Κυριακή 24 Ιουλίου 2011

Στο κάδρο η άγνοια


Για να «σπάσει» το σοβαρόν της έλευσης Χίλαρι Κλίντον στην Αθήνα, μπήκε στο «στόχαστρο» και ο πίνακας του Θεόδωρου Στάμου.
Ο πίνακας, ο οποίος κατάντησε φόντο στο πρωθυπουργικό γραφείο του Γιώργου Παπανδρέου, ονομάζεται «Ατέρμονο πεδίο – ΔΗ ερώτηση περί αισθητικής που ετέθη σε χθεσινή πρωινή τηλεοπτική εκπομπή ήταν επιπέδου «Τι θέλει να πει ο ποιητής;». Η άγνοια δεν είχε πυθμένα, αφού ένας από τους συμμετέχοντες ρεπόρτερ ζήτησε να ερωτηθεί ο ζωγράφος, για να μάθουμε από «πρώτο χέρι» τι ακριβώς εννοεί. «Πού το είδε το νησί ο πρωθυπουργός, αφού ο τίτλος είναι «Δελφοί»», ηκούσθη το μέγαν ερώτημα εν πλήρει ιλαρότητι της γελώσης ομηγύρεως.
Ο Θεόδωρος Στάμος (Theodoros Stamos), όποιο λήμμα σοβαρής εγκυκλοπαίδειας κι αν άνοιγαν, θα μάθαιναν ότι είναι πεθαμένος από το 1997. Ο μεγάλος Ελληνοαμερικανός πρωτοποριακός ζωγράφος και από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του αφηρημένου εξπρεσιονισμού είχε γεννηθεί, το 1922, στη Νέα Υόρκη, από πατέρα Λευκαδίτη και μητέρα Σπαρτιάτισσα.

Ο αμερικανικός Τύπος τού είχε κολλήσει το αρνητικό προσωνύμιο «ο οξύθυμος», αφού ως μέλος της ομάδας «Οι Δεκαοκτώ Οξύθυμοι» είχε διαμαρτυρηθεί με ανοικτή επιστολή (20 Μαΐου 1950) προς το Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης για την έκθεση «Αμερικάνικη Ζωγραφική Σήμερα».

Με αποδέκτη τον πρόεδρο του Μητροπολιτικού Μουσείου Ρόλαντ Λ. Ρέντμοντ η επιστολή διαμαρτυρίας είχε δημοσιευθεί στην πρώτη σελίδα των «Νιου Γιορκ Τάιμς», με τον τίτλο «18 ζωγράφοι μποϊκοτάρουν το Μητροπολιτικό Μουσείο: δεινή εχθρότητα στην προχωρημένη τέχνη».

Ολοι εν δυνάμει σημαίνοντες καλλιτέχνες, οι οποίοι δεν θ’ αργήσουν να γράψουν τη μοντέρνα ιστορία της τέχνης, τόνιζαν ότι μόνον η προχωρημένη τέχνη έχει συμβάλει με συνέπεια στον πολιτισμό. Τη συνυπέγραφαν: Τζίμι Ερνστ, Αντολφ Γκότλιμπ, Ρόμπερτ Μάδεργουελ, Γουίλιαμ Μπαζιότης, Χανς Χόφμαν, Μπάρνετ Νιούμαν, Κλίφορντ Στιλ, Ρίτσαρντ Πουσέτ-Νταρτ, Αντ Ράινχαρντ, Τζάκσον Πόλοκ, Μαρκ Ρόθκο, Μπράντλι Γουόλκερ Τόμλιν, Γουίλεμ ντε Κούνιν, Χέντα Στερν, Τζέιμς Μπρουκς, Γουέλντον Κις, Φριτζ Μπάλτμαν.

Φαίνεται ότι αυτή η πληροφορία δεν υπήρχε στον ενημερωτικό φάκελο της υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Χίλαρι Κλίντον, γιατί πιθανότατα αν γνώριζε ότι ο Θεόδωρος Στάμος υπήρξε ένα «κακό

Η απόφαση των Βρυξελλών

Όπως είχαμε γραψει στο protagon και είχε αμφισβητήσει ο αγαπητός Μπόγδης και άλλοι, ο πρωθυπουργός Γ.Α.Παπανδρέου προετοίμαζε τουλάχιστον επί ένα εξάμηνο με μία στενή ομάδα το "κόψιμο" του χρέους που ανακοινώθηκε με την απόφαση των Βρυξελλών το βράδυ της Πέμπτης. Ο κ. Παπανδρέου, όπως και ο προκάτοχος του Ε.Βενιζέλου, ο Γ.Παπακωνσταντίνου, γνώριζαν οτι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο. Γνώριζαν όμως οτι έπρεπε να λένε οτι είναι βιώσιμο. Έτσι είναι η πολιτική. Όταν έχεις εθνικό νόμισμα δεν ανακοινώνεις της υποτίμησή του εκ των προτέρων. Ούτε και την αναδιάρθρωση του χρέους σου ανακοινώνεις, όταν δεν είσαι έτοιμος.
Το πρόβλημα ήταν ότι η Γερμανία, ενώ είχε δεχθεί μέσα στην άνοιξη την ανταλλαγή των ομολόγων και την εμπλοκή του μόνιμου μηχανισμού μετά το 2013, δεν είχε αποδεχθεί την ανάγκη να γίνει κάτι τέτοιο από το 2012, ούτε και είχε βρεθεί ακριβής φόρμουλα της συμμετοχής των ιδιωτών -κάτι που μετά βδελυγμίας απέρριπταν οι γαλλικές τράπεζες. Η ελληνική κυβέρνηση, δια στόματος Γ.Α.Παπανδρέου, είχε εγκαιρα σημειώσει την ανάγκη να μην θιγούν τα διαθέσιμα των ασφαλιστικών ταμείων και τήρησε αυτή τη γραμμή. Με τις τράπεζες όμως τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα.
Την περασμένη Παρασκευή ο Ε.Βενιζέλος κάλεσε τους επικεφαλής των ελληνικών τραπεζών στο υπουργείο του για να του καθορίσουν τις "κόκκινες γραμμές" τους και να τους "προθερμάνει" ότι θα συμμετάσχουν "θέλοντας και μη" στο "εθελοντικό πρόγραμμα συμμετοχής" των ιδιωτών. Η Εθνική και η Eurobank -που προετοιμάζουν κατά πληροφορίες τη συγχώνευσή τους παρά τις αντιρρήσεις βασικού μετόχου της Τράπεζας Πειραιώς- δεν προέβαλαν αντιστάσεις. Η Πειραιώς, η Alpha αλλά και το ΤΤ είχαν σοβαρές αντιρρήσεις να "κουρέψουν" τα ομόλογά τους. Και όχι άδικα. Το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, για παράδειγμα, που έχει ομόλογα 6 δις με καταθέσεις 12 δις, ή θα αναγκαστεί να ψάξει κάπου 1,2 δις πρόσθετα κεφάλαια ή το κρατος θα πρέπει να του τα βρει για να το κάνει πιο ελκυστικό στον ιδιώτη επενδυτή. Το ΤΤ δεν πήρε τα ομόλογα γιατί τα ήθελε, αλλά γιατί του τα "φόρτωσαν" και δεν θα μπορέσει φυσικά να εισπράξει τα ασφάλιστρα κινδύνου.
Η κατάσταση δεν είναι μόνο πολύπλοκη στην Ελλάδα, αλλά και στην ίδια τη Γερμανία. Η Deutsche Bank πχ έχει ελληνικά ομόλογα 1,5 δις ευρώ αλλά τα εχει υποτιμήσει, αντίθετα με την δεύτερη μεγαλύτερη γερμανική τράπεζα Commerzbank που θα επιβαρύνει με την υποτίμησή τους τα αποτελέσματα του δευτέρου τετραμήνου. Οι επενδυτές της Τράπεζας, αυτοί που ανόητα οι πολιτικοί αποκαλούν κερδοσκόπους, το είχαν υπολογίσει και τις τελευταίες δύο εβδομάδες η αξία της μετοχής της είχε χάσει περίπου το ¼ της. Η Γαλλία από την πλευρά της, οι Τράπεζες της οποίας εχουν ομόλογα 44 δις στην Ελλάδα, σκέφτεται να τους αφήσει μεγάλα περιθώρια στον τρόπο με τον οποίο θα αποσβέσουν τις απώλειές τους απο τις αποφάσεις της Πέμπτης .
Ίδια προβλήματα θα παρουσιαστούν ή και παρουσιάζονται στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες. Η αμερικάνικη Chartis πούλησε μαζικά ελληνικά ομόλογα με απώλειες τον περασμένο χρόνο χάρη σε γενναιόδωρη ενίσχυση της μητρικής της εταιρείας, όπως έκανε και η γερμανική Allianz κάτι καλό για τους Ελληνες που εχουν ιδιωτικά ασφαλιστήρια συμβόλαια στις δύο αυτές εταιρείες. Η Allianz με τον αντασφαλιστικό κολοσσό Munich Re έχει επενδύσει σε ελληνικά ομόλογα 2,4 δις ευρώ, κάτι που

Θετικές οι ευρωπαϊκές αποφάσεις για την Ελλάδα

Περιορίζονται οι πιθανότητες εξάπλωσης της κρίσης σύμφωνα με τον Στίγκλιτς

«Ολοκληρωμένο και πειστικό» χαρακτηρίζει το ευρωπαϊκό σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης χρέους ο νομπελίστας οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς σε συνέντευξη που παραχώρησε στα «ΝΕΑ».

