Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2017

Σε τι διαφέρουμε;

Yπάρχουν διαφορές ή όπως είναι ευρέως διαδεδομένο (χωρίς κατ’ ανάγκη να τεκμηριώνεται με ορθολογικά επιχειρήματα), «όλοι ίδιοι είναι»; Κι αυτοί που το λένε, που το υποστηρίζουν με ζήλο, θεωρούν ότι οι ίδιοι τους, στην πραγματικότητα, διαφέρουν από τους άλλους; Αυτούς που θεωρούμε ως «τους άλλους», είναι όσοι δε συμφωνούν με μας; Που δεν θέλουμε να έχουμε καμία σχέση μαζί τους; Εν τέλει, διαφέρουμε; Και αν ναι, σε τι; Διαφέρουμε γιατί λαμβάνουμε διαφορετικές αποφάσεις;  Αυτή είναι αναμενόμενη διαφορά. Ο καθένας μας είναι μοναδική οντότητα. Έχει τη δική του προσωπικότητα, χαρακτηριστικά γνωρίσματα, συμπεριφορές, γνώσεις, εμπειρίες, σκέψεις, ιδέες, αξίες. Οπότε, οι διαφορές στις αποφάσεις που λαμβάνουμε, εμπεριέχουν υποκειμενισμό. Εφόσον το
αποδεχόμαστε αυτό, τότε έχουμε τη δυνατότητα να ακούμε και να ερμηνεύουμε τις απόψεις και τις θέσεις των άλλων. Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε, αλλά τουλάχιστον έχουμε το μυαλό μας σε εγρήγορση.
Διαφέρουμε γιατί στηρίζουμε διαφορετικές πολιτικές;
Σε μια δημοκρατική κοινωνία, με αντίστοιχους πολιτικούς θεσμούς, αυτή η διαφορετικότητα είναι επιθυμητή. Είναι ένδειξη πολιτικής υγείας, πολιτικού πολιτισμού και ωριμότητας. Το ζητούμενο είναι βέβαια, αν οι διαφορετικές πολιτικές, οδηγούν σε διαφορετικά αποτελέσματα. Αν στηρίζονται σε διακριτά μεταξύ τους προτάγματα. Αν διατηρούν την εσωτερική τους αυτοτέλεια και αυτονομία από εξωτερικές (και δυστυχώς, αρκετά συχνά, εξωθεσμικές) παρεμβάσεις. Επίσης, αν η συγκεκριμένη διαφορετικότητα, είναι τύποις ή κατ’ ουσίαν. Με άλλα λόγια, δύο εμφανιζόμενες ως διαφορετικές πολιτικές, οδηγούν σε διαφορετικά αποτελέσματα; Επηρεάζουν με διαφορετικό τρόπο τα κοινωνικά στρώματα; Έχουν διαφορετικά οικονομικά και αναδιανεμητικά αποτελέσματα; Ουσιαστικά, η διαφορετικότητά τους είναι επίπλαστη; Είναι προσχηματική; Είναι για το θεαθήναι ή τα πολιτικά τους αποτελέσματα διαφέρουν στην πραγματικότητα;
Διαφέρουμε γιατί υπερασπιζόμαστε διαφορετικά αξιακά συστήματα;
Η συγκεκριμένη διαφορετικότητα είναι προνόμιο των δημοκρατικών κοινωνιών. Είναι ένδειξη παιδείας και πολιτισμού. Είναι η απόδειξη ότι ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να υπερβαίνει τη μικρόνοια, την εγωπάθεια και την ασχημοσύνη. Τα διαφορετικά μεταξύ τους αξιακά συστήματα, είναι δείγμα κυριαρχίας του Διαφωτισμού έναντι του Σκοταδισμού. Είναι το κραυγαλέο παράδειγμα ανόρθωσης του ορθολογισμού έναντι της μισαλλοδοξίας. Όσο φαίνονται όλα αυτά ως γενικώς παραδεκτά, η πολιτική και κοινωνική Ιστορία είναι μάρτυρες για το αντίθετο. Οι κάθε είδους διακρίσεις που έχουν αναδειχθεί (ακόμα και σε λεκτικό επίπεδο), είναι ακράδαντα στοιχεία της πολιτικής ανηθικότητας και της αξιακής κατάπτωσης. Ακόμα και σήμερα, η οπισθοδρόμηση και η αναβίωση του νεωτερικού Μεσαίωνα, είναι ιδιαίτερα εμφανείς και η εκ του μακρόθεν παρακολούθησή του, μας καθιστά συνυπόλογους για τα αρνητικά επακόλουθα.
Διαφέρουμε γιατί λέμε ότι έχουμε ηθικό πλεονέκτημα;
Το τελευταίο ερώτημα είναι άμεσο, συγκεκριμένο και καθημερινά υπό αίρεση. Κατ’ αρχήν, η παραδοχή του ηθικού πλεονεκτήματος δεν μπορεί να γίνεται από το φερόμενο υποκείμενο. Δεν λέμε «εγώ έχω ηθικό πλεονέκτημα». Αυτό μου το αποδίδουν οι άλλοι. Κρίνεται από τους έξω, από τρίτους και γι’ αυτό το λόγο είναι διαρκώς σε εξέταση και κρίση. Οι καθημερινές αποφάσεις και πράξεις μας, τα έργα και όχι τα λόγια, επιβεβαιώνουν την ύπαρξη και την εδραίωση του ηθικού πλεονεκτήματος. Ως αιτούμενο, είναι υψηλής πολιτικής και κοινωνικής ποιότητας. Προσφέρει προστιθέμενη αξία. Όσοι το έχουν, βρίσκονται σε ανώτερο επίπεδο από τους άλλους. Και καθώς είναι εκεί ψηλά, είναι ορατοί από τους υπολοίπους. Είναι ανοικτοί στον φθόνο και είναι ευάλωτοι στην κακοβουλία. Η αναμέτρησή τους είναι -εκ των πραγμάτων- με τα μεγάλα και τα μικρά της καθημερινότητας. Είναι με τα έργα και τις πράξεις τους. Το ηθικό πλεονέκτημα δεν διατηρείται με προθέσεις, ούτε με όμορφα λόγια. Εφόσον όμως είναι εκεί, τότε έχει τη δυνατότητα να κερδίσει τον σεβασμό, την εμπιστοσύνη και εν τέλει, την επιβράβευση.
Το ηθικό πλεονέκτημα είναι εκείνο που μπορεί να διαφέρουμε. Αν είναι σε κάτι, ας είναι τούτο. 
http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/se-ti-diaferoyme

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Νίκος Ανδρουλάκης: Στις 9 Ιουνίου να αναδειχθεί ισχυρή και σοβαρή αξιωματική αντιπολίτευση

«Πρέπει να αποδοκιμαστεί η πολιτική της Νέας Δημοκρατίας. Πώς αξιοποίησε ο κ. Μητσοτάκης το 41% που του έδωσε ο λαός στις εθνικές εκλογές», ...