα είτε κάποια παραβίαση κοινής λογικής και Συντάγματος από Περισσό μεριά μας εξοργίζουν. Το καπάκι που εκτονώνει, βρίζεις μέσω Παγκάλου και περιμένεις την επόμενη φορά.

Άξιος, άξιος.