Όπως τονίζει, η Ευρώπη έκανε ένα γενναίο βήμα προς την ολοκλήρωσή της και έδωσε απαντήσεις σε όσους αμφισβητούν το ευρώ. Ο αμερικανός οικονομολόγος πιστευτεί πως η ελληνική κρίση ενδυνάμωσε τη διακυβερνητική συνεργασία στην Ευρωπαϊκή Ενωση και οδήγησε την ευρωζώνη στην εξεύρεση λύσεων που δεν προβλέπονταν από την παρωχημένη για τις ανάγκες των καιρών Ευρωπαϊκή Συνθήκη.

Δηλώνει ικανοποιημένος από τις αποφάσεις για τη δημιουργία ενός νέου σχεδίου Μάρσαλ για την Ελλάδα, αλλά και από την απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να συναινέσει στην αποδοχή ελληνικών ομολόγων, ακόμη και εάν αυτά φέρουν αξιολόγηση χρεοστασίου.

- Ο νέος μηχανισμός στήριξης της Ελλάδας οδηγεί σε βελτίωση της βιωσιμότητας του χρέους, διασφαλίζει το τραπεζικό σύστημα και συνοδεύεται από ένα γενναίο αναπτυξιακό πακέτο. Κατά πόσο η Ελλάδα πρέπει να είναι ευχαριστημένη από τις αποφάσεις;

Το πλαίσιο που παρουσιάσθηκε είναι ομολογουμένως καλό. Αν και μένει να δούμε τις λεπτομέρειές του, πρέπει να αναγνωρίσουμε πως η ενίσχυση της ευελιξίας του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF), η προωθούμενη επαναγορά ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά σε χαμηλές τιμές, η ανταλλαγή χρέους με ευνοϊκούς όρους, η χορήγηση εγγυήσεων και η αποδοχή των ελληνικών ομολόγων ως ενέχυρο από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ανεξαρτήτως αξιολόγησης συνιστούν ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αντιμετώπισης του

Σάββατο 23 Ιουλίου 2011

Φινάλε ασυνεννοησίας;


thumb

Άδοξα φαίνεται να τελείωσαν οι προσπάθειες για έναν νέο φορέα στον χώρο των σοσιαλιστικών και πασοκογενών δυνάμεων, τουλάχιστον σε επίπεδο στελεχών, αφού παρά τους διαύλους επικοινωνίας που είχαν δημιουργηθεί μεταξύ τους, η αποκάλυψη της περασμένης εβδομάδας από πολλά ΜΜΕ, κυρίως διαδικτυακές πύλες και μπλογκ, οδήγησε σε διευκρινίσεις. Φαίνεται ότι οι όποιες πρωτοβουλίες είτε ήταν πρόωρες είτε έγιναν… δεύτερες σκέψεις.
Το γραφείο Τύπου του Κινήματος Ανεξάρτητων Πολιτών του Μίκη Θεοδωράκη έσπευσε να διαψεύσει τις πληροφορίες περί δημιουργίας νέου κόμματος, χωρίς να αποκλείει όμως τίποτε, αφού - όπως επισημαίνεται στο κείμενο - σε μια τέτοια περίπτωση η απόφαση θα ληφθεί από τα μέλη και τη βάση του Κινήματος.
Παρόμοιου κλίματος επιστολή επίσης έστειλε στο «Π» και ο καθηγητής Γιώργος Κασιμάτης, στην οποία τονίζει ότι σε ό,τι αφορά το πρόσωπό του η πληροφορία δεν ισχύει και διευκρινίζει ότι «με τον αγώνα εναντίον των δανειακών συμφωνιών (του λεγόμενου ‘‘Μνημονίου’’) θέλησα, ως πανεπιστημιακός δάσκαλος και ως Έλληνας πολίτης, να θέσω στη διάθεση του Ελληνικού Λαού τις γνώσεις μου για το ιδιαίτερα κρίσιμο αυτό θέμα του επονείδιστου δανεισμού της Ελλάδας». Υποστηρίζει μάλιστα επί της ουσίας ότι «η προσπάθεια δεν αποβλέπει ούτε στην ίδρυση πολιτικού κόμματος, ούτε στη συμμετοχή σε ίδρυση ή σε υπάρχον πολιτικό κόμμα».
Διευκρινίσεις έδωσε ακόμη ο Αλέξης Μητρόπουλος, που δήλωσε ότι δεν συμμετέχει σε πρωτοβουλία για ίδρυση νέου κόμματος, καθώς και ότι η Αριστερά σήμερα δεν έχει ανάγκη από νέα κόμματα, αλλά ενότητα και κοινή δράση για να αποτραπεί η ολοσχερής καταστροφή του λαού. Επίσης δήλωση ότι δεν συμμετέχει στην «πρωτοβουλία των 8» για τη δημιουργία νέου κόμματος έκανε σε επικοινωνία με την εφημερίδα η Σοφία Σακοράφα. Αυτά στο επίπεδο των στελεχών, που συχνά κινδυνεύουν από τον ενθουσιασμό συνεργατών τους, γιατί σε επίπεδο βάσης τα πράγματα ακολουθούν άλλο δρόμο, αφού σε συνάντηση σοσιαλιστικών συνιστωσών που έγινε την περασμένη Τετάρτη συμφωνήθηκε από τον Σεπτέμβρη να υπάρξουν ενωτικές αντιμνημονιακές και ριζοσπαστικές πρωτοβουλίες

Την «επόμενη ημέρα» μελετούν τα κομματικά επιτελεία


Την «επόμενη ημέρα» μελετούν τα κομματικά επιτελεία

Τα πρώτα δείγματα για την πολιτική ατμόσφαιρα που θα επικρατήσει στη χώρα αναμένεται να παρουσιαστούν στη συζήτηση που θα διεξαχθεί στη Βουλή την ερχόμενη Τετάρτη, όπου ο Πρωθυπουργός θα ενημερώσει για τα αποτελέσματα της Συνόδου και στη συνέχεια θα τοποθετηθούν οι πολιτικοί αρχηγοί.

Σύμφωνα με πληροφορίες και με βάση τα όσα αναφέρουν κοινοβουλευτικά στελέχη του ΠαΣοΚ, η στάση έναντι της ΝΔ θα αλλάξει με καθοριστικό τρόπο. Η μεταστροφή αυτή αναμένεται να προσλάβει και επιθετικά χαρακτηριστικά, με άσκηση έντονης κριτικής προς την αξιωματική αντιπολίτευση για τη στάση που τήρησε στην περίοδο πριν από τη σύνοδο κορυφής της προηγούμενης εβδομάδας.

Επιχείρηση φθοράς του Σαμαρά
Με βάση αυτά, η κυβέρνηση αναμένεται να μεταβάλει τον τρόπο με τον οποίο θα διατυπώνει την πρόσκληση προς τη ΝΔ για συνεννόηση και συμβολή στην προσπάθεια, ενώ οι περισσότεροι εκτιμούν ότι ο κ. Σαμαράς θα πλαγιοκοπείται πλέον πολύ πιο έντονα από τον ΛαΟΣ του κ. Γ. Καρατζαφέρη και τη Δημοκρατική Συμμαχία της κυρίας Ντόρας Μπακογιάννη.

Από εδώ και στο εξής στο κυβερνητικό επιτελείο καταβάλλεται στην ουσία προσπάθεια ανάκτησης της πρωτοβουλίας για τη διαμόρφωση της πολιτικής ατζέντας και μελετώνται υπό διαφορετικό πρίσμα τα πολιτικά δεδομένα της νέας περιόδου.

Χωρίς να μιλά κανείς επισήμως και δημοσίως για εκλογές, είναι φανερό, τόσο από τις διαθέσεις και εκτιμήσεις βουλευτών, όσο και από τα λεγόμενα κορυφαίων κυβερνητικών στελεχών, ότι η σχετική συζήτηση τίθεται πλέον σε άλλη βάση. Το βέβαιο είναι ότι το ενδεχόμενο προσφυγής στις κάλπες μελετάται πλέον από το κυβερνητικό επιτελείο με διαφορετικό τρόπο και αναλόγως του αν θα επιφέρει αποτελέσματα η «επιχείρηση φθοράς» της ΝΔ και του κ. Σαμαρά.

Τριάντα επτά χρόνια Δημοκρατίας στην Ελλάδα

Ήταν περίπου δύο ώρες μετά τα μεσάνυχτα της 23ης προς την 24η Ιουλίου, όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής προσγειωνόταν με το αεροπλάνο του Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας Βαλερί Ζισκάρ Ντ’ Εστέν από το Παρίσι στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, έπειτα από την απόφαση του στρατηγού και τότε Προέδρου της Δημοκρατίας Φαίδωνα Γκιζίκη να ανατεθεί η διακυβέρνηση της χώρας σε πολιτικό σχήμα.

Είχε προηγηθεί η κατάρρευση της Χούντας, υπό το βάρος της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο και με φόντο το ενδεχόμενο ενός ελληνοτουρκικού πολέμου.

Ο στρατηγός είχε καλέσει την προηγουμένη στο γραφείο του τον Γεώργιο Μαύρο και τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο, ως τους πλέον επιφανείς πολιτικούς από την Ένωση Κέντρου και την ΕΡΕ, με στόχο τον σχηματισμό Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας.

Ο Καραμανλής παρέμενε αυτοεξόριστος από το 1963 στο Παρίσι, ύστερα από τη διαφωνία του με τον βασιλέα Παύλο. Ο Ευάγγελος Αβέρωφ – Τοσίτσας πρότεινε να ζητηθεί από τον έμπειρο πολιτικό να επιστρέψει και, έπειτα, από τηλεφωνική επικοινωνία με τον στρατηγό Γκιζίκη, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής συμφώνησε να επιστρέψει και να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας.

Η πρώτη δήλωση Καραμανλή επί ελληνικού εδάφους ήταν οι εξής: «Είμαι ευτυχισμένος που επιστρέφω εις την πατρίδα. Ήλθα δια να συμβάλω με όσας δυνάμεις διαθέτω στην αποκατάστασιν της ομαλότητος και της Δημοκρατίας. Είμαι βέβαιος ότι όλαι αι εθνικές δυνάμεις του τόπου θα καταστήσουν το όραμα της αναγεννήσεως της Ελλάδος πραγματικότητα».

Στις 3.10΄ το πρωί ο Κ. Καραμανλής έφθασε στο γραφείο του στρατηγού Γκιζίκη στη Βουλή και με την παρουσία του συνεχίζεται η σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών.

Στις 4.15΄ το πρωί της 24ης Ιουλίου 1974, ο Κ. Καραμανλής ορκίζεται
Πρωθυπουργός από τον τότε Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Σεραφείμ, ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας στρατηγού Φαίδωνος Γκιζίκη

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής τότε, όταν είχε ερωτηθεί από τους δημοσιογράφους ως προς το τι ζητάει ο ίδιος από τον ελληνικό λαό, είχε απαντήσει με το χαρακτηριστικό “Boys pray for me»,

Διπλό χτύπημα με 17 νεκρούς

Τουλάχιστον 17 νεκροί, αρκετοί τραυματίες, αλλά και εκτεταμένες καταστροφές είναι μέχρι στιγμής ο απολογισμός της διπλής επίθεσης που σημειώθηκε την Παρασκευή στη Νορβηγία. Περίπου στις 16:30 (ώρα Ελλάδας) ισχυρή έκρηξη που έπληξε κυβερνητικά κτίρια συγκλόνισε το κέντρο του Όσλο και προκάλεσε το θάνατο επτά ανθρώπων. Η αστυνομία έκανε λόγο για βομβιστική επίθεση. Λίγο αργότερα, τουλάχιστον δέκα άτομα έχασαν τη ζωή τους στο νησί Ουτόγια όταν ένας ένοπλος, ο οποίος είχε μεταμφιεστεί σε αστυνομικό, άνοιξε πυρ εναντίον συγκεντρωμένων σε κατασκήνωση της νεολαίας του κυβερνώντος κόμματος, την οποία επρόκειτο να επισκεφθεί το Σάββατο ο Νορβηγός πρωθυπουργός. Η αστυνομία εκφράζει φόβους ότι ο αριθμός των θυμάτων θα αυξηθεί.

Ο ένοπλος δράστης συνελήφθη. Οι δύο επιθέσεις φαίνεται πως ήταν συντονισμένες, καθώς βάσει ανακοίνωσης της νορβηγικής αστυνομίας ο άνδρας που συνελήφθη στην Ουτόγια συνδέεται με το βομβιστικό χτύπημα στο κέντρο της πρωτεύουσας.

Ο συλληφθείς είναι Νορβηγός, όπως ανέφερε ο πρωθυπουργός της χώρας το βράδυ της Παρασκευής. Ο ίδιος δεν αναφέρθηκε στα πιθανά κίνητρα για τις επιθέσεις, λέγοντας πως είναι ακόμη πολύ νωρίς.

«Δεν θα αφήσουμε αυτούς που βρίσκονται πίσω από τις επιθέσεις να καταστρέψουν τη δημοκρατία μας» είπε ο Γενς Στόλτενμπεργκ, δεσμευόμενος πως οι δράστες θα βρεθούν και θα οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη.

Το κλίμα είναι τεταμένο, η κυβέρνηση συνεδρίασε εκτάκτως και στρατιώτες έχουν λάβει θέσεις γύρω από το κέντρο του Όσλο, όπως μετέδωσε ανταποκριτής του διεθνούς πρακτορείου ειδήσεων Reuters.

Eχουμε πόλεμο;

Photo: Chris DeversΠόλεμο δεν γνώρισα ποτέ. Εκτός, ίσως, από τώρα, αλλά και πάλι, δεν είμαι σίγουρη. Κάνει άλλωστε και πολλή ζέστη. Αυτό πάντως που έχω αντιληφθεί, έστω και μέσα στη σύγχισή μου, είναι πως η λέξη «κρίση» είναι ήδη αφάνταστα ντεμοντέ. Στις παρέες της πόλης και της εξοχής ακούω να μιλάνε ανοιχτά για «πόλεμο», οι τηλεοράσεις αναφέρονται σε «μάχες» που δίνονται καθημερινά, και οι εξοργισμένοι της πλατείας, καταριούνται στα πανώ το «καθεστώς κατοχής».
«Να μη γνωρίσεις πόλεμο παιδί μου», ήταν η μεγαλύτερη ευχή που μας έδιναν οι γονείς και παπούδες μας. Μια ευχή που την έπαιρνα πάντα πολύ-πολύ σοβαρά, και ένιωθα κάθε μέρα άπειρη ευγνωμοσύνη που μεγάλωσα και περπάτησα σε μια ζωή καλή, σε μια χώρα γλυκιά, σε καιρό ειρήνης.
Και τώρα;
Είναι αυτό που ζούμε πόλεμος; Είναι αυτός ο Τρίτος Παγκόσμιος, ο επονομαζόμενος από τον ιστορικό του μέλλοντος, και «Οικονομικός Παγκόσμιος Πόλεμος», για να ξεχωρίζει από τους προηγούμενους;
Στις παρέες δεν έχουν κανένα πρόβλημα να μιλάνε ανοιχτά για «μάχες» για «κατοχικά καθεστώτα», για «πειραματόζωα» και άλλα τέτοια ανατριχιαστικά. Εγώ μπερδεύομαι. Εχω δει πολύ CNN, πολύ History Channel, αλλά είχα και έναν πατέρα που έζησε, και κάποτε μου εξήγησε τι πάει να πει «πόλεμος». Και μια γιαγιά Μαρίκα, γυναίκα του ’40, και έξοχη αφηγήτρια ιστοριών της Κατοχής και του Εμφυλίου. Απ΄όλες αυτές τις αξιόλογες ακαδημαϊκές πηγές, ο εγκέφαλός μου έχει ρυθμιστεί να ακούει «πόλεμος» και να σκέφτεται μπόμπες, φρίκη, κανιβαλικό παραλογισμό, και ποτάμια από αίμα ενόχων και αθώων να ρέει αδιακρίτως στα χαντάκια του κόσμου.
Κόσμε, το κείμενο αυτό δεν είναι «θέση». Σιγά μην είχα θέση. Από πού κι ως πού και με ποια φόντα;
Είναι πραγματικά η διάθεσή μου να μοιραστώ με τους φίλους που συν-γράφουν και συν-διαβάζουν εδώ, ένα τεράστιο ερωτηματικό: Εχουμε «πόλεμο», ή Πόλεμο;
Δεν ξέρω -και κάνει ήδη πολλή ζέστη.
Γίνεται μωρέ πόλεμος, κάτω από τον ήχο των τζιτζικιών, τον παφλασμό του μελτεμιού, και τα σολαρίσματα των Πυξ Λαξ και των Μπον Τζόβι; Γίνεται να βρισκόμαστε σε συνθήκες εισβολής, και ο αέρας να μυρίζει καρπούζι και αντιηλιακό, αντί για μπαρούτι; Τι κάνουν τελικά, τα ταξί; Ιερή αντίσταση με σηκωμένη την αρχαία σημαία «ή ταν ή επί τας» (την είδα με τα μάτια μου), ή χαβαλέ μικροσυμφερόντων, που απλώς παρεμποδίζει τη Σουδέζα από το να πάει να πηδηχτεί με την ησυχία της με τους Τσαμπίκους στο Φαληράκι; (πολύ σεβεντίλα η παρομοίωση, απολογούμαι προκαταβολικώς στις απανταχού Σουηδέζες, τους απανταχού Τσαμπίκους -και προς Θεού- στο πανέμορφο Φαληράκι).
Πίσω στο θέμα μας, όμως: Εχουμε ή δεν έχουμε το δικαίωμα να χρησιμοποιούμε τη λέξη «πόλεμος» γι' αυτό που συμβαίνει γύρω μας; Με εισαγωγικά ή χωρίς; Από σεβασμό στη φρίκη των ιστορικά «πιστοποιημένων» συρράξεων του παρελθόντος, αλλά και από μεγαλύτερο ακόμα σεβασμό στους σημερινούς, τους εν εξελίξει πολέμους, μήπως θα έπρεπε να είμαστε πιο φειδωλοί στη χρήση αυτής της τρομερής λέξης;
Όταν πήγαινα στο δημοτικό, ο δάσκαλος μας μιλούσε για τον Αϊνστάϊν, που προέβλεπε ότι μετά τον Πρώτο και τον Δεύτερο, «ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος θα γίνει με τόξα και βέλη». Μπορεί να έπεσε τόσο έξω ο Τεράστιος; Μπορεί να γίνεται ο Τρίτος με άϋλους τίτλους, spreads και CDS (που ανάθεμά με κι αν καταλαβαίνω τι είναι);
Εχουμε λοιπόν, Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο; Αν ναι, πότε κηρύχθηκε; Ποια ακριβώς είναι τα αντιμαχόμενα στρατόπεδα; Πώς τους λένε; Κι εμείς, ως Ελληνες, ρε παιδιά, με ποιους είμαστε; Και εναντίον ποιών;
Όχι ότι αυτό το τελευταίο έχει και τρομερά μεγάλη σημασία αυτή τη στιγμή. Η γιαγιά Μαρίκα δεν μάσαγε τα λόγια της όταν μου έλεγε ότι ο βομβαρδισμός του Πειραιά από τα γερμανικά στούκας, ήταν μια «πορδή» μπροστά στο ολοκαύτωμα που ξέκανε την πόλη το ‘44 -από τα συμμαχικά, βεβαίως, αεροπλάνα- λίγο πριν μας απελευθερώσουν.
Τους ακούω, που μιλάνε ανοιχτά πια, για «μαινόμενο πόλεμο»: Οχι μόνο στις μελαγχολικές παρέες, της πόλης και της εξοχής, αλλά και στις εφημερίδες και τις τηλεοράσεις. Ακόμα και στα επίσημα παγκόσμια φόρα χρησιμοποιούν κανονικές ορολογίες μάχης.
Αλλά πού είναι το αίμα; Πού είναι ο εχθρός; Και πού είναι οι ήρωες που αύριο θα τον

Η αμετανόητη Γερμανία έβαλε και πάλι την Ευρώπη σε κίνδυνο.


Κάποτε ήταν η Πολωνία και η Ουγγαρία, ενώ σήμερα είναι η Ελλάδα και η Ιρλανδία τα πρώτα θύματα της νέας γερμανικής επίθεσης.Δεκάδες εκατομμύρια νεόφτωχων τα θύματά της.
Στο ίδιο έργο θεατές. Και πάλι μετά από μισό περίπου αιώνα βλέπουμε τη Γερμανία στον γνωστό της ρόλο. Στον ρόλο του «αξιολογητή» των λαών και των ανθρώπων. Στον ρόλο που της επιτρέπει να σηκώνει το «χέρι» και να δείχνει με το «δάκτυλο» τους «ανώτερους» και τους «κατώτερους». Στον ρόλο του «άξιου», ο οποίος διεκδικεί την «κηδεμονία» των «ανάξιων». Απλά άλλαξε λίγο η φρασεολογία, αλλά όχι το «ρεπερτόριο». Σήμερα δεν υπάρχουν οι ανώτεροι «Άρειοι», που «δικαιούνται» να κυβερνήσουν τον κόσμο. Σήμερα υπάρχουν οι ανώτεροι «νοικοκυραίοι», οι οποίοι «δικαιούνται» να εισπράξουν τα «χρωστούμενα» από τους κατώτερους «τεμπέληδες».
Από εκεί και πέρα «δικαιωματικά» και πάλι θα κυβερνήσουν τον κόσμο σαν ιδιοκτήτες του Νόμιμοι ιδιοκτήτες Απόλυτα νόμιμοι, εφόσον με «καθαρές» συνθήκες και σαν ασυναγώνιστοι κέρδισαν αυτό, το οποίο ήθελαν και όλοι οι υπόλοιποι. Όλοι «ήθελαν» να κατακτήσουν τον κόσμο, αλλά αυτοί το κατάφεραν. Τι «φταίνε» οι «καλοί» και «ηθικοί» Γερμανοί, που το κατάφεραν; «Τίμιο» αγώνα έκαναν και «νίκησαν». Τώρα «δικαίως» δείχνουν με το «δάκτυλο» τους «νικημένους».
Τώρα «δικαίως» ο Σόιμπλε αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα των «κατώτερων». Τώρα «δικαίως» όλοι αυτοί οι «κατώτεροι» θα πρέπει να στερηθούν τη συμμετοχή τους και βέβαια την ψήφο τους στα κοινοτικά όργανα. Τώρα «δικαίως» οι Γερμανοί εξαπολύουν συλλογικούς χαρακτηρισμούς με την απαίτηση μάλιστα -όταν το κάνουν- να μην χαρακτηρίσουμε τους ίδιους και πάλι ως ρατσιστές. Δεν είναι αυτοί ρατσιστές , οι άλλοι είναι «μαύροι». Την «αλήθεια» λένε οι «εκλεκτοί» Τεύτονες.
«Τεμπέληδες» είναι οι Έλληνες. «Άχρηστοι» είναι οι Ιρλανδοί. «Απατεώνες» είναι οι Πορτογάλοι. Απόδειξη για όλα αυτά είναι τα «χρέη» τους και η αδυναμία τους ν’ ανταγωνιστούν τους «ανώτερους» και βέβαια «τίμιους». Αντικειμενικές «αποδείξεις» για αντικειμενικούς «χαρακτηρισμούς». Το ένα κράτος μετά το άλλο μπαίνει στο «σφαγείο» της Νέας Τάξης. Η Μέρκελ «δείχνει» τους υποψηφίους και οι «αγορές» τούς «σφάζουν» έναν-έναν με τη σειρά. Μιλάμε για τραγικά πράγματα. Οι λαοί της Ευρώπης βλέπουν τον έναν μετά τον άλλο να μπαίνει στο σφαγείο και δείχνουν «υπνωτισμένοι» και αδύναμοι ν’ αντιδράσουν στα νέα μαζικά εγκλήματα.
Στο σημείο αυτό αποκαλύπτεται και η τραγικότητα της κατάστασης. Οι λαοί όχι απλά δεν δείχνουν να έχουν τη δυνατότητα και βέβαια την «ευφυΐα» ν’ αντιληφθούν τι μεθοδεύεται εις βάρος τους πριν εκδηλωθεί αυτή η απειλή, αλλά αδυνατούν να την αντιληφθούν ακόμα και μετά την εκδήλωσή της. Η άλλοτε πονηρή και έξυπνη Ευρώπη «βλέπει» τον θάνατό της να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια της και δεν έχει αντιδράσει μέχρι τώρα. Δείχνει αδύναμη ν’ αντιδράσει. Επαναλαμβάνεται με τον ίδιο απόλυτο τρόπο η ίδια εγκληματική μεθοδολογία και ούτε καν αυτή η επανάληψη την «διδάσκει». Ελλάδα και Ιρλανδία έπεσαν «θύματα» της ίδιας εγκληματικής μεθόδευσης και κανένας δεν αντέδρασε.
Όμως, έστω και καθυστερημένα βλέπουμε να υπάρχει μια κάποια «αντίδραση». Επιτέλους κάτι άρχισε να «κινείται» στην Ευρώπη &Στην υπνωτισμένη Ευρώπη Στη «χαπακωμένη» Ευρώπη, η

Επιλεκτικό πειραματόζωο

«Σύμφωνα με χρηματιστηριακές πηγές που επικαλείται το Γαλλικό Πρακτορείο, οι αγορές υποδέχθηκαν το νέο μηχανισμό στήριξης της Ελλάδας ως ένα 'σχέδιο που υπερβαίνει τα αναμενόμενα'. Όπως σημειώνουν οι ίδιες πηγές, 'δίχως να είναι τέλειο, καθώς ο κίνδυνος της μετάδοσης της κρίσης παραμένει, αυτό το σχέδιο δεν απογοήτευσε τις αγορές και προσφέρει μια λύση η οποία θα μπορούσε να είναι αποτελεσματική για την Ελλάδα'». (Πηγή: τηλεγράφημα του ΑΠΕ, 22/7).
Ακριβώς αυτή είναι και η αιτία όλου του κακού: ότι δηλαδή τα πάντα στην ευρωζώνη (και όχι μόνο…) γίνονται προκειμένου να μην απογοητευθούν οι… αγορές – οι λαοί και οι κοινωνίες μπορούν να γίνουν λοιπόν θυσία στο βωμό της ικανοποίησης των απρόσωπων αγορών ενώ πάση θυσία διαφυλάσσονται και τα συμφέροντα του τραπεζικού συστήματος. Οι δύο αυτοί λοιπόν πυλώνες – τράπεζες, αγορές – εξακολουθούν να παραμένουν οι «πυξίδες» της ευρωζώνης από την ίδρυσή της ως σήμερα.
Και η έκτακτη σύνοδος της Πέμπτης, 21 Ιουλίου δεν άλλαξε τα δεδομένα αυτά. Έτσι, οι ηγέτες της Ευρωζώνη, κατά τη 10η συνεδρίασή τους σε διάστημα 18 μηνών, έχασαν άλλη μία ευκαιρία να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων: να έλθουν σε ρήξη με το σημερινό, χρεοκοπημένο μοντέλο της νεοφιλελεύθερης και προσανατολισμένης στις διαθέσεις των χρηματοπιστωτικών αγορών ευρωοικοδόμησης. Επιχειρούν να διευθετήσουν αποσπασματικά το ελληνικό πρόβλημα δημοσίου χρέους, αποφεύγοντας να δουν την ευρύτερη εικόνα, που είναι οι επερχόμενες δυσκολίες της τρίτης οικονομίας της ευρωζώνης, της Ιταλίας, με χρέος της τάξης των 1.600 δις ευρώ! Δεν τόλμησαν το ευρωομόλογο, τον περιορισμό του χρηματοπιστωτικού συστήματος και του ρόλου των τραπεζών και των κερδοσκοπικών αγορών. Έβαλαν την Ελλάδα στην καραντίνα της «επιλεκτικής χρεοκοπίας», ωθώντας την σε αχαρτογράφητα ύδατα με άγνωστες συνέπειες, αποκόβοντάς την από τις περιπτώσεις της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας και καθιστώντας την έτσι, για άλλη μια φορά πειραματόζωο. Το στίγμα της «επιλεκτικής χρεοκοπίας» δεν είναι μόνο πρωτόγνωρο και κακό προηγούμενο για χώρα της ευρωζώνης (πέραν του ότι καταρρακώνει την αξιοπιστία των ευρωηγετών που μόλις πριν από λίγες εβδομάδας απέρριπταν κατηγορηματικά το ενδεχόμενο αυτό) αλλά είναι ενέχει και σοβαρούς κινδύνους καθώς είναι άγνωστος ο χειρισμός του, εντός κι εκτός Ελλάδος…
Παράλληλα, οι ευρωπαίοι ηγέτες, οι κκ Μπαρόζο, Βαν Ρομπέι και Τρισέ δεν έκαναν κανένα βήμα στην κατεύθυνση της αποτελεσματικότερης οικονομικής διακυβέρνησης της ευρωζώνης: συνεχίζουμε να έχουμε ένα κοινό νόμισμα χωρίς ενιαία οικονομική πολιτική. Ενδεικτικό το γεγονός ότι χρησιμοποιούν την ίδια φρασεολογία περί τήρησης της υπογραφής, εκπλήρωσης του χρέους, κοκ, που χρησιμοποιούσαν και για την Ελλάδα λίγο πριν… Απέτυχαν να αντιληφθούν το εύρος του

Παρασκευή 22 Ιουλίου 2011

Κένεθ Άροου: Η αποφυγή χρεοκοπίας είναι μη βιώσιμο ιδανικό

Ο Αμερικανός νομπελίστας Κένεθ ‘Αροου θεωρεί αναπόφευκτες τις χρεοκοπίες στην Ευρώπη. Δηλώνει ελάχιστα εντυπωσιασμένος από τον τρόπο διαχείρισης της ευρωκρίσης και προτείνει προληπτικούς μηχανισμούς αντιμετώπισής της.
Για τις εξελίξεις των ημερών το αγγλικό πρόγραμμα της Deutsche Welle έτεινε μικρόφωνο στον Κένεθ ‘Αροου, ο οποίος διετέλεσε καθηγητής στο φημισμένο Πανεπιστήμιο Stanford και τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ οικονομίας το 1972.
Επίσης ήταν μέλος της ομάδας συμβούλων του Λευκού Οίκου επί προεδρίας Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι. Μας μίλησε για το ευρώ, για τον κίνδυνο διάχυσης της κρίσης από την Ελλάδα και σε άλλες χώρες. Ο ΄Αροου θεωρεί την χρεοκοπία της Ελλάδας ως μέσο μείωσης του χρέους της.
«Το σύστημα μπορεί να απορροφήσει το ελληνικό χρέος»
«Το χρέος αυτό», λέει ο Αμερικανός οικονομολόγος, «πληρώνεται τώρα από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, τη Γερμανία και την Γαλλία κι αυτό δεν είναι βιώσιμο. Θα γίνει μια μορφή χρεοκοπίας, ή αναδιάρθρωσης ή χρησιμοποιήστε ό, τι άλλη όμορφη λέξη θέλετε. Εξάλλου, το οικονομικό μέγεθος της Ελλάδας δεν είναι και τόσο μεγάλο. Η κατάρρευση αυτών των ομολόγων σημαίνει ότι ένα κακό χρέος αναγνωρίζεται ως τέτοιο. Το ελληνικό χρέος που βρίσκεται στο τραπεζικό σύστημα της Ευρώπης δεν είναι κατ΄ αρχήν και τόσο μεγάλο, και δεύτερον, η εντύπωσή μου είναι ότι το σύστημα μπορεί να απορροφήσει τις ζημίες. Η Ισπανία είναι διαφορετική περίπτωση και η Ιταλία ακόμη περισσότερο. Το ιταλικό κοινοβούλιο πήρε μέτρα, στοχεύει στην εξυγίανση των δημοσιονομικών μέσα σε δύο χρόνια κι έχω την εντύπωση ότι η χώρα έχει επίγνωση του προβλήματος και θα το αντιμετωπίσει σε αντίθεση με την Ισπανία, που η οικονομία της είναι σε κακή κατάσταση».
Ο Αμερικανός οικονομολόγος δεν αφιερώνει και τα καλύτερα λόγια στον τρόπο που οι Ευρωπαίοι ηγέτες προσπαθούν να διαχειριστούν την κρίση.
«Υπάρχει έλλειμμα κεντρικής ηγεσίας»
«Τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα ενός συστήματος που λειτουργεί καλά είναι οι προληπτικοί μηχανισμοί του και η σιωπηρή χορήγηση μικρών ποσών χωρίς πολλές διαπραγματεύσεις και εκ των προτέρων», υποστηρίζει ο ΄Αροου.
«Υπάρχει έλλειμμα κεντρικής ηγεσίας. Οι πλούσιες χώρες διαπραγματεύτηκαν μόνον μεταξύ τους για το ποια θα αναλάβει το βάρος. Η κάθε μια έχει διαφορετικούς εσωτερικούς περιορισμούς. Είναι άλλο, εάν υπάρχει μια κεντρική κυβέρνηση κι αυτό είναι μέρος του προβλήματος».
Τι συμβουλή θα έδινε ο Κένεθ ‘Αροου στους ευρωπαίους ηγέτες;
«Πρέπει να αφήσουν τις αγορές να κάνουν τη δουλειά τους ως ένα σημείο, γιατί

Χαμογέλα ρε... σωθήκαμε!


thumb

Τα «αισιόδοξα» περί της ελληνικής «διάσωσης» από τους αλληλέγγυους εταίρους τα ακούσαμε χτες από δηλώσεις κυβερνητικών επισήμων και από το δημοσιογραφικό «ρουλεμάν». Εχει άραγε αυτή η αισιόδοξη εικόνα την παραμικρή σχέση με την πραγματικότητα; Θα το δούμε τις προσεχείς μέρες, παρακολουθώντας τις αντιδράσεις και τις κινήσεις στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Εκεί δηλαδή που γίνεται καθημερινά το καρδιογράφημα της ελληνικής οικονομίας...
Αποτιμώντας τα όσα ακούγονται από τις Βρυξέλλες, άνθρωποι της πιάτσας υποστηρίζουν ότι τα όσα συμφωνήθηκαν οδηγούν σε:
  1. εξασφάλιση των κεφαλαίων των πιστωτών
  2. αφαίμαξη για δυο- τρεις δεκαετίες των ελληνικών πόρων για χάρη των καταβολών τοκοχρεολυσίων
  3. εκποίηση της Δημόσιας Περιουσίας και εθνικών πόρων
  4. αλλαγή του χάρτη στην ελληνική τραπεζική αγορά, καθώς δεν είναι σε θέση να καλύψουν το άνοιγμα που έχουν σε ελληνικά ομόλογα
Τι σημαίνουν με πιο απλά λόγια τα παραπάνω;
  1. διαιωνίζεται ο οικονομικός (και πολιτικός) έλεγχος της χώρας από τους πιστωτές
  2. διάλυση του κοινωνικού ιστού, επέκταση της φτώχειας, των κοινωνικών ανισοτήτων και των εντάσεων
  3. αποστέρηση των πόρων και των δυνατοτήτων ανάκαμψης
  4. ασφυκτικός έλεγχος της ελληνικής οικονομικής κοινωνικής πολιτικής ζωής από τα χρηματοοικονομικά σχήματα της Ευρώπης και των ΗΠΑ
Τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω για την Ευρωζώνη; Υπάρχει άραγε σωτηρία της ευρωπαικής νομισματικής (και πολιτικής) ένωσης.
Την απάντηση στο ερώτημα μάλλον δίνει μια χτεσινή εξέλιξη, σύμφωνα με την οποία συνολικά 2,62 δισ. ευρώ άντλησε την η Ισπανία δημοπρατώντας 10ετή και 15ετή ομόλογά της, βλέποντας όμως τα επιτόκιά τους να αυξάνονται στα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων 14 ετών στον απόηχο των

«Παραδοχή της χρεοκοπίας» οι χθεσινές αποφάσεις

Επίθεση Τσίπρα στις ευρωπαϊκές ηγεσίες

«Οι αποφάσεις της χθεσινής Συνόδου Κορυφής αποτελούν παραδοχή της χρεοκοπίας της μέχρι σήμερα ακολουθούμενης πολιτικής για την αντιμετώπιση της κρίσης, από την Ε.Ε. και την ελληνική κυβέρνηση», δήλωσε ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας.

Ο κ. Τσίπρας υπογράμμισε την ανάγκη για μια ριζική στροφή και για εξεύρεση δομικής ευρωπαϊκής λύσης στην ευρωπαϊκή συστημική κρίση, ενώ τόνισε ότι «η ηγεσία της Ευρώπης απέδειξε ότι μένει δέσμια στη στρατηγική του αδιέξοδου και χρεοκοπημένου νεοφιλελευθερισμού».

Αναλυτικά, είπε:

«Πριν από ένα χρόνο οι ευρωπαϊκές ηγεσίες έκαναν επιλογές που επέτειναν και βάθυναν την κρίση. Ένα χρόνο μετά, παρά το πανικό τους, συνεχίζουν στην ίδια λογική.

Με μεγάλη καθυστέρηση δίνουν μια ανεπαρκή και αποσπασματική απάντηση, αλλά όχι λύση στο πρόβλημα.

Μια απάντηση που δεν διασφαλίζει τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.

Μια απάντηση που δεν παρακάμπτει τις αγορές, αλλά για άλλη μια φορά ματαίως προσπαθεί να τις κατευνάσει.

Μια απάντηση που δεν αποδεσμεύει την ελληνική οικονομία από την καταστροφική περιδίνηση της ύφεσης, ούτε ελαφρύνει τον ελληνικό λαό από τις οδυνηρές επιπτώσεις που επέφεραν τα καταστροφικά μέτρα των μνημονίων.

Η χθεσινή απόφαση δεν αποτελεί αρχή εξόδου από τη κρίση αλλά την επίσπευση της πρώτης πράξης ενός προαναγγελθέντος σχεδίου ελεγχόμενης χρεοκοπίας.

Μοναδικός στόχος αυτού του σχεδίου η διάσωση των τραπεζών και η διασφάλιση των πιστωτών, με οδυνηρό όμως αντίτιμο τη διαρκή ομηρία της οικονομίας και των λαών της Ευρώπης από τις αγορές.

Η σπουδή των «17», να επικεντρώσουν την απόφασή τους στην ελεγχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας, αποφεύγοντας την οποιαδήποτε αναφορά στις άλλες χώρες της ευρωζώνης που βρίσκονται στο χείλος της χρεοκοπίας, φανερώνει την αδυναμία εξεύρεσης συνολικής ευρωπαϊκής λύσης. Συνιστά

Βενιζέλος: Βρήκαμε τον πάτο στο βαρέλι του ελληνικού χρέους


Με ομόλογα 30ετούς διάρκειας αντικαθίστεται περιουσία 20 δισ. ευρώ των ασφαλιστικών ταμείων
Τον... πάτο στο βαρέλι του δημόσιου χρέους βάζει η απόφαση της χθεσινής συνόδου κορυφής, σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε τόνισε ότι με το νέο «πακέτο» σταθεροποιείται το σύνολο του κόστους του ελληνικού χρέους στα επίπεδα του 5% και κάτω και ότι η χώρα έχει καλύψει τις ανάγκες της μέχρι και το 2020.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος επισήμανε ότι η χώρα καλύπτεται για όλο το εμπορεύσιμο μέρος του χρέους. Ανέφερε ότι η αύξηση της μέσης διάρκειας του χρέους αυξήθηκε από τα 6 χρόνια στα 13,5 χρόνια και ότι επιτυγχάνεται καθαρή μείωση του δημοσίου χρέους κατά 26,1 δισεκατομμύρια ευρώ. Πρόσθεσε δε, ότι η μείωση αυτή μπορεί να επεκταθεί και να αυξηθεί.
Όσον αφορά στα ασφαλιστικά ταμεία, ο υπουργός Οικονομικών τόνισε ότι θα μετάσχουν και αυτά στη διαδικασία, χωρίς όμως να εγγράψουν λογιστικές ζημίες. Εξήγησε ότι τα ομόλογα που κατέχουν θα αντικατασταθούν στο άρτιο με άλλα ομόλογα διάρκειας 30ετών τα οποία θα είναι απολύτως εγγυημένα, ενώ επισήμανε ότι τα ομόλογα των ασφαλιστικών ταμείων τα οποία λήγουν έως το 2020 ανέρχονται σε 20 δισ. ευρώ. Όπως είπε, και αυτά θα αντικατασταθούν με άλλα ομόλογα καλύτερα και ασφαλέστερα.
Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ανέφερε ότι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα είναι το πιο εγγυημένο στην Ευρώπη. "Υπάρχει κεφαλαιακή επάρκεια και μια ομπρέλα προστασίας πάνω από τις τράπεζες. Οι ισχυρότεροι θεσμοί παρέχουν αυτή την ομπρέλα: η ευρωζώνη και το EFSF. Ο Έλληνας καταθέτης πρέπει να νοιώθει απολύτως ασφαλής", τόνισε. Πρόσθεσε ότι αντιμετωπίζεται 100% το ζήτημα της ρευστότητας των τραπεζών, σημειώνοντας ότι όταν οι τράπεζες θα νιώσουν πιο ασφαλής, η ρευστότητα θα διοχετευτεί στην πραγματική οικονομία.
Τέλος, ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να συμμετάσχουν απλοί ιδιώτες στο νέο "πακέτο", ενώ για ακόμη μία φορά απηύθυνε έκκληση στην αντιπολίτευση για εθνική ενότητα και συνοχή. Κάλεσε τα κόμματα να κάνουν μια ειλικρινή και ακριβή εκτίμηση της κατάστασης και προχωρήσουν ένα βήμα, προκειμένουν και στείλουν θετικά μηνύματα στο εξωτερικό.

Ν. Σαρκοζί: Η ΕΕ θα βοηθήσει την Ελλάδα να αποπληρώσει τα χρέη της

Μια τρίχα πριν το μεγάλο κραχ


Μόλις παρά τρίχα γλύτωσε η παγκόσμια οικονομία ένα νέο ισχυρό κραχ. Το γλύτωσε όντως, ή απλά το ανέβαλε για μερικές εβδομάδες; Κανείς δεν γνωρίζει. Το σίγουρο είναι ότι η διόγκωση των κεφαλαιαγορών δεν είναι απλά μη βιώσιμη για την πα­γκόσμια οικονομία. Αυτό το γνωρίζου­με ήδη από το κραχ του 2008. Όλο και περισσότερο γίνεται και μη διαχειρίσιμη.
Το παραμικρό αρκεί για να οδη­γήσει σ’ ένα μεγάλο κραχ, ακόμη με­γαλύτερο από το προηγούμενο. Η ίδια η επέκταση της παγκόσμιας οικονομί­ας πέρυσι οφείλεται κατά κύριο λόγο στην επέκταση των κεφαλαιαγορών και των τραπεζών. Το γεγονός αυτό επιδείνωσε την εικόνα αστάθειας και έκανε τις αγορές πιο επιρρεπείς σε κραχ. Κάτι που τελικά δεν θα μπορέ­σει να αποφύγει η παγκόσμια οικονο­μία.

Το σίγουρο είναι ότι όχι μόνο η πα­γκόσμια κρίση δεν έχει ξεπεραστεί, αλλά το κύριο καταστροφικό φορτίο της δεν έχει ακόμη εκδηλωθεί. Είναι ακόμη μπροστά μας.
Ποιο είναι το κύριο γνώρισμα της παγκόσμιας κρίσης; Μια τεράστια υπερπληθώρα κεφαλαίων που λιμνά­ζουν στις παγκόσμιες αγορές και δεν βρίσκουν επικερδή τοποθέτηση. Πρό­κειται για συσσωρευμένα κεφάλαια που ξεπερνούν έως 20 φορές το πα­γκόσμιο ΑΕΠ.
Η παγκόσμια οικονομία της αγοράς βγήκε από τη διαρθρωτική κρίση της δεκαετίας του ’80 – η οποία ξέσπασε μετά την πετρελαϊκή κρίση του 1973 και κράτησε έως τις αρχές της δεκαε­τίας του ’90 – χωρίς να μπορεί να δα­μάσει την τεράστια χρόνια υπερπα­ραγωγή που χαρακτήριζε ανέκαθεν τις κρίσεις της. Για πρώτη φορά στην ιστορία της κατόρθωσε να ανυψώσει τα ποσοστά κέρδους και να επιταχύνει τη συσσώρευση του κεφαλαίου, χω­ρίς όμως να λύσει τα προβλήματα της χρόνιας υπερπαραγωγής.
Πώς το κατόρθωσε;
Πρώτο: Από τις αρχές της δεκαετί­ας του ’90 αναδύθηκε μια νέα παγκό­σμια αγορά κεφαλαίου και χρήματος. Το βασικό χαρακτηριστικό αυτής της νέας παγκόσμιας αγοράς είναι η ιστο­ρικά πρωτοφανής υπερσυγκέντρωση, τόσο πραγματικού, όσο και χρηματι­κού κεφαλαίου, που ξεπερνά κατά πολύ τα όρια των εθνικών οικονομιών, αλλά ακόμη και τα όρια συγκεκριμέ­νων τομέων και κλάδων της παγκόσμι­ας οικονομίας. Το κεφάλαιο δεν εξορ­μά πλέον με ορμητήριο τις μονοπωλιακές εθνικές αγορές των ισχυρών κρα­τών, για να κατακτήσει την παγκόσμια αγορά με όπλο τα

Παπανδρέου: «Εγγύηση για το αύριο της Ελλάδας οι αποφάσεις της ΕΕ»

Σε συμφωνία κατέληξαν το βράδυ της Πέμπτης στις Βρυξέλλες οι ηγέτες των κρατών-μελών της Ευρωζώνης, μετά από μαραθώνιες διαπραγματεύσεις 7,5 ωρών για το πακέτο στήριξης της Ελλάδας, αλλά και την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους στη ζώνη του ευρώ. «Πρόκειται για μια ευρωπαϊκή επιτυχία. Η απόφαση στέλνει ένα ξεκάθαρο μήνυμα υποστήριξης προς το ευρωπαϊκό και το ελληνικό τραπεζικό σύστημα», δήλωσε ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος τόνισε ότι το πακέτο στήριξης της Ελλάδας ορίστηκε στα 109 δισ. ευρώ. «Η ανακοίνωση των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων της Ευρωζώνης και των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων εγκρίθηκε», έγραψε στο twitter ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν Βαν Ρόμπαϊ.
«Έχουμε, επιτέλους, ένα πρόγραμμα για να αντιμετωπίσουμε σε βάθος χρόνου το πρόβλημα του χρέους», δήλωσε ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, αμέσως μετά το τέλος της συνόδου κορυφής της ευρωζώνης.

Το πακέτο


Το νέο πακέτο στήριξης της Ελλάδας ανέρχεται στα 109 δισ. ευρώ. Εξ αυτών, η καθαρή συμβολή του ιδιωτικού τομέα διαμορφώνεται σε 37 δισ. ευρώ. Συνυπολογιζόμενου του προγράμματος επαναγοράς ομολόγων, φτάνει τα 50 δισ. ευρώ. (έως το 2014).

Για την εμπλοκή του ιδιωτικού τομέα προβλέπεται η ανταλλαγή των ομολόγων με νέα μεγάλης διάρκειας, η επαναγορά του χρέους από την Ελλάδα καθως και η μετακύλιση των ελληνικών ομολόγων.

Σε δηλώσεις τους μετά την ολοκλήρωση της Συνόδου τόσο ο πρόεδρος της ΕΕ Χέρμαν Βαν Ρόμπεϊ, όσο και ο πρόεδρος της ΕΚΤ τόνισαν πως η Ελλάδα είναι μια ειδική περίπτωση και πως η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα αφορά μόνο τη συγκεκριμένη χώρα. Υπογράμμισαν ακόμη πως η εμπλοκή του ιδιωτικού τομέα είναι εθελοντική.

Ο κ. Τρισέ ερωτηθείς σχετικά δεν απόκλεισε το ενδεχόμενο οι οίκοι αξιολόγησης να αποδώσουν στα ελληνικά ομόλογα το χαρακτηρισμό της «επιλεκτικής χρεοκοπίας» όμως διαβεβαίωσε πως έχουν ληφθεί όλα τα απαραίτητα μέτρα για να αντιμετωπιστεί κάτι τέτοιο.

Πέμπτη 21 Ιουλίου 2011

Το μαρτύριο της σταγόνας

Είναι λίγο παρακινδυνευμένο αλλά θα το γράψω. Η Γερμανία δεν θα μας προσφέρει σήμερα τη λύση που θα θέλαμε. Δεν θα «κουρέψει» δηλαδή το μακρύ μας χρέος. Γιατί αυτό είναι το ζητούμενο (και είναι θλιβερό που οι πολιτικοί μας συνεχίζουν να κρύβονται πίσω από βαρύγδουπες αλλά δευτερευούσης σημασίας «αναλύσεις»). Η Ελλάδα χρωστάει πολλά και δεν θα τα βγάλει ποτέ πέρα, αν οι δανειστές μας δεν αποφασίσουν να μας χαρίσουν, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, ένα σημαντικό μέρος τους χρέους μας.

Μα πώς είναι δυνατόν – θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος – «οι σοφοί της γερμανικής οικονομίας» να ζητούν κούρεμα της τάξης περίπου του 30% (με άρθρο τους στην Frankfurter Allgemeine Zeitung) και η Μέρκελ να επαναλαμβάνει μόνο ότι «η Ελλάδα πρέπει να μειώσει τα ελλείμματα της και να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα της». Αυτά θα πει και στην Σύνοδο Κορυφής; Από ό,τι φαίνεται, ναι. Άλλωστε οι τελευταίες της δηλώσεις (την Τρίτη στο Αννόβερο) ήταν αποκαλυπτικές: «Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν μπορεί να λυθεί με μια θεαματική κίνηση» (…) «χρειάζεται μiα ελεγχόμενη, κατευθυνόμενη διαδικασία βήμα προς βήμα με στόχο να φτάσουμε στη ρίζα του προβλήματος». Να σας το «μεταφράσω» αν και νομίζω ότι είναι ξεκάθαρο. «Οι Έλληνες πρέπει να προσπαθήσουν και άλλο». Ή όπως εξηγούσε ένα Γερμανός αξιωματούχος στις Βρυξέλλες: «Πρέπει να υποφέρετε και άλλο. Ήδη έχετε φτωχύνει ένα 20% με 30% αλλά για να μπείτε σε τροχιά ανάπτυξης πρέπει να φτωχύνετε 40%»!
Το ερώτημα είναι γιατί η «γερμανική διοίκηση» επιμένει σε αυτόν τον «εγκληματικό εγωισμό» (που λέει και ο Σαρκοζί). Ίσως είναι απλό (ούτε σκοτεινά σενάρια υπάρχουν, ούτε συνωμοσίες). Οι Γερμανοί αυτό το «μοντέλο» ξέρουν. Μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου, το 1989, για μια δεκαετία, βασανίστηκαν. Είχαν φτάσει μάλιστα να εισάγουν περισσότερα απ’ όσα εξήγαγαν. Ο σοσιαλδημοκράτης Σρέντερ, το 1998, έκανε το δικό του «μνημόνιο» (πάγωμα μισθών, μείωση του κράτους πρόνοιας, τότε αποφασίστηκε και ο περιορισμός του επιδόματος ανεργίας -από τους 32!- στους 12 μήνες), ενώ η Μέρκελ, πριν γίνει η άκαμπτη κυρία του σήμερα, είδε το 2009 το ΑΕΠ της χώρας της να πέφτει (για πρώτη φορά από τον πόλεμο του '40) κατά 6%. Οι φωνές λοιπόν των Ελλήνων εδώ και 2 χρόνια, δεν αρκούν για να συγκινηθούν οι Γερμανοί. Άλλωστε αν δει κανείς τα πρωτοσέλιδα των λαϊκών γερμανικών εφημερίδων και περιοδικών θα καταλάβει ότι ο «μέσος Γερμανός» έχει μια αποστροφή στην αντίδραση του «μέσου Έλληνα». Είναι χαρακτηριστική η επισήμανση Γερμανού δημοσιογράφου ότι «στις πλατείες οι συγκεντρωμένοι καταναλώνουν μπύρες». Του φάνηκε αδιανόητο (παρότι οι περισσότερες από αυτές τις μπύρες είναι γερμανικές)…

Νέο πρόγραμμα ενίσχυσης της Ελλάδας



Διπλωματικές πηγές διαρρέουν σχέδιο μια μέρα πριν τη σύνοδο

Μια μόλις ημέρα πριν από την κρίσιμη Σύνοδο Κορυφής για την κρίση χρέους στην ευρωζώνη και τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, και ενώ η Γερμανίδα Καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ, ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί και ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζαν Κλοντ - Τρισέ, αναζητούσαν, στη χθεσινή συνάντησή τους στο Βερολίνο, λύση κοινής αποδοχής για το σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας, διπλωματικές πηγές έκαναν λόγο για νέο πρόγραμμα ενίσχυσης, σύμφωνα με το οποίο επιβολή τραπεζικού φόρου θα μπορούσε να αποφέρει 50 δισ ευρώ, ενώ ανταλλαγή ομολόγων, θα μπορούσε να αποφέρει μείωση του εθνικού χρέους έως και 90 δισ ευρώ.

Πρόκειται για το περιεχόμενο εγγράφου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που θα διευκόλυνε τις συνομιλίες, όπως διευκρινίζει τηλεγράφημα του γαλλικού πρακτορείου, που μετέδωσε τις σχετικές πληροφορίες.

Οι διπλωματικοί κύκλοι που συνέταξαν το εν λόγω έγγραφο προτείνουν ακόμη ανταλλαγή των δημοσίων χρεογράφων με ιδιώτες πιστωτές της Ελλάδας, τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρείες και επενδυτικά κεφάλαια.

Αποτέλεσμα ανάλογης πολιτικής - οικονομικής επιλογής θα ήταν να παραμεριστούν οι υποχρεώσεις της χώρας έως το 2019 και τα 30ετούς διάρκειας νέα χρεόγραφα, να δώσουν το χρόνο ώστε να αποκατασταθεί η οικονομία της Ελλάδας.

Η τελική απόφαση για την κρίση χρέους στην ευρωζώνη και τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους

Παπανδρέου: Ορόσημο για το μέλλον της Ευρώπης οι αποφάσεις της Πέμπτης

Ορόσημο για το μέλλον της Ευρώπης χαρακτήρισε ο πρωθυπουργός τις αποφάσεις που θα ληφθούν στην έκτακτη σύνοδο κορυφής της Πέμπτης.
Σε συνέντευξή του στο Bloomberg, ο Γ. Παπανδρέου ανέφερε πως οι αγορές δείχνουν το ίδιο πράγμα που λέει και ο ίδιος ότι "η Ελλάδα κάνει ό,τι μπορεί, αλλά ότι δεν είναι σε θέση να σηκώσει το βάρος όλης της Ευρώπης και των υπόλοιπων προβλημάτων που η Ευρώπη αντιμετωπίζει".
Ο πρωθυπουργός τόνισε ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα πρέπει να αποδείξουν αύριο ότι μπορούν να αντιμετωπίσουν την κρίση χρέους και να αποφύγουν την εξάπλωσή της στην Ιταλία και την Ισπανία. "Πρέπει να εξετάσουμε τα ευρύτερα ζητήματα. Αν τα spreads στην Ιταλία και στην Ισπανία ανεβαίνουν, αυτά είναι ερωτήματα που η Ελλάδα δεν πρόκειται να λύσει, αντιμετωπίζοντας τις εσωτερικές της αδυναμίες, πράγμα το οποίο κάνει".
Ο Γ. Παπανδρέου σημείωσε ότι η Ελλάδα έχει κάνει ό,τι είναι απαραίτητο για να βάλει σε τάξη τα του οίκου της και έκανε λόγο για συστημικά προβλήματα στην Ευρωζώνη, τα οποία και πρέπει να αντιμετωπιστούν. "Έχουμε ένα κοινό νόμισμα αλλά διαφορετικές πολιτικές δανεισμού, φορολόγησης και ανταγωνιστικότητας", επισήμανε.
Τάχθηκε υπέρ του ευρωομολόγου, τονίζοντας ότι θα δημιουργήσει μια αίσθηση ασφάλειας, ενώ όσον αφορά στη συνάντησή του με την Αμερικανίδα υπουργό Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον, ανέφερε ότι υπάρχει "άμεσο ενδιαφέρον" από τις ΗΠΑ για την επίλυση του προβλήματος του χρέους και ότι η εμπειρία της στη Λατινική Αμερική και τη συμμετοχή της στο ΔΝΤ μπορεί να βοηθήσει την Ευρώπη στην αντιμετώπιση της νέου προβλήματος.
"Η Ευρώπη είναι μια ισχυρή αγορά για τις ΗΠΑ. Αν έχει πρόβλημα, εάν υπάρχει μια έλλειψη εμπιστοσύνης των καταναλωτών, εάν υπάρχει μια βαθύτερη ύφεση, αυτό θα επηρεάσει βαθιά την

ΠΑΣΟΚ: Δεύτερη θέση, «έστω και με μία ψήφο»

Τη δεύτερη θέση, έστω και με μία ψήφο διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ, θέλει ο Νίκος Ανδρουλάκης , ο οποίος όσο πλησιάζουμε προς τις ευρωεκλογές θα ...